Τετάρτη, 05 Οκτωβρίου 2016 09:06

Οι νεκροί μας μιλούν και μας δείχνουν τον δρόμο για το Κυπριακό…

Τα ματωμένα χώματα της Κύπρου από τους διαχρονικούς αγώνες για την Ελευθερία και την Εθνική Ολοκλήρωση, οι νεκροί, οι αγνοούμενοι, οι εκτοπισμένοι και όσοι αγωνίστηκαν με θάρρος και αυταπάρνηση απέναντι στον Αττίλα στα πεδία της Τιμής και του Καθήκοντος, δείχνουν το δρόμο. Τα ματωμένα χώματα της Κύπρου από τους διαχρονικούς αγώνες για την Ελευθερία και την Εθνική Ολοκλήρωση, οι νεκροί, οι αγνοούμενοι, οι εκτοπισμένοι και όσοι αγωνίστηκαν με θάρρος και αυταπάρνηση απέναντι στον Αττίλα στα πεδία της Τιμής και του Καθήκοντος, δείχνουν το δρόμο.
Γράφει ο Γιώργος Λαμπράκης

Μιλούν οι νεκροί; Και αν μιλούν, μπορούμε να τους ακούσουμε; Τι θα έλεγαν άραγε σήμερα, τα 16 παλικάρια του ΝΙΚΗ-4, που 42 ολόκληρα χρόνια μετά την αποστολή αυτοκτονίας στη φλεγόμενη τον Ιούλιο του 1974 Κύπρο επέστρεψαν στην Μητροπολιτική Ελλάδα, για όλα αυτά που σχεδιάζονται και που θα κρίνουν το μέλλον της μαρτυρικής μας νήσου;

Τι θα μας έλεγαν οι νεκροί όλων των μαχών του Ιουλίου και του Αυγούστου του 1974, για τη «λύση» που ετοιμάζουν οι δύο πολιτικοί παράγοντες, Αναστασιάδης και Ακιντζί, εν μέσω ανασκαφών, ομαδικών τάφων εκτελεσμένων στρατιωτών και αμάχων και ταυτοποιήσεων οστών;

Τι να μας έλεγαν άραγε οι νεομάρτυρες του Ελληνισμού, τα αμούστακα παιδιά και οι μαχητές της ΕΟΚΑ του θρυλικού αγώνα 1955-1959 ενάντια στην Αγγλοκρατία; Τι να μας έλεγε ο Αυξεντίου, ο Καραολής, ο Παλληκαρίδης, ο Δράκος, ο Μάτσης, ο Μιχαήλ και τόσοι άλλοι, που πέθαναν με το όνομα της Ελλάδας και της Ένωσις στα χείλη, γι αυτά που (διαρρέονται πως) ετοιμάζονται από τις δύο πλευρές για οριστική «λύση» του Κυπριακού;

Τι να μας έλεγε όμως και ο Τάσσος Παπαδόπουλος, ο ηγέτης του υπερήφανου «ΟΧΙ» στο κατάπτυστο «σχέδιο Ανάν» του Δημοψηφίσματος της 24ης Απριλίου 2004, όταν με το συγκλονιστικό του διάγγελμα προς τον Ελληνισμό στις 7 Απριλίου 2004, υπερασπίστηκε με σθένος τα ιερά και τα όσια της φυλής, διακηρύσσοντας προς πάσα κατεύθυνση πως «Παρέλαβα Κράτος διεθνώς αναγνωρισμένο, δεν θα παραδώσω Κοινότητα χωρίς δικαίωμα λόγου διεθνώς και σε σε αναζήτηση κηδεμόνα...».

Εν μέσω του νέου γύρου των συνομιλιών, οι προσπάθειες να κλείσουν οι «πληγές» της Κυπριακής Τραγωδίας είναι πυρετώδεις. Όσα δεν έγιναν για τέσσερις και πλέον δεκαετίες γίνονται τους τελευταίους μήνες, λίγο πριν τις κρίσιμες (νέες) επαφές των δύο πλευρών. Με συνεχείς παραχωρήσεις μονομερώς από την κυπριακή ηγεσία, με έναν συνομιλητή σκληρό και σε απ΄ ευθείας γραμμή με την Άγκυρα, με έναν Ερντογάν που αμφισβητεί δικαιώματα και Συνθήκες.

Με την Εθνική Φρουρά να συρρικνώνεται μετά τις (ακατανόητες) αποφάσεις της πολιτικής ηγεσίας για μείωση της θητείας, την ώρα μάλιστα που απέναντι βρίσκεται ένας πάνοπλος στρατός Κατοχής, χωρίς καμία διάθεση για περιορισμό της δύναμης ή του εξοπλισμού, οι συνθήκες που διαμορφώνονται είναι εξόχως ανησυχητικές. Δυστυχώς, τα λάθη του παρελθόντος αν και οδήγησαν σε μια τραγωδία, δεν μας δίδαξαν τίποτα. Η Κυπριακή Δημοκρατία, βρίσκεται σε ένα (ακόμα) κρίσιμο σταυροδρόμι.

Τα ματωμένα χώματα της Κύπρου από τους διαχρονικούς αγώνες για την Ελευθερία, την Ανεξαρτησία και την Εθνική Ολοκλήρωση, οι νεκροί, οι αγνοούμενοι, οι εκτοπισμένοι και όσοι αγωνίστηκαν με θάρρος και αυταπάρνηση απέναντι στον Αττίλα στα πεδία της Τιμής και του Καθήκοντος, μας δείχνουν τον δρόμο.

Όποιος αμφιβάλλει, ή κάνει πως δεν τον βλέπει, δεν έχει παρά να περπατήσει στον Τύμβο της Μακεδονίτισσας, ανάμεσα στους τάφους και τα κενοτάφια των πεσόντων και να αφουγκραστεί τα μάρμαρα, να ατενίσει το ιερό στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ από τα γύρω (ελεύθερα) υψώματα, να σκεφτεί το Συγχαρί, τη Μόρφου, τον Κοντεμένο, τα προάστια της Λευκωσίας, τον Πενταδάκτυλο, την Κερύνεια, την Αμμόχωστο, το Βαρώσι, δεν έχει παρά να γονατίσει στα Φυλακισμένα Μνήματα και να ακούσει τους νεκρούς μας!

Οι νεκροί μας μιλούν, μπορούμε να τους ακούσουμε...;

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Τελευταία τροποποίηση στις Τετάρτη, 05 Οκτωβρίου 2016 01:40