Write on Πέμπτη, 19 Μαρτίου 2020 Κατηγορία ΕΠΙ ΣΚΟΠΟΝ

Γράφει ο Κωνσταντίνος Ζιαζιάς – Στρατηγός ε.α., Επίτιμος Αρχηγός ΓΕΣ

«Εδώ είναι η χώρα μας και υπερασπιζόμαστε τα ευρωπαϊκά σύνορα», διακηρύττουν οι Αυστριακοί κομάντο Cobra, οι οποίοι περιπολούν στα ελληνικά σύνορα στον Έβρο, δείχνοντας και πάλι ότι οι Αυστριακοί παραμένουν θεματοφύλακες του ευρωπαϊκού πολιτισμού, της ευρωπαϊκής ιστορίας, έναντι των ορδών των ισλαμιστών, που επιχειρούν με την βοήθεια των Τούρκων, να εισέλθουν μαζικά στην Ευρώπη, όπως έπραξαν διαχρονικά στην νεότερη ιστορία της Ευρώπης.

Οι Αυστριακοί αναχαίτισαν πριν αιώνες τους Οθωμανούς και δείχνουν στις ευρωπαϊκές κοινωνίες με την παρουσία τους στον Έβρο ότι σκοπεύουν να πρωταγωνιστήσουν στην αναχαίτιση και του σύγχρονου νεοοθωμανικού επεκτατισμού.

Οι χριστιανοί της κεντρικής Ευρώπης ζούσαν επί αιώνες, όπως φαίνεται ότι ζουν και σήμερα, σε μικρότερο βαθμό βέβαια ,με τον φόβο ότι οι τουρκικές ορδές θα μπορούσαν να φθάσουν μέχρι την περιοχή τους, φέρνοντας την καταστροφή και την υποδούλωση. Η απειλή αυτή λίγο έλειψε να γίνει πραγματικότητα δύο φορές, το 1529 και το 1683, όταν ο στρατός του σουλτάνου έφτασε μέχρι τις πύλες της Βιέννης και την πολιόρκησε.

Οι Οθωμανοί είχαν για στόχο την Βιέννη, επειδή ήταν μια από τις πλουσιότερες και μεγαλύτερες πόλεις της κεντρικής Ευρώπης. Εδώ συναντιόνταν οι δύο σημαντικοί εμπορικοί δρόμοι, ο Δούναβης και ο δρόμος του κεχριμπαριού. Από στρατιωτικής άποψης η πεδινή Ευρώπη πίσω από την Βιέννη ήταν ευάλωτη, γι' αυτό και οι Τούρκοι ονόμαζαν την Βιέννη «Πύλη της Δυτικής Ευρώπης».

Η απόκρουση των οθωμανικών στρατευμάτων κατά τις δύο αυτές πολιορκίες, χάρη στην αυτοθυσία των κατοίκων της πόλης και στη συνεργασία των ηγετών των Αψβούργων και του ηρωικού βασιλιά της Πολωνίας Γιάν Σομπιέσκι, διέσωσε την κεντρική Ευρώπη από την ολοκληρωτική υποταγή στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, ματαίωσε τις ελπίδες των Τούρκων για επέκταση προς τη Δύση και απάλλαξε τον δυτικό πολιτισμό από μια εξαιρετικά σοβαρή και ίσως θανάσιμη απειλή.

Η πρώτη πολιορκία της Βιέννης 1529 ήταν σημαντικός σταθμός στην γεωπολιτική εξέλιξη της Ευρώπης. Η Βιέννη αντιστάθηκε γενναία, αντέχοντας την πολιορκία, και απόκρουσε τις επιθέσεις των Τούρκων. Αν η Βιέννη είχε καταρρεύσει, οι Τούρκοι στη συνέχεια θα είχαν καταλάβει όλη την Ευρώπη μέχρι τις όχθες του Ρήνου, και το θαύμα της αναγέννησης δεν θα είχε πραγματοποιηθεί, ούτε και η σημερινή πραγματικότητα θα είχε γίνει. Η αναχαίτιση της πρώτης πολιορκίας της Βιέννης έσωσε την Ευρώπη από την δουλεία και τον μαρασμό. Η Τουρκοκρατία δεν έφτασε στη Δυτική Ευρώπη.

Η δεύτερη πολιορκία της Βιέννης 1683 από τους Τούρκους ήταν και αυτή σημαντικός σταθμός στην γεωπολιτική εξέλιξη της Ευρώπης . Η Βιέννη πολιορκήθηκε από τους Τούρκους και γλύτωσε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή ως από θαύμα, ενώ η επίθεση των Ουσάρων του Γιάν Σομπιέσκι απέκρουσε τους Οθωμανούς και τους έτρεψε σε φυγή.
Η αναχαίτιση της δεύτερης πολιορκίας της Βιέννης έσωσε την Δυτική Ευρώπη από την δουλεία και τον μαρασμό. Η Τουρκοκρατία δεν έφτασε σε ολόκληρη την Ευρώπη. Όμως οφείλουμε να τονίσουμε ότι πολλές τούρκικες προσπάθειες είχαν στόχο και την Πολωνία, της οποίας η ηρωική αντίσταση της χάρισε το όνομα "propugnaculum Christianitatis", το αμυντικό τείχος του Χριστιανισμού.

90471824 210600110185704 8484748918775611392 o

Τα πιο σημαντικά και άμεσα μηνύματα, όμως, που προσφέρουν με τη στάση τους οι Αυστριακοί και αφορούν την Ελλάδα και τους Έλληνες είναι ότι:
•Όποιος αντιστέκεται και δεν παραμένει απαθής απέναντι στις απειλές, στο τέλος θα διαπιστώσει πως έχει συμμάχους.
•Οποίος ΗΓΕΤΗΣ επιδεικνύει ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ, με πράξεις και όχι με λόγια, συσπειρώνει δίπλα τους φίλους του, τους συμμάχους του , συσπειρώνει τον λαό του και αποτρέπει τους εχθρούς του. Υπέρμαχοι του κλεισίματος των συνόρων μας στον Έβρο είναι ο Πρωθυπουργός της Ουγγαρίας Όρμπαν και ο Καγκελάριος της Αυστρίας Κούρτς, τους οποίους πολλές φορές, ο πολιτικός κόσμος της χώρας μας λοιδορούσε διότι δεν επιθυμούσαν πρόσφυγες - μετανάστες στις χώρες τους , ήθελαν κλειστά σύνορα και σήμερα τους επισκεπτόμαστε και λαμβάνουμε λεκτική αλλά και βοήθεια σε προσωπικό ασφαλείας και υλικό...
•Οι διεθνείς αλλά και οι διμερείς σχέσεις δεν πρέπει να στηρίζονται σε ιδεοληψίες αλλά πρέπει να εδράζονται πάνω σε δράσεις που ως κύριο αντικειμενικό σκοπό θα έχουν την υποστήριξη των εθνικών συμφερόντων .
•Δεν θα πρέπει να κρυβόμαστε και να διστάζουμε να αναπτύσσουμε τις δυνάμεις μας στο εξωτερικό, εάν ο σκοπός είναι συμβατός με τις αξίες και τις αρχές μας.

Προφανώς, η απόφαση αποστολής των αυστριακών δυνάμεων έχει ληφθεί με γνώμονα το αυστριακό εθνικό συμφέρον, το οποίο στην συγκεκριμένη περίπτωση ταυτίζεται με το ευρωπαϊκό και το ελληνικό. Ας κάνουμε λοιπόν ακριβώς το ίδιο. Ας καθορίσουμε κι εμείς την πολιτική μας με γνώμονα το ελληνικό εθνικό συμφέρον και να είμαστε βέβαιοι ότι σύμμαχοι θα βρεθούν. Λύσεις χωρίς κόστος δεν υπάρχουν.

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΗ
Η πολιορκία της Βιέννης και η νίκη των δυτικών δυνάμεων ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία δεν είχε μόνο μεγάλη ιστορική σημασία αλλά και... γαστριμαργική! Σύμφωνα με τους μύθους, η έκβαση της τελικής μάχης ήταν αφορμή να αποκτήσει η Βιέννη δύο από τα εδέσματα-ορόσημά της: Oι κάτοικοι της πόλης γιόρτασαν την υπεροχή τους με κρουασάν και βιεννέζικο καφέ, γνωστό και ως «καπουτσίνο».

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Πέμπτη, 28 Νοεμβρίου 2019 Κατηγορία ΕΠΙ ΣΚΟΠΟΝ

Γράφει ο Κωνσταντίνος Ζιαζιάς – Στρατηγός ε.α., Επίτιμος Αρχηγός ΓΕΣ

Μετά την Συμφωνία των Πρεσπών, μια συμφωνία που δεν εξυπηρετεί βέβαια τα εθνικά μας συμφέροντα, παρά μόνο τα συμφέροντα του «ξένου παράγοντα», φαίνεται ότι έχει αρχίσει τα τελευταία χρόνια, να προετοιμάζεται, με τον εθνικό εθισμό, το έδαφος, για να συρθούμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με την Τουρκία, όπου η Χώρα μας έχει μόνο να χάσει, διότι δεν διεκδικεί τίποτε, ενώ η Τουρκία διεκδικεί τα πάντα. Οι λέξεις «συνεκμετάλλευση», «συνδιαχείριση», ακούγονται όλο και πιο συχνά το τελευταίο χρονικό διάστημα, από ανθρώπους που διαχειρίζονται τις τύχες της ΠΑΤΡΙΔΟΣ μας.

Στα Ίμια, τον Ιανουάριο του 1996, η Ελλάδα έθεσε σε μόνιμη αμφισβήτηση το αναφαίρετο δικαίωμα της χώρας μας να θεωρεί ότι το μόνο εκκρεμές θέμα μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας είναι η διευθέτηση της υφαλοκρηπίδας.
Στη Μαδρίτη, το 1997, στην Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, η Ελλάδα υπέγραψε μια Συμφωνία, η οποία αναγνωρίζει «νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα» της Τουρκίας στο Αιγαίο. Είναι η πρώτη φορά που η χώρα μας αποδέχεται κάτι παρόμοιο. Γεγονός ονειδιστικό και μοιραίο. Αλλά δεν ήταν το τελευταίο.
Στο Ελσίνκι Το 1999, στη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Ελλάδα υπογράφει κείμενο σύμφωνα στο οποίο γίνεται λόγος για «εκκρεμείς συνοριακές διαφορές και άλλα συναφή θέματα» μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας! Έτσι, ωμά και αστόχαστα, επικυρώνει για δεύτερη φορά τις προκλητικές διεκδικήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο.

Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών κύριος Κοτζιάς, στην ομιλία του στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών, δηλώνει ότι δεν πρέπει να είμαστε μοναχοφάηδες, αλλά να έχει και η Τουρκία έσοδα από τον ενεργειακό πλούτο της Ανατολικής Μεσογείου.
Ο πρώην Υπουργός Εξωτερικών κύριος Κατρούγκαλος, σε συνάντηση με τον Τούρκο ομόλογο του, τονίζει τα δικαιώματα που προκύπτουν από την εκτεταμένη ακτογραμμή της Τουρκίας στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.
Ο νυν Υπουργός Εξωτερικών κύριος Δένδιας, στην Νέα Υόρκη πρόσφατα, ψέλλισε κάτι περί συνεργασίας της Ελλάδος με την Τουρκία στον τουρισμό και την ενέργεια στο Αιγαίο. Φαίνεται η νέα κυβέρνηση δια στόματος Δένδια αποφεύγει, να αναφέρεται στον φορτισμένο όρο “συνεκμετάλλευση”, προτιμώντας λιγότερο σαφείς όρους, όπως “συνδιαχείριση” και “συνέργειες”.
Επίσης ο πρώην Υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης έφτασε, σε συνέντευξη του, στο σημείο να διατυπώνει ευθέως πρόταση συγκυριαρχίας ουσιαστικά του Αιγαίου με τους Τούρκους μέσω της μοιρασιάς των υδρογονανθράκων σε ποσοστό 50-50! Η «πρόταση» αυτή του Βαρουφάκη, που ακόμη και οι ίδιοι Τούρκοι δεν έχουν θέσει επίσημα, ζητάει ουσιαστικά από την Ελλάδα να παραιτηθεί των δικαιωμάτων που απορρέουν από το διεθνές δίκαιο στο Αιγαίο.
Και τελευταία, ο Αναπληρωτής Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας, κύριος Θάνος Ντόκος, σε συνέντευξη του στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, προέβει σε άκρως περίεργες δηλώσεις για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «είναι καιρός» να στραφούν οι δύο χώρες από τις διμερείς διαφορές στα κοινά προβλήματα και συμφέροντα και να υιοθετήσουν μια θετική ατζέντα. Μάλιστα σε σημείο της συνέντευξής του δήλωσε χαρακτηριστικά: «Ακόμη και ιδέες περί συνεκμετάλλευσης (kazan-kazan) μπορούν να συζητηθούν, υπό την προϋπόθεση της προηγούμενης οριοθέτησης μέσω προσφυγής σε διεθνές δικαιοδοτικό δικαστήριο».

Τέλος εδώ και χρόνια, οι σύμμαχοι μας και κυρίως οι Αμερικανοί, ρίχνουν την ιδέα της «συνεκμετάλλευσης», μια ιδέα που απ’ ό,τι φαίνεται προωθεί τώρα η Άγκυρα και στην Κύπρο με την πρόταση δημιουργίας μια κοινής επιτροπής (ελληνοκυπριακής/τουρκοκυπριακής) για τη διαχείριση των ενεργειακών πόρων, έστω και χωρίς λύση του Κυπριακού.
Είναι δεδομένο ότι στις διεθνείς σχέσεις, οι δηλώσεις αυτές από επίσημα κυβερνητικά χείλη, ενισχύουν την τουρκική επιχειρηματολογία, αδυνατίζοντας την διαχρονική εθνική θέση στα ελληνοτουρκικά, και δημιουργούν μεγαλύτερες διεκδικήσεις από την Τουρκία.

Από τα παραπάνω φαίνεται ότι δεν υφίσταται Εθνική Στρατηγική για τα εθνικά μας θέματα, δεν έχουν τεθεί σταθεροί και ρεαλιστική Εθνικοί Αντικειμενικοί Σκοποί, δεν υπάρχει εμμονή στον σκοπό, αλλά ούτε έχει καθοριστεί το σχέδιο «κατάληψης» αυτών των Αντικειμενικών Σκοπών. Δεν υφίσταται εθνική ΟΜΟΨΥΧΙΑ.
Για την Ελλάδα η μόνη ελληνοτουρκική διαφορά, διαχρονικά, είναι η οριοθέτηση της Υφαλοκρηπίδος και αυτό έπρεπε να το γνωρίζουν άπαντες και να μην προβαίνουν σε δράσεις και δηλώσεις, που δημιουργούν προβλήματα στις διεθνείς σχέσεις της Χώρας, δεσμεύουν την Χώρα και δίδουν λόγο στην Τουρκία... για να δικαιολογεί τις παράνομες διεκδικήσεις της σε βάρος των εθνικών μας συμφερόντων.

Το διακύβευμα της διαφορετικής Εξωτερικής Πολιτικής, μιας Πατριωτικής Εθνικής Πολιτικής, που διακηρύχθηκε από τους νυν κυβερνώντες, στις προηγούμενες εκλογές, φαίνεται ότι πνίγηκε στα ΚΑΤΑΓΑΛΑΝΑ νερά του Αιγαίου, στις φοβίες ρεαλιστικής αντιμετώπισης του μεταναστευτικού προβλήματος και κυρίως λόγω του «ραγιαδισμού» και της ηττοπάθειας , που έχουν διαποτιστεί οι ιθύνοντες της Χώρας τις τελευταίες δεκαετίες.

Είναι δεδομένο ότι τα ελληνοτουρκικά θα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο, εκτός αν πείσουμε την τουρκική ηγεσία, ότι η Ελλάδα είναι αποφασισμένη να υπερασπιστεί τα συμφέροντα της. Αυτό δεν φτάνει μόνο να το λέμε. Πρέπει να συμφωνήσουν οι μεγάλες πολιτικές δυνάμεις σε ένα πλαίσιο στρατηγικής και δράσεων, χωρίς ανόητους ιδεαλισμούς και φανατισμούς. Αυτή την κρίσιμη περίοδο απαιτείται να έχουμε ΜΙΑ ΣΤΑΘΕΡΗ ΕΘΝΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ, στην αντιμετώπιση της προκλητικότητας των Τούρκων, λαμβάνοντας υπόψη και τα νέα δεδομένα που δημιουργούν τα ενεργειακά στην περιοχή. Μια Στρατηγική που πρέπει να στηρίζεται στην Διπλωματία, στις Συμμαχίες (όχι μόνο στις τριμερείς) και κυρίως στην Δύναμη της αποτροπής. Μια αποτροπή που πρέπει να στηρίζεται στην αξιοπιστία και να είναι περισσότερο εμφανής και δυναμική. Η Ειρήνη είναι σήμερα κάτι το αυτονόητο, ενώ ο πόλεμος είναι πλέον αδιανόητος. Βέβαια «αδιανόητος» δεν σημαίνει «αδύνατο να συμβεί».

Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ, ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ ΑΛΛΕΣ «ΠΡΕΣΠΕΣ»

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter