Γράφει ο Νίκος Λυγερός - Καθηγητής Γεωστρατηγικής
Ενώ υπάρχουν ακόμα άτομα που δεν μπορούν να ονομάσουν σωστά την τρομοκρατική οργάνωση Daesh, η αλήθεια όσον αφορά στην συνεργασία με την Τουρκία γίνεται όλο και πιο φανερή. Στην ουσία, αν ονομάζαμε την τελευταία τουρκικό ισλαμικό κράτος θα συνειδητοποιούσαμε ότι το συνεργατικό πλαίσιο όχι μόνο ήταν αναμενόμενο, αλλά και φυσιολογικό.
Βέβαια, όταν κάναμε τις πρώτες αναφορές σ' αυτό πολλοί θεωρούσαν όχι μόνο ότι είναι παράλογο, αλλά ακόμα και επικίνδυνο. Ενώ τώρα είναι ο ίδιος ο αρχηγός της τουρκικής αντιπολίτευσης που κατηγορεί την τουρκική κυβέρνηση για τα πάρε δώσε που έχει με την τρομοκρατική οργάνωση. Ξεκαθάρισε ευθέως ότι Τούρκοι από εβδομήντα πόλεις της χώρας έχουν ενταχθεί στην τρομοκρατική οργάνωση. Κι ότι τραυματίες της βρίσκονται σε τουρκικά νοσοκομεία.
Και δεν έφταναν αυτά τα στοιχεία, αποκάλυψε επίσης ότι η ισλαμική κυβέρνηση βρίσκεται σε διάλογο με παρακλάδι της Αλ Κάιντα. Με άλλα λόγια, τώρα έχουμε επίσημη τουρκική πηγή που επαναλαμβάνει αυτά που είχε ανακαλύψει η στρατηγική ανάλυση. Είναι, λοιπόν, απαραίτητο να ανοίξουμε τα μάτια μας, ειδικά όταν λέμε ότι είχε κάποιο νόημα η συμφωνία που έκανε η Ευρωπαϊκή Ένωση με την Τουρκία.
Διότι, τώρα βλέπουμε την αλήθεια και δεν πρόκειται να την ξεχάσουμε, διότι θα έχουν κόστος οι αθώοι που θα μετατραπούν σε θύματα χωρίς την βοήθεια μας. Σε κάθε περίπτωση η Τουρκία χρειάζεται μια αλλαγή κυβέρνησης για να γίνει πιο ανθρώπινη.
Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter
Γράφει ο Νίκος Λυγερός - Καθηγητής Γεωστρατηγικής
Όταν εξετάζουμε ιστορικά τι έχει γίνει σε απολυταρχικά καθεστώτα, βλέπουμε ότι το θέμα της πίστης τους προβλημάτιζε τόσο πολύ που πάντα ήθελαν να την ελέγχουν με άμεσο ή έμμεσο τρόπο, δηλαδή από την απαγόρευση έως τη συγγραφή ενός νέου προγράμματος που ήταν διαμορφωμένο για να επιβάλει ένα νέο τρόπο σκέψης που είχε πάντα ως βάση τον μηδενισμό και την ισοπέδωση του παρελθόντος, για να φανεί το παρόν ως το ξεκίνημα του κόσμου.
Αυτό είναι το νοητικό σχήμα που σπάζει τις ρίζες. Με άλλα λόγια ήθελαν το μέλλον να ξεκινήσει μόνο από το παρόν τους. Δεν ήξεραν βέβαια ότι το μέλλον πηγάζει μόνο από το παρελθόν. Κι όποιος δεν έχει παρελθόν δεν έχει μέλλον. Το άλλο σημείο που έχει ενδιαφέρον είναι ότι όλοι νόμιζαν ότι ήταν αθάνατοι λόγω αυτής της τεχνικής κι όμως τελικά πέθαναν ακόμα κι όταν προσπάθησαν να προστατευτούν διαπράττοντας γενοκτονίες.
Παρόλα αυτά υπάρχουν ακόμα άτομα που ακολουθούν αυτές τις ιδεολογίες του μηδενισμού, επειδή δεν έζησαν από κοντά τη φρίκη όλων αυτών των συστημάτων. Έτσι αυτοί προσπαθούν με τον δικό τους τρόπο να σκοτώσουν τον Χρόνο, ποντάροντας στην κυριαρχία του κενού. Όμως ο μηδενισμός είναι ισχυρός μόνο με την αποδοχή. Μόνο όσοι αποδέχονται το απαράδεκτο νομίζουν ότι είναι ισχυρό.
Η ιστορία αυτή που δεν μπορεί να είναι εκ φύσης ριζοσπαστική, συνεχίζει την πορεία της με όσους αντιστέκονται σε αυτά τα συστήματα. Ο Ελληνισμός ανήκει σε αυτούς που αντιστέκονται σε αυτά τα συστήματα. Όσο για το μονοπάτι του φωτός, το έδειξε ο Χριστός. Όσοι πιστεύουν θα συνεχίσουν και θα είναι εδώ ακόμα και μετά, όποιο και να είναι το πρόγραμμα του συστήματος.
Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter
Γράφουν οι: Η. Κονοφάγος, Ν. Λυγερός, Α. Φώσκολος
Όσοι μας λένε τα ίδια και τα ίδια εδώ και δεκαετίες για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, δεν μπορούν να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα της ΑΟΖ. Βέβαια, δίνουν την εντύπωση ότι παρακολουθούν το θέμα, επειδή μιλούν για την επικαιρότητα, αλλά επί της ουσίας δεν έχουν ακόμα ενσωματώσει στη σκέψη τους τα χαρακτηριστικά της ΑΟΖ σε σχέση με τους υδρογονάνθρακες.
Διαβάζουν, λοιπόν, πάντα το αρχικό κείμενο της Συμφωνίας Montego Bay, αλλά το Δίκαιο της Θάλασσας έχει εξελιχθεί επί του πρακτέου μέσω των αποφάσεων του Διεθνούς Δικαστηρίου της Δικαιοσύνης. Επίσης, καθώς το βλέπουμε στην Ανατολική Μεσόγειο η Τουρκία όσο και να χτυπιέται, δεν έχει να παίξει κανένα ρόλο.
Τώρα, όσον αφορά στην έννοια της μέσης γραμμής την έχουμε βάλει ήδη σε λειτουργία με τον διαγωνισμό μας και τα 20 θαλάσσια οικόπεδα. Δεν υπάρχει, λοιπόν, κανένας λόγος να ακούμε άλλες αποστάσεις ακόμα κι αν είμαστε ραγιάδες. Ταυτόχρονα όλα τα στρατηγικά κοιτάσματα υδρογονανθράκων, στα οποία έχουμε πρόσβαση, πολύ απλά δεν έχουν καμιά σχέση με την Τουρκία.
Με άλλα λόγια, το θέμα της ΑΟΖ εξαρτάται από τους παίκτες που έχουν κάποιο ρόλο να παίξουν κι από κανέναν άλλο. Έτσι, οι αναλύσεις πρέπει να επικεντρωθούν στις χώρες που έχουν πρόσβαση και στις πετρελαϊκές εταιρείες που έχουν μια διεθνή εμβέλεια για να συμβάλουν και βέβαια να εκμεταλλευτούν τα δεδομένα της ενέργειας, ειδικά με την κατασκευή του αγωγού East Med που ανήκει ήδη στα προγράμματα κοινού ενδιαφέροντος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter
Γράφει ο Νίκος Λυγερός - Καθηγητής Γεωστρατηγικής
Ακριβώς με τα δεδομένα που αναμέναμε λόγω στρατηγικής και ενέργειας, τελείωσε ο τρίτος γύρος αδειοδότησης για τα θαλάσσια οικόπεδα 6,8 και 10, με μεγάλη επιτυχία αφού είχαμε 6 προσφορές από 8 πετρελαϊκές εταιρείες και μάλιστα και σε θαλάσσιο οικόπεδο που είχε αφήσει η Total, διότι προτίμησε το 11 σε σχέση με το 10.
Επιπλέον με τις συνθήκες που έχουμε στην Ανατολική Μεσόγειο, βλέπουμε ότι η καινοτομία στη γεωπολιτική προσφέρει δυνατότητες που δημιουργούν προοπτικές ακόμα κι εκεί όπου άλλοι θεωρούν ότι υπάρχουν μόνο προβλήματα. Έτσι η Κύπρος αντί να περιμένει παθητικά να έρθει το μέλλον και η απελευθέρωσή της συνεχίζει ακάθεκτα την πορεία της, αλλάζοντας και φάση και κύκλο δίχως να χάνει καμιά ευκαιρία να αξιοποιήσει το γεγονός ότι η ανακάλυψη του κοιτάσματος ZOΡ έφερε στην επιφάνια νέους σχεδιασμούς για την εξόρυξη, αφού οι περιοχές με καρστικό ασβεστόλιθο έγιναν και εν δυνάμει στόχοι στην Ανατολική Μεσόγειο.
Γίνεται επίσης κατανοητό για όλους όσους είχαν φοβίες για την κυπριακή ΑΟΖ και την αξιοποίηση των θαλάσσιων οικοπέδων ότι τίποτα δεν ισχύει από όσα έλεγαν και για τα θέματα με την Τουρκία και γι' αυτά που αφορούσαν τις εταιρείες. Και ενώ έλεγαν ότι όλες θα έφευγαν κι ότι δεν θα μπορούσαμε ποτέ να προχωρήσουμε, η Κύπρος δείχνει και πάλι το παράδειγμα που πρέπει ν΄ ακολουθήσει η Ελλάδα για να ξεφύγει από τη μιζέρια της μικροπολιτικής και της ψευτοϊδεολογίας του κενού και του μηδενισμού. Διότι το μέλλον της θα είναι η ενέργεια και η στρατηγική.
Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter
Γράφει ο Νίκος Λυγερός - Καθηγητής Γεωστρατηγικής
Σε επίπεδο υψηλής στρατηγικής είναι απαραίτητο για την Ελλάδα να έχει Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. Έχουμε υπογράψει το Δίκαιο της Θάλασσας από το 1982 κι έχουμε κυρώσει αυτή την υπογραφή το 1995. Μάλιστα την ίδια χρονιά ψηφίσαμε και τον Νόμο περί Υδρογονανθράκων που τροποποιήθηκε το 2011.
Στη συνέχεια το 2013 κάναμε επίσημες σεισμικές έρευνες με τη νορβηγική εταιρεία PGS στις περιοχές του Ιονίου και Νότια της Κρήτης. Χάρη σε αυτές προκηρύξαμε το μεγάλο διαγωνισμό περί υδρογονανθράκων το 2014 με τα 20 θαλάσσια οικόπεδα, ο οποίος εκδόθηκε στην Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης τον Νοέμβριο. Από αυτήν την στιγμή είχαμε επαφές από μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες που αγόρασαν τα σεισμικά μας για να είναι επίσημα υποψήφιες στον διαγωνισμό μας. Παράλληλα, καταφέραμε να περάσουμε στα Προγράμματα Κοινού Ενδιαφέροντος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής το ηλεκτρικό καλώδιο EuroAsia Interconnector που θα μεταφέρει 2GW ενέργειας και θα ενώσει την Ελλάδα με την Κύπρο και το Ισραήλ, αλλά επίσης και τον αγωγό φυσικού αερίου EastMed που θα ξεκινήσει από τα κοιτάσματα που βρίσκονται στην ΑΟΖ της Κύπρου και την ΑΟΖ του Ισραήλ.
Μ' αυτόν τον τρόπο εξασφαλίσαμε μια θετική εικόνα προς τα έξω που άρχισαν να σέβονται και την αξιοπιστία μας. Όμως, τελικά, έγιναν μεγάλες θεσμικές αλλαγές που προκάλεσαν αλλαγές σ' όλη αυτή τη διαχείριση. Η κυβέρνηση φόβισε τους ξένους επενδυτές και τελικά έχουμε μόνο 3 υποψηφιότητες για 3 θαλάσσια οικόπεδα, συγκεκριμένα το 1 και το 10 για τα Ελληνικά Πετρέλαια και το 2 για την κοινοπραξία των Ελληνικών Πετρελαίων, της ιταλικής Edison και της γαλλικής Total.
Ο διαγωνισμός έχει υποστεί τεράστιο κόστος λόγω τεχνητών καθυστερήσεων και τυπικών παρατάσεων με αποτέλεσμα να μην έχουν ανοίξει ακόμα οι φάκελοι των υποψηφιοτήτων, ενώ κάθε μια αντιπροσωπεύει 100 χιλιάδες ευρώ. Το πρόβλημα, επίσης, είναι ότι στο ενδιάμεσο η Κύπρος προκήρυξε τρίτο γύρο αδειοδότησης στα θαλάσσια οικόπεδα 6, 8 και 10 της κυπριακής ΑΟΖ με αποτέλεσμα να υπάρχει ανταγωνισμός, οποίος μάλιστα τελειώνει μερικές μέρες πριν.
Παράλληλα, έχουν γίνει κινήσεις με τις δύο τριμερείς Ελλάδας –Κύπρου - Ισραήλ και Ελλάδας - Κύπρου - Αιγύπτου, για τις οριοθετήσεις στην περιοχή των ΑΟΖ μας. Όμως, προς το παρόν, η Ελλάδα παραμένει μόνο με τη συμφωνία υφαλοκρηπίδας με την Ιταλία, δίχως να έχει θεσπίσει την ΑΟΖ, ούτε να την έχει οριοθετήσει με κάποια χώρα από τις 6 που μας αφορούν: Αλβανία, Ιταλία, Λιβύη, Αίγυπτος, Ισραήλ, Κύπρος και Τουρκία.
Με άλλα λόγια, μας λείπει ακόμα το στάδιο της υλοποίησης, ενώ είναι αυτό που θα αλλάξει πραγματικά τα δεδομένα και θα δώσει προοπτικές στην πατρίδα μας. Το μόνο που χρειαζόμαστε είναι μάλλον άλλη μια κυβέρνηση για να γίνει κατανοητό στον πολιτικό χώρο.
Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter
