Γράφει ο Γιώργος Λαμπράκης
Δέος εξακολουθούν να προκαλούν οι φωτογραφίες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας και οι οποίες αποκαλύπτουν την σημερινή κατάσταση του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ του 1974, τα ιερά και αιματοβαμμένα χώματα όπου πριν από 45 χρόνια αυτές τις ώρες, μια χούφτα Έλληνες στρατιώτες αναβίωναν τις Θερμοπύλες και το Μανιάκι.
Η περιοχή, ερευνήθηκε από τα μέλη της Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων, η οποία έχει αναλάβει να εντοπίσει και να κινήσει τις διαδικασίες ταυτοποίησης και απόδοσης των λειψάνων των αγνοουμένων της Κυπριακής Τραγωδίας στους συγγενείς τους, ενώ κατά την διάρκεια των ερευνών εντοπίστηκαν και ταυτοποιήθηκαν λείψανα Ελλήνων στρατιωτικών οι οποίοι ήταν στον κατάλογο των αγνοουμένων. Στην τελευταία μάλιστα περίπτωση, ο εντοπισμός του στρατιώτη της ΕΛΔΥΚ Ιωάννη Παπαδόπουλου σε ομαδικό τάφο, απέδειξε (για μια ακόμα φορά) τα φρικτά εγκλήματα των Τούρκων, καθώς βρεθηκε δεμένος και αποδεδειγμένα εν ψυχρώ εκτελεσμένος...
Πάνω: Τούρκος στρατιώτης, υψώνει την τουρκική σημαία στην πύλη του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ, το απόγευμα της 16ης Αυγούστου 1974, λίγο μετά την κατάληψή του.
Κάτω: Στο ίδιο σημείο, 43 χρόνια μετά... Η πύλη του στρατοπέδου της Ελληνικής Δύναμής Κύπρου όπως είνα σήμερα!
Τα ντοκουμέντα (από τουρκική πηγή) που ήρθαν στο φως είναι συγκλονιστικά! Φωτογραφίες ανεκτίμητης αξίας, ειδικότερα για τους συγγενείς των πεσόντων Ηρώων, οι οποίοι έμειναν για να υπερασπιστούν το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ κατά την διάρκεια της δεύτερης φάσης της τουρκικής εισβολής το τριήμερο 14-16 Αυγούστου 1974. Η πύλη του στρατοπέδου και ο κεντρικός δρόμος που οδηγούσε προς το εσωτερικό του, ελάχιστα εναπομείναντα κτίρια, με τα απομεινάρια του πολέμου να μαρτυρούν τη σφοδρότητα των συγκρούσεων, αλλά και οι λαβωμένοι φοίνικες του στρατοπέδου.... Στέκουν εκεί, σιωπηλοί μάρτυρες της θυσίας των παλικαριών που έπεσαν «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι...».
Επίσης, έχουν φωτογραφηθεί τα ορύγματα και οι θέσεις μάχης των αξιωματικών, των υπαξιωματικών και των οπλιτών της ΕΛΔΥΚ που έμειναν για να υπερασπιστούν το στρατόπεδο, δίνοντας έναν άνισο αλλά ηρωικό αγώνα Υπέρ Πίστεως και Πατρίδος, πολλοί μάλιστα εξ αυτών κυριολεκτικά μέχρι της τελευταίας ρανίδας του αίματός τους!
Οι φωτογραφίες αυτές έρχονται να συμπληρώσουν τις εικόνες που μπορεί να δει κανείς από τις ελεύθερες περιοχές και στα γύρω από το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ και την «Σχολή Γρηγορίου» με τα γύρω υψώματα.
Μάλιστα, υπάρχουν φωτογραφίες από τουρκικές πηγές - όπως οι δύο παραπάνω - από το εσωτερικό της Σχολής ή Grammar School, όπου αποτυπώνεται η σφοδρότητα των βομβαρδισμών και των πληγμάτων που δέχθηκε το κτιριακό συγκρότημα, στο οποίο βρισκόταν μέχρι την τελευταία στιγμή ελληνικές δυνάμεις, πριν εγκαταλείψουν οριστικά το σημείο.
Η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, επί του υψώματος όπου είχε εγκατασταθεί η διοίκηση των δυνάμεων αμύνης του στρατοπέδου!
Σε αυτό τον ιερό χώρο, όπου οι τελευταίοι Έλληνες στρατιώτες στάθηκαν απέναντι στον προαιώνιο εχθρό του Γένους, κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ, με την προσμονή και την ελπίδα να ζήσουμε τη μέρα όπου η γαλανόλευκη θα υψωθεί και πάλι στον ιστό της, στο ύψωμα της εκκλησίας του Άη Γιώργη, του –τότε- σταθμού διοικήσεως των δυνάμεων αμύνης του στρατοπέδου, οι οποίες υπό τις διαταγές του αείμνηστου Αντισυνταγματάρχη και μετέπειτα Ταξιάρχου ε.α. Παναγιώτη Στραυρουλόπουλου, τίμησαν τα ελληνικά όπλα απέναντι στις ορδές του βάρβαρου εισβολέα...
Η μαρτυρία - ντοκουμέντο του τελευταίου Στρατοπεδάρχη της ΕΛΔΥΚ, όπως αποτυπώθηκε στο βιβλίο του που επιμελήθηκε ο ιστορικός ερευνητής Κωνσταντίνος Αλέξ. Δημητριάδης, έχει ξεκαθαρίσει πλήρως το τοπίο γύρω από την επική αυτή μάχη. Αιώνια η δόξα στους ήρωες που έμειναν πίσω, στους βετεράνους πολεμιστές που συμμετείχαν στην υπεράσπιση του στρατοπέδου και το αιώνιο ανάθεμα πάνω σε όλους όσοι τους πρόδωσαν...
Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter
Γράφει ο Γιώργος Λαμπράκης
Σαν σήμερα, πριν από 45 χρόνια, ξεκίνησε η τριήμερη επική μάχη της ΕΛΔΥΚ (Ελληνική Δύναμη Κύπρου), με τους αξιωματικούς, υπαξιωματικούς και οπλίτες να δίνουν από τις 14 έως τις 16 Αυγούστου ένα τιτάνιο αγώνα για την υπεράσπιση του στρατοπέδου τους απέναντι στον πάνοπλο και πολυάριθμο Τούρκο εισβολέα, που ολοκλήρωνε την δεύτερη φάση της εισβολής στην Κύπρο.
Το μαύρο καλοκαίρι του 1974, στα ματωμένα χώματα του Γερόλακου και στα υψώματα γύρω από το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ, η μικρή δύναμη των 318 ΕΛΔΥΚαρίων που παρέμεινε για να υπερασπιστεί το στρατόπεδό της (το μεγαλύτερο τμήμα είχε αποσυρθεί αρκετά χιλιόμετρα πιο πίσω) αναβίωσαν τις Θερμοπύλες και το Μανιάκι και η θυσία των πεσόντων και των αγνοουμένων "στοιχήθηκε" πλάι σε τόσες άλλες, που είχαν ως αξία και ως ιδανικό το ρητό "Ή ΤΑΝ Ή ΕΠΙ ΤΑΣ".
Μέσα στα ορύγματα της τιμής και του καθήκοντος, ήταν και ο κρητικός πολεμιστής Βαγγέλης Μπραουδάκης, ο οποίος κατάγεται από Χανιά και υπηρετούσε τότε στον 4ο Λόχο της ΕΛΔΥΚ. Μάλιστα, διετέλεσε και πρόεδρος του Παγκρητίου Συνδέσμου Πολεμιστών 1974.
Η περιγραφή του για την επική μάχη που έδωσαν οι ΕΛΔΥΚάριοι, συγκλονίζει:
ΚΥΠΡΟΣ 1974: Σαν σήμερα πριν 44 χρόνια (16-8-1974) οι εναπομείναντες όρθιοι πολεμιστές της ΕΛ.ΔΥ.Κ. εγκαταλείπουν μέρα από διαταγή το στρατόπεδο τους. Μετά από 3ήμερη επική μάχη, χωρίς φαγητό τρείς μέρες και χωρίς νερό την τελευταία μέρα και έχοντας αντιμετωπίσει τις λυσσαλέες επιθέσεις του συντάγματος της ΤΟΥΡ..Δ.Κ, ενός τάγματος του 50ου Σ.Π. πολλών αρμάτων μάχης, και τους συνεχείς βομβαρδισμούς αεροπορίας, πυροβολικού και βαρέων όπλων του πεζικού οι οποίοι δεν είχαν αφήσει τίποτα όρθιο, εγκατέλειπαν το ιερό έδαφος με δάκρυα στα μάτια.
Κατεστραμένα τολ στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ. Οι Τούρκοι κυριολεκτικά το ισοπέδωσαν. Μέσα εκεί οι Έλληνες μαχητές έμειναν ακλόνητοι στις θέσεις τους και απέκρουσαν τις επιθέσεις.
Άπαντες παρόντες. Έπεσαν μαχόμενοι την 16η Αυγούστου του 1974 υπερασπίζοντας το ιερό έδαφος του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ. Εμείς που πολεμήσαμε δίπλα τους δεν θα τους ξεχάσουμε ποτέ. «...Και περισσότερη τιμή τους πρέπει- όταν προβλέπουν - ότι ο εφιάλτης θα φανεί στο τέλος - κ'οι Μήδοι επιτέλους θα διαβούνε "Καβάφης"».
Λίγο μετά τις φονικές μάχες. Από αριστερά, Φράγκος, Μπραουδάκης, Πεπεράς.. Μαζί στο όρυγμα, γλίτωσαν από το θάνατο. Περίπου 100 συμπολεμιστές τους δεν τα κατάφεραν και πέρασαν στο πάνθεον των Ηρώων.
Η περιοχή του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ όπως είναι σήμερα, το οποίο από τις 16 Αυγούστου 1974 βρίσκεται στα χέρια των Τούρκων. Διακρίνονται οι ελάχιστες εγκαταστάσεις που παραμένουν όρθιες, καθώς πριν από λίγα χρόνια οι Τούρκοι γκρέμισαν τις περισσότερες. Ίσως να τους τρόμαζαν ακόμα και τα χαλάσματα...
Το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ αποτελεί ένα σημείο Αναφοράς για τα ελληνικά όπλα. Εκεί, σώθηκε η τιμή της Ελλάδας, καθώς οι γενναίοι υπερασπιστές του παρέμειναν στις θέσεις τους, μέχρι την ύστατη ώρα. Απαγκιστρώθηκαν μόνο όταν έμειναν μόνοι και αβοήθητοι, χωρίς την ελάχιστη υποστήριξη, έστω από το πυροβολικό που τις προηγούμενες ημέρες με τις εύστοχες βολές του προκαλούσε απώλειες στους Τούρκους.
Στα προσκλητήρια νεκρών και αγνοουμένων που γίνονται κάθε χρόνο, οι παρευρισκόμενοι φωνάζουν "Άπαντες Παρόντες". Αυτοί που έμειναν για πάντα στα ματωμένα και σκλαβωμένα χώματα της μαρτυρικής Κύπρου, εξακολουθούν να "ζητούν" μετά από 45 χρόνια δικαίωση και αναγνώριση...
Δείτε το βίντεο:
Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter
Η συγκινητική μαρτυρία του αείμνηστου πλέον Ταξιάρχου ε.α. Παναγίωτη Σταυρουλόπουλου στην κάμερα του defenceline.gr. O τελευταίος Στρατοπεδάρχης της ΕΛΔΥΚ και επικεφαλής των δυνάμεων αμύνης που παρέμειναν στα αιματοβαμένα χώματα του ελληνικού στρατοπέδου και έδωσαν την επική μάχη απέναντι στους Μογγόλους, το τριήμερο 14-16 Αυγούστου 1974.
Δείτε το βίντεο:
Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter