Γράφει το: amynageostratigiki.eu/
Αναδημοσιεύουμε το πιο κάτω άρθρο, και το αφιερώνουμε εξαιρετικά στους πρεσβευτές του μαρασμού που μας έχουν μαράνει το μυαλό πως οι ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΚΑΤΟΧΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ στην Κύπρο, έχουν την απόλυτη κυριαρχία.
Εφόσον, όπως μας είπαν διάφοροι “αναλυτές”, ήδη στην Κύπρο για κάθε ένα ελληνικό άρμα υπάρχει 1,5 ΠΑΡΑΝΟΜΟ ΚΑΤΟΧΙΚΟ, ποιος λόγος υπάρχει να μεταφερθούν επιπλέον Leopard 2A4 και μάλιστα αφαιρούμενα από Μονάδες του Τουρκικού Στρατού που θα μπορούσαν να δράσουν στο μέτωπο του Έβρου;
Η κίνηση αυτή των εισβολέων, αποδεικνύει την υστέρησή τους στην Κύπρο και επιβεβαιώνει τα όσα έχουμε γράψει εδώ, εδώ και εδώ.
Φωτογραφίες που αναρτήθηκαν στα ΜΚΔ και φέρονται να απεικονίζουν νυχτερινή φόρτωση αρμάτων μάχης Leopard-A4 στο Τουρκικό Πολεμικό Πλοίο μεταφοράς TCG İSKENDERUN (Α1600) στον λιμένα Μερσίνης για μεταφορά στα Κατεχόμενα.
Διακρίνονται 8 από τα άρματα μάχης με την χαρακτηριστική βαφή παραλλαγής των Τουρκικών Δυνάμεων Κατοχής της Κύπρου
Βέβαια καμιά αντίδραση των Γερμανών που υπήρχε ρήτρα ότι τα Γερμανικής Κατασκευής Leopard-A4 να επιχειρούν εκτός της Τουρκίας!
Το πολεμικό, συνοδεύεται από την Τουρκική Φρεγάτα Γιαβούζ που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην Κρίση των Ιμίων.
Υπενθυμίζεται πως το TCG İSKENDERUN (Α1600) μετέφερε Τουρκικές Δυνάμει και Βαρύ Οπλισμό στη Λιβύη ...Όταν οι Ευρωπαίοι έκαναν πως δεν έβλεπαν.
Πηγές: https://twitter.com/isozygio, https://www.veteranos.gr
Γράφει ο Γιώργος Λαμπράκης
Μάθημα σε απόσταση «αναπνοής» από τους Τούρκους στρατιώτες κάνουν οι μικροί μαθητές και οι δάσκαλοί τους, σε σχολεία που βρίσκονται στη Νεκρή Ζώνη, πλάι από τις κατεχόμενες περιοχές της Κύπρου.
Δένεια, Αθηαίνου, Τρούλλοι, Άχνα, οι τόποι που τα κυπριόπουλα μαθαίνουν γράμματα, με το βλέμμα στραμμένο στις σκλαβωμένες πόλεις, κωμοπόλεις και χωριά της Κύπρου.
Δενεια
Χτισμένη σε υψόμετρο 180 μέτρων στο κεντρικό τμήμα του νησιού, η Δένεια των 520 περίπου κατοίκων, είναι ένα από τα τέσσερα χωριά της επαρχίας Λάρνακας που βρίσκονται πάνω στην αποστρατικοποιημένη ζώνη ή αλλιώς και πράσινη γραμμή του ΟΗΕ. Σε αυτό το κομμάτι γης, μεταξύ των κατεχόμενων από τους Τούρκους περιοχών και των ελεύθερων περιοχών της Κύπρου, τον έλεγχο έχουν τα Ηνωμένα Έθνη.
Το Δημοτικό Σχολείο Δένειας είναι ένα ακριτικό σχολείο στην επαρχία Λευκωσίας. Βρίσκεται κοντά στην «πράσινη γραμμή», κάτω από το άγρυπνο βλέμμα του Τούρκου κατακτητή. Λειτουργεί με 3 δασκάλους και 24 παιδιά.
Αθηαίνου
Σημαντικό σταθμό στη ζωή των δημοτικών σχολείων Κ.Α΄και Κ.Β΄ αποτελεί η σχολική χρονιά 1974-1975. Για 2-3 ημέρες τα σχολεία φιλοξένησαν εκτοπισμένους από τα γύρω χωριά και όταν η Αθηαίνου εκκενώθηκε κατά τη δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής (14 Αυγούστου 1974), οι εκτοπισμένοι έφυγαν και τα σχολεία έμειναν ανοικτά.
Τέλη Σεπτεμβρίου 1974 ο Διευθυντής, αείμνηστος Μιχαλάκης Σιλβέστρος αποδέχτηκε από την Ορμήδεια που εργαζόταν την πρόσκληση του Υπ. Παιδείας να λειτουργήσει το σχολείο της Αθηαίνου. Έτσι λειτούργησε το σχολείο με 2 μαθητές και 6 δασκάλους. Η πληροφορία ότι άνοιξε το σχολείο έφτασε στους Αθηαινίτες που διέμεναν σε όλη την ελεύθερη Κύπρο και σιγά - σιγά επέστρεψαν. Μέχρι το τέλος του Γενάρη του 1975 οι μαθητές και οι μαθήτριες ανήλθαν στους 378 και τα δημοτικά σχολεία λειτούργησαν κανονικά υπό τις απειλές των τουρκικών αεροπλάνων.
Τρούλλοι
Το σχολείο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με κάθε πτυχή της ιστορίας της Κοινότητας. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η σχολική χρονιά 1974-75. Αξιοσημείωτες είναι οι αναφορές του Διευθυντή του Δημοτικού Σχολείου Τρούλλων κ. Ανδρέα Κωμοδρόμου για τη χρονιά που ακολούθησε την τουρκική εισβολή: «Το σχολικό έτος 1974-75 διά το Δημοτικό Σχολείο Τρούλλων άρχισε στις 13/01/75 και τούτο λόγω της τουρκικής εισβολής. Οι κάτοικοι του χωριού εγκατέλειψαν τούτο κατά την 18/08/74 και εγκαταστάθηκαν εις διάφορα άλλα χωριά της περιοχής... Τα τούρκικα στρατεύματα εισβολής προωθήθηκαν μέχρι των βόρειων υψωμάτων του χωρίου... Εις μιαν περίπτωση κατέβηκαν Τούρκοι στρατιώτες από τα υψώματα, λεηλάτησαν πολλά σπίτια και αιχμαλώτισαν έξι ηλικιωμένα άτομα που διέμεναν μέχρι της στιγμής εκείνης στο χωριό. Τα πρόσωπα αυτά μέχρι σήμερα (16/6/75) θεωρούνται αγνοούμενα... Κατά το Δεκέμβριο του 1974 άνδρες των Ηνωμένων Εθνών εγκαταστάθηκαν ως παρατηρητές... Το σχολείο άρχισε την λειτουργία του την 13/01/75 υπό την διεύθυνση του κ. Γρηγορίου Χόπλαρου, με 5 μαθητές.
Άχνα
Το δημοτικό σχολείο Δάσους Άχνας φέρει το όνομα του Φώτη Πίττα. Ο Φώτης Πίττας ήταν ένας ακόμα νεομάρτυρας του Ελληνισμού, πού έπεσε πολεμώντας για τη λευτεριά της Κύπρου από τούς Άγγλους αποικιοκράτες. Ένας ήρωας, πού άφησε την τελευταία του πνοή στο θρυλικό Αχυρώνα, στο χωριό Λιοπέτρι, με ένα όραμα, την ένωση της Κύπρου με τη Μάνα Ελλάδα.
Ο ηρωικός θάνατος τού Φώτη Πίττα συγκλονίζει προπάντων όλο τον Κυπριακό Ελληνισμό. Εμπνέει νέους αγώνες για την κατανίκηση τού εχθρού. Κι ό πατέρας Πίττας αποχαιρετά τον γιό του, όπως θα το ήθελε, όπως ταιριάζει σε ήρωα, όπως θα άξιζε να τον αποχαιρετήσει κάθε Έλληνας: «Γιε μου, να πάς εις το καλόν... τζι έγιώ 'ννά πάρω τ'όπλον σου τζ' έννά σταθώ στον τόπον σου' να μεν σε τρώει ή έγνοια!...».
Στην Ελλάδα επαναπατρίστηκαν τα οστά του ταγματάρχη Γεώργιου Κατσάνη που έπεσε από σφαίρα ελεύθερου σκοπευτή σε μάχη στο Κάστρο του Αγίου Ιλαρίωνος στην Κύπρο, κατά τη διάρκεια της εισβολής των Τούρκων στις 21 Ιουλίου 1974. Η τελετή επαναπατρισμού έγινε στην Στρατιωτική Σχολή Αξιωματικών Σωμάτων (ΣΣΑΣ) στη Θεσσαλονίκη.
Το οστεοφυλάκειο συνόδευσαν από την Κύπρο καταδρομείς, αλλά και η οικογένεια του Ήρωα, που βρέθηκε στο μαρτυρικό νησί για να παραλάβει τα οστά Του. Την πομπή, τιμητικά συνόδευσαν τέσσερις δικυκλιστές της Ομάδας Ζ από την Θεσσαλονίκη, σε μια ιδιαιτερα συγκινητική τελετή.
Τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη εκπροσώπησε ο υφυπουργός Εθνικής Άμυνας Αλκιβιάδης Στεφανής, ο οποίος στην ομιλία του επισήμανε μεταξύ άλλων ότι «η τιμή που αποδίδουμε με την σεμνή αυτή τελετή, στον ήρωα αντιστράτηγο Κατσάνη Γεώργιο, σε μια δύσκολη για την πατρίδα μας χρονική συγκυρία, αποτελεί εθνικό χρέος και ιερή υποχρέωση, που υπογραμμίζει την κοινή πορεία των δύο κρατών του Ελληνισμού και αποτελεί υπόδειγμα της ενότητας και της συστράτευσης, τονίζοντας για άλλη μια φορά τη σημασία της κοινής μας προσπάθειας για την επίτευξη μιας αμοιβαίας αποδεκτής, δίκαιης και μόνιμης λύσης του κυπριακού ζητήματος, στη βάση του ευρωπαϊκού κεκτημένου και του διεθνούς δικαίου».
«Για όλους τους Έλληνες, η κυπριακή τραγωδία δεν έληξε το 1974, αλλά παραμένει κοινός στόχος των δύο κρατών του Ελληνισμού η οριστική λύση του Κυπριακού, ο τερματισμός της επονείδιστης τουρκικής κατοχής και η τελική επανένωση της Μεγαλονήσου, στο πλαίσιο πάντα της αμοιβαίας, αποδεκτής και μόνιμης λύσης στη βάση των αρχών και αξιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των σχετικών ψηφισμάτων των Ηνωμένων Εθνών και των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας» σχολίασε περαιτέρω.
«Με τη σημερινή τελετή, πιστοποιούμε για άλλη μια φορά, την αλήθεια που αντιπαλεύεται τη λήθη. Αποκαθιστούμε σήμερα, με τον επαναπατρισμό των οστών του ήρωα αξιωματικού μας, μια μεγάλη εθνική εκκρεμότητα, όχι ως μία απλή υποχρέωση ή μία τυπική διαδικασία τακτοποίησης της σορού, αλλά ως μια θρησκευτική και εθνική επιταγή, ένα υπέρτατο καθήκον προερχόμενο από τα βάθη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Η θυσία του θα αναγνωρίζεται στο διηνεκές, ως σύμβολο υψηλής αξίας, που θα υπενθυμίζει την αέναη πίστη του ελληνικού λαού για την υπεράσπιση των ιδεωδών του Ελληνισμού».
Ο Αλκιβιάδης Στεφανής ευχαρίστησε την κυπριακή κυβέρνηση «για όλες τις προσπάθειές της, αλλά και όλους όσους εργάσθηκαν για την επιστροφή του ηρώα αγωνιστή μας στην Ελλάδα, ευχόμενος σύντομα όλα τα οστά των πεσόντων στη Κύπρο Ελλήνων, να περισυλλεχθούν, να ταυτοποιηθούν, να επαναπατρισθούν και να κηδευτούν με όλες τις προβλεπόμενες τιμές, όπως επιτάσσει η ιστορική μας διαδρομή και ο δυτικός πολιτισμός μας».
Τον υφυπουργό Εθνικής Άμυνας συνόδευαν ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ στρατηγός Κωνσταντίνος Φλώρος και ο Αρχηγός ΓΕΣ αντιστράτηγος Χαράλαμπος Λαλούσης.
Δείτε από το TV11.net την εκπομπή "ΑΜΥΝΩ ΔΕ ΚΑΙ ΜΟΝΟΣ - Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ - ΑΤΤΙΛΑΣ 1" με τον Κ. Δημητριάδη. Φιλοξενούμενος ο κος Θωμάς Τσαντίδης (Πολυβολητής 1/211ΤΠ, 1974).
Γράφει ο Γιώργος Λαμπράκης
Σε μια περίοδο που οι ελληνοτουρκικές σχέσεις βρίσκονται στο ναδίρ, με την Άγκυρα να απειλεί ευθέως τα κυριαρχικά δικαιώματα του Ελληνισμού και τις προκλήσεις να διαδέχονται η μία την άλλη, οι Έλληνες είναι πιθανό να κληθούν να υπερασπιστούν την Πατρίδα και να αντιμετωπίσουν οποιαδήποτε απειλή.
Υπέρ Πίστεως και Πατρίδος, όπως και οι προγονοί μας, απέναντι στον προαιώνιο εχθρό του Γένους. Λίγες λέξεις, απλές και κατανοητές.
Την Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2019, το Τάγμα Εθνοφυλακής Χανίων και η Διοίκησή του πήρε μια σημαντική πρωτοβουλία: Τίμησε έναν βετεράνο της Κύπρου, έναν εκ των τελευταίων Ελλήνων που αντιμετώπισαν στο πεδίο της Μάχης τον Τούρκο εισβολέα. Τον Βαγγέλη Μπραουδάκη –τότε- Λοχία του 4ου Λόχου της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου, που πολέμησε τον Ιούλιο – Αύγουστο του 1974 στην μαρτυρική Κύπρο απέναντι στον Αττίλα, με αποκορύφωμα την επική μάχη του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ, το τριήμερο 14-16 Αυγούστου.
Ο βετεράνος της ΕΛΔΥΚ, ο οποίος διετέλεσε και πρόεδρος του Παγκρητίου Συνδέσμου Πολεμιστών 1974, μίλησε στους Εθνοφύλακες για τα γεγονότα του «μαύρου» καλοκαιριού του 1974, για την εμπειρία του από τα πεδία των μαχών και τα όσα διαδραματίστηκαν καθ΄ όλη τη διάρκεια της παραμονής του στην Κύπρο.
Το ΤΕΘ Χανίων τίμησε τον Βαγγέλη Μπραουδάκη με μία αναμνηστική πλακέτα, σε μία σεμνή όσο και ουσιαστική τελετή. Ειδικά στους καιρούς και στις ημέρες που ζούμε...
Οι ήρωες της ΕΛΔΥΚ, οι τελευταίοι υπερασπιστές των ιερών και των οσίων της Πατρίδας μας, είναι τα πρότυπα που χρειάζονται σήμερα οι Έλληνες στρατεύσιμοι, εθνοφύλακες, έφεδροι.
Είναι δίπλα μας, άνθρωποι απλοί και καθημερινοί που μπορούν να μας «πουν» πολλά. Αρκεί να μην τους κρατάμε στην αφάνεια...
Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter