Write on Παρασκευή, 10 Οκτωβρίου 2014 Κατηγορία ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Η ερημιά και η σιωπή στη βασανισμένη Κρύα Βρύση του Αγίου Βασιλείου Ρεθύμνου «έσπασαν» ξαφνικά χθες το πρωί και ως τις κορυφές του ιστορικού βουνού «Κέντρος» που την σκεπάζει, αντιλαλούσαν εβδομήντα χρόνια μετά οι κραυγές των 35 εθνομαρτύρων της γερμανικής βαρβαρότητας στις 22 Αυγούστου του 1944.

Εκείνες τις ώρες, οι δημοσιογράφοι ερευνητές Γιάννης Κανελλάκης και Μανόλης Παντινάκης, με τον οπερατέρ Νίκο Σαράντο για τις ανάγκες του δεύτερου ντοκιμαντέρ τους, γυρνούσαν το χρόνο πίσω και κατέγραφαν από τους επιζώντες κατοίκους τις τραγικές ώρες της αποφράδας μέρας του ολοκαυτώματος και της ομαδικής εκτέλεσης των δεκάδων αθώων κατοίκων... Με πόνο και οργή οι ίδιοι, δεν μπόρεσαν να κρατήσουν τα δάκρυά τους και κάποιοι ξεσπούσαν σε λυγμούς όταν εξιστορούσαν μέσα στα χαλάσματα του ολοκαυτώματος.

Περισσότερο, όμως, η κάμερα κατέγραψε συγκλονιστικές εικόνες στο χώρο της μεγάλης θυσίας, όταν κλήθηκαν να σταθούν απέναντι από τις φωτογραφίες των αγαπημένων τους γονιών, των αδερφών τους, και των άλλων συγγενών και χωριανών τους. Ήταν μοναδικές ώρες και έμοιαζε να έφευγε στο πολυβασανισμένο βουνό η συζήτηση των ψυχών και το μοιρολόι των απογόνων...

Νέο συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ σε ένα ακόμα μαρτυρικό χωριό της Κρήτης...

«Όσο αναπνέω θα θυμούμαι και θα πονώ...»
Ο Μανώλης Μαυροτσουπάκης, το παλικάρι τότε, με τις αριστερές πολιτικές καταβολές που από το ραδιόφωνο του έστελνε τα νέα στις ανταρτοομάδες , δεν άντεξε τη μεγάλη πίεση της ψυχής του και με έντονη φόρτιση βγήκε στην πλατεία και στο σκαλί ενός σπιτιού έμεινε για αρκετή ώρα σιωπηλός. Κρατούσε χαμηλώνοντας το πρόσωπο με τα δυο του χέρια και έκλαιγε η καρδιά του! Έμοιαζε αυτός ο χρόνος για τον ίδιο, να ήταν η στεντόρεια φωνή των μαρτύρων της Κρύας Βρύσης που τσάκιζε και τις πιο σκληρές καρδιές...

«Φορτίστηκα βρε παιδιά σήμερα και λύγισα», αποκάλυψε στους δημοσιογράφους που τον πλησίασαν. «Θυμήθηκα το τραγικό και βάρβαρο ξέσπασμα των Γερμανών στους ανθρώπους μας και στο χωριό μας. Τι κι αν έχουν περάσει εβδομήντα χρόνια! Αυτές οι φοβερές και απάνθρωπες εικόνες και οι θηριωδίες των ναζί δεν θα φύγουν από την ψυχή μου και μέχρι να αναπνέω θα πονώ. Κυριολεχτώ με σημάδεψαν, όλα αυτά τα χρόνια οι πληγές δεν έκλεισαν και κανείς από το Κράτος δεν έδειξε έστω την ελάχιστη μέριμνα. Εβδομήντα χρόνια περιμένουμε, θα φύγουμε εμείς οι μεγάλοι και θα περιμένουμε και στην άλλη ζωή!»

Η Δέσποινα Βαβουράκη έχει επωμιστεί το ιερό καθήκον, καθημερινά να κρατά άσβηστο το καντήλι μνήμης των ηρώων στο λιτό μαυσωλείο του χωριού. Και όταν χθες βρέθηκε εκεί για να εκτελέσει το ύψιστο χρέος της, κλήθηκε να δείξει τους συγγενείς της στις φωτογραφίες των θυμάτων. Ο πόνος βγήκε αυτόματα με ορμή από τα εσώψυχά της: « Να, αυτός είναι ο πατέρας μου, ο πεθερός μου, τα ξαδέρφια μου, οι χωριανοί μου. Ήλθαν και μας αφάνισαν, μας σκότωσαν», έλεγε, και τους έδειχνε στις φωτογραφίες των ανθρώπων της. Στον ίδιο χώρο συγκινημένος αντίκρισε και έδιωξε στην κάμερα και τους ανθρώπους της οικογένειάς του και ο Γιάννης Μανουσάκης...

3 krya brysi

Εφιάλτες...
Η παραγωγή του δεύτερου αιματοβαμμένου, από τον χιτλερικό στρατό κατοχής, ντοκιμαντέρ των δημοσιογράφων για τα ολοκαυτώματα των χωριών του «Κέντρους», μπήκε χθες στην ουσιαστική του φάση αφού άρχισαν οι καταγραφές μαρτυριών κατοίκων που βίωσαν με τον πιο σκληρό τρόπο τα αποτρόπαια γεγονότα. Τα γυρίσματα αφιερώθηκαν μόνο στην Κρύα Βρύση, και άρχισαν το πρωί για να ολοκληρωθούν το απόγευμα με καταγραφές πέντε ωρών σε αφηγήσεις και σε λήψη πλάνων από τον τόπο των εκτελέσεων, από σπίτια που εξακολουθούν να είναι ερείπια από τις ανατινάξεις, και άλλο χρήσιμο υλικό του χωριού.

«Όλο το χωριό όταν γυρίσαμε από την προσφυγιά ήταν στο μαύρο. Τα πάντα είχαν γίνει ερείπια ακόμη και η εκκλησία!», εξιστόρησε στο φακό του ντοκιμαντέρ ο Γιάννης Φωτάκης και πρόσθεσε: « Μας κύκλωσαν το πρωί και εμείς νομίζαμε πως ήρθαν για να πάρουν χωριανούς για την αγγαρεία. Μας συγκεντρώσανε στην εκκλησία και μετά διαλέξανε τους καλύτερους, τους πήγαν στην αίθουσα που ήταν η κοινότητα και τους έκαψαν. Εμάς μας πήγαν στην Κάτω Κρύα Βρύση και από εκεί με φορτηγά μας οδήγησαν στο Σπήλι. Περάσαμε μετά από καιρό που ήρθαμε, ζωή μέσα στην πείνα και στη δυστυχία. Φρικτά χρόνια και καιροί μέσα στην ανέχεια. Μόνο ο Θεός ξέρει πως ζήσαμε!»

Η Καδιανή Βαβουράκη, μια γυναίκα της Κρήτης με τα παραδοσιακά χαρακτηριστικά, εξομολογήθηκε ότι ακόμα και σήμερα όταν φέρνει στη μνήμη της τις μέρες της κόλασης του Αυγούστου του '44 στην Κρύα Βρύση, υποφέρει: «Δεν θέλω να θυμούμαι αυτές τις βαρβαρότητες των Γερμανών στο χωριό μας γιατί κλαίει η καρδιά μου. Δεν κοιμούμαι τη νύχτα και πετάγομαι από το κρεβάτι από τους εφιάλτες. Μέσα σε αυτό το σπίτι που κάθομαι σκότωσαν χωριανούς και δε θέλω να τα φέρνω στο νου μου. Μας κατάστρεψαν, πονώ και ταράζομαι και κανείς δεν μας ρώτησε αν ζούμε...»

Νέο συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ σε ένα ακόμα μαρτυρικό χωριό της Κρήτης...

«Η μεγαλύτερη συμφορά...»
«Ήταν η μεγαλύτερη συμφορά του χωριού μας», υπογράμμισε στην αφήγησή του ο Μανώλης Λαγουδάκης και συμπλήρωσε: «Μέσα σε λίγες ώρες χάθηκαν τα πάντα. Λεηλατούσαν οκτώ μέρες και οι Γερμανοί μας άφησαν ξυπόλητους, γυμνούς και πεινασμένους. Μπήκαν στην Κρύα Βρύση με τα αυτοκίνητα, έζωσαν το χωριό και συγκέντρωναν τους ανθρώπους μας στην εκκλησία. Τους διαλέξανε κι όταν γυρίσαμε από την εξορία μας δεν τους ξανάδαμε. Χάσαμε τα πάντα και μας άφησαν να σταθούμε και πάλι μόνοι στα πόδια μας. Δεν ενδιαφέρθηκε κανείς τώρα εβδομήντα χρόνια...»

Όσες φορές μιλούσε ο Μανώλης Πελαντάκης πότε βούρκωνε και πότε δεν μπορούσε να κρατήσει τους λυγμούς του. Η συγκίνηση ήταν αφόρητη και ξαναζούσε τη φρίκη: «Δεν αντέχω να θυμούμαι τις ώρες και τις εικόνες. Ο Θεός να μην αφήσει άνθρωπο να περάσει αυτά που περάσαμε. Εδώ ήταν το σπίτι μας και έγινε στάχτη και μέσα στην ορφάνια και στη φτώχια που δεν είχαμε ψωμί να φάμε, οι πιο πολλοί δεν μπορούσαν να ξαναστήσουν μια κάμερα να μπούνε μέσα. Πού είναι το Κράτος εβδομήντα χρόνια τώρα; Μας θυμούνται μόνο όταν μας κάνουν περικοπές, μας βάζουν φόρους και χαράτσια;»

Τις δικές του οδυνηρές περιπέτειες και στις απάνθρωπες εικόνες που αποθήκευσε στο ολοκαύτωμα, έφερε στη θύμησή του ο Διογένης Βαβουράκης και σημείωσε: «Έκαψαν τα σπίτια μας, έκαψαν τους ανθρώπους μας και μας άφησαν στην ορφάνια και στην πείνα, απροστάτευτους. Πώς ζήσαμε; Πήγαμε σε άλλα χωριά που είχε κάθε οικογένεια συγγενή ή γνωστό, μας δώσανε οι άνθρωποι τα σπίτια τους και μας έζησαν. Όταν γυρίσαμε στο χωριό δεν υπήρχε σπίτι όρθιο. Ο Θεός να μην αφήσει να έρθουν πάλι τέτοια χρόνια! Μόνο όσοι τα ζήσαμε τα ξέρουμε...»

Νέο συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ σε ένα ακόμα μαρτυρικό χωριό της Κρήτης...

Σκότωσαν και παιδιά...
«Τι βλέπετε αυτή την ταράτσα; Εδώ είχαν βάλει το πολυβόλο και σκόπευαν όταν κύκλωσαν το χωριό», είπε ο Αντώνης Πελαντάκης, δείχνοντας στην πλατεία την ταράτσα. «Θυμούμαι τους κατοίκους που τους μάζευαν στην εκκλησία. Να φανταστείτε πως όταν γύριζαν στο χωριό και έψαχναν τους κατοίκους στα σπίτια, αν δεν έβρισκαν τους πατεράδες έπαιρναν τα παιδιά και πήραν δυο δεκαεξάρια Μανουσάκη και Λαμπάκη και τα σκότωσαν. Τέτοια βαρβαρότητα απέναντι και σε παιδιά!»

Το οδυνηρό... ταξίδι των βιντεοσκοπήσεων του ντοκιμαντέρ σύντομα θα συνεχιστεί στα άλλα χωριά του «Κέντρους», όπου οι γερμανικές δυνάμεις κατοχής άφησαν το θανατηφόρο αποτύπωμά τους, στέλνοντας στο χάρο συνολικά 164 αθώους και άμαχους πολίτες. Η επόμενη στάση θα γίνει στο Άνω Μέρος Αμαρίου και συνέχεια στα άλλα χωριά του ομώνυμου δήμου που επλήγησαν τη φρικτή μέρα του Αυγούστου του '44, τις Δρυγιές, τις Βρύσσες, τον Σμιλέ, το Καρδάκι, τους Γουργούθους και το Γερακάρι. Οι πληθυσμοί και των οκτώ μαρτυρικών τόπων, ακόμα και των δυο που εγκαταλείφθηκαν και δεν κατοικούνται πλέον, βγάζουν αίμα και δάκρυ... - ΠΗΓΗ

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Πέμπτη, 28 Αυγούστου 2014 Κατηγορία ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Δυο μέρες μετά τον εορτασμό των εβδομήντα χρόνων από τα ολοκαυτώματα και τις εκτελέσεις 164 αμάχων στα οκτώ χωριά του βουνού «Κέντρους», άρχισαν τα γυρίσματα του δεύτερου ντοκιμαντέρ των δημοσιογράφων Γιάννη Κανελλάκη και Μανόλη Παντινάκη. Οι λήψεις έγιναν σε αυτή τη φάση στα μαρτυρικά χωριά Άνω Μέρος και Γερακάρι, εκεί που οι ναζί με τον πιο έντονο τρόπο εξεδήλωσαν το μένος τους στους πληθυσμούς που αντιστάθηκαν, και δέχτηκαν τα σκληρά αντίποινα για την απαγωγή του Γερμανού στρατηγού Καρλ Κράιπε.

Και οι τέσσερις ώρες λήψεων, κάτω από τον καυτό ήλιο του Αυγούστου και σε θερμοκρασίες που ξεπερνούσαν τους 40 βαθμούς, αφιερώθηκαν στο τραγούδι τριών ριζίτικων που αναφέρονταν στις πρωτοφανείς θηριωδίες των Γερμανών στους αιματοβαμμένους οικισμούς από την «Αμαριώτικη Παρέα», που συγκρότησε το 2001 στην Αθήνα ο κ. Σταύρος Φωτάκης. Οι κάτοικοι και στο Άνω Μέρος και στο Γερακάρι με την εμφάνιση του τηλεοπτικού συνεργείου και την έναρξη των γυρισμάτων «πετάχτηκαν» στις ταράτσες των σπιτιών τους και στα μπαλκόνια, στις πόρτες, στις ρούγες, στα καφενεία, στα περιβόλια και στους δρόμους και δήλωναν τον ενθουσιασμό τους που «επιτέλους κάποιοι, όταν το επίσημο Κράτος μας έχει ξεχάσει, νοιάστηκαν για την ιστορία μας και τα μαρτύρια που πέρασαν οι άνθρωποί μας και οι επόμενοι γενιές που ήρθαν».

«Ευτυχώς βρεθήκατε εσείς...»

Σχεδόν το σύνολο και στα δυο χωριά εκδηλώνοντας τη φιλόξενη διάθεσή τους καλούσαν στο σπιτικό τους συντελεστές της παραγωγής και τα μέλη της ριζίτικης ομάδας «για μια ρακή», ενώ πολλοί προθυμοποιήθηκαν να βοηθήσουν υποδεικνύοντας στο «Πανωχώρι» σπίτια που παρέμειναν χαλάσματα από τις ανατινάξεις τότε, αλλά και τα θυσιαστήρια όπου άφησαν τη ζωή τους «άμαχοι χωριανοί» από τα φονικά πυρά των ναζί. «Να εκεί κείτεται ο πατέρας μου, εκεί έστησαν και σκότωσαν τον πατέρα μου κι ήμουνα παιδάκι και με άφησαν στην ορφάνια και στην κακομοιριά. Να ο τόπος που μας σκότωσαν και μας έκαψαν», είπαν απόγονοι των θυμάτων... «Αργήσατε, αλλά ευτυχώς βρεθήκατε εσείς και σας ευχαριστούμε», είπαν στους δημοσιογράφους παραγωγούς. «Κανένας δεν έχει μιλήσει για μας, λες και εμείς δεν είμαστε πατριώτες και δεν πληρώσαμε με το αίμα μας το καθήκον να λευτερωθούμε. Όλα αυτά τα γεγονότα, δυστυχώς, τα ξέρουμε μόνο εμείς, ούτε στα μαθητικά βιβλία υπάρχουν, ούτε και κανείς μας ρώτησε από τις κυβερνήσεις που ψηφίζαμε τι γίνεται, υπάρχουμε; Άφησαν στο... ψυγείο αυτά τα θέματα και κάθε 22 Αυγούστου τα θυμούνται, έρχονται, κάνουν το εορτασμό στα μέτρα τους και φεύγουν και είναι... ήσυχοι πως έκαναν το καθήκον τους!»

Μια γριούλα πονεμένη στο στενάκι του πάνω χωριού στο Άνω Μέρος έβγαλε από μέσα της τη μεγάλη της πίκρα και διερωτήθηκε: «Πού μας πάνε παιδάκι μου;», ενώ κάτοικος στο Γερακάρι που παρακολουθούσε τα γυρίσματα, έχοντας θύματα στις εκτελέσεις της φονικής μέρας του Αυγούστου, δεν άντεξε τα «παιχνίδια» ελληνικής και γερμανικής κυβέρνησης τα τελευταία χρόνια και ξέσπασε: «Δεν φτάνει που μας χρωστούν οι Γερμανοί, που μας κατάστρεψαν και μας λεηλάτησαν, τώρα μας κάνουν και κουμάντο. Πάνε να μας πεθάνουν! Κάποτε μας σκότωναν και τώρα μας εκτελούν με άλλο τρόπο και με δόσεις! Μας θέλουν άγονη γραμμή, θέλουν άγονη γραμμή τη χώρα μας...».

Τα ριζίτικα

Και τα τρία ριζίτικα τραγούδια που απέδωσαν τα μέλη της «Αμαριώτικης Παρέας», είχαν περιεχόμενο τις μεγάλες σφαγές και την ισοπέδωση των οκτώ χωριών της αμαριώτικης κα αγιοβασιλιώτικης γης (Άνω Μέρος, Δρυγιές, Βρύσες, Καρδάκι, Σμιλές, Γουργούθοι, Γερακάρι, Κρύα Βρύση). Την «Παρέα» αποτελούσαν οι Σταύρος Φωτάκης, Στέφανος Αντωνακάκης, Κώστας Παραδεισανός, Νίκος Κραουνάκης, Δημήτρης Κουκλινός και Γιάννης Σαββάκης. Οι στίχοι του ενός είναι του Σταύρου Φωτάκη και αποτυπώνουν την ισοπέδωση των πάντων μετά τις ανήκουστες βαρβαρότητες:

Γιάντα πουλί μου δεν πετάς, σε κλώνους δεν καθίζεις;

Γιάντα δε μπαίνεις σε φωλιά και χάθηκε η λαλιά σου;

Εκόψαν τσι φτερούγες μου και τη λαλιά μου πήραν;

Εκάψαν κλώνους και φωλιά κι αυλές εγκρεμιστήκαν;

Πανάθεμά σε πόλεμε...

Για το ριζίτικο ο ίδιος ο στιχουργός σημειώνει: «Οι συνέπειες της καταστροφής των χωριών του «Κέντρους», των καμένων χωριών, από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής είναι τραγικές και το μέγεθος ανυπολόγιστο. Η θανάτωση των αθώων κατοίκων, η καταστροφή των οικισμών, η κατάκαυση των φτωχών νοικοκυριών, δεν άφησε χωρίς τραύματα και τα πουλιά ακόμη. Καταστραφήκανε και κατακαήκανε σπίτια, δέντρα και αυλές, με αποτέλεσμα να μη βρίσκουνε πλέον φωλιές και κλωνάρια να καθίσουνε. Μα ούτε και λαλιά είχανε πια να κελαηδήσουνε, από τη μεγάλη θλίψη τους, συναισθανόμενα τη μεγάλη συμφορά και όλα τούτα εξ αιτίας του άδικου πολέμου».

Σε ένα χρόνο...

Ο πρώτος κύκλος των γυρισμάτων με τα ριζίτικα που θα «ντύσουν» το ντοκιμαντέρ, ολοκληρώθηκε σε αυτή τη φάση και στους επόμενους τους προσεχείς μήνες θα ληφθούν δεκάδες μαρτυρίες από επιζώντες των απάνθρωπων γεγονότων που έχουν εντοπιστεί, ενώ θα ακολουθήσουν γυρίσματα με πολλά πλάνα από τα σημεία που διαδραματίστηκαν τα ολοκαυτώματα. Παράλληλα το ντοκιμαντέρ θα πλαισιωθεί με αρχειακό υλικό αλλά και φωτογραφικά ενθυμήματα της εποχής που μεγάλο μέρος του έχει εξευρεθεί και άλλο είναι υπό αναζήτηση.

Η σκηνοθεσία και σε αυτό το ιστορικό ντοκουμέντο θα έχει τη σφραγίδα του γνωστού και καταξιωμένου σκηνοθέτη Τάσου Μπιρσίμ, ενώ τις λήψεις έχει αναλάβει το τηλεοπτικό συνεργείο του Νίκου Σαράντου. Εκτιμάται, αν και η παραγωγή βρίσκεται ακόμα στο πρώτο της στάδιο, ότι θα ολοκληρωθεί το ερχόμενο καλοκαίρι και θα έχει διάρκεια περίπου στα 50 λεπτά. Συνέχεια θα πάρει το δρόμο της και θα παρουσιαστεί από μεγάλα κανάλια της Αθήνας, θα συμμετάσχει σε φεστιβάλ και θα προβληθεί σε πανεπιστήμια, σχολεία σε φορείς των αποδήμων του εξωτερικού και αλλού. - ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣΝτοκουμέντο πυρπόλησης γυναικών από τους Γερμανούς στη Κρήτη το 1943 (ΒΙΝΤΕΟ)

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Τετάρτη, 27 Αυγούστου 2014 Κατηγορία ΔΙΑΦΟΡΑ
Ρεπορτάζ – Φωτογραφίες: Νίκος Τριανταφυλλίδης

Στο έλεος του χρόνου αλλά και της αδιαφορίας των τοπικών αρχών και της Πολιτείας έχουν αφεθεί οι οχυρωματικές εγκαταστάσεις των Γερμανών στην περιοχή της Μεσαράς στη Κρήτη, παρά το γεγονός ότι θα μπορούσαν να είχαν αναδειχθεί και να αποτελούν πόλο έλξης για χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο, όπως συμβαίνει σε κάθε χώρα που σέβεται την ιστορία της.

Στο έλεος του χρόνου αλλά και της αδιαφορίας των τοπικών αρχών και της Πολιτείας έχουν αφεθεί οι οχυρωματικές εγκαταστάσεις των Γερμανών στην περιοχή της Μεσαράς στη Κρήτη!

Μια ιστορία που κινδυνεύει να χαθεί και που για δεκαετίες αποτυπώνεται στα οχυρωματικά έργα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στην Κρήτη. Ο λόγος, για τις γερμανικές οχυρώσεις στο Τυμπάκι, όπου η αρχιτεκτονική τους παραμένει πολύπλοκη και δαιδαλώδης και εκτείνεται από τα νότια του Αμαρίου στην περιοχή της Αγίας Γαληνής, στον κόλπο της Μεσαράς, στα παράλια του Λιβυκού πελάγους, στη Φαίστο κλπ καλύπτοντας όλη αυτήν την έκταση μέχρι και τους πρόποδες του Ψηλορείτη!

Στο έλεος του χρόνου αλλά και της αδιαφορίας των τοπικών αρχών και της Πολιτείας έχουν αφεθεί οι οχυρωματικές εγκαταστάσεις των Γερμανών στην περιοχή της Μεσαράς στη Κρήτη!

Πολυβολεία, τείχη, καταφύγια, στρατόπεδο, ορύγματα, υπόγειες στοές και όλα αυτά σε έκταση μερικών χιλιόμετρων από το Τυμπάκι. Ξεναγός μας ο Περιβαλλοντολόγος κ. Μιχάλης Σπυριδάκης, ο οποίος από προσωπική έρευνα κατάφερε και έφερε στο φως όλα αυτά τα σπουδαία ευρήματα τα οποία αποτελούν μέρος την τοπικής όσο και της παγκόσμιας ιστορίας!

Στο έλεος του χρόνου αλλά και της αδιαφορίας των τοπικών αρχών και της Πολιτείας έχουν αφεθεί οι οχυρωματικές εγκαταστάσεις των Γερμανών στην περιοχή της Μεσαράς στη Κρήτη!

Σημεία τα οποία προσπερνούν καθημερινά χιλιάδες ντόπιοι αλλά και ξένοι επισκέπτες και τα οποία κρύβουν μια μεγάλη ιστορία η οποία θα μπορούσε να αναδειχτεί έστω και με ... ένα απλό καθάρισμα από χόρτα και ξερόκλαδα που τα περιβάλουν. Ένα ολόκληρο στρατόπεδο από τα μεγαλύτερα στων Βαλκανίων το οποίο είχε κατασκευαστεί σε έκταση 10 στρεμμάτων πλέον αντιμετωπίζει πλέον τις φθορές των 70 χρόνων και της αδιαφορίας!

Στο έλεος του χρόνου αλλά και της αδιαφορίας των τοπικών αρχών και της Πολιτείας έχουν αφεθεί οι οχυρωματικές εγκαταστάσεις των Γερμανών στην περιοχή της Μεσαράς στη Κρήτη!

Είναι ένα στρατόπεδο - φάντασμα διότι όπως μας αναφέρει ο κ. Σπυριδάκης, "το υπουργείο Πολιτισμού αναφέρει ότι δεν (!) υπάρχουν στρατιωτικά υπολείμματα στην περιοχή εθελοτυφλώντας λοιπόν στην ιστορία μας για σκοπούς όπου όλοι μπορούμε να σκεφτούμε μιας και αυτή η έκταση 10 στρεμμάτων έχει βλέψη σε όλο το πέλαγος μιας και είχε την ιδανική θέση για την προάσπιση των παραλιών με αρκετά και ισχυρά πυροβόλα σε περίπτωση απόβασης στης ακτές του Τυμπακίου. Σε αυτήν την έκταση μπορούμε να δούμε τους στρατώνες με τοιχογραφίες της εποχής, βάσεις σταθερών πυροβόλων τα οποία αποτελούσαν την τελευταία τεχνολογία του γερμανικού οπλοστασίου, ορύγματα, υπόγεια καταφύγια, θαλάμους οπλιτών, διοικητήρια και όλες γενικά τις εγκαταστάσεις που υπήρχαν στα στρατόπεδα της εποχής τα οποία χαρακτηρίζονται από το αρμόδιο υπουργείο ότι έχουν επέλθει σε ερείπια και δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον...".

Στο έλεος του χρόνου αλλά και της αδιαφορίας των τοπικών αρχών και της Πολιτείας έχουν αφεθεί οι οχυρωματικές εγκαταστάσεις των Γερμανών στην περιοχή της Μεσαράς στη Κρήτη!

Όλες αυτές οι οχυρώσεις και οι εγκαταστάσεις που βρίσκονται στην περιοχή αποσκοπούσαν στην άμυνα της Μεσαράς σε περίπτωση συμμαχικής απόβασης κάτι το οποίο οι Γερμανοί ήταν διατεθειμένοι όπως φαίνεται να το αποτρέψουν πάση θυσία. Πλέον όλα αυτά έχουν καλυφτεί από τα στοιχεία της φύσης αλλά ακόμα παραμένουν ξεκάθαρες όλες οι υποδομές όπου θα μπορούσαν να γίνουν ένας χώρος επισκέψιμος και να θυμίζει σε όλους εκείνα τα σκληρά χρόνια της Γερμανικής Κατοχής διότι όλα αυτά πλέον αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας της Κρήτης.

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Κυριακή, 16 Μαρτίου 2014 Κατηγορία ΙΣΤΟΡΙΑ

Ολοκληρώθηκαν οι εργασίες παραγωγής του ιστορικού ντοκιμαντέρ της Καλής Συκιάς στο νότιο Ρέθυμνο των δημοσιογράφων Γιάννη Κανελλάκη και Μανόλη Παντινάκη και τους επόμενους μήνες θα γίνει η παρουσίαση και προβολή του στο κοινό. Παράλληλα άρχισαν οι διαδικασίες για τη συμμετοχή του σε φεστιβάλ στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και η προβολή του από μεγάλα κανάλια των Αθηνών και από κινηματογράφους.
Σε αυτή τη φάση προγραμματίζεται η προβολή του τον Μάρτιο στο Πανεπιστήμιο Κρήτης στο πλαίσιο των αντιφασιστικών εκδηλώσεων που ετοιμάζονται, ενώ ανάλογη προβολή θα γίνει και για τους πολίτες του Ρεθύμνου. Η κεντρική παρουσίαση του ιστορικού ντοκουμέντου
θα γίνει στο Ηράκλειο και το καλοκαίρι πρόκειται να προβληθεί σε μεγάλη γιορτή στην Καλή Συκιά, που θα πραγματοποιήσουν ο πολιτιστικός σύλλογος και οι τοπικοί φορείς.
Το ντοκιμαντέρ, διάρκειας 30 λεπτών, είναι αφιερωμένο στις γυναίκες- θύματα της γερμανικής θηριωδίας στο χωριό, η έρευνα, το σενάριο και η παραγωγή είναι των Γιάννη Κανελλάκη και Μανόλη Παντινάκη, η σκηνοθεσία του Τάσου Μπιρσίμ, η αφήγηση των κειμένων του Παναγιώτη Μυλωνά και τα γυρίσματα έκανε το τηλεοπτικό συνεργείο του Νίκου Σαράντου.

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Μετά την καταστροφή των χωριών της Βιάννου, ο καπετάν Μανώλης Μπαντουβάς και η ομάδα του που είχαν επικηρυχτεί από τις Αρχές Κατοχής, κατέφυγαν στο βουνό «Τσιλίβδικας» της Καλής Συκιάς προκειμένου συνέχεια με υποβρύχιο να φυγαδευτούν στη Μέση Ανατολή από τα νότια. Την διατροφή τους είχαν αναλάβει σε όλη τη διάρκεια της παραμονής τους οι κάτοικοι του χωριού. Εν αναμονή της αναχώρησής τους, γερμανικές δυνάμεις τον αναζητούσαν στην περιοχή και σε μάχη που δόθηκε αποδεκατίστηκαν...
Γνωρίζοντας τα αντίποινα που ετοιμάζονταν σε βάρος των κατοίκων, όλοι οι άντρες έφυγαν στα βουνά και στην Καλή Συκιά παρέμειναν τα γυναικόπαιδα, εναντίον των οποίων στράφηκαν με μένος Γερμανοί και Σουμπερίτες, ένοπλοι του αιμοσταγούς λοχία Φριτς Σούμπερτ.
Αφού οι γυναίκες του χωριού αλλά και τέσσερις από το γειτονικό Ροδάκινο δεν τους αποκάλυπταν πού βρίσκονταν οι άντρες τους, ξέσπασαν εναντίον τους και αφού δώδεκα από αυτές τις οδηγούσαν σε σπίτια που είχαν βάλει φωτιά, τις έσπρωχναν μέσα και τις έκαιγαν ζωντανές. Μεταξύ αυτών που πυρπολήθηκαν ήταν και μια έγκυος 8 μηνών, ενώ το είκοσι μηνών μωρό που κρατούσε, το άρπαξαν από την αγκαλιά της και το άφησαν πάνω σε ξερόκλαδα και σώθηκε... - ΠΗΓΗ

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Τρίτη, 04 Φεβρουαρίου 2014 Κατηγορία ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Σαν σήμερα το 1943, ο Κωνσταντίνος Περρίκος εκτελέστηκε από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής στο σκοπευτήριο της Καισαριανής για την ανατίναξη των γραφείων της προδοτικής ΕΣΠΟ τον προηγούμενο Αύγουστο η οποία στρατολογούσε Έλληνες για λογαριασμό του πολυεθνικού τμήματος των Waffen SS.

Τα γραφεία της ΕΣΠΟ βρίσκονταν επί της συμβολής των οδών Πατησίων και Γλάδστονος, στο κέντρο της Αθήνας, μια ανάσα από την πλατεία Ομονοίας, εκεί που σήμερα στεγάζεται ο Οίκος Ναύτου. Έξω από το κτίριο εκείνο, έχει στηθεί και ο αδριάντας του Περρίκου, μία ελάχιστη υπενθύμιση σε κάθε διαβάτη για την ηρωική ενέργεια του Περρίκου και της ομάδας του.

Το ιδιόχειρο μήνυμα που άφησαν οι παλαιοί Εύζωνες για τον Περρίκο έγραφε:
4/2/2014
Αεροπόρος στην ψυχή, Εύζωνας στην καρδιά, μα πάνω απ'όλα ελεύθερος ως Έλληνας.
Ασυμβίβαστος πέρα από τη Σημαία και το Καθήκον, Αδέσμευτος πέρα από τον πόθο για Απελευθέρωση της Πατρίδας. Ένας γνήσιος και ειλικρινής πατριώτης, ένας ήρωας αγωνιστής.
Μπορεί οι στάχτες της δράσης σου να σκορπίσουν στον άνεμο όπως τούτο το χαρτί. Η ιστορία σου όμως και η ιστορία της δράσης σου θα μείνουν αιώνιες. Θα φροντίσουμε εμείς για αυτό.
Κωνσταντίνος Περρίκος- ΑΘΑΝΑΤΟΣ 

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter