Write on Τετάρτη, 16 Αυγούστου 2017 Κατηγορία ΙΣΤΟΡΙΑ

Γράφει ο Γιώργος Λαμπράκης

Δέος προκαλούν οι φωτογραφίες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας και οι οποίες αποκαλύπτουν την σημερινή κατάσταση του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ του 1974, τα ιερά και αιματοβαμμένα χώματα όπου πριν από 43 χρόνια αυτές τις ώρες, μια χούφτα Έλληνες στρατιώτες αναβίωναν τις Θερμοπύλες και το Μανιάκι.

Η περιοχή, ερευνήθηκε από τα μέλη της Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων, η οποία έχει αναλάβει να εντοπίσει και να κινήσει τις διαδικασίες ταυτοποίησης και απόδοσης των λειψάνων των αγνοουμένων της Κυπριακής Τραγωδίας στους συγγενείς τους, ενώ κατά την διάρκεια των ερευνών εντοπίστηκαν και ταυτοποιήθηκαν λείψανα Ελλήνων στρατιωτικών οι οποίοι ήταν στον κατάλογο των αγνοουμένων. Στην τελευταία μάλιστα περίπτωση, ο εντοπισμός του στρατιώτη της ΕΛΔΥΚ Ιωάννη Παπαδόπουλου σε ομαδικό τάφο, απέδειξε (για μια ακόμα φορά) τα φρικτά εγκλήματα των Τούρκων, καθώς βρεθηκε δεμένος και αποδεδειγμένα εν ψυχρώ εκτελεσμένος...

4 eldyk stratopedo

Πάνω: Τούρκος στρατιώτης, υψώνει την τουρκική σημαία στην πύλη του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ, το απόγευμα της 16ης Αυγούστου 1974, λίγο μετά την κατάληψή του.
Κάτω: Στο ίδιο σημείο, 43 χρόνια μετά... Η πύλη του στρατοπέδου της Ελληνικής Δύναμής Κύπρου όπως είνα σήμερα!

2 eldyk stratopedo

Τα ντοκουμέντα (από τουρκική πηγή) που ήρθαν στο φως είναι συγκλονιστικά! Φωτογραφίες ανεκτίμητης αξίας, ειδικότερα για τους συγγενείς των πεσόντων Ηρώων, οι οποίοι έμειναν για να υπερασπιστούν το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ κατά την διάρκεια της δεύτερης φάσης της τουρκικής εισβολής το τριήμερο 14-16 Αυγούστου 1974. Η πύλη του στρατοπέδου και ο κεντρικός δρόμος που οδηγούσε προς το εσωτερικό του, ελάχιστα εναπομείναντα κτίρια, με τα απομεινάρια του πολέμου να μαρτυρούν τη σφοδρότητα των συγκρούσεων, αλλά και οι λαβωμένοι φοίνικες του στρατοπέδου.... Στέκουν εκεί, σιωπηλοί μάρτυρες της θυσίας των παλικαριών που έπεσαν «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι...».

3 eldyk stratopedo

Επίσης, έχουν φωτογραφηθεί τα ορύγματα και οι θέσεις μάχης των αξιωματικών, των υπαξιωματικών και των οπλιτών της ΕΛΔΥΚ που έμειναν για να υπερασπιστούν το στρατόπεδο, δίνοντας έναν άνισο αλλά ηρωικό αγώνα Υπέρ Πίστεως και Πατρίδος, πολλοί μάλιστα εξ αυτών κυριολεκτικά μέχρι της τελευταίας ρανίδας του αίματός τους!

1 eldyk stratopedo

10 eldyk stratopedo

Οι φωτογραφίες αυτές έρχονται να συμπληρώσουν τις εικόνες που μπορεί να δει κανείς από τις ελεύθερες περιοχές και στα γύρω από το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ και την «Σχολή Γρηγορίου» υψώματα.

5 eldyk stratopedo

7 eldyk stratopedo

8 eldyk stratopedo

9 eldyk stratopedo

Μάλιστα, υπάρχουν φωτογραφίες από τουρκικές πηγές - όπως οι δύο παραπάνω - από το εσωτερικό της Σχολής ή Grammar School, όπου αποτυπώνεται η σφοδρότητα των βομβαρδισμών και των πληγμάτων που δέχθηκε το κτιριακό συγκρότημα, στο οποίο βρισκόταν μέχρι την τελευταία στιγμή ελληνικές δυνάμεις, πριν εγκαταλείψουν οριστικά το σημείο.

11 eldyk stratopedo

Η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, επί του υψώματος όπου είχε εγκατασταθεί η διοίκηση των δυνάμεων αμύνης του στρατοπέδου!

Σε αυτό τον ιερό χώρο, όπου οι τελευταίοι Έλληνες στρατιώτες στάθηκαν απέναντι στον προαιώνιο εχθρό του Γένους, κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ, με την προσμονή και την ελπίδα να ζήσουμε τη μέρα όπου η γαλανόλευκη θα υψωθεί και πάλι στον ιστό της, στο ύψωμα της εκκλησίας του Άη Γιώργη, του –τότε- σταθμού διοικήσεως των δυνάμεων αμύνης του στρατοπέδου, οι οποίες υπό τις διαταγές του αείμνηστου Αντισυνταγματάρχη και μετέπειτα Ταξιάρχου ε.α. Παναγιώτη Στραυρουλόπουλου, τίμησαν τα ελληνικά όπλα απέναντι στις ορδές του βάρβαρου εισβολέα...

6 eldyk stratopedo

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Τετάρτη, 14 Αυγούστου 2019 Κατηγορία ΙΣΤΟΡΙΑ

Η συγκινητική μαρτυρία του αείμνηστου πλέον Ταξιάρχου ε.α. Παναγίωτη Σταυρουλόπουλου στην κάμερα του defenceline.gr. O τελευταίος Στρατοπεδάρχης της ΕΛΔΥΚ και επικεφαλής των δυνάμεων αμύνης που παρέμειναν στα αιματοβαμένα χώματα του ελληνικού στρατοπέδου και έδωσαν την επική μάχη απέναντι στους Μογγόλους, το τριήμερο 14-16 Αυγούστου 1974.

Δείτε το βίντεο:

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Τρίτη, 01 Αυγούστου 2017 Κατηγορία ΕΘΝΙΚΗ ΦΡΟΥΡΑ

Την συγκλονιστική ιστορία μιας ομάδας αντρών του 361 τάγματος πεζικού, που έδωσαν άνιση μάχη με τις τουρκικές δυνάμεις τον Ιούλιο του '74 στην οροσειρά του Πενταδάκτυλου, «ξαναζωντανεύει» το ιστορικό ντοκιμαντέρ με τίτλο «Πορεία Θανάτου».

Στη μάχη του Κουτσοβέντη, του κατεχόμενου σήμερα χωριού του Πενταδάκτυλου μια χούφτα άνδρες του 361 τάγματος πεζικού βρέθηκαν αντιμέτωποι με εκατοντάδες Τούρκους αλεξιπτωτιστές. Το ντοκιμαντέρ εξιστορεί μέσα από τις μαρτυρίες των επιζώντων, λεπτό προς λεπτό, τα όσα δραματικά εκτυλίχθηκαν στις 24 Ιουλίου στον Κουτσοβέντη, καθώς και την προσπάθεια τους να επιστρέψουν μέσα από τις εχθρικές γραμμές. Ένας από τους επιζώντες λέει: «....Ελλαδίτες και Ελληνοκύπριοι μαχητές αμιλλώνται στο ποιος θα πεθάνει πρώτος.

Ποιος θα νικήσει πρώτος. Αμιλλώνται στο ποιος δεν θα ορρωδήσει, δεν θα λυγίσει - έστω και αιμορραγώντας - γιατί ο αγώνας γίνεται υπέρ βωμών και εστιών. Διερωτώμαι: Δικαιούται κανείς να περιφρονεί αυτό το πνεύμα θυσίας; Κάποτε το σκλαβωμένο τμήμα της Κύπρου θα απελευθερωθεί συν Θεώ. Θα ‘ναι τότε υποχρέωση της πολιτείας να ανεγείρει εκεί, στα βορειοδυτικά υψώματα του Κουτσοβέντη, τον τύμβο της νέας Θερμοπύλης, πάνω στον οποίο θα χαραχθεί σαν ελάχιστος φόρος τιμής το επίγραμμα που έγινε διεθνώς το σύμβολο του ηρωισμού και του πνεύματος θυσίας: Ω ξειν αγγέλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι"».

Η έρευνα και τα γυρίσματα για το ντοκιμαντέρ κράτησαν σχεδόν τρία χρόνια, σε Κύπρο (ορισμένα στην περιοχή της μάχης), Αθήνα και Θεσσαλονίκη.

Το ντοκιμαντέρ που φέρει την σφραγίδα των δημοσιογράφων του ΑΝΤ-1 Κύπρου, Κυριάκου Πομηλορίδης Μαρίνας Χατζηκώστα και Άντρης Χαραλάμπους (Alfa Κύπρου), προβλήθηκε αυτές τις μέρες παγκύπρια στις αίθουσες των «K.CINEPLEX».

Το τραγούδι των τίτλων «Η Μάνα τ' Αγνοούμενου», σε στίχους του Χαράλαμπου Χαραλάμπους, συνέθεσε και ερμήνευσε ειδικά για το ντοκιμαντέρ, ο Βασίλης Ιωάννου, που είχε και την μουσική επιμέλεια. Η διεύθυνση φωτογραφίας και η καλλιτεχνική επιμέλεια είναι του Χρίστου Γιαλλούρη. Η κινηματογράφηση είναι του Γιώργου Ευθυβούλου. Η Μαρίνα Χατζηκώστα ανέλαβε την διεύθυνση παραγωγής και ο Κυριάκος Πομηλορίδης την σκηνοθεσία. Το μοντάζ έκανε η Ξένια Λάμπρου. Όλοι οι συντελεστές εργάστηκαν αφιλοκερδώς στον ελεύθερό τους χρόνο.

Για το πώς ξεκίνησε το ντοκιμαντέρ η Μαρίνα Χατζηκώστα, είπε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ότι κάποια στιγμή στις μέρες των επετείων της τουρκικής εισβολής το καλοκαίρι του 2008, άκουσε τον Κυριάκο Πομηλορίδη να περιγράφει μια σκληρή μάχη που δόθηκε στις 24 Ιουλίου 1974, στον κατεχόμενο σήμερα Κουτσοβέντη, στον Πενταδάκτυλο. Ο συνάδελφος μετέφερε όσα του είχε διηγηθεί ένας εκ των πρωταγωνιστών, ο Αντρέας Κωμοδρόμος. «Οι περιγραφές μου ξύπνησαν μνήμες από την παιδική μου ηλικία» αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κ. Χατζηκώστα.

«Έλεγε πράγματα, που θυμόμουν ότι έλεγε ο πατέρας μου όταν παραμιλούσε, τα καλοκαίρια. Εγώ πήγαινα και τον κρυφάκουγα... χωρίς να καταλαβαίνω τι περιγράφει. Του το είπα και ακολούθως ρώτησα τον πατέρα μου αν αυτή ήταν η μάχη στην οποία συμμετείχε. Μέχρι τότε δεν μου είχε μιλήσει ποτέ για τον πόλεμο. Ήξερα μόνο ότι είχε πολεμήσει. Είχε σημάδια από τα τραύματα στο πόδι και τον ρωτούσαμε με την αδερφή μου τι είναι αυτό. Και μας έλεγε «σημάδια από σφαίρες». Τα παράσημά του...».

Λίγες μέρες αργότερα, η Μαρίνα Χατζηκώστα πήγε να κάνει ρεπορτάζ για τα εγκαίνια του μνημείου των Πεσόντων του τάγματος πεζικού 361, το Τάγμα που υπηρετούσε ο πατέρας της και πλήρωσε βαρύ φόρο αίματος, τόσο στον πρώτο, όσο και στον δεύτερο γύρο της εισβολής. Εκεί συνάντησε τον εν αποστρατεία διοικητή του 361, υπολοχαγό το 1974, Λεωνίδα Λεωνίδου.

Ήταν ο άνθρωπος που διέσωσε τον πατέρα της, στις 26 Ιουλίου 1974. Ο Λεωνίδου της είπε την ιστορία της διάσωσης. Αυτό, σημειώνει η Μαρίνα Χατζηκώστα, την παρακίνησε να ψάχνει για να μάθει λεπτομέρειες για τη συγκεκριμένη μάχη. «Διαπίστωσα ότι δεν είχε γραφτεί πουθενά. Δεν υπήρχε κανένα αρχείο. Αποφασίσαμε με τους άλλους συναδέλφους ότι δεν μπορεί να μείνει άγραφη η ιστορία και ότι πρέπει να δώσουμε στα 17 παλικάρια που θυσιάστηκαν, τη θέση που τους αξίζει στην ιστορία του τόπου. Και κάπως έτσι άρχισαν όλα...», σημείωσε η διευθύντρια παραγωγής της ταινίας.

Από τότε μέχρι σήμερα, συνέχισε, «διανύσαμε μια σπουδαία διαδρομή... Από τον πόνο και τους εφιάλτες, στην αναγνώριση, την κάθαρση, τη γαλήνη, την περηφάνια. Για την ιστορία μας, για τους ανθρώπους μας και για τη δουλειά μας. Μέχρι σήμερα οι άνθρωποι αυτοί δεν ήξεραν τι κατάφεραν, δεν ήξεραν ότι έσωσαν τους άμαχους που είχαν συγκεντρωθεί από τα γύρω χωριά στην Κυθρέα... Τώρα έχουν ένα λόγο να αισθάνονται πως η θυσία των συμπολεμιστών τους δεν ήταν άνευ λόγου... Και έχουν ξανά ο ένας τον άλλον... Μετά από 43 χρόνια».

«Αισθάνομαι υπερήφανη για το υλικό μας, που καταφέραμε να βγάλουμε, χωρίς καμιά λογοκρισία, παρά τις προσπάθειες κάποιων, αυτούσιο, γνήσιο, από τη μόνη αξιόπιστη πηγή πληροφόρησης, τους ίδιους τους πρωταγωνιστές» σημειώνει η Μ. Χατζηκώστα.

Ο Κυριάκος Πομηλορίδης, δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ότι εργάστηκε για το ντοκιμαντέρ γιατί «είναι μία ιστορία που συμπυκνώνει μέσα της όλο το δράμα του 1974. Το ότι λίγοι στάθηκαν απέναντι στους πολλούς. Εθελοντές σε μία πορεία θανάτου». Επίσης, επεσήμανε, ότι από την έρευνα προέκυψε ότι διαπράχθηκαν «τραγικά λάθη από επιτελείς, προχειρότητα από ΓΕΕΦ, προδοσία, εγκατάλειψη». Το ντοκιμαντέρ αναδεικνύει «το μαρτύριο, τον Γολγοθά όσων επέζησαν από τη μάχη και τις χαριστικές βολές να επιστρέψουν πίσω, και την αδιαφορία της πολιτείας».

Ρωτήσαμε τον Κυριάκο Πομηλορίδη, τί κέρδισε από την συμβολή του στη δημιουργία του ντοκιμαντέρ. «Την ευλογία να γνωρίσω αυτούς τους ανθρώπους» μας απάντησε. «Ανθρώπους με καθαρό βλέμμα και λόγο. Που νιώθουν ότι αξιώθηκαν να ζήσουν κάτι πολύ μεγάλο. Σκληρό βάναυσο, αλλά μεγάλο. Την ευλογία, που με εμπιστεύτηκαν και εμένα και τα υπόλοιπα παιδιά της ομάδας, που μοιράστηκαν μαζί μας τα όσα πέρασαν και ακόμα περνούν. Τον πόνο και τους εφιάλτες τους. Και τη χαρά που νιώθω κάθε φορά που τους βλέπω μαζί ξανά. Όπως τότε».

Το ντοκιμαντέρ, «Πορεία Θανάτου», διεκδικεί προβολή στα φεστιβάλ της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, της Ολλανδίας και του Βερολίνου.

*Κοντά στην περιοχή της μάχης είναι το Μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου, το οποίο ιδρύθηκε περί το 1070 από τον μοναχό Γεώργιο προερχόμενο από τον Λεβάντε. Είναι γνωστό για τις τοιχογραφίες του, οι οποίες είναι σήμερα ασβεστωμένες. Σήμερα, το μοναστήρι που μέχρι το 1974 ήταν η έδρα της Εξαρχίας του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων στην Κύπρο, βρίσκεται εντός τουρκικής στρατιωτικής ζώνης. Το μοναστηριακό συγκρότημα περιλαμβάνει τέσσερις εκκλησίες, την Αγία Τριάδα (βυζαντινού ρυθμού), του Αγίου Γεωργίου, καθώς και δύο ερειπωμένες , της Παναγίας Παρθένου του Κουτσοβέντη και του Σωτήρα του Κουτσοβέντη.

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Πέμπτη, 27 Ιουλίου 2017 Κατηγορία ΕΠΙ ΣΚΟΠΟΝ

Του Γιώργου Μακρή - Δικηγόρου

Η Κύπρος είναι ελληνική. Ανήκει στους Έλληνες και μόνο στους Έλληνες, που αποίκισαν ειρηνικά το νησί την εποχή του Πολέμου της Τροίας και εξελλήνισαν τους κατοίκους του ως την τελευταία ρανίδα του αίματος τους.

Όλοι οι βάρβαροι κατσαπλιάδες που ενέσκηψαν μετά σαν λυσσασμένες ακρίδες είναι σώμα ξένο και παράσιτο, λέπρα στον εθνικό κορμό, ψώρα στο δέρμα μας.
Ιερός σκοπός μας ήταν και είναι να τους πετάξουμε μια μέρα στη θάλασσα. Να μη μείνει ρουθούνι ξένου κατακτητή, όπως έγινε στην Κρήτη. Αυτό είναι το άρθρο πίστης μας για το αβύθιστο αεροπλανοφόρο του Ελληνισμού. Είναι γραμμένο με αίμα και δεν θα αλλάξει μήτε θα αναθεωρηθεί ποτέ.

Από την αποφράδα εκείνη ημέρα του 2003, που οι αρχές του ψευδοκράτους “επέτρεψαν” την διέλευση στα κατεχόμενα εδάφη, δείχνοντας υποτίθεται την “καλή τους θέληση”, υπολογίζεται πως το 70% των Ελληνοκυπρίων δεν έχει πατήσει το πόδι του εκεί. Δεν πατάνε διότι δεν ζητούν χάρες ούτε γουστάρουν να δείχνουν διαβατήριο για να περπατήσουν στο χώμα της Πατρίδας τους. Στο χώμα της Πατρίδας τους θα επιστρέψουν μόνο ως Κυρίαρχοι, Ιδιοκτήτες και Νομείς. Δεν θα επιστρέψουν ποτέ ως τουρίστες με κοντά παντελονάκια και σαγιονάρες διότι η Πατρίδα τους δεν είναι “αξιοθέατα” για ημερήσια εκδρομή, καζίνο και φτηνές πουτάνες. Στην επάνοδο των Ελλήνων θα προηγηθούν βολές πυροβολικού, όχι επίδειξη εγγράφων. Θα ακολουθήσει ο θείος ήχος της μεταλλικής ερπύστριας και τελευταίο το βαρύ άρβυλο του φαντάρου που θα λιώσει την καρωτίδα του παράνομου εισβολέα.

Σε αυτό το καθημερινό δημοψήφισμα, που διεξάγεται 15 χρόνια τώρα, οι Έλληνες ψηφίζουν με τα πόδια τους: ΟΧΙ στο ξεπούλημα, ΟΧΙ στην ψευτολύση, ΟΧΙ σε καμία διευθέτηση που δεν μας αποκαθιστά 100% στις γαίες των Προγόνων μας. Δεν υπάρχει καμιά πιο ατράνταχτη απόδειξη της απέχθειας των Ελλήνων της Κύπρου για τους βαρβάρους από αυτήν την διαμαντένια άρνηση. Καμιά πιο οριστική απόδειξη της περιφρόνησης στα μογγολοειδή και το ασιατικό τυραννικό ήθος τους. Κανένα “κυπριακό έθνος” δεν υφίσταται ούτε υπήρξε ποτέ στην Ιστορία. Υπήρξε μόνο το Έθνος των Ελλήνων, του οποίου η Μεγαλόνησος αποτελεί οργανικό και αναπόσπαστο τμήμα, το μακρύ χέρι του Ελληνισμού στην Ανατολή που διασχίζει τη Μεσόγειο με το ξίφος της χερσονήσου της Καρπασίας.

Δεν έχουμε αυταπάτες. Ξέρουμε πως ό,τι χάθηκε με πόλεμο θα κερδηθεί και πάλι με πόλεμο. Δεν περιμένουμε να μας σώσει ο Γιούνκερ και οι γραφειοκράτες κηφήνες του ευρωσοσιαλιστικού υπερκράτους. Ούτε έχουμε κάτι να προσδοκάμε από την μαλθακή ελίτ των Αναστασιάδηδων και των κομμουνιστών συμμάχων τους, που βιάστηκαν να στήσουν ένα νέο σχέδιο Αυνάν στις πλάτες του Έθνους. Αυτοί κοιτούν τα επόμενα 5 χρόνια. Εμείς κοιτάμε τα επόμενα 500. Βιάστηκαν να προτείνουν μια “επανένωση” όπως όπως που με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγούσε στον εκτουρκισμό της Νήσου. Ευτυχώς οι φύλακες είχαν γνώση και οι εκτρωματικές φαντασιώσεις των ριψάσπιδων για «συμφιλίωση» πετάχτηκαν άλλη μια φορά στο μεγάλο σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας. Οι μογγόλοι παραχωρούσαν ελάχιστα εδάφη και καρπώνονταν το 50% της ακτογραμμής, με τα τεράστια οφέλη για τον τουρισμό και τον υποθαλάσσιο πλούτο.

Ο οθωμανός έχει βάλει από καιρό στο μάτι τα ενεργειακά μας κοιτάσματα, την άσβεστη φλόγα του Ελληνισμού που ξεπηδά μέσα από τα έγκατα των θαλασσών του. Θα του κόψουμε τα ξερά του. Θα σταθούμε άξιοι γιοι των σεπτών πατέρων μας: του βασιλιά Ονήσιλου που παρέλαβε τη σκυτάλη από τους Ίωνες της Μικράς Ασίας και μετέδωσε τη φωτιά της αντιπερσικής επανάστασης στην Κύπρο, στα 499 π.Χ.· του μεγάλου οραματιστή βασιλέα Ευαγόρα Α', που σε συμμαχία με τους Ναυκράτορες Αθηναίους επιχείρησε να ενώσει τις πόλεις της Νήσου σε ένα ενιαίο Ελληνικό Κυπριακό Κράτος, ανεξάρτητο από το περσικό μαστίγιο· του Εθνομάρτυρα Ευαγόρα Παλληκαρίδη, που βάδισε εύψυχος και ευδαίμων προς την αγχόνη, εκείνο το πρωινό της 14ης Μαρτίου 1957, γνωρίζοντας πως πεθαίνει για την Ένωση με τη Μητέρα Ελλάδα. Το αίμα αυτών των ηρώων, αρχαίων και νεοτέρων, σιγοβράζει ακοίμητο και μας προστάζει. Μαύρη κατάρα θα πέσει πάνω σε όποιον τολμήσει να αψηφήσει τη Μνήμη και την Ιστορία.

Το έκτρωμα που απεργάστηκαν στην Ελβετία οι νενέκοι γραικοί με τους τούρκους, υπό τις ευλογίες των άχρηστων ευρωσοσιαλιστών, δεν έδινε λύση στο άγος της παρουσίας των τουρκικών στρατευμάτων, που σκότωσαν τα παιδιά μας, βίασαν τις κόρες και τις αδελφές μας, βεβήλωσαν τις εκκλησιές μας. Για όλα αυτά θα έχουν το άσβεστο μίσος μας, που δεν θα χορτάσει παρά μόνο όταν εξαφανιστεί και ο τελευταίος τουρανομογγόλος από το πρόσωπο της γης. Δεν έδινε λύση στο πρόβλημα των “εγγυήσεων”, διαιωνίζοντας την ανηλικότητα του Κυπριακού Ελληνισμού, που κρίνεται ανίκανος να χειραφετηθεί και να καταστεί αφέντης της τύχης του. Μας πλάσαραν μια φρικιαστική εναλλαγή στο αξίωμα της Προεδρίας, το οποίο θα κατέχει εκ περιτροπής ο τουρκοκύπριος κολαούζος της Άγκυρας, ο δούλος του ισλαμοφασίστα σουλτάνου. Εκθηλυμένοι και εκφυλισμένοι, συρθήκαμε σε διαπραγματεύσεις που ενίσχυσαν κι άλλο τη θέση του εχθρού. Η Κυπριακή Δημοκρατία αυτοκαταργήθηκε τη στιγμή που ο επικεφαλής της δέχθηκε να προσφωνείται ως “εξοχότητα”, όπως ακριβώς ο σφετεριστής τουρκόσπορος συνομιλητής του.

Φυσικά καμιά “λύση” δεν πέρασε και ούτε πρόκειται να περάσει και αυτό το ξέρουμε όλοι. Ο Ελληνικός Κυπριακός Λαός, αν ο μη γένοιτο φτάσουν ποτέ τα πράγματα στην κάλπη, θα δώσει άλλη μια μεγαλειώδη σφαλιάρα στα μούτρα των νταβατζήδων. Θα στείλει την “λύση” στον απόπατο της ιστορίας, όπως έκανε και με το σχέδιο Αυνάν. Δεν θα αλλάξει ποτέ την τωρινή ευημερία του, την προκοπή του, την απίστευτη και αξιοζήλευτη οικονομική ελευθερία του, για να τακιμιάσει με τουρκόγυφτους τσαντιράνθρωπους που ούτε Ελευθερία γνωρίζουν τι σημαίνει, ούτε Πνεύμα, ούτε Ανθρωπισμός. Έχουν γνώσιν οι φύλακες. Θα τα πάρουμε πίσω, όσες εκατονταετίες και αν χρειαστούν. Θα μεταλαμπαδεύσουμε στις επόμενες γενιές τη φλόγα του Ιερού Χρέους. Η ψυχή των Βασιλέων μας, των Ηρώων μας, των Μητέρων και των Πατέρων μας, δεν θα γαληνέψει παρά μόνο όταν δει από ψηλά την Ελληνική Σημαία να κυματίζει στο Κάστρο της Κερύνειας, στα ενετικά τείχη της Αμμοχώστου, στο μοναστήρι του Αποστόλου Ανδρέα στην Καρπασία, στον Άγιο Ιλαρίωνα και την Καντάρα του Πενταδάχτυλου. Κείνη την αναστάσιμη μέρα που όλες οι εκκλησιές μας αποκαθαρθούν με θειάφι από το μίασμα και θα αποδοθούν και πάλι κεχαριτωμένες στην Ελληνική Ορθόδοξη Λατρεία.

Κανένας συμβιβασμός – καμιά παραχώρηση – καμιά συνομιλία με τον εχθρό του Γένους. Μόνο φωτιά και μολύβι στα κρανία τους. Το γραμμάτιο του 1974 θα εξοφληθεί όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου και μάλιστα με τόκο βαρύ. ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ρε κερατάδες πουτανοσπέρματα. Σαν αρπακτικά θα πέσουμε πάνω σας και θα σας αφανίσουμε, με τη βοήθεια της Υπερμάχου Στρατηγού για ασπίδα.

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Τρίτη, 25 Ιουλίου 2017 Κατηγορία ΙΣΤΟΡΙΑ

Από το πολύτιμο αρχειο προφορικών αφηγήσεων της Υπηρεσίας Ιστορίας Ναυτικού. Αποσπάσματα από την συνέντευξη του Πλωτάρχη Δ. Μαγέτου, μοναδικού επιζώντα της τορπιλακάτου Τ-3  με κυβερνήτη τον Ήρωα υποπλοίαρχο Ελευθέριο Τσομάκη, που βυθίστηκε από τουρκικά αεροσκάφη κατά την εισβολή στην Κύπρο.

2017 07 24 2

Ο Δ. Μαγέτος διεσώθη βαριά τραυματισμένος. Απεβίωσε το 2016.

2017 07 24

Δείτε το συγκλονιστικό βίντεο:

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter