Παρασκευή, 13 Ιουνίου 2014 10:30

Ο τελευταίος του Κάισλινγκεν - Στα στρατόπεδα εργασίας των Ναζί

Η μαρτυρία του Παύλου Μώτου έρχεται επίκαιρα να μας υπενθυμίσει μία πλευρά του εθνικοσοσιαλισμού που περνά σχεδόν απαρατήρητη και ουσιαστικά μας δίνει την αρχαϊκή εικόνα του εκφασισμού της εργασίας, ένα ζήτημα που αφορά τους πάντες σήμερα. Η μαρτυρία του Παύλου Μώτου έρχεται επίκαιρα να μας υπενθυμίσει μία πλευρά του εθνικοσοσιαλισμού που περνά σχεδόν απαρατήρητη και ουσιαστικά μας δίνει την αρχαϊκή εικόνα του εκφασισμού της εργασίας, ένα ζήτημα που αφορά τους πάντες σήμερα.

Τον Αύγουστο του 1944, δύο περίπου μήνες πριν από την Απελευθέρωση, οι κατοχικές δυνάμεις πραγματοποίησαν ένα από τα τελευταία τους μπλόκα στην Αθήνα. Ο Παύλος Μώτος συνελήφθη μαζί με εκατοντάδες άλλους και στάλθηκε ως εργάτης-όμηρος σε στρατόπεδο εργασίας, στο Κάισλινγκεν της Βάδης-Βυρτεμβέργης. Ένα χρόνο μετά και αφού είχε απελευθερωθεί, κατέγραψε την εμπειρία του σε ημερολόγιο, που παρέμεινε ανέκδοτο για σχεδόν επτά δεκαετίες έως ότου παραδόθηκε από τον γιο του στην ερευνήτρια Ιστορίας Μαρία Σαμπατακάκη.

Δίχως να απαντιέται η συμβατική μορφή της αντίστασης στην ιστορία του Μώτου, με την ανυπακοή, την απροθυμία και, κάποτε, την πονηριά, υπονόμευσε την εφαρμογή του εθνικοσοσιαλιστικού εργασιακού πειράματος, τοποθετώντας πάνω απ' όλα την ανθρώπινη επιθυμία για ζωή.

Μέσα από αυτά τα στρατόπεδα εργασίας διαμορφώθηκαν οι μεγάλες γερμανικές εταιρείες (Κρουπ, Ζίμενς, AEG κ.λπ.), ενώ ευθεία συνέχεια της εθνικοσοσιαλιστικής αντίληψης περί εργασίας αποτελούν οι «γκάσταρμπαϊτερ» της δεκαετίας του '50.

Ιστορική έρευνα, επιμέλεια, επίμετρο:
Μαρία Σαμπατακάκη

Σελ.: 96 • Σχήμα: 15,5 x 18,5
ISBN: 978-960-499-093-1 • Τιμή: 10,00 €
1η έκδοση: Μάρτιος 2014

Ο τελευταίος του Κάισλινγκεν - Στα στρατόπεδα εργασίας των Ναζί

Η Μαρία Σαμπατακάκη γεννήθηκε το 1977 στην Αθήνα. Φοίτησε στο Τμήμα Ιστορίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και του Πανεπιστημίου του Ελσίνκι. Στη συνέχεια βρέθηκε στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ όπου και ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία. Η εκπαίδευσή της στην ιστορική έρευνα ξεκίνησε από το Διπλωματικό και Ιστορικό Αρχείο του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών. Εργάστηκε στις αρχειακές συλλογές της κεντρικής υπηρεσίας στην Αθήνα αλλά και σε αποστολές στο εξωτερικό (Λονδίνο, Κάιρο) και το εσωτερικό (Αρχεία της Ιταλικής Διοίκησης Δωδεκανήσου, ΓΑΚ, Ρόδος).
Το 2003 πραγματοποίησε μερική καταγραφή του αρχείου της ελληνικής παροικίας στη Φινλανδία. Έκτοτε ασχολείται με τη συλλογή ιστορικού υλικού για τον ελληνισμό της διασποράς. Από το 2004 συνεργάζεται συστηματικά με περιοδικά (Ιστορικά Θέματα, Στρατιωτική Ιστορία κ.ά), εφημερίδες (ένθετο «Ιστορία» του Έθνους) και έχει δημοσιεύσει μια σειρά από ιστορικές μονογραφίες: Η πείνα στην Κατοχή, 1941-1944 (Περισκόπιο, 2007), Η μοναρχία στην Ελλάδα, η εξέλιξη ενός αμφιλεγόμενου θεσμού (Περισκόπιο, 2008), Το Κυπριακό Ζήτημα, Από την Αγγλοκρατία στην εισβολή του Αττίλα (Περισκόπιο,2009) κ.ά. Αρθρογραφεί στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία. Το 2010 εκδόθηκε το πρώτο της βιβλίο με τίτλο Ζαννιά Κότσικα είναι τ' όνομά μου (εκδ. Τόπος). Διατηρεί το blog: www.historistis.wordpress.com 

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter