Προβολή άρθρων κατά ημερομηνία: Τρίτη, 04 Δεκεμβρίου 2018
Write on Τρίτη, 04 Δεκεμβρίου 2018 Κατηγορία ΣΤΡΑΤΟΣ ΞΗΡΑΣ

Την Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2018, πραγματοποιήθηκε στο Πεδίο Βολής Λιτοχώρου, η τελική φάση των «1ων Πανελλήνιων Σκοπευτικών Αγώνων Εθνοφυλακής», για την ανάδειξη της κορυφαίας σκοπευτικής ομάδας Εθνοφυλάκων του έτους 2018.

Η δράση αυτή, που διοργανώνεται για πρώτη φορά, αποσκοπεί, στο πλαίσιο της ευγενούς άμιλλας, στην ενίσχυση της μαχητικής ικανότητας των Εθνοφυλάκων μας σε όλη την Επικράτεια.

Στην τελική φάση των Πανελληνίων Αγώνων, συμμετείχαν 10μελείς ομάδες Εθνοφυλάκων των Γ΄ - Δ΄ Σωμάτων Στρατού (Γ΄ - Δ΄ ΣΣ) και της Ανώτατης Στρατιωτικής Διοίκησης Εσωτερικού και Νήσων (ΑΣΔΕΝ).

Σε επίπεδο Μειζόνων Διοικήσεων και Μειζόνων Σχηματισμών (ΜΔ-ΜΣ), η σκοπευτική ομάδα του Γ΄ ΣΣ κατέλαβε την πρώτη θέση, ενώ τη δεύτερη θέση κατέλαβε η ομάδα της ΑΣΔΕΝ και την τρίτη η ομάδα του Δ΄ ΣΣ.

Σε επίπεδο Σχηματισμών, η σκοπευτική ομάδα της 96 ΑΔΤΕ κατέλαβε την πρώτη θέση.

Σε ατομικό επίπεδο, πρώτος αναδείχθηκε ο Εθνοφύλακας Αντώνιος Καζαντσής του ΤΕΘ ΒΥΣΣΑΣ του Δ΄ ΣΣ, δεύτερος ο Εθνοφύλακας Αριστείδης Καρακωνσταντής του ΤΕΘ ΧΙΟΥ της ΑΣΔΕΝ και τρίτος ο Εθνοφύλακας Βασίλειος Νατσιόπουλος του ΤΕΘ ΚΟΖΑΝΗΣ του Γ΄ ΣΣ.

Μετά την ολοκλήρωση του διαγωνιστικού μέρους της βολής, πραγματοποιήθηκε απονομή κυπέλλων και επαίνων στις σκοπευτικές ομάδες, καθώς και μεταλλίων και αναμνηστικών διπλωμάτων σε κάθε Εθνοφύλακα.

Τη δραστηριότητα παρακολούθησαν οι Διοικητές της 1ης ΣΤΡΑΤΙΑΣ Αντιστράτηγος Δημόκριτος Ζερβάκης, του Δ΄ ΣΣ Αντιστράτηγος Γεώργιος Καμπάς και της ΑΣΔΕΝ Αντιστράτηγος Νικόλαος Μανωλάκος.

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Τρίτη, 04 Δεκεμβρίου 2018 Κατηγορία ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Καταστροφές στο μνημείο του Μακεδονομάχου Θύμιου Λιώλη στο χωριό Κρανιά των Αγίων Σαράντα στην Αλβανία προκάλεσαν άγνωστοι το απόγευμα της Δευτέρας.

Όπως αναφέρει το himara, οι δράστες, που φέρεται να είναι Αλβανοί εθνικιστές, έγιναν αντιληπτοί από κατοίκους του χωριού, οι οποίοι άρχισαν να τους αναζητούν μαζί με την αστυνομία στον κάμπο της περιοχής Βούρκου όπου βρήκαν καταφύγιο.

liolis iefimerida

Μαρτυρίες κατοίκων αναφέρουν ότι αρχικά έγινε αντιληπτός ο ένας από τους δράστες έγινε αντιληπτός από τους άτομα που βρίσκονταν στο καφενείο του χωριού. Ο δράστης κυνηγήθηκε από κατοίκους και κατευθύνθηκε προς τα χωράφια, όπου φέρεται να τον περίμεναν οι συνεργοί του σε Ι.Χ.. Σύμφωνα με το himara, οι συνεργοί του, όταν άκουσαν τις φωνές των κατοίκων φοβήθηκαν και τον άφησαν.

liolis1 iefimerida

Write on Τρίτη, 04 Δεκεμβρίου 2018 Κατηγορία ΛΕΦΕΔ

Την Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2018 τελέστηκε στην Νεοκαισσάρια Πιερίας από τον Ιστορικό Ποντιακό σύλλογο "Κοτζά Αναστάς" επιμνημόσυνη δέηση υπέρ της μνήμης του μεγάλου οπλαρχηγού των Ελλήνων του Πόντου Αναστάσιου Παπαδόπουλου "Κοτζά Αναστάς" του επονομαζόμενου και Κολοκοτρώνη του Πόντου.

Η ΛΕΦΕΔ Πιερίας παρέστει μαζί με μέλη από το παράρτημα Ημαθίας και από την Μητροπολιτική ΛΕΦΕΔ (Θεσσαλονίκη). Κατά την διάρκεια της λειτουργίας υπήρχε έντονη μυσταγωγία στην γραφική εκκλησία του χωριού ειδικά μετά την έλευση των λαβάρων διαφόρων ποντιακών σωματείων μαζί με τα μέλη τους ντυμένα με παραδοσιακές ποντιακές φορεσιές. Σε στιγμές θύμιζε βυζαντινό τελετουργικό προκαλώντας συγκίνηση.

Μετά το πέρας της λειτουργίας έλαβε χώρα στην αίθουσα του συλλόγου εκδήλωση κατά την διάρκεια της οποίας ο ομαδάρχης του περιπόλου "Κοτζά Αναστάς" Μακεδόνας Κωνσταντίνος και μέλος της ΛΕΦΕΔ Πιερίας, παρέδωσε το αργυρό μετάλλιο που κέρδισε στον ΜΑΚΕΔΟΝΟΜΑΧΟ 2018 στον πρόεδρο του συλλόγου. Με την σειρά του ο σύλλογος έδωσε ένα αναμνηστικό δίπλωμα και δώρισε ένα βιβλίο με θέμα τον μεγάλο αυτό ήρωα στην λέσχη μας.

Ήταν ιδιαίτερη τιμή για εμάς η συμμετοχή μας στο μνημόσυνο/εκδήλωση στην μνήμη αυτού του μεγάλου ήρωα. Δεν πρέπει με κανένα τρόπο να ξεχάσουμε αυτούς τους ανθρώπους ή να επιτρέψουμε να χαθούν στην λήθη. Ένα μεγάλο εύγε στον σύλλογο που φέρει το όνομα του και συντηρεί την μνήμη του.

Για εμένα προσωπικά ήταν μια ιδιαίτερη συγκινητική στιγμή καθότι η γενέτειρα του ήρωα, Εντίκ Πουνάρ στην περιοχή της Έρμπαα (αρχαία Ηράκλεια) του Δυτικού Πόντου, αποτελεί και χωριό προέλευσης των προπαππούδων μου.

Ο πρόεδρος της ΛΕΦΕΔ Πιερίας

Δείτε το βίντεο:

 

Write on Τρίτη, 04 Δεκεμβρίου 2018 Κατηγορία ΙΣΤΟΡΙΑ
Γράφει ο Νικηφόρος Κατσένος 

Για μια ακόμη χρονιά και πάλι φέτος, το Έθνος μας, θυμάται τη μεγάλη του στιγμή της νεώτερης ιστορίας του, την 28η Οκτωβρίου 1940. Ό,τι χαρακτηρίζει τη μοναδική και ανεπανάληπτη αυτή ελληνική σελίδα, είναι πως πέρασε αμέσως, ενώ ακόμη γραφόταν στο Καλπάκι και την Πίνδο, στην περιοχή όπου το γεγονός γίνεται πνεύμα και μύθος και όπου ο πόνος και το πνεύμα εξαγιάζονται μέσα στην αίσθηση της ευθύνης και του χρέους.

Θεωρεί κανείς ότι το έπος αυτό, που πραγματοποίησαν οι δικοί μας πατεράδες και παππούδες, έγινε για να ερμηνεύει ολόκληρη την περιπετειώδη και θαυμαστή εθνική μας ζωή, να τη ζωντανέψει στις μέρες μας και να την καταστήσει αλάνθαστο κριτήριό της. Παρουσιάζεται σαν συμπύκνωση μιας τρισχιλιόχρονης γόνιμης ιστορίας, αλλά με πλάτος μεγαλύτερο, με έκταση δυσανάλογη και με ένταση ισχυρή.

Ένας από εκείνους που μεγαλούργησαν στον ανυπέρβλητο εκείνο αγώνα του 1940 και πρόταξαν τα στήθη τους για την Ελλάδα, ήταν και ο θρυλικός ταγματάρχης του πυροβολικού Δημήτριος Κωστάκης. Μαζί με τον Διοικητή της VIII Μεραρχίας, Υποστράτηγο Χαρ. Κατσιμήτρο και τον Συνταγματάρχη Παναγ. Μαυρογιάννη αποτελούσαν το Επιτελείο της Μεραρχίας που έπαιρνε τις οριστικές αποφάσεις για τον αγώνα και τις υλοποιούσε με άφθαστο ηρωισμό και πείσμα ο ελληνικός στρατός.

Ένας από εκείνους που μεγαλούργησαν στον ανυπέρβλητο εκείνο αγώνα του 1940 και πρόταξαν τα στήθη τους για την Ελλάδα, ήταν και ο θρυλικός ταγματάρχης του πυροβολικού Δημήτριος Κωστάκης.

Ο Δημήτριος Κωστάκης γεννήθηκε στα Μπεστιά-Λάκκας Σουλίου Ιωαννίνων. Φοίτησε στο Σχολαρχείο Άνω Πεδινών-Ζαγορίου και υπηρέτησε ως δάσκαλος σε χωριά του Νομού Ιωαννίνων. Στη συνέχεια νεαρός ακόμη, πήγε για αναζήτηση καλύτερης τύχης στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπου ανθούσε και δραστηριοποιούνταν με πολυάριθμη ελληνική παροικία. Έρχεται στην Ελλάδα και τον Ιανουάριο του 1913 κατατάσσεται εθελοντής του Ελληνικού στρατού στην Πρέβεζα και μαζί με άλλους αγωνίζεται για την απελευθέρωση της Ηπείρου. Πολέμησε το 1914-16 στη Βόρειο Ήπειρο και πήρε μέρος σε πολλές μάχες, δείχνοντας πνεύμα ηρωισμού και τόλμης. Γι' αυτό μάλιστα του απονεμήθηκαν και πολλά παράσημα ανδρείας και προήχθη στο βαθμό του Επιλοχία.

Ο Δημήτριος Κωστάκης πήρε μέρος στην εκστρατεία της Μικράς Ασίας και το 1923 ονομάζεται ανθυπολοχαγός. Ο πόλεμος του '40 τον βρίσκει απόστρατο ταγματάρχη και τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου ανακαλείται στις τάξεις του στρατού ως έφεδρος εκ μονίμων.

Στο σημείο αυτό ας πάρουμε τα γεγονότα από την αρχή.

Στη μεθόριο με την Αλβανία είχαν συγκεντρωθεί Ιταλικές μεραρχίες, θωρακισμένα και βαρύ πυροβολικό. Το Γενικό Επιτελείο Στρατού είχε τις παραμεθόριες δυνάμεις της Ηπείρου. Οι Ιταλοί άρχιζαν τη Δευτέρα 28 Οκτωβρίου, στις 5.30 την επίθεσή τους σε όλο το πλάτος του αλβανικού μετώπου. Άρχιζε ο μεγάλος αγώνας. «Δύναται να είπει κανείς χωρίς δισταγμό, ότι ίσως εκεί επάνω, εις τα βουνά της Ηπείρου, κρίνεται η τύχη ολοκλήρου του πολέμου», έγραφε η Αμερικανική Εφημερίδα, Κρίστιαν Σάιεν Μόνιτορ.

Τα Ελληνικά τμήματα προκαλύψεως υποχωρούν στη βασική γραμμή άμυνας όπου βρίσκεται η VIIIΜεραρχία στα υψώματα Γκραμπάλα - Ασόνισσα - Βελλά - Άγιος Αθανάσιος Βροντισμένης - Σιάτση - Μονή Σωσίνου Παρακαλάμου. Οι Ιταλικές δυνάμεις προωθούνται σε θέσεις μάχης στα Δολιανά και τον Παρακάλαμο. Το ελληνικό πυροβολικό, με τα παρατηρητήριά του σε θέσεις πλεονεκτικές, βάλλει συνέχεια κατεπάνω τους.

Είναι αμέτρητα τα περιστατικά και τα επεισόδια της πολεμικής δράσης του Κωστάκη, που έλαβαν χώρα στα βουνά και τα λαγκάδια της Ηπειρωτικής γης.

Εδώ τα ηρωικά κατορθώματα του θρυλικού και σεμνού ταγματάρχη Δημητρίου Κωστάκη, του φοβερού πολέμαρχου, που δεν άφησε να πάει χαμένη καμιά κανονιά, είναι ανυπέρβλητα. Ο Δημήτριος Κωστάκης με όλες του τις δυνάμεις, εμψυχώνοντας τους στρατιώτες και ο ίδιος στην πρώτη γραμμή, έγινε σύμβολο κάθε απλού αγωνιζόμενου Έλληνα, φίλος, αδελφός και πατέρας κάθε στρατιώτη, που πολεμούσε με ενθουσιασμό και απαράμιλλο ηρωισμό.

Γι' αυτό και ύστερα από τον πόλεμο του '40 κάθε μαχητής με περηφάνια και χαρά στην ερώτηση: Πού πολέμησες εσύ; απαντούσε: – Ήμουν με τον Κωστάκη! Είδα τον Κωστάκη!
Είναι αμέτρητα τα περιστατικά και τα επεισόδια της πολεμικής δράσης του Κωστάκη, που έλαβαν χώρα στα βουνά και τα λαγκάδια της Ηπειρωτικής γης.

Το κύριο βάρος της επίθεσης στο Καλπάκι ανέλαβε η Μεραρχία Κενταύρων με τη βοήθεια της Μεραρχίας Φερράρα. Τη νύχτα της 4 προς 5 Νοεμβρίου τα ελληνικά τμήματα βόρεια του Καλαμά, συμπτύσσονται για να αποφύγουν τα εχθρικά άρματα. Την άλλη μέρα 80 Ιταλικά άρματα της Μεραρχίας Κενταύρων επιτίθενται στα υψώματα Καλπακίου. Τα άρματα αυτά βάλλονται από το Ελληνικό πυροβολικό με επικεφαλής τον Δημήτριο Κωστάκη, κάτω από τις ιαχές των φαντάρων μας.
Δώσ' του Κωστάκη! Δώσ' του Κωστάκη!
Μερικά άρματα του εχθρού καταστρέφονται και τα υπόλοιπα οπισθοχωρούν σε αταξία. Απόπειρα διάβασης του Καλαμά, κοντά στον Παρακάλαμο από 60 εχθρικά άρματα αποτυγχάνει, ενώ 15 άρματα βούλιαξαν στους βάλτους του Καλαμά. Η συντριβή των αρμάτων μάχης των Ιταλών είναι έργο του Κωστάκη και του Ελληνικού πυροβολικού και ο ίδιος αποθεώνεται.

Είναι γεγονός ότι ο Κωστάκης δεν χρησιμοποιούσε ποτέ όργανα μέτρησης του πυροβόλου. Για όργανα μέτρησης χρησιμοποιούσε τις δύο γροθιές του και έδειχνε στους πυροβολητές: τόσες μοίρες δεξιά, τόσες αριστερά. Και αυτοί έριχναν τα βλήματα με απόλυτη ακρίβεια, όπως την είχε προσδιορίσει ο Κωστάκης.

Στα Δολιανά, δίπλα στο άγαλμα του Γεωργίου Γενναδίου, ένας Ιταλός υποστράτηγος και δύο συνταγματάρχες παρατηρούν με κυάλια το Καλπάκι, όπου οι Έλληνες αμύνονται. Ένα βλήμα του Κωστάκη τους θέρισε, χωρίς το άγαλμα του Γεννάδιου να πάθει μεγάλες ζημιές. Οι τρεις Ιταλοί αξιωματικοί ενταφιάστηκαν στο νεκροταφείο Δολιανών.

Είναι γεγονός ότι ο Κωστάκης δεν χρησιμοποιούσε ποτέ όργανα μέτρησης του πυροβόλου. Για όργανα μέτρησης χρησιμοποιούσε τις δύο γροθιές του και έδειχνε στους πυροβολητές: τόσες μοίρες δεξιά, τόσες αριστερά. Και αυτοί έριχναν τα βλήματα με απόλυτη ακρίβεια, όπως την είχε προσδιορίσει ο Κωστάκης. Μια μέρα οι Ιταλοί έπαιρναν συσσίτιο στα νερά της Σιταριάς. Μια ομοβροντία που σημάδεψε τα πυροβόλα του Κωστάκη και το καζάνι των Ιταλών, όπου έβραζε το φαγητό, τινάχτηκε στον αέρα! Ο ταγματάρχης Κωστάκης πέταξε το δίκωχο στον αέρα και έβγαλε κραυγή ενθουσιασμού.

Χαρακτηριστικό είναι και το ακόλουθο επεισόδιο. Στις 30 Οκτωβρίου στο χωριό Κουκλιοί, ένα ολόκληρο Σύνταγμα με 1.200 αιχμαλώτους Ιταλούς έπεσε στα χέρια του Κωστάκη. Ο Ιταλός Συνταγματάρχης είπε:
– Ήθελα να δω τον περιβόητο Ταγματάρχη Κωστάκη, και ο Κωστάκης του είπε:
– Εγώ είμαι. Ο Ιταλός πήδηξε από το άλογο και γονάτισε μπροστά του. Ο Κωστάκης τον σήκωσε και κουβέντιαζε για ώρα μαζί του, φιλικά.
Όταν ο Ελληνικός στρατός μπήκε στην Αλβανία, με τη μεγάλη αντεπίθεση, ο Κωστάκης έδειξε το μεγάλο του ανθρωπισμό. Μια μέρα έδωσε φαγητό σ' ένα πεινασμένο Αλβανό, αν και γνώριζε ότι τα δύο του παιδιά υπηρετούσαν στον Ιταλικό στρατό και συμβούλεψε τους στρατιώτες του. «Όταν παίρνετε κάτι απ' τους φτωχούς Αλβανούς, να το πληρώνετε. Ή σε χρήμα ή σε είδος. Και αν κάποιος πεινάει, δώστε του να φάει. Δεν φταίνε σε τίποτε οι φτωχοί άνθρωποι, που δεν θέλανε τον πόλεμο».

Με αυτούς τους επώνυμους αλλά και όλους τους ανώνυμους ήρωες στρατιώτες γράφτηκε στην Πίνδο και τα Βορειοηπειρωτικά βουνά το μεγάλο εκείνο έπος του '40, που άφησε εμβρόντητο όλο τον πολιτισμένο κόσμο.

Να πώς περιγράφει τον Κωστάκη ο Άγγελος Τερζάκης:
«Θεός εφέσιος στεκότανε για μας, εκεί στην Αλβανία, ο Κωστάκης. Τον ακούγαμε, μα δεν τον είχαμε ιδεί. Τον καιρό που βρισκόμουνα στο στρατηγείο, ο Κωστάκης πολεμούσε αδιάκοπα με τις πυροβολαρχίες του στη Χειμάρα και σ' άλλες περιοχές της Βορείου Ηπείρου. Ξάφνου ο Αρχηγός Πυροβολικού, που ήταν συντοπίτης και φίλος, αποφάσισε να τον ξεκουράσει. Τον μετακάλεσε στο στρατηγείο για ένα διάστημα.
Η είδηση κυκλοφόρησε αστραπιαία: Έρχεται ο Κωστάκης!
Περιέργεια ανυπόμονη, συγκίνηση γέμισε όλους εμάς, που τον καρτερούσαμε να φτάσει. Και μια μέρα, το βήμα του βαρύ, βροντερό, αντρίκιο, ακούστηκε ν' ανεβαίνει τη σκάλα της Διοίκησης Πυροβολικού.
Ήταν ένας μάλλον ψηλός στ' ανάστημα γέροντας, πρόσωπο χαρακωμένο από τα χρόνια και τις κακουχίες. Βροντούσε περπατώντας με την αχώριστη μαγκούρα του με νταϊλίκι πεισματερό.
– Γεια σας παιδιά!
Σταθήκαμε προσοχή να περάσει. Όμως στα χείλη μας σχεδιάστηκε κιόλας ένα χαμόγελο φιλικό. Ο γέροντας αυτός με την κολοκοτρωνέικη μορφή, την κόψη του οπλαρχηγού, ήταν ανώτερός μας, όμως όχι και διαφορετικός. Ο ταγματάρχης Κωστάκης ερχόταν ολόισια από τα σπλάχνα του λαού».

Με αυτούς τους επώνυμους αλλά και όλους τους ανώνυμους ήρωες στρατιώτες γράφτηκε στην Πίνδο και τα Βορειοηπειρωτικά βουνά το μεγάλο εκείνο έπος του '40, που άφησε εμβρόντητο όλο τον πολιτισμένο κόσμο.
Γι' αυτό και πρώτα απ' όλα η 28η Οκτωβρίου ήταν πρόσκληση για θυσία, που όλος ο λαός διατράνωνε από την πρώτη στιγμή και διακήρυξε την απόφασή του να διαφυλάξει την ελευθερία και την ακεραιότητα του τόπου.

Αυτό το μήνυμα και αυτό το χρέος, ιδιαίτερα σήμερα, οφείλουμε να το μεταλαμπαδεύσουμε στους νέους μας, ενθυμούμενοι μνήμες και κατορθώματα από τον τιτάνειο εκείνο αγώνα. Μνήμες που δεν πρέπει να χαθούνε, αλλά να βιώνονται καθημερινά.
Χωρίς τέτοια βιώματα, το 1940 μένει μακρυά μας, απόκοσμο και αναξιοποίητο και γίνεται ευκαιρία μόνο για πανηγυρισμούς και ομιλίες.
Γι' αυτό και είναι ανάγκη να είναι διαρκής παρουσία. - ΠΗΓΗ

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter