Γράφει ο Γιώργος Λαμπράκης
Παγκόσμια ανατριχίλα, αλλά και προβληματισμό για το που μπορούν να φτάσουν τα συμφέροντα (οικονομικά, πολιτικά και γεωστρατηγικά) προκαλεί το εξώφυλλο του Βρετανικού περιοδικού Economist.
Με ένα κολάζ δύο φωτογραφιών, των πτωμάτων από την επίθεση με τα χημικά στα προάστια της Δαμασκού στις 21 Αυγούστου και του προσώπου του Μπασάρ Αλ Άσαντ, το διεθνώς αναγνωρισμένο οικονομικό περιοδικό προτρέπει τους Αμερικανούς και τους συμμάχους τους να χτυπήσουν σκληρά τον ηγέτη της Συρίας.
Με τις λέξεις Hit Him Hard, o Εconomist ουσιαστικά επιχειρεί να επιβάλει τη λογική και την πρακτική του αίματος και της βίας, χωρίς ο ρόλος και οι αρμοδιότητές του να το επιτρέπουν ούτε στο ελάχιστο. Εκτός κι αν οι υπεύθυνοι του περιοδικού ζήλεψαν τη δόξα των στρατηγών και των αξιωματούχων του Πενταγώνου που αναλύουν και προετοιμάζουν την επίθεση κατά της Συρίας...
Είναι αδιανόητο, ένας μεγάλος και έγκυρος -όπως θέλει να ονομάζεται και να θεωρείται- δημοσιογραφικός και οικονομικός Οργανισμός να παρακινεί μέσα από το εξώφυλλό του τον Ομπάμα και τις χώρες που συνασπίζονται γύρω από την προοπτική του πολέμου, να αιματοκυλίσουν ακόμα περισσότερο τη Συρία και να ανάψουν τη φωτιά που μπορεί να τινάξει τις εύθραυστες ισορροπίες στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής.
Προφανώς, στα δύο και πλέον χρόνια που διαρκεί ο εμφύλιος στη Συρία, ο Εconomist δεν έδειξε την ίδια ευαισθησία για τις εικόνες του απόλυτου χάους και της καταστροφής, για το λουτρό αίματος και τον ανυπολόγιστο αριθμό θυμάτων και από τις δύο πλευρές.
Ο ρόλος και ο σκοπός της δημοσιογραφίας απέχει έτη φωτός από τη νέα τάξη πραγμάτων που θέλουν να επιβάλουν τα οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα στην ευρύτερη περιοχή. Όταν καταλαγιάσει η σκόνη και στερέψει το αίμα, ο ιστορικός του μέλλοντος θα κρίνει, τόσο αυτούς που κινούν τα νήματα πίσω από την τραγωδία της Αιγύπτου, όσο και αυτούς που στην οικονομική αρένα δεν υπολογίζουν τα θύματα, αλλά τα κέρδη τους.
