Write on Κυριακή, 01 Ιουνίου 2014 Κατηγορία ΕΠΙ ΣΚΟΠΟΝ
Γράφει ο Αριστομένης Συγγελάκης*

«Όταν η Μάχη τέλειωσε, ο στρατός είχε νικήσει. Μα οι γυναίκες των ηττημένων που είχαν χάσει παιδιά, αδέρφια, πατεράδες ή συζύγους, κατέβηκαν στο γιαλό, σκαρφάλωσαν στα βουνά και, όπου βρήκαν νεκρό σώμα εχθρού, το τίμησαν: το έπλυναν και το έθαψαν, όπως του έπρεπε. Ο νεκρός δεν ήταν πια εχθρός. Ήταν ο άταφος αδελφός. Κι αυτές ήταν οι εγγονές της Αντιγόνης, που έκαναν το χρέος τους απέναντι στους νεκρούς. Την ίδια ώρα, οι νικητές έμπαιναν στην Κάνδανο. Στην περιοχή γύρω από το χωριό είχαν χάσει 27 άντρες. Και τότε, ΩΣ ΑΝΤΙΠΟΙΝΑ, πήραν μια πρωτοφανή ακόμα και για καιρό πολέμου απόφαση: σκότωσαν όσους από τους κατοίκους βρήκαν και ξεθεμέλιωσαν το χωριό. Φεύγοντας, περήφανοι για το έργο τους, άφησαν και σχετικές πινακίδες! Αναζητήστε τις στο διαδίκτυο...». (Επιστολή του Μανώλη Γλέζου στη "Die Welt", 3.5.2013).

Η Μάχη της Κρήτης αποτελεί το μοναδικό, έως τότε, παράδειγμα καθολικής, πάνδημης, αντίστασης ενός λαού απέναντι σε ένα κράτος – εισβολέα. Ο ηρωικός λαός της Κρήτης αμυνόμενος με πείσμα κι αυταπάρνηση, με τα όπλα των προγόνων του ή ακόμη και με γυμνά χέρια, προκάλεσε βαρύτατες απώλειες στις γερμανικές δυνάμεις και κέρδισε τον παγκόσμιο θαυμασμό, αναγκάζοντας παράλληλα τον Χίτλερ να αποσύρει οριστικά το επίλεκτο σώμα των αλεξιπτωτιστών. Περισσότερες από 600 μικρές και μεγάλες ομάδες κατοίκων του νησιού συγκροτήθηκαν σε χρόνο – ρεκόρ και πήραν την υπόθεση στα χέρια τους. Γράμματα και ράσο, αλέτρι και μυστρί, βρέθηκαν μαζί στον υπέρ πάντων αγώναυπεράσπισης της πατρίδας, εθελοντές στον πόλεμο και στον θάνατο. Δεν χρειάστηκε ούτε διαταγή, ούτε εκπαίδευση στρατιωτική για να πολεμήσουν οι Κρητικοί τον εχθρό. Ήταν μια πανίσχυρη εσωτερική παρόρμηση, μία ιστορική υποχρέωση, ένα ιερό καθήκον.

Αν δεν υπήρχε η εγκληματική ανευθυνότητα, στα όρια της προδοσίας, της«μεταξικής» ελληνικής κυβέρνησης αλλά και των συμμάχων Άγγλων η Κρήτη θα είχε κρατήσει: ο αφοπλισμός των Κρητών πριν τον πόλεμο λόγω του φόβου του Μεταξά (και στη συνέχεια και των Άγγλων) για επικείμενη κρητική εξέγερση, η ανεξήγητη και ύποπτη μη θωράκιση (στρατιωτική, από πλευράς αεροπορικής κάλυψης αλλά και τηλεπικοινωνιών, οδικού δικτύου και τεχνικών υποδομών) της νήσου πριν την εισβολή κι ενώ ήταν δεδομένος ο σχεδιασμός των Γερμανών για την κατάληψή της, η αποστολή της 5ης Μεραρχίας Κρητώνστο Αλβανικό Μέτωπο και η μη επιστροφή της στην Κρήτη αμέσως μετά την κατάρρευση του Μετώπου, η απαγόρευση εξοπλισμού των πολιτών με εντολή Μανιαδάκη, λίγο πριν την έναρξη της εισβολής και παρά την παρουσία στο λιμένα της Σούδας του γεμάτου όπλα και πυρομαχικά πλοίου «Θαμώνη» (το οποίο και τελικά βύθισαν οι Γερμανοί) και, τέλος, η μησυγκρότηση Πολιτοφυλακής, παρά τα αγωνιώδη αιτήματα του κρητικού λαού είναι μερικά μόνο από τα τραγικά λάθη που επέτρεψαν την εκπόρθηση της Κρήτης από τα γερμανικά στρατεύματα. Η σύσταση, μάλιστα, της ελληνικής και αγγλικής στρατιωτικής διοίκησης Κρήτης στις 11 Μαΐου 1941 προς τους κατοίκους της Κρήτης να απομακρύνονται από τα σημεία της επίθεσης και να κλείνονται στα σπίτια τους δείχνει ότι την Αντίσταση του κρητικού λαού δεν την φοβούνταν μόνο οι Γερμανοί!

Όμως ο Κρητικός λαός πλήρωσε σκληρά την «αυθάδειά» του να αντισταθεί στον αήττητο έως τότε Άξονα: η «μαύρη Παρασκευή» 23 Μαΐου 1941, όπου το 1/3 του Ηρακλείου ισοπεδώθηκε και πολλοί πολίτες έχασαν τη ζωή τους από τους βομβαρδισμούς της Λουφτβάφε συνοδεύτηκε από σειρά μαζικών εκτελέσεων και Ολοκαυτωμάτων. Η Κρήτη έχει το ηρωικό αλλά και συνάμα τραγικό προνόμιο να αποτελεί τον τόπο όπου για πρώτη φορά υλοποιήθηκε το αποκρουστικό δόγμα της συλλογικής ευθύνης και συντελέσθηκαν οι πρώτες σφαγές αμάχων στην Ευρώπη: Μισσύρια Περιβολίου Ρεθύμνου 23 και 24.5 καιΚακόπετρος Χανίων 24.5.1941, Αστέρι Ρεθύμνου 1.6 και τις επόμενες δύο μέρες Άδελε, Παγκαλοχώρι και Λουτρά Ρεθύμνου, Κοντομαρί, Φλώρια, Πρασές και Κάνδανος Χανίων,εκτελέσεις των 12 μαρτύρων στο Ηράκλειο.

Συνολικά, περίπου 2.000 Κρητικοί δολοφονούνται αμέσως μετά τη Μάχη της Κρήτης. Για να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα και να «νομιμοποιηθούν» οι απάνθρωπες αυτές πράξεις, που πραγματικό στόχο είχαν να εκδικηθούν και να τρομοκρατήσουν τον κρητικό λαό, κατασκευάζεται, κατά την πάγια πρακτική του Γ' Ράιχ, μια καθ' ολοκληρίαν ψεύτικη εικόνα «αγριοτήτων» στις οποίες, δήθεν, επιδόθηκαν οι Κρητικοί. Ο ίδιος ο Bruno Braüer, μετέπειτα διοικητής του «Φρουρίου Κρήτη», χλεύασε ως κατασκευασμένους τους δήθεν «βασανισμούς» και «ακρωτηριασμούς» Γερμανών αλεξιπτωτιστών από τους μαχόμενους υπέρ πατρίδας και ελευθερίας Κρήτες πολίτες.

Την συγκλονιστική και άκρως αποκαλυπτική αναφορά του Μανώλη Γλέζου ότι οι Κρητικοί τίμησαν τους νεκρούς της Βέρμαχτ, έπλυναν και κήδεψαν τα νεκρά σώματα των Γερμανών, τηρώντας τις παραδόσεις του κρητικού και του ελληνικού λαού, που ξέρει να αγωνίζεται, δίνοντας τα πάντα για την ελευθερία αλλά ξέρει και να συμπεριφέρεται με ανθρωπιά και σεβασμό απέναντι στον αντίπαλο, έρχεται να επικυρώσει και ένα αυθεντικόπεριστατικό που πρόσφατα υπέπεσε στην αντίληψή μου: όπως μου αφηγήθηκε το ζεύγος Ελένης και Λεωνίδα Παναγιωτάκη, οι οποίοι πριν 40 χρόνια ήταν φοιτητές στη Γερμανία,ενώ περπατούσαν στο Μέρινγκεν, λίγο έξω από τη Στουτγάρδη, συνάντησαν έναν Γερμανόαγρότη και του ζήτησαν να αγοράσουν λαχανικά. Μόλις ο τελευταίος έμαθε ότι κατάγονται από την Κρήτη, τους αφηγήθηκε με ενθουσιασμό την προσωπική του εμπειρία: κατά την πτώση του ως αλεξιπτωτιστής σε κρητικό έδαφος (πιθανότατα στο Ηράκλειο) είχε τραυματιστεί βαρύτατα και σώθηκε χάρη στην εξαιρετική φροντίδα, που με ζεστασιά και αφοσίωση του παρείχε το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό του Πανανείου. Αυτό το γεγονός, που έκανε τον πρώην αλεξιπτωτιστή της Βέρμαχτ να τρέφει τις καλύτερες αναμνήσεις από την Κρήτη και τον λαό της, απαντά με τον καλύτερο τρόπο στα μυθεύματα περί κακομεταχείρισης των Γερμανών.

Όμως οι Γερμανοί κάθε άλλο παρά εκτίμησαν την σπάνια λεβεντιά των Κρητικών: τον ηρωισμό, την αυτοθυσία τους για να υπερασπισθούν τα πάτρια εδάφη αλλά και τον ανθρωπισμό και τη φιλευσπλαχνία τους. Το αδούλωτο φρόνημα του κρητικού λαού δεν μπορούσε να γίνει αποδεκτό από τους σχεδιαστές της ναζιστικής νέας τάξης πραγμάτων κι αυτή ήταν η πραγματική αιτία των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας που οι Γερμανοί επιτέλεσαν στην Κρήτη, με μια μεθοδικότητα που σοκάρει. Ωστόσο, παρά τη ναζιστική τρομοκρατία ο υπερήφανος και αδούλωτος λαός της Κρήτης δεν κάμφθηκε: Kατά παγκόσμια πρωτοτυπία, πριν ακόμη πέσει η Κρήτη, στις 30 Μαΐου, συγκροτείται η πρώτη αντιστασιακή ομάδα! Έως τις 15 Αυγούστου 1941, δηλαδή μέσα στους πρώτους 2,5 μήνες της Κατοχής, δημιουργούνται στην Κρήτη ένα πλήθος αντιστασιακών οργανώσεων: H Κρητική Εθνική Επαναστατική Επιτροπή με επικεφαλής τον Αλέξανδρο Ραυτόπουλο, τοΠαγκρήτιο Απελευθερωτικό Μέτωπο που συγκρότησαν οι 9 αριστεροί πολιτικοί εξόριστοι που δραπέτευσαν από τη Φολέγανδρο, η Ανώτατη Επιτροπή Αγώνος Κρήτης από τους Ανδρέα Παπαδάκη, Ιωάννη Παϊζη, Ιωάννη Ιωαννίδη και Ανδρέα Πολέντα, η Ανεξάρτητη Ομάδα Ανωγείων υπό τον Γιάννη Δραμουντάνη ή Στεφανογιάννη, η ομάδα του Μανόλη Μπαντουβά και η ομάδα του Γιώργη Πετρακογιώργη. Ακολουθούν οι ομάδες του Αντώνη Γρηγοράκη ή Σατανά από τον Κρουσώνα, το «Τάγμα Θανάτου» υπό τον Βασίλη Πατεράκη από το Κουστογέρακο Σελίνου, η ομάδα του Αδάμ Κρασανάκη στο Λασίθι, του Κωνσταντίνου Μπασιά στη μονή Σελίνου, του Γεωργίου Καρκάνη στο Ασκύφου, του Ε. Μανουσέλη στον Καλλικράτη και πολλές ακόμη μικρότερες αντιστασιακές ομάδες. Όλες οι αντάρτικες οργανώσεις και ομάδες σε συνεργασία με το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, την Ε.Ο.Κ. δίνουν σκληρή μάχη εναντίον των κατακτητών, συμβάλλοντας τελικά στη συντριβή του χιτλερισμού και την απελευθέρωση της Ελλάδας και της Ευρώπης.

Όμως 70 χρόνια μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας από τον ναζιστικό ζυγό, ο ελληνικός λαός δικαίως αγανακτεί διότι ακόμη δεν έχει αποδοθεί δικαιοσύνη. Δεν έχει δοθεί καμία αποζημίωση, καμία επανόρθωση, καμία αποκατάσταση! Γιατί άραγε; Μήπως γιατί ακόμη οι Γερμανοί δεν μπορούν να συγχωρήσουν στο λαό μας το ανυπόταχτο φρόνημα και τη λεβέντικη αντίστασή του στη ναζιστική λαίλαπα; Ή μήπως γιατί φοβούνται μια νέα «Μάχη της Κρήτης», που θα ακυρώσει τα σχέδιά τους για την οριστική καθυπόταξη της Ευρώπης στον νέο Άξονα Βερολίνου - Βρυξελλών;

Η ορμητική επαναφορά του θέματος της διεκδίκησης των γερμανικών οφειλών στο προσκήνιο της επικαιρότητας, και μάλιστα για πρώτη φορά ως διακύβευμα των ευρωεκλογών, ευλόγως δημιουργεί υψηλές προσδοκίες στον ελληνικό λαό για δικαιοσύνη και αποζημίωση. Αποτελεί όμως και μια ενδόμυχη ελπίδα για τους λαούς της Ευρώπης - και συνεπώς πεδίο σύναψης νέων συμμαχιών - ότι η «γερμανική Ευρώπη» θα μείνει στα χαρτιά, ότι η ευρωπαϊκή ιδέα θα επικρατήσει εν τέλει των νεοϊμπεριαλιστικών σχεδιασμών. Ο κόμπος έφτασε στο χτένι! Όσοι από την ελληνική πολιτική τάξη, κόμματα και πρόσωπα, θέτουν πάνω απ' όλα τον λαό και τον τόπο οφείλουν να δώσουν, εδώ και τώρα, το παρών στη διεκδίκηση. Ζητούνται αποδείξεις!

 * Ο Αριστομένης Συγγελάκης είναι μέλος της Σ.Ε. του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα.

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Σάββατο, 05 Απριλίου 2014 Κατηγορία ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Το Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα, το Δίκτυο Μαρτυρικών Πόλων και Χωριών της Ελλάδας και η Πανελλήνια Ένωση Δικηγόρων για τις Γερμανικές Αποζημιώσεις διοργανώνουν εκδήλωση με τίτλο:
ΜΝΗΜΗ ΚΑΙ ΧΡΕΟΣ, ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ!
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στο Ρέθυμνο, αύριο Κυριακή 6 Απριλίου 2014 (ανήμερα της έναρξης της εισβολής της Ναζιστικής Γερμανίας στην Ελλάδα) από τις 11.00 π.μ. έως τις 2.00 μ.μ. στο Σπίτι του Πολιτισμού στην Παλιά Πόλη Ρεθύμνου.

Ομιλητές:
-Στέλιος Περράκης, Καθηγητής Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου και Αναπληρωτής Πρύτανη στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
-Αριστομένης Συγγελάκης, Οδοντίατρος και Πολιτικός Επιστήμων, Μέλος της Σ.Ε. του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα
-Σαράντος Θεοδωρόπουλος, Δικηγόρος – ιστορικός ερευνητής, Μέλος του Προεδρείου της Π.Ε.Δ.
Συντονιστής: Μάρκος Μαρινάκης, δικηγόρος, μέλος του Δ.Σ. της Π.Ε.Δ.

Η εκδήλωση έχει τεθεί υπό την αιγίδα της Περιφερειακής Ενότητας Ρεθύμνου και του Δήμου Ρεθύμνου. Θα υπάρξουν παρεμβάσεις εκπροσώπων φορέων και ενώσεων θυμάτων και συζήτηση με το κοινό.

Η διεκδίκηση των δίκαιων, ισχυρά τεκμηριωμένων και απαράγραπτων αξιώσεων μας από τη Γερμανία για «τις ληστείες, τις τρομοκρατικές πράξεις και τις δολοφονίες», σύμφωνα με την πρόσφατη ομιλία του Γερμανού Προέδρου κ. Γκάουκ στους Λυγκιάδες, που υπέστη ο Ελληνικός Λαός κατά την περίοδο της Κατοχής επανέρχεται ορμητικά στο προσκήνιο, διαψεύδοντας όσους έσπευσαν να θεωρήσουν το ζήτημα «λήξαν». Η πρόσφατη συγγνώμη του Προέδρου της ΟΔΓ κ. Γ. Γκάουκ, δεν σηματοδοτεί το τέλος των προσπαθειών μας αλλά, αντίθετα, αποτελεί το έναυσμα για την κλιμάκωση του αγώνα μας. Ενός αγώνα, εθνικού, διεθνιστικού, οικουμενικού για την αποκατάσταση της ιστορικής μνήμης και την απόδοση δικαιοσύνης.

Η Κρήτη υπέφερε τα πάνδεινα από τη γερμανική τρομοκρατία, καταβάλλοντας το μεγαλύτερο αναλογικά φόρο αίματος σε όλη την Ευρώπη. Ο περήφανος Κρητικός Λαός, πάντα πρωτοπόρος στους πατριωτικούς και δημοκρατικούς αγώνες, πρωτοστατεί και σήμερα στον αγώνα διεκδίκησης των γερμανικών οφειλών στέλνοντας, παράλληλα, ένα ισχυρό μήνυμα καταδίκης του ναζισμού.
70 χρόνια μετά την Κατοχή, έχει, επιτέλους, έλθει η ώρα για την έμπρακτη δικαίωση της Θυσίας του Ελληνικού Λαού. Μιας Θυσίας, που συντέλεσε τα μέγιστα στην απελευθέρωση της Ευρώπης και της ίδιας της Γερμανίας από το ναζιστικό ζυγό, κάτι που η σύγχρονη Γερμανία οφείλει να μη λησμονεί! Ο αγώνας μας δεν στρέφεται κατά του Γερμανικού Λαού, με τον οποίο αισθανόμαστε αλληλέγγυοι, όπως και με κάθε Λαό, αλλά επιδιώκουμε την απόδοση Δικαιοσύνης,. Και σ' αυτό είμαστε αμετακίνητοι!

Οι νεκροί ζητούν Δικαίωση! Η Ιστορία μας καλεί να σταθούμε με θάρρος και αποφασιστικότητα ενώπιον των ευθυνών μας. Η γενναία Αντίσταση του ελληνικού λαού απέναντι στον Άξονα αποτελεί φάρο αγωνιστικότητας! Και στην υπόθεση των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα, μόνο η παλλαϊκή κινητοποίηση μπορεί να φέρει τη νίκη!
Γερμανικές Αποζημιώσεις: Ο Λαός παίρνει την υπόθεση στα χέρια του!

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Πέμπτη, 13 Μαρτίου 2014 Κατηγορία ΕΙΔΗΣΕΙΣ
Του Αριστομένη Ι. Συγγελάκη
Μέλους της Σ.Ε. του Εθνικού Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα και μέλους οικογένειας με μεγάλο αριθμό θυμάτων στο Ολοκαύτωμα της Βιάννου

Η δυναμική και ολοκληρωμένη παρουσία της αντιπροσωπείας του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα, των Ενώσεων Θυμάτων Καλαβρύτων και Βιάννου και συναγωνιστών από μαρτυρικά χωριά στην Ήπειρο, κατά την επίσκεψη του Γερμανού Προέδρου κ. Γιόαχιμ Γκάουκ στο μαρτυρικό χωριό Λυγκιάδες Ιωαννίνων, όπου για πρώτη φορά από επίσημα γερμανικά χείλη διατυπώθηκε ευθέως «συγνώμη»για τα εγκλήματα που έκαναν οι Γερμανοί στην Ελλάδα, υπενθύμισε στην Ελλάδα, τη Γερμανία και τη διεθνή κοινότητα ότι 70 χρόνια μετά την τραγωδία της Κατοχής, η Γερμανία συνεχίζει να μην εκπληρώνει τις απαράγραπτες υποχρεώσεις της. Στην αντιπροσωπεία συμμετείχαν οι εξής: από το Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης οι Δημήτρης Χαντζαρόπουλος, Αριστομένης Ι. Συγγελάκης, καιΜανώλης Μηλιαράκης, οι Πρόεδροι των Ενώσεων Θυμάτων Καλαβρύτων και Βιάννου Χαρίλαος Ερμείδης και Αριστομένης Α. Συγγελάκης, συναγωνιστές Ηλίας Λάμπρηςκαι Δημήτρης Βλαχοπάνος (Κομμένο), Παναγιώτης Παππάς (Μουσιωτίτσα), Λουκάς Δημάκας (Δίστομο),Φώτης Σωμαράκης (Άρβη Βιάννου), καθώς και οΠαναγιώτης Μπαμπούσκας, επιζών της σφαγής στους Λυγκιάδες.

Με κάθε δυνατό τρόπο κάναμε αισθητή την παρουσία μας: σηκώσαμε πανώ με το σύνθημα «Δικαιοσύνη και Αποζημίωση!» ως απάντηση στη συγγνώμη του, φωνάξαμε για αρκετά λεπτά «Δι-και-ο-σύ-νη! Δι-καιο-σύ-νη!»συγκεντρώνοντας πάνω μας τις κάμερες δεκάδων φωτορεπόρτερς και εικονοληπτών από την Ελλάδα, την Γερμανία και διεθνή πρακτορεία, μοιράσαμε την επίκαιρηανακοίνωση του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης, ενημερώσαμε τους πολίτες και την κοινή γνώμη. Καιθέσαμε ευθέως το ζήτημα στον ίδιο τον κ Γκάουκ, όταν μας δέχθηκε, εκτός προγράμματος, στο μικρό χώρο του Μουσείου Θυμάτων του Ολοκαυτώματος των Λυγκιάδων.

Μεταφέρω εδώ, με δυο λόγια, τα όσα είπαμε στον γερμανό Πρόεδρο: του επισημάναμε ότι είναι σημαντικήπράξη η ξεκάθαρη συγγνώμη, την οποία περιμέναμε για δεκαετίες, αλλά δεν αρκεί. Θα θέλαμε να είναι το πρώτο βήμα για την έμπρακτη δικαίωση της θυσίας του ελληνικού λαού. Οι δύο χώρες οφείλουν να προσέλθουν στο τραπέζιτης διαπραγμάτευσης για το σύνολο των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα και σε πνεύμα αμοιβαίουσεβασμού και κατανόησης είμαστε βέβαιοι ότι θα βρουν από κοινού την καλύτερη δυνατή, αμοιβαία αποδεκτή, λύση βάζοντας ισχυρή παρακαταθήκη για ένα ειρηνικό μέλλον. Ελπίζουμε, συνεχίσαμε, ότι η επόμενη επίσκεψή του θα επισφραγίσει μία αμοιβαία αποδεκτή συμφωνία, που είναι τόσο αναγκαία για να προχωρήσουμε μπροστά. Τον ενημερώσαμε επίσης ότι Πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου είναι ο Μανώλης Γλέζος (και απάντησε άμεσα και ζεστά ότι τον συνάντησε την προηγούμενη μέρα) και του επιδώσαμε το ψήφισμα του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης, τη«Μαύρη Βίβλο της Κατοχής», έκδοση του Εθνικού Συμβουλίου στα ελληνικά και τα γερμανικά και την Έκθεση του ελληνικού κράτους του 1946 (επιμέλεια τουΚωνσταντίνου Δοξιάδη) «Αι θυσίαι της Ελλάδος στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο». Έδειξε εντυπωσιασμένος από το γεγονός ότι η (συνολική) αντιπροσωπεία μας εκπροσωπούσε τόσα πολλά Ολοκαυτώματα απ' όλη την Ελλάδα. Μας ευχαρίστησε θερμά για το γεγονός ότι κάναμε τόσο δρόμο να τον βρούμε και μας ζήτησε, από την αρχή, να βγάλουμε φωτογραφία μαζί του και με τον κ. Παπούλια.

Δεσμεύθηκε ότι θα μεταφέρει στη χώρα του όλα όσα έζησεκαι όσα του είπαμε και του επιδώσαμε και δεν πρόκειται να τα ξεχάσει ποτέ. Ευχαρίστησε ιδιαιτέρως τον Κάρολο Παπούλια για την εμπειρία αυτή. Μας είπε όμως ότι ηιδιότητά του δεν του επιτρέπει να πάρει μία διαφορετική θέση από την κυβέρνησή του στο θέμα των επανορθώσεων και αποζημιώσεων. Ωστόσο, ως Πρόεδρος ενός Συλλόγουυπέρ της Δημοκρατίας και κατά της Λήθης κάνει ό,τι μπορεί για να μην ξεχαστούν τα εγκλήματα του ναζισμού.
Δεν μπορεί, επίσης, να περάσει απαρατήρητο ότι κατά την ομιλία του ευχαρίστησε δημοσίως τον σπουδαίο φιλέλληνα και υποστηρικτή του αγώνα μας, Καθηγητή της Ιστορίας του Δικαίου Κριστόφ Σμινκ-Γουστάβους για τηντεκμηρίωση και ανάδειξη του εγκλήματος στους Λυγκιάδες, τον άνθρωπο που μέχρι πριν λίγο καιρό δεν μπορούσε να βρει εκδοτικό οίκο στη Γερμανία για το σπουδαίο βιβλίο του. Σημεία των καιρών! Σε κάθε περίπτωση, πάντως, οφείλουμε να είμαστε επιφυλακτικοί μέχρι να δούμε τη συνέχεια...

Αναμφισβήτητα, η συγγνώμη του Προέδρου της Ο.Δ. της Γερμανίας είναι σημαντική εξέλιξη, καθώς η ξεκάθαρη έκφραση μεταμέλειας ακούγεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Ωστόσο, δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι για να λάβει το πλήρες της νόημα, για να αποδειχθεί ειλικρινής, απαιτούνται πράξεις! Πράξεις δικαιοσύνης, έμπρακτης ανάληψης της ευθύνης και αποκατάστασης συνολικά όλων των γερμανικών εγκλημάτων και οφειλών της περιόδου 1941-1944! Διαφορετικά θα πρόκειται για ένα «πουκάμισο αδειανό», μία ακόμη θεαματική, χωρίς αντίκρυσμα, κίνηση, στο πλαίσιο της «διπλωματίας του πένθους και της συγγνώμης» του γερμανικού κράτους, που στόχο έχει μόνο τον εξωραϊσμό της εικόνας της Γερμανίας και τον κατευνασμό του αντιγερμανικού μένους που κυριαρχεί στην Ελλάδα και πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Σε κάθε περίπτωση όμως, οφείλουμε να επισημάνουμε ότι, ανεξάρτητα από τις προθέσεις και τους υπολογισμούς της Γερμανίας, πριν την επίσκεψη του κ. Γ. Γκάουκ στην Ελλάδα, το αποτέλεσμα είναι διαφορετικό από αυτό που προσδοκούσε η γερμανική κυβέρνηση: το ζήτημα της διεκδίκησης βρίσκεται πλέον στο ζενίθ! Ο ελληνικός λαός κρίνει τη συγγνώμη ευπρόσδεκτη και αναγκαία αλλά όχι ικανή για να αποδώσει δικαιοσύνη, αν δεν συνοδευτεί από την καταβολή των γερμανικών οφειλών, ενώ και μέσα στη Γερμανία διαφαίνονται πλέον ρωγμές στο τείχος της αδιαλλαξίας και της επιλεκτικής εις βάρος της Ελλάδας στάσης. Είναι χαρακτηριστικό το δημοσίευμα τηςSueddeutsche Zeitung, που αναφέρει ότι η γερμανική κυβέρνηση θεωρεί το ζήτημα λήξαν, προσθέτοντας ωστόσο, σε σχέση με τον κ. Γκάουκ, ότι «κάποια πράγματα στη στάση του αφήνουν να εννοηθεί ότι στο θέμα «επανορθώσεις για τους Έλληνες» θέλει τουλάχιστον να προκαλέσει κάποιες σκέψεις στη Γερμανία»... Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο, ότι δεχθήκαμε καταιγισμό μηνυμάτων χαράς κι αισιοδοξίας από τους Γερμανούς φίλους και συναγωνιστές μας, οι οποίοιείδαν την εικόνα και πληροφορήθηκαν άμεσα από τονSpiegel, τις γερμανικές εφημερίδες και τηλεοράσεις την, ιδιαίτερης συμβολικής και πολιτικής σημασίας, ενέργειά μας να ανοίξουμε πανώ με το σύνθημα «Δικαιοσύνη και Αποζημίωση!».

Ο Γερμανός Πρόεδρος μαζί με τη συγγνώμη που διατύπωσε αναγνώρισε και το «ηθικό χρέος» της Γερμανίας, διαχωρίζοντάς το ωστόσο από την δίκαιη και τεκμηριωμένη αξίωσή μας για αποζημιώσεις. Όμως,πόσο ειλικρινής είναι η μεταμέλεια του θύτη όταν δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του εμπράκτως;Πόσο έντιμη είναι η προεδρική «συγγνώμη» όταν η γερμανική κυβέρνηση εξακολουθεί συστηματικά να αρνείται να αναλάβει, επί της ουσίας, την ευθύνη της για τα εγκλήματα του Γ' Ράιχ στην Ελλάδα; Πώς, αλήθεια, θα υπερισχύσει το δίκαιο όταν τα θύματα των Λυγκιάδων, της Βιάννου, των Καλαβρύτων, του Διστόμου, του Χορτιάτη, του Κομμένου, των Κερδυλλίων, της Δράκειας, της Υπάτης, των Ανωγείων, της Καντάνου, του Σοκαρά, της Δαμάστας, των χωριών του Κέντρους και του Αμαρίου και των άλλων Ολοκαυτωμάτων στην Ελλάδα δεν έχουν αποζημιωθεί; Όταν το κατοχικό αναγκαστικό δάνειο και οι κλαπέντες πολιτιστικοί θησαυροί δεν έχουν επιστραφεί και η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που δεν έχει λάβει επανορθώσεις;

Κάνουμε σαφές σε όλους: η λύτρωση της Γερμανίας από τη μέγγενη του «ηθικού χρέους» της απαιτεί θαρραλέες και ουσιαστικές πράξεις από την ίδια!Πράξεις «Δικαιοσύνης και Αποζημίωσης!». Η λύτρωση της Ελλάδας από την τραγωδία της Κατοχής και τις συνέπειές της, που οδήγησαν στο σημερινό δράμα που βιώνει ο ελληνικός λαός, απαιτεί δυναμική, μεθοδική και αποτελεσματική διεκδίκηση. Οι απόγονοι των θυμάτων, το Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης και ο ελληνικός λαός στο σύνολό του θα στηρίξουμε την εθνική προσπάθεια διεκδίκησης αλλά και θα είμαστε αυστηροί κριτές οποιασδήποτε παλινωδίας ή ανεύθυνης στάσης.

Συνεχίζουμε λοιπόν να αγωνιζόμαστε όλοι οι Έλληνες, με το Εθνικό Συμβούλιο των Οφειλών και τον Μανώλη Γλέζο να συντονίζουν και βηματοδοτούν τον εθνικό και δημοκρατικό μας αγώνα, σε αγαστή συνεργασία και με τηνκαθοριστική συμβολή των Ενώσεων Θυμάτων, του Δικτύου Μαρτυρικών Δήμων, της Πανελλήνιας Ένωσης Δικηγόρων για τις Γερμανικές Αποζημιώσεις, όλων των δημοκρατικώνφορέων και των δημοκρατών σε όλη την Ελλάδα αλλά και πέραν αυτής. Με δύναμη, ενότητα και ομοψυχία! Έναν αγώνα που πρέπει να γίνει υπόθεση ολόκληρου του Ελληνικού Λαού, μέχρι τη δικαίωση!

Αγωνιζόμαστε κι αισιοδοξούμε! Μέχρι τη νίκη!

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Πέμπτη, 06 Μαρτίου 2014 Κατηγορία ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Την απόρρητη Έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους για τις γερμανικές επανορθώσεις για τον Α' και Β' Παγκόσμιο Πόλεμο δημοσιεύει εκ νέου το Real.gr, την ημέρα που ξεκινά ουσιαστικά η επίσκεψη του Γερμανού προέδρου Γιόακιμ Γκάουκ στη χώρα μας.

Την Έκθεση, που είχε αποκαλύψει η Realnews την Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2013, ημέρα διεξαγωγής των γερμανικών εκλογών, ζήτησε από τον Ευάγγελο Βενιζέλο στο τελευταίο Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Παπαδημούλης, ενώ την έχει ζητήσει με ερώτηση στη Βουλή και ο Μανώλης Γλέζος, πλην όμως ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός των Εξωτερικών την χαρακτηρίζει ... απόρρητη!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΑΠΟΡΡΗΤΗ ΕΚΘΕΣΗ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΛΟΓΙΣΤΗΡΙΟΥ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΤΟΧΙΚΟ ΔΑΝΕΙΟ

Σύμφωνα με την απόρρητη αυτή Έκθεση, που είχε παραγγελθεί από τον πρώην υπουργό Εξωτερικών Δημήτρη Αβραμόπουλο στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, ώστε να διαμορφωθεί το πλαίσιο διεκδικήσεων των γερμανικών επανορθώσεων από τη γερμανική πλευρά, αποκαλύπτεται ότι η Ελλάδα δεν έχει διεκδικήσει ούτε τις πολεμικές επανορθώσεις από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο! Ταυτόχρονα όμως διαβεβαιώνει ότι η Ελλάδα δεν έχει αποποιηθεί των αξιώσεών της.

Στα συμπεράσματα της Έκθεσης μεταξύ άλλων αναφέρονται:

• Δεν προκύπτει ότι έχει καταβληθεί κάποιο ποσό για εξόφληση των απαιτήσεων της χώρας σχετικά με την αποπληρωμή του «κατοχικού δανείου»

• Από το αρχειακό υλικό δεν προκύπτει καταβολή αποζημίωσης σε ιδιώτες για υλικές ζημιές που υπέστησαν κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στις ιδιωτικές τους περιουσίες

• Για τις απαιτήσεις από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο προκύπτει ότι έχουν καταβληθεί:

-115 εκατομμύρια γερμανικά μάρκα για παροχές υπέρ Ελλήνων υπηκόων που εθίγησαν από εθνικοσοσιαλιστικά μέτρα δίωξης.

-4.800.000 γερμανικά μάρκα για αποζημιώσεις αφαιρεθέντων καπνών.

-Ποσοστό τουλάχιστον 0,93% για Επανορθώσεις που εμπίπτουν στην κατηγορία Α΄ (Συμφωνία των Παρισίων του 1946-Μέρος 1).

• Στο αρχειακό υλικό βρέθηκαν αναφορές με επιστημονική τεκμηρίωση, σύμφωνα με τις οποίες οι απαιτήσεις της χώρας μας από το «κατοχικό δάνειο» (ως ιδιάζουσα περίπτωση, η οποία αποτελεί συμβατική υποχρέωση) μπορεί να μην ενταχθούν στη γενικότερη ρύθμιση των γερμανικών Επανορθώσεων αλλά να επιδιωχθεί διακανονισμός στη βάση της συμφωνίας του Μαρτίου του 1942 (Ρώμη). Το θέμα αυτό χρήζει περαιτέρω εξέτασης από ειδικούς.

Κατοχικό δάνειο – έκθεση Λαμπρούκου

Η απόρρητη Έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην Έκθεση Λαμπρούκου, μετέπειτα γενικού διευθυντή του υπουργείου Συντονισμού και τότε στελέχους του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, υπεύθυνου χειριστή των θεμάτων σχετικών με την όλη διαδικασία των προκαταβολών προς τα στρατεύματα κατοχής.

Σύμφωνα με την Έκθεση μέχρι τη 31/12/1941 είχε καταβληθεί στη χρηματοδότηση των αρχών κατοχής μέσω της τραπέζης της Ελλάδος το συνολικό ποσό των 20.061.086.000 δρχ. στο οποίο πρέπει να προστεθεί το ποσό των 1.733.918.700 μεσογειακών δραχμών που εν τω μεταξύ είχαν και αυτές αποσυρθεί και καταστραφεί.

Το ποσό αυτό που είχε διατεθεί για τις ανάγκες των αρχών κατοχής , αντιστοιχεί στο 45% περίπου του κυκλοφορούντος χρήματος. Υπενθυμίζεται ότι από 18/07/1941 με διαταγή του τότε υπουργού Οικονομικών κ. Γκοτζαμάνη όλες οι δημόσιες υπηρεσίες διατάχθηκαν, τα περιεχόμενα σε αυτές μάρκα κατοχής να μην κυκλοφορούν πλέον, αλλά να παραδίδονται στην Τράπεζα της Ελλάδος, η οποία είχε την υποχρέωση να αντικαθιστά τα κατοχικά χαρτονομίσματα με βάση νέες ισοτιμίες.

Σημειώνεται επίσης ότι σε σωρεία εγγράφων αποτυπώνεται η αγωνία για την αποσάθρωση της ελληνικής οικονομίας και τη δυστυχία των Ελλήνων, ιδιαίτερα όταν οι αρχές κατοχής επέβαλαν την αναγκαστική εξαγωγή ειδών διατροφής όπως λάδι, σταφίδα, καπνά κ.α.

Σύμφωνα πάντα με την Έκθεση, κατά το έτος 1942 συνεχίστηκαν με διαρκώς αυξανόμενους ρυθμούς οι αξιώσεις και καταβολές δαπανών κατοχής. Έτσι για το πρώτο τρίμηνο του 1942 παραδόθηκαν τον Ιανουάριο στις γερμανικές αρχές 13.966.000.000 δρχ., στις ιταλικές αρχές 3.530.000.000 δρχ. και 448.920.000 μάρκα.

Με το υπ' αριθμός 160 της 23ης Μαρτίου 1942 έγγραφο του πληρεξουσίου του Ράιχ για την Ελλάδα προς τον πρωθυπουργό της Ελλάδας καθορίζονται τα έξοδα κατοχής σε 1.500.000.000 δρχ.

Για τις πέραν του ποσού αυτού αναγκαίες καταβολές προς τις αρχές κατοχής θα εχρεώνετο ειδικός άτοκος λογαριασμός σε βάρος της γερμανικής και ιταλικής κυβέρνησης. Η ρύθμιση δε των καταβολών αυτών θα λάμβανε ρύθμιση αργότερα.

Τα καταβαλλόμενα ποσά προς τις αρχές κατοχής διαρκώς αυξάνονταν και η κυκλοφορία των τραπεζογραμματίων της Τράπεζας της Ελλάδος συνεχώς μεγάλωνε εξαιτίας των μεγάλων αναλήψεων από τις γερμανικές και τις ιταλικές αρχές.

Οι τιμές αυξάνονταν και το ελληνικό δημόσιο ήταν υποχρεωμένο να προβαίνει σε αυξήσεις των μισθών και των συντάξεων , να αυξάνει γενικά τις δαπάνες του και επομένως να συμβάλει και αυτό έστω με μικρότερο σχετικά ποσό, στην αύξηση της κυκλοφορίας του χρήματος.

Στις 30 Απριλίου του 1942 η κυκλοφορία ανερχόταν σε 79 περίπου δισ. Από τα οποία τα 47 δισ. αποτελούσαν προκαταβολές στις αρχές κατοχής, δηλαδή το 60% της συνολικής κυκλοφορίας.

1,6 πεντάκις εκατομμύρια δραχμές!

Για να καταδειχθεί η επικρατούσα οικονομική κατάσταση, η Έκθεση παραθέτει τα ακόλουθα στοιχεία:

• Η νομισματική κυκλοφορία στις 31/3/1941 ανερχόταν σε 19,4 δισ. δρχ. Και στις 31/08/1942 σε 155,1 δισ. δρχ.

• Ο κρατικός προϋπολογισμός, έτος 1941, έκλεισε με έλλειμμα 13,5 δισ. δρχ. ,ενώ ο προϋπολογισμός του 1942 εκτιμάτο ότι θα έκλεινε με έλλειμμα 33,7 δισ. δρχ.

• Το εθνικό εισόδημα υπολογιζόταν για μεν το 1939 σε 50,9 δισ. δρχ. , για το έτος 1941 σε 23,5 δισ. δρχ. και για το 1942 κάτω από τα 10 δισ. δρχ.!

• Τα αιτούμενα ποσά των αρχών κατοχής κατά το δεύτερο εξάμηνο του 1942 και οι αντίστοιχες καταβολές από την Τράπεζα της Ελλάδος είχαν τετραπλασιαστεί.

Από την αρχή της κατοχής και μέχρι το τέλος της διατέθηκαν από την Τράπεζα της Ελλάδος προς τις αρχές κατοχής 1.618.001.572.837.299 δρχ. Εξ αυτών 87.811.216.671.480 ως έξοδα κατοχής και 1.530.190.356.165.819 ως πιστώσεις .

Στα ποσά αυτά δεν περιλαμβάνεται η αξία των διαθέσιμων που «άρπαξαν» κατά την αποχώρησή τους τα γερμανικά στρατεύματα από τα υποκαταστήματα και πρακτορεία της Τράπεζας της Ελλάδος συνολικής αξίας 634.962.891.995.162 δρχ.

Σύμφωνα δε με την αναφερόμενη ως άνω Έκθεση του Ι. Λαμπρούκου οι απαιτήσεις που προέρχονται από τις καταβολές των πιστώσεων πέραν των «εξόδων κατοχής» υπολογιζόμενες σε χρυσές λίρες Αγγλίας , με βάση τη μέση κατά μήνα τιμή της ανέρχονται σε 13.124.864!

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Δευτέρα, 03 Φεβρουαρίου 2014 Κατηγορία ΕΠΙ ΣΚΟΠΟΝ
Γράφει ο Αριστομένης Ι. Συγγελάκης
Μέλος της Σ.Ε. του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα

"Με την υποστήριξη των Αμερικανών φίλων μας κατορθώσαμε να παραπέμψουμε στις ελληνικές καλένδες τις από τη Συμφωνία του Λονδίνου προβλεπόμενες τεράστιες επανορθώσεις για κράτη εχθρικά, έως ότου υπογραφεί η ειρηνευτική συμφωνία, παρηγορώντας κατ' αυτόν τον τρόπο τους αντιπάλους μας στον τελευταίο πόλεμο. (...) Θα ήταν προς το συμφέρον μας να διατηρήσουμε αυτή την ενδιάμεση κατάσταση όσο γίνεται περισσότερο, έτσι ώστε οι αξιώσεις των τότε αντιπάλων μας είτε να αποσυρθούν είτε να παραγραφούν. Με άλλα λόγια: δεν πρέπει να ξυπνήσουμε τους σκύλους που κοιμούνται".(1).

Με αυτόν τον κυνικό τρόπο, ο Γερμανός πρεσβευτής στην Αθήνα, εν έτει 1969, εισηγείται στην κυβέρνησή του την αντιμετώπιση του θέματος των γερμανικών αποζημιώσεων, επανορθώσεων και του κατοχικού δανείου. Δυστυχώς η ιταμή αυτή συμπεριφορά της Γερμανίας έναντι της Ελλάδας συνεχίζεται με ακόμη μεγαλύτερη σκληρότητα σήμερα, ενώ οι ελληνικές κυβερνήσεις, διαχρονικά και με ελάχιστες εξαιρέσεις, συμπεριφέρονται σαν «κοιμισμένοι και πιστοί σκύλοι» της Γερμανίας, που όχι μόνο δεν δαγκώνουν, αλλά ούτε καν γαβγίζουν. Αναμφισβήτητα, όμως, η αλαζονική στάση του γερμανικού κράτους απάδει της οφειλόμενης μεταμέλειας και ταπεινότητας του θύτη απέναντι στο βάναυσα κακοποιημένο θύμα του, αλλά και παραβιάζει το διεθνές δίκαιο.

Μην ξεχνάμε, η Ελλάδα υπέστη τα πάνδεινα από το Γ' Ράιχ: η συστηματική αφαίμαξη του ελληνικού λαού, η αρπαγή των τροφίμων, όλων των αγαθών και των πόρων, η εκτύπωση σε κινητές τυπογραφικές μηχανές και κυκλοφορία κάλπικων μάρκων, η αναγκαστική χορήγηση του κατοχικού δανείου είχαν αποτέλεσμα την αποδιοργάνωση της οικονομικής και κοινωνικής ζωής, την πείνα, τη δυστυχία και το θάνατο. Είναι χαρακτηριστικό το εξής: ο Σουηδός Στούρε Λινέρ, απεσταλμένος του διεθνούς Ερυθρού Σταυρού στην κατεχόμενη Ελλάδα, είδε με τα μάτια του το 1943 στον Βόλο ένα σκύλο να παλεύει μ' έναν άνθρωπο για λίγα αποφάγια κι επειδή ο άνθρωπος ήταν εξαντλημένος από την ασιτία, ο σκύλος τελικά τον σκότωσε! Και σαν να μην έφτανε αυτό, το μαρτύριο του λιμού ακολούθησαν τα Ολοκαυτώματα, τα βασανιστήρια, οι καθημερινοί εξευτελισμοί της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Ωστόσο και μετά τον πόλεμο η συμπεριφορά της δημοκρατικής Γερμανίας δεν ήταν δίκαιη και έντιμη: τη συστηματική άσκηση πιέσεων και εκβιασμών για την απαλλαγή ή και απελευθέρωση καταδικασθέντων εγκληματιών πολέμου (π.χ. υπόθεση Μέρτεν), «ολοκλήρωσε» η αδιάλλακτη και παρελκυστική πολιτική στο ζήτημα των γερμανικών οφειλών, με σταθερό στόχο τον ενταφιασμό του.

Και η στάση των ελληνικών κυβερνήσεων; Διαχρονικά χαρακτηρίστηκε από αδυναμία, ασυγχώρητη ανευθυνότητα, ίσως και ενδοτισμό, με ελάχιστες και αξιοσημείωτες εξαιρέσεις (κυριότερη των οποίων, μετά την ενοποίηση της Γερμανίας το 1990, η ρηματική διακοίνωση της 14ης Νοεμβρίου 1995 από την κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου). Ξεκαθαρίζουμε όμως ότι ουδέποτε η Ελλάδα έχει παραιτηθεί των νόμιμων αξιώσεών της, ενώ ο ελληνικός λαός στη συντριπτική του πλειονότητα στηρίζει τη διεκδίκησή τους.

Ωστόσο, ο νέος ηγεμονικός ρόλος, που επιφυλάσσει η Γερμανία για τον εαυτό της, δεν μπορεί να εκπληρωθεί όσο υποτάσσει την προοπτική της Ευρώπης στις κοντόφθαλμες και αδιέξοδες επιλογές της, κακομεταχειρίζεται τους συμμάχους της και φέρεται σαν «λυσσασμένος σκύλος» απέναντι στην Ελλάδα. Τι, αλήθεια, την εμποδίζει από μία χειρονομία καλής θέλησης, για παράδειγμα άμεσης επιστροφής των αρχαιολογικών θησαυρών και την κατάρτιση ενός αμοιβαία αποδεκτού πλαισίου για την εξόφληση των άλλων οφειλών;

Αν μπορεί σε κάτι να ωφελήσει η ελληνική προεδρία του Συμβουλίου της Ε.Ε. είναι να αποτελέσει την αφετηρία για μία νέα, βιώσιμη, δίκαιη και λειτουργική αρχιτεκτονική της Ε.Ε., μακριά από τον ασφυκτικό γερμανικό εναγκαλισμό. Μία νέα ισορροπία, που θα δώσει πνοή στην ευρωπαϊκή προοπτική ωφελώντας τους λαούς της Ευρώπης και πρώτα απ' όλους το γερμανικό λαό. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η σύγκληση μιας ευρωπαϊκής διάσκεψης για το χρέος των ευρωπαϊκών χωρών, στο πρότυπο της Συνθήκης του Λονδίνου, όπως πλέον προτείνουν οι πιο έγκριτες φωνές μέσα στη Γερμανία, όπως ο εξέχων σοσιαλδημοκράτης πρώην καγκελάριος Χέλμουτ Σμιτ.

Κατά την ελληνική προεδρία αλλά και την προεκλογική περίοδο για τις ευρωπαϊκές και δημοτικές-περιφερειακές εκλογές πρέπει να τεθεί και το ζήτημα της καταβολής των γερμανικών οφειλών προς την Ελλάδα. Πρόκειται για ζήτημα εθνικό, ευρωπαϊκό, οικουμενικό: ζήτημα σεβασμού της ιστορικής μνήμης, απόδοσης δικαιοσύνης αλλά και ισχυρό μήνυμα προς τους σύγχρονους ζηλωτές του ναζισμού, ότι κανείς δεν μπορεί να αποφύγει τελικά τις συνέπειες των πράξεών του.

Η διάσκεψη για το χρέος των ευρωπαϊκών χωρών και, παράλληλα, η οριστική διευθέτηση των σοβαρών εκκρεμοτήτων του Β' Παγκοσμίου Πολέμου θα αποτελέσουν μοναδική συμβολή στην ειρήνη, τη συνοχή και την προοπτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ας είμαστε ρεαλιστές: η πραγματική ευρωπαϊκή ενοποίηση δεν μπορεί να έχει σχέση με τη δημιουργία ενός ενιαίου πλαισίου λιτότητας και διαρκούς επιτήρησης των ευρωπαϊκών λαών.

Εν κατακλείδι, αν δεν υπάρξει μία ριζική αλλαγή προσανατολισμού, με θεμέλιο την ισότητα, την αλληλεγγύη και το σεβασμό των δικαιωμάτων των εθνών, των λαών και των πολιτών, το μέλλον της Ε.Ε. είναι προδιαγεγραμμένο. Όσοι λοιπόν, εντός ή εκτός Γερμανίας, προσβλέπουν στη «γερμανική Ευρώπη»-δυνάστη, είναι εχθροί της ευρωπαϊκής ιδέας και διακυβεύουν ευθέως την ευρωπαϊκή προοπτική.

(1) Fleischer H & Konstantinakou D, «Ad calendas graecas?: Griechenland und die deutsche Wiedergutmachung» Hockerts HG, Moisel C & Winstel T (επιμ.) Grenzen der Wiedergutmachung: die Entschädigung für NS-Verfolgte in West- und Osteuropa, 1945-2000, 375-457. Γκέτινγκεν: Wallstein Verlag, 2006, όπως παρατίθεται στο Kralova K, «Στη σκιά της Κατοχής. Οι ελληνογερμανικές σχέσεις την περίοδο 1940-2010», Εκδόσεις Αλεξάνδρεια, Αθήνα 2013, σελ. 331.