Write on Δευτέρα, 16 Μαΐου 2016 Κατηγορία ΕΠΙ ΣΚΟΠΟΝ
Γράφει ο Κωστής Ε. Μαμαλάκης - Ιστορικός ερευνητής

Κάθε Μάιο, μέχρι πρότινος, το νησί μας κατακλύζονταν από εκατοντάδες βετεράνους της Μάχης της Κρήτης, Άγγλους, Αυστραλούς, Νεοζηλανδούς. Σήμερα οι εναπομείναντες επιζώντες είναι μετρημένοι στα δάκτυλα των χεριών μας.

Κάθε Μάιο στο Ηράκλειο, στο Ρέθυμνο και στα Χανιά, στη Σούδα, στο Γαλατά, στο Μάλεμε, στον Ταυρωνίτη στη Μονή Πρέβελη και στη Χώρα Σφακίων συρρέουν και συναντώνται οι εναπομείναντες βετεράνοι της Μάχης της Κρήτης.

Σωματεία βετεράνων πολεμιστών, αντιπροσωπίες των χωρών των δυνάμεων που έλαβαν μέρος στη μάχη, παράσημα, λάβαρα, γκάιντες,, και κυρίως άνθρωποι των οποίων τα βλέμματα από μόνα τους μιλάνε μία γλώσσα που είναι κατανοητή, μόνο, σε αυτούς που γνώρισαν αυτόν το φοβερό πόλεμο και λιγότερο σε όσους τον υποψιάζονται.

Αυτοί που ξέρουν τι διαδραματίστηκε αυτό το φοβερό δεκαήμερο του Μάη του 1941, αποφεύγουν τους πανηγυρικούς εορτασμούς τις παράτες και τους χορούς που διοργανώνουν κάθε χρόνο οι τοπικές αρχές, οι οποίες μέσα στην άγνοια τους τηρούν ένα βαρετό και ανούσιο πρωτόκολλο το οποίο επαναλαμβάνεται εδώ και χρόνια.

Αυτοί που βίωσαν την μάχη, που έχασαν φίλους και συμπολεμιστές, που έμειναν ανάπηροι ή αιχμαλωτίστηκαν, ή κατάφεραν να διαφύγουν και να μεταφερθούν σε άλλα μέτωπα, έχουν μία διαφορετική ματιά.

Στις εκδηλώσεις που γίνονται στα κατά τόπους μνημεία και κυρίως στο Συμμαχικό Νεκροταφείο στη Σούδα Χανίων, Αυστραλοί, Νεοζηλανδοί, Σκωτσέζοι, Βρεταννοί, απλοί στρατιώτες, αεροπόροι, ναύτες, καταδρομείς, άνδρες των μυστικών υπηρεσιών, πυροβολητές, όλοι μαζί τιμούν τους νεκρούς τους. Τίποτα περισσότερο ή λιγότερο.

4

Στις εκδηλώσεις που πραγματοποιούνται μπροστά στα μνημεία της Μάχης της Κρήτης, αν εξαιρέσει κανείς τις τοπικές αρχές, την μπάντα και τα στρατιωτικά αγήματα, που λόγω εθιμοτυπίας παρευρίσκονται, η απουσία των ντόπιων πολιτών είναι αισθητή. Για την ακρίβεια, αυτό που είναι αισθητό είναι η αδιαφορία.

Λες και δεν μας αφορά η Μάχη της Κρήτης.

Στις ομιλίες και στους πανηγυρικούς ο ακροατής θα σχηματίση την εντύπωση πως στο πεδίο της μάχης προσέτρεξαν και έλαβαν μέρος μόνο πολίτες της Κρήτης. Για τη συμμετοχή των Ελλήνων και των συμμάχων στρατιωτών καθώς και των χωροφυλάκων δεν γίνονται αναφορές. Από ποιούς κατερρίφθησαν τόσα γερμανικά αεροπλάνα και στους τρείς νομούς;

Αλήθεια πόσοι Ηρακλειώτες γνωρίζουν πως στην πόλη μας έγιναν οδομαχίες; Μία μεγάλη μερίδα πολιτών μάλιστα πιστεύει πως η Μάχη της Κρήτης έλαβε χώρα μόνο στα Χανιά.

Γνωρίζει κανείς πως στο αεροδρόμιο Ηρακλείου, ένα σκωτσέζικο τάγμα, το Black Watch, έδωσε λυσσαλέες μάχες;

Πάνω στα ενετικά τείχη του Ηρακλείου, στη Χανιόπορτα και στην Καινούρια Πόρτα, πολίτες πολεμούσαν δίπλα σε στρατιώτες. Παντού περιφερειακά του Ηρακλείου νεκροί στρατιώτες και πολίτες μαζί, στον Κοψά, στον Καρτερό, στον Κατσαμπά, στο Μπεντεβή, στο Μασταμπά, στα Καμίνια, στη Χανιόπορτα, στη Θέρισο, στο Γιόφυρο και στο Τσαλικάκι.

Μα και μέσα στην πόλη, στην οδό Βαλέστρα, στην Καλοκαιρινού, στον Άγιο Δημήτριο, στην παραλιακή και στο λιμάνι.

Στα 75 χρόνια που ακολούθησαν, φροντίσαμε επιμελώς να μη κρατήσομε τίποτα από αυτές τις μνήμες. Οι τοίχοι των κτηρίων της πόλης μας μέχρι πρότινος έφεραν εμφανή τα σημάδια των μαχών.

Αρκεστήκαμε –και εκεί εξαντλείται το αίσθημα του χρέους μας- στην ονοματοδοσία οδών με τα ονόματα μαχητών που έπεσαν στο πεδίο της μάχης (Τζουλάκης, Μαρινέλλης, Pendlebury κ.λπ.) έχοντας παραλείψει από άγνοια, ίσως, δεκάδες ονόματα.

Άλλωστε ποιοί αναρωτιούνται πλέον τί δηλώνει το κάθε όνομα;

Είναι σαν την οδό 62 Μαρτύρων, όπου οι περισσότεροι συμπολίτες μας πιστεύουν πως πρόκειται μάλλον για κάποιους άγιους των πρώτων χριστιανικών χρόνων.

Στο Ρέθυμνο η άμυνα των Αυστραλών που πολέμησαν δίπλα με τους Έλληνες στρατιώτες και τη Σχολή Χωροφυλακής, ήταν τόσο ισχυρή που οι αλεξιπτωτιστές δεν κατάφεραν να μπούν στην πόλη.

Οι εξωτερικοί τοίχοι της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου στα Περβόλια Ρεθύμνης, μέχρι πρότινος, μαρτυρούσαν τις φοβερές μάχες. Με την πρόσφατη ανακαίνιση, φροντίσαμε να εξαφανίσομε αυτές τις μνήμες.

Μετά τον πόλεμο, οι Γερμανοί και οι Σύμμαχοι, δηλαδή νικητές και ηττημένοι, αναζήτησαν και περισυνέλεξαν τους νεκρούς τους και τους εναπόθεσαν στα στρατιωτικά νεκροταφεία στο Μάλεμε και στη Σούδα.

Εμείς τί κάναμε για τους νεκρούς μας; Που είναι θαμμένοι οι Έλληνες στρατιώτες;

Ακόμα μέχρι σήμερα εξακολουθούν να αναζητούν στην Κρήτη τους νεκρούς τους οικογένειες στρατιωτών από τη Θράκη που πολέμησαν στο Ηράκλειο και που φυσικά ουδείς γνωρίζει να τους δώση την παραμικρή πληροφορία.

Ζούμε ευτυχισμένοι και κυρίως εφησυχασμένοι, μέσα στην άγνοια μας. Άλλωστε την άγνοια μπορούμε να την προτάξομε ως άλλοθι.

Η μνήμη μας είναι βραχεία και στέκεται επιλεκτικά μόνο σε ό,τι κατά καιρούς ίσως μας θίξει. Το άγαλμα του Τζουλάκη ποιός το θυμάται φέτος; Αναρωτιέμαι, ποιός θυμάται τον Ταγματάρχη Τζουλάκη!

Το Μνημείο της Μάχης της Κρήτης – το οποίο πρόσφατα μας απασχόλησε είμαι βέβαιος πως την ημέρα που θα χρειαστεί να παραστούν οι αρχές, θα ...γυαλίζει εξωτερικά.

2

Στο Συμμαχικό Νεκροταφείο στη Σούδα σε λίγες μέρες θα παραβρεθούν, όπως κάθε χρόνο, εκείνοι που τιμούν τους νεκρούς τους.

Εμείς θα παραμείνομε βυθισμένοι στην μοναξιά μας και στη ...μοναδικότητα μας! Διότι όπως πάντα, όλα τα κάναμε εμείς και ...μόνοι μας.

1.545 νεκρά παιδιά από την Αυστραλία, την Νέα Ζηλανδία και τη Βρεταννία, που είναι θαμμένα στο Συμμαχικό Νεκροταφείο στη Σούδα, φαίνεται πως έχασαν τη ζωή τους εδώ στην Κρήτη τον Μάιο του 1941, όχι πολεμώντας αλλά ... από απερισκεψία...

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Παρασκευή, 13 Μαΐου 2016 Κατηγορία ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Μόλις 75 χρόνια έχουν περάσει από τις μέρες εκείνες που ο κρητικός λαός έγραψε, για άλλη μια φορά, σελίδες χρυσές στην Παγκόσμια Ιστορία. Ο λόφος του Κοψά στην Ανώπολη του Δήμου Χερσονήσου έγινε πεδίο μιας ηρωϊκής μάχης που άλλαξε τα σχέδια των Γερμανών κατακτητών και γέμισε με θάρρος, ελπίδα και αισθήματα πλήρωσης τα στήθη των αγωνιστών, των υπέρμαχων της ελευθερίας, της ανεξαρτησίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δημοκρατίας.

Η μάχη δεν ήταν μίας μόνο ημέρας - ήταν πολλές οι μέρες, ενώ ο κάθε συνάθρωπος μας και αγωνιστής που συμμετείχε σε αυτήν έδινε την προσωπική του μάχη με τον εχθρό - ήτανε έτοιμος να θυσιάσει την προσωπικότητα του, τη ζωή του για να κερδίσει όχι μονάχα αυτός μα ολόκληρη η ανθρωπότητα τη μάχη για την υπερίσχυση των ανθρωπίνων αξιών και ιδεωδών που κάνουν τον
κόσμο καλύτερο και φωτεινό το μέλλον.

Ο Δήμος Χερσονήσου σε συνεργασία με τους τοπικούς φορείς της Δημοτικής Κοινότητας Ανώπολης εκπληρώνει τη σοβαρή κοινωνική υποχρέωση του ως θεσμικός φορέας, να διατηρήσει την ιστορική μνήμη, να μην την αφήσει να ξεθωριάσει και να αλλοιωθεί.
Στις 21 Μαϊου 2016 στον Λόφο του Κοψά που αποτελεί την ίδια στιγμή ιστορικό τόπο και ένα φυσικό τοπίο απαράμιλλης ομορφιάς θα ξανακαλέσουμε στη μνήμη μας τη βιωμένη εμπειρία, τα ιστορικά γεγονότα και θα αναδείξουμε τους σπουδαίους συμβολισμούς τους.
Σημειώνεται δε, ότι είναι σε εξέλιξη οι διαδικασίες για την καθιέρωση της Μάχης του Κοψά ως δημοτική τοπική επέτειος - εορτή.

Οι τοπικοί φορείς που μαζί με τον Δήμο Χερσονήσου συνδιοργανώνουν την επετειακή εκδήλωση είναι οι εξής: ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ανώπολης, ο Πολιτιστικός Σύλλογος Γουρνών, το Πνευματικό Κέντρο «ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ», η Ενορία Ταξιαρχών Ανώπολης, το ΚΟΙΠΟΔΙ.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ

7.00 - 10.00 - Αρχιερατική Θεία Λειτουργία που θα τελέσει ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος κ.κ. Ειρηναίος
10.00 - Επιμνημόσυνη Δέηση.
ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΣΤΕΦΑΝΩΝ (Σημείωση : Όσοι επιθυμούν να καταθέσουν στεφάνι παρακαλούνται να το προμηθευτούν οι ίδιοι)
ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ από το Δήμαρχο Χερσονήσου κ. Γιάννη Μαστοράκη
ΚΥΡΙΟΣ ΟΜΙΛΗΤΗΣ θα είναι ο κ. Γιώργος Νικολακάκης Κοινωνικός
Ανθρωπολόγος, Αναπληρωτής Καθηγητής Τμήματος Φιλοσοφικών και Κοινωνικών
Σπουδών Πανεπιστημίου Κρήτης.

Στο χώρο θα υπάρχει φωτογραφικό υλικό από τη συγκεκριμένη ιστορική περίοδο και από τον πρωταγωνιστή της συγκεκριμένης μάχης συνταγματάρχη ε.α. Θεόδωρο Καλλίνο.

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Τρίτη, 26 Απριλίου 2016 Κατηγορία ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Το Συντονιστικό Συμβούλιο για τη Μάχη της Κρήτης και της λοιπής Ελλάδας, στα πλαίσια των εκδηλώσεων μνήμης της 75ης Επετείου για τη Μάχη της Κρήτης έχει διοργανώσει, και θα συνεχίσει να διοργάνωνει καθ'όλη τη διάρκεια του έτους μια σειρά από δρώμενα με πολύ ενδιαφέρουσα σημασία.

Το Συντονιστικό Συμβούλιο συγκροτήθηκε στη Μελβούρνη κατόπιν πρωτοβουλίας των Κρητικών Σωματείων της Παγκρήτιας Ένωσης Μελβούρνης και της Κρητικής Αδελφότητας Μελβούρνης υπό την καθοδήγηση της Κρητικής Ομοσπονδίας Αυστραλίας και Νέας Ζηλανδίας.

Σκοπός του Συντονιστικού Συμβουλίου είναι να τιμήσει την 75η Επέτειο για τη Μάχη της Κρήτης με τρόπο που θα διατηρήσει και θα προωθήσει την κοινή ιστορία και τους δεσμούς της Αυστραλίας της Νέας Ζηλανδίας και της Ελλάδας. Καθώς επίσης να τονίσει τόσο τη σπουδαιότητα της Μάχης της Κρήτης όσο και του να θυμόμαστε και να τιμάμε και αυτόυς που έπεσαν στη μάχη αλλά και αυτούς που βρίσκονται ακόμα εν ζωή.

2 ANZAC DAY

Ένα από αυτά τα γεγονότα ιδιαίτερης σημασίας, ήταν και η συμμετοχή της Παγκρήτιας Ένωσης Μελβούρνης στην παρέλαση για την Ημέρα Μνήμης των ANZAC. Η Παγκρήτια Ένωση με ιδιαίτερη τιμή αποδέχτηκε τη πρόταση του Προέδρου του 2ου/7ου Αυστραλιανού Τάγματος Πεζικού, να ηγηθεί της πομπής με αποστολή αποτελούμενη από έξι βρακοφόρους ντυμένοι με Κρητικές Παραδοσιακές στολές.

3 ANZAC DAY

Εκτός από τους απογόνους των Βετεράνων ANZAC της μάχης της Κρήτης, το γκρούπ του τάγματος αποτελείτο και από τον 103 ετών Βετεράνο ANZAC Les Manning, τη κα. Glenda Humes, κόρη του πρώτου ιθαγενή Αξιωματικού του Αυστραλιανού Στρατού Reg Saunders καθώς επίσης και από τον πολύ γνωστό συγγραφέα και ιστορικό Jim Claven.

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Δευτέρα, 07 Δεκεμβρίου 2015 Κατηγορία ΕΠΙ ΣΚΟΠΟΝ
Γράφει ο Γιώργος Μαργαρίτης - Καθηγητής σύγχρονης κοινωνικής και πολιτικής ιστορίας ΑΠΘ

Στην εφημερίδα Καθημερινή, στις 5 Δεκεμβρίου 2015 (ημερομηνία ηλεκτρονικής έκδοσης) φιλοξενήθηκε συνέντευση του Γερμανού «ιστορικού» Χάϊνς Ρίχτερ στην δημοσιογράφο Λίνα Γιάνναρη. Η συνέντευξη έφερε τον τίτλο «Η ιστορική επιστήμη στο εδώλιο», και με τον τρόπο που παρουσιάστηκε προφανώς στιγμάτιζε την δικαστική διώξη εναντίον του «ιστορικού». Μέσα από τον τίτλο και τα συμφραζόμενα η δημοσιογράφος και η εφημερίδα θεώρησαν ότι διώκεται και δικάζεται η ιστορική έρευνα και όχι η ανοικτή προάσπιση ναζιστικών πρακτικών και νεο-ναζιστικών «ιστορικών θέσεων».

Η ίδια η τεχνική της συνέντευξης στήριξης στον αναξιοπαθούντα «ιστορικό» δημιουργεί ερωτηματικά. Πραγματικά γίνεται αναφορά στο αδύναμο σημείο του κατηγορητηρίου, δηλαδή στον ισχυρισμό του Ρίχτερ ότι η «επιχείρηση Μαρίτα», όπως και η αντίστοιχη με το κωδικό όνομα «Ερμής» (εισβολή στα Βαλκάνια και στην Κρήτη αντίστοιχα) δεν επηρέασε την γενικώτερη πορεία του πολέμου, δηλαδή το ημερολόγιο της ήδη προγραμματισμένης εισβολής των ναζί στην Σοβιετική Ένωση. Αυτό το σημείο υπήρξε πραγματικά αντικείμενο επιστημονικής συζήτησης η οποία και έχει καταλήξει σε συμπεράσματα τα οποία θεμελιώνονται σε σημαντική βιβλιογραφία.

Πίσω όμως από ετούτο το ζήτημα υποκρύπτεται η ανοικτή αναθεώρηση της ιστορίας στην κατεύθυνση της αποκατάστασης του ναζισμού και των στρατιωτικών πρακτικών του. Μεταφέρω κατά λέξη από το άρθρο της Καθημερινής τα λόγια του Ρίχτερ (αυτολεξεί καθότι σε εισαγωγικά).

«Δεν είναι μόνο η αρχαία Ελλάδα που έχει τους μύθους της, τους έχει και η σύγχρονη» (...) «Είναι αλήθεια ότι οι άτακτοι Κρήτες σκότωναν αρχικά μόνο τους τραυματισμένους αλεξιπτωτιστές, επειδή δεν είχαν όπλα, αλλ΄στην αρχή δεν υπήρχε οργανωμένη αντίσταση ούτως ή άλλως. Οι Γερμανοί όμως αντέδρασαν με αντίποινα. Αυτό που έγραψα είναι ότι μέχρι την Επιχείρηση Ερμής (σ.σ. εναντίον της Κρήτης), ο Β' Π.Π. υπήρξε σχετικά «καθαρός» πόλεμος, στον οποίο όλες οι πλευρές σέβονταν το διεθνές δίκαιο του πολέμου (σ.σ. Συμβάσεις της Χάγης). Ήταν όταν ξεκίνησαν αυτές οι επιθέσεις και τα αντίποινα που ο πόλεμος έγινε «βρώμικος». Αυτή είναι η άποψη της διεθνούς ιστοριογραφίας».

Η διεθνής ιστοριογραφία, την οποία επικαλείται λέει πολλά για τον ναζισμό τα οποία ο κος Ρίχτερ είτε δεν γνωρίζει είτε –το χειρότερο- κάνει πως δεν τα γνωρίζει. Υποψιαζόμαστε αρχικά ότι δεν γνωρίζει την λέξη, την έννοια και την ιστορική παρουσία του ναζισμού καθότι σε όλη του τη συνέντευξη η λέξη απουσιάζει. Καθώς δεν γνωρίζει τον ναζισμό εξυπακούεται ότι δεν γνωρίζει τίποτε περί των ρατσιστικών νόμων της Νυρεμβέργης που εκπορεύονται από την προγραμματική (από το 1919) στο ναζιστικό κόμμα απόρριψη του ρωμαϊκού δικαίου και αντικατάστασή του από το «φυλετικό-παραδοσιακό». Στο τελευταίο οι όποιοι «υπάνθρωποι» βρίσκονταν αυτόματα εκτός δικαίου και άρα μπορεί να τους σκοτώσει κανείς με την ίδια «νομική» διαδικασία με την οποία θανατώνουμε τα ζώα. Συνακόλουθα δεν φαίνεται να γνωρίζει όρους όπως «Volksturmskampf " (φυλετικός πόλεμος), "Flurbereiningung" (μεθοδική - φυλετική - εκκαθάριση) ή «Endlosung" (τελική λύση), όλες δηλαδή τις «αξίες» που συνόδεψαν τον ναζιστικό πόλεμο από τις πρώτες κιόλας ώρες της εισβολής στην Πολωνία.

Δεν φαίνεται επίσης να γνωρίζει τα "Einsatzgruppen" (εκκαθαριστικά αποσπάσματα της Ειδικής Ασφάλειας) επιφορτισμένα από τον Σεπτέμβριο κιόλας του 1939 με την εφαρμογή της «δημογραφικής μηχανικής», την - με φυλετικά κριτήρια - αναδιαμόρφωση των κατακτημένων εδαφών. Δεν φαίνεται να γνωρίζει την παρέμβαση του αρχηγού του γερμανικού Γενικού Επιτελείου, στρατηγού Χάλντερ, στις 9 Σεπτεμβρίου 1939, που εξηγούσε στους υφιστάμενους ότι «είναι μέσα στις προθέσεις του Χίτλερ και του Γκαίρινγκ η καταστροφή και η εξόντωση του πολωνικού λαού» έτσι ώστε οι στρατιωτικοί να μην διστάζουν στην μαζική εξόντωση αμάχων (Browning, 17). Δεν φαίνεται να γνωρίζει την απογοήτευση που επικράτησε στις τάξεις της γερμανικής στρατιωτικής και ναζιστικής ηγεσίας όταν στα τέλη του 1939, στον απολογισμό της επιχείρησης για εκκαθάριση της πολωνικής "ιντελλιγκέντσιας" διαπιστώθηκε ότι μόνο (!) 50.000 Πολωνοί έγινε δυνατό να εξοντωθούν. Ο αριθμός κρίθηκε απαράδεκτος καθώς με τέτοιους ρυθμούς η επιχείρηση δεν θα τελείωνε ποτέ... (Browning, 35).

Αναφερθήκαμε στην Πολωνία του 1939 καθότι ο κος Ρίχτερ υποστηρίζει ότι ο πόλεμος που εξαπέλυσαν οι ναζί ήταν εξαιρετικά «καθαρός» μέχρι που οι «άτακτοι» της Κρήτης άρχισαν να σκοτώνουν τραυματίες προκαλώντας με τον τρόπο αυτό τα γερμανικά αντίποινα! Καθώς ο κος Ρίχτερ φαίνεται πως έχει ελάχιστη σχέση με την ιστορία προφανώς αγνοεί ότι τον Μάϊο του 1941, τον καιρό της μάχης της Κρήτης, ο ναζιστικός τρόπος πολέμου είχε ήδη προγραμματιστεί για την απόλυτη αγριότητα. Τα σχέδια εισβολής στην Σοβιετική Ένωση εμπεριείχαν την προγραμματισμένη εξόντωση είκοσι ως τριάντα εκατομμυρίων ανθρώπων με τις «εκκαθαρίσεις» και με την πείνα που θα δημιουργούσε η με βάση τα σχέδια καταλήστευση όλων των πόρων ζωής στα κατακτημένα εδάφη. Για να το περιγράψω με τα λόγια του ίδιου του Χίμμλερ, «(ο πόλεμος) είναι ζήτημα ύπαρξης, πρόκειται για μια φυλετική σύγκρουση ανελέητη, στην οποία θα εξοντωθούν 20 με 30 εκατομμύρια Σλαύοι και Εβραίοι, είτε με τη στρατιωτική δράση, είτε με την πρόκληση επισιτιστικής κρίσης» (ομιλία σε σύσκεψη των ανώτατων διοικητών των Ες Ες στις 12-13 Ιουνίου 1941) (Browning, 240). Κατά τα άλλα, κατά τον κο Ρίχτερ, ο πόλεμος έπαψε να είναι καθαρός επειδή οι αγρότες της Κρήτης –υπερασπιζόμενοι τον τόπο τους από το επερχόμενο θηρίο- "σκότωναν τραυματίες...." !

Αν και ορίζεται ως ιστορικός ο κος Ρίχτερ δεν έχει αντιληφθεί τίποτε από τα παραπάνω αν και όλα τα παραπάνω - και πολύ περισσότερα - είναι πολύ γνωστά στην ιστοριογραφία που επικαλείται. Θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε παράξενη την τόση άγνοια ενός ιστορικού. Στην πραγματικότητα κάτι άλλο συμβαίνει. Ο κος Ρίχτερ αδιαφορεί για την ιστορία και περιφρονεί τα ιστορικά έργα. Χρησιμοποιεί την ακαδημαϊκή ιδιότητά του απλά και μόνο για να κάνει νεο-ναζιστική προπαγάνδα.

Το τι ακριβώς θέλει να πετύχει φαίνεται σε ένα άλλο απόσπασμα (και αυτό κατά λέξη) της ίδια συνέντευξης. «Είδα (περπατώντας από την Έδεσσα στα Γιάννενα) ερείπια χωριών που είχαν καταστραφεί από τους Ιταλούς, τους Γερμανούς, τους εθνικιστές και τους κομμουνιστές». Ναζισμός, ποιος ναζισμός; Ο Ρίχτερ θεωρεί ότι οι ναζί, οι Γερμανοί, δεν έκαναν τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγώτερο από αυτό που και οι κομμουνιστές έκαναν! Δεν τα λέει τυχαία όλα αυτά. Για επιχείρηση αποκατάστασης του ναζισμού πρόκειται. Μια επιχείρηση όπου περισσεύει το θράσος. Νεο-ναζισμός λέγεται το φαινόμενο και δεν έχει καμία σχέση με την ιστορία.

Προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι όλα αυτά τα προφανή αποσιωπούνται από τους εγχώριους υπερασπιστές του κου Ρίχτερ. Θα μπορούσε κανείς να κατανοήσει τη σκοπιμότητα της εφημερίδας Καθημερινή και του δημοσιογραφικού συγκροτήματος στο οποίο ανήκει. Ο χώρος αυτός έχει καταστεί το επίσημο βήμα έκφρασης των διαφόρων κινήσεων «φίλων του δωσιλογισμού» και σπεύδει με ενθουσιασμό να προβάλει τα εφευρήματά τους. Έχει λοιπόν κάθε λόγο να θεωρεί ότι ο «διωγμός» κατά του κου Ρίχτερ οδηγεί την «ιστορική επιστήμη στο εδώλιο».

Αντίθετα προκαλεί θλίψη η στάση πανεπιστημιακών τμημάτων που αδυνατούν να ξεχωρίσουν την διαφορά ανάμεσα στην επιστήμη της ιστορίας και της νεο-ναζιστικής προπαγάνδας. Ιδιαίτερα θλιβερή είναι η στάση του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης στο οποίο ο γράφων υπηρέτησε για είκοσι περίπου χρόνια. Αυτό θα όφειλε να ξέρει και να καταλαβαίνει. Το Τμήμα αυτό δεν βρήκε τίποτα να πει όταν ο κος Ρίχτερ θεώρησε τους ηρωϊκούς αγωνιστές της μάχης της Κρήτης υπαίτιους για τον εκβαρβαρισμό του πολέμου.... Αντίθετα σήμερα σπεύδει να διαμαρτυρηθεί διότι διώκεται «ενας ιστορικός», καθώς και η «ελευθερία της επιστημονικής έρευνας» (Ψήφισμα Τ.Ι.Α. 2 Δεκεμβρίου 2015)! Μα είναι τόσο δύσκολο πλέον να ξεχωρίσουν οι ακαδημαϊκοί το τι συνιστά επιστήμη και τι ναζιστική προπαγάνδα!

Ντροπή!

ΥΓ. Για να αποφύγω τις εύκολες υπεκφυγές του τύπου "ο γνωστός κος Μαργαρίτης", χρησιμοποίησα ως βιβλίο αναφοράς το πλέον κλασσικό που υπάρχει στην διεθνή ιστοριογραφία. Πρόκειται για το βιβλίο του Christopher Browning (με συμβολή του Jurgen Matthaus), The Origins of the Final Solution, Lincoln, Jerusalem, University of Nebraska Press, Yad Vashem, 2004.
Υποθέτω ότι το γνωρίζει ο κος Ρίχτερ. Εάν όχι ας περάσει από ένα Πανεπιστήμιο να του το δείξουν.

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Δευτέρα, 07 Δεκεμβρίου 2015 Κατηγορία ΙΣΤΟΡΙΑ

Στο Διαδίκτυο αναρτήθηκε το α΄ μέρος από το ντοκυμανταίρ του Γιώργου Λεκάκη και των ΦΡΥΚΤΩΡΙΩΝ «Το άγνωστο Ολοκαύτωμα της Καντάνου», από τους Γερμανούς ναζί... Μια άγνωστη Ιστορία στους πολλούς.

Εξιστόρηση των γεγονότων και της ηρωικής Αντιστάσεως των Ελλήνων λεπτό προς λεπτό, για να πάψουν οι αμφισβητήσεις από γερμανικής (και ελληνικής) πλευράς...

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter