Write on Τρίτη, 02 Ιουνίου 2015 Κατηγορία ΕΙΔΗΣΕΙΣ
Γράφει ο Γιώργος Λαμπράκης

 Οδός Αντιστρατήγου Στυλιανού Καλμπουρτζή. Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα που σέβεται τους Ήρωές της, θα ήταν μια πραγματικότητα. Κι αν θέλετε να δούμε παραδείγματα άλλων χωρών, όχι μόνο στη γενέτειρά του τη Θεσσαλονίκη, αλλά και σε άλλες πόλεις της χώρας το όνομα ενός εκ των κορυφαίων προσωπικοτήτων (δεν ήταν δα και ... πολλές) που έσωσε την τιμή των ελληνικών όπλων κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής στη Κύπρο το 1974, θα είχε δοθεί σε ένα δρόμο, θα γίνονταν σημείο αναφοράς σε ομιλίες, παρουσιάσεις και αφιερώματα.

Στην περίπτωση της δύστυχης "σύγχρονης" Ελλάδας, το να συζητάς και να ζητάς τα γίνουν τα αυτονόητα, μοιάζει με ένα ταξίδι και ένα κυνήγι όμοιο με αυτό του Δον Κιχώτη... Και όμως, το να επαναφέρεις με κάθε ευκαιρία στην επικαιρότητα τα ονόματα αυτών των Ηρώων (και όχι απλά στις επετείους και στα μνημόσυνα) είναι ένα λιθαράκι στην προσπάθεια να ξαναστηθεί το οικοδόμημα των αξιών, του σεβασμού και της γνώσης της πολεμικής ιστορίας του τόπου μας. Ένα οικοδόμημα που αργά και βάση ενός οργανωμένου σχεδίου κατέρρευσε, με τις ευθύνες να βαρύνουν τόσο τους απίθανους αυτούς τύπους και χαρακτήρες που ανέλαβαν θέσεις ευθύνης τις τελευταίες δεκαετίες και που καθόρισαν πρότυπα και καταστάσεις στη χώρα μας, αλλά και αυτούς που "τσίμπισαν" και που πολύ εύκολα παρέδωσαν τον κώδικα της τιμής και των αξιών στην lifestyle λαίλαπα, που σάρωσε -σχεδόν- τα πάντα στο πέρασμά της.

Υπάρχουν όμως κάποιοι που αντιστέκονται, που δεν δέχονται να παραδοθούν αμαχητί σε αυτή τη λαίλαπα και που αγωνίζονται να αφυπνίσουν και τους υπόλοιπους. Όπως η περίπτωση του συγγραφέα Κώστα Δημητριάδη, ο οποίος με μια σημερινή του ανάρτηση στο facebook έθεσε το θέμα της ονοματοδοσίας ενός δρόμου της Θεσσαλονίκης σε οδό Αντιστρατήγου Στυλιανού Καλμπουρτζή. Τα αυτονόητα που λέγαμε...

Η υπόθεση Καλμπουρτζή
Όπως είναι γνωστό, σχεδόν 41 χρόνια μετά την ηρωική θυσία στην Κύπρο του αντισυνταγματάρχη του Ελληνικού στρατού Στυλιανού Καλμπουρτζή, διοικητή το 1974 της 181ης Μοίρας Πεδινού Πυροβολικού (ΜΠΠ), η Διερευνητική Επιτροπή για τους Αγνοουμένους παρέλαβε από το Γενετικό Εργαστήριο BODE των ΗΠΑ τα θετικά αποτελέσματα ταυτοποίησης DNA οστών του!

Mετά το Πάσχα, ο εκπρόσωπος της Ελληνοκυπριακής πλευράς στην ΔΕΑ, Νέστορας Νέστορος, ειδοποίησε τηλεφωνικώς στην Αθήνα την κόρη του, Μαρία Καλμπουρτζή, η οποία τα τελευταία χρόνια είναι πρόεδρος της Πανελλήνιας Επιτροπής Συγγενών Αγνοουμένων. Η κ. Καλμπουρτζή ενημερώθηκε διεξοδικά, στην Λευκωσία από τον κ. Νέστορος και άλλους αρμοδίους της ΔΕΑ για την ταυτοποίηση τον οστών, που ανήκουν στον πατέρα της.

Τα οστά είχαν βρεθεί περίπου πριν από τέσσερα χρόνια σε χώρο ταφής στην περιοχή της μάχης στην διάβαση Πέλλα Πάϊς - Συγχαρί, στην οροσειρά του Πενταδακτύλου, στο πλαίσιο εκταφών της ΔΕΑ. Σύμφωνα με τις πληροφορίες του ΑΠΕ-ΜΠΕ στον συγκεκριμένο χώρο βρέθηκαν 22 με 25 οστά, διότι -κατά τους αρχαιολόγους της ΔΕΑ- η ταφή ήταν επιφανειακή και πολλά οστά μπορεί να παρασύρθηκαν στην πάροδο του χρόνου από βροχές και από εκσκαφείς, όταν στην περιοχή δημιουργήθηκε πευκοδάσος. Οι αρχαιολόγοι εκτιμούν ότι στο συγκεκριμένο σημείο τάφηκε ακόμη ένα άτομο, πιθανόν Ελληνοκύπριος έφεδρος αξιωματικός.

Δείγματα από τα οστά δόθηκαν τον Φεβρουάριο στο Γενετικό Εργαστήριο BODE των ΗΠΑ, από όπου στάληκαν αποτελέσματα για οκτώ από αυτά. Και τα οκτώ ταυτίστηκαν με τα γενετικά «προφίλ» των συγγενών του Στυλιανού Καλμπουρτζή. Σημειώνεται ότι υπάρχει (γενετική) ταύτιση, όταν ο συσχετισμός μεταξύ του οστού και του δείγματος αίματος (από τους συγγενείς) ισούται ή ξεπεράσει το όριο του 99.95%. Τα οκτώ οστά του Στυλιανού Καλμπουρτζή, που ταυτοποιήθηκαν, είναι οι δύο παλάμες με τα δάκτυλα, καθώς και οστά από την κνήμη, τον μυρό, το στέρνο και την σπονδηλική στήλη. Για την ταύτιση των υπολοίπων οστών η διαδικασία συνεχίζονται οι αναλύσεις στο Γενετικό Εργαστήριο BODE.
Στην διάβαση Πέλλα Πάϊς - Συγχαρί έχουν βρεθεί ακόμη τρεις ομαδικοί τάφοι. Στον μεγαλύτερο ήταν θαμμένα είκοσι άτομα. Από αυτά έχουν ταυτοποιηθεί τα οστά 15, εκ των οποίων οι εννέα ήταν στρατιώτες της 181 ΜΠΠ. Ο Στυλιανός Καλμπουρτζής, μετά από τριήμερη άνιση μάχη με καταδρομείς του Τουρκικού στρατού, έπεσε ηρωικά μαζί με 37 άνδρες του, στην διάβαση Πέλλα Πάϊς - Συγχαρί, στην οροσειρά του Πενταδακτύλου.

Μαρτυρίες αναφέρουν την υπεράνθρωπη προσπάθεια, που κατέβαλε τις κρίσιμες ώρες της τελικής μάχης ο αντισυνταγματάρχης Καλμπουρτζής, εκθέτοντας τον εαυτό του σε θανάσιμο κίνδυνο βάλλοντας μόνος από προωθημένη θέση για να καλύψει την ασφαλή αποχώρηση των στρατιωτών του. Η τύχη του Καλμπουρτζή αγνοείτο από τις 23 Ιουλίου 1974. Στα μέσα της δεκαετίας του 1980 ένας Τουρκοκύπριος παρέδωσε στην ΔΕΑ το περίστροφο του και την βέρα του γάμου του.

Στις 11 Απριλίου 2011 ο τέως πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, Κάρολος Παπούλιας απένειμε μετά θάνατον στον Στυλιανό Καλμπουρτζή τον βαθμό του αντιστράτηγου κατά τη διάρκεια της τελετής των αποκαλυπτηρίων προτομής του στην Σχολή Πυροβολικού στο Μεγάλο Πεύκο. Στην Κύπρο το στρατόπεδο της διοίκησης Πυροβολικού της Εθνικής Φρουράς φέρει το όνομα του Στυλιανού Καλμπουρτζή και υπάρχει και σε αυτό προτομή του φιλοτεχνημένη από τον Κύπριο γλύπτη Γιώργο Μαυρογέννη.

Ο Στυλιανός Καλμπουρτζής γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 31 Ιανουαρίου 1921. Το 1945, σε ηλικία 24 ετών, κατετάγη στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις για τριετή εθελοντική υπηρεσία. Τον Ιανουάριο 1947 προήχθη στο βαθμό του Λοχία και τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου προάχθηκε επ' ανδραγαθία στο βαθμό του επιλοχία και του απονεμήθηκε το Πολεμικό Μετάλλιο Ανδρείας. Τον Μάρτιο του 1949 εισήχθη στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, από την οποία αποφοίτησε το 1950 και κατατάγηκε στο Πεζικό. Την 1η Δεκεμβρίου 1958 μετατάχθηκε στο Πυροβολικό. Το 1963 προήχθη κατ' εκλογή στο βαθμό του ταγματάρχη και τρία χρόνια αργότερα προάχθηκε κατ'εκλογή στο βαθμό του αντισυνταγματάρχη. Τον Αύγουστο του 1973 μετατέθηκε στη Κύπρο και ανέλαβε διοικητής της 181 ΜΠΠ η οποία είχε την έδρα της στο χωρίο Τρίκωμο της επαρχίας Αμμοχώστου. Ο Καλμπουρτζής είχε δύο κόρες την Μαρία, η οποία το 1974 ήταν περίπου 13 χρονών, και την Αφροδίτη, η οποία ήταν μικρότερη.

Ξεχασμένοι Ήρωες...
Ονόματα όπως του Καλμπουρτζή, του Κουρούπη, αλλά και των ημίθεων παλικαριών της ΕΛΔΥΚ που έπεσαν μέχρι ενός στη μάχη του στρατοπέδου τους, των Αεροπόρων Δάβαρη, Συμεωνίδη και Άνθιμου του Νίκη-4, των Καταδρομέων που πολέμησαν στον Πενταδάκτυλο και που έσωσαν τη Λευκωσία την ίδια με την μάχη του αεροδρομίου και στον κόμβο Κολοκασίδη, αλλά και των ζωντανών Πολεμιστών που αντιμετώπισαν τον προαιώνιο εχθρό του γένους, τον Τούρκο, θα έπρεπε να διδάσκονται στις στρατιωτικές και παραγωγικές σχολές, στους αυριανούς ηγήτορες αλλά και στα μικρότερα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων.

Οι Ήρωες αυτοί, θα έπρεπε να τιμώνται με κάθε τρόπο! Με ονοματοδοσίες οδών, με μνημεία αλλά πάνω απ' όλα να τιμώνται στις συνειδήσεις και στις καρδιές των Ελλήνων. Αυτό το τελευταίο είναι και το πλέον δύσκολο...

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Κυριακή, 26 Απριλίου 2015 Κατηγορία ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Σχεδόν 41 χρόνια, μετά την ηρωϊκή θυσία στην Κύπρο του αντισυνταγματάρχη του Ελληνικού στρατού Στυλιανού Καλμπουρτζή, διοικητή το 1974 της 181ης Μοίρας Πεδινού Πυροβολικού (ΜΠΠ), ήλθαν την επομένη του Πάσχα στην Διερευνητική Επιτροπή για τους Αγνοουμένους από το Γενετικό Εργαστήριο BODE των ΗΠΑ τα θετικά αποτελέσματα ταυτοποίησης DNA οστών του.

Την Τετάρτη, μετά το Πάσχα, ο εκπρόσωπος της Ελληνοκυπριακής πλευράς στην ΔΕΑ, Νέστορας Νέστορος, σύμφωνα με πληροφορίες του ΑΠΕ- ΜΠΕ, ειδοποίησε τηλεφωνικώς στην Αθήνα την κόρη του, Μαρία Καλμπουρτζή, η οποία τα τελευταία χρόνια είναι πρόεδρος της Πανελλήνιας Επιτροπής Συγγενών Αγνοουμένων. Η κ. Καλμπουρτζή ενημερώθηκε διεξοδικά, την περασμένη Παρασκευή στην Λευκωσία από τον κ. Νέστορος και άλλους αρμοδίους της ΔΕΑ για την ταυτοποίηση τον οστών, που ανήκουν στον πατέρα της.

Τα οστά είχαν βρεθεί περίπου πριν από τέσσερα χρόνια σε χώρο ταφής στην περιοχή της μάχης στην διάβαση Πέλλα Πάϊς - Συγχαρί, στην οροσειρά του Πενταδακτύλου, στο πλαίσιο εκταφών της ΔΕΑ. Σύμφωνα με τις πληροφορίες του ΑΠΕ-ΜΠΕ στον συγκεκριμένο χώρο βρέθηκαν 22 με 25 οστά, διότι -κατά τους αρχαιολόγους της ΔΕΑ- η ταφή ήταν επιφανειακή και πολλά οστά μπορεί να παρασύρθηκαν στην πάροδο του χρόνου από βροχές και από εκσκαφείς, όταν στην περιοχή δημιουργήθηκε πευκοδάσος. Οι αρχαιολόγοι εκτιμούν ότι στο συγκεκριμένο σημείο τάφηκε ακόμη ένα άτομο, πιθανόν Ελληνοκύπριος έφεδρος αξιωματικός.

Δείγματα από τα οστά δόθηκαν τον Φεβρουάριο στο Γενετικό Εργαστήριο BODE των ΗΠΑ, από όπου στάληκαν αποτελέσματα για οκτώ από αυτά. Και τα οκτώ ταυτίστηκαν με τα γενετικά «προφίλ» των συγγενών του Στυλιανού Καλμπουρτζή. Σημειώνεται ότι υπάρχει (γενετική) ταύτιση, όταν ο συσχετισμός μεταξύ του οστού και του δείγματος αίματος (από τους συγγενείς) ισούται ή ξεπεράσει το όριο του 99.95%. Τα οκτώ οστά του Στυλιανού Καλμπουρτζή, που ταυτοποιήθηκαν, είναι οι δύο παλάμες με τα δάκτυλα, καθώς και οστά από την κνήμη, τον μυρό, το στέρνο και την σπονδηλική στήλη. Για την ταύτιση των υπολοίπων οστών η διαδικασία συνεχίζονται οι αναλύσεις στο Γενετικό Εργαστήριο BODE.

Στην διάβαση Πέλλα Πάϊς - Συγχαρί έχουν βρεθεί ακόμη τρεις ομαδικοί τάφοι. Στον μεγαλύτερο ήταν θαμμένα είκοσι άτομα. Από αυτά έχουν ταυτοποιηθεί τα οστά 15, εκ των οποίων οι εννέα ήταν στρατιώτες της 181 ΜΠΠ. Ο Στυλιανός Καλμπουρτζής, μετά από τριήμερη άνιση μάχη με καταδρομείς του Τουρκικού στρατού, έπεσε ηρωϊκά μαζί με 37 άνδρες του, στην διάβαση Πέλλα Πάϊς - Συγχαρί, στην οροσειρά του Πενταδακτύλου.

Μαρτυρίες αναφέρουν την υπεράνθρωπη προσπάθεια, που κατέβαλε τις κρίσιμες ώρες της τελικής μάχης ο αντισυνταγματάρχης Καλμπουρτζής, εκθέτοντας τον εαυτό του σε θανάσιμο κίνδυνο βάλλοντας μόνος από προωθημένη θέση για να καλύψει την ασφαλή αποχώρηση των στρατιωτών του. Η τύχη του Καλμπουρτζή αγνοείτο από τις 23 Ιουλίου 1974. Στα μέσα της δεκαετίας του 1980 ένας Τουρκοκύπριος παρέδωσε στην ΔΕΑ το περίστροφο του και την βέρα του γάμου του.

Στις 11 Απριλίου 2011 ο τέως πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, Κάρολος Παπούλιας απένειμε μετά θάνατον στον Στυλιανό Καλμπουρτζή τον βαθμό του αντιστράτηγου κατά τη διάρκεια της τελετής των αποκαλυπτηρίων προτομής του στην Σχολή Πυροβολικού στο Μεγάλο Πεύκο. Στην Κύπρο το στρατόπεδο της διοίκησης Πυροβολικού της Εθνικής Φρουράς φέρει το όνομα του Στυλιανού Καλμπουρτζή και υπάρχει και σε αυτό προτομή του φιλοτεχνημένη από τον Κύπριο γλύπτη Γιώργο Μαυρογέννη.

Ο Στυλιανός Καλμπουρτζής γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 31 Ιανουαρίου 1921. Το 1945, σε ηλικία 24 ετών, κατετάγη στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις για τριετή εθελοντική υπηρεσία. Τον Ιανουάριο 1947 προήχθη στο βαθμό του Λοχία και τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου προάχθηκε επ' ανδραγαθία στο βαθμό του επιλοχία και του απονεμήθηκε το Πολεμικό Μετάλλιο Ανδρείας. Τον Μάρτιο του 1949 εισήχθη στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, από την οποία αποφοίτησε το 1950 και κατατάγηκε στο Πεζικό. Την 1η Δεκεμβρίου 1958 μετατάχθηκε στο Πυροβολικό. Το 1963 προήχθη κατ' εκλογή στο βαθμό του ταγματάρχη και τρία χρόνια αργότερα προάχθηκε κατ'εκλογή στο βαθμό του αντισυνταγματάρχη. Τον Αύγουστο του 1973 μετατέθηκε στη Κύπρο και ανέλαβε διοικητής της 181 ΜΠΠ η οποία είχε την έδρα της στο χωρίο Τρίκωμο της επαρχίας Αμμοχώστου. Ο Καλμπουρτζής είχε δύο κόρες την Μαρία, η οποία το 1974 ήταν περίπου 13 χρονών, και την Αφροδίτη, η οποία ήταν μικρότερη.
ΑΠΕ-ΜΠΕ

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Κυριακή, 18 Ιανουαρίου 2015 Κατηγορία ΕΘΝΙΚΗ ΦΡΟΥΡΑ

Τον ηρωικά πεσόντα του 1974 Πέτρο Βελούση κήδεψαν σήμερα, 41 χρόνια μετά, η οικογένειά του, φίλοι, συμπολεμιστές και πολιτεία. Ο Πέτρος Βελούσης ήταν μόλις 18 ετών όταν το 1974 η πατρίδα τον κάλεσε να πιάσει τα όπλα και να υπερασπιστεί την τιμή και την ελευθερία της.

Με αυτά ακριβώς τα ιδανικά έπεσε μαχόμενος στην μάχη της 181 Μοίρας Πεδινού Πυροβολικού, στις 23 Ιουλίου, στην διάβαση του Πέλαπαϊς.
Σκοτώθηκε ανήμερα της έναρξης της εκεχειρίας, την οποία δεν σεβάστηκαν οι τουρκικές δυνάμεις.
Όταν δέχτηκαν σφοδρή επίθεση από τους τούρκους κατακτητές, ο Πέτρος και οι άλλοι εθνοφρουροί της 181 Μοίρας Πυροβολικού αμύνθηκαν με όλες τους τις δυνάμεις. Ή μάχη διήρκησε τρεις ολόκληρες ώρες σύμφωνα με την μαρτυρία του Γιώργου Ποταμού.

Συγγενείς, φίλοι, λαός και πολιτεία τον αποχαιρέτησαν σήμερα, 41 χρόνια μετά, από τον Ιερό Ναό Αγίου Παντελεήμονα, στην Μακεδονίτισσα.
Εκ μέρους της οικογένειας τον Πέτρο αποχαιρέτησε ο αδελφός του, Χάρης Βελούσης.

Τα οστά του Πέτρου Βελούση βρέθηκαν σε ομαδικό τάφο.

ΑΘΑΝΑΤΟΣ! - ΠΗΓΗ

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Τετάρτη, 19 Νοεμβρίου 2014 Κατηγορία ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Άρχισε η ενημέρωση των συγγενών αγνοουμένων της Μοίρας 181 ΜΠΠ, που διαλύθηκε κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής όταν εγκλωβίστηκε στο Συγχαρί, με αποτέλεσμα να απολέσει 38 αξιωματικούς και άνδρες.

Σύμφωνα με πληροφορίες της κυπριακής εφημερας «Φιλελεύθερος», στο στάδιο της ταυτοποίησης βρίσκονται 20 αξιωματικοί και άνδρες της Μοίρας, καθώς και άλλα τέσσερα άτομα τα οποία δεν σχετίζονται με τη Μοίρα. Βρέθηκαν σε δύο διαφορετικούς τάφους.

Μερικοί από τους ανευρεθέντες βρέθηκαν δεμένοι με τα χέρια πίσω, κάτι το οποίο παραπέμπει στην πιθανότητα τα άτομα αυτά να συνελήφθησαν ύστερα από τη μάχη και να εκτελέστηκαν, για να θαφτούν στη συνέχεια σε ομαδικό τάφο. Το ότι ήταν δεμένα τα χέρια τους, προκύπτει, σύμφωνα με πληροφορίες, από τη στάση και τις ενδείξεις που βρέθηκαν κατά την εκσκαφή που πραγματοποιήθηκε.

Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, στον τάφο βρέθηκαν και κουβέρτες, κάτι το οποίο δημιουργεί υπόνοιες, ότι κάποιοι λόγω της κατάστασης τους τοποθετήθηκαν στις κουβέρτες για να μεταφερθούν και να πεταχτούν στο λάκκο που ανοίχτηκε σε μικρή απόσταση από τον δρόμο.

Σύμφωνα με πληροφορίες του «Φ», ανάμεσα στους νεκρούς που έχουν ταυτοποιηθεί, δεν περιλαμβάνεται ο διοικητής της Μοίρας, Στυλιανός Καλμπουρτζής.

Η Μοίρα διαλύθηκε στις 23 Ιουλίου 1974 στην προσπάθεια διαφυγής της. Εντοπίστηκε από την τουρκική αεροπορία και δέχτηκε επίθεση. Τα οχήματα της Μοίρας δέχτηκαν καταιγιστικά πυρά από Τούρκους εισβολείς που είχαν καλυφθεί στα γύρω υψώματα, με αποτέλεσμα κάποια από αυτά να υποστούν σοβαρές ζημιές και να ακινητοποιηθούν. Ορισμένα τινάχτηκαν στον αέρα όταν εβλήθησαν από όλμους.

Μια μέρα προηγουμένως, και ενώ ίσχυε κατάπαυση του πυρός, οι Τούρκοι προέλασαν στην περιοχή όπου αμυνόταν το 361 Τάγμα Πεζικού με αποτέλεσμα αυτό να αναγκαστεί να εγκαταλείψει τη θέση του, οπόταν τουρκικό τάγμα πεζικού και Τουρκοκύπριοι καταδρομείς κατέλαβαν το ύψωμα Αλωνάγρα απειλώντας με αποκοπή το δρόμο Συγχαρί - Μπέλλα Πάις. Ο διοικητής ζήτησε έγκριση να εγκαταλείψει τη θέση του αλλά η απάντηση ήταν αρνητική, οπόταν την επομένη επήλθε η καταστροφή. Ερώτημα παραμένει πού βρίσκονται θαμμένοι οι υπόλοιποι αξιωματικοί και άνδρες της 181ΜΠΠ. ΠΗΓΗ: http://www.philenews.com

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: H θυσία του Ήρωα Στυλιανού Καλμπουρτζή και των παιδιών του - Ου καταισχύνω όπλα τα ιερά (ΒΙΝΤΕΟ)

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Κυριακή, 23 Ιουλίου 2017 Κατηγορία ΙΣΤΟΡΙΑ

Τον Ιούλιο του 1974 η 181 Μοίρα Πεδινού Πυροβολικού με Διοικητή τον Αντισυνταγματάρχη Πυροβολικού Στυλιανό Καλμπουρτζή έδρευε στο στρατόπεδο Ιωάννη Στυλιανού στο χωριό Τρίκωμο της επαρχίας Αμμοχώστου. Η Μοίρα διέθετε 12 πυροβόλα των 25 λιβρών Αγγλικής προελεύσεως ενταγμένα σε τρεις πυροβολαρχίες των τεσσάρων πυροβόλων η κάθε μια.

Την 20η Ιουλίου 1974, με την εκδήλωση της Τουρκικής Εισβολής, η Μοίρα, εκτός της Γ' Πυροβολαρχίας, είχε κινηθεί από το στρατόπεδο της στο Τρίκωμο και μέσω του νέου δρόμου Λευκωσίας - Αμμοχώστου και είχε αναπτυχθεί στον χώρο τάξεως της στη περιοχή Ασιεντρούσα της διάβασης Μπέλλα Παϊς, 2,5 χλμ περίπου βορειοδυτικά του χωριού Συγχαρί στον Ανατολικό Πενταδάκτυλο.

Η Γ' Πυροβολαρχία της Μοίρας είχε παραμείνει στη περιοχή παρά το χωριό Στύλλοι της Αμμοχώστου και ανέλαβε αποστολή άμεσης υποστήριξης της Ι ΑΤΔ, Κατά τη πρώτη φάση της Τουρκικής Εισβολής είχε εκτελέσει βολές κατά του Τουρκικού Τομέα της πόλεως της Αμμοχώστου από τη περιοχή του χωριού Στύλλοι.

Κατά τη διαδρομή της προς το χώρο τάξεως της, έξω από το χωριό Συγχαρί, η Μοίρα αποτέλεσε στόχο της Τουρκικής Αεροπορίας με αποτέλεσμα να έχει τούς δύο πρώτους νεκρούς της, τον Γιαννή Στυλλή από το Τρίκωμο γιο του ήρωα της Ε.Ο.Κ.Α. Γιαννή Στυλλή από τον οποίο πήρε το όνομα και το στρατόπεδο της, και τον Τάσο Αναστασίου.

Στη περιοχή τάξης της η Μοίρα είχε θέσει υπό διοίκηση της την 191 Πυροβολαρχία Ορεινού Πυροβολικού, που έδρευε τότε στη περιοχή Προφήτη Ηλία και διέθετε ορειβατικά πυροβόλα Μ1Α1 των 75 χιλιοστών και αποτέλεσαν μαζί ομάδα Μοίρας.

Ο τομέας ευθύνης της ομάδας Μοίρα εκτεινόταν από τη περιοχή του Τ/Κ χωριού Αγύρτα νοτιοδυτικά μέχρι το Τ/Κ χωριό Τέμπλος βορειοδυτικά.

Από το χώρο τάξεως της η Μοίρα υποστήριζε με τα πυρά της τις ηρωικές προσπάθειες της 32 Μοίρας Καταδρομών και του 399 Τάγματος Πεζικού στις περιοχές Άσπρη Μούττης, Αγύρτας, Αγίου Ιλαρίωνα, και Δυτικής Αλωνάγρας καθώς και τον αγώνα του 3ου Τ.Σ. εναντίον του προγεφυρώματος και του θύλακα Κιόνελι-Αγύρτας. Η Μοίρα επίσης εκτελούσε αποστολή άμεσης υποστήριξης του 361 Τ.Π. στη περιοχή του Ανατολικού Πενταδακτύλου και με τις ακριβείς βολές της, δημιούργησε προϋποθέσεις επιτυχημένων ενεργειών για το Τάγμα καθώς και για τις άλλες υποστηριζόμενες Μονάδες κατά τη πρώτη ημέρα των επιχειρήσεων.

Από υπάρχουσες μαρτυρίες τα πυρά της Μοίρας προκάλεσαν εξοντωτικές καταστροφές και κόλαση πυρός στις γραμμές των Τουρκικών Δυνάμεων στη περιοχή.

Με τη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός στις 16.00 της 22/07/74, η Μοίρα παρέμεινε ταγμένη στη περιοχή Ασιεντρούσα στη διάβαση του Μπέλλα-Παΐς.

Μετά τη κατάπαυση του πυρός, οι Τουρκικές δυνάμεις συνέχιζαν να ενεργούν επιθετικά σε όλα τα μέτωπα στο προγεφύρωμα που είχαν δημιουργήσει και κυρίως στον ανατολικό Πενταδάκτυλο, όπου αμυνόταν η 32 Μ.Κ. και το 399 Τ.Π. με αποτέλεσμα οι μονάδες αυτές να εγκαταλείψουν τις θέσεις τους και να μετακινηθούν ανατολικότερα.

Αμέσως μετά την απαγκίστρωση των τμημάτων της Εθνικής Φρουράς από τη περιοχή, Τουρκικό τάγμα πεζικού και τμήματα Τ/Κ καταδρομέων κατέλαβαν το ύψωμα Αλωνάγρα και είχαν βρεθεί σε οπτική επαφή με τις θέσεις τάξεως της Μοίρας και απειλούσαν με αποκοπή το δρομολόγιο Συγχαρί - Μπέλλα Παϊς κοντά στη διασταύρωση με το δρομολόγιο προς Κάτω Δίκωμο.

Αργά το απόγευμα οι Αξιωματικοί της 181 Μ.Π.Π. διαπίστωσαν ότι η Μοίρα παρέμεινε πλήρως ακάλυπτη απέναντι στα Τούρκικα τμήματα που κινούνταν στη περιοχή. Τότε αποφασίστηκε η αποστολή σήματος στο Γ.Ε.Ε.Φ. με το οποίο η Μοίρα ζητούσε έγκριση για να εγκαταλείψει άμεσα την προωθημένη και ακάλυπτη θέση της. Με τη λήψη του σήματος το Γ.Ε.Ε.Φ. έστειλε στη περιοχή το πρωί της 23/7/1974 το Διοικητή Πυροβολικού Γ.Ε.Ε.Φ. Συνταγματάρχη Πούλλο Γεώργιο για να ενημερωθεί για τη κατάσταση και ταυτόχρονα να δώσει διαταγές για τις ενέργειες της Μοίρας.

Ο Σχης Πούλλος στη πορεία του προς τη θέση που ήταν ταγμένη η 181 Μ.Π.Π. πέρασε από το Σταθμό Διοικήσεως του 361 Τ.Π., που βρισκόταν πίσω από τη θέση της 181 Μ.Π.Π. και συνάντησε τον Διοικητή του τάγματος Αντισυνταγματάρχη ( ΠΖ ) Χάντζο Δημήτριο. Ο Ανχης Χάντζος αφού ενημέρωσε το Σχη Πούλλο για τη κατάσταση στη περιοχή του σύστησε να διατάξει την άμεση και χωρίς χρονοτριβή υποχώρηση της 181 Μ.Π.Π. και την τάξη της σε ασφαλέστερη θέση για να αποφευχθεί η προσβολή και καταστροφή της από τις Τούρκικες δυνάμεις. Αμέσως ο Σχης Πούλλος πήγε στις θέσεις της 181 Μ.Π.Π. και συνάντησε τον Διοικητή της Μοίρας Ανχη (ΠΒ) Καλπουρτζή Στυλιανό ο οποίος του ζήτησε να διατάξει την αναδίπλωση της Μοίρας εξηγώντας του, τους κινδύνους που εγκυμονούσε η ακάλυπτη παρουσία της στη περιοχή.

Ο Σχης Πούλλος αρνήθηκε λέγοντας ότι « το Πυροβολικό ουδέποτε υποχωρεί και ότι αν χρειαστεί, οι πυροβολητές της 181 Μ.Π.Π. θα πέσετε μέχρι το τελευταίο όπως οι πυροβολητές του Κοσκινά στη Πτολεμαίδα το 1912 » ( Ο Υπολοχαγός Κοσκινάς και οι πυροβολητές του έπεσαν όλοι επί των πυροβόλων τους στη Μάχη της Πτολεμαίδας το 1912, όταν είχαν προσβληθεί από Τούρκικο Πεζικό).

Μετά την αποχώρηση του Σχη Πούλλου και περί την 12:00 παρατηρήθηκε κίνηση Τουρκικών Δυνάμεων, τάγματος πεζικού και Τ/Κ καταδρομέων προς τη διασταύρωση του δρόμου προς Συγχαρί με το δρόμο προς Κάτω Δίκωμο.

Στρατιώτες της Μοίρας δέχτηκαν πυρά από μεγάλη απόσταση από τις Τούρκικες Δυνάμεις. Η κατάληψη της διασταύρωσης και του μόνου δρομολογίου διαφυγής είχε ήδη ολοκληρωθεί. Το τραγικό τέλος που θα επακολουθούσε είχε προδιαγραφεί.

Περί την 14:00 ώρα είχε εγκριθεί από το ΓΕΕΦ και η μετακίνηση της Μοίρας σε ασφαλέστερη περιοχή. Ήταν ήδη πολύ αργά. Η διαφυγή της Μοίρας προς Συγχαρί ήταν πλέον αδύνατη.

Ο Διοικητής της Μοίρας μετά από πίεση των αξιωματικών της Μοίρας καθώς και της 191 Π.Ο.Π. ( Πυροβολαρχία Ορεινού Πυροβολικού ) που δρούσε υπό τη Διοίκηση της 181 Μ.Π.Π. και έγκριση από τη Διοίκηση Πυροβολικού ΓΕΕΦ, αποφάσισε να μετακινήσει τη Μοίρα ανατολικότερα και σε πιο ασφαλισμένη θέση. Το δρομολόγιο όμως που είχε επιλεγεί μετά από συμβουλή καταδρομέων της 32 Μ.Κ. που γνώριζαν τη περιοχή αποδείχτηκε μετά από αναγνώριση που εκτέλεσε ο Διοικητής της Μοίρας, αδιέξοδο για το μεγάλο όγκο της φάλαγγας που αποτελούσε τη Μοίρα. Τότε αποφασίστηκε και εγκρίθηκε από τη Διοίκηση Πυροβολικού η κίνηση της Μοίρας προς Συγχαρί.

Με την προσέγγιση της φάλαγγας στη διασταύρωση του δρόμου προς Κάτω Δίκωμο και Συγχαρί, η Μοίρα προσβλήθηκε από τα Τούρκικα τμήματα που είχαν στο μεταξύ οργανώσει ενέδρα βάλλοντας προς τη Μοίρα με πυκνά πυρά πεζικού και κυρίως με βλήματα όλμων και βαριά πολυβόλα με αποτέλεσμα η Μοίρα να ακινητοποιηθεί και να καταστραφεί και μεγάλος αριθμός Αξιωματικών και στρατιωτών να σφαγιαστούν.

Μετά τη προσβολή της Μοίρας ακολούθησε σκληρή και άνιση μάχη εκ του συστάδην πρωτοφανής σε αγριότητα για δύο περίπου ώρες με τους πυροβολητές της 181 Μ.Π.Π. και της 191 Π.Ο.Π. να αρνούνται να εγκαταλείψουν τα πυροβόλα τους και να πέφτουν νεκροί πάνω σε αυτά.

Μαρτυρίες αναφέρουν την υπεράνθρωπη προσπάθεια που κατέβαλε τις κρίσιμες εκείνες ώρες ο ήρωας Διοικητής της Μοίρα Αντισυνταγματάρχης Καλμπουρτζής Στυλιανός εκθέτοντας τον εαυτό του σε θανάσιμο κίνδυνο βάλλοντας μόνος από προωθημένη θέση για να καλύψει την ασφαλή αποχώρηση των "παιδιών του" όπως αποκαλούσε τους στρατιώτες του.

Στην Ελληνική Ιστορία δεν υπάρχει παρόμοιο παράδειγμα αυτοθυσίας όπου πυροβολητές, να δίνουν μάχη εναντίον τάγματος πεζικού και ειδικών δυνάμεων, να μην εγκαταλείπουν τα πυροβόλα τους και να προτιμούν να πεθάνουν πάνω σε αυτά, εκτός από τη περίπτωση της πυροβολαρχίας του Υπολοχαγού Κοσκινά στη μάχη της Πτολεμαΐδας το 1912.

Η Μοίρα μέτρησε 37 Αγνοούμενους ( 34 της 181 Μ.Π.Π. και 3 της 191 Π.Ο.Π. ) μεταξύ των οποίων ήταν για 41 περίπου χρόνια και ο Διοικητής της Αντισυνταγματάρχης (ΠΒ) Καλμπουρτζής Στυλιανός ο οποίος επέδειξε σπάνια χαρίσματα πίστεως στον όρκο και το καθήκον του «Ου καταισχύνω όπλα τα ιερά», ανδρείας, ηρωισμού, πατριωτισμού και αυτοθυσίας. Είτε ζουν είτε πέθαναν είναι όλοι τους Αθάνατοι. Αυτοί οι Άνδρες αποτελούσαν την 181 Μ.Π.Π. και έδωσαν με τη Θυσία τους ένα λαμπρό παράδειγμα προς μίμηση στις νεώτερες γενιές.

Η Θυσία της Μοίρας αποτελεί μια ακόμα χρυσή σελίδα Δόξας στην Ιστορία της Κύπρου και ένα Στίγμα Ντροπής και Ανανδρίας για το Τουρκικό Στρατό ο οποίος σε χρόνο ανακωχής εξόντωσε την 181 Μ.Π.Π. - ΠΗΓΗ

Δείτε τo συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ με τίτλο Το Βουνό Της Σιωπής που αναφέρεται στα δραματικά γεγονότα και τη θυσία της 181 Μ.Π.Π.

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter