Write on Πέμπτη, 28 Μαΐου 2015 Κατηγορία ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Υπό την πολιτική εποπτεία του Υφυπουργού Εθνικής Άμυνας Νίκου Τόσκα και παρόντος του Αναπληρωτή Υπουργού Εθνικής Άμυνας Κώστα Ησυχου, πραγματοποιήθηκε χθες Τετάρτη 27 Μαΐου, στο αμφιθέατρο της Σχολής Ικάρων, Εκδήλωση Τιμής και Μνήμης για την επέτειο της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.

Η εκδήλωση μεταδόθηκε ζωντανά από τη διαδικτυακή τηλεόραση του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων και είναι διαθέσιμη από εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=U2JO2sWiBxE 

Το αμφιθέατρο ήταν κατάμεστο από τους άμεσους αποδέκτες του μηνύματος της εκδήλωσης που είχε διττό χαρακτήρα -επίκληση μνήμης του μαρτυρίου των 353.000 τουλάχιστον θυμάτων και σεμινάριο ιστορικής τεκμηρίωσης της Ποντιακής Γενοκτονίας η οποία συντελέστηκε κατά το χρονικό διάστημα 1914-1922: Ηταν οι 850 παρόντες σπουδαστές της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων (ΣΣΕ), της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων (ΣΝΔ), της Σχολής Ικάρων (ΣΙ), της Σχολής Αξιωματικών Νοσηλευτικής (ΣΑΝ), της Σχολής Υπαξιωματικών Ναυτικού (ΣΜΥΝ) και της Σχολής Τεχνικών Υπαξιωματικών Αεροπορίας (ΣΤΥΑ).

Με τη μεθοδολογία του καθηγητή Ιστορίας του Νέου Ελληνισμού στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας όπου διδάσκει, ο Κωνσταντίνος Φωτιάδης, κύριος ομιλητής της εκδήλωσης, εξήγησε τα τραγικά γεγονότα της επίμαχης περιόδου, παρουσιάζοντας επίσημα αρχειακά ντοκουμέντα για κάθε ένα ξεχωριστά από τους επιστημονικούς του ισχυρισμούς.

Ο κ. Τόσκας τον ευχαρίστησε στο τέλος της εκδήλωσης λέγοντας τα εξής: "Ευχαριστούμε για τις μνήμες τις οποίες δείξατε, αυτές τις μνήμες τις οποίες χρειαζόμαστε, για να αναδείξουμε με τη σειρά μας την πατριωτική αντίληψη. Αυτή την αντίληψη που δεν είναι ούτε αριστερή, ούτε δεξιά.

Είναι η αντίληψη εκείνη η οποία ενισχύει την αγάπη για την πατρίδα, η οποία βοηθάει στο να δημιουργηθεί η σωστή αντίληψη στους μαθητές των στρατιωτικών σχολών, στους αξιωματικούς, σε όλους μας, ώστε να υπάρχει ικανότητα για να υπερασπιστεί τον τόπο, αλλά και να υπάρχει και η βούληση για να υπερασπιστούμε τα κοινωνικά δικαιώματα και τους ανθρώπους αυτού του τόπου".

Την εκδήλωση παρακολούθησαν: ο Μητροπολίτης Ιλίου, Αχαρνών και Πετρουπόλεως κ.κ. Αθηναγόρας, καθώς και βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου τους οποίους συνδέει η Ποντιακή καταγωγή, συγκεκριμένα οι Κυριακή (Βούλα) Τεκτονίδου και Θεόδωρος Παραστατίδης (ΣΥΡΙΖΑ), Σταυρούλα Ξουλίδου (ΑΝ.ΕΛ), Σοφία Βούλτεψη και Σάββας Αναστασιάδης (ΝΔ) και Ελένη Γερασιμίδου (ΚΚΕ), επίσης ο Δήμαρχος Αχαρνών Ιωάννης Κασσαβός.

Από πλευράς ΥΠΕΘΑ παραβρέθηκαν ο Γιάννης Ταφύλλης, Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, ο Θεολόγος Συμεωνίδης, Αντιπτέραρχος ε.α, Επίτιμος Αρχηγός Τακτικής Αεροπορίας και Διευθυντής του Γραφείου του ΥΕΘΑ Πάνου Καμμένου, o Οδυσσέας Καμπόλης, Ταξίαρχος ε.α, Διευθυντής του Πολιτικού Γραφείου του ΥΦΕΘΑ, οι Αρχηγοί των τριών Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων, οι ΑΓΕΣ, Αντιστράτηγος Βασίλης Τελλίδης, ΑΓΕΑ, Αντιπτέραρχος Χρήστος Βαΐτσης και ΑΓΕΝ, Αντιναύαρχος Βαγγέλης Αποστολάκης, καθώς και οι διοικητές των Στρατιωτικών Σχολών. Τους συντελεστές της εκδήλωσης παρουσίασε ο Συνταγματάρχης Παύλος Αδακτυλίδης, Διευθυντής του Στρατιωτικού Γραφείου του ΥΦΕΘΑ.

Το πρόγραμμα της εκδήλωσης ολοκλήρωσε εκτέλεση παραδοσιακών ποντιακών χορών από το χορευτικό συγκρότημα του Καλλιτεχνικού Οργανισμού Ποντίων Αθηνών (ΚΟΠΑ), υπό την καθοδήγηση του χοροδιδασκάλου Γιάννη Εφραιμίδη. Το συγκρότημα συνόδευε ορχήστρα παραδοσιακών οργάνων στην οποία συμμετείχαν ποντιακής καταγωγής σπουδαστές της Σχολής Ικάρων.

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Τρίτη, 19 Μαΐου 2020 Κατηγορία ΕΠΙ ΣΚΟΠΟΝ
Γράφει ο Νικόλαος Μουζάκης

Αν και πολλές φορές στην μακραίωνη ιστορία του ανθρώπινου γένους σημειώθηκαν περιστατικά μερικής ή ολικής εξόντωσης εθνικών, φυλετικών ή θρησκευτικών ομάδων για το λόγο ακριβώς της εθνικής φυλετικής ή θρησκευτικής τους διαφορετικότητας ο Όρος γενοκτονία διατυπώθηκε μόνο το 1945 από τον Πολωνικής καταγωγής Αμερικανό καθηγητή Λέμκιν κατά την διάρκεια της δίκης της Νυρεμβέργης προκειμένου να χαρακτηριστούν και να στιγματιστούν τα φρικιαστικά εγκλήματα της Εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας σε βάρος των Εβραίων και άλλων Ευρωπαϊκών λαών.

Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στις 9/12/1948 ψήφισε Σύμβαση για την πρόληψη και καταστολή του εγκλήματος της Γενοκτονίας την όποια υπέγραψε και η Ελλάδα στις 19/12/1949 και επικύρωσε με το Ν.Δ. 3091/1954 (ΦΕΚ Α΄250/12-10-1954). Τα πρώτα άρθρα της Σύμβασης αναφέρουν:

Άρθρον 1

Τα Συμβαλλόμενα Μέρη επιβεβαιώνουν ότι η γενοκτονία συντελούμενη είτε εν καιρώ ειρήνης είτε εν καιρό πολέμου τυγχάνει έγκλημα διεθνούς δικαίου και αναλαμβάνουν την υποχρέωση να προλάβουν να τιμωρήσουν τούτο.

Άρθρον 2

Εις την παρούσα σύμβαση ως γενοκτονία νοείται οιαδήποτε εκ των κατωτέρω πράξεων ενεργούμενων με την πρόθεση ολικής ή μερικής καταστροφής ομάδος εθνικής, εθνολογικής, φυλετικής ή θρησκευτικής, ως τοιαύτης:

-Φόνος των μελών της ομάδας
-Σοβαρά βλάβη της σωματικής ή διανοητικής ακεραιότητας των μελών της ομάδας.
-Εκ προθέσεων υποβολή της ομάδας εις συνθήκας διαβιώσεως δυνάμενας να επιφέρωσι την πλήρη ή την μερική σωματική καταστροφή αυτής.
-Μετρά αποβλέποντα εις την παρεμπόδιση των γεννήσεων εις του κόλπους ορισμένης ομάδος.
-Αναγκαστική μεταφορά παίδων μιας ομάδος εις έτεραν ομάδα.

Άρθρον 3

Θα τιμωρούνται οι ακόλουθες πράξεις:

-Η γενοκτονία.
-Η συνεννόηση προς διενέργεια γενοκτονίας.
-Η άμεσος και δημόσια προτροπή προς διενέργεια γενοκτονίας.
-Απόπειρα γενοκτονίας.
-Συνεργεία εις την γενοκτονία.

Άρθρον 4

Τα άτομα τα διενεργήσαντα γενοκτονία ή μιαν οιανδήποτε εκ των άλλων πράξεων των απαριθμούμενων εις το άρθρον 3ον θα τιμωρούνται είτε είναι κυβερνώντες είτε υπάλληλοι είτε ιδιώται.

Σύμφωνα με το περιεχόμενο του όρου ''Γενοκτονία'' όπως ακριβώς στα άρθρα που προαναφέρθηκαν ορίζεται και υιοθετείται από το Διεθνές Δίκαιο, οι διώξεις και σφαγές του Ποντιακού Ελληνισμού από κεμαλικούς και νεότουρκους κατά τη δεύτερη δεκαετία του αιώνα μας αποτελούν αναμφισβήτητα Γενοκτονία.

Πλήθος πηγών που αναφέρονται στα γεγονότα της περιόδου το αποδεικνύουν. Τα ντοκουμέντα βρίσκονται σε δημοσιές και ιδιωτικές βιβλιοθήκες αλλά κυρίως στα επίσημα αρχεία των διαφόρων κρατών και στα αρχεία του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικού. Ξένοι διπλωμάτες διορισμένοι στην τουρκία την περίοδο εκείνη αλλά και εκπρόσωποι διεθνών ανθρωπιστικών οργανώσεων ανέφεραν λεπτομερώς με έγγραφα στις κυβερνήσεις των χώρων τους τη δεινή θέση στην οποία είχε περιέλθει ο Ποντιακός Ελληνισμός, τους εμπρησμούς των παρουσιών, τις λεηλασίες τις σφαγές και τους απαγχονισμούς των Ποντίων, τις εξορίσεις δια των λεγόμενων ''ταγμάτων εργασίας'' κατά τις οποίες οι ταλαίπωροι εκείνοι άνθρωποι υποχρεώνονταν να πεθάνουν καθοδόν από την εξάντληση.

Ας σημειωθεί ότι η ιδία ημερομηνία είναι ημέρα εθνικής εορτής για την τουρκία η οποία τιμά με τον τρόπο αυτό τα ανδραγαθήματα... του κεμάλ, του τοπάλ οσμάν και των άλλων σφαγέων. Διότι το ανελεύθερο, αντιδημοκρατικό και στρατιωτικό καθεστώς της τουρκιάς διέπεται από τις αρχές του κεμαλισμού ακόμα και σήμερα και ουδέποτε σταμάτησε τη γενοκτόνο πολιτική του σε βάρος των εθνοτήτων που ζουν στο έδαφος της (αρχής γενομένης από τους Αρμένιους, Λάζους, Κιρκασίους,Τσερκέζους, Κζιλπάσηδες, Γεζίτες, Ασσυρίους, Αλεβήδες, Γεωργιανούς, Κούρδους) αλλά και εισβάλλοντας στο έδαφος τρίτων χώρων όπως στην Κύπρο. Το κεμαλικό δόγμα «ένα έθνος ένα κράτος» για να γίνει πραγματικότητα έπρεπε να εξοντωθούν ή να αφομοιωθούν πλήρως οι πολυάριθμες εθνότητες της τουρκιάς (κατά πολλούς 73 τον αριθμό) παρότι ο αμιγής τούρκικος πληθυσμός μεταξύ αυτών αποτελεί μειοψηφία. Δυστυχώς το απάνθρωπο αυτό δόγμα αποτελεί κεντρική πολιτική ιδεολογία του στρατιωτικού καθεστώτος της τουρκιάς ακόμα και σήμερα.

Από τους βαλκανικούς πολέμους και από τους επισήμους συμβούλους τους, τους Γερμανούς οι νεότουρκοι διδαχτήκαν στις αρχές του 20ου αιώνα πως μόνο με την εξαφάνιση των Ελλήνων και Αρμένιων θα κάνανε πατρίδα τους την Μικρά Ασία. Οι διάφορες μορφές βίας που χρησιμοποιήθηκαν όμως δεν αποδείχτηκαν επαρκείς για να φέρουν τον εκτουρκισμό. Έτσι με αφορμή το Κρητικό ζήτημα (1909) ο τούρκικος εθνικισμός έβαλε εφαρμογή το εξοντωτικό του πρόγραμμα. Αρχικά οι νεότουρκοι κήρυξαν τον οικονομικό πόλεμο για κάθε τι το Ελληνικό. Απαγόρευσαν στα Ελληνικά πλοία αγκυροβολούν στα τουρκικά λιμάνια. Ανάγκαζαν τους Έλληνες να καταφέρονται εναντίον των Ελλήνων, έκαναν μποϊκοτάζ κατά του Ελληνικού εμπορίου. Οι βαλκανικοί πόλεμοι του 1912-13 ανησυχούσαν τους τούρκους γιατί βλέπαμε πως η ανάπτυξη των εθνικών κινημάτων σήμαινε το τέλος της οθωμανικής αυτοκρατορίας στη βαλκανική. Γι' αυτό αποφασίζουν να πνίξουν κάθε φωνή με κάθε μέσο. Μοιράζουν όπλα στους μωαμεθανικούς πληθυσμούς και γράφουν άρθρα στις εφημερίδες τους παρακινώντας τους να αρχίσουν τις σφαγές των Χριστιανών.

«Ο Ποντιακός Ελληνισμός ατύχησε να δοκιμάσει όλες τις κατηγορίες που αναφέρονται στην παραπάνω σύμβαση ωε πράξεις Γενοκτονίας. Τα ντοκουμέντα που βρίσκονται σε δημόσιες και ιδιωτικές βιβλιοθήκες αλλά κυρίως στα επίσημα αρχεία των διαφόρων κρατών αποκαλύπτουν τους σατανικούς στόχους των νεότουρκων και κεμαλικών.

Η ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα , που έληξε με τη συνθήκη του Λονδίνου στις 30 Μαΐου 1913, έγινε αφορμή αρχίσουν ανοιχτό πια τον πόλεμο. Σόλα τα τζάμια, τους καφενέδες, τις συγκεντρώσεις, βγάζαμε πύρινους λογούς. Κάνανε συλλαλητήρια. Υποχρέωναν τους Έλληνες να παίρνουν μέρος σ' αυτά, να γράφονται στους καταλόγους εισφορών για τον πόλεμο, για τις στρατιωτικές ανάγκες. Τους υποχρέωναν να πληρώνουν ένα μέρος από τα έξοδα που είχαν ανάγκη οι χήρες και τα ορφανά του πολέμου.

Η κατάσταση για τους Έλληνες του Πόντου, οι όποιοι αποτελούσαν την πιο συμπαγή εθνική ομάδα στα παράλια της Μαύρης Θάλασσας, αγένωτο όλο και πιο ανυπόφορη. Οι σποραδικές δολοφονίες άρχισαν να πληθαίνουν. Χωρικοί που πήγαιναν να δουλέψου στα χωράφια τους βρίσκονταν καθημερινά δολοφονημένοι. Οργανωμένες συμμορίες κατά τη διάρκεια της νύχτας λεηλατούσαν τις πόλεις και τα χωριά.

Το Πατριαρχείο, ανήμπορο πια να βοηθήσει, αναγκάστηκε σε ένδειξη πένθους να κλείσει στις 15 Μαΐου 1914 όλες τις εκκλησιές και τα σχολεία και να καταγγείλει στις Μεγάλες Δυνάμεις τους νέους διωγμούς. Δεν έτυχε όμως τίποτα, γιατί κηρύχτηκε ο Παγκόσμιος Πόλεμος, ο όποιος απλοποίησε κατά πολύ τα πράγματα. Η τουρκία πηρέ μέρος στον πόλεμο στο πλευρό της Γερμανίας.

Η Γερμάνια στην προσπάθεια της να πετύχει τους πολιτικοστρατηγικούς της στόχους στο νευραλγικό αυτό χώρο, δε δίστασε να θυσιάσει τους Χριστιανικούς λαούς της Ανατολής στο βωμό του παντουρκισμού. Ως ένα βαθμό είναι συνυπεύθυνη στις γενοκτονίες των Αρμενίων και των Ελλήνων. Με τη συγκατάθεση της η τουρκία άρχισε τη στρατολόγηση των Χριστιανών στα τάγματα εργασίας, που στην πραγματικότητα ήταν τάγματα θανάτου.

Μετά τις εκτοπίσεις των αμάχων πληθυσμών και τις εξορίες κάτω από απάνθρωπες συνθήκες, οι τούρκοι προχώρησαν στα επόμενα γενοκτονία τους μετρά που ήταν οι μαζικές πια εκτοπίσεις, δολοφονίες και καταστροφές χωρίων.

Ορισμένοι Γερμανοί, που δε συμφωνούσαν με την πολιτική της πατρίδας τους, άρχισαν να διαφωνούν και να καταγγέλλουν την αφανιστική πολιτική των νεότουρκων. Συγκεκριμένα στις 16 Ιουλίου 1916, ο Γερμανός πρόξενος της Αμισού Kuckhoff έγραφε στο Βερολίνο ότι: «από αξιόπιστες πήγες ολόκληρος ο Ελληνικός πληθυσμός της Σινώπης και της παραλιακής περιοχής της επαρχίας Κασταμονης έχει εξοριστεί. Εξορία όμως και εξολόθρευση είναι στα τουρκικά η ιδία έννοια, γιατί όποιος δε δολοφονήθηκε, πεθαίνει ως επί το πλείστον από τις αρρώστιες και την πείνα».

Με την εξαφάνιση των ανδρών πίστευαν οι νεότουρκοι πως το σχέδιο τους γινόταν ευκολότερο. Οι αποφάσεις του μουτεσαριφη Αμισού ραφετ-μπέη, ανησύχησαν και τον αυστριακό υποπρόξενο Kwiatkowski, ο όποιος στις 30 Νοεμβρίου 1916, ενημέρωσε τον Υπουργό Εξωτερικών της ΑυστρίαςBaron Burian τηλεγραφώντας την κατά λέξη συζήτηση που είχε στις 26 Νοεμβρίου με τον ραφετ-μπέη: «Τελικά με τους Έλληνες πρέπει να ξεκαθαρίσουμε όπως και με τους Αρμενίους... . Στις 28 Νοεμβρίου 1916 μου είπε ο ραφετ-μπέη: Πρέπει να τελειώνουμε με τους Έλληνες. Έστειλα σήμερα στα περίχωρα τάγματα για να σκοτώσουν πάνω στο δρόμο κάθε Έλληνα». Φοβάμαι, τονίζει στη συνεχεία του τηλεγραφήματος Kwiatkowski, την απέλαση ή την εξορία του συνολικού Ελληνικού πληθυσμού και την επανάληψη των περσινών παραδειγμάτων – εννοώντας τη γενοκτονία των Αρμένιων.

Ερευνώντας τους διωγμούς των Αρμενίων και των Ελλήνων του Πόντου, ο Γερμανός ιερωμένος J. Lepsius, που ασχολήθηκε όσο κάνεις άλλος αντικειμενικά – από ενοχή για το έθνος του, με την έρευνα της Γενοκτονίας των Αρμενίων, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι: «ο ανθελληνικός και αντιαερμνικος διωγμός είναι δυο φάσεις ενός και του αυτού «προγράμματος, της εξόντωσης του Χριστιανικού στοιχείου στην τουρκία».

Οι διαταγές που είχε δώσει ο μουτεσαριφης Αμισού ραφετ-μπέη για εξαφάνιση κάθε Ελληνικού στοιχείου από την περιφέρεια του, δεν άργησαν να φέρουν τα πρώτα δυσάρεστα αποτελέσματα για τον Ποντιακό Ελληνισμό. Οργανωμένες αμόρφωτες λαϊκές μάζες, καλλιεργημένες μονάχα με θρησκευτικό και σοβινιστικό φανατισμό σπέρναμε παντού θάνατο. Τα πρώτα τρομακτικά στοιχειά αυτής της βιβλικής καταστροφής, μας τα δίνει ο αυστριακός πρεσβευτής της Κωνσταντινούπολης Pallavicini: «31 Δεκεμβρίου 1916. 18 Ελληνικά χωριά κάηκαν εξ ολοκλήρου. 15 εν μέρει. 60 γυναίκες περίπου βιάστηκαν. Λεηλάτησαν ακόμη και εκκλησίες».

Στο ίδιο πνεύμα με τον Pallavicini, ο Γερμανός πρεσβευτής ανήσυχος για όσα συνέβαιναν στον Πόντο, ενημέρωνε τον αντικαγκελάριο Hollwes στο Βερολίνο τονίζοντας του ότι: «Ελληνικές προσφυγικές οικογένειες, οι περισσότερες γυναίκες και παιδιά, εξορίζονται από τα παράλια προς τη Σεβάστεια. Η ανάγκη είναι μεγάλη». «...Μέχρι τώρα δολοφονηθήκαν 250 αντάρτες. Αιχμάλωτους δεν κρατούν. 5 χωριά παραδόθηκαν σε στάχτη».

Στις συμβουλές των φιλιτουρκων πρεσβευτών προς τους νεότουρκους για πιο ανθρώπινη μεταχείριση των Ελλήνων υπηκόων τους, ο πρωτεργάτης της γενοκτονίας ταλάατ-μπέης, υπουργός των εσωτερικών απάντησε, όπως μας λέει ένας Αυστριακός πράκτορας στις 31 Ιανουαρίου 1917 με τους Αρμένιους.

Η κατάληψη της Τραπεζούντας από τους Ρώσους και η δημιουργία των Ελληνικών αντάρτικων ομάδων σωτηρίας, χρησίμευαν ως πρόσθετα προσχήματα, για να εξαφανίσουν ότι Ελληνικό απόμεινε: «Νήπια, κοράσια, λεχώ, έγκυοι, ασθενείς και γέροντες ωθούνται από τόπον εις τόπον, διανυκτερεύουσι κατά χιλιάδας εις χάνια, όπου διαμενούσιν άνευ άρτου ή άλλης τροφής... . Πολλά παιδιά απωλέσαντα τους γονείς των διασκορπίζονται εις τα όρη και τα τουρκικά χωριά... . Σκοπός όλων των φρικωδών τούτων γεγονότων είναι η εξόντωσης των εν τουρκία Ελλήνων, οίτινες οφείλουσι να εκλείψωσιν ως οι Αρμένιοι. Ήδη το εν τέταρτον του μετατοπισθέντος πληθυσμού υπέκυψαν εις τον θάνατον», μας πληροφορεί έκθεση του Ελληνικού υπουργείου εξωτερικών στις 29 Φεβρουαρίου 1917.

Ανάλογα εγκλήματα συνέβαιναν και σέλλες περιοχές του Πόντου. Ο Μητροπολίτης Νεοκαισάρειας πολύκαρπος στις 12 Νοεμβρίου 1918 με έκθεση του ενημέρωνε όλα τα Πατριαρχεία για τη θλιβερή κατάσταση του ποιμνίου του: «Κατά την εκδίωξη των εστιών των συνέβησαν και σφαγαί και βεβηλώσεις Ιερών Ναών, οίτινες ή μετεβλήθησαν εις στάβλους και αχυρώνας ή κατεστράφησαν. Το χείριστων πάντων είναι ότι υπό το πρόσχημα προστασίας των μικρών παιδιών και νεανίδων, τα επίσημα όργανα της κυβερνήσεως παραλαβόν όλην την μικράν νεολαίαν και αυτά έτι τα βρέφη, εκτουρκίσαντα δε αυτήν, την διατηρούσιν εισέτι εις τας τουρκικάς σχολάς της Σεβάστειας».

Σα να μην φτάνανε τόσα δεινά, εξορίες, εκτοπισμοί, βιασμοί ,βασανιστήρια, λεηλασίες, δολοφονίες, προστέθηκε για μια ακόμα φορά το φοβερότερο απ' όλα, ο εξισλαμισμός των Χριστιανών: «Αι εξισλαμίσεις είναι άπυροι, διότι οι τούρκοι εκμεταλλευόμενοι την πενία, το ρίγος, την πείνα και την απόγνωση των ταλαίπωρων Χριστιανών, ατίμαζαν αντί 100 δραμιού άρτου τας δεκαετείς θυγατέρας και τέκνα των δύστυχων του Θεού πλασμάτων και εξισλάμιζαν αντί πινακίου φακής τους λιμώττοντας».

Καλύτερη τύχη δεν είχαν οι Πόντιοι των περιοχών Τρίπολης, Κερασούντος, Πουλαντζάκης και Κοτυώρων. Στην Τρίπολη από τους 2.500 Έλληνες, απόμειναν μονάχα 200 άτομα και στην Κερασούντα από τους 14.000 μονάχα 4.000. Σκηνες φρίκης περιγράφονται στα δελτία πληροφοριών του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Ο κουτσός Δήμαρχος της Κερασούντος, ο αγράμματος βαρκάρης τοπάλ οσμάν δεν άφηνε τίποτα όρθιο. Περιπτώσεις τρέλας από φόβο εμφανίστηκαν ανάμεσα στους Χριστιανούς της Κερασούντας που τους έκλεισε στο Ελληνικό σχολειό, στο ξενοδοχείο Belle-Vue και σένα μεγάλο κτίριο με πρόθεση να τους σκοτώσει όλους.

Η δεύτερη και συστηματικότερη περίοδος των διωγμών στον Πόντο άρχισε μετά τον Μάϊο του 1919. Κάτω από την καθοδήγηση του μουσταφά κεμάλ, Βρετανοί ναυτικοί παρατηρητές ανάφεραν ότι το 80% της τουρκικής τοπικής χωροφυλακής σχηματίστηκε από την τάξη των ληστών, των τσέτιδων, τα εγκλήματα των οποίων παραγράφτηκαν. Ο μουσταφά κεμάλ και οι οπαδοί του ήταν αρχηγοί του συστήματος και ως πρότυπο τους είχαν τον ταλάατ-πασά του 1915.

Στις 20 Μαΐου του 1919 ο Αρχιμανδρίτης Τραπεζούντας Πανάρετος με ακριβή στατιστικά στοιχειά του Χριστιανικού πληθυσμού του Πόντου, αποκάλυπτε στο Συνταγματάρχη Κατεχάκη το μέγεθος της ως τότε βαρβαρότητες των τούρκων: «Η επαρχία Αμάσειας είχε προ του πολέμου 136.768 Ελληνικό πληθυσμό. Εκ του ολικού αριθμού 73.375 του πληθυσμού μετατοπίστηκαν ή ξορισθήκαν, εκ των οποίων το 70% απέθαναν εν τη εξορία, μόλις δε το 30% επανήλθαν... . Εκ των 25.000 εξορισμένων της επαρχίας Νεοκαισάρειας εκ μεν των χωρικών εσώθησαν μόλις το 6%... . ΕΚ ΔΕ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΩΝ ΠΟΛΕΩΝ 35%... η επαρχία Κολωνίας εξ ολοκλήρου κατεστράφη. Όλα τα χωριά αυτής ερημώθηκαν, ελάχιστοι ομογενείς σώζονται εν Νικοπολει... . Η επαρχία Χαλδειας-Κερασουντας είχε... ολικό Ελληνικών πληθυσμών 167.470. Εκ τούτων 45.000 περίπου εξαναγκασθήκαν κατά τον χρόνο ανακατοχής να κατάφυγωσιν εις Ρωσσιαν, άνω δε των 90.000 μετατοπίστηκαν και εξορισθησαν εις τα βάθη της Μικράς Ασίας. Εκ των εξορισμένων 805 απέθαναν εκ πεινάς, εκ των διωγμών, των δεινοπαθημάτων και των δαρμών... . Εκ των 72 Ελληνικών χωριών του τμήματος Κερασούντος ουδέν σώζεται...». Ανάλογος αριθμός στατιστικών πινάκων δίνεται και για τις άλλες περιοχές του Πόντου.

Δια κάθε ενδεχόμενο προς τέλεια εξασφάλιση της κυριαρχίας και ισχύος του ο μουσταφά κεμάλ ίδρυσε τα δικαστήρια της ανεξαρτησίας, εξέδωσε τους περί προδοσίας κατά της πατρίδας νομούς, και με αυτά τα μέσα έθεσε προ των ομμάτων του λάου τις απαίσιες μορφές, και την θεά της αγχόνης, του τουφεκισμού και της καταστροφής, ο δε λαός διατελεί πάντοτε περίτρομος υπό τον φόβο του θανάτου, της πυρπόλησης και αρπαγής της περιουσίας του.

Στην πόλη της Αμάσειας το κεμαλικό καθεστώς επιλεγεί να στήσει τα έκτακτα στρατοδικεία, τα περιβόητα αυτά Δικαστήρια της Ανεξαρτησίας. Με στημένο κατηγορητήριο ότι «όλοι μαζί και ο καθένας χωριστά, προσπάθησαν να ιδρύσουν ανεξάρτητο κράτος, αποσπώντας μέγα μέρος από την αυτοκρατορία και συγκεκριμένα, από Ρώσικων συνόρων μέχρι Σινώπης», δικάζονται χωρίς να τηρηθούν τα τυπικά προσχήματα και καταδικάζονται εις θάνατον με κρεμάλα την 7 Σεπτεμβρίου 1921, 69 παρόντες και 15 έρημη, το άνθος της Ποντιακής διανόησης.

Η δική αυτή με πρόεδρο τον πρώην δικηγόρο και βουλευτή Σαμψούντας εμίν-μπέη, σκοπό είχε να αφανίσει τα πιο αξιόλογα στοιχειά της Ποντιακής κοινότητας και να εκφοβίσει τους υπόλοιπους. Με την δική αυτή θέλησαν να δώσουν νομιμοφάνεια στα εγκλήματα που είχαν ήδη διαπραχτεί σε βάρος χιλιάδων άμαχων.

Οι σφαγές στη Μερζιφουντα στο τέλος Ιουλίου του 1921, οφείλονταν στον περιβόητο οσμάν-αγά, δήμαρχο Κερασούντας και έναν διοικητή του κεμαλικού στρατού, που ευθύνεται επίσης για τον μεγάλο αριθμό των χειρότερων φρικαλεοτήτων στην περιοχή του Πόντου.

Οι πληροφορίες για την γενοκτονία που διαπράχτηκε στη Μεριζόμουνα είναι παρμένες από τον Άρμενο-ελληνικό τομέα της Βρετανικής αποστολής στην Κωνσταντινούπολη. Τις μετέφερε ο Sir H. Rum bold στις 22-10-1921. Ακόμη μια πιο ανεξάρτητη μαρτυρία γράφτηκε από τον K. Hosford, ο όποιος ήταν μέλος της βοήθειας Εγγύς Ανατολής και Αμερικής.

Η έκθεση του K. Hosford, που είναι εξαιρετικά λεπτομερής και γραμμένη με ήπιο και κριτικό πνεύμα, δημιουργεί όσους τη διαβάζουν προσεκτικά μια εικόνα συνεχούς τρόμου. Στη Μερφιζουντα ο τοπαλ-οσμάν συγκέντρωσε σε τρία κτίρια όσο περισσότερους Χριστιανούς γινόταν. Αυτά ήταν η φυλακή, το Γαλλικό σχολειό αρρένων και ένα σπίτι που ονομαζόταν «το κόκκινο σπίτι». Αυτοί που συγκεντρώθηκαν στο κόκκινο σπίτι ήταν κυρίως νέες κοπέλες που είχαν όλες βιαστεί. Μερικές από αυτές τις πέρανε μαζί τους οι τσέτες, όταν φύγανε στις 27 Ιουλίου από την Μερζιφουντα.

Μετά την αναχώρηση των τσέτεδων, το απόγευμα της τέταρτης, η λεηλασία συνεχιζόταν όλη τη εβδομάδα από τούρκους της πόλης και χωρικούς. Πήραν ότι άξιζε να παρθεί, ως και τις πόρτες και τα παράθυρα από τα σπίτια. Την πέμπτη και παρασκευή, μέσα σε βαγόνια νεκροί μεταφέρονταν έξω από την πόλη και θάβονταν σε πέντε λάκκους με θεά τον Αμερικανικό χώρο, που απείχε μισό περίπου μίλι απόσταση. Η κυρία Anthony, μέλος της βοήθειας εγγύς ανατολής, μπορούσε να δει «το τράβηγμα των φορτίων των πτωμάτων και το θάψιμο τους σε λάκκους δια μέσου της κοιλάδας των σπιτιών μας». Νομίζει πως μερικοί άπαυτους που θαφτήκαν δεν ήταν εντελώς νεκροί.«Με κιάλια ήταν δυνατόν να δει κάνεις τραυματισμένους να πετάγονται στους λάκκους και να θάβονται με τους νεκρούς. Ο K. Hasford περιληπτικά αναφέρει τα αποτελέσματα αυτών των σφαγών:

«Σε καμία περίπτωση δεν υπήρχε διάφορα στη μεταχείριση ανάμεσα στους Έλληνες και Αρμένιους. Από τον Ελληνικό πληθυσμό των 2.000 με 2.500 ανθρώπων σχεδόν όλοι οι άνδρες σκοτώθηκαν». Η πληροφορία αυτή διασταυρώνεται και από άλλες εκθέσεις του Foreign Office.

Από τις γυναίκες, τους γέρους και τα παιδιά, συνολικά σκοτώθηκαν γύρω στους 700. Όλοι οι Έλληνες εκτοπίστηκαν. Έμειναν περίπου 700 Αρμένιοι στην πόλη μαζί με 20 ή 30 άνδρες. Κάθε Χριστιανικό σπίτι λεηλατήθηκε και 400 σπίτια κάηκαν. Σε σύνολο 2.000 ατόμων, οι νεκροί ήταν περίπου 1.200.

Τα εγκλήματα των τούρκων προξένησαν φοβερή εντύπωση, κατά την εφημερίδα Telegraph(17-5-1922), και στην Ουκρανική αποστολή που πέρασε μέσα από την Σαμψούντα για να πάει στην Άγκυρα και να υπογράψει τη Σοβιετο-κεμαλική συνθήκη φιλίας και συνεργασίας: «Οι φοβερές σκηνές που διαδραματίστηκαν μέσα και γύρω από εκείνη την πόλη», γραφεί ο διπλωματικός ανταποκριτής, «γίνανε αίτια να διαμαρτυρηθεί η Ουκρανική αποστολή στις φιλικές τους κεφαλικές αρχές για τις βιαιοπραγίες, το στρώσιμο των δρόμων με τα πτώματα των ανδρών, γυναικών και παιδιών που πολλά από αυτά φέρναμε και σημάδια βιασμού».

Oι αποκαλύψεις αυτές επιβεβαιώνονται και από τις γραπτές μαρτυρίες του αρχηγού της Ουκρανικής αποστολής στρατηγού M. Frunze, που δημοσιευτήκαν στην εφημερίδα Kommunist της Ουκρανίας από τις 6 Νοεμβρίου του 1921 για αρκετές μέρες με τον τίτλο «αναμνήσεις από την τουρκία». «Από τους 200.000 Έλληνες που ζεύσανε στη Σαμψούντα, τη Σινώπη και την Αμάσεια, ελάχιστοι αντάρτες μόνο εμείνανε που περιφέρονταν στα βουνά. Σχεδόν το σύνολο των ηλικιωμένων, των γυναικών και των παιδιών εξορίστηκαν σε άλλες περιοχές της χώρας, όπως στο Ντιγιαρμπακίρ, το Χαρπούτ, την Κόνια κ.α. κάτω από πολύ άσχημες συνθήκες... . Έμαθα ότι οι τσέτες του οσμάν-αγά σπείρανε τον πανικό στην πόλη Χάβζα. Κάψανε, βιαιοπράγησαν, σκότωσαν όλους τους Έλληνες και Αρμένιους που βρεθήκαν μπροστά τους, γκρέμισαν όλες τις γέφυρες... . Σε κάθε πλευρά υπήρχαν σημάδια γκρεμίσματος. Η διαδρομή από την πόλη Καβάκ προς το πέρασμα Χατζηλάρ θα μείνει για πάντα στην μνήμη μου, όσο θα ζω. Σε απόσταση 30χιλ. συναντούσαμε συνεχεία πτώματα. Μόνο εγώ, μέτρησα 58. Τα περισσότερα φεράνε σημάδια καταπίεσης και βιαιοπραγιών. Σένα σημείο συνάντησα το πτώμα μιας ωραίας κοπέλας. Της είχαν κόψει το κεφάλι και το τοποθέτησαν κοντά στο χέρι της. Σε κάποιο άλλο σημείο υπήρχε το πτώμα μιας άλλης ωραίας κοπέλας, 7-8 χρονών, με κίτρινα μαλλιά, με γυμνά πόδια. Φορούσε μονάχα ένα παλιό πουκάμισο. Παρότι καταλάβαμε το κοριτσάκι καθώς έκλαιγε, έχωσε το πρόσωπο του στο χώμα, δολοφονημένο από το κάρφωμα της λόγχης του φαντάρου».

Τα αρχεία του Foreign Office αλλά και τα Ελληνικά αρχεία του υπουργείου εξωτερικών μας δίνουν μια γενική στατιστική περιγραφή των θυμάτων του Πόντου αλλά και της καταστροφής του γεωγραφικού χώρου. Από την στατιστική αυτή έκθεση φαίνεται ότι 815 επιτυχημένες κοινότητες έχουν καταστραφεί ολοκληρωτικά . Όλα τα Ελληνικά χωριά με τις 1.134 εκκλησίες τους και τα 960 σχολεία λεηλατήθηκαν και κάηκαν. Περιούσιες αποκτημένες ύστερα από 500 χρόνια σκληρής δουλειάς πάρθηκαν και ο πληθυσμός 303.238 ατόμων ως το 1922 εξολοθρεύτηκε από τη φωτιά και το ατσάλι.

Οι εκθέσεις των ανέκδοτων αρχείων των υπουργείων εξωτερικών για το δράμα του Ποντιακού Ελληνισμού δεν έχουν τελειωμό. Συνολικά ως την αναγκαστική ανταλλαγή πάνω από 350.000 πόντιοι βρήκαν οικτρό θάνατο από τους νεότουρκους στις πόλεις και τα χωριά, στις χαράδρες και τα βουνά, στις εξορίες και τις φύλακες.

Και τίθεται τώρα το ερώτημα: Έχουμε το δικαίωμα να συγχωρήσουμε με μια μονοκοντυλιά τους τούρκους που δείξανε τόση μεγάλη περιφρόνηση στις αρχές του ανθρωπισμού θάβοντας τη ιστορία; Βοηθάμε έτσι την ανθρωπότητα να βρει το δρόμο της;

Η γενοκτονική ενοχή της τουρκιάς συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Το διεθνές έγκλημα της τουρκιάς είναι κατ' εξακολούθηση, είναι διάρκειας. Ξεκίνησε με τους Αρμένιους, συνέχισε με τους Έλληνες. Στην κεφαλική περίοδο εξαφάνισε τις μικρές Χριστιανικές και μουσουλμανικές εθνότητες (Άραβες, Λάζους, Κιρκάσιους, Τσερκέζους, Κιζιλπάσηδες, Γεζίτες Ασσύριους, Αλεβήδες, Γεωργιανούς). Το 1974 τους Έλληνες της βόρειας Κύπρου και σήμερα τους Κούρδους, τον αρχαίο λαό των Καρδούχων του Ξενοφώντα, που ζητούν στοιχειώδη εθνικά και ανθρωπινά δικαιώματα. Αύριο δεν ξέρουμε ποιον. Και αυτό, γιατί μέχρι σήμερα δεν κλήθηκε από κανένα Διεθνή Οργανισμό ν' απολογηθεί για τα εγκλήματα της. Στο σημείο αυτό είναι συνένοχη και η ιδία η διεθνής κοινότητα που ανέχεται ή και εν μέρει αποσιωπά το διεθνές έγκλημα.

ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ

Οι συνέπειες της γενοκτονίας για τον Ελληνισμό και τους Πόντιους καθώς εκτείνονται σε πολλά επίπεδα δεν είναι εύκολο να απαριθμηθούν. Εστίες ζωντανής παρουσίας τριών χιλιάδων πόνων χάθηκαν. Κοινότητες και κοινωνίες που διαμόρφωσαν ήθη, άξιες, πολιτισμό και διακρίθηκαν στον οικονομικό και πνευματικό τομέα καταστράφηκαν. Ένας λαός ξεριζώθηκε. Άφησε πίσω του 350.000 αγαπημένους νεκρούς, αθώα θύματα του μουσταφά κεμάλ, τα οστά των προγονών, τα σπίτια του, τις εκκλησίες, τα μνημεία του. Πήρε μαζί του μνήμες, παραδόσεις, τον πόνο της πατρίδας, την πικρά της προσφυγιάς, τη φρίκη της σφαγής. Εξαθλιωμένος και ενδεής έφτασε στα έσχατα όρια της βιολογικής και πνευματικής του αντοχής. Πώς να αποτιμηθεί ο πόνος και τα βάσανα; Πώς να αποτιμηθούν οι απώλειες σε ανθρώπους όταν μάλιστα προέρχονται από ένα από τα πιο γνήσια, ηρωικά, σθεναρά και δημιουργικά κομμάτια του γένους μας;

Η ιστορική συνεχεία διακόπηκε βάναυσα. Ο πολιτισμός των Ποντίων δέχτηκε καίριο πλήγμα. Στην έξοδο τους προς την Ελλάδα τη Ρωσία ή άλλου όπου γης (έξοδο που δεν τελείωσε ακόμη) συντηρούν την πολιτισμική τους ταυτότητα όμως για πόσο; Ο πολιτισμός γεννιέται μέσα στο περιβάλλον που τον δημιουργεί και είναι άρρηκτα δεμένος μ' αυτόν. Με την γενοκτονία αποκόπηκε από το χώρο του και καθώς καμία μεριμνά δεν έχει προβλεφτεί ώστε αυτή η ιδιαίτερη φυσιογνωμία των ποντίων να διατηρηθεί, μοιραία θα σβήσει, Πόσοι μιλούν π.χ. σήμερα την Ποντιακή την πλησιέστερη προς την αρχαία ιωνική ζώσα διάλεκτο; Τα αρχιτεκτονικά μνημεία, οι ναοί, τα μοναστήρια του Πόντου καταρρέουν και ασυντήρητα και εγκαταλειμμένα.

Η υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών (με βάση το θρήσκευμα) της Συνθήκης της Λωζάννης το 1923 ανάγκασε και τους τελευταίους εναπομείναντες Χριστιανούς του Πόντου να εγκαταλείψουν το πατρογονικά τους εδάφη. Κάτω απ' αυτές τις συνθήκες άλλοι ήρθαν στην Ελλάδα, άλλοι διέφυγαν στη Ρωσία άλλοι σε τρίτες χώρες. Έτσι η διασπορά των Ποντίων είναι σήμερα αξιοθαύμαστη, βρίσκονται σχεδόν σε κάθε γωνία του πλανήτη. Στα βάθη της Ασίας, εκτοπισμένοι από τον Στάλιν ιδρύσαν νέες εστίες. Από εκεί τα τελευταία 10 χρόνια παίρνουν ξανά το δρόμο της φυγής για την Ελλάδα αυτή τη φορά εξαναγκασμένοι από τις συνθήκες που επικρατούν. Στη χωρά μας ζουν περιθωριοποιημένοι, απομονωμένοι ενώ υφίστανται απερίγραπτες ταλαιπωρίες στην προσπάθεια τους να ενταθούν. Η λοιπή Ελληνική κοινωνία καθώς ελάχιστα γνωρίζει γι' αυτούς τους αντιμετωπίζει καχύποπτα και δεν τους κατανοεί.

Μετά από την ανταλλαγή του 1923 στον Πόντο παρέμειναν οι εξισλαμισμένοι (κάτω από τη βία στη συντριπτική πλειοψηφία τους) Έλληνες. Το δράμα αυτών των ανθρώπων που σήμερα εκτιμάται πως αριθμούν εκατοντάδες χιλιάδες ψυχές είναι ένα άλλο πολύ σοβαρό κεφάλαιο. «Εμάς γιατί φύγατε και μας ξεχάσατε;» Είναι το παράπονο τους. Όλοι έχουν τουρκικά ονοματεπώνυμα ενώ μεγάλος αριθμός συνεχίζει να μιλά την Ποντική διάλεκτο. Άγνωστος αριθμός από αυτούς είναι σύμφωνα με μαρτυρίες κρυπτοχριστιανοί.

Σχεδόν ένα αιώνα μετά τη γενοκτονία οι Πόντιοι ακόμα περιμένουν δικαίωση για όσα υπέστησαν. Η ιστορία τους δεν υπάρχει στα σχολικά εγχειρίδια εκτός από μικρές αναφορές. Η διεθνής κοινότητα δεν έχει αναγνωρίσει ακόμα παρά τις προσπάθειες που έγιναν την Ποντιακή γενοκτονία. Έτσι σε καμία έκφραση συγγνώμης προς τα θύματα του δεν έχει υποχρεωθεί το τουρκικό κράτος όπως έκαναν π.χ. οι Γερμανοί.

Κάνεις δεν μπορεί να αναιρέσει από κανένα λαό το δικαίωμα του στη Μνήμη, το αίτημα για δικαίωση και σεβασμό.

Η 19η Μαΐου ημέρα Μνήμης της Ποντιακής Γενοκτονίας, αποτελεί ορόσημο στον αγώνα γι' αυτή τη δικαίωση τόσο για τους Ποντίους όσο και για όλους τους Έλληνες.

Χρησιμοποιήθηκαν αποσπάσματα από ειδικά για τη Γενοκτονία έντυπα της «Ομοσπονδίας Ποντιακών Σωματίων Νότιας Ελλάδας».

Θερμές ευχαριστίες στη καλή μου φίλη Σ. Β.-Α. ποντία 3ης γενεάς, για την πολύτιμη βοήθεια της. - ΠΗΓΗ

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Σάββατο, 16 Μαΐου 2015 Κατηγορία ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Περίπου τέσσερις ώρες διήρκεσε η χθεσινή πρώτη συνάντηση των ηγετών των δύο κοινοτήτων της Κύπρου, Νίκου Αναστασιάδη και Μουσταφά Ακιντζί, με την οποία άρχισε η νέα φάση των διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό.

Όπως ανακοίνωσε, μετά τη συνάντηση, ο ειδικός σύμβουλος του γγ του ΟΗΕ, Έσπεν Άιντε, οι δύο ηγέτες συμφώνησαν να συναντώνται δυο φορές τον μήνα. Η επόμενη συνάντηση θα πραγματοποιηθεί στις 28 Μαΐου, ενώ λίγες μέρες νωρίτερα, στις 23 Μαΐου, θα έχουν συνάντηση κοινωνικού χαρακτήρα. Στο ενδιάμεσο των συναντήσεων των δύο ηγετών θα γίνονται εντατικές συναντήσεις των διαπραγματευτών, Ανδρέα Μαυρογιάννη και Οζντίλ Ναμί.

Σε ό,τι αφορά τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, ο κ. Άιντε ανακοίνωσε ότι ο κ. Αναστασιάδης έδωσε χάρτη για καταστροφή 28 ναρκοπεδίων της Εθνικής Φρουράς, που βρίσκονται στον Πενταδάκτυλο. Από την πλευρά του, ο κ. Ακιντζί ανακοίνωσε στη συνάντηση ότι από αύριο οι Ελληνοκύπριοι θα περνούν στα κατεχόμενα μόνο με την επίδειξη πολιτικής ταυτότητας, χωρίς άλλες διατυπώσεις.

Ο κ. Άιντε ανακοίνωσε, επίσης, ότι θα δημιουργηθεί μια επιτροπή, για να προωθεί δικοινοτικά πολιτιστικά δρώμενα. Παράλληλα, οι δυο ηγέτες τόνισαν την σημασία του θέματος των αγνοουμένων και δεσμεύτηκαν να εργαστούν από κοινού σε αυτό το ανθρωπιστικό ζήτημα.

Ο πρόεδρος της Κύπρου Νίκος Αναστασιάδης, επιστρέφοντας από την συνάντηση, εξέφρασε την ικανοποίηση του για το θετικότατο κλίμα που επικράτησε, σημειώνοντας πως «έτσι εργαζόμενοι μπορεί να ελπίζουμε σε πρόοδο».

Επίσης, ανέφερε ότι στις 28 Μαΐου ενδέχεται να ανακοινωθούν νέα μέτρα, «που θα αφορούν την καθ' ημέραν ζωή των πολιτών». - ΠΗΓΗ

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Παρασκευή, 01 Μαΐου 2015 Κατηγορία ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Συνεδριάζει τη Δευτέρα, στο Υπουργείο Εξωτερικών, το Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής, υπό την προεδρία του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά.

Κύριο θέμα της ημερήσιας διάταξης της συνεδρίασης είναι η εξέταση της πορείας των ελληνοτουρκικών σχέσεων.

Θέματα που θα συζητηθούν, επίσης, είναι, μεταξύ άλλων, η λειτουργία της Ελληνικής Επιτροπής Ερυθρού Σταυρού, του Ελληνικού Κέντρου Ευρωπαϊκών Μελετών καθώς και η συμμετοχή της Ελλάδας στον Οργανισμό Βιομηχανικής Ανάπτυξης του Ο.Η.Ε. (UNIDO). - ΠΗΓΗ

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Τρίτη, 28 Απριλίου 2015 Κατηγορία ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης ανακοίνωσε μονομερώς ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, με αφορμή την επανέναρξη των συνομιλιών και την συνάντηση που θα έχει το Σάββατο με τον Μουσταφά Ακιντζί. Μεταξύ των μέτρων είναι και η παράδοση στον Ακιντζί χαρτών με τα 28 ναρκοπέδια που βρίσκονται στον Πενταδάκτυλο και τα οποία είχε στήσει πριν την τουρκική εισβολή του 1974 η Εθνική Φρουρά. Άλλο μέτρο είναι εκχώρηση της διαχείρισης στο Εβκάφ των μουσουλμανικών χώρων λατρείας στις ελεύθερες περιοχές αλλά και η πρόσληψη λειτουργών που γνωρίζουν την τουρκική γλώσσα στα Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών στη Λευκωσία.

Διαβάστε ολόκληρη την δήλωση του Προέδρου Αναστασιάδη όπως δόθηκε πριν από λίγο στη δημοσιότητα:

«Με αφορμή την επανέναρξη των συνομιλιών και της έντονης πεποίθησης μου για την ανάγκη δημιουργίας κλίματος εμπιστοσύνης που θα λειτουργεί ενισχυτικά προς τη διαπραγματευτική διαδικασία, ανακοινώνω τα ακόλουθα Μέτρα Οικοδόμησης που αφορούν τους Τουρκοκύπριους πολίτες:

(α) Στην πρώτη κοινή συνάντηση με τον κ. Ακιντζί προτίθεμαι να δώσω τους χάρτες και στοιχεία που αφορούν 28 ναρκοπέδια κατά προσωπικού στην περιοχή του Πενταδακτύλου.

(β) Εκχώρηση της διαχείρισης στο Εβκάφ των μουσουλμανικών χώρων λατρείας στις ελεύθερες περιοχές που ανήκουν στην Τουρκοκυπριακή κοινότητα και δεν βρίσκονται υπό την προστασία ξένων πρεσβειών.

(γ) Απόφαση πρόσληψης στα Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών στη Λευκωσία λειτουργών με γνώση της τουρκικής γλώσσας ούτως ώστε να διευκολύνεται η εξυπηρέτηση των Τουρκοκύπριων συμπατριωτών μας.

(δ) Χαιρετίζω την προσπάθεια που βρίσκεται σε εξέλιξη για ενοποίηση του Κυπριακού ποδοσφαίρου και εύχομαι να ευοδωθεί το συντομότερο.

Είναι καλά γνωστό πως για τον πιο πάνω σκοπό είχα εισηγηθεί μια αμοιβαίως επωφελή δέσμη Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης και είναι με ιδιαίτερη ικανοποίηση που διαπιστώνω την προθυμία του νέου ηγέτη των Τουρκοκυπρίων, κ. Ακιντζί, να εμπλακεί σε ένα διάλογο για υιοθέτηση Μέτρων που θα εμπεδώσουν κλίμα εμπιστοσύνης και ελπίδας μεταξύ του συνόλου του Κυπριακού λαού, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.» - ΠΗΓΗ

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter