Write on Σάββατο, 17 Νοεμβρίου 2018 Κατηγορία ΣΤΗΝ ΑΝΑΦΟΡΑ

Γράφει ο Κώστας Αλεξ. Δημητριάδης - Ιστορικός ερευνητής

Όσοι υπήρξαμε νεαροί στα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης έχουμε μιά γνώση γιά την εξέγερση του Πολυτεχνείου το τριήμερο 15-17 Νοεμβρίου 1973, όπως παρουσιάστηκαν στον παροξυσμό της αποκατάστασης της Δημοκρατίας στα μέσα της δεκαετίας του '70. Πορείες στην επέτειο της εξέγερσης, αποχές από τις διδακτικές αίθουσες, τραγούδια του Θεοδωράκη στο φούλ και βέβαια το απαραίτητο προσκύνημα στον τόπο της "θυσίας"....

Τα χρόνια πέρασαν, εμείς οι νέοι έφηβοι της εποχής μεγαλώσαμε, ζήσαμε την περίοδο της αριστερής πρωτοκαθεδρίας στην πολιτική, κοινωνική, πολιτιστική και εκπαιδευτική ζωή του τόπου, μπήκαμε στα γρανάζια της καθημερινής πάλης για την αναρρίχηση στον επαγγελματικό τομέα, κάναμε οικογένειες, γίναμε οικογενειάρχες....
Παρ' όλες τις δραστικές αλλαγές στην ζωή μας, κάθε 17 Νοεμβρίου είχαμε εκεί ακλόνητο ένα πράγμα. Την επέτειο του Πολυτεχνείου, με τους ...εκατοντάδες νεκρούς από τα όργανα της Χούντας των Συνταγματαρχών! Μιά επέτειο που συντηρείτο με φιέστες και παρελάσεις επισήμων πλέον - πρώην εξεγερθέντων φοιτητών του '73 - μπροστά από το μνημείο της εξέγερσης στον περίβολο του Εκπαιδευτικού Ιδρύματος. Φθάσαμε μέχρι στο σημείο να δίνουν το παρόν ένστολοι στρατιωτικοί μέσα στο εκπαιδευτικό ίδρυμα...

Για όσους από εμάς η επίσημη εκδοχή των κρατούντων και των κατευθυνόμενων από αυτά Μ.Μ.Ε. δεν ήταν αρκετή, να καλύψει την γνώση του τι έγινε τότε και αποφασίσαμε να ψάξουμε το πράγμα λίγο παραπάνω, ίσως από φιλο-ιστορική λατρεία μάλλον παρά από διαστροφική αμφισβήτηση, βρεθήκαμε σε μια άλλη εκδοχή από αυτήν που επίσημα σερβίρεται μέχρι και σήμερα σε όλους τους Έλληνες πολίτες, νέους και μη....
Και για να ξεκαθαρίσω εκ των προτέρων δεν θεωρώ ότι το Πολυτεχνείο δεν υπήρξε και ότι ήταν απλά και μόνο μια θεατρική παράσταση, δημιουργηθείσα από μερικές χιλιάδες κομπάρσους που έπαιξαν καλά τον ρόλο τους....
Ούτε θα επικαλεσθώ τις αποκαλύψεις που έκανε ο Αθ. Στριγγάς την δεκαετία του '80 ότι το Πολυτεχνείο δημιουργήθηκε από πράκτορες της Μοσάντ με σύνδεσμο τον Γιάγκο Πεσματζόγλου, με σκοπό να πέσει η Κυβέρνηση Μαρκεζίνη και μαζί με αυτόν το Καθεστώς που δημιούργησε η Επανάσταση της 21ης Απριλίου 1967...
Θα κρατήσω σαν στοιχείο την κρίσιμη περίοδο που ξέσπασε το Πολυτεχνείο. Και θα πάω στους πρωταγωνιστές της πολιτικοστρατιωτικής σκηνής εκείνης της εποχής...

Βρισκόμαστε στο 1973. Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος είχε προχωρήσει σε πέντε κινήσεις που είχαν έναν κρίσιμο αντίκτυπο εντός και εκτός της χώρας:

1. Είχε αποφασίσει να προχωρήσει στην άντληση πετρελαίου στα κοιτάσματα που ευρέθησαν στον Πρίνο στην Καβάλα, χωρίς την άμεση συμπόρευση με τις "7 αδελφές" εταιρείες πετρελαιοειδών, πράγμα που δυσαρέστησε σφόδρα τα "καρτέλ του Πετρελαίου" σε ΗΠΑ και Μεγ. Βρετανία.
2. Είχε ανακοινώσει ότι μέσον υπολογισμού των κοιτασμάτων δεν θα ήταν το Δολάριο Αμερικής αλλά η ...Ελληνική Δραχμή, πράγμα που την καθιστούσε ένα αναβαθμισμένο νόμισμα, σπάζοντας ένα status αποδεκτό ακόμα και από την πλημμυρισμένη σε πετρέλαιο Μέση Ανατολή.
3. Προωθούσε την πολιτική κατάσταση σε ένα δρόμο που σύντομα θα οδηγούσε στην αποστρατικοποίηση του Καθεστώτος και την πολιτικοποίησή του, έστω με την απουσία του Κ.Κ.Ε. ή της προμετωπίδας του της Ε.Δ.Α., πράγμα που δημιούργησε μεγάλη δυσφορία στους φανατικούς που υπήρχαν στους κόλπους του, ιδία δε στους κατώτερους και ελαφρώς ανώτερους αξιωματικούς (Λοχαγούς, Ταγματάρχες). Αυτοί ήταν πεπεισμένοι ότι ο Παπαδόπουλος και "η φουρνιά" των αξιωματικών που ήλθαν στο προσκήνιο με την 21η Απριλίου 1967, είχαν εκτραπεί από την πορεία που είχαν χαράξει "η Επανάστασις" και αλληθώριζαν προς τους "σάπιους" πολιτικούς....
4. Η κατάσταση στην Κύπρο παρέμενε στάσιμη, με τον Μακάριο να προχωρεί σε απροκάλυπτες διώξεις κατά Ελλαδιτών Αξιωματικών και Εθνικοφρόνων Κυπρίων πολιτών και πολιτικών. Η τότε Κυβέρνηση Μαρκεζίνη τηρούσε στάση αναμονής απέναντι στο Μακάριο, αρνούμενη μετά το φιάσκο του '72 (το πραξικόπημα που δεν έγινε ποτέ) να κινηθεί εναντίον του, φοβούμενη συμπαιγνία ΗΠΑ, Αγγλίας και Τουρκίας που θα οδηγούσε σε αλυσιδωτές και ανεξέλεγκτες καταστάσεις στο νησί. Ήταν ξεκάθαρο: ο Παπαδόπουλος δεν θα συναινούσε σε μια βίαιη ανατροπή του Μακαρίου αναλογιζόμενος τις συνέπειeς.
5. Η υπακοή στα κελεύσματα των ΗΠΑ δεν ήταν πλέον δεδομένη, με αποκορύφωμα την άρνηση του Παπαδόπουλου να παράσχει Στρατιωτικές διευκολύνσεις μέσω Κρήτης στους Ισραηλινούς - και κατά συνέπεια στις ΗΠΑ - στον Πόλεμο του Γιόμ Κιπούρ τον Οκτώβριο του 1973.
6. Η απόφαση του Παπαδόπουλου να προχωρήσει στην επέκταση των χωρικών μας υδάτων με βάση το Δίκαιο της Θάλασσας - που είχε υπογράψει η Ελλάδα, αλλά όχι η Τουρκία και οι ΗΠΑ - αμέσως μετά την παραλαβή των Phantoms, τον Απρίλιο του 1974, όταν ήδη η Ελλάδα θα είχε υπεροπλία και στον αέρα.
7. Η απεξάρτηση από την αγορά των ΗΠΑ αλλά και από την χρήση των Δωρεάν αποθεμάτων της σε οπλικά συστήματα, του Παπαδόπουλου. Η Ελλάς ξεκίνησε να κάνει αγορές με ιδίους πόρους από Γερμανία (υποβρύχια), Γαλλία (άρματα μάχης, πυραυλάκατοι) κλπ.

Με βάση όλα τα παραπάνω η Κυβέρνηση Μαρκεζίνη υπό την σκέπη του Γεωργίου Παπαδόπουλου έπρεπε να πέσει.... Μετρούσε μέρες μετά τον Οκτώβριο του 1973!
Και το ήθελαν πολλοί αυτό.... Και πρώτη από όλους η Κυβέρνηση των ΗΠΑ. Είχαν άλλωστε άμεσους αντικαταστάτες είτε του Παπαδόπουλου (στην θέση του ισχυρού άνδρα του καθεστώτος) είτε του Πρωθυπουργού. Επρόκειτο για τους Ταξίαρχο Δημ. Ιωαννίδη και τον αμερικανοτραφή Αδαμάντιο Ανδρουτσόπουλο. Το μόνο που έλειπε ήταν η αφορμή για την μεταβολή των προσώπων και όχι του Καθεστώτος.

Εκείνη την εποχή ήταν γνωστό τοις πάσι ότι με την χαλάρωση των μέτρων επιβολής του Καθεστώτος, μετά από 6 ολόκληρα χρόνια από την αναρρίχησή του στην εξουσία και την επίδειξη μέτρων επιείκειας προς τους αντιφρονούντες - με τα γνωστά μέτρα Αμνηστίας (τα οποία γεύθηκε μέχρι και ο παρ' ολίγον δολοφόνος του Γ.Παπαδόπουλου, Αλέκος Παναγούλης) - οι κινήσεις απείθειας και αντίστασης προς το Καθεστώς είχαν ενταθεί. Πρωτεργάτες οι καθοδηγούμενοι από Αριστερές ευρισκόμενες εν παρανομία οργανώσεις, φοιτητές και σπουδαστές.
Τα γεγονότα της Νομικής πριν λίγο καιρό ήταν προοίμιο του τι θα επακολουθούσε όταν οι συνθήκες θα ήταν ώριμες. Και η ωρίμανση ήλθε στα μέσα Νοεμβρίου του 1973 όταν οι φοιτητές του Ε,Μ,Π, αποφάσισαν να ζητήσουν δυναμικά από την Κυβέρνηση περισσότερα κονδύλια για την Παιδεία και κάποιες άλλες δευτερεύουσας σημασίας ρυθμίσεις. Ξεκίνησαν με την κατάληψη του Ιδρύματος. Το καθεστώς παρακολουθεί αμήχανο. Πιστεύει ότι όλα είναι μια νεανική "τρέλα" που σύντομα θα ξεφουσκώσει....

Εδώ μπαίνουν τα μεγάλα ερωτηματικά που ταλανίζουν και εμένα αλλά και πολλούς άλλους ιστορικούς ερευνητές:
- Ποιοι ήταν αυτοί που έδωσαν το σύνθημα, αυτή η Φοιτητική Διαμαρτυρία με καθαρά Εκπαιδευτικά αιτήματα και χαρακτήρα, να μετασχηματιστεί την δεύτερη ημέρα (16η Νοεμβρίου) σε Εξέγερση κατά του Καθεστώτος, στην οποία πλέον συμμετείχαν όχι μόνο φοιτητές και σπουδαστές αλλά και οικοδόμοι, υπάλληλοι, τραγουδιστές, ηθοποιοί και άλλοι φορείς (όλοι μη θετικά διακείμενοι στο καθεστώς);
- Ποιος ήταν αυτός ο δάκτυλος που μια αυθόρμητη διαμαρτυρία την μετάλλαξε σε εξέγερση;
- Γιατί η επίσημη φοιτητική οργάνωση του ΚΚΕ, κατήγγειλε αμέσως την εξέγερση ως ΚΥΠατζίδικη προβοκάτσια (άσχετα αν τώρα χύνει δάκρυα σεβασμού στους "ηρωικούς νεκρούς");
- Πως ολόκληρο καθεστώς με τις Μυστικές Υπηρεσίες και τις Τηλεπικοινωνίες στην διάθεσή του, επέτρεψε την εκπομπή του σήματος του συγκεκριμένου ραδιοφωνικού σταθμού, αρκετή ακόμα ώρα μετά την είσοδο του άρματος στον χώρο του Ιδρύματος;
- Γιατί απλά δεν κατέβαζε τους "διακόπτες" το Καθεστώς στο Πολυτεχνείο προκειμένου να πιέσει τους εξεγερμένους;
- Γιατί επετράπη σε όποιον ήθελε να περνάει από τον Αστυνομικό κλοιό και να εισέρχεται στον χώρο του Πολυτεχνείου, πριν ακόμα οι φοιτητές κλείσουν τις πύλες του Ιδρύματος;
- Τα γεγονότα και πως θα εξελίσσονταν τα ήξεραν οι παλαιοκομματικοί πολιτικοί (Καραμανλής, Μαύρος, Κανελλόπουλος κλπ);

Οι απαντήσεις δεν είναι ξεκάθαρες ακόμα... Ίσως τα χρόνια που πέρασαν δεν είναι πολλά και πολλοί πρωταγωνιστές γνωστοί και αθέατοι να ζουν ακόμα και να κρατούν το μυστικό της 16ης Νοεμβρίου 1973 τόσο ασφαλισμένο ώστε είναι αδύνατον να βγει στην επιφάνεια. Άλλωστε οι βασικοί πρωταγωνιστές της τότε εξέγερσης, εξαργύρωσαν την δράση τους εκείνο το τριήμερο με βουλευτικούς και υπουργικούς θώκους, κυριάρχησαν στην πολιτική ζωή της χώρας τις επόμενες δεκαετίες και εν πολλοίς αποτελούν και τον βασικό αίτιο της σημερινής κατάντιας του χρεωκοπημένου Νεοελληνικού Κράτους-οπερέτας! Μερικά παραδείγματα; Παπουτσής, Λαλιώτης, Δαμανάκη, Τζουμάκας, Ανδρουλάκης, Αλαβάνος, Λαφαζάνης, Λαζαρίδης και λοιποί αστέρες.... Οι πραγματικοί ιδεολόγοι της εξέγερσης τότε, δεν εξαργύρωσαν ποτέ τις ώρες που πέρασαν στα κλειστά κάγκελα του Ιδρύματος εκείνο το τριήμερο και παρέμειναν στην αφάνεια....

Το αποτέλεσμα;
Το καθεστώς διαχειρίστηκε λάθος την κρίση που δημιούργησε η εξέγερση του τριημέρου και παρόλο που εντός του Ιδρύματος δεν υπήρξε κανείς νεκρός από την είσοδο του Στρατού στο Ίδρυμα για την βίαιη καταστολή της, δυστυχώς οι απώλειες σε νέους ανθρώπους δεν αποφεύχθηκαν στους γύρω δρόμους στο κέντρο της Αθήνας και βέβαια σε κάποιους από τους όμορους δήμους. Θεωρώντας οι σκληροπυρηνικοί του καθεστώτος ότι πλέον ο Παπαδόπουλος δεν είναι σε θέση να διαχειριστεί τις αντιδράσεις απέναντι στο Καθεστώς, μια εβδομάδα μετά το ανατρέπουν και αποστέλλουν μια διμοιρία Λοκατζήδων με αρχική εντολή να τον εκτελέσει αλλά μετά από άρνηση του επικεφαλής αξιωματικού να εκτελέσει μια τέτοια διαταγή που δόθηκε από τον ίδιο τον Ιωαννίδη, τον έθετε σε κατ'οίκον περιορισμό και αυτόν (τον Γεώργιο Παπαδόπουλο) και τους συνεργάτες του.

Το παλαιό στρατιωτικό καθεστώς πλέον έχει καταρρεύσει προς χάριν του νέου στρατιωτικού καθεστώτος. Ενός καθεστώτος που θα πειθαρχήσει απόλυτα στα κατώτερα κλιμάκια των πρακτόρων της CIA και θα αποδειχθεί ανίκανο να αντιληφθεί, για ποιο λόγο επελέγη να κυβερνήσει την Ελλάδα για ένα περίπου εννιάμηνο ακόμα! Για να δημιουργήσει την κρίση στην Κύπρο με το Πραξικόπημα κατά του Μακαρίου και διά της επακολουθείσης Τουρκικής Εισβολής εξ αυτού, θα επέρχετο η πτώση του, ώστε να επανέλθει η παλιοκομματική νομενκλατούρα της προ-Επαναστατικής εποχής στα Πολιτικά πράγματα της χώρας, με τον μανδύα της "Αποκατάστασης της Δημοκρατίας". Μιας "Δημοκρατίας" που τα αποτελέσματά της ζούμε μέχρι και σήμερα. Αυτή είναι η σύντομη "Ιστορία του Πολυτεχνείου" από την δική μου αφελή σκοπιά....

Τα ερωτηματικά αμείλικτα:
* Eίναι αλήθεια ή ψέμα ότι το καθεστώς τις ημέρες των γεγονότων ήταν αποστρατικοποιήμενο;
* Είναι αλήθεια ή ψέμα ότι η Κυβέρνηση Μαρκεζίνη προχωρούσε προς την φιλελευθεροποίηση της πολιτικής σκηνής με την προκήρυξη εκλογών;
* Είναι αλήθεια ή ψέμα ότι το Πολυτεχνείο δεν έριξε καμιά Χούντα, παρά έφερε στο προσκήνιο την μετάλλαξή της, στην πιο αισχρή και προδοτική της μορφή;
* Είναι αλήθεια ή ψέμα ότι αν δεν γινόταν η εξέγερση του Πολυτεχνείου η χώρα θα έβαινε προς εκλογές με ένα καθεστώς που δεν ήταν πιο ελεύθερο ούτε πιο καταπιεστικό σε σχέση με τα καθεστώτα των κυβερνήσεων που προέκυψαν μετά τον Συμμοριτοπόλεμο (για κάποιους "εμφύλιο") του 1945-49;
* Είναι αλήθεια ή ψέμα ότι αν δεν γινόταν το Πολυτεχνείο δεν θα είχαμε τα γεγονότα του Ιουλίου του 1974 στην Κύπρο, που είχαν σαν αποτέλεσμα την τουρκική εισβολή και την κατοχή από τους Τούρκους του 37% του νησιού, μετά από φόνους, ωμότητες και προσφυγοποίηση των Κυπρίων;

Τιμώ ως ελεύθερος άνθρωπος όλους όσους με καθαρά ιδεολογικά κριτήρια αποφάσισαν να μπουν στο Πολυτεχνείο εκείνες τις μέρες του Νοεμβρίου του 1973, υπηρετώντας τις ιδέες τους – αλλά μέχρις εκεί. Δεν συμφωνώ με την απόφασή τους και σίγουρα πολλοί από αυτούς γνωρίζοντας εκ των υστέρων, τα επακόλουθα αυτού του τριημέρου ξεσηκωμού τους - επακόλουθα που τα νιώθουμε στο πετσί μας μέχρι σήμερα, είτε στην Ελλαδική Μητροπολιτική χώρα είτε στην Κύπρο - αν είχαν κληθεί να το επαναλάβουν, σίγουρα δεν θα το έπρατταν ξανά.

Απεχθάνομαι όμως μετά βδελυγμίας όλους όσους το καπηλεύτηκαν για να εξυπηρετήσουν τις φιλοδοξίες τους και μέσω αυτών τα σχέδια όλων όσων ή διαθέτουν διαχρονικά ανθελληνικό μένος κατά της χώρας μου ή στην καλύτερη περίπτωση τα συμφέροντά τους δεν συμπορεύονται με αυτά της Πατρίδας μου.
Και σιχαίνομαι τέλος τους κατευθυνόμενους Ακαδημαϊκούς, Εκπαιδευτικούς, Δημοσιογράφους και κάθε λογής παραπληροφορητές (μηδέ των τυχάρπαστων πολιτικάντηδων εξαιρουμένων), για την διαχρονική από την Μεταπολίτευση και μετά, συνεχή διαστρέβλωση της Ιστορίας της χώρας μας...

Μια διαστρέβλωση που παρουσιάζει ως νεκρές κοπέλες εντός του Πολυτεχνείου από δήθεν βολές Λοκατζήδων κάποιες οι οποίες στο τέλος αποδεικνύονταν ότι ήταν στην πραγματικότητα μορφές από αφίσες σε διαφημίσεις σαμπουάν, μια διαστρέβλωση που παρουσιάζει ως αξιόπιστο μάρτυρα έναν στρατιώτη, που ήταν πλήρωμα του γνωστού άρματος που έριξε την πύλη του Ιδρύματος, ο οποίος μετά την απόλυσή του από το Στρατό ενετάχθη ενεργά στο ΚΚΕ, (περίπτωση Στρατιώτη Σκευοφύλακα) κλπ κλπ...

Αυτοί είναι οι χείριστοι των χειρίστων....
Διότι πωλούν στους Έλληνες μια πλάνη... ένα ψέμα... για να συντηρούν την ασημαντότητά τους!
Γιατί το Πολυτεχνείο δεν ήταν Παλλαϊκή εξέγερση... Παλλαϊκή εξέγερση ήταν η 3η Σεπτεμβρίου 1843 που ανάγκασε τον Όθωνα να δώσει Σύνταγμα στο Λαό...
Κι ας το διαφημίζουν έτσι τα "παπαγαλάκια" της Μεταπολίτευσης.
Η μόνη αντιμετώπισή τους είναι η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΓΝΩΣΗ....
Και η μεταφύτευσή της στην νεολαία...

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Παρασκευή, 15 Νοεμβρίου 2013 Κατηγορία ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Ημερήσια Διαταγή Υπουργού Εθνικής Άμυνας Δημήτρη Αβραμόπουλου για την επέτειο της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου:

Αξιωματικοί, Υπαξιωματικοί, Στρατιώτες, Ναύτες, Σμηνίτες και Πολιτικό Προσωπικό,

Η 17η Νοεμβρίου είναι η επέτειος που συμβολίζει τους διαχρονικούς αγώνες των Ελλήνων για την προάσπιση της δημοκρατίας και της ελευθερίας.

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973, μας καλεί να τιμήσουμε την αντίσταση απέναντι σε ένα δικτατορικό καθεστώς που επιβλήθηκε στον τόπο μας, κατέλυσε τις συνταγματικές ελευθερίες του λαού, προσέβαλε την τιμή των Ενόπλων μας Δυνάμεων, και καταρράκωσε το διεθνές κύρος της χώρας.

Οι εξεγερμένοι, φοιτητές, μαθητές, εργαζόμενοι, νέοι Έλληνες, με γενναιότητα, ψυχική δύναμη και σθένος αποφάσισαν να σηκώσουν απάνω τους την τιμή του έθνους. Ο αγώνας τους άνοιξε το δρόμο για την αποκατάσταση της δημοκρατίας στον τόπο μας και την επιστροφή στην κοινότητα δημοκρατικών εθνών.

Η ελληνική πολιτεία αποδίδει σήμερα φόρο τιμής στους αγωνιστές του Πολυτεχνείου, στους υπερασπιστές των ιδανικών της Δημοκρατίας, του δικαίου και της ελευθερίας.

Το μήνυμα παραμένει διαχρονικό και επικαιροποιείται μπροστά στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα.

Σε μια εποχή κρίσης, καλούμεθα όλοι μας, όπως και τότε, να συνθέσουμε τις όποιες διαφορές μπρος στο εθνικό συμφέρον να αντιμετωπίσουμε ενωμένοι τα δύσκολα, ανοίγοντας πάλι το δρόμο της ανάπτυξης και της προόδου της πατρίδας μας.

Καλούμαστε και πάλι να προασπίσουμε τη Δημοκρατία μας από ακραίες και μισαλλόδοξες φωνές που με αφορμή την κρίση επιδιώκουν να γυρίσουν τον τόπο στις πιο σκοτεινές στιγμές της σύγχρονης ιστορίας του.

Σήμερα, οι νέες και οι νέοι της Ελλάδας δίνουν το δικό τους αγώνα. Αντιμέτωποι με την ανεργία, αισθάνονται ότι διαψεύδονται τα όνειρά τους. Ας μην τους απογοητεύσουμε. Απέναντι σε αυτή την πρόκληση, είναι εθνική ζωτική ανάγκη να χτίσουμε την Ελλάδα που θα μπορεί να φιλοξενήσει και να πραγματώσει τα όνειρα της νέας γενιάς της.

Το μέλλον της Ελλάδας είναι και πάλι στα χέρια των νέων της.

Γυναίκες και Άνδρες των Ενόπλων Δυνάμεων,

Σήμερα, οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας είναι οι στυλοβάτες του Έθνους και των δημοκρατικών θεσμών. Με πίστη και αφοσίωση στο δημοκρατικό πολίτευμα, έχοντας την πλήρη εμπιστοσύνη του λαού, διασφαλίζουν την ανεξαρτησία της χώρας και αποτελούν την εγγύηση για την ασφάλεια, τη σταθερότητα και την πρόοδο της σύγχρονης ανοιχτής κοινωνίας μας.

Οι Ένοπλες Δυνάμεις μας, είναι στην πρώτη γραμμή της εθνικής προσπάθειας στηρίζοντας με αυταπάρνηση την προσπάθεια που καταβάλλει η πατρίδα να βγει από την κρίση, χωρίς να διακυβεύεται ούτε για μία στιγμή το αξιόμαχο και η επιχειρησιακή ετοιμότητά τους.

Βέβαιος ότι συναισθάνεστε το βάρος της ευθύνης, τους ανώτερους και τους ευγενείς σκοπούς που υπηρετείτε, σας καλώ να συνεχίσετε να διατηρείτε σε υψηλά επίπεδα το φρόνημα, τον ζήλο και την αφοσίωση στην εκτέλεση της αποστολής σας, να διατηρείτε το αμυντικό μας σύστημα σε επαγρύπνηση και ετοιμότητα, μπροστά σε κάθε απειλή για το Έθνος και τη δημοκρατία.

Με αναγνώριση και σεβασμό στον αγώνα της γενιάς εκείνης, ενωμένοι, με εθνική ομοψυχία, ας ανοίξουμε και πάλι το δρόμο της αισιοδοξίας και της προοπτικής, ανταποκρινόμενοι έτσι στις προσδοκίες του Ελληνικού λαού και στο πάθος της νέας γενιάς για να οικοδομήσουμε, όλοι μαζί, τη νέα Ελλάδα.

Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας

Δημήτρης Λ. Αβραμόπουλος

Write on Τετάρτη, 28 Αυγούστου 2013 Κατηγορία ΕΠΙ ΣΚΟΠΟΝ
Γράφει ο Γιάννης Νικήτας*

Υπάρχουν στην Ελλάδα ισλαμιστικές ομάδες φονταμενταλιστών; Υφίσταται κίνδυνος εξέγερσης των εκατοντάδων χιλιάδων λαθρομεταναστών; Είναι εφικτό ένα σχέδιο αποσταθεροποίησης της Ελλάδας μέσω ασύμμετρων απειλών; Υπάρχει κίνδυνος τρομοκρατικών επιθέσεων;

Οι ισλαμικοί πυρήνες δεν είναι καινούργιο φαινόμενο. Έχουν τις ρίζες τους, στο μεγάλο πρόβλημα που ακούει στο όνομα της λαθρομετανάστευσης, της έλλειψης μεταναστευτικής πολιτικής και της ανεπαρκούς αντιμετώπισης θεμάτων εθνικής ασφάλειας. Ένα από τα πλέον επικίνδυνα ζητήματα εθνικής ασφάλειας στην πατρίδα μας είναι αυτό της παράνομης μετανάστευσης. Το σημαντικότερο, απ' όλων είναι πως ουδείς γνωρίζει τον πραγματικό αριθμό των λαθρομεταναστών που κατοικούν στην Ελλάδα. Οι πιο μετριοπαθείς προβλέψεις αναφέρονται σε 1 με 1,5 εκατομμύριο.

Σε αυτούς τους αριθμούς πρέπει να συνυπολογίσουμε και τον μεγάλο αριθμό νομιμοποιημένων αλλοδαπών των πρώτων κυμάτων μετανάστευσης από τα Βαλκάνια τα μέσα της δεκαετίες του 1990 και ακολούθως στις αρχές του 2000. Είναι αναγκαίο όμως να εξετάσουμε την σχέση των λαθρομεταναστών με την εθνική ασφάλεια.

Οι εξεγέρσεις με τα σοβαρά επεισόδια που ακολούθησαν σε Γαλλία το 2005, Ηνωμένο Βασίλειο το 2011 και Σουηδία προ μερικών μηνών απέδειξαν το αυτονόητο. Πως ακόμα και σε χώρες με υψηλή κοινωνική πολιτική και φροντίδα οι Μουσουλμάνοι είτε λέγονται σουνίτες είτε σιίτες δεν αφομοιώνονται. Και ακόμα μεγαλύτερο είναι το πρόβλημα όταν εξεγέρθηκαν καθώς ο θρησκευτικός τους φανατισμός και η περιφρόνηση απέναντι στο ανεκτίμητο αγαθό της ανθρώπινης ζωής των συμπολιτών τους, τους έκαναν να λεηλατούν και να πλιατσικολογούν δίχως τις αρχές ασφαλείας να μπορούν να τους σταματήσουν.

Απεδείχθη λοιπόν, πως ο έλεγχος τους είναι αδύνατος και πόσο μάλλον από αναμφισβήτητου κύρους διωκτικές αρχές ασφαλείας όπως της Γαλλίας και του Ηνωμένου Βασίλειου. Οι εξεγέρσεις φανέρωσαν πως είναι εξαιρετικά δύσκολο να επιτύχεις άμεσα την καταστολή τους δίχως να έχουν να προλάβει να πετύχουν κοινωνική αποσταθεροποίηση.

Άλλωστε δεν πρέπει να μας διαφεύγουν τα επεισόδια που προκάλεσαν οι αλλοδαποί στις 22 Μαΐου του 2009 κατά την διάρκεια διαδήλωσης με το πρόσχημα πως αστυνομικός είχε σκίσει το κοράνι. Τον Δεκέμβρη όμως του 2008 λαθρομετανάστες πρωτοστατούν στα επεισόδια και στις λεηλασίες καταστημάτων ενώ δεν είναι λίγες οι φορές όπου στα επεισόδια που λαμβάνουν χώρα στο κέντρο της πρωτεύουσας οι λαθρομετανάστες βρίσκουν την ευκαιρία να λεηλατούν καταστήματα και «στόχους» εμπορικού ενδιαφέροντος.

Όλα αυτά σημαίνουν, πως οι λαθρομετανάστες είναι μια ικανή δύναμη η οποία με την κατάλληλη καθοδήγηση μπορεί να επιτύχει την σύσταση ενός εσωτερικού μετώπου που θα έχει ως σκοπό τις δολιοφθορές, τις ψυχολογικές επιχειρήσεις, τις οικονομικές ζημιές που επιφέρουν και την ανάλωση δυνάμεων από τις Ένοπλες Δυνάμεις προκείμενου να καταστείλουν τους όποιους θύλακες επεισοδίων δημιουργούν.

Το πιο πρόσφορο έδαφος για την ανάπτυξη φονταμενταλιστικών τάσεων απετέλεσε ο ισλαμικός χώρος. Ο μουσουλμανικός φονταμενταλισμός στρέφεται εναντίον της εκκοσμίκευσης και της εισβολής της δυτικής παράδοσης και ηθικής καθώς και σε οτιδήποτε άλλο είναι ξένο προς την ισλαμική πραγματικότητα. Αντιθέτως, στοχεύει στην ενδυνάμωση της ισλαμικής θρησκευτικής και πολιτισμικής παράδοσης.

Διακρίνεται για το στενό του σύνδεσμο προς την ουσία και τον τρόπο άσκησης της πολιτικής εξουσίας. Ως όπλο, χρησιμοποιεί τον ιερό πόλεμο, δηλαδή τη τζιχάντ, για την υπεράσπιση της ισλαμικής παράδοσης αλλά και για την επέκταση της ισλαμικής κυριαρχίας. Ο μουσουλμανικός φονταμενταλισμός είναι ιδιαίτερα δυναμικός και βίαιος και διαθέτει πολλά ανορθολογικά χαρακτηριστικά ενώ υπολογίζεται ως μια από τις σημαντικότερες πολιτικές και ιδεολογικές δυνάμεις στον κόσμο. Παράδειγμα ισλαμικής φονταμενταλιστικής οργάνωσης αποτελούν οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι.

Εν Ελλάδι, οι ισλαμικοί πυρήνες δύναται να συσταθούν μέσα από θρησκευτικούς και «πολιτιστικούς» χώρους οι οποίοι είναι δεκάδες στην πόλη των Αθηνών. Ψεύδεται ασυστόλως όποιος σήμερα υποστηρίζει και υιοθετεί την άποψη πως οι Μουσουλμάνοι δεν έχουν χώρους λατρείας. Αυτή τη στιγμή, στην ευρύτερη περιοχή της πρωτεύουσας, υπάρχουν 26 οργανωμένα τζαμιά (αραβικά και ασιατικά) και περίπου άλλοι 30 χώροι που προσφέρονται για καθημερινή προσευχή των μουσουλμάνων μεταναστών και είναι λιγότερο έως καθόλου οργανωμένοι.

Τέσσερις από τους οργανωμένους χώρους λατρείας στην Αθήνα συντηρούνται από την κοινότητα των Πακιστανών, δέκα από την κοινότητα των Μπαγκλαντεσιανών και άλλοι δέκα από την κοινότητα των Αράβων, στους οποίους, όμως, μπορούν να συγκεντρώνονται μουσουλμάνοι ανεξαρτήτως εθνικής ταυτότητας. Το πιο οργανωμένο τζαμί δημιουργήθηκε πρόσφατα στο Μοσχάτο με χρήματα Σαουδάραβα επιχειρηματία. Το διαχειρίζεται το Ελληνοαραβικό Μορφωτικό Κέντρο.

Συγκεκριμένα, στο Μοσχάτο υπάρχει χώρος λατρείας 1800 τετραγωνικών μέτρων. Το χειρότερο όμως όλων είναι πως ουδείς γνωρίζει τους ιμάμηδες και τους ιεροκήρυκες του «Ισλάμ» που δραστηριοποιούνται εντός αυτών των χώρων. Και κάπου εδώ αρχίζουν να προκύπτουν ορισμένα θεμελιώδη ερωτήματα και απορίες.
-Γνωρίζουν οι ελληνικές αρχές πλην των θρησκευτικών τελετών τι άλλες δράσεις λαμβάνουν χώρα;
-Υπάρχει έλεγχος για πιθανή εκμετάλλευση όλων των Μουσουλμάνων από τρίτη χώρα με σκοπό την δημιουργία τετελεσμένων και ως εκ τούτου αποσταθεροποίησης της χώρας;
-Έχουν γνώση οι αρχές ασφαλείας μήπως σε αυτά τα μέρη υπάρχει εξοπλισμός πρόκλησης ταραχών;
-Ποιος μας εγγυάται πως δεν υπάρχουν ισλαμικοί τρομοκρατικοί πυρήνες εντός όλων αυτών των Μουσουλμάνων που ουδείς γνωρίζει από πού κρατά η σκούφια τους.
-Μήπως πρέπει όλοι αυτοί οι ιεροκήρυκες και ιμάμηδες αφενός να διορίζονται από το ελληνικό κράτος αφενός και αφετέρου να ελέγχονται και να παρακολουθούνται εντός των επιτρεπτών νομικών πλαισίων;

Στις συνθήκες πόλωσης που επικρατούν οι ισορροπίες είναι εξαιρετικά λεπτές. Αρκεί μια σπίθα για να ανάψει το φυτίλι και να υπάρξει κοινωνική έκρηξη με ανυπολόγιστες συνέπειες. Φτάνει ένας «αγνώστων προθέσεων» να πετάξει μια χειροβομβίδα σε ένα τζαμί ή κάποιος άλλος να σκίσει το κοράνι δίνοντας τους την αφορμή να εξεγερθούν καθότι υπήρξε καταπάτηση των θρησκευτικών τους ελευθεριών. Απ' εκεί και πέρα οι απειλές καραδοκούν ο κίνδυνος να δούμε βομβιστικές επιθέσεις ή βομβιστές αυτοκτονίας είναι κάτι παραπάνω από ορατός.

Άραγε πως θα δράσουν οι λαθρομετανάστες σε περίπτωση σύρραξης με την Τουρκία ή έστω και σε ένα θερμό επεισόδιο; Μήπως θα συσταθεί μια πέμπτη φάλαγγα εντός των πόλεων; Οφείλουμε να εξετάζουμε και τα πλέον ακραία σενάρια ώστε να είμαστε έτοιμοι να τα αντιμετωπίσουμε.

Χρειάζεται διαρκής επαγρύπνηση των διωκτικών αρχών και συγκεκριμένα της Κρατικής Ασφάλειας και της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών. Ο έλεγχος και οι προληπτικές επιχειρήσεις είναι το άλφα και το ωμέγα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής έχουν πληρώσει βαρύ φόρο αίματος και κυρίως αθώων πολιτών. Είναι επιβεβλημένη η ανάγκη, να παραδειγματιστούμε από τις ΗΠΑ και να λάβουμε τα ενδεδειγμένα μέτρα πρόληψης και καταστολής.

Ο εθνικός σχεδιασμός αντιμετώπισης ασφάλειας και ασύμμετρων απειλών οφείλει να εκσυγχρονιστεί και να προσαρμοστεί στις απειλές που καραδοκούν. Η λογική του «δεν θα τύχει σ' εμένα» έχει γεννήσει ήττες και καταστροφές. Στις μέρες μας, ο κίνδυνος αποσταθεροποίησης είναι προ των πυλών και το στήσιμο μιας προβοκάτσιας από μυστικές υπηρεσίες τρίτης χώρας ή ακόμα από πολιτικούς κύκλους εντός των τειχών είναι εύκολη υπόθεση.

Η έξοδος από την οικονομική κρίση δεν θα πρέπει να είναι η μοναδική προτεραιότητα της χώρας. Ο κρατικός μηχανισμός και ειδικότερα οι αρχές ασφαλείας, ήτοι οι Ένοπλες Δυνάμεις, η Ελληνική Αστυνομία και η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών, έχουν χρέος να προετοιμάζονται ακόμα και για τα ποιο δυσοίωνα σενάρια που για τον μέσο νέο Έλληνα φαντάζουν συνωμοσιολογίες μέχρι όμως αυτοί οι γραφικοί να επιβεβαιωθούν για άλλη μια φορά...

Ο Γιάννης Νικήτας είναι αστυνομικός και στρατιωτικός συντάκτης, συνεργάτης ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α.