Δευτέρα, 04 Αυγούστου 2014 11:10

Η υπερβολή δεν χαρακτηρίζει τους επαγγελματίες - Σκέψεις μετά την επιχείρηση του ΠΝ στη Λιβύη

Αυτοί που γνωρίζουν τις δυνατότητες του Πολεμικού Ναυτικού μας, την εκπαίδευση και την αποφασιστικότητα των πληρωμάτων του, δεν εκπλήσσονται και αντιμετωπίζουν την επιτυχία αυτή, με ικανοποίηση αλλά και προβληματισμό. Αυτοί που γνωρίζουν τις δυνατότητες του Πολεμικού Ναυτικού μας, την εκπαίδευση και την αποφασιστικότητα των πληρωμάτων του, δεν εκπλήσσονται και αντιμετωπίζουν την επιτυχία αυτή, με ικανοποίηση αλλά και προβληματισμό.
Γράφει ο Κωνσταντίνος Βουλγαράκης - Αξιωματικός ε.α. ΠΝ

Με μεγάλη χαρά, είδα την αίσθηση που δημιούργησε στην κοινή γνώμη (αλλά και διεθνώς), η επιτυχημένη αποστολή της Φ/Γ ΣΑΛΑΜΙΣ στη Λιβύη. Αυτοί που γνωρίζουν τις δυνατότητες του Πολεμικού Ναυτικού μας, την εκπαίδευση και την αποφασιστικότητα των πληρωμάτων του, δεν εκπλήσσονται και αντιμετωπίζουν την επιτυχία αυτή, με ικανοποίηση αλλά και προβληματισμό.

Είναι η ίδια ικανοποίηση – που προηγείται μιας σύντομης χαλάρωσης – μετά από κάθε επιτυχημένη αποστολή και αυτές είναι πολλές και καθημερινές και καμιά φορά, πολύ δυσκολότερες και πιο επικίνδυνες από τούτη εδώ στη Λιβύη, που απλά έτυχε της ανάλογης επικοινωνιακής λάμψης, λόγω συγκυρίας.
Είναι ο ίδιος προβληματισμός – που κρύβεται επιμελώς κάτω από τις χειραψίες και τα χαμόγελα του πληρώματος – για την «επόμενη μέρα», που το πλοίο τους θα πρέπει να είναι ξανά ΕΤΟΙΜΟ, ξεπερνώντας τα προβλήματα και τις ελλείψεις, που αυτό, καλύτερα απ' όλους ... γνωρίζει.
Είναι ο προβληματισμός και η αγωνία του πληρώματος, να τακτοποιήσει το ταχύτερο το πλοίο του, ώστε μετά ... να μπορεί να τρέξει για να τακτοποιήσει και όλες τις ανάγκες της οικογένειας του (και εδώ ακόμα πιο γρήγορα, διότι όλοι τους ξέρουν, ότι γρήγορα θα ξανα-φύγουν) !!
Είναι όμως και αυτή η «γλυκιά ξινίλα», να βλέπει πίσω σου, να καπηλεύονται και να καμαρώνουν για τα δικά σου αποτελέσματα, τόσο αυτοί που (ανα)γνωρίζουν, όσο και αυτοί που ... δεν (ανα)γνωρίζουν, την προσφορά και το «λειτούργημα*» σου. (σ.σ. : λειτούργημα είναι η προσφορά που δεν αποτιμάται)!

ΕΜΕΙΣ, οι απόμαχοι του Στόλου, οφείλουμε να πούμε ένα απλό ΜΠΡΑΒΟ στους νεότερους αντικαταστάτες μας και να περιοριστούμε στην δική μας καθημερινότητα. Η υπερβολική έκθεση του γεγονότος αυτού, εκ μέρους μας, υποτιμά το επίπεδο του Πολεμικού Ναυτικού μας, διότι το προβάλει ως αν, η επιτυχία αυτή να είναι ... «πρωτοφανής», ως αν να είναι μια «υπέρβαση» των δυνατοτήτων του, ένα μοναδικό κατόρθωμα του! Δηλαδή σαν να μην έχει καταγράψει άλλες τέτοιες επιτυχημένες διεθνείς αποστολές το ΠΝ (πχ Γεωργία, Λίβανο, Αλβανία, ξανά Λιβύη το 2011 ...) και ως αν να μη διαθέτει συνεχώς το επίπεδο, να επαναλάβει το ίδιο (ή και ακόμα δυσκολότερο) ... όποτε και όπου απαιτηθεί! Επίσης, η (υπερ)προβολή αυτή, υποτιμά και σκιάζει ανεπίτρεπτα το γεγονός ότι το ΠΝ, μοχθεί ... ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ προσφέροντας ένα τεράστιο αφανές κοινωνικό έργο (με διακομιδές, διασώσεις και περισυλλογές ναυαγών, αποτροπές λαθρομεταναστών, συνδρομές σε έκτακτες ανάγκες, κα), .... πέρα από τις πάγιες επιχειρησιακές του υποχρεώσεις.

Ειδικά όταν «κάποιοι» συνάδελφοι, πάνω στη δικαιολογημένη οργή και ένταση που σήμερα τους διακατέχει, από την εξαπάτηση και την κακομεταχείριση που μας επιφύλαξε η Πολιτεία, συνδέουν / συγχέουν την «ιδέα» του καθήκοντος των νέων στελεχών του ΠΝ, με τη φθαρμένη καθημερινότητα μας (δηλαδή την ανταποδοτικότητα του καθήκοντος), τότε επιτελούν ΕΓΚΛΗΜΑ στο ηθικό των πληρωμάτων μας, διότι εμμέσως τους προτρέπουν σε νοοτροπίες ψευτο-συνδικαλιστικές και δημοσιο-υπαλληλικές! Και το έγκλημα αυτό, είναι μεγαλύτερο ακόμα και από τα πολλά «πλήγματα» που έχει επιφέρει η Πολιτεία (στο ΠΝ μας), με όλες αυτές τις «ανάρμοστες» παρεμβάσεις της και την ακατανόητη εγκατάλειψη του, διότι απλά, η φθορά αυτή προέρχεται εκ των έσω!

«Στο καθήκον, η μόνη ανταμοιβή είναι ... ο αυτοσεβασμός» (πιστεύω)!

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter