Γράφει ο Νίκος Λυγερός*
Η ΑΟΖ δεν είναι απλώς μια οικονομική ζώνη σαν τις άλλες. Η ΑΟΖ είναι αιχμή υψηλής στρατηγικής ενός έθνους που ζει εδώ και αιώνες με τα θεμέλια της θάλασσας. Έτσι η ΑΟΖ λειτουργεί στο πλαίσιο της τοποστρατηγικής που επιτρέπει μια εισαγωγή στη χρονοστρατηγική. Γι' αυτό το λόγο δεν πρέπει να την περιορίζουμε μόνο και μόνο σε οικονομικά δεδομένα, αλλιώς θα λέγαμε το ίδιο για τη θάλασσα σε σχέση με το εμπόριο. Έτσι ο εμπορικός στόλος δεν είναι ένας εθνικός στόλος. Μόνο όταν υπάρχουν δικοί μας με ήθος, η δράση τους μπορεί να έχει μία εθνική απήχηση.
Η ΑΟΖ έχει νόημα ως συνέχεια της θεμελίωσης της ελληνικής επανάστασης που έχει δώσει τόση σημασία στη θάλασσα. Είναι λοιπόν μια μορφή θαλασσοστρατηγικής που εφαρμόζεται με σύγχρονα δεδομένα στο Δίκαιο της Θάλασσας. Δίχως αυτή θα ήταν απλώς μια εμπορική κίνηση, ενώ πρόκειται για μια στρατηγική πράξη που αλλάζει ριζικά τα δεδομένα όχι μόνο για την πατρίδα μας, αλλά για την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ανατολική Μεσόγειο.
Η ΑΟΖ ειδικά του Ελληνισμού δίνει μια άλλη διάσταση στην εξέλιξη των πραγμάτων και στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Δεν πρόκειται λοιπόν σε αυτό το στρατηγικό επίπεδο να αποδεχθούμε την ύπαρξη κατεχομένων που εμποδίζουν όχι μόνο την ανάπτυξη, αλλά την ουσιαστική ανάκαμψη του έθνους μετά από τόσα δεινά που πέρασε.
Φτάνει πια η μίζερη προσέγγιση της γης χωρίς τη θάλασσα. Γιατί η γη του Ελληνισμού είναι η θάλασσα κι όσοι δεν το έχουν καταλάβει αυτό μετά αναρωτιούνται πώς είναι δυνατόν να σκεφτόμαστε κάτι που θεωρούν εντελώς ουτοπία. Απλά και μόνο επειδή δεν μπορούν να δουν πέρα από το παρόν το μέλλον που έχει αρχίσει μέσω της θάλασσας και της ΑΟΖ του Ελληνισμού.
*Ο Νίκος Λυγερός είναι Έλληνας μαθηματικός, συγγραφέας, ποιητής, ζωγράφος, σκηνοθέτης, ασχολείται με τη μουσική, την κοινωνιολογία, την οικονομία, την αρχαιολογία, το μάνατζμεντ και τη στρατηγική. Είναι ειδικός σύμβουλος στη Σχολή Εθνικής Άμυνας, τη Σχολή Πολεμικής Αεροπορίας, την Αστυνομική Ακαδημία, τη Σχολή Εθνικής Ασφάλειας, τη Σχολή Στρατολογικού. Είναι επίσης διερμηνέας-μεταφραστής στα Γαλλικά δικαστήρια.
Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter
Του Δρα Άριστου Αριστοτέλους*
Η πανηγυρική εκλογή του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στην προεδρία της Τουρκικής Δημοκρατίας σημαίνει ότι η Κύπρος και ασφαλώς ο υπόλοιπος κόσμος θα συνεχίσουν να τον έχουν απέναντι τους και την επόμενη πενταετία και πιθανότατα δεκαετία. Το θέμα βέβαια είναι πώς θα λειτουργήσει από τη νέα του θέση ο Τούρκος πρόεδρος, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, ενόψει αυξημένων εξουσιών.
Είναι σαφές ότι ο Ερντογάν για να διατηρήσει για τον εαυτό του τον καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση των εξελίξεων, θα φροντίσει να προωθήσει ή αξιοποιήσει σχετικές συνταγματικές ρυθμίσεις και να μεταφέρει σημαντικές εξουσίες από το Κοινοβούλιο και τον Πρωθυπουργό στον Πρόεδρο της χώρας. Για να επιτύχει τους σκοπούς του θα φροντίσει ώστε ο διάδοχός του στην πρωθυπουργία να είναι της απόλυτης εμπιστοσύνης του και ότι ο ίδιος θα έχει έλεγχο στις κυβερνητικές αποφάσεις.
Παρά την διακήρυξη του ότι θα είναι πρόεδρος όλο των Τούρκων και την έκκληση για παραμερισμό των διαφορών μεταξύ αντιπάλων στρατοπέδων, ωστόσο τα γεγονότα των τελευταίων ετών και η πολιτική ζωή στην Τουρκία, που βασικά είναι πολωμένη μεταξύ κεμαλικών και συντηρητικών ( ισλαμιστών), κάθε άλλο παρά δείχνει ότι θα υπάρξει συναίνεση και συμβιβασμός. Τυχόν υλοποίηση δηλώσεων συνεργατών του, όπως για παράδειγμα ότι θα πρέπει να απαγορεύεται στις γυναίκες να γελάνε δημόσια, θα προκαλέσουν νέες συγκρούσεις στο εσωτερικό. Ακόμη και ανάμεσα στο συντηρητικό στρατόπεδο υπάρχουν σοβαρές εστίες σύγκρουσης. Ο Ερντογάν έχει επανειλημμένα διακηρύξει ότι θα ξεριζώσει το «παράλληλο κράτος» των ισλαμιστών οπαδών του κινήματος Γκιουλέν, που απετέλεσαν την κυριότερη πηγή αποκαλύψεων περί διαφθοράς του ιδίου και της κυβέρνησης του.
Ωστόσο, τα οικονομικά σκάνδαλα και η διαφθορά που βγήκαν στην επιφάνεια, η βίαιη καταστολή διαδηλώσεων, η φίμωση των ΜΜΕ, ο περιορισμός των ατομικών ελευθεριών και άλλα, δεν επηρέασαν το εκλογικό αποτέλεσμα για τον Ερντογάν. Αντίθετα ίσως να το ερμηνεύσει ως επικρότηση αυτής της συμπεριφοράς, γεγονός που θα τον οδηγήσει σε παρόμοιου είδους ή χειρότερες πρακτικές σε αντιδράσεις που θα προκύψουν στην πολιτική του.
Βέβαια, την ίδια ώρα, με την ανάληψη υπερεξουσιών και το προσωποπαγές καθεστώς που δημιουργεί, ο Ερντογάν καθίσταται ο ίδιος παράγοντας γεωπολιτικών επιδράσεων στη γύρω περιοχή. Ο ρόλος του καθίσταται ιδιαίτερα σημαντικός σε μια περίοδο όπου η Τουρκία περιτριγυρίζεται από σοβαρές προκλήσεις και απειλές στις οποίες πρέπει να απαντήσει. Το ουκρανικό για παράδειγμα, μπορεί να επηρεάσει άμεσα την ασφάλεια της Τουρκίας αλλά και τα οικονομικά συμφέροντα της με τη Μόσχα. Η κρίση στο Ιράκ την βρίσκει επίσης μπλεγμένη, τόσο με τις κουρδικές περιφερειακές αρχές στον τομέα της ενέργειας, αλλά και αντιμέτωπη με τη δυσαρέσκεια της κεντρικής κυβέρνησης στη Βαγδάτη, ενώ ιδιαίτερα ανησυχητική είναι η δράση του Ισλαμικού Κράτους του Ιράκ.
Σοβαρή εστία κινδύνων παραμένει για την Τουρκία η κατάσταση στη Συρία, ενώ το θέμα των διαταραγμένων σχέσεων με το Ισραήλ βρίσκεται σε συνεχή εκκρεμότητα. Αμερικανοί και Ισραηλινοί καταβάλλουν τεράστιες προσπάθειες για την αναβίωση της συμμαχίας Άγκυρας – Τελ Αβίβ, όπου ενδεχόμενα να υπάρξει πρόοδος. Στην προσπάθεια αυτή αξιοποιούνται και τα κοιτάσματα φυσικού αερίου του Ισραήλ, ελπίζοντας ότι θα εμπλέξουν και την Κύπρο, την ύπαρξη της οποίας όμως ο Ερντογάν επιμένει και θα συνεχίσει να παραγνωρίζει. Επίσης με αδιέξοδη την πολιτική του όσον αφορά την Ευρωπαϊκή Ένωση και η αδυναμία των ΗΠΑ να ασκήσουν πραγματική πίεση στον Ερντογάν, που τον χρειάζονται ως σύμμαχο στην περιοχή, είναι δύσκολο να δει κανείς οποιαδήποτε θετική στροφή του στο Κυπριακό και κατ' επέκταση στη στάση του κ. Έρογλου στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων.
*Τέως Βουλευτής, ειδικός σε θέματα άμυνας και στρατηγικής
ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ http://strategy-cy.com
Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter
Γράφει ο Σταύρος Καρκαλέξης
Τις παραµονές του «ΑΤΤΙΛΑ 2», το µεγαλύτερο µέρος της ΕΛΔΥΚ βρέθηκε σε χώρους διασποράς, νότια του στρατοπέδου και πολύ κοντά σε αυτό. Στις 13 Αυγούστου συµπτύχθηκε προς το χωριό Λακατάμια. Στο στρατόπεδο παρέμειναν τρεις (κατ' άλλους δύο) λόχοι, υπό τον αντισυνταγματάρχη Παναγιώτη Σταυρουλόπουλο. Η πρώτη τουρκική επίθεση εκδηλώθηκε στις 14 Αυγούστου, αργά το πρωί, αφού προηγήθηκε προσβολή του στρατοπέδου από την αεροπορία και το πυροβολικό.
Προπορεύονταν τα άρματα και σε πυκνούς σχηματισμούς ακολουθούσε η ΤΟΥΡΔΥΚ, ενισχυμένη με 700 επιπλέον άνδρες. Μέχρι το απόγευμα, οι Τούρκοι είχαν διενεργήσει τρεις επιθέσεις, αλλά προσέκρουσαν στη σθεναρή αντίσταση της ΕΛΔΥΚ, οι μαχητές της οποίας αγνοούσαν ότι στο άλλο άκρο της Λευκωσίας, στη Μια Μηλιά, η άμυνα είχε καταρρεύσει.
Την επομένη, 15 Αυγούστου, επαναλήφθηκε το ίδιο σκηνικό. Παρότι ο αντισυνταγματάρχης Παναγιώτης Σταυρουλόπουλος ζήτησε ενισχύσεις, έλαβε μόνο τρία τεθωρακισμένα οχήματα Marmon-Herrington, τα οποία θα ήταν εύκολη λεία για τα Μ-48 των Τούρκων. Παρ' όλα αυτά, οι νέες τουρκικές επιθέσεις αντιμετωπίσθηκαν με επιτυχία. Μπροστά από τις θέσεις άμυνας των ανδρών της ΕΛΔΥΚ, έπεσαν δεκάδες Τούρκοι στρατιώτες, μερικοί δε έφθασαν στα ακραία συρματοπλέγματα του στρατοπέδου, επάνω στα οποία φονεύθηκαν. Μία από τις πιο γλαφυρές καταθέσεις ήταν αυτή του Διονύση Πλέσσα:
«Στις 15 Αυγούστου, πήγε σχεδόν μεσημέρι και οι Τούρκοι δεν μας ενόχλησαν. Κατά τις 11.00 άρχισε η επίθεσή τους, πιο οργανωμένη από τις άλλες. Ανάμεσα στα άρματα εκινείτο το πεζικό και προπορευόταν ένας αξιωματικός, ο οποίος έδινε τα παραγγέλματα με μία σφυρίχτρα. Σφύριζε, ξεκινούσανε. Ξανασφύριζε, σταματούσανε. Μας έκανε εντύπωση ότι επετίθεντο αφύλαχτοι, γι' αυτό και είχαν φοβερές απώλειες. Έφθασαν πολύ κοντά μας και εμείς είχαμε διαταγή από τον λοχαγό Σταυριανάκο να τους αφήσουμε να πλησιάσουν και μετά να κτυπήσουμε. Είχαμε και κάποια κάλυψη από το Πυροβολικό, υπήρχε ένας Κύπριος ανθυπολοχαγός, ο Κίτρου, που έκανε υπεράνθρωπες προσπάθειες να μας υποστηρίξει. Έπεσε λοιπόν ένα βλήμα του Πυροβολικού ακριβώς μέσα στην μπούκα του προπορευόμενου άρματος, που σταμάτησε. Όσοι ήταν μέσα σκοτώθηκαν.
Τα υπόλοιπα τρία ανέστρεψαν και οπισθοχώρησαν. Οι Τούρκοι δεν ήταν προετοιμασμένοι για οπισθοχώρηση και τα έχασαν. Τότε ακούσαμε τον λοχαγό Σταυριανό μέσα από το όρυγμά του, που φώναξε:
- Ρε! Είσαστε άντρες;
- Ναι! απαντήσαμε όλοι μαζί.
Και διέταξε έφοδο.
Εμείς ήμασταν 33 άτομα. Βάλαμε ξιφολόγχη, βγήκαμε έξω και τους κυνηγήσαμε σε μία ευθεία.
Κάποιοι από τους Τούρκους πέρασαν το δρόμο και διέφυγαν. Οι περισσότεροι όμως, περίπου 100, κρύφτηκαν πίσω από ένα υδραγωγείο.
Έβγαζαν το κεφάλι τους σιγά σιγά και προσπαθούσαν να διασχίσουν το δρόμο. Όποιοι πέρασαν, γλίτωσαν. Κάποια στιγμή επεχείρησαν να βγουν όλοι μαζί. Στήσαμε τα πολυβόλα και τους θερίσαμε. Ανέβηκε το ηθικό μας. Μας συγκίνησε ότι αυτό έτυχε την ημέρα της Παναγίας».
Ο ηρωικός θάνατος του λοχαγού Σωτήρη Σταυριανάκου
Στις 16 Αυγούστου η εχθρική πίεση κατέστη πλέον αφόρητη. Τους ηρωικούς άνδρες της ΕΛΔΥΚ προσέβαλαν αεροσκάφη, πυροβόλα, όλμοι. Μέσα στο στρατόπεδο τα πάντα μεταβλήθηκαν σε σωρούς ερειπίων.
Στις 11.00, οι Τούρκοι προσήγγισαν επικίνδυνα τις θέσεις των αμυνομένων, παρά τις μεγάλες τους απώλειες. Τότε, και ενώ τα άρματα των Τούρκων απείχαν λίγα μόλις μέτρα, έπεσε ηρωικά ο Μανιάτης λοχαγός Σωτήρης Σταυριανάκος. Σύμφωνα με μαρτυρίες ανδρών του, ο λοχαγός Σταυριανάκος, μόνος, εξήλθε από το όρυγμά του για να αντιμετωπίσει το προπορευόμενο άρμα μάχης. Προφανώς υπολόγισε ότι αναχαιτίζοντας το εχθρικό άρμα, θα ανέκοπτε την τουρκική επίθεση. Υπήρχε και το προηγούμενο, μία ημέρα πριν, όταν καταστράφηκε προπορευόμενο τουρκικό άρμα από βολή πυροβόλου και οι Τούρκοι οπισθοχώρησαν. Πριν όμως προλάβει να υλοποιήσει το σχέδιό του, ο ηρωικός λοχαγός φονεύθηκε από τα πυρά του άρματος.
Στις 11.30 διερράγη το αριστερό τμήμα της αμυντικής διάταξης. Οι άνδρες της ΕΛΔΥΚ προσβάλλονταν τώρα από τρεις διαφορετικές κατευθύνσεις, κινδυνεύοντας με περικύκλωση και εγκλωβισμό. Η κατάσταση ήταν απελπιστική και οι Τούρκοι εισέρχονταν πλέον εντός του στρατοπέδου, όταν ο αντισυνταγματάρχης Σταυρουλόπουλος διέταξε υποχώρηση. Να πώς περιέγραψε τις δραματικές σκηνές ο λοχίας Πλέσσας:
«Για να γίνει η οπισθοχώρηση σωστά, έπρεπε να φύγουν οι πρώτοι από τη μέση, να κρατάμε οι υπόλοιποι από τα πλάγια και σιγά σιγά, ένας ένας, να φεύγουμε, μέχρι να φύγουν και οι τελευταίοι. Διέταξα οπισθοχώρηση, αλλά δεν έφευγε κανείς. Είχαμε δεθεί μεταξύ μας. Και ήξεραν οι μεσαίοι που έπρεπε να φύγουν πρώτοι, ότι οι τελευταίοι θα σκοτωθούν. Φώναξα, έβρισα. Δεν έφευγαν. Κάποια στιγμή κάποιος ξεκίνησε. Οι περισσότεροι από εμάς φονεύθηκαν κατά την υποχώρηση... Φεύγοντας είδα τον λοχαγό Σταυριανάκο σκοτωμένο. Όρθιο μέσα στο όρυγμα είδα τον Δημήτρη Λούρμπα (σ.σ.: ο δεκανέας Δημήτρης Λούρμπας είναι αγνοούμενος).
- Δημήτρη, δεν υπάρχει άλλος, είμαι ο τελευταίος, φεύγουμε.
- Δεν φεύγω, μου απάντησε.
Είχε μαζέψει 3-4 όπλα που παρατήθηκαν από νεκρούς ή τραυματίες και τα τοποθέτησε γύρω από το όρυγμα. Στεκόταν όρθιος και πυροβολούσε, πότε με το ένα και πότε με το άλλο... Δύο άλλα ορύγματα ήταν γεμάτα τραυματίες. Προχώρησα με πυρ και κίνηση, ενώ οι Τούρκοι γάζωναν τα πάντα. Είχαν εισέλθει εντός του στρατοπέδου και οι μάχες γίνονταν πια σώμα με σώμα».
Αποκεφάλισαν σορούς και φωτογραφίζονταν μαζί τους
Δεκάδες άνδρες της ΕΛΔΥΚ φονεύθηκαν, καθώς υποχωρούσαν προς το ύψωμα «Γρηγορίου» νοτιοανατολικά του στρατοπέδου. Άλλοι παρέμειναν στα ορύγματά τους αρνούμενοι να τα εγκαταλείψουν. Την απαγκίστρωση των τελευταίων ανδρών κάλυψε ο ανθυπασπιστής Κώστας Κέντρας και λίγοι στρατιώτες, οι οποίοι έταξαν τα διαθέσιμα πολυβόλα και έβαλλαν κατά των Τούρκων. Αγνοούνται ώς σήμερα. Κατά την υποχώρηση, φονεύθηκε και ο λοχαγός Βασίλης Σταμπουλής.
Από τις 13.30 και για τουλάχιστον δύο ώρες διήρκεσαν οι μάχες μέσα στο στρατόπεδο, ακόμα και σώμα με σώμα. Αρκετοί παρέμειναν εκεί και έδωσαν την τελευταία μάχη, είτε γιατί τραυματίστηκαν είτε γιατί δεν θέλησαν να υποχωρήσουν.
Εντός του στρατοπέδου, οι εισβολείς επιδόθηκαν σε απερίγραπτες ωμότητες. Όπως αποδείχθηκε από φωτογραφία που περιήλθε στα χέρια ξένου πολεμικού ανταποκριτή, οι Τούρκοι αποκεφάλισαν δέκα σορούς νεκρών της ΕΛΔΥΚ και τοποθέτησαν τα κεφάλια στο οδόστρωμα, στην είσοδο του στρατοπέδου, όπου έσπευδαν, ο ένας μετά τον άλλο, να φωτογραφηθούν. Στο ίδιο σημείο, άφησαν εκτεθειμένα επί ημέρες άλλα πτώματα, αφού πρώτα τα έγδυσαν.
Οι τουρκικές απώλειες κατά την επιχείρηση κατάληψης του στρατοπέδου υπήρξαν τόσο μεγάλες, ώστε ο διοικητής της ΤΟΥΡΔΥΚ, συνταγματάρχης Κορτίκογλου, αντικαταστάθηκε. Βαρύτατος όμως υπήρξε και ο φόρος αίματος της ΕΛΔΥΚ, με απώλειες που υπερέβησαν κατά πολύ αυτές όλων των προηγούμενων ημερών. Οι νεκροί και αγνοούμενοι ανήλθαν στους 83, από τους οποίους 3 αξιωματικοί και 80 οπλίτες.
Ενώ στην Κύπρο χάνονταν Ελλαδίτες στρατιώτες, εκπληρώνοντας στον υπέρτατο βαθμό τις συνταγματικές τους υποχρεώσεις, εγκαταλειμμένοι πλην μαχόμενοι πλάι στους Κύπριους αδελφούς τους, στην Αθήνα κυριάρχησε η ίδια απάθεια και αναποφασιστικότητα, όπως και επί «ΑΤΤΙΛΑ 1».
Η επόμενη μέρα
Το πέρας των επιχειρήσεων βρήκε μία Κύπρο καθημαγμένη. Το 1/3 των Ελληνοκυπρίων, 191.259 άτομα προσφυγοποιήθηκαν μέσα στο ίδιο το νησί τους, ανατρέποντας πλήρως την κοινωνική ισορροπία και συνοχή. Περίπου 11.000 από αυτούς κατέφυγαν στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα, τη Χαλκίδα, τη Ρόδο και σε μικρότερη κλίμακα σε άλλα σημεία. Ανάλογος αριθμός προσφύγων εγκαταστάθηκαν στο Λονδίνο.
Η τεράστια πλειοψηφία, όμως, παρέμειναν στην ελεύθερη Κύπρο. Παρά το βαρύ πλήγμα, ο κυπριακός Ελληνισμός επέδειξε αξιοθαύμαστη αντοχή και προσκόλληση στη γη των πατέρων του.
Μετά τη λήξη των επιχειρήσεων, το 36,3% του κυπριακού εδάφους περιήλθε στην τουρκική στρατιωτική κατοχή. Ποσοστό 3,7% ανακηρύχθηκε ουδέτερη ζώνη, εντός της οποίας υπάρχουν λίγα χωριά, οι κάτοικοι των οποίων παραμένουν σε αυτά και έχουν το δικαίωμα να καλλιεργούν τη γη τους. Έτσι, υπό τον έλεγχο της Κυπριακής Δημοκρατίας απέμεινε το 60% του νησιού (στο ποσοστό αυτό συνυπολογίζονται και οι δύο βρετανικές βάσεις).
Οι ελληνικές απώλειες
Ως προς το στρατιωτικό προσωπικό, ο θλιβερός κατάλογος ήταν:
Νεκροί Ελλαδίτες αξιωματικοί: 18 (οι 3 της ΕΛΔΥΚ)
Νεκροί Ελλαδίτες οπλίτες: 70 (οι 41 της ΕΛΔΥΚ)
Νεκροί Κύπριοι οπλίτες: 269
Αγνοούμενοι Ελλαδίτες, αξιωματικοί και οπλίτες: 83
Οι αγνοούμενοι Κύπριοι στρατιωτικοί ανήλθαν σε αρκετές εκατοντάδες. Το σύνολο των τραυματιών έφθασε τους 1.300 αξιωματικούς και οπλίτες. Το 1975, με Προεδρικά Διατάγματα, προήχθησαν στον αμέσως ανώτερο βαθμό αξιωματικοί, των οποίων πιστοποιήθηκε ο θάνατος.
Στην Τουρκία δεν ανακοινώθηκε ποτέ επίσημα ο αριθμός των πεσόντων κατά την εισβολή, για προπαγανδιστικούς λόγους. Με δεδομένη όμως την παραδοχή για 2.000 νεκρούς Τουρκοκύπριους ενόπλους, καθώς και τη δίχως φειδώ χρήση του πεζικού, το οποίο υπέστη τεράστιες απώλειες, υπολογίστηκε ότι οι νεκροί, αξιωματικοί και οπλίτες ξεπέρασαν τους 5.000 άνδρες. Ανάμεσά τους υπήρξαν πολλοί ανώτεροι αξιωματικοί, ενώ οι απώλειες που υπέστησαν συγκεκριμένες μονάδες, όπως αυτές των αλεξιπτωτιστών, υπήρξαν συντριπτικές. Ο Δημ. Χάντζος, που υπηρέτησε στην Κύπρο ως υποδιοικητής του 221 και στη συνέχεια ως Διοικητής του 361 Τάγματος Πεζικού, έκανε λόγο για 16.000 άνδρες, συνυπολογίζοντας προφανώς και τους τραυματίες των Τούρκων. - ΠΗΓΗ
Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter
18 χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την άνανδρη δολοφονία του Τάσου Ισαάκ και του Σολωμού Σολωμού από τους Τούρκους κατακτητές και τους Γκρίζους Λύκους. Όπως κάθε χρόνο τα τελευταία χρόνια, η Πρωτοβουλία Μνήμης Ισαάκ-Σολωμού, θα πραγματοποιήσει τριήμερο εκδηλώσεων στις 8,9 και 10 Αυγούστου 2014 για να τιμήσει τους ήρωες Τάσο Ισαάκ και Σολωμό Σολωμού.
Όπως αναφέρει το sigmalive, ο πρώτο μέρος αφορά τη διήμερη πορεία κατά μήκος της Νεκρής Ζώνης που θα γίνει από τους μοτοσικλετιστές το διήμερο 8 & 9 Αυγούστου. Η πορεία θα ξεκινήσει από την Πάφο στις 8 Αυγούστου 2014 στις 08:30 και θα τερματίσει στο οδόφραγμα της Δερύνειας στις 9 Αυγούστου 2014. Θα διέλθει κατά μήκος της Νεκρής Ζώνης από ακριτικά χωριά, τα οδοφράγματα Λιμνίτη, Αστρομερίτη, Αγίου Δομετίου, Λήδρα Πάλας και οδού Λήδρας, τον Τύμβο Μακεδονίτισσας και τα Φυλακισμένα Μνήματα. Στα οδοφράγματα η Πρωτοβουλία Μνήμης θα προχωρήσει σε συμβολικό κλείσιμο και θα διανεμηθεί ενημερωτικό υλικό.
Όσοι επιθυμούν να παραστούν στη διήμερη πορεία που διοργανώνεται μπορούν να επικοινωνήσουν με τους: Κασινίδη Ξένιο (τηλ.99664296) & Γεωργιάδη Σάββα (τηλ.99430265). Ή μέσω της ιστοσελίδας στο facebook να δηλώσουν τη συμμετοχή τους.
Το δεύτερο μέρος των εκδηλώσεων αφορά την μονοήμερη πορεία από όλες τις πόλεις προς το Κοιμητήριο Παραλιμνίου όπου θα παραστούμε στο τρισάγιο των 2 ηρώων.
Οι χώροι και ώρες συγκέντρωσης των μοτοσικλετιστών είναι οι ακόλουθοι:
ΛΕΥΚΩΣΙΑ – Περίπτερο Οκτάγωνο 7:30 π.μ.
ΛΕΜΕΣΟΣ – Χώρος Στάθμευσης K-Cineplex 7:30 π.μ.
ΠΑΦΟΣ – Χώρος Στάθμευσης Παφιακού Σταδίου 6:30 π.μ.
ΛΑΡΝΑΚΑ – Κυκλικός κόμβος Ριζοελιάς 8:00 π.μ.
ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΣ – Κυκλικός κόμβος Αγ. Νάπας 8:30 π.μ.
Αυτούσια η ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας Μνήμης Ισαάκ Σολωμού
Η «Πρωτοβουλία Μνήμης Ισαάκ-Σολωμού» έχει συσταθεί από μια ανεξάρτητη ομάδα νέων ανθρώπων από το 2008, έχοντας ως βασικό στόχο τη διατήρηση της μνήμης της θυσίας των Ισαάκ – Σολωμού και την ανάδειξη στην κοινωνία μας των μηνυμάτων που πηγάζουν μέσα από τη θυσία δύο συνανθρώπων μας. Επιπλέον, στοχεύει στη συνέχιση του θεσμού της πορείας των μοτοσικλετιστων ως συμβολικού μέσου διεκδίκησης του δικαιώματός μας στη ζωή και στο σεβασμό της ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών, τα οποία στερούμαστε στην Κύπρο λόγω της τουρκικής εισβολής και κατοχής της πατρώας γης.
Αποκορύφωμα των πορειών των μοτοσικλετιστων αποτέλεσε η αντικατοχική πορεία που διοργανώθηκε το 1996. Κύπριοι και ξένοι μοτοσικλετιστές ξεκίνησαν από το Βερολίνο με στόχο να τερματίσουν στην Κερύνεια. Με την απαγόρευση από τις κατοχικές αρχές της ελεύθερης πρόσβασης προς την κατεχόμενη Κερύνεια, οι μοτοσυκλετιστές διαδήλωσαν σε διάφορα σημεία όπως στο Σοπάζ και στη Δερύνεια. Ο τουρκικός στρατός έδειξε για μια ακόμη φορά το σκληρό και απάνθρωπο πρόσωπό του, δολοφονώντας άνανδρα τον Τάσο Ισαάκ και Σολωμό Σολωμού. Μετά τις δολοφονίες των Ισαάκ και Σολωμού το κίνημα των μοτοσικλετιστών εξασθένησε αλλά δεν εξαφανίστηκε.
Η νεολαία και η κοινωνία μας γενικότερα έχει ανάγκη από το σύστημα αρχών και αξίων που μας δίδαξαν οι δύο ήρωες. Πιστεύουμε ότι αποτελεί καθήκον όλων όπως η μνήμη των ηρώων μας και τα μηνύματα του αλτρουισμού, του ηρωισμού και της αυτοθυσίας τους, να τιμώνται με σοβαρότητα, σεβασμό και υπευθυνότητα, μακριά από οποιεσδήποτε εθνικιστικές εξάρσεις και σκοπιμότητες.
Όσοι συμμετέχουν στην πορεία των μοτοσυκλετιστών θα πρέπει υποχρεωτικά να φορούν προστατευτικό κράνος και τη φανέλα που θα διανέμεται στους χώρους συγκεντρώσεως. Απαγορεύονται φανέλες οργανώσεων, ποδοσφαιρικών ομάδων, στρατιωτικών σωμάτων, κλπ. Με τον τρόπο αυτό αποδεικνύουνε ότι δεν κάνουμε οποιεσδήποτε διακρίσεις. Εξάλλου, κομματικές, οπαδικές ή άλλες διακρίσεις δεν έχουν καμία θέση στην προσφορά τιμής για τη μνήμη των ηρώων μας και στον αγώνα για αποκατάσταση των δικαιωμάτων μας. Επίσης, κατά την παρουσία μας στο κοιμητήριο Παραλιμνίου και στην εκδήλωση που θα διοργανώσουμε δε θα φωνακτούν οποιαδήποτε συνθήματα.
Η «Πρωτοβουλία Μνήμης Ισαάκ-Σολωμού» δεν έχει οποιαδήποτε σχέση με κόμματα, κομματικές νεολαίες, φοιτητικές οργανώσεις, ποδοσφαιρικές ομάδες, συνδέσμους φιλάθλων ή οποιεσδήποτε άλλες οργανώσεις και δε συνεργάστηκε με κάποια άλλη οντότητα ή πρωτοβουλία για τη διοργάνωση των εκδηλώσεων της. Στις εκδηλώσεις μας είναι όλοι ευπρόσδεκτοι αρκεί να τηρηθούν οι οδηγίες που προαναφέραμε έτσι ώστε να επιτευχθεί ο στόχος των εκδηλώσεων. Σε καμία περίπτωση δε θα δεχτούμε ενέργειες που είναι δυνατόν να σπιλώσουν τη μνήμη των Ισαάκ και Σολωμού.
Εκ μέρους της Πρωτοβουλία Μνήμης Ισαάκ – Σολωμού - Η Οργανωτική Επιτροπή
Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter
Το πρωινό της 20ης Ιουλίου 1974, βρήκε τον τότε Αντισυνταγματάρχη Γεώργιο Μπούτο, να κινείται με τη Μονάδα του με κατεύθυνση προς την πόλη της Κερύνειας. Ενστερνιζόμενος με τους άντρες του το Λακωνικό «ου πόσοι αλλά που», κινήθηκε με τα ελαφρά τεθωρακισμένα οχήματα του Τάγματός του, με αποστολή την εξάλειψη του εχθρικού προγεφυρώματος κοντά στην ακτή απόβασης.
Δυστυχώς, η τουρκική πολεμική αεροπορία, εντόπισε έξω από το χωριό Κοντεμένος και προσέβαλε τα μέσα και προσωπικό του 286 Τάγματος με μεγάλη σφοδρότητα. Τις δύσκολες στιγμές της μάχης, δεν έλαβε τα μέτρα που γνώριζε για να προφυλάξει τον εαυτό του. Οδηγούμενος από το πατρικό ένστικτο αλλά και το έμφυτο ηγετικό ταπεραμέντο, αγέρωχος, μέσα από τη θυρίδα του οχήματος, καθοδηγεί και εμψυχώνει τους στρατιώτες του. Τα εχθρικά πυρά, ζήλεψαν το παλληκάρι που μαζί του κουβαλούσε τις πανανθρώπινες αξίες του χρέους και της αξιοπρέπειας. Του ανθρώπου ο οποίος στους ώμους του, ανασήκωνε την τιμή του Έλληνα Αξιωματικού, προσπαθώντας να ξεπλύνει με το αίμα του την ντροπή αυτών, που λίγες μέρες νωρίτερα, συμμετείχαν στο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου. Το άκουσμα του τραυματισμού του, στην αρχή αναστάτωσε τους στρατιώτες του. Τον φόβο διαδέχτηκε ο ενθουσιασμός και το πείσμα. Η Μονάδα, παρά τον βαρύ φόρο αίματος, συνέχισε την αποστολή της για να κερδίσει τα στεφάνια δόξας και να ταυτίστει με το «θνήσκειν υπέρ πατρίδος», που έκτοτε, ακολουθεί τις συνειδήσεις των μελών του συνδέσμου πολεμιστών του 1974.
Οι επόμενες μέρες, βρήκαν τον βαριά λαβωμένο Αξιωματικό στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας και αργότερα στο 401 Στρατιωτικό Νοσοκομείο Αθηνών, να παλεύει για να κρατηθεί στη ζωή. Ακόμα και σε αυτή την κατάσταση, ρωτούσε να μάθει για την υγεία των στρατιωτών του που τραυματίστηκαν μαζί του στην αεροπορική προσβολή του Κοντεμένου, χωρίς να υπολογίζει το δικό του πόνο. Συνηθισμένος στους άνισους αγώνες, έδωσε την τελευταία του μάχη με παράπονο και πίκρα για την εγκατάλειψη και τα δεινά του Κυπριακού Λαού. Στις 3 Αυγούστου του 1974, η αγνή ψυχή του υπέροχου ανθρώπου, πέταξε στα μαρμαρένια Ηλύσια για να πάρει τη θέση που της αρμόζει, ανάμεσα στους εκλεκτούς του Έθνους. Αυτούς που η μοίρα αξίωσε να σκαρφαλώσουν στα υψηλά και δαφνοστεφανωμένα δώματα της αθανασίας.
Συνειδητά, τήρησε κατά γράμμα τον όρκο του Έλληνα Αξιωματικού, «υπερασπιζόμενος με πίστη και αφοσίωση μέχρι της τελευταίας ρανίδας του αίματος του, τις σημαίες» του χρέους και της ανθρωπιάς. Στις ίδιες, άυλες σελίδες του ημερολογίου των τιμημένων, με χρυσά γράμματα, δίπλα ακριβώς από του Παύλου Μελά, έγραψε: «...εκπλήρωσα τη δική μου φιλοδοξία... υπερασπίστηκα την πατρίδαν μου και δι' αυτήν απέθανα».
Ἡ κυπριακὴ ἐφημερίδα «Ο ΑΓΩΝ», κατέγραψε τὸ παράπονο τοῦ Μποῦτου, στὸ διάστημα ποὺ νοσηλευόταν βαριὰ τραυματισμένος. «...Ὁ Μποῦτος ἔφυγε μὲ τὸ παράπονο στὰ χείλη. Πάντοτε παραπονεῖτο, γιατὶ ἡ Ἑλλάδα δὲν εἶχε στείλει ἔστω καὶ ἕνα ἀεροπλάνο γιὰ νὰ βοηθήσῃ τὴν Κύπρο. Ποῦ εἶναι μωρὲ ἡ Ἑλλάδα νὰ στείλῃ ἔστω καὶ τρία ἀεροπλάνα καὶ νὰ δῇς τοὺς τούρκους ποῦ θὰ πᾶνε, παραμιλοῦσε στὸ νοσοκομεῖο ὅπου ἐνοσηλεύετο». Καὶ μὲ αὐτό τὸ παράπονο ξεψύχησε.
Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter