Defence Line Your slogan goes here

Γράφει ο Νίκος Λυγερός - Καθηγητής Γεωστρατηγικής

Όσοι λένε ότι ξαφνιάστηκαν με την απόφαση της Τουρκίας να μετατρέψει την Αγία Σοφία σε τζαμί, μάλλον έχουν ξεχάσει ότι από το 2012 υπήρχαν κινήσεις φανατικών ισλαμιστών που ήθελαν πάση θυσία αυτήν την πράξη βαρβαρότητας.

Δεν υπολόγιζαν καθόλου την απόφαση της Unesco του 1985 να συμπεριλάβει τέσσερις ιστορικές ζώνες της Κωνσταντινούπολης στα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς. Κι αυτή η αδιαφορία παρόλο που φαίνεται παράλογη σε όσους δεν εξετάζουν τις λεπτομέρειες, έχει βάση με την έννοια ότι συμπεριλήφθηκε και τζαμί μαζί με την εκκλησία της Αγίας Σοφίας που ήταν μουσείο από το 1934 λόγω της θεσμικής απόφασης του Κεμάλ.

Άρα δεν υπάρχει κάποιο τεχνικό πρόβλημα απόρριψης ειδικά αν η πρόσβαση σε όλους παραμένει εφικτή, ειδικά αν η κάλυψη των Χριστιανικών στοιχείων είναι αναστρέψιμη παραδείγματος χάρη με φωτισμό ή ακόμα και με κουρτίνες. Το 2013 η ισλαμική κυβέρνηση άρχισε την πολιτική της φθοράς της απόφασης του 1934 μέσω διεξαγωγής μουσουλμανικών προσευχών. Και αυτός ο τρόπος ακολουθούσε την τακτική του προχωρώ όσο με παίρνει. Έτσι ανάλογα με τις αντιδράσεις των άλλων προσαρμοζόταν και γινόταν άλλοτε επιθετική άλλοτε παθητική. Όμως ο στόχος παρέμενε ο ίδιος έτσι η κυβέρνηση προετοίμαζε το έδαφος της αλλαγής με τρόπο όλο και πιο δυναμικό λόγω της ανόδου του ποσοστού των ισλαμιστών ψηφοφόρων.

Αυτό το φαινόμενο επιδεινώθηκε μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016. Έτσι το 2019 άρχισε να λέει ο δικτάτορας ότι είχε έρθει η ώρα της μεγάλης αλλαγής. Έπρεπε όμως να ξεπεράσει την απόφαση του 1934 και αυτό γινόταν μόνο μέσω της δικαιοσύνης ακόμα και αν αυτή δεν ήταν ακριβώς ανεξάρτητη. Αυτό το εμπόδιο σταμάτησε να υπάρχει τον Ιούλιο το 2020. Κατά συνέπεια ο δικτάτορας έβγαλε αμέσως προεδρικό διάταγμα που επέτρεπε την επίσημη αλλαγή του καθεστώτος του μουσείου. Εδώ και πάλι όσοι λένε ότι σκέφτεται μόνο το 1453 ο Erdogan μάλλον ξέχασαν ότι ο Menderes έβαλε ξανά τον ισλαμικό διάκοσμο που είχε βγάλει ο Kemal, λόγω της εποχής των 500 ετών της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης.

Βλέπουμε λοιπόν ότι αυτή η θεσμική εμμονή οφείλεται στο γεγονός ότι θέλουν να επιβεβαιώσουν σε όλους ότι πρόκειται για τουρκικό έδαφος. Αυτή η πράξη βαρβαρότητας είναι το πρώτο στάδιο της αναθεώρησης των κεμαλικών δεδομένων. Η ακύρωση της απόφασης του 1934 μπορεί να προετοιμάζει την ακύρωση της αλλαγής του ονόματος του 1930 αλλά και της μετακίνησης της πρωτεύουσας το 1923 ειδικά αν σκεφτούμε την επέτειο που ετοιμάζει η Τουρκία το 2023.

Δεν υπάρχει τίποτα το αψυχολόγητο όλα είναι εφαρμογή οράματος. Ας σοβαρευτούμε λοιπόν κι ας εξετάσουμε επιτέλους στρατηγικά το θέμα.

Twitter

Ο ναός της του Θεού Σοφίας υπήρξε ισλαμικό τέμενος από το 1453 ως το 1931. Κανονικό τέμενος, όχι κατ' όνομα, σαν αυτό που θα γίνει τώρα. Γιατί η δική μου ταπεινή πρόβλεψη είναι ότι πρόκειται να έχει το τυπικό καθεστώς του τεμένους, αλλά η λατρευτική χρήση θα περιορίζεται σε ελάχιστες περιπτώσεις μέσα στο έτος, ενώ σε όλο το υπόλοιπο διάστημα θα συνεχίσει να λειτουργεί ως μουσείο. Μάλιστα, είμαι βέβαιος ότι μετά τους πρώτους φραστικούς λεονταρισμούς πολλοί Τούρκοι αξιωματούχοι θα αποδυθούν σε προσπάθεια κατευνασμού της δυτικής κοινής γνώμης και θα προσπαθήσουν να πείσουν ότι δεν θα αλλάξει κάτι ουσιαστικά στην χρήση του σπουδαίου αυτού μνημείου.

Γιατί έγινε τώρα;

Η συζήτηση για την επαναφορά του status quo ante 1931 δεν είναι καινούργια, έχει αρχίσει εδώ και πολλά χρόνια, από τα πρώτα στάδια κυριαρχίας των ισλαμιστών. Έφτασε να υλοποιηθεί τώρα γιατί συμπίπτουν μια σειρά από συγκυρίες εσωτερικές και εξωτερικές. Η κυριότερη εσωτερική είναι η ανάγκη για μια συμβολικά μεγάλη συναισθηματική τόνωση της ενιαίας σχεδόν πια ριζοσπαστικής ισλαμιστικής/εθνικιστικής βάσης του ΑΚΡ/ΜΗΡ. Η κυριότερη εξωτερική είναι η βεβαιότητα της χαμηλών τόνων αντίδρασης και των συνεπειών από τον δυτικό κόσμο.

Πού αποσκοπεί αυτή η ενέργεια;

Αποσκοπεί στην επιβεβαίωση και επικύρωση της προβολής του Ρ.Τ.Ερντογάν ως νέου χαλίφη, δηλαδή πολιτικοθρησκευτικού ηγέτη του ισλαμικού κόσμου. Πρόκειται για κύριο άξονα της ερντογανικής πολιτικής, σταθερή στρατηγική αναζήτησης πολιτικών ερεισμάτων στην Μέση Ανατολή και πατρωνείας "αδύναμων" κρίκων του Ισλάμ. Δεν είναι τυχαίο ότι η Τουρκία βρίσκεται σε ανοιχτή σύγκρουση με τις δύο ανταγωνίστριες παραδοσιακά ηγέτιδες του Ισλάμ χώρες, την Αίγυπτο και την Σαουδική Αραβία. Όπως και δεν είναι τυχαίο ότι το κρατικό δορυφορικό δίκτυο TRT προσπαθεί να αναδειχθεί σε κυρίαρχο ισλαμικό/αντιδυτικό μέσο ενημέρωσης. Παράλληλα, επιβεβαιώνεται μέσα στην Τουρκία η εικόνα του Ερντογάν ως μεγάλου και ατρόμητου ηγέτη, που συνομιλεί επί ίσοις όροις με τους κορυφαίους ηγέτες του κόσμου και δεν φοβάται τίποτα και κανέναν.

Φοβάται πράγματι οτιδήποτε ο Ερντογάν;

Πολλά και πολλούς, αλλά περισσότερο από όλα φοβάται τα νώτα του. Ξέρει καλά ότι όσο είναι αδιαμφισβήτητα κυρίαρχος στην Τουρκία, όλοι θα είναι υποχρεωμένοι να συνδιαλέγονται μαζί του. Φοβάται τις ΗΠΑ, με τις οποίες δεν θέλει να έρθει επ'ουδενί σε ρήξη, αλλά ξέρει ότι έχει ένα παράθυρο ευκαιρίας περίπου 6 μηνών, ενώ ποντάρει πολλά στην επανεκλογή Τραμπ. Φοβάται την Ρωσία, αλλά έχει καταφέρει να βρει ένα modus vivendi με τον Ρώσο ομόλογό του, ώστε να καταφέρνει να τα βγάζει πέρα. Δεν φοβάται την Ευρωπαϊκή Ένωση, ούτε και κάποια ευρωπαϊκή χώρα ιδιαίτερα, πλην ίσως της Γαλλίας, για την οποία όμως σίγουρα πιστεύει ότι είναι στην πράξη μακρυά από τα χωράφια του και ό,τι και αν γίνει, δεν πρόκειται να τον θίξει ιδιαίτερα. Φοβάται τον αποκλεισμό από το γενικό σύστημα ισχύος της Ανατολικής Μεσογείου. Φοβάται ιδιαίτερα μια οικονομική καταστροφή, αλλά περισσότερο από αυτήν φοβάται μια στρατιωτική αστοχία που μπορεί να φέρει αποσταθεροποίηση.

Εκεί πρέπει πραγματικά να επικεντρωθεί το δικό μας ενδιαφέρον, στη συγκυρία "παράθυρο ευκαιρίας-παρεμβατισμός στην Ανατολική Μεσόγειο-εύκολα αποτελέσματα". Πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι μόνο η ισχυρή πιθανότητα για αστάθμητη έκβαση ενός chicken game ή μιας προσπάθειας επιβολής τετελεσμένων μπορεί να προστατεύσει βραχυπρόθεσμα τα εθνικά μας συμφέροντα. Από την πλευρά μας πρέπει να είναι σαφές ότι δεν υπάρχει καμία διάθεση υποχωρητικότητας και ότι είμαστε αποφασισμένοι να απαντήσουμε αποφασιστικά και δραστικά, αν θιγούμε. Λυπάμαι αν όλα αυτά ακούγονται δυσοίωνα, είπαμε, κακή χρονιά το 2020. Ως τότε, το βλέμμα μας πρέπει να είναι προσηλωμένο στο δάσος, όσο φουντωτά κι αν ξεπετάγονται μπρος μας κάποια δέντρα.

Twitter

Οι διαφοροποιήσεις στα κατοχικά στρατεύματα και οι εξελίξεις στο στρατόπεδο της Κυπριακής Δημοκρατίας (Κ.Δ.) κατά το 2020 είναι μάλλον ενισχυτικές της τουρκικής στρατιωτικής υπεροχής στο νησί. Περαιτέρω συρρίκνωση της άμυνας της Κύπρου, που είναι δυνατή ένεκα υπογεννητικότητας, περιορισμένων οικονομικών πόρων και Covid-19, αν δεν αντιμετωπιστεί θα διευρύνει ακόμα παραπάνω τη διαφορά ισχύος προς όφελος των δυνάμεων κατοχής.

Η μείωση στον αριθμό των κατοχικών δυνάμεων στις 34.000 το 2019 δεν έχει αλλοιώσει την υπεροχή έναντι της Εθνικής Φρουράς (Ε.Φ.) η οποία ξεπερνά το όριο των τριών Τούρκων στρατιωτών για κάθε εθνοφρουρό. Ο δε μεγάλος αριθμός αρμάτων και τεθωρακισμένων, καθώς και η σε τακτά χρονικά διαστήματα ανανέωση και αναβάθμιση του οπλισμού του κατοχικού στρατού διατηρούν ή και αυξάνουν το ανισοζύγιο δυνάμεων στο νησί.

Οι διαπιστώσεις και τα συμπεράσματα αυτά προκύπτουν από την συγκέντρωση και ανάλυση στρατιωτικών δεδομένων και πληροφοριών των αντιπάλων πλευρών στην Κύπρο τα οποία περιλαμβάνονται στην Ετήσια Έκθεση του Κυπριακού Κέντρου Στρατηγικών Μελετών για το 2020 και τα οποία αναλύει και παρουσιάζει ο επικεφαλής του Κέντρου Δρ Άριστος Αριστοτέλους.

Ο κ. Αριστοτέλους επισημαίνει ότι η χρησιμοποίηση των κατεχομένων από τουρκικά στρατιωτικά drones και η τυχόν υλοποίηση του προγράμματος δημιουργίας ναυτικής βάσης για υποστήριξη του Πολεμικού της Ναυτικού, ξεφεύγουν από τους σκοπούς ασφάλειας των Τουρκοκυπρίων που επικαλείται η Τουρκία και δίνουν άλλη διάσταση στις προθέσεις της στην περιοχή.
Κι ενώ παραμένει ουσιαστικά αδιαμφισβήτητη η τουρκική στρατιωτική υπεροχή ιδιαίτερα στον αέρα και στη θάλασσα, αναφέρει ο κ. Αριστοτέλους, ο κίνδυνος περαιτέρω συρρίκνωσης της άμυνας της Κύπρου και μείωσης της αποτρεπτικής της ισχύς απέναντι στις κατοχικές δυνάμεις είναι επί θύραις και ορατός.

• Καταρχήν το κατοχικό ανθρώπινο δυναμικό είναι εξολοκλήρου μάχιμο καθ’ όλη τη διάρκεια της παρουσίας του στο νησί, σε αντίθεση με της Ε.Φ. που μέχρι να εκπαιδευτούν οι νεοεισερχόμενοι, για 4 τουλάχιστο μήνες το χρόνο μόνο οι 3.000 των Συμβασιούχων Οπλιτών αποτελούν το μάχιμο προσωπικό.

• Δεύτερο, η σταθερή καθοδική τάση στα ποσοστά γεννητικότητας των τελευταίων δεκαετιών προοιωνίζει περαιτέρω μειώσεις σε στρατιωτικό προσωπικό στην Ε.Φ. με συνεπακόλουθες επιπτώσεις στα προβλήματα οργάνωσης, λειτουργίας και αποτελεσματικότητας που ήδη αντιμετωπίζει ένεκα δραστικής μείωσης της θητείας.

• Τρίτο, η μείωση των κονδυλίων για την άμυνα της Κύπρου το2020 και ιδιαίτερα της «Αμυντικής Θωράκισης» κατά 64% θα περιορίσει εξαιρετικά τις δυνατότητες ουσιαστικής ενίσχυσης, εκσυγχρονισμού και συντήρησης του οπλοστασίου της Ε.Φ. που τα τελευταία χρόνια αντιμετωπίζει επιπλέον προβλήματα ένεκα απαγορεύσεων στην εισαγωγή ρωσικού υλικού. Η πίεση για περεταίρω περισυλλογή ένεκα των οικονομικών επιπτώσεων της πανδημίας Covid-19 θα επηρεάσει ακόμη πιο δραστικά το βαθμό ικανότητας της Ε.Φ.

Υπό τις συνθήκες καθίσταται ανέφικτη στο προβλεπτών μέλλον η ικανοποίηση του όρου της Ουάσιγκτον για εξολοκλήρου αντικατάσταση του υλικού της Ε.Φ., ως προϋπόθεση για άρση του αμερικανικού εμπάργκο στην πώληση οπλισμού προς την Κύπρο.

Η ενέργεια αυτή και ιδιαίτερα η συμφωνία συμμετοχής στελεχών της Ε.Φ. σε διεθνή εκπαιδευτικά προγράμματα των ΗΠΑ στα πλαίσια της αμερικανικής εθνικής στρατηγικής ασφάλειας, τείνουν να έχουν παραπάνω συμβολικό χαρακτήρα και διπλωματικές προεκτάσεις για την Κ.Δ. παρά ουσιαστική στρατιωτική αξία για την άμυνα της Κύπρου και ούτε αλλοιώνουν τους συσχετισμούς δυνάμεων με την Τουρκία. Η αξιολόγηση των κινήσεων αυτών από τη Λευκωσία προφανώς θα έχει γίνει περισσότερο με κριτήρια πολιτικά.

Να σημειωθεί ότι η Κύπρος παραμένει εξαιρετικά στρατιωτικοποιημένη. Την διακρίνει η παρουσία 124.000 στρατιωτών, η εκτεταμένη στρατιωτική υποδομή, πληθώρα τοποθεσιών αποθήκευσης πολεμικού υλικού, αεροπορικές και ναυτικές βάσεις και εγκαταστάσεις. Η Κ.Δ. έχει συνάψει επίσης αμυντικές συνεργασίες με πέραν των 21 κρατών που περιλαμβάνουν και χρησιμοποίηση της κυπριακής επικράτειας από τρίτες δυνάμεων για στρατιωτικούς σκοπούς.

Πιο αναλυτικά στοιχεία έχουν ως ακολούθως:

Έμψυχο δυναμικό

Το έμψυχο δυναμικό της Ε.Φ. είναι μειωμένο στις 9.000 σε σχέση με 10.000 το 2016/17 και 13.000 σε προηγούμενα χρόνια. Είναι η μικρότερη δύναμη των τελευταίων δεκαετιών και αυτό οφείλεται στα ολοένα χαμηλότερα ποσοστά γεννητικότητας και στη μείωση της θητείας από 24 σε 14 μήνες. Οι έφεδροι ανέρχονται στις 48.000 και το σύνολο του ανθρώπινου στρατιωτικού δυναμικού με την ΕΛΔΥΚ είναι 58.000.

Οι κατοχικών δυνάμεις είναι 34.000, ήτοι λιγότερες από 43.000 το 2019 και περίπου στα επίπεδα παλιότερων χρόνων (36.000). Αυτό οφείλεται σε μείωση της θητείας, σε αυξημένες ανάγκες εκχώρησης στρατιωτικών πόρων και προσωπικού σε επιχειρήσεις και δραστηριότητες εκτός και εντός Τουρκίας. Προστιθεμένων των 3.000 Τουρκοκύπριων ενόπλων και 26.000 εφέδρων, το σύνολο των στρατιωτών στα κατεχόμενα είναι 63.000.

Από τα ανωτέρω προκύπτει ότι:
• Για κάθε ένα Εθνοφρουρό αναλογούν 3,7 Τούρκοι στρατιώτες.
• Στο σύνολο του ανθρώπινου στρατιωτικού δυναμικού, για κάθε ένα στρατιώτη στην Κ.Δ. αναλογούν 1,08 στρατιώτες στα κατεχόμενα.

Οπλισμός

Άρματα Μάχης: Η Ε.Φ. διαθέτει 134 άρματα μάχης όπως και το 2019 σε σύγκριση με 179 το 2011/12. Το αντίστοιχο τουρκικό δυναμικό σε άρματα μάχης είναι 342 σε σύγκριση με 287 το 2019 και 449 το 2015.

Από τα ανωτέρω συνάγεται ότι:
• Για κάθε άρμα μάχης της Ε.Φ αναλογούν 2,5 τουρκικά. Λαμβανομένων ωστόσο υπόψη των 61 Μ-48 της ΕΛΔΥΚ η αναλογία για κάθε άρμα της Ε.Φ. μειώνεται στα 1,7 τουρκικά.

Τεθωρακισμένα Οχήματα Μεταφοράς Προσωπικού (ΤΟΜΠ)/ Μάχης: Η Ε.Φ. διαθέτει συνολικά 364 ΤΟΜΠ εκ των οποίων τα 70 είναι Τεθωρακισμένα Οχήματα Μάχης (ΤΟΜΑ) Οι τουρκικές δυνάμεις διαθέτουν 642 εκ των οποίων τα 147 είναι ΤΟΜΑ.

• Δηλαδή για κάθε ένα ΤΟΜΠ της Ε.Φ. αναλογούν 2,5 τουρκικά και για κάθε ΤΟΜΑ αναλογούν 2,1 τουρκικά.

Άλλος Οπλισμός: Στο σύνολο του οπλισμός και του υλικού της Ε.Φ. η κατάσταση παραμένει αριθμητικά αμετάβλητη και σημαντικό μέρους αυτού πεπαλαιωμένο. Στις κατοχικές δυνάμεις υπήρξε κάποια μείωση σε όλμους και πυροβόλα και αύξηση σε πολυεκτοξευτήρες πυραύλων και αντιαεροπορικά.

Αεροπορία – Ναυτικό:
Ένεκα απουσίας αντίστοιχων κυπριακών αεροπορικών και ναυτικών μέσων, η Τουρκία έχει πλήρη υπεροχή στον αέρα και στη θάλασσα. Οι αντιαεροπορικές δυνατότητες της Κ.Δ, αν και αξιοσημείωτες ένεκα Tor M-1 και Buk Μ1-2, είναι περιορισμένες στο να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά την Τουρκική Αεροπορία. Στο Ναυτικό, η Κύπρος διαθέτει αριθμό σκαφών για περιπολίες και επιχειρήσεις SAR αλλά εκτός από κάποια βλήματα Exoset, δεν υπάρχει ουσιαστική ικανότητα αντιμετώπισης του τουρκικού στόλου ή των παράνομων γεωτρήσεων στην κυπριακή ΑΟΖ που πραγματοποιούνται υπό την προστασία του.

Η χρησιμοποίηση της βάσης στο Λευκόνοικο από τουρκικά μη επανδρωμένα ιπτάμενα οχήματα Bayraktar TB2 και η σχεδιαζόμενη δυνατότητα ναυτικής αξιοποίησης εκτάσεων γης ανατολικά της Αμμοχώστου ενισχύουν τον στρατιωτικό ρόλο της Τουρκίας στην περιοχή.

Άμυνα – Οικονομία: Ο προϋπολογισμό της Κ.Δ. για την άμυνα το 2020 ανέρχεται στα €367εκ. και είναι κατά 15% λιγότερος από τον προηγούμενο χρόνο. Σε αντίθεση με το μισθολόγιο, που αυξάνεται κατά 8%, το εξοπλιστικό προγράμματα της ΚΔ, το οποίο - όπως και το ποσό που διατίθεται για σκοπούς συντήρησης και ανταλλακτικών – μειώνεται περαιτέρω, κατά 64%, ήτοι από € 120.6 εκ. το 2019 σε €43.5 εκ. το 2020.

Η μείωση αυτή, η οποία αναμένεαι να είναι ακόμη πιο δραστική ένεκα των οικονομικών επιπτώσεων του Covid-19, είναι καταδεκτική της χαμηλότερης ιεράρχηση της άμυνας ως τομέα κρατικής προτεραιότητα, καθιστώντας σχεδόν ανύπαρκτα τα περιθώρια ενίσχυσης της.

Βρετανικές δυνάμεις: Η βασική δύναμη των Βρετανών σε ανθρώπινο δυναμικό στην Κύπρο ανέρχεται στις 2260, ενώ σε ότι αφορά τις επιχειρησιακές τους ανάγκες στην περιοχή έχουν ενισχυθεί με πρόσθετες αεροπορικές δυνάμεις. Ένα σμήνος 8 μαχητικών αεροσκαφών τύπου Tornado GR4 και 6 Typhoon FGR4, σταθμεύουν στο Ακρωτήρι για δράση κατά του Ισλαμικού Κράτους στα πλαίσια της “Οperation Shader”.

ΟΥΝΦΙΚΥΠ: Κάπως μειωμένη σε στρατιωτικό προσωπικό παρουσιάζεται σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια η Ειρηνευτική Δύναμη των Ηνωμένων Εθνών στην Κύπρο, η οποία ανέρχεται στα 815.

Πηγές:
Τα στοιχεία της Έκθεσης προέρχονται από ανοικτές πηγές προσβάσιμες στο κοινό, όπως για παράδειγμα το ΔΙΣΜ, το ΔΙΕΣ, ο ΟΑΣΕ, το ΝΑΤΟ, ο ΟΗΕ, το Υπουργείο Οικονομικών της Κύπρου, η Διεθνής Τράπεζα, κ.λπ. Επίσης σημειώνεται ότι σε επιτελική σύγκριση των δυνάμεων προσμετρούνται διάφοροι παράγοντες, είτε μετρίσιμοι, είτε ποιοτικοί, όπως και άλλα υποκειμενικά στοιχεία.

ΣΥΝΟΠΤΙΚΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ

Twitter

Γράφει ο Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης*

Ο Γιάννης Πρετεντέρης έγραψε πριν από λίγες μέρες στα «ΝΕΑ» ένα άρθρο με τίτλο «Να πεθάνουμε για το Καστελόριζο;», με το οποίο συνέβησαν διάφορα κωμικά, αλλά διδακτικά πράγματα. Μεγάλη μερίδα της κοινής γνώμης το θεώρησε ήδη από τον τίτλο ως προπαγάνδα ενδοτισμού. Χωρίς καν να μπουν στον κόπο να το διαβάσουν.

Ανάμεσά τους ομολογώ κι εγώ. Το τι διαδικτυακό «παλούκωμα» έφαγε ο Πρετεντέρης δεν περιγράφεται. Αφού του έριξα κι εγώ λίγη πίσσα και πούπουλα, διαβάζοντας το άρθρο του διαγώνια, έπεσε το μάτι μου στις λέξεις «μεγαρικό ψήφισμα» και το τι είπε ο Περικλής του Ξανθίππου στους Αθηναίους. Εκεί, ομολογώ, σκέφτηκα «ρε φίλε, πώς είναι δυνατόν να μιλάει για το μεγαρικό ψήφισμα, τον Περικλή και να καταλήγει σε ενδοτική θέση; Αυτό ούτε ο Βαγγέλας ο Βενιζέλος που δουλεύει μόνο με όπισθεν στα εθνικά δεν θα μπορούσε να το κάνει». Οπότε το διάβασα όλο. Ναι, λοιπόν, μιράκολο, πατριώτες, κάντε λίγο στην άκρη, ο Γιάννης Πρετεντέρης κάθισε μαζί μας στο τραπέζι της κοινής εθνικής λογικής. Φυσικά και κατέληγε στο άρθρο του πως ναι, αξίζει να πεθάνουμε για το Καστελόριζο, αφού προηγήθηκε μια ανάλυση, στην οποία δεν θα είχα να προσθέσω και πολλά πράγματα.

Το κράξιμο δεν είχε ως αιτία την ανοησία και την προπέτεια του όχλου. Αυτό που θα έπρεπε να προβληματίσει τον συντάκτη είναι πως τεράστιο μέρος του κοινού πριν καν διαβάσει θεωρούσε με βεβαιότητα πως η θέση του θα ήταν ενδοτική. Όταν έχεις στο παρελθόν με απόλυτη... συνέπεια λοιδορήσει κάθε πατριωτική θέση και τόσα πρόσωπα, όταν στο Σχέδιο Ανάν ήσουν σημαιοφόρος και προπαγανδιστής του «ΝΑΙ» και έσταζες χολή για τον Τάσσο και θα μπορούσε να εκδοθεί δωδεκάτομο έργο με τις ειρωνείες και τις δηλητηριώδεις εξυπνάδες, και μια φορά που λες το σωστό δεν κάνουν τόσοι και τόσοι καν τον κόπο να το διαβάσουν, σημαίνει ένα πράγμα: Σου έχει βγει το όνομα. Αρχισε λοιπόν να το πλένεις με πράσινο σαπούνι και μπατανόβουρτσα και μπορεί να το κάνεις αντάξιο ενός καλού και σπουδαίου ανθρώπου, του πατέρα σου. Σε κάθε περίπτωση, καλώς τονε κι ας άργησε. Σε αυτά που θα έρθουν χρειάζεται πανστρατιά και να απομονώσουμε τον διχαστικό λόγο της Αριστεράς και τους πουρκουάδες, τύπου Βενιζέλου, Ροζάκη κ.λπ., που με τις ανόητες δηλώσεις και συνεντεύξεις τους δίνουν πάσες στους ληστοσυμμορίτες του Ερντογάν, όπως ο Ακάρ.

Πάντως, για να προσέρχεται με όπλα και παλάσκες και ο Πρετεντέρης στο μέτωπο της αποτροπής, σημαίνει πως έχουν σφίξει τα γάλατα και πλέον ακόμη και η ψευτοελίτ της συμφοράς βλέπει πια τον ελέφαντα στο δωμάτιο, βλέπει τι είναι η Τουρκία και τον κίνδυνο της αληθινής εμπλοκής και τι θα σημαίνει μια καταστροφική υποχώρηση. Κάποιοι επί δεκαετίες στηλιτεύαμε και καταγγέλλαμε τη στάση των Αποστόλων του Μαρασμού, στην πολιτική, στη δημοσιογραφία, στην παιδεία, όλον αυτόν τον συρφετό του εθνομηδενισμού, που κανοναρχούσε τον λαό πως «φταίμε κι εμείς», που εφευρίσκουν επιχειρήματα για τον προαιώνιο εχθρό, που έδιναν και δίνουν εν μέρει δίκιο στην Κύπρο, στο Αιγαίο και τώρα για την ΑΟΖ. Αντί να βγάλουν τον σκασμό, ακόμη και τώρα που η επιθετικότητα των Τούρκων, από τον Εβρο και το Αιγαίο, ως τη Συρία και τη Λιβύη, έχει χτυπήσει κόκκινο, ανοίγουν το απύλωτο καλοταϊσμένο στόμα τους και κάνουν τους δικηγόρους των Γενοκτόνων.

Όταν κωλοτρίβεσαι με τον εχθρό, δεν είσαι «μετριοπαθής». Είσαι ή ηλίθιος ή προδότης. Όταν η χώρα δέχεται πλέον ευθεία επίθεση, όπως έγινε πριν από λίγους μήνες στον Εβρο, κι ακόμη ψελλίζεις ψεύδη και φιλότουρκες ανοησίες, τότε λειτουργείς ως Πέμπτη Φάλαγγα.

Επί χρόνια οι ίδιοι άνθρωποι που αντηχούσαν τα επιχειρήματα των Τούρκων επεκτατιστών μας συκοφαντούσαν όσους εκφράζαμε με ιστορική γνώση την κοινή λογική του εθνικού συμφέροντος. Δεν ξέρω, ίσως επειδή ποτέ δεν λερώθηκα σε καμιά αριστερή οργάνωση από αυτή τη φονική θρησκεία χωρίς Θεό, τον μαρξισμό, κι όσο περισσότερο διάβασα τα «ευαγγέλιά» του και την ιστορία του, κατάλαβα περισσότερο πως είναι μια παγκόσμια κοινωνική αρρώστια, είχα, όπως και άλλοι την πραγματική εικόνα της Τουρκίας, χωρίς ψευδαισθήσεις.

Η Τουρκία δεν είναι ένα μεγάλο Βέλγιο που έχει κάνει περιτομή. Είναι μια πρωτόγονη, βάρβαρη ισλαμοναζιστική χώρα. Μια γενοκτόνος δύναμη, που ακόμη δεν έχει ηττηθεί, δεν έχει τιμωρηθεί, δεν είχε τη Νυρεμβέργη της.

Τώρα αντιλαμβάνονται όλο και περισσότεροι πως δεν μπορούμε να πάμε στο Μόναχο να ικανοποιήσουμε τον περιτετμημένο Αδόλφο με τις σάρκες του Έθνους μας. Αυτό που απαιτείται είναι μαχητική ενότητα του Έθνους και όλης της κοινωνίας για να αντισταθούμε.

Όποιοι καλλιεργούν τον φόβο για την Τουρκία πρέπει να απομονωθούν. Το τηλεοπτικό κανάλι που κάνει την πιο ελεεινή τουρκική προπαγάνδα πρέπει να συμμορφωθεί στη γραμμή του εθνικού συμφέροντος ή να κλείσει. Ακόμη και αυτή η προβληματική δημοκρατία μας έχει όρια για τα μονοπύθμενα τσογλάνια των Τούρκων. Και να είστε σίγουροι πως δεν είναι όλα ευοίωνα για τον Ερντογάν. Οκτώ συστήματα Hawk είχαν, τα τρία έγιναν φλαμπέ μαζί με εφτά Τούρκους αξιωματικούς στην Αλ Ουαντίγια. Γαλατικό κέρασμα, σε ανταπόδοση του λοκαρίσματος του γαλλικού πολεμικού σκάφους.

Ο σοφός λαός μας λέει αυτό που είπαμε για το μάτι και το όνομα, αλλά λέει και κάτι για όποιον πηδάει πολλά παλούκια. Ενωμένοι, λοιπόν, για την αντίσταση, όχι για την υποταγή. Δεν τους φοβόμαστε και αν τολμήσουν, θα τους νικήσουμε. Το έχουμε ξανακάνει, φτάσαμε διχασμένοι ως το Κάλε Γκρότο, οι παππούδες μας με τα Μάνλιχερ βλέπανε την Άγκυρα να αχνοφέγγει στον ορίζοντα. Φανταστείτε ενωμένοι τι μπορούμε να κάνουμε. Αν τολμήσουν, θα νικήσουμε, ενωμένοι, και για τα υπόλοιπα θα τα βρούμε μετά.

*Δικηγόρος – πρόεδρος της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ, www.neadexia.gr

Twitter

Γράφει ο Γιώργος Λαμπράκης

Σε λίγες ημέρες μπαίνουμε πάλι στον δυσκολότερο μήνα του έτους. Τον Ιούλιο. Για όσους διαθέτουν εθνική συνείδηση, ο μήνας αυτός, το "μαύρο καλοκαίρι" του 1974, συνδέθηκε με την εισβολή στην Κύπρο και ην κατοχή (μαζί με τον 2ο γύρο και τον Αττίλα 2, 14-16 Αυγούστου) του 38% των εδαφών της από τον προαιώνιο εχθρό του Γένους, εδώ και 46 χρόνια.

Ειδικά αυτή την περίοδο που ο Αττίλας γρυλίζει και απειλεί για μια ακόμα φορά τον Ελληνισμό, η αποφασιστικότητα των ηγετών, η προετοιμασία (ψυχική και υλική) και το ηθικό των πολιτών θα κρίνουν σε μεγάλο βαθμό το αποτέλεσμα, ΑΝ η κατάσταση οδηγηθεί στα άκρα.

Αν η διπλωματία αποτύχει και δώσει το λόγο στα κανόνια, τότε αλίμονο σε αυτούς που θα λιγοψυχήσουν. Χωρίς υπερ-αναλύσεις, η εθνική καταστροφή και ο εθνικός ακρωτηριασμός θα στιγματίσουν τη γενιά μας.

Αυτή την ώρα λοιπόν διάλεξε ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας αξιότιμος κ. Νίκος Αναστασιάδης για να εμφανίζει τα πλέον ανησυχητικά σημάδια ηττοπάθειας, δειλίας, αναποφασιστικότητας (καμιά φορά είναι προάγγελος αναποτελεσματικότητας) και ...ραγιαδισμού.

Σύμφωνα με τα όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας, ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας δήλωσε επί λέξη τα εξής: «Εάν θεωρήσουμε ότι μπορούμε στρατιωτικά, να δώσουμε μάλλον λύση μέσα από την στρατικοποίηση, αυτό θα είναι το τέλος του Κυπριακού Ελληνισμού, κάτι που δεν το επιθυμώ. Και δεν είναι μια νότα απαισιοδοξίας ή παράδοσης, το αντίθετο. Οφείλεις να γνωρίζεις τις πραγματικότητες για να επιλέγεις τα όπλα», τονίζοντας ότι τα μόνα όπλα που χρησιμοποιεί η Κυπριακή Δημοκρατία είναι αυτά που αντλεί από τον χώρο της διπλωματίας.

Περιττό να αναφέρουμε πως οι δηλώσεις αυτές έγιναν δεκτές με ενθουσιασμό από την Άγκυρα αλλά και την ...Τουρκία Εσωτερικού.

Είναι αδιανόητο, σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία, ο ηγέτης μιας χώρας υπό κατοχή, ο ηγέτης μιας χώρας που ακόμα ψάχνει τα παιδιά της που αγνοούνται, ο ηγέτης μιας χώρας που διαρκώς απειλείται με επανάληψη του 1974, να στέλνει μηνύματα υποταγής. Γιατί περί αυτού πρόκειται. Δεν μπορούμε να πιστέψουμε πως αυτά τα λόγια βγήκαν από το στόμα ενός Προέδρου Δημοκρατίας, δεν είναι δυνατόν να στέλνει αυτό το μήνυμα στο εσωτερικό και το εξωτερικό ο άνθρωπος που κρατά το τιμόνι της Κύπρου στα χέρια του, ενώ ο Τούρκος ακονίζει το μαχαίρι του.

Δεν είναι δυνατόν, αυτά τα λόγια να ακούγονται από τον πρόεδρο μιας χώρας που για να γίνει ανεξάρτητο κράτος κάποια αμούστακα παιδιά έχυσαν το αίμα τους στον επικό αγώνα της ΕΟΚΑ το 1955 - 1959, απέναντι στην πανίσχυρη - τότε - Βρετανική Αυτοκρατορία!

Θα μπορούσαμε να γράψουμε πολλά, αλλά δεν έχει νόημα...

Ένα ερώτημα υποβάλουμε μόνο: Νίκο Αναστασιάδη, μιλούσες εσύ, ή σου έριξαν κάτι μέσα στο ποτό σου;

Twitter