Write on Δευτέρα, 03 Φεβρουαρίου 2014 Κατηγορία ΕΠΙ ΣΚΟΠΟΝ
Γράφει ο Αριστομένης Ι. Συγγελάκης
Μέλος της Σ.Ε. του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα

"Με την υποστήριξη των Αμερικανών φίλων μας κατορθώσαμε να παραπέμψουμε στις ελληνικές καλένδες τις από τη Συμφωνία του Λονδίνου προβλεπόμενες τεράστιες επανορθώσεις για κράτη εχθρικά, έως ότου υπογραφεί η ειρηνευτική συμφωνία, παρηγορώντας κατ' αυτόν τον τρόπο τους αντιπάλους μας στον τελευταίο πόλεμο. (...) Θα ήταν προς το συμφέρον μας να διατηρήσουμε αυτή την ενδιάμεση κατάσταση όσο γίνεται περισσότερο, έτσι ώστε οι αξιώσεις των τότε αντιπάλων μας είτε να αποσυρθούν είτε να παραγραφούν. Με άλλα λόγια: δεν πρέπει να ξυπνήσουμε τους σκύλους που κοιμούνται".(1).

Με αυτόν τον κυνικό τρόπο, ο Γερμανός πρεσβευτής στην Αθήνα, εν έτει 1969, εισηγείται στην κυβέρνησή του την αντιμετώπιση του θέματος των γερμανικών αποζημιώσεων, επανορθώσεων και του κατοχικού δανείου. Δυστυχώς η ιταμή αυτή συμπεριφορά της Γερμανίας έναντι της Ελλάδας συνεχίζεται με ακόμη μεγαλύτερη σκληρότητα σήμερα, ενώ οι ελληνικές κυβερνήσεις, διαχρονικά και με ελάχιστες εξαιρέσεις, συμπεριφέρονται σαν «κοιμισμένοι και πιστοί σκύλοι» της Γερμανίας, που όχι μόνο δεν δαγκώνουν, αλλά ούτε καν γαβγίζουν. Αναμφισβήτητα, όμως, η αλαζονική στάση του γερμανικού κράτους απάδει της οφειλόμενης μεταμέλειας και ταπεινότητας του θύτη απέναντι στο βάναυσα κακοποιημένο θύμα του, αλλά και παραβιάζει το διεθνές δίκαιο.

Μην ξεχνάμε, η Ελλάδα υπέστη τα πάνδεινα από το Γ' Ράιχ: η συστηματική αφαίμαξη του ελληνικού λαού, η αρπαγή των τροφίμων, όλων των αγαθών και των πόρων, η εκτύπωση σε κινητές τυπογραφικές μηχανές και κυκλοφορία κάλπικων μάρκων, η αναγκαστική χορήγηση του κατοχικού δανείου είχαν αποτέλεσμα την αποδιοργάνωση της οικονομικής και κοινωνικής ζωής, την πείνα, τη δυστυχία και το θάνατο. Είναι χαρακτηριστικό το εξής: ο Σουηδός Στούρε Λινέρ, απεσταλμένος του διεθνούς Ερυθρού Σταυρού στην κατεχόμενη Ελλάδα, είδε με τα μάτια του το 1943 στον Βόλο ένα σκύλο να παλεύει μ' έναν άνθρωπο για λίγα αποφάγια κι επειδή ο άνθρωπος ήταν εξαντλημένος από την ασιτία, ο σκύλος τελικά τον σκότωσε! Και σαν να μην έφτανε αυτό, το μαρτύριο του λιμού ακολούθησαν τα Ολοκαυτώματα, τα βασανιστήρια, οι καθημερινοί εξευτελισμοί της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Ωστόσο και μετά τον πόλεμο η συμπεριφορά της δημοκρατικής Γερμανίας δεν ήταν δίκαιη και έντιμη: τη συστηματική άσκηση πιέσεων και εκβιασμών για την απαλλαγή ή και απελευθέρωση καταδικασθέντων εγκληματιών πολέμου (π.χ. υπόθεση Μέρτεν), «ολοκλήρωσε» η αδιάλλακτη και παρελκυστική πολιτική στο ζήτημα των γερμανικών οφειλών, με σταθερό στόχο τον ενταφιασμό του.

Και η στάση των ελληνικών κυβερνήσεων; Διαχρονικά χαρακτηρίστηκε από αδυναμία, ασυγχώρητη ανευθυνότητα, ίσως και ενδοτισμό, με ελάχιστες και αξιοσημείωτες εξαιρέσεις (κυριότερη των οποίων, μετά την ενοποίηση της Γερμανίας το 1990, η ρηματική διακοίνωση της 14ης Νοεμβρίου 1995 από την κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου). Ξεκαθαρίζουμε όμως ότι ουδέποτε η Ελλάδα έχει παραιτηθεί των νόμιμων αξιώσεών της, ενώ ο ελληνικός λαός στη συντριπτική του πλειονότητα στηρίζει τη διεκδίκησή τους.

Ωστόσο, ο νέος ηγεμονικός ρόλος, που επιφυλάσσει η Γερμανία για τον εαυτό της, δεν μπορεί να εκπληρωθεί όσο υποτάσσει την προοπτική της Ευρώπης στις κοντόφθαλμες και αδιέξοδες επιλογές της, κακομεταχειρίζεται τους συμμάχους της και φέρεται σαν «λυσσασμένος σκύλος» απέναντι στην Ελλάδα. Τι, αλήθεια, την εμποδίζει από μία χειρονομία καλής θέλησης, για παράδειγμα άμεσης επιστροφής των αρχαιολογικών θησαυρών και την κατάρτιση ενός αμοιβαία αποδεκτού πλαισίου για την εξόφληση των άλλων οφειλών;

Αν μπορεί σε κάτι να ωφελήσει η ελληνική προεδρία του Συμβουλίου της Ε.Ε. είναι να αποτελέσει την αφετηρία για μία νέα, βιώσιμη, δίκαιη και λειτουργική αρχιτεκτονική της Ε.Ε., μακριά από τον ασφυκτικό γερμανικό εναγκαλισμό. Μία νέα ισορροπία, που θα δώσει πνοή στην ευρωπαϊκή προοπτική ωφελώντας τους λαούς της Ευρώπης και πρώτα απ' όλους το γερμανικό λαό. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η σύγκληση μιας ευρωπαϊκής διάσκεψης για το χρέος των ευρωπαϊκών χωρών, στο πρότυπο της Συνθήκης του Λονδίνου, όπως πλέον προτείνουν οι πιο έγκριτες φωνές μέσα στη Γερμανία, όπως ο εξέχων σοσιαλδημοκράτης πρώην καγκελάριος Χέλμουτ Σμιτ.

Κατά την ελληνική προεδρία αλλά και την προεκλογική περίοδο για τις ευρωπαϊκές και δημοτικές-περιφερειακές εκλογές πρέπει να τεθεί και το ζήτημα της καταβολής των γερμανικών οφειλών προς την Ελλάδα. Πρόκειται για ζήτημα εθνικό, ευρωπαϊκό, οικουμενικό: ζήτημα σεβασμού της ιστορικής μνήμης, απόδοσης δικαιοσύνης αλλά και ισχυρό μήνυμα προς τους σύγχρονους ζηλωτές του ναζισμού, ότι κανείς δεν μπορεί να αποφύγει τελικά τις συνέπειες των πράξεών του.

Η διάσκεψη για το χρέος των ευρωπαϊκών χωρών και, παράλληλα, η οριστική διευθέτηση των σοβαρών εκκρεμοτήτων του Β' Παγκοσμίου Πολέμου θα αποτελέσουν μοναδική συμβολή στην ειρήνη, τη συνοχή και την προοπτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ας είμαστε ρεαλιστές: η πραγματική ευρωπαϊκή ενοποίηση δεν μπορεί να έχει σχέση με τη δημιουργία ενός ενιαίου πλαισίου λιτότητας και διαρκούς επιτήρησης των ευρωπαϊκών λαών.

Εν κατακλείδι, αν δεν υπάρξει μία ριζική αλλαγή προσανατολισμού, με θεμέλιο την ισότητα, την αλληλεγγύη και το σεβασμό των δικαιωμάτων των εθνών, των λαών και των πολιτών, το μέλλον της Ε.Ε. είναι προδιαγεγραμμένο. Όσοι λοιπόν, εντός ή εκτός Γερμανίας, προσβλέπουν στη «γερμανική Ευρώπη»-δυνάστη, είναι εχθροί της ευρωπαϊκής ιδέας και διακυβεύουν ευθέως την ευρωπαϊκή προοπτική.

(1) Fleischer H & Konstantinakou D, «Ad calendas graecas?: Griechenland und die deutsche Wiedergutmachung» Hockerts HG, Moisel C & Winstel T (επιμ.) Grenzen der Wiedergutmachung: die Entschädigung für NS-Verfolgte in West- und Osteuropa, 1945-2000, 375-457. Γκέτινγκεν: Wallstein Verlag, 2006, όπως παρατίθεται στο Kralova K, «Στη σκιά της Κατοχής. Οι ελληνογερμανικές σχέσεις την περίοδο 1940-2010», Εκδόσεις Αλεξάνδρεια, Αθήνα 2013, σελ. 331.

Write on Δευτέρα, 27 Ιανουαρίου 2014 Κατηγορία ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Το βιβλίο του συγγραφέα και δημοσιογράφου Γιώργου Λεκάκη (www.lekakis.com) με τον εύγλωττο τίτλο "Αρχαιοκαπηλίες των Γερμανών στην Ελλάδα επί Κατοχής". Βιβλίο επίκαιρο όσο ποτέ!

Όπως αναφέρεται στο βιβλίο, οι σημαντικότερες συλλογές αρχαιοτήτων σήμερα στον πλανήτη θεωρούνται κατά σειράν της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Γερμανίας (και 4η της Ελλάδος), παρά το γεγονός ότι καμμιά από τις τρεις πρώτες χώρες δεν διαθέτει... αρχαία ιστορία!..
Το 360 σελίδων μεγάλου σχήματος βιβλίο του Γιώργου Λεκάκη (www.lekakis.com) «Αρχαιοκαπηλίες των Γερμανών στην Ελλάδα επί Κατοχής», που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Κάδμος», στην βάση του είναι ένας κατάλογος κλοπών, λεηλασιών, καταστροφών και αυθαιρεσιών των ναζί κατακτητών, αποδελτιωμένος από την επίσημη έκθεση του υπ. Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων της Ελλάδος, του 1946. Ο συγγραφέας άφησε έξω τις ανθρώπινες απώλειες, τις εκτελέσεις αμάχων, παιδιών, γυναικών και γερόντων, που δεν αποτιμώνται... Άλλωστε η «Μαύρη Βίβλος της Κατοχής» τα έχει πει (σχεδόν) όλα... Και συμπεριέλαβε μόνον τις υλικές ζημίες, αυτές που μπορούν να αποτιμηθούν...

Οι Γερμανοί κατακτητές υποσχέθηκαν την τήρηση των ελληνικών νόμων περί αρχαιοτήτων. Αλλά η Ιστορία έχει αποδείξει πως οι εξουσιαστές και οι κατακτητές είναι αναιδείς και αλαζόνες. Απ' τον κανόνα δεν εξαιρέθηκαν οι Γερμανοί – και πώς να το πράξει ένας λαός που πιστεύει πως είναι ανώτερος όλων των άλλων;.. Υποσχέθηκαν πως μετά τον πόλεμο, θα παραδώσουν τα προϊόντα ανασκαφών δια του γερμανικού Ινστιτούτου. Το ελληνικό υπουργείο έκαμε έκκληση (αρ. 36260/1198/13.7.1942) προς την ειδική γερμανική στρατιωτική υπηρεσία προστασίας μνημείων, περί τηρήσεως των αρχαιολογικών νόμων, αλλά οι Γερμανοί την επέστρεψαν πίσω αναιδέστατα ως απαράδεκτη.
Αξίζει να σημειωθεί, πως οι ναζί είχαν συγκροτήσει από την αρχή του Πολέμου έναν κατάλογο, με έργα διαφόρων δημόσιων συλλογών, που εξέφραζαν κατ' αυτούς την... «γερμανικότητα». Και άρα, κατά την λογική τους, έπρεπε για τον λόγο αυτό να έρθουν στην Γερμανία...
Όταν οι Έλληνες αρχαιοφύλακες στην Κατοχή έκαμαν παρατηρήσεις στους κλέπτες Γερμανούς, η συνήθης απάντηση ήταν «μην ενδιαφέρεσθε, γιατί αυτά δεν είναι δικά σας...».

Ο κατάλογος αυτός δεν είναι ελλιπής. Είναι ελλιπέστατος. Είναι όμως μια πρώτη καταγραφή, ένα πρώτο σκαλοπάτι, ένα πρώτο βήμα. Ας ακολουθήσουν κι άλλα. Και το κυριώτερο είναι επίσημη καταγραφή, από το τότε ελληνικό κράτος...
Έστω και με μερικές δεκαετίες καθυστέρηση, ας διεκδικήσουμε ένα μεγάλο κομμάτι της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, ένα μεγάλο κομμάτι της ταυτότητάς μας και της προσωπικότητάς μας. Αυτές οι κλοπές δεν παραγράφονται, ούτε απ' την συνείδηση, αλλά ούτε απ' το Διεθνές Δίκαιο. Ας μην πέσουμε αμαχητί...

Στο βιβλίο αναφέρονται κλοπές και λεηλασίες, φθορές και αυθαιρεσίες των Γερμανών στις περιοχές:
Της Στερεάς Ελλάδος (Αθήνα, Βούλα, Βάρη, Βραυρώνα, Κορωπί, Κερατέα, Λιόπεσι, Σούνιο, Καισαριανή, Μαραθώνας, Αίγινα, Ελευσίνα, Μέγαρα, Πειραιάς, Σκαραμαγκάς, Σαλαμίνα, Αγρίνιο, Αντίρριο, Αλίαρτος, Ελικώνας, Δελφοί, Ερέτρια, Άγραφα, Ι.Μ. Προυσού, Ι.Μ. Καταφυγίου Κορυσχάδων, Μεγάλο Χωριό, Θέρμος, Λεύκα- Ι.Μ. Αγ. Μελετίου, Θήβα, Καδμείο, Άνω Αγόριανη, Λειβαδιά, Ευπάλιο, Γαλαξείδι, Άγ. Θεόδωροι, Κωπαΐδα, Θίσβη-Ι.Μ. Αγ. Σεραφείμ, Οινόφυτα, Ορχομενός, Στείρι-Ι.Μ. Οσίου Λουκά, Στράτος, Σχηματάρι, Τανάγρα, Τιθορέα, Χαιρώνεια, Άβες, Λυτόσελο, Υπάτη, Ρεκά, Άμφισσα, Βουνιχώρα, Σεγδίτσα, Αγ. Ευθυμία, Χαλκίδα)...

Της Πελοποννήσου (Άργος, Μαραθιά, Λεβίδι, Βλαχέρνα, Καμενίτσα, Παναγίτσα, Ασίνη, Καλάβρυτα, Πετσακοί, Πάος, Σκεπαστό, Ι.Μ. Αγ. Λαύρας, Ι.Μ. Μεγ. Σπηλαίου, Κερπινή, Ρωγοί. Αυλές, Αγ. Κυριακή, Σούβαρδο, Βραχνί, Αίγιο, Κλειτορία, Πτέρη, Παγκράτι, Δάρα, Καλέντζι, Λυκουρία, Άγ. Νικόλαος Μαζέικων, Στρέζοβα, Χόβολη, Κόρινθος, Ισθμός, Κλημέντι, Πύργος, Κουφόβουνο, Βρέσθενα, Πάρνωνας, Σπάρτη-Ι.Μ. Αγ. Τεσσαράκοντα, Κουλεντιανός Πύργος Νεαπόλεως, Λεοντάρι, Καλαμάτα-Ι.Μ. Βελανιδιάς, Κορώνη, Μεθώνη, Ιθώμη, Βασιλικό, Πεταλίδι, Ελαιοχώρι-Ι.Μ. Δίμιοβας, νησίδιο Πύλος - ή Φανάρι ή Τσιχλήμπαμπα - Κορυφάσιο, Αετός, Μυκήναι, Ολυμπία, Πάτρα, Ρίο, Τρεχλό, Λάπατα, Μάνεσι, Σέλλα, Τεγέα, Τίρυνθα)...

Της Θεσσαλίας (Ι.Μ. Κορώνης, Μορφοβούνι, οροπέδιο Νεβρόπολης, Ελασσόνα, Πύθιο, Λειβάδι, Τσαρίτσανη, Κρανέα, Σπαρμός Λάρισα, Τέμπη, Βόλος, Δημητριάδα, Νέα Αγχίαλος, Βελεστίνο, Πορταριά, Μηλιές, Σκιάθος, Μετέωρα, Καλαμπάκα, Ι.Μ. Δούσικου, Χασιά-Συκιά, Ι.Μ. Κοιμήσεως Θεοτόκου Γκούρας, Ι.Μ. Θεοτόκου Οιχαλίας Νεοχωρίου, Τρίκκαλα, Καστανιά, Χρυσομηλιά)...
Της Ηπείρου (Αμβρακία-Άρτα, Βουλγαρέλι, Ι.Μ. Παναγιάς Βελλάς, Νικόπολη, Ι.Μ. Μολυβδοσκέπαστου Πωγωνίου)...

Της Μακεδονίας-Θράκης (Άγ. Όρος, Παλατίτσα-Βεργίνα, Βέρροια, Γρεβενά, Καστρί Αλατόπετρας, Περιβόλι, Έδεσσα, Θεσσαλονίκη, Νέο Κατιρλί, Καβάλα, Καστοριά, Μεγ. Λιβάδια Πάικου, Σκρα, Σέρβια, Καταφύγι, Πύργοι Εορδαίας, Πεντάλοφο, Βυθός, Αηδόνια Λούβρη, Αυγερινός, Δραγασιά, Επταχώρι, Κρεμίνι, Κυδωνιές, Μόρφη, Μποχωρίνι, Ομαλή, Ροδοχώρι, Δαμασκηνιά, Πλακίδα, Λιτόχωρο-Ι.Μ. Αγ. Διονυσίου, Ελατοχώρι, Άνω Μηλιά, Νάουσα, Παλαιά Κερδύλια, Δροσοπηγή, Ποτίδαια, Κίρκη, Σαμοθράκη, Κομοτηνή)...

Των νησιών του Αιγαίου-Κυκλάδων (Λέσβος, Δρακόπια Πολυχνίτου, Σάμο, Ηραίον, Βαθύ, Τηγάνι, Χώρα Άνδρου, Φυλακωπή Μήλου, Μύκονος, Κάστρο Νάξου)...
Των νησιών του Ιονίου (Διαπόντια-Οθρωνοί, Ζάκυνθος, Κάλαμος, Κέρκυρα, Κεφαλονιά, Κύθηρα, Λευκάδα, Μεγανήσι)...
Και φυσικά της Κρήτης (Κνωσός, Φαιστός, Γόρτυνα, Πύθιο, Λεβήν, Αμνισός, Χάνι Νιρού, Καστέλλι, Αγ. Τριάς, Χανιά, Χαλέπα. Ι.Μ. Γουβερνέτου, Αμάρι, Σπάθα-αρχαίο Δικτύνναιον, Άπτερα, Αποδούλου, Τίτυρος, Απεσωκάρι, Κολόννα, Ηράκλειο, Μάλια, Σκλαβόκαμπος, Ελαφονήσι, Γαύδος, Ανώγεια, Μάλεμε, Παλαιόχωρα, χερσόνησος Ροδωπού, Άνω Μέρος, Αλικιανός, Βάθη, Γερακάρι, Λιβαδάς, Μονή, Σκινές, Φουρνές, Τεμένια, Αγ. Νικόλαος Ηρακλείου και Λασιθίου, Καστρί Λασιθίου, Ι.Μ. Γωνιάς, Κάντανος)...
Των Δωδεκανήσων (η έκθεση του 1946 δεν περιλαμβάνει τα Δωδεκάνησα, αλλά στο βιβλίο γίνονται αναφορές για τις καταστροφές στην Μεγίστη-Καστελλόριζο, τους Λειψούς, το Κάστρο Λέρου)...

Ενώ υπάρχουν ειδικές αναφορές για τις καταστροφές στον λόφο Ζάγανι, το Δίστομο, τα Καλάβρυτα, τους Ρωγούς, την Γέφυρα της Παππαδιάς, την περίπτωση Ουρσίνι στην Τρίπολη, την σύγχρονη πέριπτωση τρομοκρατίας στο χωριό Πηγή από Γερμανό πρώην ναζί, την χαμερπή συμπεριφορά των καλόγερων του Αγ. Όρους, το οχυρό Ρούπελ, τα Άνω Πορόια, και τον λοχία Δημήτρη Ίτσιο, το Οχυρό της Νυμφαίας, την άγνωστη περίπτωση κοινής πλαστογραφίας χαρτονομισμάτων στην Λέσβο, την σύγχρονη περίπτωση της Σχοινούσας, την περίπτωστη της ιταλικής μεραρχίας Άκουι, την κλοπή σπόρων σπάνιων φυτών από την Γραμπούσα και την Γαύδο, την σύγχρονη περίπτωση της Κύπρου...

Το βιβλίο περιέχει και ειδικά ένθετα κεφάλαια, όπως «Κάιζερ και πάππες: Μια σχέση αγάπης και μίσους»... «Γερμανικό μουσείο θα επιστρέψει αρχαίους ελληνικούς θησαυρούς από παράνομη ανασκαφή νεολιθικού οικισμού στην Θεσσαλία, η οποία διεξήχθη επί γερμανικής Κατοχής και από Γερμανούς»... Τον λόγο του Κ. Λογοθετόπουλου «προς τον κρητικό λαό», που του ζητούσε να μείνει παθητικός!.. Την «Η πρώτη μαζική εκτέλεση αμάχων» στο Κοντομάρι Χανίων... Το άρθρο «Η Ελλάς παραμένει αδάμαστος εν τη συμφορά της-Οι Έλληνες περισσότερον ένδοξοι εις την ήτταν των παρά εις την νίκην των. Αναμένουν καρτερικώς την απολύτρωσιν», που δημοσιεύθηκε το 1941 στην «Chicago Daily News» , από τον G. Weller, κ.ά.

Το βιβλίο περιέχει επίσης και ειδικά παραρτήματα: «Οι διαχρονικές κλοπές και λεηλασίες της Ακροπόλεως Αθηνών». «Ήπειρος και Γερμανοί...και μια άγνωστη πράξη ηρωισμού στα Γιάννενα, στην επέτειο της απελευθέρωσης της πόλης, 21.2.1944». «Γερμανοί, ο μεγαλύτερος χρεωφειλέτης του 20ού αι.», «Άγαλμα του Ηρακλή ύψους 18 μ. στην Γερμανία», «Γερμανοί, οι μπαταχτσήδες της Ευρώπης. Χρωστάνε και δεν πληρώνουν, ενώ θησαυρίζουν από τις ελληνικές αρχαιότητες που έχουν στα μουσεία τους», «Απαράδεκτος γερμανικός χάρτης», «Να μη ξεχνάμε την γερμανική θηριωδία στην Ελλάδα: 1.100.000 νεκροί βοούν γι' αυτό...», «Θα πληρώσει η Γερμανία επί τέλους;», «Από της 1ης Ιουλίου η Γερμανία θα παύση οριστικώς να πληρώνη πολεμικάς επανορθώσεις» (από ανακοίνωση του... 1932), κ.ά.
Και φυσικά στο βιβλίο περιέχεται η επίσημη έκθεση για τους Γερμανούς του υπ. Θρησκευμάτων και Εθν. Παιδείας με τίτλο «Ζημίαι των αρχαιοτήτων εκ του Πολέμου και των στρατών Κατοχής», του 1946.

Το βιβλίο κλείνει με περισσότερες από 20 σελίδες βιβλιογραφία! Συνολικά αναφέρονται στο βιβλίο περίσσότερα από 800 βιβλία για την Κατοχή! Περιλαμβάνει και κάποια ΦΕΚ που εξέδωσαν οι διορισμένες κυβερνήσεις, που σε κάνουν έξω φρενών, και ένα νομικό παράρτημα (με τίτλο «Η έννομη προστασία των πολιτιστικών αγαθών - Διεθνείς συμβάσεις και Ελληνικό Δίκαιο»), που αποδεικνύει το απαράγραπτο της κλοπής των Γερμανών και την νόμιμη δυνατότητα διεκδικήσεως αποζημιώσεως από την Ελλάδα, μαζί με σχετική νομική βιβλιογραφία...

Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε στις εκδόσεις «Κάδμος» Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.: Αθήνα (Ιπποκαράτους 10-12, ΤΚ 10679 Αθήνα, τηλ. 210-38.38.068) και Θεσσαλονίκη (Ερμού 48, ΤΚ 54623 Θεσσαλονίκη, τηλ. 2310-25.23.20) και σε επιλεγμένα καλά βιβλιοπωλεία.

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Δευτέρα, 27 Ιανουαρίου 2014 Κατηγορία ΙΣΤΟΡΙΑ

Η μεγαλειώδης προέλαση του Ελληνικού στρατού στο Μικρασιατικό μέτωπο τον Ιούλιο του 1921 έφερε σε δύσκολη θέση τον Κεμάλ ο οποίος κι διέταξε την τακτική υποχώρηση των μονάδων του πέρα από τον Σαγγάριο. Ο Τουρκικός στρατός οχυρώθηκε στα υψώματα σε μια δύσβατη περιοχή γύρω από την Άγκυρα ευνοϊκή για αμυντικό αγώνα, έτοιμος για την τελική αναμέτρηση. Ο Ελληνικός στρατός κατείχε την γραμμή Εσκί Σεχίρ - Κιουτάχεια- Αφιόν Καραχισάρ και βρισκόταν στο δίλημμα αν όφειλε να προελάσει προς καταδίωξη του εχθρού στα ενδότερα της Ανατολίας η να αμυνθεί στην γραμμή συνθήκης.

Η μοιραία απόφαση για προέλαση πάρθηκε ομόφωνα από το στρατιωτικό συμβούλιο στην Κιουτάχεια με την έγκριση από το γενικό επιτελείο (Πάλλης - Σαρηγιάννης) και την συγκατάθεση του αρχιστράτηγου Παπούλα μετά από πολλούς αρχικούς δισταγμούς κι παρά την αντίθετη γνώμη του διευθυντή του ΙV γραφείου της στρατιάς Γεωργίου Σπυρίδωνος. Κατά της παρακινδυνεμένης εκστρατείας τάχθηκαν πολλοί μέραρχοι, τουλάχιστον δύο σωματάρχες (Κοντούλης, πρίγκιπας Ανδρέας) αλλά και ο πρίγκιπας Νικόλαος. Λίγα χρόνια μετά ο Παπούλας θα προσπαθήσει (αποτυχημένα κατά την γνώμη μου) να ρίξει όλες τις ευθύνες για την προέλαση στον Ξενοφώντα Στρατηγό (βλέπε η Αγωνία ενός Έθνους σελ. 111).

Ο Ελληνικός στρατός ήταν διαιρεμένος σε τρία σώματα σώματα στρατού (Α΄ Β΄ Γ΄) με διοικητές τους υποστράτηγο Αλέξανδρο Κοντούλη, υποστράτηγο πρίγκιπα Ανδρέα και υποστράτηγο Πολυμενάκο αντίστοιχα. Διοικητής του Β΄ Σώματος στρατού στην πρώτη προέλαση ήταν ο υποστράτηγος Αριστοτέλης Βλαχόπουλος ο οποίος με απόφαση του αρχιστράτηγου Παπούλα αντικαταστάθηκε από τον πρίγκιπα Ανδρέα διοικητή της ΧΙΙ μεραρχίας, λόγω δήθεν στρατιωτικής επετηρίδας, αλλά στην πραγματικότητα λόγω χαμηλής επίδοσης στην πρώτη προέλαση. Σύμφωνα με το σχέδιο τα δύο σώματα Α΄ και Γ΄ προωθήθηκαν κατά μέτωπο ενώ το Β΄ κινήθηκε δυτικά κυκλικά μέσα από την Αλμυρή Έρημο με πρόθεση να κυκλώσει και να αιφνιδιάσει τον εχθρό. Οι δυσκολίες της προέλασης ήταν μεγάλες καθώς οι αποστάσεις από την Σμύρνη είχαν αυξηθεί με αποτέλεσμα να δυσκολεύει η προώθηση πυρομαχικών και πολεμοφοδίων στην πρώτη γραμμή. Τα τρία σώματα διέβησαν τον Σαγγάριο σχετικά εύκολα και προωθήθηκαν ως τους ορεινούς όγκους που δέσποζαν στην τοποθεσία χωρίς να συναντήσουν σοβαρή αντίσταση.

Στις 9 Αυγούστου οι Ελληνικές δυνάμεις συνάντησαν τον Τουρκικό στρατό αποφασισμένο να δώσει την αποφασιστική μάχη στις καλύτερες δυνατές συνθήκες για τον ίδιο. Απέναντι από το Γ΄ Σώμα στρατού βορειανατολικά βρισκόταν το όρος Γιλντίζ, στο κέντρο της παράταξης το Α΄ σώμα στρατού βρισκόταν το όρος Αρντίζ και στο δεξιό της παράταξης το Β΄ Σώμα στρατού το όρος Κάλε Γκρότο, όλα οχυρωμένα από τον Τουρκικό στρατό που είχε και άλλες δύο οχυρωμένες γραμμές αμύνης πίσω από αυτά. Η μάχη ξεκίνησε με καλούς οιωνούς για τους Έλληνες καθώς και τα τρία σώματα πίεζαν τους Τούρκους και κέρδιζαν συνεχώς έδαφος έχοντας αξιοσημείωτες τοπικές επιτυχίες καταλαμβάνοντας την πρώτη γραμμή Τουρκικής αμύνης, αλλά με πολύ μεγάλο κόστος. Οι συνθήκες συνεχώς χειροτέρευαν για τους Έλληνες καθώς υπήρχε έλλειψη τροφών και πυρομαχικών, το ηθικό των οπλιτών έπιπτε καθώς οι απώλειες αυξάνονταν και φαινόταν το δύσκολο του εγχειρήματος ενώ αύξανε η ισχυρή οργανωμένη Τουρκική αντίσταση με ανεξάντλητα πυρομαχικά και φονικά πυρά πυροβολικού πολύ ανώτερου από το αντίστοιχο Ελληνικό. Για να γίνει αντιληπτό σε τι βαθμό οι Ελληνικές δυνάμεις είχαν εξαντληθεί, η ταξιαρχία ιππικού που διέθετε το Β΄ Σώμα στρατού, δεν μπορούσε να χρησιμοποιήσει τα άλογα της, καθώς αυτά είχαν τελείως εξαντληθεί λόγω έλλειψης τροφής και οι αναβάτες τους χρησιμοποιούνταν ως πεζικάριοι.

Πρόχειροι τάφοι Ελλήνων στρατιωτών...

Μετά από πολύ μεγάλες απώλειες, το Β΄ Σώμα στρατού κατέλαβε το Κάλε Γκρότο το απόγευμα της 17ης Αυγούστου σύμφωνα με το εκπονηθέν σχέδιο και τις διαταγές του επιτελείου (που όμως φαίνεται ότι είχε λανθασμένους χάρτες που δεν περιέγραφαν το ορεινό της τοποθεσίας, ενώ δεν είχε υπολογίσει ότι οι Τούρκοι θα είχαν αρκετό χρόνο ώστε να οχυρώσουν το Κάλε Γκρότο). Το Β΄ Σώμα στρατού όμως είχε πολύ μεγάλες απώλειες με το άνθος των οπλιτών του εκτός μάχης. Το βράδυ εκείνης της φρικτής ημέρας η παρατακτή δύναμη του σώματος ήταν 9.000 άνδρες έχοντας απολέσει το 30% της δύναμης του. Το Γ΄ και το Α΄ Σώμα στρατού είχαν επίσης επιτύχει να καταλάβουν θέσεις του εχθρού έχοντας βαρύτατες απώλειες, η κατάσταση για την Ελληνική πλευρά συνεχώς επιδεινωνόταν, ενώ υπήρχε και μια απόσταση 9 χιλιομέτρων που χώριζε το Α΄ και το Β΄ Σώμα με αποτέλεσμα να υπάρχει μεγάλος κίνδυνος συνολικής κατάρρευσης της Ελληνικής παράταξης. Άλλος πολύ σοβαρός κίνδυνος για την ασφάλεια της στρατιάς, ήταν ότι το επιτελείο δεν είχε κρατήσει καμία εφεδρεία είτε για επιθετικό η αμυντικό ελιγμό, αντιθέτως όλες οι μονάδες της είχαν εμπλακεί στον αγώνα και είχαν απώλειες. Ήδη οι Τούρκοι στις 16 Αυγούστου απειλούσαν να διακόψουν τον ανεφοδιασμό της στρατιάς από τον Σαγγάριο, κάτι που εξανάγκασε το επιτελείο να ζητήσει από το Β΄Σώμα να στείλει αμέσως μια μεραρχία από τις τρεις που διέθετε.

Ενδεικτικό της κρισιμότητας ήταν ότι στις 21 Αυγούστου δόθηκε διαταγή από το γενικό επιτελείο στα τρία σώματα να οργανωθούν αμυντικά στις τοποθεσίες που κατείχαν και να ξεκουράσουν τα στρατεύματα τους, ενώ είχε στείλει μήνυμα στην Κυβέρνηση με το οποίο παρουσίαζε την κρισιμότητα της κατάστασης και (αν είναι δυνατόν!) ζητούσε από τον υπουργό στρατιωτικών Θεοτόκη και τον Γούναρη να αποφασίσουν. Σε αυτή την πολύ δύσκολη συγκυρία, ο σωματάρχης υποστράτηγος Ανδρέας με έμμεσο τρόπο προσπάθησε να υποδείξει -κατά τον ίδιο- τον μοναδικό τρόπο λύσης του προβλήματος: Το Β΄ σώμα στρατού θα απαγκιστρωνόταν εντελώς από τον τομέα του Καλε Γκρότο και θα τασσόταν στον τομέα του Γ΄ Σώματος στρατού, όπου θα εξασφάλιζε την γραμμή επικοινωνίας της στρατιάς και θα βοηθούσε για μια επίθεση στο τομέα αυτόν ο οποίος δεν ήταν το ίδιο καλά οχυρωμένος με τους άλλους. Σύμφωνα με το σχέδιο αυτό, η επίθεση αυτή ίσως ξεκλείδωνε την τοποθεσία και οδηγούσε στην κατάληψη της Άγκυρας. Σύμφωνα με το σκεπτικό του, αν τα τρία Σώματα συνέχιζαν τις επιθέσεις εναντίον οχυρωμένων ορεινών όγκων, στην Άγκυρα θα έμπαινε ο αρχιστράτηγος Παπούλας χωρίς στρατό.

Τις ιδέες αυτές τις έγραψε ο συνταγματάρχης Γαβαλιάς επιτελάρχης του Β΄ Σώματος στρατού στον Παπούλα εν είδει ανεπίσημης επιστολής καθώς οι δύο αξιωματικοί ήταν στενοί φίλοι (και απότακτοι φυσικά) από την εποχή των Βαλκανικών πολέμων. Ο Παπούλας με σημείωμα του απάντησε - ιδιαίτερα συγκινημένος κατά τον Ανδρέα- ότι συμφωνούσε με το σχέδιο και ότι ήδη ετοίμαζε το επιτελείο την εφαρμογή του, με την διαφορά όμως ότι στον τομέα του Κάλε Γκρότο θα παρέμενε μια μεραρχία. Στην ανταπάντηση του ο Γαβαλιάς πρότεινε να παραμείνει η μεραρχία όπισθεν του Α΄Σώματος στρατού ως εφεδρεία. Στις 24 Αυγούστου, το επιτελείο διέταξε τα σώματα να παραμείνουν σε αμυντική διάταξη, αλλά την 25η Αυγούστου η διαταγή του επιτελείου περιέγραφε σημαντικές Τουρκικές συγκεντρώσεις απέναντι από το Γ΄ Σώμα στρατού. Ο κύριος φόβος του επιτελείου ήταν ότι μια πιθανή δυνατή Τουρκική επίθεση ίσως οδηγούσε το Γ΄ Σώμα στρατού σε κατάρρευση, συνεπακόλουθη απώλεια των γραμμών ανεφοδιασμού της στρατιάς και συνολική καταστροφή της. Η διαταγή της 26ης Αυγούστου διέταζε τα δύο σώματα (Α΄ και Β΄) να είναι έτοιμα για "απεγνωσμένη και λυσσαλέα" επίθεση στους τομείς τους για να ελαφρύνουν την θέση του Γ΄ που όφειλε να πολεμήσει μέχρις εσχάτων, ενώ ανέφερε ρητώς ότι το Β΄ Σώμα δεν θα προλάβαινε να εκτελέσει τον ελιγμό που είχε συζητηθεί τις προηγούμενες μέρες ώστε να βοηθήσει το Γ΄ Σώμα εγκαίρως (Αρχείο ΔΙΣ/Φ.265/Ε1).

Κοντούλης - πρίγκιπας Ανδρέας - Παπούλας στο Εσκί Σεχίρ.

Η διαταγή αυτή όμως προβλημάτισε εκτός από τον υποστράτηγο Ανδρέα και την διοίκηση του Α΄ σώματος στρατού (όπως καταγράφεται αυτό στην επίσημη Ιστορία του ΓΕΣ) καθώς αφ΄ ενός έδειχνε ότι το επιτελείο δεν εμπιστευόταν το Γ΄ Σώμα καθόλου, αφετέρου οι αντικειμενικοί σκοποί που έθετε η διαταγή δεν ήταν ρεαλιστικοί καθώς οι αντίπαλες Τουρκικές μονάδες απείχαν σχεδόν 9 χιλιόμετρα και ήταν άριστα οργανωμένες. Έτσι μια πιθανή "απεγνωσμένη και λυσσαλέα" επίθεση δεν θα έφερνε απολύτως κανένα άμεσο κέρδος για το Γ΄ Σώμα πλην των μεγάλων απωλειών για τους Έλληνες. Επίσης και τα δύο επιτελεία των Σωμάτων είχαν πληροφορίες ότι καμία σοβαρή Τουρκική μετακίνηση δεν είχε συμβεί ως εκείνη την στιγμή για να δικαιολογεί τους φόβους του επιτελείου. Το Α΄ Σώμα στρατού είχε απέναντι του τέσσερις πλήρεις Τουρκικές μεραρχίες. Η ηγεσία του Α΄ Σώματος στρατού θεωρούσε πολύ καλύτερη λύση την μετακίνηση του Β΄ Σώματος στον τομέα του Γ΄ Σώματος σύμφωνα με το σχέδιο του υποστράτηγου πρίγκιπα Ανδρέα η οποία μπορούσε να πραγματοποιηθεί χωρίς πρόβλημα (Ιστορία ΓΕΣ, επιχειρήσεις προς Άγκυρα, τ. 5, σελ. 35).

Όταν έφτασε η διαταγή για "απεγνωσμένη και λυσσαλέα επίθεση" στον πρίγκιπα Ανδρέα αυτός εξεπλάγη καθώς περίμενε διαταγή να μεταφερθούν οι μονάδες του πίσω από το Γ΄ Σώμα όπως υποτίθεται πως είχε δεχθεί ο Παπούλας στην απάντηση του στον Γαβαλιά και ήταν σύμφωνο και το επιτελείο του Α΄ Σώματος (διοικητής υποστράτηγος Κοντούλης, επιτελάρχης Στυλιανός Γονατάς). Σύμφωνα με το σκεπτικό του Ανδρέα, η διαταγή για "απεγνωσμένη και λυσσαλέα επίθεση" πολύ δύσκολα θα ανακούφιζε εγκαίρως το Γ΄ Σώμα στρατού, καθώς όσο ασθενείς και να ήταν οι Τουρκικές δυνάμεις στον τομέα, σίγουρα θα καθυστερούσαν αρκετά τους Έλληνες πριν επιφέρουν σημαντική τοπική επιτυχία, λόγω της άρτιας οχύρωσης που είχε βάθος 10 χιλιόμετρα και του εδάφους που ήταν υπέρ του αμυνόμενου. Εκτός αυτών και τα δύο Σώματα είχαν ελαττωμένη δύναμη από τις απώλειες και ελλειπή ανεφοδιασμό σε πυρομαχικά, συνθήκες που δυσκόλευαν την προοπτική μιας επίθεσης. Επίσης, σύμφωνα με την επίσημη Ιστορία του ΓΕΣ, το Β΄ Σώμα στρατού είχε πληροφορίες ότι υπήρχαν στον τομέα του έξι μεραρχίες δυνάμεως 12-14 χιλιάδων ανδρών.

Ακολούθησε επικοινωνία μεταξύ των επιτελαρχών του Α΄ και Β΄ Σώματος στρατού συνταγματαρχών Γονατά και Γαβαλιά. Ο Γονατάς ενημέρωσε ότι δεν είχε εκδηλωθεί καμία επίθεση στον τομέα του Γ΄ Σώματος, ενώ θεωρούσε επίσης εντελώς άσκοπη την επίθεση που σχεδίαζε το επιτελείο. Τέλος δέχτηκε την μετακίνηση του Β΄ Σώματος πίσω από το Γ΄ Σώμα υπό την προϋπόθεση ότι το Β΄ Σώμα θα διέθετε ένα απόσπασμα στον τομέα που ήδη κατείχε. Ο υποστράτηγος πρίγκιπας Ανδρέας εξέδωσε διαταγή (υπάρχει στο αρχείο του ΓΕΣ) για μετακίνηση των 2 μεραρχίων και της ταξιαρχίας ιππικού προς τον τομέα του Γ΄ Σώματος την ερχόμενη νύχτα 27ης προς 28ης Αυγούστου. Τα μη μάχιμα στοιχεία διατάχθηκαν να ξεκινήσουν αμέσως εκείνη τη στιγμή. Την ίδια στιγμή, το πρωί της 27ης Αυγούστου (08.00) ο πρίγκιπας Ανδρέας γνωστοποιούσε τις προθέσεις του στο επιτελείο και στον Παπούλα, εκθέτοντας τις δυσκολίες πιθανής επίθεσης, ενώ υποστήριζε ότι η μετακίνηση ήταν σύμφωνη με την εκπεφρασμένη πρόθεση του επιτελείου να ενισχύσει την αριστερή πτέρυγα, ενώ θα έφτανε εγκαίρως να βοηθήσει το Γ΄ Σώμα (φόβο που επικαλέστηκε το επιτελείο την τελευταία διαταγή του για να μην διατάξει τον εν λόγω ελιγμό) αφού η Τουρκική επίθεση δεν είχε εκδηλωθεί.

Η διαταγή του Παπούλα το μεσημέρι (15.30) της 27ης Αυγούστου ήταν αμείλικτη:

"Έκπληκτος προ σκέψεως εγκαταλείψεως θέσεως σας, διατάσσω Σώμα παραμείνει θέσεις του. Μόνος αρμόδιο κρίνη και αποφασίση τυγχάνω εγώ ως Διοικητής στρατιάς".

Όταν έλαβε την διαταγή αυτή ο πρίγκιπας Ανδρέας ακύρωσε αμέσως την διαταγή του για μετακίνηση του Σώματος που διοικούσε, ένιωσε ότι θίχτηκε από τον όρο "εγκατάλειψη θέσεως" και ζήτησε την αντικατάσταση του. Το επιτελείο αντικατέστησε μόνο τον επιτελάρχη του συνταγματάρχη Γαβαλιά τον οποίο και θεώρησε υπεύθυνο, κρίνοντας ασύμφορο να αντικαταστήσει Σωματάρχη σε τόσο κρίσιμη στιγμή. Μετά την εξέλιξη αυτή, ο υποστράτηγος πρίγκιπας Ανδρέας όρισε σε κάθε μονάδα που διοικούσε την επιθετική της αποστολή όπως την όρισε το επιτελείο σε περίπτωση που εκδηλωνόταν τελικώς η επίθεση στο Γ΄ Σώμα στρατού.

Την 28η Αυγούστου οι Τούρκοι θεωρώντας από διάφορες ενδείξεις ότι οι Έλληνες βρίσκονται σε υποχώρηση, έκαναν τελικά την επίθεση στο Γ΄ Σώμα στρατού αλλά εκτός αυτής επιτέθηκαν με τρεις μεραρχίες εναντίον του Α΄ σώματος στρατού και στο κενό μεταξύ Α΄ και Β΄ σωμάτων (Ιστορία ΓΕΣ,προς Άγκυρα, τόμος 5, σελ 49). Μοιραία επήλθε εμπλοκή και καθήλωση δυνάμεων και για τους δύο σχηματισμούς και δεν εκτελέστηκε η διαταγή για "απεγνωσμένη και λυσσαλέα επίθεση" (αντιθέτως από ότι γράφει η "Ιστορία του ελληνικού Έθνους". Το απόγευμα εκείνης της ταραχώδους ημέρας, το επιτελείο με την υπ΄ αριθμόν 1245 διαταγή, διέταξε το Β΄ Σώμα να "εγκαταλείψει τις θέσεις του" όπως ακριβώς του απαγόρευσε μια ημέρα πριν: συγκεκριμένα η διαταγή προέβλεπε ακριβώς τον ελιγμό που είχε διατάξει ο πρίγκιπας Ανδρέας την προηγουμένη. Η διαταγή όμως τώρα ήταν πολύ δυσκολότερο και πιο επικίνδυνο να εκτελεστεί, καθώς το Β΄ Σώμα είχε εμπλακεί σε αμυντικό αγώνα, ενώ και το Γ΄ Σώμα δοκιμαζόταν δεινά και είχε έρθει σε κρίσιμη κατάσταση.

Εκτός αυτού, η εμπλοκή όπως είδαμε και των δύο Σωμάτων (Α΄ και Β΄) σε κρίσιμο αγώνα λόγω επίθεσης των Τούρκων, δείχνει σαφώς ότι ο υπολογισμός του επιτελείου για επίθεση των δύο Σωμάτων λόγω μείωσης του εχθρού στον τομέα τους και συνεπακόλουθης ανακούφισης του Γ΄, ήταν μάλλον λανθασμένος. Μετά την απόκρουση της Τουρκικής επίθεσης από την V μεραρχία επεισόδιο που περιγράφω λεπτομερώς πιο κάτω, η "εγκατάλειψη θέσης" του Β΄ Σώματος στρατού εκτελέστηκε ομαλά την νύχτα της 28ης προς 29ης Αυγούστου, ενώ στον τομέα του Γ΄ Σώματος στρατού ο εχθρός είχε αποκρουστεί εκτός μιας τοπικής επιτυχίας στους "δίδυμους λόφους". Στις 30 Αυγούστου δόθηκε το σύνθημα της γενικής αποχώρησης...

Επίμετρον - ένα ηρωικό επεισόδιο της 28ης Αυγούστου στον τομέα ανάμεσα στα Α΄ και Β΄ Σώματα στρατού

 

Ελληνικό ιππικό το 1921.

 

Το πρωί της 28ης Αυγούστου ξεκίνησε η Τουρκική επίθεση σε όλο το μέτωπο και η Ιη ομάδα Τουρκικών μεραρχιών (5η και 7η μεραρχία) πέτυχε να εισχωρήσει στον Ελληνικό τομέα στην περιοχή ανάμεσα στο Α΄ και Β΄ Σώμα στρατού μέσω της κοιλάδας Κατραντζί με κίνδυνο να καταληφθεί το ύψωμα στο χωριό Γιαμάκ και να αποκοπεί πλήρως το Β΄ Σώμα στρατού από την υπόλοιπη παράταξη. Η Ιη μεραρχία υπό τον Φράγκου έστειλε το Ι/38 σύνταγμα Ευζώνων στην περιοχή και ζήτησε επείγουσα βοήθεια από το γειτονικό Β΄ Σώμα στρατού. Το Β΄ Σώμα ανταποκρίθηκε και απέστειλε αμέσως στην περιοχή την V μεραρχία (την αποτελούσαν 33ο σύνταγμα πεζικού, ΙΙΙ/43 τάγμα πεζικού, Vα Μοίρα ορειβατικού πυροβολικού) που έφτασε εγκαίρως στην τοποθεσία στις 14.30. Η Vη μεραρχία αρχικώς καθηλώθηκε καθώς βρέθηκε μπροστά στον όγκο της Τουρκικής φάλαγγας που είχε εισχωρήσει και είχε δημιουργήσει έναν επικίνδυνο θύλακα. Οι Τούρκοι συνεχώς ενισχύονταν κι προέβαλλαν ισχυρή αντίσταση.

Σε εκείνη την κρισιμότατη στιγμή, ο Διοικητής του ΙΙΙ/43 τάγματος Λοχαγός Ευάγγελος Καλαμπαλίκης τεθείς έφιππος επικεφαλής του τάγματος του, το παρέσυρε σε θυελλώδη επίθεση εναντίον των Τούρκων. Η επίθεση αιφνιδίασε και ανέτρεψε τον αντίπαλο που άρχισε να υποχωρεί. Η υποχώρηση μεταβλήθηκε σε άτακτη φυγή όταν επιτέθηκε με το ίδιο τρόπο και το 33ο σύνταγμα πεζικού. Όλη η κοιλάδα Κατραντζί γέμισε από ένα ασύνταχτο μπουλούκι υποχωρούντων Τούρκων.... - ΠΗΓΗ

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Παρασκευή, 17 Ιανουαρίου 2014 Κατηγορία ΣΤΡΑΤΟΣ ΞΗΡΑΣ

Ολοκληρώθηκε η διμερής άσκηση μεταξύ Μονάδων Ειδικών Επιχειρήσεων Ελλάδας και ΗΠΑ με την ονομασία «Cascade Gambit», η οποία διεξήχθη από 7 έως και 17 Ιανουαρίου 2014 στην περιοχή Μεγάρων, όρμου Ελευσίνας, 131 ΣΜ στο Άκτιο και στο Μυρτώο πέλαγος (Πεδίο Βολής Καράβια).

Για την κάλυψη των αναγκών αερομεταφοράς/αεροκίνησης χρησιμοποιήθηκαν τρία (3) α/φ MC-130J και τρία (3) α/φ CV-22.

Σκοπός της άσκησης ήταν η συνεκπαίδευση σε αντικείμενα ειδικών επιχειρήσεων, στην εκτέλεση αλμάτων, στην συσκευασία και ρίψη ελαστικής λέμβου καθώς και στη συσκευασία και ρίψη φόρτων διαφορετικών τύπων σε χερσαίο και θαλάσσιο περιβάλλον ημέρα και νύχτα.

Η συνεκπαίδευση, η οποία είναι συνέχεια προηγούμενων συνεκπαιδεύσεων, συνέβαλε σημαντικά στην επαύξηση των επιχειρησιακών δυνατοτήτων των ελληνικών Μονάδων Ειδικών Επιχειρήσεων.

Στην άσκηση, η οποία διοργανώθηκε με μέριμνα της Διακλαδικής Διοίκησης Ειδικών Επιχειρήσεων (ΔΔΕΕ) του ΓΕΕΘΑ, με υπεύθυνη Μονάδα σχεδίασης και εκτέλεσης την 31 ΜΕΕΔ της ΠΑ, συμμετείχε από ελληνικής πλευράς προσωπικό Μονάδων Ειδικών Επιχειρήσεων των τριών Κλάδων των ΕΔ, ενώ από πλευράς Η.Π.Α., προσωπικό των Δυνάμεων Ειδικών Επιχειρήσεων της Πολεμικής Αεροπορίας των Η.Π.Α. (352 Special Operations Group). Επιπρόσθετα και για την κάλυψη των αναγκών αερομεταφοράς/αεροκίνησης χρησιμοποιήθηκαν τρία α/φ MC-130J και τρία α/φ CV-22.

Η άσκηση διοργανώθηκε με μέριμνα της Διακλαδικής Διοίκησης Ειδικών Επιχειρήσεων (ΔΔΕΕ) του ΓΕΕΘΑ, με υπεύθυνη Μονάδα σχεδίασης και εκτέλεσης την 31 ΜΕΕΔ της ΠΑ.

Η συνεκπαίδευση, η οποία είναι συνέχεια προηγούμενων συνεκπαιδεύσεων, συνέβαλε σημαντικά στην επαύξηση των επιχειρησιακών δυνατοτήτων των ελληνικών Μονάδων Ειδικών Επιχειρήσεων, ενώ παράλληλα εδραίωσε τις καλές σχέσεις συνεργασίας μεταξύ των Τμημάτων Ειδικών Επιχειρήσεων των δύο χωρών.

Η άσκηση διεξήχθη από 7 έως και 17 Ιανουαρίου 2014 στην περιοχή Μεγάρων, όρμου Ελευσίνας, 131 ΣΜ στο Άκτιο και στο Μυρτώο πέλαγος.

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Τετάρτη, 15 Ιανουαρίου 2014 Κατηγορία ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Η Ελλάδα, δυστυχώς (και) για το σοβαρότατο θέμα της «διαχειρίσεως» της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη δεν έχει διαχρονική, σταθερή και σαφή στρατηγική και θέσεις. Από της εφαρμογής της συνθήκης της Λωζάνης μέχρι σήμερα, για διαφόρους και διαφορετικούς κατά περίπτωση λόγους (η οποιαδήποτε ελληνο-τουρκική φιλία, μικροκομματικοί και μικροπολιτικοί λόγοι, αφέλεια, φοβίες κλπ) έχει κατορθώσει να θεωρήσει, για μια μεγάλη χρονική περίοδο, η ίδια η Ελλάδα τη μειονότητα ως «τουρκική» και να «τουρκοποιήσει» την παιδεία. Να περιθωριοποιήσει και απομονώσει τα μη τουρκικά τμήματα της μειονότητας, Πομάκους και Ρομά με συνέπεια αυτοί να ωθούνται προς τις αγκάλες της Τουρκίας, αποτελώντας εύκολη λεία για την τουρκική προπαγάνδα και τα όργανά της.

Κατάφερε επίσης η Ελλάδα να απομονώσει το σύνολο της μειονότητας από την χριστιανική κοινότητα της Θράκης (γκετοποίηση). Με το να επιτρέψει την ίδρυση του τουρκικού Προξενείου στην Κομοτηνή, κατέστησε τούτο κέντρο συντονισμού και άντρο όλων των δραστηριοτήτων της επίσημης πλέον Τουρκίας, για την προώθηση των σκοπών και συμφερόντων της στην περιοχή.

Τα τελευταία χρόνια, είναι γεγονός, ότι από τη χώρα μας καταβάλλονται, στα πλαίσια ελπίζουμε μιας ολοκληρωμένης στρατηγικής, πιο συντονισμένες προσπάθειες προς τη σωστή κατεύθυνση, διορθώσεως των λαθών του παρελθόντος με ενέργειες όπως: Κατάργηση και απαγόρευση χρήσης και χρησιμοποίησης του όρου «τουρκικός» από τα διάφορα σωματεία και οργανώσεις. Σημαντικές παρεμβάσεις στα θέματα παιδείας όπως διορισμός Ελλήνων ιεροδιδασκάλων, φοίτηση μειονοτικών φοιτητών στα ελληνικά ΑΕΙ και ΤΕΙ κα. Θέλουμενα πιστεύουμε ότι η στροφή αυτή της πολιτικής της χώρας μας θα συνεχισθεί και δεν θα εκτραπεί από τις συνήθεις πρακτικές που ελλοχεύουν στην ελληνική πολιτική και κρατική πραγματικότητα, όπως οι κίνδυνοι παρεισφρήσεως κομματικών και μικροπολιτικών συμφερόντων. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει και το πρόσφατο παράδειγμα της παρ΄ολίγον καταψηφίσεως του σωστού μέτρου των ιεροδιδασκάλων, για μικροπολιτικούς λόγους.

Από την πλευρά της η Τουρκία εφαρμόζει μια σταθερή πολιτική, στρατηγική και τακτική με σκοπό:
(1) Την αυτονόμηση της μειονότητας (2) Την «απορρόφηση» όλων των ετεροκλήτων στοιχείων της μειονότητας (Πομάκοι, τσιγγάνοι), χρησιμοποιώντας προς τούτο κάθε πρόσφορο μέσο, απειλές, εκβιασμούς, χρηματοδοτήσεις, εύνοιες κ.λ.π. (3) Την οικονομική κυριαρχία της μειονότητας επί του τοπικών οικονομικών δραστηριοτήτων, όπως εμπορίου, βιοτεχνιών κ.α. με εξουδετέρωση και απομείωση του μεριδίου που βρίσκεται στα χέρια των χριστιανών, αλλά και με έντονη προσπάθεια αποκτήσεως γης. (4) Την διατήρηση της «γκετοποίησης» της μειονότητας με απαγόρευση εντάξεώς της στην τοπική κοινωνία και την αστικοποίησή της. (5) Τη συλλογή πληροφοριών υπέρ της Τουρκίας. (6) Τη στρατολόγηση προσωπικού για να χρησιμοποιηθεί σε υπάρχουσα παράνομη οργάνωση ή ενδεχόμενη δη-
μιουργία τέτοιου παρανόμου μηχανισμού.

Ως μέσα για την υλοποίηση των ως άνω στόχων της η Τουρκία εφαρμόζει εγκεκριμένα γνωστά σχέδια, τα οποία προβλέπουν:

(1) Tη δημιουργία εκτεταμένων δικτύων νομίμων, νομιμοφανών και παρανόμων οργανώσεων στο εσωτερικό. Υπόψη ότι στις μειονότητες δεν εφαρμόζεται το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης (Η αρχή της εδαφικής ακεραιότητας των κρατών υπερισχύει σαφώς και το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης βρίσκει κατοχύρωση στη γενικότερη προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του συνόλου του πληθυσμού της χώρας. Στα πλαίσια της ΔΑΣΕ, έχει ερμηνευτεί ότι καλύπτεται το απαραβίαστο των εσωτερικών και των εξωτερικών συνόρων των κρατών. Άρα δεν είναι νόμιμη η απόσχιση της Κράινα στην Κροατία, που κατοικείται από σερβική μειονότητα. Το ίδιο ισχύει για το Κόσσοβο και την Βοϊβοντίνα της Σερβίας, όπου πλειοψηφεί η αλβανική και η ουγγρική μειονότητα αντίστοιχα).

(2) Τη λειτουργία ενός ευρέως, επίσης, δικτύου ΜΜΕ (εφημερίδες, περιοδικά, ραδιοφωνικοί και τηλεοπτικοί σταθμοί), αλλά και του διαδικτύου.

(3) Την έντονη και με συνεχώς αυξανόμενο ρυθμό οικονομική διείσδυση στην περιοχή της Θράκης και όχι μόνο, με κύριο όργανο την τουρκική τράπεζα "Ζιραάτ''.

Τέλος, κρίνεται σκόπιμο να επισημανθεί ότι όλα τα παραπάνω εντάσσονται στο όραμα όλων των τουρκικών κυβερνήσεων, με ιδιαίτερη έμφαση από την κυβέρνηση του Ταγίπ Ερντογάν, για ανασύσταση του Misak-ı Milli, και συγκεκριμένα τη δημιουργία μιας συμμαχίας-συνομοσπονδίας, η οποία εντός των γεωγραφικών συνόρων της θα περιλαμβάνει: πρωτίστως, το ιρακινό Κουρδιστάν και εδάφη της βόρειας Συρίας. Και στη συνέχεια, την Κύπρο, τα νησιά του Αιγαίου και τη Θράκη μέχρι και τη Θεσσαλονίκη.

* ΠΗΓΗ: Μελέτη της Επιτροπής Μελετών - Ερευνών ΣΕΕΘΑ

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter