Write on Τρίτη, 25 Αυγούστου 2015 Κατηγορία ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Ο Υφυπουργός Εθνικής Άμυνας Νίκος Τόσκας παραβρέθηκε την Κυριακή 23 Αυγούστου 2015, σε τελετή Αποκαλυπτηρίων Μνημείου Πεσόντων στο Χρωμοναστήρι Ρεθύμνου.

DSC 8384

Το μνημείο, αφιερωμένο στους πεσόντες της περιοχής κατά τους Εθνικούς Αγώνες, αναγέρθηκε στον προαύλιο χώρο του Στρατιωτικού Μουσείου Ρεθύμνου, το οποίο στεγάζεται στην αναστηλωμένη και ειδικά διαμορφωμένη, χρονολογούμενη από το 17ο αιώνα έπαυλη της Βενετοκρητικής οικογένειας Clodio, στον παραδοσιακό διατηρητέο οικισμό του Χρωμοναστηρίου.

DSC 8404

 

Ο κ. Τόσκας, αποκάλυψε το μνημείο μαζί με τον Επίτιμο Αρχηγό ΓΕΕΘΑ, στρατηγό Μανούσο Παραγιουδάκη, ο οποίος, όταν η έπαυλη είχε παραχωρηθεί στο Γενικό Επιτελείο Στρατού το 1997, ως τότε Αρχηγός ΓΕΣ, υπήρξε εμπνευστής και ιδρυτής του Στρατιωτικού Μουσείου.

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Πέμπτη, 20 Αυγούστου 2015 Κατηγορία ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ

Ο Ειδικος Φρουρος Στάθης Λαζαρίδης από την Κοζάνη, τραυματίσθηκε βαρύτατα κατά τη διάρκεια αστυνομικής επιχείρησης των ΤΑΕ, στην οποία συμμετείχε στα Ζωνιανά της Κρήτης το Νοέμβριο του 2007, όταν δέχθηκε στο κεφάλι, δολοφονικά πυρά kalashnikov. Μέχρι σημερα, έχει υποβληθεί σε δεκάδες πολύωρες χειρουργικές επεμβάσεις και τέσσερις φορές η ζωή του «ακροβατούσε» με το θάνατο.

Με μια φωτογραφία την οποία ανήρτησε (20/08) στον προσωπικό της λογαριασμό η Σόνια Λαζαρίδου, 32, αδελφή του Ειδικού Φρουρού, να κρατάει το χέρι του, περιγράφει με τις λέξεις #αγάπη #η ζωή μου #αδελφός #ελπίδα και αφήνει να διαφανεί μια προσδοκία αισιοδοξίας για την πορεία της υγείας του 36άχρονου Στάθη Λαζαρίδη.

1 laz

Ο Στάθης Λαζαρίδης, φέτος έκλεισε τα 36χρόνια του. Ενα χρόνο πριν την αποτυχημένη Αστυνομική επιχείρηση (2006) στα Ζωνιανά που τον καθήλωσε σε μη αναστρέψιμη κατάσταση στο κρεβάτι του 401Στρατιωτικού Νοσοκομείου, είχε παντρευτεί τη Μαρία του, η οποία -τότε- ήταν έγκυος στο πρώτο τους παιδί. Η σύζυγός του σήμερα, ζει στα Χανιά με την 8ετών κόρη τους, η οποία δε γνώρισε ποτέ τον πατέρα της.

Παρά τις όποιες προσπάθειες του πατέρα του Γιάννη και της μητέρας του Ευθυμίας, να μεταφέρουν το γιο τους στο 424 Στρατιωτικό Νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης, από όπου το σπίτι τους που βρίσκεται στην Κοζάνη απέχει μία ώρα, δεν τα έχουν καταφέρει. - ΠΗΓΗ

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Τρίτη, 18 Αυγούστου 2015 Κατηγορία ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Η μέρα στο μαρτυρικό Άνω Μέρος Αμαρίου χθες μπορεί να ήταν θερμή, όμως, η ψυχή των κατοίκων του «έσταζε» πόνο και οργή, καθώς άνθρωποι που βίωσαν το μένος και το θανατηφόρο πρόσωπο του ναζισμού, γύρισαν τη θύμησή τους στην ανείπωτη τραγωδία των εκτελέσεων και ολοκαυτωμάτων των χωριών του «Κέντρους». Και επέστρεψαν, για τις ανάγκες του δεύτερου ιστορικού ντοκιμαντέρ των δημοσιογράφων Γιάννη Κανελλάκη και Μανόλη Παντινάκη, πίσω 71 χρόνια, τότε που «οι φωνές για λύτρωση και οι κραυγές για βοήθεια έσκιζαν τα γύρω βουνά...»

Ήταν μνήμες... βουτηγμένες μέσα στο αίμα στο περήφανο κεφαλοχώρι της αμαριώτικης γης και η βαρβαρότητα των Γερμανών ναζί δεν φεύγει από το νου κανενός κι ας έχουν περάσει εφτά δεκαετίες. Κάποιοι από τους αφηγητές ζούσαν και πάλι τη φρίκη, λύγισαν, και τα μάτια τους βούρκωσαν και έτρεχαν για ώρα! Και κάποιοι άλλοι δεν μπόρεσαν να κρατήσουν τον πόνο και τη δυστυχία που τους γέμισαν τον ψυχισμό, όταν έχασαν τους προστάτες και τους αδερφούς τους και κλήθηκαν στους πέντε δρόμους να ξαναστήσουν όπως-όπως με τα ελάχιστα, ούτε τα στοιχειώδη τη ζωή τους. «Μόνο ο Θεός και εμείς ξέρουμε πώς ζήσαμε και το Κράτος μας άφησε στη μοίρα μας... Τα κανόνισαν όπως τους βόλευε και μας παράτησαν να ζήσουμε μόνοι μας...».

1 ano meros

«ΔΕΝ ΑΚΟΥΓΕΣ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΜΟΥΓΚΡΟΣ...»
Όταν πια τέλειωσε το μαύρο θανατικό των τριάντα ψυχών στη γειτονιά του Τριχάκη του Ορφανού, και αφού οι βάρβαροι ολοκλήρωσαν το απάνθρωπο έργο του θανάτου, οι γυναίκες του χωριού με τα μαύρα τσεμπέρια που έβγαζαν την ορφάνια και την μαυρίλα της καρδιάς τους, αλαφιασμένες έψαχναν να βρουν μέσα «σε ένα σωρό πτωμάτων τους άντρες και τους πατεράδες τους». Και ήταν, τότε, η νέα μεγάλη πράξη της τραγωδίας, γιατί «τότες δεν άκουγες παρά μόνο ένα μούγκρος και το θρήνο σε όλο το χωριό», αφηγήθηκε ο Κώστας Δουλγεράκης και ο Μανώλης Σταυρουλάκης, γιατί έβλεπαν ξανά τη σκοτεινή μέρα φέρνοντας τις εικόνες της φρίκης...

Τα γυρίσματα του νέου ντοκιμαντέρ από τον κινηματογραφιστή Νίκο Σαράντο άρχισαν το πρωί στις 10 και έκλεισαν τη χθεσινή μέρα περίπου στις 6 και ενώ ο ήλιος έκαιγε ακόμα! Οι άνθρωποι, όλοι μεγάλης ηλικίας, ανέμεναν από ενωρίς το πρωί να τα διηγηθούν στην κάμερα, «για να ησυχάσει η ψυχή τους και να τα πουν στη μνήμη των μαρτύρων του Άνω Μέρους, που χωρίς αιτία κλήθηκαν ως «βενιζελικοί» να παραδώσουν τη ζωή τους στο μένος των απάνθρωπων της γερμανικής κυριαρχίας». Έγιναν λήψεις σε κάθε σημείο του χωριού που διαδραματίστηκαν τα φρικτά γεγονότα και αφηγήθηκαν με πόνο, συγκίνηση και δάκρυα ορισμένοι, οι: Μανώλης Παναγιωτάκης, Γιώργης Περάκης, Μανώλης Σταυρουλάκης, Κώστας Μπαγουράκης, Γιώργος Βουμβουλάκης, Θεμιστοκλής Σοφιαδάκης, Κώστας Δουλγεράκης και Αντώνης Σοφιαδάκης... «Ζήσαμε και πάλι αυτή την Τρίτη που μας θανάτωσε», είπαν.

Όλες οι μαρτυρίες είχαν το στοιχείο της αυθεντικότητας από ανθρώπους που στις παιδικές και νεανικές τους μνήμες ρίζωσαν πρωτοφανείς εικόνες και στιγμές, που τους «τραυμάτισαν» το υποσυνείδητο. «Ναι, τους έσφαζαν σαν τα ζώα και τα αίματα γέμιζαν τους τοίχους των σπιτιών που τους είχαν συγκεντρώσει», εξιστόρησαν στη κάμερα φανερά ταραγμένοι από τις πρωτόγνωρες αγριότητες των ναζί...

3 ano meros

ΣΤΙΣ ΔΡΥΓΙΕΣ
Η δεύτερη στάση των δημοσιογράφων παραγωγών και του συνεργείου, έγινε νωρίς το απόγευμα στις διπλανές Δρυγιές, όπου μπορεί να μην έγιναν εκτελέσεις κατοίκων του μικρού οικισμού γιατί αυτοί γρήγορα αντιλήφθηκαν τις προθέσεις των Γερμανών και έφυγαν, όμως, με εκρηκτικά και φωτιές έκαψαν και μετέτρεψαν όλα τα σπίτια σε ερείπια. Ακόμα και την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου επιχείρησαν να ανατινάξουν, όμως, «ο άγιος δεν το επέτρεψε και κάηκε μόνο μια μικρή εικόνα του».

Τις μαρτυρίες τους στην κάμερα κατέθεσαν με ανατριχίλα στις έρημες σήμερα Δρυγιές, ο Μάρκος Τσαχάκης και η Βαρβάρα Μπαγουράκη-Τσαχάκη που μέσα στις σωρούς των ερειπίων περιέγραψαν συγκινητικές και πρωτάκουστες εικόνες της ζωής τους, τονίζοντας ότι «τα φοβερά αντίποινα μας ακολούθησαν ύστερα σε όλη την πορεία της ζωής μας και ακόμη τα φέρνομε συχνά στη θύμησή μας. Δε φεύγουν όσο κι αν θέλουμε να τα ξεχάσουμε». Και πρόσθεσαν: «Ξυπόλητοι, γυμνοί, μέσα στον πόνο αναγκαστήκαμε να ζήσομε ύστερα. Και τι ζωή ήταν αυτή; Ζωή μην τα ρωτάς!». Κι αν αρκετά σπίτια στις ολιγάριθμες Δρυγιές παραμένουν από τότε χαλάσματα γιατί οι κληρονόμοι των ιδιοκτητών τα εγκατέλειψαν στην τύχη τους, η Αγγελική Μπαγουράκη, ευαισθητοποιημένη στις μνήμες, προσπαθεί να το... σηκώσει ξανά σεβόμενη την ιστορία του τόπου της και εκδηλώνοντας σεβασμό στους προγόνους της που πάσχισαν μέσα σε σκληρές συνθήκες να επιβιώσουν και να στεριώσουν αυτοί και οι οικογένειές τους...

Το... ταξίδι των λήψεων στα χωριά του μαρτυρίου στο Αμάρι συνεχίζεται σήμερα στις Βρύσες με τους 30 νεκρούς, στο Καρδάκι με τους 19 και στους ακατοίκητους Γουργούθους και στο Σμιλέ. Θα ακολουθήσει το πολύπαθο Γερακάρι και η λήψη μαρτυριών από υπερήλικες Αμαριώτες που ζουν στην πόλη του Ρεθύμνου. Πέρυσι τον ίδιο μήνα, είναι γνωστό, πραγματοποιήθηκαν γυρίσματα στην Κρύα Βρύση. Με την ολοκλήρωση, το περιεχόμενο, ήδη πολύωρο, θα «μπει» σε στούντιο της Αθήνας όπου θα γίνει το μοντάζ και η σχετική επεξεργασία από τον γνωστό σκηνοθέτη Τάσο Μπιρσίμ.

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Τρίτη, 18 Αυγούστου 2015 Κατηγορία ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Για μόλις εκατό ευρώ που βρήκαν μέσα στο σπίτι του 71χρονου από τις Μοίρες έφτασαν στο άγριο φονικό οι δυο νεαροί από τη Βουλγαρία που κρατούνται από την Ασφάλεια Ηρακλείου ως δράστες της δολοφονίας του Όθωνα Ανδρουλιδάκη.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες του Cretalive οι δυο νεαροί μπαινόβγαιναν στο σπίτι του ηλικιωμένου καθώς η μητέρα του ενός εκ των δραστών διατηρούσε φιλικές σχέσεις με το θύμα. Οι δυο νεαροί φέρεται να έχουν ομολογήσει ωστόσο ο ένας ρίχνει στον άλλο τις ευθύνες για το άγριο μαχαίρωμα.

Το βράδυ της περασμένης Πέμπτης μπήκαν και πάλι στο σπίτι του, καθώς είχαν ξεμείνει από χρήματα. Μπήκαν από την πίσω πόρτα, που έμενε συνήθως ξεκλείδωτη, αλλά ο 71χρονος που είχε πέσει για ύπνο ξύπνησε, τους αναγνώρισε κι έτσι τον έβγαλαν από τη μέση.

Φεύγοντας πήραν μαζί τους 100 ευρώ που το θύμα είχε πάνω του και τα άρπαξαν αφήνοντας τον ηλικιωμένο σε μια λίμνη αίματος, για να τον βρει αρκετές ώρες αργότερα, πεθαμένο, η κόρη του. Η αντίστροφη μέτρηση για τον εντοπισμό των δραστών ξεκίνησε μετά τον εντοπισμό γενετικού υλικού στον τόπο του εγκλήματος.

Πηγή: cretalive.gr

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Δευτέρα, 10 Αυγούστου 2015 Κατηγορία ΕΠΙ ΣΚΟΠΟΝ
Γράφει ο Νίκος Λυγερός

Η κλασική προσέγγιση της πολιορκίας του Χάνδακα (1648 – 1669) χρησιμοποιεί την έννοια της μάχης μόνο που δυσκολεύεται λόγω της μεγάλης διάρκειας της σύγκρουσης. Έτσι προτιμά να καλύψει την πολιορκία με μία ακολουθία από μικρές συρράξεις που αντιπροσωπεύουν ανάλογα με τις περιπτώσεις, εξόδους, επιθέσεις, αντεπιθέσεις, κλπ. Και πάλι, με αυτόν τον τρόπο δημιουργούν τεχνητά με κρίκους, μια αλυσίδα γεγονότων, ενώ η αλυσίδα υπήρχε εξαρχής λαξευμένη μέσα στο ξύλο με κρίκους κλειστούς.

Για να αποφύγουν αυτά τα προβλήματα μερικοί μελετητές προσπαθούν να ενσωματώσουν την πολιορκία του Χάνδακα μέσα στο πλαίσιο της οθωμανικής κατάκτησης της Κρήτης. Είναι βέβαια ένα κλασικό σχήμα που δίνει όμως έμφαση και πάλι στην έννοια του χώρου, δίχως να δώσει τόσο σημασία όσο αξίζει σε αυτήν την ακραία πολιορκία, στην έννοια του Χρόνου και στο πάχος του. Διότι το χαρακτηριστικό αυτής της περίπτωσης αποτελεί μια παγκόσμια πρωτοτυπία για να μην μιλήσουμε από τώρα για καινοτομία.

Επιπλέον ο ρόλος του Francesco Morosini δεν είναι απλώς μια λεπτομέρεια, αφού είχε στην Κρήτη μια διάρκεια 24 ετών. Αν τώρα χρησιμοποιήσουμε την Τοποστρατηγική, για να μελετήσουμε τις σχέσεις που υπήρχαν μεταξύ των συμμάχων και των εχθρών, τότε τα πράγματα εμφανίζονται με έναν τρόπο ριζικά διαφορετικό. Δεν έχουμε πια ένα παίγνιο μηδενικού αθροίσματος μεταξύ της Βενετίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Εδώ εμπλέκονται πολλές Ευρωπαϊκές δυνάμεις, όλες χριστιανικές που λειτουργούν με τα εθνικά τους συμφέροντα εναντίον ενός κατακτητή που προσπαθεί να καταλάβει όλη τη Μεσόγειο που θεωρείται εντελώς απαράδεκτο.

Η Τοποστρατηγική προετοιμάζει το έδαφος για την σύνθεση της Χρονοστρατηγικής. Τα πρώτα στοιχεία του Χρόνου δείχνουν ότι η πολιορκία εντάσσεται σε ένα χρονικό διάστημα ακόμα μεγαλύτερο με παίκτες που παίζουν διαχρονικά μέσα στη σκακιέρα της Μεσογείου. Μόνο που δεν παίζουν μία μόνο παρτίδα, υπάρχει συνέχεια και αυτή λειτουργεί με μνήμη. Οι παίκτες επιπλέον δεν είναι μόνο δύο. Κατά συνέπεια βλέπουμε ότι εκ φύσης μια κλασική προσέγγιση εκφυλίζει τα δεδομένα κι έχει μια ανάλυση που καταρρέει. Ενώ αυτή η πολιορκία είναι συνδεδεμένη με τις πολιορκίες της Μάλτας, της Ρόδου, της Κύπρου και την ναυμαχία της Ναυπάκτου.

Μια ολιστική ανάλυση λειτουργεί συμπληρωματικά με τη χρονοστρατηγική σύνθεση. Έτσι αντιλαμβανόμαστε καλύτερα και ορθολογικά ότι η Κρήτη είναι μόνο μέρος, μερικά τετράγωνα, της μεσογειακής σκακιέρας. Η πολιορκία του Χάνδακα εμφανίζεται τότε ως ένα φαινόμενο κι όχι μόνο γεγονός, αναμενόμενο αλλά το πιο σπουδαίο είναι ότι δεν είναι το τέλος και είναι μόνο η προετοιμασία της απελευθέρωσης της Πελοποννήσου που θα παίξει ένα τεράστιο ρόλο στους επόμενους αιώνες.

Ο Χάνδακας ήταν μια θυσία, ένας σκακιστικός συνδυασμός σε μια πολλαπλή παρτίδα αιώνων και είναι η ουσία της συμβολής του στη Χρονοστρατηγική.

*Ο Νίκος Λυγερός είναι Έλληνας μαθηματικός, συγγραφέας, ποιητής, ζωγράφος, σκηνοθέτης, ασχολείται με τη μουσική, την κοινωνιολογία, την οικονομία, την αρχαιολογία, το μάνατζμεντ και τη στρατηγική. Είναι ειδικός σύμβουλος στη Σχολή Εθνικής Άμυνας, τη Σχολή Πολεμικής Αεροπορίας, την Αστυνομική Ακαδημία, τη Σχολή Εθνικής Ασφάλειας, τη Σχολή Στρατολογικού. Είναι επίσης διερμηνέας-μεταφραστής στα Γαλλικά δικαστήρια.

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter