Σφυρηλατεί και γράφει ο Δημήτρης Κατσίκης - Hellenic Armors
Οι Βυζαντινές Αγιογραφίες στρατιωτικών Αγίων (π,χ Αγίου Γεωργίου, Αγίου Δημητρίου κλπ) φιλοτεχνημένες από τον 10ο και μετά αιώνα διασώζουν σε σημαντικό βαθμό την Βυζαντινή στρατιωτική τεχνολογία, μια τεχνολογία που συμπεριλαμβάνεται στα επιτεύγματα της πολυαιώνιας Ελληνικής σχολής οπλουργίας , που δυστυχώς στις μέρες μας έχει περάσει στην σφαίρα της λήθης. Η ενδελεχής μελέτη των μεταλλικών ενδιαιτημάτων των Στρατιωτικών Αγίων της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας έτσι όπως αυτοί αναπαρίστανται από τις αρχές του 10ου αιώνα μπορεί να επαναφέρει στο προσκήνιο ένα μέρος της λησμονημένης δόξας του Βυζαντίου, μιας Αυτοκρατορίας που συνέχισε την κληρονομιά των κτήσεων του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Από τα τέλη του 13ου μ.Χ αιώνα εμφανίζεται στις αγιογραφίες της Χερσόνησου του Αίμου, ένας πολύ αξιοπερίεργος θώρακας. Μια από τις πιο λεπτομερής αναπαραστάσεις του εν λόγω θώρακα αφορά την πανοπλία που απέδωσε ο Εμανουήλ Πανσέληνος (περί του 1290 μ.Χ) στον Άγιο Θεόδωρο τον Τήρων. Ο Βυζαντινός αυτός θώρακας θεωρούνταν από τους ακαδημαϊκούς ως μία κατασκευή που άγγιζε την σφαίρα του φανταστικού μιάς και ξέφευγε από την πιο συνηθισμένα σχεδίαση των υπόλοιπων παραδοσιακών θωρακίσεων της εποχής.
Μια ρεαλιστική ανακατασκευή της πανοπλίας αυτής σε φυσικό μέγεθος ήρθε να αποδείξει την αληθοφάνεια των Αγιογραφιών και να επιβεβαιώσει το γεγονός ότι ο Αγιογράφος αποθανάτισε με το πινέλο του μια πραγματικότητα. Ανεξάρτητοι ομόκεντροι δίσκοι αποτελούμενοι από δέρμα και μέταλλο συνδεόμενοι μεταξύ τους με δερμάτινα κορδόνια συνθέτουν ίσως την πιο πολύπλοκη (από μηχανικής άποψης) πανοπλία του πλανήτη. Η πανοπλία αυτή αποτελεί ένα άθλο μηχανικής καθώς διαθέτει τον πρώτο γνωστό μηχανισμό αμυντικής θωράκισης με ενεργητικό χαρακτήρα.
Οι θωρακικοί και οπίσθιοι ομόκεντροι κύκλοι λειτουργούν ενα πολλοίς σαν ένα τεράστιο ελλατήριο ικανό να απορροφά την κινητική ενέργεια των εισερχόμενων βλημάτων. Το Βυζαντινό αυτό τεχνολογικό επίτευγμα θα μπορούσε από μόνο του να φέρει μία επάνάσταση στο πως θα πρέπει να βλέπουν οι Έλληνες την Μεσαιωνική τους Παράδοση.
Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter
Σφυρηλατεί και γράφει ο Δημήτρης Κατσίκης - Hellenic Armors
Οι πανοπλίες των Ελλήνων δεν ήταν πάντοτε από μέταλλο, μπορούσαν να κατασκευαστούν και από οργανικά υλικά όπως παχιά δέρματα. Το δέρμα ήταν ένα υλικό πιο άμεσα προσβάσιμο στους ανθρώπους της εποχής, δεν χρειάζονταν εξόρυξη ούτε πολύπλοκες και χρονοβόρες διαδικασίες επεξεργασίας του.
Το δέρμα μεγάλου διαμετρηματος πρόσφερε ικανοποιητική και σχετικά χαμηλού κόστους θωράκιση για τους πολεμιστές. Με εφαρμογή διαφόρων μεταλλικών εξαρτημάτων οι δερματοθώρακες μπορούσαν να αυξήσουν κατακόρυφα την αμυντική τους ικανότητα.
Τέτοιου είδους θώρακες ήταν σε υπηρεσία στα Ελληνιστικά Βασίλεια της Ανατολής τουλάχιστον μεχρι το 1ο π.Χ αιώνα.
Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter
Σφυρηλατεί και γράφει ο Δημήτρης Κατσίκης - Hellenic Armors
Ο Μέγας Αλέξανδρος είναι εύλογο ότι κατά την διάρκεια της περιπετειώδους ζωής του θα πρέπει να δοκίμασε όλους τους διαθέσιμους τύπους στρατιωτικής θωράκισης της εποχής του, προερχόμενους από την Ελληνική σχολή αρματουργίας. Λινοθώρακες, ολομεταλλικούς μυώδεις κλπ.
Η μορφή του αρματωμένου στρατηλάτη είτε ως έφιππου είτε ως πεζού όπως ήταν φυσικό διαδόθηκε σε όλη την επικράτεια των κατακτήσεων απαθανατίζοντας τις ένδοξες νίκες τους έναντι της Ασιατικής Δεσποτείας.
Μία από τις πιο γνωστές αρχαίες αναπαραστάσεις του Αλεξάνδρου βρίσκεται στην Πομπηία της Ιταλίας. Πρόκειται για ένα μωσαϊκό που απεικονίζει τον Μακεδόνα στρατηλάτη την στιγμή που επιτίθεται στο άρμα του Δαρείου Γ' στην μάχη της Ισσού ( 333π.Χ).
Σήμερα το μωσαϊκό αυτό φιλοξενείται στο Μουσείο της Νεάπολης.
Η απεικόνιση αυτή αποτέλεσε την έμπνευση για μία τρισδιάστατη καλλιτεχνική αναπαραγωγή της θωράκισης του έφιππου Αλεξάνδρου που όλα δείχνουν ότι πρόκειται για έναν λινοθώρακα ενισχυμένο στον κορμό με φολίδες και οργανικά στοιχεία ως πτέρυγες. Δέρμα, ύφασμα και μπρούτζος συνθέτουν το έργο.
Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter
Γράφει ο Δημήτρης Κατσίκης - Hellenic Armors
Το «θωρηκτό» της Μυκηναϊκής εποχής. Η αρχαιότερη άθικτη και η πιο πλήρης πανοπλία του πλανήτη είναι Ελληνική! Ανασκάφτηκε στο χωριό «Δένδρα» της Αργολίδας το 1960. Με τέτοιες πανοπλίες θα πρέπει να φανταστούμε τους Ήρωες των Ομηρικών Επών.
Το μπρούτζινο αυτό τεχνούργημα αποδεικνύει έμπρακτα το υψηλό τεχνολογικό επίπεδο του Μυκηναϊκού κόσμου ήδη από τον 15ο π.Χ αιώνα.
Αποτελεί ένα ολοκληρωμένο και λειτουργικό οπλικό σύστημα που αποτελούσε τα «τεθωρακισμένα» της τότε εποχής. Αποτελείται από 18 ξεχωριστά ελάσματα τα οποία συνδέονται μεταξύ τους με δερμάτινα κορδόνια επιτρέποντας μεγάλη ελευθερία κινήσεων παρόλο τον ογκώδη χαρακτήρα της.
Το επίπεδο προστασίας που προσέφερε ήταν πάρα πολύ υψηλό, ουσιαστικά καθιστούσε τον πολεμιστή άτρωτο από εισερχόμενες απειλές.
Ένα πραγματικό μνημείο της Ελληνικής και ταυτόχρονα της Παγκόσμιας Ιστορίας!
Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter
Γράφει ο Δημήτρης Κατσίκης - Hellenic Armors
H πανοπλία του Φιλίππου Β' (359-336 π.Χ ) ίσως να αποτελεί την διασημότερη πανοπλία της Ελληνικής ιστορίας και σίγουρα ένα από τα σημαντικότερα σύμβολα της Μακεδονίας. Βρέθηκε στον νεκρικό θάλαμο του Φιλίππου μαζί με άλλα πολύτιμα κτερίσματα κατά την αρχαιολογική σκαπάνη του καθηγητή Μανόλη Ανδρόνικου που διεξήχθησαν στους βασιλικούς Μακεδονικούς τάφους της Μεγάλης Τούμπας στην Βεργίνα (1977). Σήμερα κανείς μπορεί να την θαυμάσει στο Μουσείου των Αιγών δίπλα στα άλλα σημαντικά ευρήματα της ανασκαφής.
Για καιρό το μεγάλο ερώτημα ήταν ποια ακριβώς θα ήταν η εμφάνιση της στην αρχική της μορφή. Σίγουρα αυτό που βλέπουμε σήμερα δεν είναι παρά ο σκουριασμένος σκελετός της. Θα πρέπει να την φανταστούμε γεμάτη χρώματα και πολυτέλεια, επενδεδυμένη τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά με πολύτιμα δέρματα και υφάσματα , κάτι που να αντανακλά το μεγαλείο του Μακεδόνα Ηγεμόνα.
Για την αναπαραγώγη της χρησιμοποιήθηκαν δέρμα, μετάξι, μπρούτζινα ελάσματα και λεοντοκεφαλές (αντί χρυσού που είναι τα αυθεντικά) τα οποία έντυσαν τον μεταλλικό σκελετό της πανοπλίας χαρίζοντας της ζωντάνια και λαμπρότητα. Θα πρέπει να θεωρούμε την εν λόγω πανοπλία ως ένα ολόσωμο κόσμημα για τον Φίλιππο, τόσο πολύτιμο που το ήθελε δίπλα του στην μετά θάνατο ζωή του.
Oι τεχνικές που ακολουθήθηκαν για την κατασκευή του θώρακα παρέμειναν αποκλειστικά παραδοσιακές (έλαση με σφυρηλάτημα).
Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter