Γράφει ο Βαγγέλης Αντωνάκης
06/11/2014. Βραδινό πλοίο για Πειραιά.
Το πρόγραμμα λέει άφιξη νωρίς το πρωί. Τρέξιμο μέχρι τον σιδηροδρομικό σταθμό του Πειραιά για να προλάβω το πρωινό δρομολόγιο του προαστιακού για Χαλκίδα. Θα ήμουν εντελώς οριακά να προλάβω ή να το χάσω. Εναλλακτικά σχέδια αρχίζουν να πλάθονται στο μυαλό μου. Τηλέφωνο στον φίλο Γιάννη. «Ρε φίλε έρχομαι Πειραιά το πρωί... πάω Τανάγρα... και... προλαβαίνω δεν προλαβ....» ... «Έρχομαι στο λιμάνι να σε πάρω εγώ..» ...Ανακούφιση.
07/11/2014 06.00 Πειραιάς
Κατεβαίνω από το καράβι αγχωμένος και ευτυχώς γρήγορα συναντιέμαι με τον Γιάννη. «Έχω δει τα δρομολόγια και αν τρέξουμε θα προλάβεις το τραίνο στην Δεκέλεια. Αν όχι.. θα σε πάω Τανάγρα». Αρχίζουμε αγώνα δρόμου, η κίνηση σε λογικά πλαίσια στους δρόμους της Αθήνας και τελικά φτάνουμε εγκαίρως στο σταθμό της Δεκέλειας έξω από την ομώνυμη αεροπορική βάση. Κόσμος περιμένει στις αποβάθρες ανέμελος. Μετά από λίγο φτάνει το τρένο. Μπαίνω μέσα και φεύγουμε για Οινόη. Όλα βαίνουν καλώς. Ψάχνω ταξί για να με μεταφέρει στην πύλη της Τανάγρας. Φτάνω στην πύλη. Δίνω ταυτότητα. Ειδοποιούν και έρχονται και με μαζεύουν.
Στάση πρώτη : 331ΜΠΚ .Συναντώ τον φίλο Γιώργο που σε λίγη ώρα θα πετάξει με ένα Mirage 2000-5 Mk2 της 331 ΜΠΚ πάνω από το Αιγαίο. Ντυμένο στην φαιοπράσινη φόρμα πτήσης και έτοιμο. Την μέρα εκείνη ήταν προγραμματισμένες πτήσεις με αποστράτους της ΠΑ και δημοσιογράφους στα πλαίσια των εορτασμών του προστάτη Αγίου της ΠΑ Αρχάγγελου Μιχαήλ. Ο σχεδιασμός περιλαμβάνει μια τριάδα αεροσκαφών Mirage 2000-5 Mk2, F-16D Blk 50 και ενός F-4E Phantom AUP. Γραμμή για το briefing με τους ιπτάμενους και τους επισκέπτες.
Νομίζω πως βρίσκομαι σε τελετουργία. Απόλυτη ησυχία, προσήλωση και ο Μοίραρχος της 331ΜΠΚ και αρχηγός του σχηματισμού να αναλύει τις πτυχές της πτήσης καθώς και τις διαδικασίες ανάγκης για οτιδήποτε έκτακτο προκύψει. Απόλυτος επαγγελματισμός. Βλάβη ασυρμάτου, βλάβη κινητήρα, βλάβη ραντάρ, χαμηλή ορατότητα και οι συνέπειες αυτών αναλύονται διεξοδικά. Συχνότητες επικοινωνιών και σταθμοί εδάφους που έχουν αναλάβει την καθοδήγηση του σχηματισμού φανερώνονται σε εμάς τους «ξένους». Η επιτυχία της πτήσης σημαίνει την επιτυχία συντονισμού, επικοινωνίας και υψηλού επιπέδου επαγγελματισμού μιας ευρείας γκάμας ανθρώπων που αποτελούν μια αλυσίδα.
Μετάβαση στο Shelter του αεροσκάφους μας. Το 506 της 331ΜΠΚ. Έλεγχος αεροσκάφους από τον κυβερνήτη Σμήναρχο (Ι) Μιχαήλ Πεταλά, δέσιμο στα εκτινασσόμενα καθίσματα, εκκίνηση κινητήρων και τροχοδρόμηση.
Κάπου εκεί χωρίζουν οι δρόμοι μας. Οι δρόμοι της γης με αυτούς του ουρανού. Οι στράτες των ανθρώπων με αυτές των αετών. Μένουμε να παρατηρούμε από μακριά το αεροσκάφος να απομακρύνεται καθώς προσεγγίζει το κατώφλι του διαδρόμου έτοιμο να ξεχυθεί στον φυσικό του χώρο.
Ο κυβερνήτης δίνει στοιχειά στον κινητήρα, εμφανίζεται η μετάκαυση με το αεροσκάφος να επιταχύνει και να ξεκολλάει από τον διάδρομο με προορισμό το Αιγαίο. Μένω στην άκρη του διαδρόμου, βλέποντας το αεροσκάφος να απομακρύνεται και αναλογίζομαι πόσοι δεν γύρισαν ποτέ πίσω μετά από μια τέτοια απογείωση. Πόσοι έφυγαν για να κάνουν αυτό που πραγματικά αγάπησαν στην ζωή τους και δεν κατόρθωσαν να ξαναδούν το γαλάζιο της θάλασσας και του ουρανού, το γαλάζιο της Ελλάδας. Πόσοι δεν ξαναείδαν τους γονείς και τα παιδία τους. Πόσοι δεν ξαναέκαναν Πάσχα στο χωριό και Πρωτοχρονιά με φίλους. Αλλά έμειναν για πάντα στο μέρος που από την πρώτη μέρα έγινε το δεύτερο σπίτι τους. Στον ουρανό.
Καθώς επιστρέφουμε στο διοικητήριο της 331ΜΠΚ μετά από περίπου 20 λεπτά από την απογείωση διακρίνουμε στα στελέχη της ΠΑ αγωνία και αναστάτωση. Ρωτάμε τι έγινε. Δυο Τουρκικά F-16 προερχόμενα από αεροπορική βάση της ενδοχώρας της Τουρκιάς είχαν απογειωθεί με κατεύθυνση τον σχηματισμό των αεροσκαφών της ΠΑ τα οποία είχαν κατεύθυνση για μια διέλευση άνωθεν του μνημείου της «θυσίας» του Σιαλμά στον Αη Στράτη. Στις εσχατιές τις Ελληνικής επικράτειας, στην καρδιά του αρχιπελάγους εκεί που ένας νέος άνθρωπος, χρόνια πίσω, άφησε τα νιάτα του παρακαταθήκη σε αυτούς που ακλούθησαν και κατ’ επέκταση σε όλους εμάς.
Την ίδια στιγμή στην 135 Σμηναρχία Μάχης στην Σκύρο δυο λεβέντες έχουν μπει τρέχοντας στα Mirage 2000-5 επιφυλακής καθώς έχουν πάρει εντολή άμεσης απογείωσης και αναχαίτισης δυο άγνωστων ιχνών που εντοπίστηκαν στις οθόνες του ραντάρ κάποιου σταθμού έλεγχου κάπου στην Ελληνική επικράτεια. Εκκινούν κινητήρες, ελέγχουν τα συστήματα τους ενώ κάποιοι οπλουργοί απασφαλίζουν τους 4 πύραυλους Mica που φέρουν στους πτερυγικούς και κοιλιακούς φορείς τους και ξεχύνονται στο Αιγαίο.
Επικρατεί ηρεμία στην Μοίρα. Τα τρία άοπλα αεροσκάφη δεν είναι πλέον μόνα τους. Προσεγγίζουν το σημείο τα αεροσκάφη readiness της Σκύρου και οι Τούρκοι το βάζουν στα πόδια. Παρασκευή απόγευμα δεν είναι ώρα για νταηλίκια σκέφτονται και στρέφουν πίσω προς τα μέρη που μέχρι πολύ πρόσφατα έσφυζε το καλύτερο κομμάτι του ελληνισμού.
Τα παιδιά γυρίζουν πίσω μετά από τρεις χαμηλές διελεύσεις και εν συνεχεία κλειστές στροφές με αρκετά G’s πάνω από την Τανάγρα. Η αποστολή πάνω από το Αιγαίο είχε ολοκληρωθεί με επιτυχία και τα τρία αεροσκάφη επέστρεψαν σώα πίσω στο αεροδρόμιο. Οι μαγκιές των απέναντι δεν έπιασαν για άλλη μια φορά. Βλέπω ιδρωμένες φόρμες, πρόσωπα ταλαιπωρημένα αλλά γεμάτα χαρά και ικανοποίηση.
Το Αιγαίο προστατεύεται πλήρως και κάνεις δεν θα αμφισβητήσει το δικαίωμα μας να καμαρώνουμε το ηλιοβασίλεμα στην Λήμνο, τα ψαροκάικα στον Αη Στράτη να πιάνουν λιμάνι το ξημέρωμα μετά το ψάρεμα, μια βουτιά στα παγωμένα νερά του Καστελόριζου μετά το Πάσχα και ένα φόρο τιμής στους τρεις νεκρούς ήρωες Γενάρη μήνα στα Ίμια...ΚΑΝΕΙΣ.
Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter