Write on Τετάρτη, 12 Φεβρουαρίου 2014 Κατηγορία ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Ο Υπουργός Άμυνας κ. Φώτης Φωτίου επισκέφθηκε σήμερα το μεσημέρι το καταδρομικό του Ρωσικού Πολεμικού Ναυτικού «Μέγας Πέτρος» (Pyotr Veliky), που ναυλοχεί στο Λιμάνι Λεμεσού. Ο Υπουργός ξεναγήθηκε στο πλοίο από τον Κυβερνήτη και του έγινε ενημέρωση για τις δυνατότητες του πλοίου. Ακολούθως, προέβη στις ακόλουθες δηλώσεις προς τους δημοσιογράφους:

«Μετά από πρόσκληση του πρέσβη της Ρωσίας, επισκέφθηκα αυτό το σημαντικό, θα έλεγα, πολεμικό πλοίο της Ρωσίας τον «Μέγα Πέτρο». Ανέφερε ότι έχει εντυπωσιαστεί από την περιήγησή του στο πλοίο και πρόσθεσε: «Θέλω να πω, με την ευκαιρία αυτή, ότι τέτοιες επισκέψεις, από όπου και εάν προέρχονται, αποτελούν τη διασφάλιση της σταθερότητας και της ειρήνης στην περιοχή. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό: ότι η Κύπρος πλέον αποτελεί παράγοντα σταθερότητας και ειρήνης στην περιοχή».

Στη συνέχεια ο κ. Φωτίου σημείωσε ότι πέραν από τα πολιτικά οφέλη, τέτοιες επισκέψεις πλοίων επιφέρουν και οικονομικά οφέλη, τονίζοντας ότι τα οικονομικά οφέλη για την Κυπριακή Δημοκρατία είναι τεράστια. Αναφερόμενος στις διαχρονικές σχέσεις Κύπρου –Ρωσίας, είπε ότι είναι άριστες σε όλα τα επίπεδα. «Έχω ευχαριστήσει τον Κυβερνήτη και το πλήρωμα για τη διαχρονική στήριξη της Ρωσίας όσον αφορά το εθνικό μας θέμα, αλλά έχω πει, ασφαλώς, ότι πρόθεση της Κυβέρνησης είναι να ενισχύσουμε αυτές τις σχέσεις σε όλα τα επίπεδα, ακόμη και σε θέματα ασφάλειας και άμυνας. Και εκείνο που προέχει αυτή τη στιγμή είναι μέσα από αυτές τις συνεργασίες να διασφαλίσουμε την ασφάλεια και τη σταθερότητα στην περιοχή».

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Τετάρτη, 12 Φεβρουαρίου 2014 Κατηγορία ΕΠΙ ΣΚΟΠΟΝ
Του Παναγιώτη Α. Καράμπελα*

Εδώ και σειρά ετών με συνδέουν ιδιαίτερες, προσωπικές και βαθιές σχέσεις με την Κύπρο. Οι σκέψεις, λοιπόν, που θα καταγράψω πιο κάτω βγαίνουν με ιδιαίτερη δυσκολία και προκαλώντας μου μεγάλο πόνο, αλλά -όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται αυτό- και Ελπίδα... Υπό άλλες συνθήκες η τελευταία ανακίνηση του Κυπριακού θα μπορούσε να είναι μια θετική εξέλιξη μετά από 10 χρόνια απραξίας. Όμως, δεδομένου ότι έχει προηγηθεί η προσπάθεια ολοκλήρωσης του αντικειμενικού σκοπού των επιχειρήσεων «Αττίλας» 1 και 2 μέσω του Σχέδιου Ανάν το 2004, καθώς και η ανάληψη της διακυβέρνησης της Κυπριακής Δημοκρατίας από τον θερμότερο υποστηρικτή του, τον κ. Αναστασιάδη, οι επικείμενες διαπραγματεύσεις μας φέρνουν πιο κοντά από ποτέ στην ολοκλήρωση με το χειρότερο τρόπο μιας τραγωδίας που ξεκίνησε πριν 40 χρόνια.

Τι ακριβώς εννοούμε, όμως, όταν μιλάμε για «ολοκλήρωση της τραγωδίας»; Εν αντιθέσει με αυτό που μπορεί να έχει στο μυαλό του ο απλός πολίτης, η ολοκλήρωση της τραγωδίας ΔΕΝ είναι η διχοτόμηση! Η ολοκλήρωση της τραγωδίας είναι η τελική πραγματοποίηση του αρχικού σχεδίου της Άγκυρας, δηλαδή, η πλήρης κατάκτηση/απορρόφηση (ή οποιοδήποτε συνώνυμο επιθυμείτε), της Κύπρου από την Τουρκία. Η ενσωμάτωση και υποταγή της Κύπρου στη σφαίρα επιρροής της γείτονος.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά τους. Δύο τρόποι υπάρχουν να λυθεί το Κυπριακό: ή με τα όπλα ή με τη διπλωματία. Με τα όπλα σημαίνει η επανέναρξη των εχθροπραξιών με σκοπό να ρίξουμε τα Τουρκικά στρατεύματα κατοχής στη θάλασσα. Μη ξεχνάμε ότι η Πράσινη Γραμμή είναι γραμμή «κατάπαυσης του πυρός» και όχι σύνορα. Έχουμε, δηλαδή, μια εκεχειρία που διαρκεί 40 χρόνια. Είναι κάτι τέτοιο εφικτό; Όσο κι αν θα προτιμούσα αυτή τη λύση, δυστυχώς, ΌΧΙ δεν είναι. Το σύνολο των Ελληνικών δυνάμεων στη Μεγαλόνησο δεν επαρκούν για ένα τέτοιο εγχείρημα. Κάτι τέτοιο, άλλωστε, θα σήμαινε έναν πλήρους εύρους Ελληνοτουρκικό πόλεμο (total war κατά Clausewitz) σε όλα τα μέτωπα, Κύπρο-Αιγαίο-Έβρο, με πιθανά δύο ακόμα μέτωπα, ένα εσωτερικό -ελέω πολυπολιτισμού- και ένα κοντά στα Ελληνοαλβανικά σύνορα, όχι ανοιχτά με τις Αλβανικές Ένοπλες Δυνάμεις, αλλά με κυρίως μονάδες του UCC και λοιπούς συνεργαζόμενους... Η δυνατότητα ενίσχυσης των δυνάμεων στη Κύπρο θα ήταν αδύνατη. Το κυριότερο, μάλιστα, είναι ότι δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι ειδικά στο μέτωπο της Κύπρου δεν θα είχαμε τα ακριβώς αντίθετα από τα επιθυμητά αποτελέσματα... Αλλά ακόμα κι αν από στρατιωτικής απόψεως ήταν εφικτή μια τέτοια απόπειρα, είναι θλιβερά προφανές ότι δεν έχουμε πολιτικές ηγεσίες ούτε στην Ελλάδα ούτε στη Κύπρο έστω και για να σκεφτούν μια τέτοια επιλογή... Επομένως, μένουμε με τις επιλογές που μπορεί να μας παράσχει η διπλωματία.

Εφόσον, λοιπόν, πάμε για ειρηνική λύση, θα πρέπει απαραιτήτως να γίνει στη βάση μιας ελάχιστης τουλάχιστον συμφωνίας όλων των πλευρών, για να είναι βιώσιμη. Όμως, ακόμα και στο βέλτιστο για εμάς σενάριο, τι μπορούμε να περιμένουμε; Τα ουσιαστικά ζητούμενα για εμάς είναι:

1. Να φύγουν τα στρατεύματα κατοχής.
2. Να φύγουν οι έποικοι.
3. Να επιστρέψουν οι πρόσφυγες στις περιουσίες τους, όπου είναι εφικτό ή έστω να πάρουν άλλη γη στον τόπο τους σαν αντάλλαγμα, και μόνο σαν έσχατη λύση, αν δεν γίνεται αλλιώς, μια δίκαιη αποζημίωση.
4. Να υπάρξει ξανά κάποιας μορφής ουσιαστικός και κυρίαρχος έλεγχος/διακυβέρνηση (άρα πραγματική επανένωση) στα κατεχόμενα εδάφη μας υπό ενιαία διοίκηση και ως συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας.
5. Η ανεύρεση των αγνοουμένων ή μάλλον -δυστυχώς- των σωρών τους.

Ας τα πιάσουμε με τον απαιτούμενο ρεαλισμό ένα-ένα. Και με την πιο ευνοϊκή έκβαση έχουμε σαν δεδομένα ότι:

1. Η Τουρκία δεν πρόκειται ΠΟΤΕ να δεχθεί την πλήρη απόσυρση των κατοχικών στρατευμάτων από το νησί. Στην καλύτερη περίπτωση θα μειωθεί απλά ο αριθμός τους. Τόσο απλά.
2. Η Τουρκία δεν πρόκειται ΠΟΤΕ να δεχθεί να φύγουν όλοι οι έποικοι. Το πολύ-πολύ να μειωθεί κι εδώ ο αριθμός τους, αλλά σε καμία περίπτωση δε θα φύγουν περισσότεροι από το 25-30% το μέγιστο. Δεν υπάρχει περίπτωση να θελήσει η Άγκυρα να δυσαρεστήσει τους δικούς της ανθρώπους όταν ταυτόχρονα θα προσπαθεί να περάσει το επικοινωνιακό μήνυμα του θριάμβου, όπως θα επιθυμεί. Άλλωστε, δεν τους έφερε ως μέσον πίεσης. Τους έφερε για να μείνουν!
3. Η Τουρκία δεν πρόκειται ΠΟΤΕ να παρουσιάσει σαν λύση στους δικούς της κάτι που θα περιλαμβάνει το «ξεσπίτωμα/ξεριζωμό» (έτσι θα το λένε αυτοί...) των εποίκων κυρίως, αλλά και των τουρκοκυπρίων που κατοικούν σε καταπατημένες περιουσίες, για να εγκαταστήσει ξανά...ελληνοκυπρίους! Εκτός κι αν θέλει να ζήσει σκηνικό...Ουκρανίας στα Κατεχόμενα και όχι μόνο! Ακόμα, όμως, και αν τεθεί θέμα αποζημιώσεων, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι θα κληθούμε κι εμείς να πληρώσουμε για τουρκοκυπριακές περιουσίες στο ελεύθερο κομμάτι, κάτι που εν μέσω της οικονομικής κρίσης θα είναι δυσβάσταχτο ή εναλλακτικά, μιας και οι τουρκοκυπριακές περιουσίες έχουν διατηρηθεί σχεδόν ανέπαφες όλα αυτά τα χρόνια, να δεχθούμε να επιστρέψουν οι τελευταίοι σε αυτές. Αν γίνει έτσι, οι τουρκοκύπριοι θα έχουν γυρίσει πίσω στα σπίτια τους, ενώ οι ελληνοκύπριοι όχι! Για τους ελληνοκύπριους τα σπίτια τους και τα χωριά τους, θα είναι για πάντα Κατεχόμενα...
4. Και στην καλύτερη δυνατή λύση για εμάς, διοικητικά κουμάντο στο βόρειο κομμάτι του νησιού θα κάνουν πλέον οι Τούρκοι μέσω των τουρκοκυπρίων. Ότι μορφή διακυβέρνησης κι αν συμφωνηθεί και με όποια ονομασία -ομοσπονδία, συνομοσπονδία, χαλαρή ή μη κτλ.- ενιαία διοίκηση δεν θα ασκείται επί της ουσίας χωρίς την άμεση ή έμμεση έγκριση πρακτικά της τουρκοκυπριακής συνιστώσας κρατικής Αρχής...
5. Για τους αγνοούμενους απλά δεν μπορούμε να περιμένουμε καμία περισσότερη βοήθεια από την μηδενική που μας προσφέρουν. Δεν πρόκειται ΠΟΤΕ να παραδεχθούν τα λάθη τους, πολύ περισσότερο δε τα εγκλήματά τους. Πόσο μάλλον να χτίσουν το καινούργιο τους «κράτος» πάνω σε μια τέτοια παραδοχή και με τις επικοινωνιακά καταστροφικές εικόνες εκταφών ομαδικών τάφων...

Τι μένει, λοιπόν; Ποια είναι η διαφορά με την πραγματική διχοτόμηση; Η διαφορά είναι ότι με μια λύση σε αυτές τις βάσεις, ο μόνος που έχει παραχωρήσει κάτι είναι η Ελληνική πλευρά. Απλά θα έχει νομιμοποιηθεί η εισβολή και τα αποτελέσματά της. Ο εποικισμός, οι καταπατήσεις, ο διωγμός. Θα έχουμε παραχωρήσει κομμάτι εξουσίας/διακυβέρνησης, θεσμικό ρόλο και υπόσταση αλλά, κυρίως, έδαφος όχι στους τουρκοκυπρίους -που εν πάση περιπτώσει είναι ΚΑΙ δικό τους νησί- αλλά στη Τουρκία που ουσιαστικά καταδυναστεύει και αυτούς... Θα έχουμε δεχθεί τον ενταφιασμό όλων των Ψηφισμάτων του Ο.Η.Ε. που με τόσο κόπο είχαμε καταφέρει να εκδοθούν υπέρ μας και που περιέγραφαν το τι είχε πράγματι πράξει η Τουρκία, φέρνοντάς την ενώπιων των ευθυνών της. Θα την έχουμε βγάλει από την γωνία! Ο αγώνας για τη μη αναγνώριση των Κατεχομένων ως κράτος, απλά θα έχει παραχωρήσει τη θέση του στη με κάθε επισημότητα αναγνώρισή τους, έστω και αρχικά σαν «συνιστών κράτος». Η κεντρική διοίκηση, πέραν της δυσλειτουργικότητας που διαγράφεται στον ορίζοντα βάσει του κοινού ανακοινωθέντος (που εύκολα θα μπορέσει να οδηγήσει σε μια de facto αυτονόμηση/ανεξαρτητοποίηση, αλλά αυτή τη φορά με ευνοϊκότερους όρους και προϋποθέσεις διεθνούς αναγνώρισης) επί της ουσίας θα είναι, εν δυνάμει, ο δάσκαλος που προσπαθεί να επιβάλει τη πειθαρχία σε μια τάξη εκτός ελέγχου, όπου κανένας μαθητής δεν τον προσέχει και κανείς δεν τον σέβεται...

Όλες οι προσπάθειες των ελληνοκυπρίων όλα αυτά τα χρόνια για να δημιουργήσουν τη σημερινή σύγχρονη Κύπρο -παρά τα όποια οικονομικά προβλήματα τώρα- θα έχουν χάσει το νόημά τους. Όλες οι προσπάθειες για εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων και τα τεράστια οικονομικά τους οφέλη, η στρατηγικής σημασίας συμμαχία με το Ισραήλ, ο αγώνας για τη γεωστρατηγική αναβάθμιση του Ελληνισμού μέσω της ενοποίησης των ΑΟΖ Ελλάδας-Κύπρου, η προσπάθεια να μην περάσει ο αγωγός από την Τουρκία αλλά να ακολουθήσει τη πορεία του άξονα Ισραήλ-Κύπρος-Ελλάδα θα έχουν χαθεί, για ένα κύριο λόγο: Η πληθυσμιακή αύξηση και η οικονομική εξάπλωση των πάντα σχολαστικών και υπομονετικών τούρκων, θα φέρει το νησί αργά ή γρήγορα από τον εξασφαλισμένο μερικό έλεγχο που τους προσφέρει μια τέτοια λύση, στον πλήρη έλεγχο του μεσο-μακροπρόθεσμα. Οι όποιες αποφάσεις θα παίρνει το κράτος κεντρικά, θα είναι πλέον «νοθευμένες» με μπόλικη δόση από Τουρκία... Όχι από τουρκοκυπρίους, αλλά από Τουρκία! Δηλαδή, θα έχουμε δώσει ΤΑ ΠΑΝΤΑ, χωρίς να έχουμε πάρει επί της ουσίας ΤΙΠΟΤΑ! Αντιθέτως, θα έχουμε χάσει και όσα κρατήσαμε, αλλά και όσα πετύχαμε με κόπο τόσα χρόνια...

Δυστυχώς, λοιπόν, κάποια στιγμή θα πρέπει να δεχθούμε πως τα Κατεχόμενα, ότι και να γίνει θα παραμείνουν Κατεχόμενα... Οι τουρκοκύπριοι στην πλειοψηφία τους πλέον δεν έχουν ζήσει ούτε μια ημέρα μαζί με τους ελληνοκύπριους. Σημεία επαφής δεν υπάρχουν πολλά πλέον. Ούτε γλωσσικά (πόσοι ελληνοκύπριοι ξέρουν τουρκικά και πόσοι τουρκοκύπριοι ξέρουν ελληνικά, άραγε;...), ούτε κοινωνικά, ούτε καν σε κάποιο ελάχιστο προσωπικό επίπεδο... Και η καλύτερη δυνατή για εμάς λύση δεν θα αλλάξει αυτά τα αδιαμφισβήτητα δεδομένα. Όποια μορφή κι αν πάρει η οποιαδήποτε «λύση», τα εδάφη αυτά -επαναλαμβάνω, ΔΥΣΤΥΧΩΣ- θα είναι κατεχόμενα...

Όμως, το προαναφερθέν αίσθημα της Ελπίδας το οποίο νοιώθω εκπορεύεται από την μια και τελευταία ευκαιρία για διέξοδο που μας έχει απομείνει. Μια διέξοδο που μας εξασφαλίζει πολλά. Περισσότερα από όσα συνειδητοποιούμε ότι θα χάσουμε! Τη προσπάθεια να φροντίσουμε, τουλάχιστον, να μην μας πάρουν και τα υπόλοιπα! Μπορούμε να διασώσουμε και να διατηρήσουμε αυτά που με κόπο κατακτήσαμε σε αυτό το κομμάτι Ελλάδας ο Ελληνισμός και κυρίως ο κυπριακός Ελληνισμός. Να συνεχίσει ο κυπριακός Ελληνισμός τη πορεία του ως ένα αναγνωρισμένο κράτος, με όλες τις αρετές που το διέκριναν όλα αυτά τα χρόνια μετά την εισβολή. Όσο άσχημο κι αν ακούγεται μετά από τόσα χρόνια ελπίδας για ένα θαύμα(;), δυστυχώς αυτό που προβάλει σαν η μόνη ορθολογιστική, ρεαλιστική και βιώσιμη λύση, ίσως να είναι ο «δαίμονας» που όλοι φοβόμασταν ακόμα και το όνομά του να προφέρουμε: Η διχοτόμηση.

Η μόνη λογική και αξιοπρεπής στάση, που υπακούει στο βασικό ένστικτο της αυτοσυντήρησης, υπαγορεύει την καταψήφιση στο επικείμενο δημοψήφισμα του νέου Σχεδίου Ανάν που επί της ουσίας μας σερβίρουν με ωραία λογάκια 10 χρόνια μετά τη πρώτη τους προσπάθεια. Αυτό, φυσικά, θα φέρει ένα εξ ίσου λογικό αποτέλεσμα. Όχι, καμία εισβολή, όπως απειλούσε ο Σημίτης το 2004. Ούτε την διεθνή απομόνωση, ούτε κάποια άλλη...μεταφυσική καταστροφή. Θα επιφέρει κατά πάσα πιθανότητα την οριστική λήξη των προσπαθειών επίλυσης του Κυπριακού μέσω της επανένωσης του νησιού και με τη σειρά της την διχοτόμηση, μέσω της αναπόφευκτης σταδιακής αναγνώρισης των Κατεχομένων από τη διεθνή κοινότητα. Αυτή, όμως, ακριβώς είναι η λύση, δυστυχώς Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ, στο Κυπριακό που είναι προς το συμφέρον των ελληνοκυπρίων και του ευρύτερου Ελληνισμού, έτσι όπως έχουν φτάσει τα πράγματα σήμερα!

Δεν είναι ανάγκη καν να περιμένουμε το αποτέλεσμα των συνομιλιών. Με δεδομένες τις προαναφερθείσες πάγιες θέσεις της Τουρκίας, δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από τις διαπραγματεύσεις. Αυτές δεν έπρεπε καν να ξεκινήσουν αν δεν είχε ολοκληρωθεί κυρίως η στρατιωτική διάσταση της συμμαχίας με το Ισραήλ, αν δεν είχε γίνει έστω η έναρξη των εργασιών για τον αγωγό Ισραήλ-Κύπρος-Ελλάδα ή για το σταθμό υγροποιημένου φυσικού αερίου, αν δεν είχαμε εξασφαλίσει τη θέση ισχύος που μπορούσαμε. Τώρα, είναι αργά. Ο κύβος ερρίφθη... Οποιαδήποτε άλλη πρόταση πλην της αυτόνομης και ανεξάρτητης πορείας είναι στο τραπέζι, με τους όρους που περιγράφονται στο κοινό ανακοινωθέν, μόνο νέα δεινά μπορεί να «προσφέρει»... Και από δεινά χορτάσαμε! Πρέπει κάποτε να πούμε: «Κύριοι, ότι πήρατε, πήρατε! Τέλος!...»

Εύχομαι απλώς τα γεγονότα να με διαψεύσουν...

* Ο Παναγιώτης Α. Καράμπελας είναι Στρατηγικός και Πολιτικός Αναλυτής, συνεργάτης του Ελληνικού Κέντρου Ευρωπαϊκών και Διεθνών Αναλύσεων (ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α.) και της ραδιοφωνικής εκπομπής «Βόρειος Ήπειρος.GR» στον ΑΡΤ-fm 90,6.

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Τρίτη, 11 Φεβρουαρίου 2014 Κατηγορία ΕΘΝΙΚΗ ΦΡΟΥΡΑ

Η στρατιωτική υπηρεσία και η διάρκεια της είναι ένα θέμα που απασχολεί τις αρμόδιες αρχές σε διάφορες χώρες περιλαμβανομένης και της Ελλάδας, της Τουρκίας και της Κύπρου. Λόγοι εθνικής ασφάλειας, κοινωνικοί, οικονομικοί, τεχνολογικοί και πολιτικοί πιέζουν κυβερνήσεις στην επανεξέταση της φύσης του θεσμού και του χρονικού διαστήματος της στρατιωτικής θητείας. Ποια είναι η πραγματική κατάσταση σε ό,τι αφορά το θέμα της θητείας στην Ελλάδα, την Τουρκία και την Κύπρο και πώς αυτή συγκρίνεται με τη στρατιωτική υπηρεσία στην Ευρώπη και αλλού;

Στρατιωτική υπηρεσία

Γενικά, η στρατιωτική υπηρεσία αφορά, τόσο την εθελοντική, όσο και την υποχρεωτική θητεία. Οι περισσότερες χώρες σήμερα απαιτούν από τους πολίτες τους να υπηρετήσουν για κάποιο χρονικό διάστημα στις ένοπλες δυνάμεις, είτε εξολοκλήρου εθελοντικά, είτε υποχρεωτικά. Σ' αυτή την κατηγορία των χωρών με υποχρεωτική θητεία εντάσσονται και η Ελλάδα, η Τουρκία και η Κύπρος, ενώ σε διάφορες περιπτώσεις συνυπάρχει συνδυασμός εθελοντικής και υποχρεωτικής θητείας.

Το φαινόμενο της στρατιωτικής υπηρεσίας είναι πανάρχαιο και είναι συνυφασμένο με την κατοχή και την άμεση και έμμεση χρήση φονικών και καταστροφικών εργαλείων (οπλισμού) από ομάδες ανθρώπων ή κρατών εναντίον αντιπάλων ή εχθρών, για την προστασία τους από απειλές ή και την προώθηση δικών τους συμφερόντων. Πρόκειται για ένα θέμα που πέρασε από πολλές φάσεις, όχι μόνο σε ό,τι αφορά τη διάρκεια της θητείας των στρατιωτών αλλά και σε σχέση με τις συνθήκες στελέχωσης, λειτουργίας και ανάπτυξης του στρατιωτικού ανθρώπινου δυναμικού. Οι επικρατούσες συνθήκες απειλής σε βάρος μιας χώρας, η άποψη των ψηφοφόρων, η κατάσταση της οικονομίας και το επίπεδο της στρατιωτικής τεχνολογίας αποτελούσαν καθοριστικό παράγοντα στη διαμόρφωση και λήψη αποφάσεων σε θέματα θητείας. Ιδίως στη σύγχρονη εποχή με την εισαγωγή εξοπλισμού και άλλων συστημάτων προηγμένης τεχνολογίας, η ανάγκη στελέχωσης του όλου φάσματος της οργανωτικής πυραμίδας των ενόπλων δυνάμεων - περιλαμβανομένων βέβαια και των οπλιτών - με εξειδικευμένο προσωπικό και επαγγελματίες έχει καταστεί αρκετά πιεστική.

Ελλάδα

Στην Ελλάδα, η θητεία ιστορικά κυμαινόταν μεταξύ 12 και 36 μήνες, εξαρτώμενη από διάφορους παράγοντες και ιδιαίτερα από το μέγεθος των κληρωτών και ασφαλώς την πολιτική κατάσταση και τις εξωτερικές απειλές που αντιμετωπίζει η χώρα. Σήμερα η χώρα διαθέτει υπό τα όπλα, ανθρώπινο δυναμικό που ανέρχεται στις 144.350.

Όσον αφορά τη συζήτηση για δημιουργία επαγγελματικού στρατού, ήταν αναπόφευκτο ότι θα άρχιζε να απασχολεί και την Ελλάδα όπως συνέβαινε και σε άλλες συμμαχικές χώρες στο ΝΑΤΟ πριν το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, αλλά και μετά, δεδομένων των απαιτήσεων των σύγχρονων μορφών απειλών και των στρατιωτικών αποστολών. Μεταξύ 1985 έως το 2000 η Ελλάδα προώθησε το θεσμό της απασχόλησης εθελοντών στρατιωτών ( γνωστών σήμερα ως Εθελοντών Μακράς Υπηρεσίας), που απετέλεσε και την πρώτη προσπάθεια της χώρας για δημιουργία επαγγελματικού στρατού.

Το 2009 η υποχρεωτική θητεία των ανδρών ηλικίας μεταξύ 19 – 45 χρόνων μειώθηκε στους 9 μήνες. Επίσης προσανατολισμένη στην κατεύθυνσης της προώθησης του θεσμού ενός πλήρως επαγγελματικού στρατού, η κυβέρνηση υποσχέθηκε περαιτέρω μείωση της θητείας στους 6 μήνες. Η σκέψη αυτή ωστόσο τέθηκε στο περιθώριο, ένεκα σημαντικών ελλείψεων σε ανθρώπινο στρατιωτικό δυναμικό, μεγάλων οικονομικών δυσχερειών που αντιμετωπίζει η χώρα και της φυγοστρατίας το ποσοστό της οποίας το 2013 ανερχόταν στο 66% των κληρωτών. Αντίθετα από μέρους του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας υποβλήθηκε πρόταση για αύξηση της διάρκειας της θητείας από 9 σε 12 μήνες για αντιμετώπιση της κατάστασης αλλά δεν έγινε αποδεχτή.

Τουρκία

Όσον αφορά την Τουρκία, η οποία διαθέτει το δεύτερο μεγαλύτερο στρατό στο ΝΑΤΟ ( 510.600) μετά τις ΗΠΑ, η υποχρεωτική θητεία σήμερα είναι 15 μήνες σε σχέση με 18 μήνες που ήταν προηγουμένως. Ο ανδρικός πληθυσμός της χώρας οφείλει να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία μεταξύ των ηλικιών 19 – 40 χρονών.Σημειώνεται ότι υπάρχουν εξαιρέσεις σχετικά με τη διάρκεια της θητείας. Για παράδειγμα, κληρωτοί με πανεπιστημιακή μόρφωση μπορούν να υπηρετήσουν 6 μήνες θητεία, ενώ άνδρες άνω των 30 ετών δύνανται να εξαγοράσουν τη στρατιωτική τους υπηρεσία. Επίσης από φέτος προβλέπεται ότι η υποχρεωτική θητεία θα μειωθεί στους 12 μήνες, γεγονός που σημαίνει μείωση του ανθρώπινου στρατιωτικού δυναμικού της χώρας κατά 70.000. Από την άλλη σημειώνεται ότι το πρόβλημα της φυγοστρατίας είναι οξύ και στην Τουρκία, ιδίως στις νοτιοανατολικές περιοχές, με τον ετήσιο αριθμό των φυγόστρατων να κυμαίνεται γύρω στις 60.000.

Η διαφοροποίηση των απειλών και του ρόλου των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων απαιτούν ένα μικρότερο αλλά και κατά πολύ πιο αποτελεσματικό στρατό από επαγγελματίες. Ήδη η Τουρκία διαθέτει ένα πυρήνα επαγγελματιών στρατιωτών, που βρίσκεται υπό συνεχή εξάσκηση και εκπαίδευση και αποτελεί τον ιστό που στηρίζει τη λειτουργία του όλου στρατιωτικού οικοδομήματος. Ο προγραμματισμός είναι για σταδιακή προώθηση του θεσμού του επαγγελματικού στρατού, γεγονός που θα συμβάλει σημαντικά στην ποιοτική ενίσχυση του στρατιωτικού δυναμικού της χώρας.

Τουρκοκύπριοι

Συζήτηση για μείωση της χρονικής διάρκειας της θητείας υπάρχει και για τις 5.000 των δυνάμεων των ενόπλων τουρκοκυπρίων στις κατεχόμενες από την Τουρκία περιοχές της Κύπρου, από 15 σε 12 μήνες με βάση σχετική πρόταση νόμου που έχει κατατεθεί στη λεγόμενη τουρκοκυπριακή βουλή.

Κύπρος

Στην Κύπρο, διακηρυγμένη πρόθεση των τελευταίων κυβερνήσεων ήταν η μείωση της θητείας από τους 26 μήνες σε επίπεδα κάτω των 19 μηνών μέχρι και 14 μήνες. Για την επίτευξη του στόχου αυτού, απαραίτητη προϋπόθεση είναι η αναδιοργάνωση της Εθνικής Φρουράς, η εξασφάλιση νέων οπλικών και άλλων συστημάτων και η πρόσληψη ικανοποιητικού αριθμού οπλιτών, που συνεπάγεται δαπάνες μερικών δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ, καθώς και η αναβάθμιση της εφεδρείας.

Το 2002 η κυβέρνηση προχώρησε στη μείωση της θητείας κατά ένα μήνα στους 25 μήνες και αργότερα το 2008 στους 24 μήνες που ισχύει σήμερα. Αναφέρεται ότι μείωση της θητείας στους 19 – 18 μήνες ή στους 15 -14 μήνες θα σήμαινε την αντίστοιχη πρόσληψη αριθμού εθελοντών επαγγελματιών στρατιωτών. Ιδιαίτερα μείωση της διάρκειας της θητείας στους 14 – 15 μήνες απαιτεί την πρόσληψη 3.500 περίπου και πλέον μισθωτών οπλιτών - για υποφερτή κάλυψη του κενού που θα άφηνε η μείωση της δύναμης της Εθνικής φρουράς από 8.000 – 10.000 κληρωτούς σε 4.500.

Το 2010 είχε περάσει νομοσχέδιο επιλύοντας διάφορες εκκρεμότητες οργάνωσης και λειτουργίας της Εθνικής Φρουράς, προωθώντας μέτρα για αντιμετώπιση του μεγάλου προβλήματος της φυγοστρατίας, καθώς και πρόνοια για τη πρόσληψη επαγγελματιών οπλιτών προετοιμάζοντας το έδαφος για μείωση της θητείας. Ωστόσο, εσωτερικές αντιδράσεις, η έκρηξη στο Μαρί και οι εξελισσόμενες δυσχερείς οικονομικές συνθήκες ανέκοψαν την πορεία υλοποίησης της μείωσης της θητείας στους 19 ή 18 μήνες και αργότερα στους 15 ή 14 μήνες. Η οικονομική κρίση και τα σκληρά μέτρα λιτότητας που επιβάλλει το «Μνημόνιο» για το «νοικοκύρεμα» των δημόσιων οικονομικών αποτελούν σήμερα σημαντικό εμπόδιο σε οποιοδήποτε τέτοιο σχεδιασμό για μείωση της στρατιωτικής θητείας, αφού θα απαιτούντο σημαντικοί οικονομικοί πόροι για την ικανοποίηση των προϋποθέσεων που απαιτεί η υλοποίηση του. Μείωση της θητείας, είτε στους 19-18 μήνες, είτε στους 15-14 μήνες, με απλώς την αναδιοργάνωση και χωρίς διάθεση των απαιτούμενων πόρων και την ικανοποίηση των ανωτέρω προϋποθέσεων, προφανώς δεν θα είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα για την Εθνική Φρουρά.

Διάρκεια θητείας αλλού

Τέλος συγκρίνοντας τη διάρκεια της θητείας στην Ελλάδα, την Τουρκία και την Κύπρο η κατάσταση παρουσιάζεται ως εξής: Μεταξύ των τριών χωρών, η θητεία στην Κύπρο ( που ανέρχεται στους 24 μήνες) είναι η μεγαλύτερη σε διάρκεια. Στο χώρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) η Κύπρος έχει τη μεγαλύτερη σε διάρκεια θητεία. Σε ορισμένες χώρες όπως η Αυστρία η θητεία έχει διάρκεια 6μήνες, στην Εσθονία 8 μήνες και συνεπώς είναι μικρότερης διάρκειας και από εκείνη στην Ελλάδα και την Τουρκία.

Εκτός της ΕΕ, στον υπόλοιπο ευρωπαϊκό ή γειτονικό χώρο, 24 μήνες θητεία έχει η Ουκρανία και η Αρμενία. Επίσης 24 μήνες θητεία έχουν αρκετές άλλες χώρες πέραν της Ευρώπης και του περίγυρού της όπως η Υεμένη, το Καζακστάν, η Σιγκαπούρη, η Κολομβία, η Γουϊνέα και άλλες. Μεγαλύτερη σε διάρκεια υπηρεσία στις ένοπλες δυνάμεις έχουν η Αίγυπτος 12- 36 μήνες, το Ισραήλ 36 μήνες, η Συρία 30 μήνες, το Βιετνάμ 30 μήνες, η Βενεζουέλα 30 μήνες, η Νότιος Κορέα 26 και η Βόρειος Κορέα 5 – 12 χρόνια.

Τα ανωτέρω αποτελούν μερικές από τις πραγματικότητες που αφορούν το θέμα της στρατιωτικής υπηρεσίας, τόσο στην Ελλάδα, την Τουρκία και την Κύπρο, όσο και χώρες της Ευρώπης και αλλού.

Άριστος Αριστοτέλους - ΠΗΓΗ

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Παρασκευή, 07 Φεβρουαρίου 2014 Κατηγορία ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Κορυφαίο εθνικό θέμα της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας είναι το Κυπριακό, επανέλαβε ο πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, κατά τη διάρκεια των κοινών δηλώσεων με τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκο Αναστασιάδη, μετά τη συνάντησή τους στο Μέγαρο Μαξίμου.

Ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι έγινε μια ενδελεχής συζήτηση για τις τελευταίες εξελίξεις στο Kυπριακό και τις προοπτικές επίλυσης και επανεκκίνησης των διαπραγματεύσεων υπό την αιγίδα του ΟΗΕ. Σημείωσε πως ο Κύπριος Πρόεδρος τόνισε ότι βασική προϋπόθεση είναι η συμφωνία επί του κοινού ανακοινωθέντος. «Από πλευράς μου να επαναλάβω ότι το Kυπριακό είναι το κορυφαίο εθνικό θέμα της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδος και θεμέλιος λίθος είναι η συνεχής διαβούλευση με την Κυπριακή Δημοκρατία» είπε ο A. Σαμαράς και αναφέρθηκε σε μια δίκαιη, βιώσιμη, λειτουργική λύση με μια αδιαίρετη κυριαρχία, μια διεθνή προσωπικότητα, μια ιθαγένεια και εφαρμογή του ευρωπαϊκού κεκτημένου σε όλη την επικράτεια της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Στο τραπέζι των συνομιλιών θα καθίσουν Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, συνέχισε, ενώ υπονοώντας ότι δεν θα δεχτεί άλλη ιστορία τύπου Ανάν, τονισε πως «πρέπει να αντλήσουμε και διδάγματα από πρόσφατες φάσεις της πορείας του κυπριακού και να διαφυλάξουμε τις προϋποθέσεις ευρύτατης εθνικής συναίνεσης». Σε κάθε περίπτωση πρόσθεσε, η όποια λύση θα πρέπει να περάσει μέσα από τη διενέργεια δύο ταυτοχρόνων δημοψηφισμάτων. Ανώτατες κυβερνητικές πηγές επ΄αυτού αναφέρουν ότι «το χείριστο θα ήταν να έχουμε ένα αποτυχημένο δημοψήφισμα» και πως «έχει μεγάλη σημασία η ευρεία συναίνεση». «Το κοινό ανακοινωθέν δεν αποτελεί λύση αλλά θέτει τις βάσεις», επισήμανε από την πλευρά του ο Ν. Αναστασιάδης.

Στις δηλώσεις του ο A. Σαμαράς τόνισε ότι η Ελλάδα θα συνεχίσει να στηρίζει τις προσπάθειες και επί της διαδικασίας και επί της ουσίας του Kυπριακού. Επιπλέον, συμπλήρωσε ότι η Ελλάδα θα συνεχίσει να στηρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία κατά την άσκηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της στην ΑΟΖ ενώ κατηγόρησε την Τουρκία κάνοντας λόγο για απαράδεκτες και μάταιες τακτικές κλιμάκωσης της έντασης. - ΠΗΓΗ

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Τετάρτη, 05 Φεβρουαρίου 2014 Κατηγορία ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Με τις ΗΠΑ να δημιουργούν "κλίμα" προς επίτευξη ενός Κοινού Ανακοινωθέντος και επανέναρξης των διαπραγματεύσεων, βαδίζουμε παράλληλα ταχέως και προς ενδοκυβερνητική κρίση, με αφορμή τις καταιγιστικές εξελίξεις στο Κυπριακό, καθώς λεπτό το λεπτό διαφαίνεται πως θα υπάρξει ρήξη στις σχέσεις Αναστασιάδη - Παπαδόπουλου, μετά και την κλήση του τέως προέδρου του ΔΗΚΟ, Μάριου Καρογιάν στο προεδρικό, αμέσως μετά την συνάντηση Αναστασιάδη - Παπαδόπουλου.

Στις 11.30 ξεκίνησε η συνάντηση του Προέδρου Αναστασιάδη με τον νυν πρόεδρο του ΔΗΚΟ Νικόλα Παπαδόπουλο και στη συνέχεια κλήθηκε και ο Μάριος Καρογιάν, υπό ποια ιδιότητα, μόνο το Προεδρικό μπορεί να γνωρίζει... Φωνές από το ΔΗΚΟ δηλώνουν ενοχλημένες από την κίνηση αυτή του Προεδρικού, χαρακτηρίζοντας ως ακατανόητη την πρωτοβουλία, ενώ ενδεικτικά μας αναφέρθηκε «γιατί δεν κάλεσε ο Πρόεδρος και τον κ. Χριστόφια για ενημέρωση», ενώ φέρεται να ακούστηκε και το "Αν ο Αναστασιάδης φερθεί σαν Χριστόφιας, ο Νικόλας δεν θα φερθεί σαν Καρογιάν".

Οι πιο έντονες φωνές πάντως καταγγέλλουν ακόμη και προσπάθειες διάσπασης του κόμματος ενόψει των ραγδαίων εξελίξεων στο Κυπριακό, ενώ ήδη ξέσπασε η πρώτη επίσημη σύγκρουση μεταξύ ΔΗΣΥ και ΔΗΚΟ με φόντο τις αποκρατικοποιήσεις.

Σε κάθε περίπτωση η όποια απόφαση για τυχόν αποχώρηση από την κυβέρνηση θα πρέπει να παρθεί από τα συλλογικά όργανα του κόμματος και αφού φυσικά ολοκληρωθεί η Β' φάση των εσωκομματικών εκλογών στο ΔΗΚΟ.

Από πλευράς Νικόλα Παπαδόπουλου κρατήθηκαν χαμηλά οι τόνοι, καλώντας τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Νίκο Αναστασιάδη να τηρήσει τις προγραμματικές του θέσεις αναφορικά με το Κυπριακό.

«Δεν έχω οποιοδήποτε σχόλιο σε σχέση με την ενημέρωση του Προέδρου της Δημοκρατίας», είπε ο Πρόεδρος του ΔΗΚΟ σε δηλώσεις του στο πλαίσιο επίσκεψής του στο ΚΕΒΕ.

Εγώ, πρόσθεσε, «θα επαναλάβω μία πάγια, καθαρή θέση του ΔΗΚΟ: αναμένουμε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να τηρήσει τις προγραμματικές του θέσεις έναντι του ΔΗΚΟ και έναντι του κυπριακού λαού».

«Δεν θα προβώ σε οποιοδήποτε άλλο σχόλιο, νομίζω ότι η δική μου δήλωση ήταν ξεκάθαρη», ανέφερε απαντώντας σε επιπρόσθετη ερώτηση για το θέμα.

Ο κ. Παπαδόπουλος αρνήθηκε να σχολιάσει την παρουσία στο Προεδρικό του τέως Προέδρου του ΔΗΚΟ Μάριου Καρογιάν μετά τη συνάντηση που είχε ο ίδιος με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη. «Δεν θέλω να προβώ σε οποιαδήποτε ερμηνεία, νομίζω ότι μόνο ο κ. Αναστασιάδης μπορεί ν' απαντήσει αυτή την ερώτηση», είπε.

Ερωτηθείς αν τίθεται κάποιο θέμα για τον ίδιο, ο Πρόεδρος του ΔΗΚΟ απάντησε αρνητικά. «Όχι, πώς να τεθεί θέμα για μας;», διερωτήθηκε. Δικαιούται, είπε, «ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να συναντιέται με όποιον θέλει». Αλλά, πρόσθεσε, «νομίζω μπορείτε να ρωτήσετε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας τι αφορούσε το περιεχόμενο αυτής της συνάντησης».

Στο ζήτημα που προκύπτει με το προσχέδιο του Κοινού ανακοινωθέντος, το μεμπτό, όπως εντοπίζεται από πλευράς ΔΗΚΟ, και προκύπτει από το προσχέδιο, είναι πως η λύση θα βασίζεται σε δικοινοτητική ομοσπονδία με πολιτική ισότητα. Η ενωμένη Κύπρος, σαν μέλος των Ηνωμένων Εθνών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα έχει μια ενιαία νομική προσωπικότητα και μια κυριαρχία, η οποία θα καθορίζεται ως η κυριαρχία που απολαμβάνουν όλα τα κράτη-μέλη των Ηνωμένων Εθνών υπό το χάρτη του ΟΗΕ και η οποία προέρχεται εξίσου από Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους.

Εν τω μεταξύ, σύμφωνα με έγκυρες πηγές, το υπό διαμόρφωση κείμενο του κοινού ανακοινωθέντος, που στόχο έχει να οδηγήσει στην επανέναρξη των συνομιλιών, διασφαλίζεται ότι είναι αδιαπραγμάτευτα η μια κυριαρχία, η μία ιθαγένεια και η μία διεθνής προσωπικότητα στην Κύπρο.

Όπως σημειώνουν οι ίδιες πηγές, από το περιεχόμενο του κειμένου έχει απαλειφθεί οποιαδήποτε αναφορά σε εγγυήσεις. Το εν λόγω κείμενο είναι βασισμένο στο κείμενο του κοινού ανακοινωθέντος που κατατέθηκε από την ε/κ πλευρά στις 18 Δεκεμβρίου 2013.

Τονίζεται επίσης ότι η Κύπρος είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ δραστήριο ρόλο για τις εξελίξεις, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, είχαν οι ΗΠΑ.

Οι Βασικές παράμετροι του "νέου" προσχεδίου

Σύμφωνα με το κείμενου του "ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΥ":

1.Η παρούσα κατάσταση είναι απαράδεκτη και η παράτασή της θα έχει αρνητικές συνέπειες για τους Ελληνοκύπριους και τους Τουρκοκύπριους. Οι ηγέτες επιβεβαίωσαν ότι η επίλυση θα έχει θετική επίδραση σε ολόκληρη την περιοχή, ενώ πρωτίστως θα επωφελούνται οι Τουρκοκύπριοι και οι Ελληνοκύπριοι, με σεβασμό στις δημοκρατικές αρχές, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες, καθώς και τις ξεχωριστές ταυτότητες και την ακεραιότητα αμφοτέρων, διασφαλίζοντας το κοινό τους μέλλον σε μια ενωμένη Κύπρο εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

2.Οι ηγέτες εξέφρασαν την αποφασιστικότητά τους να επαναρχίσουν δομημένες διαπραγματεύσεις με τρόπο που προσβλέπει σε αποτελέσματα. Όλα τα άλυτα βασικά θέματα θα είναι στο τραπέζι και θα συζητηθούν αλληλένδετα. Οι ηγέτες θα έχουν ως στόχο να φτάσουν σε επίλυση το συντομότερο δυνατό και ακολούθως να πραγματοποιήσουν ξεχωριστά και ταυτόχρονα δημοψηφίσματα.

3.Η επίλυση θα βασίζεται σε δικοινοτική, διζωνική ομοσπονδία με πολιτική ισότητα, όπως καθορίζεται στα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας και τις Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου. Η ενωμένη Κύπρος, σαν μέλος των Ηνωμένων Εθνών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα έχει μια ενιαία νομική προσωπικότητα και μια κυριαρχία, η οποία θα καθορίζεται ως η κυριαρχία που απολαμβάνουν όλα τα κράτη-μέλη των Ηνωμένων Εθνών υπό το χάρτη του ΟΗΕ και η οποία προέρχεται εξίσου από Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους. Θα υπάρχει μια ενιαία Κυπριακή ιθαγένεια, που θα ρυθμίζεται από την ομοσπονδιακή νομοθεσία. Όλοι οι πολίτες της ενωμένης Κύπρου θα είναι και πολίτες, είτε του ελληνοκυπριακού συνιστώντος κράτους, είτε του τουρκοκυπριακού συνιστώντος κράτους. Αυτή η ιδιότητα θα είναι εσωτερική και θα συμπληρώνει και ΔΕΝ θα αντικαθιστά με οποιοδήποτε τρόπο την ενωμένη Κυπριακή ιθαγένεια.

Οι εξουσίες της ομοσπονδιακής κυβέρνησης καθώς και θέματα που είναι σαφώς συναφή με τις καθορισμένες αρμοδιότητές της θα προσδιορίζονται από το σύνταγμα. Το ομοσπονδιακό σύνταγμα θα προνοεί επίσης ότι το κατάλοιπο εξουσίας θα ασκείται από τα συνιστώντα κράτη. Τα συνιστώντα κράτη θα ασκούν πλήρως και οριστικά όλες τις εξουσίες τους, μακριά από επεμβάσεις από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Οι ομοσπονδιακοί νόμοι δεν θα καταπατούν τις νομοθεσίες των συνιστώντων κρατών που εμπίπτουν στις αρμοδιότητες των συνιστώντων κρατών, και οι νομοθεσίες των συνιστώντων κρατών δεν θα καταπατούν ομοσπονδιακούς νόμους που εμπίπτουν στις αρμοδιότητες της ομοσπονδιακής κυβέρνησης. Οποιαδήποτε διαμάχη σε σχέση με τα παραπάνω θα δικάζεται από το ομοσπονδιακό ανώτατο δικαστήριο. Καμιά από τις δυο πλευρές δεν θα μπορεί να διεκδικεί εξουσία ή δικαιοδοσία στην άλλη.

4.Η ενωμένη Κυπριακή Ομοσπονδία θα προκύψει από την επίλυση μετά την έγκριση της επίλυσης σε ξεχωριστά ταυτόχρονα δημοψηφίσματα. Το ομοσπονδιακό σύνταγμα θα ορίζει ότι η ενωμένη Κυπριακή Ομοσπονδία θα αποτελείται από δυο συνιστώντα ίσα κράτη. Η δικοινοτική, διζωνική φύση της ομοσπονδίας και οι αρχές πάνω στις οποίες βασίζεται η Ε.Ε. θα διασφαλίζονται και θα γίνονται σεβαστές σε όλο το νησί. Το ομοσπονδιακό σύνταγμα θα αποτελεί τον ανώτατο νόμο του νησιού και θα δεσμεύει όλες τις εξουσίες της ομοσπονδίας και των συνιστώντων κρατών. Η ένωση ολόκληρης ή μέρους της ομοσπονδίας με οποιαδήποτε άλλη χώρα ή οποιασδήποτε μορφής διχοτόμηση ή απόσχιση ή οποιαδήποτε άλλη μονομερής αλλαγή στην κατάσταση πραγμάτων απαγορεύεται.

5.Οι διαπραγματεύσεις βασίζονται στην αρχή πως τίποτε δεν έχει συμφωνηθεί μέχρι να συμφωνηθούν τα πάντα.

6.Οι διορισμένοι εκπρόσωποι έχουν πλήρη εξουσία να συζητούν οποιοδήποτε θέμα σε οποιαδήποτε στιγμή και πρέπει να απολαμβάνουν παράλληλη πρόσβαση σε όλους τους ενδιαφερόμενους στη διαδικασία, όταν χρειάζεται. Διατηρούν την απόλυτη εξουσία λήψης αποφάσεων. Μόνο μια συμφωνία στην οποία θα καταλήξουν ελεύθερα οι ηγέτες μπορεί να τεθεί σε ξεχωριστά ταυτόχρονα δημοψηφίσματα. Οποιασδήποτε μορφής διαιτησία αποκλείεται.

7.Οι πλευρές θα επιδιώξουν να δημιουργήσουν ένα θετικό κλίμα για να εξασφαλίσουν την επιτυχία των συνομιλιών. Δεσμεύονται να αποφύγουν την απόδοση ευθυνών ή οποιαδήποτε αρνητικά δημόσια σχόλια σχετικά με τις διαπραγματεύσεις. Επίσης δεσμεύονται στις προσπάθειες να εφαρμοστούν μέτρα δόμησης εμπιστοσύνης που θα παρέχουν μια δυναμική ώθηση στην προοπτική για μια ενωμένη Κύπρο.

Η τ/κ πλευρά

Η τ/κ εφημερίδα Kibris σε άρθρο της αναφέρεται ότι πλέον όλα κρίνονται από μια μόνο λέξη, η οποία παραμένει εμπόδιο για την επίτευξη συμφωνίας σχετικά με το κοινό ανακοινωθέν και αυτή δεν είναι η αμφιλεγόμενη λέξη «εθνική κυριαρχία», αναφέρει η Κίπρις στο δημοσίευμά της για τις επαφές της Υφυπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Βικτόρια Νούλαντ με τους δύο ηγέτες και τον Οζντίλ Ναμί χτες.

Στο δημοσίευμά του ο Οσμάν Καφάογλου αναφέρει ότι η πηγή του δεν θέλησε να του αποκαλύψει ποια είναι αυτή η λέξη, που ωστόσο επεσήμανε ότι έχουμε φτάσει πολύ κοντά σε ένα αποτέλεσμα για το κοινό ανακοινωθέν. Σημειώνεται ότι οι ΗΠΑ που προσπαθούν εδώ και καιρό για μια συμφωνία στο κοινό ανακοινωθέν, με την επίσκεψη της κ. Νούλαντ έχουν αυξήσει το επίπεδο των προσπαθειών και η επίσκεψη της Αμερικανίδας ΥΦΥΠΕΞ είναι η τελευταία προσπάθεια των ΗΠΑ για την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων.

Σημειώνεται επίσης ότι ενώ αναμένονταν οι δηλώσεις της κ. Νούλαντ στις 13.30, μετά τη συνάντησή της με τον Ντερβίς Έρογλου είχε μία ακόμη συνάντηση με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη με σκοπό να πάρει την απάντησή του στο θέμα της «μιας μόνο λέξης» που εμποδίζει το κοινό ανακοινωθέν. Όπως αναφέρεται, πολύ πιθανόν εντός μερικών ημερών θα υπάρξει αποτέλεσμα στο θέμα αυτό.

Νωρίτερα...

Πολύ κοντά στη διαμόρφωση ουσιαστικού τελικού κειμένου βρίσκονται πλέον οι δύο πλευρές στο Κυπριακό σύμφωνα με τον Κυβερνητικό Εκπρόσωπο Χρήστο Στυλιανίδη, με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Νίκο Αναστασιάδη να ενημερώνει αύριο το πρωί τους πολιτικούς αρχηγούς και το απόγευμα να μεταβαίνει στην Αθήνα για διαβουλεύσεις στο ανώτατο επίπεδο με την ελληνική κυβέρνηση.

Εξάλλου, όπως γράψαμε και χθες, η ΥΦΥΠΕΞ των ΗΠΑ, Βικτόρια Νούλαντ, κατά την παρουσία της στην Αθήνα, άσκησε πιέσεις προς τον Πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά προκειμένου να παράσχει την άμεση και ολική στήριξή του στις κινήσεις του Προέδρου Νίκου Αναστασιάδη.

Κινήσεις Κασουλίδη για Ντάουνερ

Εν τω μεταξύ σε συνέντευξη που παραχώρησε ο ΥΠΕΞ, Ιωάννης Κασουλίδης στην Αιμιλία Κενεβέζου σε επίμονες ερωτήσεις της δημοσιογράφου ως προς τα συνεχή ατοπήματα του Ειδικού Διαμεσολαβητή για το Κυπριακό, Αλεξάντερ Ντάουνερ ο κος Κασουλίδης ανέφερε ότι η Λευκωσία πλέον, σιγά - σιγά, προτίθεται να ζητήσει την αντικατάστασή του, καθώς θεωρείται ότι δεν έχει να προσφέρει κάτι περαιτέρω στο Κυπριακό. - ΠΗΓΗ

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter