Defence Line Your slogan goes here

Γράφει ο Κωνσταντίνος Βουλγαράκης

Στην υπόθεση της Ουκρανίας, κανένας δε μπορεί να πει με βεβαιότητα, ποιος έχει δίκιο ή που τελειώνει η λογική και αρχίζει η παράνοια! Το μόνο σίγουρο είναι ότι ΕΜΕΙΣ - οι Έλληνες - θα πρέπει νάχουμε «κοντή τη γλώσσα μας», για πολλούς λόγους ..... Εθνικού Συμφέροντος! Πέραν αυτού, στην περιοχή έχουμε μια σημαντική Ελληνική μειονότητα, όπως επίσης γνωρίζουμε πολύ καλά και από εμφυλίους πολέμους και από διαμελισμούς της Εθνικής μας σάρκας, από χαμένες πατρίδες και ιδίως από τραγικά λάθη μας, που οδήγησαν σε ξένη επέμβαση, κατοχή και διωγμούς αδελφών μας !! Στην Ουκρανία σήμερα, μπορούμε να δούμε ζωντανό τον εφιάλτη μας!

Από την κρίση αυτή - στην Ουκρανία - καλό είναι να βγάλουμε τα συμπεράσματα μας, κυρίως στο πως συμπεριφέρονται οι Μεγάλες Δυνάμεις στο γεωστρατηγικό παίγνιο τους και πια είναι η τύχη, αυτών που θα βρεθούν ΑΔΥΝΑΜΟΙ στο διάβα τους!

Ας ξαναθυμηθούμε (χωρίς ανάλυση) τη χρονολογική διαδοχή των γεγονότων :

- Τον Φεβρουάριο του 2010 ο φιλορώσος Βίκτορ Φεντορόβιτς Γιανουκόβιτς κερδίζει καθαρά τις εκλογές και εκθρονίζει την φιλοευρωπαία «Ιωάννα της Λωρραίνης» της Ουκρανίας Γιούλια Βολοντιμίριβνα Τιμοσένκο, η οποία στη συνέχεια καταδικάζεται και φυλακίζεται για διαφθορά.

- Από την ανάληψη των καθηκόντων του, ο Γιανουκόβιτς συνεχίζει μεν τον διάλογο σύνδεσης της Ουκρανίας με την Ε.Ε., αλλά λόγω της «ειδικής σχέσης» του με τη Ρωσία, είτε τον υποσκάπτει είτε και απαιτεί μια «πιο ισορροπημένη» σχέση με τις Βρυξέλλες, ενώ παγώνει κάθε προοπτική σχέσεων με το ΝΑΤΟ !!

- Τον Νοέμβριο του 2013 ο Γιανουκόβιτς απέρριψε τελικά τη συμφωνία σύνδεσης της Ουκρανίας με την Ε.Ε., υπέρ μιας νέας δανειακής συμφωνίας διάσωσης με τη Ρωσία. Η απόφαση του αυτή, οδήγησε σε μαζικές διαδηλώσεις των φίλο-ευρωπαϊστών Ουκρανών, με επίκεντρο την πλατεία Ανεξαρτησίας στο Κίεβο. Στους μήνες που ακολούθησαν, με συνεχείς προσπάθειες καταστολής των διαδηλωτών από την Αστυνομία της χώρας, οι διαδηλώσει μετατράπηκαν σε φονικές συγκρούσεις με δεκάδες θύματα και εκατέρωθεν κατηγορίες.

- Τα γεγονότα στην πλατεία Ανεξαρτησίας είχαν τα χαρακτηριστικά μιας νέας «Πορτοκαλί Επανάστασης» στην οποία ενεργό (και πάλι) ρόλο είχε η φυλακισμένη Τιμοτσάνκο, υπό την ηθική (και όχι μόνο) στήριξη της Δύσης (όπως και τότε). Τελικά, τα γεγονότα αυτά – στην πλατεία Ανεξαρτησίας- οδήγησαν στην αντισυνταγματική καθαίρεσή του Γιανουκόβιτς, από το αξίωμα του Προέδρου, στις 22 Φεβρουαρίου 2014, την ανάδειξη του έκλυτου και διεφθαρμένου βίου του (και αυτού) και τη διαφυγή του στη «μαμά» Ρωσία.

- Η νέα «Πορτοκαλί Επανάσταση» της πλατείας Ανεξαρτησίας στο Κίεβο, ήρθε να ακολουθήσει τις αντίστοιχες επαναστάσεις στις Πλατείες Ταχρίρ και Ταξίμ και πλημμύρισε χαρά, ενθουσιασμό και προσδοκία, κάθε απανταχού καταπιεσμένο επίδοξο επαναστάτη (ειδικά στον ταλαίπωρο Ευρωπαϊκό Νότο), που με ξαναμμένη τη φαντασία και την ελπίδα του, έβλεπε στο Κίεβο, αυτό που θα «ήθελε» να δει στην Αθήνα, στη Ρώμη, στη Μαδρίτη, στη Λισαβόνα και αλλού. Όμως, πριν ακόμα κοπάσουν τα επινίκια των «επαναστατών», οι διθύραμβοι συγχαρητηρίων των αφελών καταπιεσμένων λαών και τα διαπιστευτήρια στήριξης των Δυτικών Ηγετών, αίφνης ΟΛΟΙ με έκδηλη αμηχανία τρόμου, αντίκρισαν το πραγματικό πρόσωπο της νέο-φασιστικής επαναστατικής Ηγεσίας του «Δυτικού Τομέα», την οποία όμως (ανοήτως και όντας πλέον σε αδιέξοδο) σπεύδουν να αναγνωρίσουν ..... «ελπίζοντας» (και πάλι ανοήτως) ότι θα μπορούν στη συνέχεια να την ελέγξουν, να την περιθωριοποιήσουν και τελικά να επιβάλλουν την εξευρωπαϊσμένη (δοκιμασμένη και εμφανίσιμη) Τιμοτσένκο.

- Όμως όπως πάντοτε συμβαίνει, ο «νικητής» σ' ένα εμφύλιο, το πρώτο πράγμα που τον απασχολεί είναι, πως θα «τελειώσει» οριστικά τους αντιπάλους του !! Αν μάλιστα διακατέχεται από ολοκληρωτικές αντιλήψεις, τότε αυτός ενεργεί αποκλειστικά με τα άγρια ένστικτα του, εκδηλώνει το μένος του και καθόλου δε χαμπαριάζει από «συμβουλές φίλων» ή απειλές αντιπάλων, διότι θεωρεί απλά ότι είναι παντοδύναμος, ότι εξουσιάζει τον κόσμο (που ακόμα τον χειροκροτεί) και ότι άπαντες οφείλουν να υποκλίνονται σ' αυτόν και στη δόξα της νίκης του. Αν όλα αυτά γινόντουσαν κάπου στη Σομαλία, στον Νίγηρα ή στην Νικαράγουα, ίσως και να πέρναγαν ... αβρόχοις ποσί !! Όμως εδώ, οι επηρμένοι πρωταγωνιστές και οι αμφιλεγόμενοι «εμπνευστές» της επανάστασης, δεν είχαν αντιληφθεί ότι απέναντι τους, δεν είχαν ένα εξαθλιωμένο Σέρβο ή Ιρακινό ή και τον διχασμένο Άραβα, αλλά ένα μεγάλο παγκόσμιο γεωστρατηγικό παίκτη, με πολλά ζωτικά συμφέροντα και ιστορικούς δεσμούς στην περιοχή!

- Οποιοσδήποτε «ερασιτέχνης» αναλυτής, θα κατέληγε στο ασφαλές συμπέρασμα ότι η Ρωσία (που το 2008-9 έβαλε τιμωρία στο ψυγείο την Ουκρανία, διότι απλά και μόνο είδε την Τιμοτσένκο να φλερτάρει με τους Δυτικούς), δεν επρόκειτο να παραμείνει απαθής, τώρα πια που έπιασε στα πράσα τους «εραστές», σε θερμούς εναγκαλισμούς και ασελγείς περιπτύξεις, τώρα δηλαδή που είχε τεκμήρια και αφορμές. Η συνταγή της «αυτοδιάθεσης των λαών» ήταν ήδη γνωστή και δοκιμασμένη (πχ Κόσοβο –Γιουγκοσλαβία –Τσεχοσλοβακία, κλπ) και κυρίως .... εμπνευσμένη από τους ίδιους τους υποκινητές Δυτικούς θερμοκέφαλους, που .... άνοιξαν τους ασκούς του Αιόλου !! Απ' την άλλη, η Ρωσία είχε ήδη αποδείξει την αποφασιστικότητα (και την ετοιμότητα) της, στην προ 5ετιας κρίση με τη Γεωργία (που πάλι ανόητα υποκινήθηκε από τη Δύση).

- Έτσι ενός διαζυγίου, ακολουθεί - ως γνωστόν - και το μοίρασμα των κοινών υπαρχόντων!! Η ανατολική Ουκρανία ήταν η «προίκα» του Ρώσου γαμπρού και ειδικά η Κριμαία (πέρα της στρατηγικής σημασίας της) ήταν και το περίοπτο δακτυλίδι δώρο, της Ρωσίδας πεθεράς, που έπρεπε να επιστραφούν στον έκπτωτο «κερατά». Όπως σε κάθε διαζύγιο, τα τραγικά θύματα είναι οι «καρποί» του έρωτα των εν διαστάσει και εδώ .... πρόκειται για ένα λαό, για εκατομμύρια αθώων ανθρώπων, για τους οποίους οι αμετροεπείς «αντίζηλοι» .... καθόλου δεν νοιάστηκαν (ούτε και ρώτησαν βεβαίως)!

- Σήμερα ο απατηθείς πληρώνει τη μοιχαλίδα του, με το ίδιο νόμισμα .... προκαλώντάς της υστερικές κρίσεις. Οφθαλμόν αντί οφθαλμού, δηλαδή αντεπανάσταση του λαού (του), κόντρα στην επανάσταση του λαού (της) και μετά, ρωτά ΟΛΟΥΣ χαιρέκακα : που βλέπουν τη διαφορά και γιατί δύο μέτρα και δύο σταθμά στη στάση τους !? Παράλληλα, προκαλεί ευθέως και τον επιπόλαιο (δυτικό) «εραστή», είτε να αποσυρθεί οριστικά .... από την οικογενειακή του κλίνη (σε μια προσπάθεια να ξανασμίξει το ζευγάρι), είτε να αναλάβει τις ευθύνες του (με δόξα και τιμή) και να κουκουλωθεί την Ουκρανή ερωμένη του με τα «κουρέλια» υπάρχοντα της, διότι ..... για επίλυση της διαφοράς και ξέπλυμα της ντροπής, με εκατέρωθεν πρόκληση (των εραστών) σε «μονομαχία τιμής» ... ούτε λόγος (τέτοια εποχή)!

Το πιθανότερο λοιπόν είναι ότι και σ' αυτό το βίαιο διαζύγιο, ο καθένας τελικά θα τραβήξει το δρόμο του, θα ξαναφτιάξει τη ζωή του και σε πέντε (5) χρόνια .... κανείς δε θα θυμάται (ως συνήθως) ποιος έφταιξε πρώτος και ΕΜΕΙΣ, θα περιμένουμε εναγωνίως, να δούμε σε πια πλατεία θα σκάσει, η επόμενη ..... «ροζ επανάσταση» των αμετανόητων «εραστών»!

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter