Του Σωτήρη Δανέζη*
Το 1998 η κυβέρνηση Κλίντον, με τους Βρετανούς συμμάχους της, αποφασίζει να βομβαρδίσει περισσότερους από 100 στόχους στο Ιράκ. Ο Σαντάμ Χουσέιν «παίζει κρυφτό» με τους επιθεωρητές, οι οποίοι προσπαθούν να επιβεβαιώσουν ότι έχει καταστρέψει το βιολογικό και χημικό οπλοστάσιό του.
Με την επιχείρηση «Desert Fox» ο ιρακινός δικτάτορας πρέπει να ένιωσε ένα «τσίμπημα στο μάγουλο»! Οι στόχοι της επίθεσης, κυβερνητικά κτίρια και στρατιωτικές εγκαταστάσεις, είχαν εκκενωθεί από νωρίς. Η Βαγδάτη περίμενε το χτύπημα παρακολουθώντας CNN και τις δηλώσεις αξιωματούχων που αποκάλυπταν, επί μέρες, τις προθέσεις της Ουάσινγκτον, τον τρόπο που θα λειτουργήσει η αμερικανική στρατιωτική μηχανή, ακόμη και το ποιοι θα είναι οι στόχοι, με προσεγμένες διαρροές. Η αμερικανική κυβέρνηση φάνηκε να «προδίδει» την επίθεση, η οποία τιμωρούσε το καθεστώς Σαντάμ Χουσέιν για τα μάτια του κόσμου.
Δεκαπέντε χρόνια μετά, ο Λευκός Οίκος ακολουθεί σχεδόν την ίδια τακτική. Η κυβέρνηση Ομπάμα εγκαταλείπει το στοιχείο του αιφνιδιασμού, αποκαλύπτει τον χρόνο που θα εκδηλωθεί η περιορισμένης κλίμακας επίθεση, διαρρέει τους πιθανούς στόχους, είναι ήδη γνωστά τα όπλα που θα χρησιμοποιηθούν. Η νέα αμερικανική στρατιωτική επιχείρηση δεν έχει σκοπό τον τερματισμό του αιματηρού εμφυλίου στη Συρία (προς όφελος της Αλ Κάιντα), αλλά την τιμωρία του Άσαντ διότι πέρασε την «κόκκινη γραμμή» με την υποτιθέμενη χρήση χημικών όπλων.
Η Ουάσινγκτον φαίνεται να σχεδιάζει ένα «συμβολικό-ισορροπημένο» χτύπημα, το οποίο από τη μια θα στείλει μήνυμα στο καθεστώς Άσαντ να μην καταφύγει ξανά στο χημικό του οπλοστάσιο, αλλά από την άλλη δεν θα είναι τόσο καθοριστικό ώστε να αλλάξει τις ισορροπίες στο πεδίο της μάχης, δεν θα προκαλέσει παράπλευρες απώλειες και δεν θα αναγκάσει τη Δαμασκό να αντιδράσει δυναμικά κοιτάζοντας, ίσως, προς το Ισραήλ.
Η αναπόφευκτη στρατιωτική επίθεση στη Συρία, αν πραγματοποιηθεί, θα είναι η ένατη εμπλοκή της Δύσης σε μια αραβική-μουσουλμανική χώρα τα τελευταία 15 χρόνια. Έχουν προηγηθεί οι βομβαρδισμοί σε Σουδάν, Αφγανιστάν, Ιράκ, Λιβύη, Μάλι και μια σειρά από επιθέσεις σε εξέλιξη με μη επανδρωμένα αεροσκάφη (drones) σε Υεμένη, Σομαλία, Πακιστάν. Ποιο είναι το αποτέλεσμα;
Γαλλία και Βρετανία, οι πρώην παγκόσμιες αποικιοκρατικές δυνάμεις που χάραξαν τον χάρτη της Μέσης Ανατολής, θα έχουν ξανά μια «φιλική συμμετοχή» στην επιχείρηση της οποίας θα ηγούνται οι Αμερικανοί. Δεν έχει καμία σημασία τι λένε οι επιθεωρητές του ΟΗΕ, οι οποίοι, όπως και στο παρελθόν, δεν έχουν επαρκή στοιχεία για το ποιος βρίσκεται πίσω από την χρήση χημικών ανατολικά της Δαμασκού.
Πριν από περίπου τρεις μήνες η γνωστή Κάρλα Ντελ Πόντε, μέλος της επιτροπής του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα στη Συρία είπε πως υπήρχαν ισχυρές και βάσιμες υποψίες πως οι αντάρτες χρησιμοποίησαν το αέριο νεύρων σαρίν. Οι τουρκικές δυνάμεις ασφαλείας, λίγες μέρες αργότερα, κατάσχεσαν στις νότιες επαρχίες της χώρας, ποσότητα σαρίν, η οποία βρέθηκε σε σπίτια ύποπτων ισλαμιστών του Μετώπου Αλ Νούσρα, μιας οργάνωσης παρακλάδι της Αλ Κάιντα.
Στρατιωτικοί αναλυτές υποστηρίζουν ότι η ευθύνη των ανταρτών, στο περιστατικό της ανατολικής Δαμασκού, δεν μπορεί να αποκλειστεί ακόμη κι αν ο νόμος των πιθανοτήτων δείχνει προς το καθεστώς Άσαντ ή κάποιον Σύρο στρατιωτικό διοικητή που έδρασε ανεξέλεγκτος. Σε κάθε περίπτωση, προσθέτουν, είναι εξαιρετικά πιθανό τα στοιχεία-αποδείξεις που θα δημοσιοποιήσει η Δύση, από ώρα σε ώρα, να μοιάζουν με την αλήστου μνήμης παρουσίαση του Κόλιν Πάουελ στον ΟΗΕ για τα ανύπαρκτα, όπως αποδείχθηκε το 2003, κινητά εργαστήρια κατασκευής χημικών όπλων του Σαντάμ Χουσέιν.
Παρ' όλα αυτά, για άλλη μια φορά, δίδεται ελάχιστο βάρος στο γεγονός πως δεν υπάρχουν «αποτυπώματα» του δράστη, ούτε καν δείγματα για την ουσία που χρησιμοποιήθηκε. Για άλλη μια φορά, οι μυστικές υπηρεσίες εικάζουν πως έχουν «αδιάσειστα στοιχεία». Για άλλη μια φορά, οι κυβερνήσεις της Δύσης δεν έχουν την παραμικρή αμφιβολία για τον ένοχο. Για άλλη μια φορά, διακηρύσσουν πως έχουν την ηθική υποχρέωση να παρέμβουν. Για άλλη μια φορά, βαφτίζουν ανθρωπιστική μια στρατιωτική επιχείρηση, με ή χωρίς τη συγκατάθεση του ΟΗΕ, κι ετοιμάζονται να τιμωρήσουν τη μία πλευρά, σε μια εξαιρετικά σύνθετη θρησκευτική και φυλετική αραβική σύγκρουση με τη συμμετοχή επικίνδυνων εξτρεμιστικών στοιχείων στην πρώτη γραμμή.
Έχει άδικο ο αντιπρόεδρος της ρωσικής κυβέρνησης Ντιμίτρι Ρογκοζίν, όταν γράφει στον λογαριασμό του στο twitter ότι «η Δύση συμπεριφέρεται στον μουσουλμανικό κόσμο όπως ένας πίθηκος σε μια χειροβομβίδα»;
*O Σωτήρης Δανέζης είναι πολεμικός ανταποκριτής, δημιουργός ντοκιμαντέρ και ο Editor in Chief του FortuneGreece.com
To άρθρο δημοσιεύεται στο defenceline.gr με άδεια του Σ. Δανέζη.
Γράφει ο Γιώργος Λαμπράκης
Την ώρα που τα τύμπανα του πολέμου ηχούν όλο και πιο έντονα στην Συρία και οι Δυτικοί ετοιμάζονται για να χτυπήσουν το καθεστώς Άσαντ, η Κρήτη και οι αεροναυτικές τις βάσεις έρχονται ξανά στο επίκεντρο, καθώς σε μια ενδεχόμενη έναρξη των πολεμικών επιχειρήσεων θα τη φέρει μοιραία στο επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος!
Η αεροπορική βάση της Σούδας και η Αμερικανική Ευκολία, αναμένεται να έχει υποστηρικτικό ρόλο σε μια ενδεχόμενη επίθεση των Αμερικανών και των Συμμάχων τους εναντίον της Συρίας αν αυτό απαιτηθεί, όπως άλλωστε έχει συμβεί και σε προηγούμενες πολεμικές επιχειρήσεις στην καυτή περιοχή της Μεσογείου, ενώ το ποιο πρόσφατο παράδειγμα είναι οι αεροπορικές επιχειρήσεις εναντίον της Λιβύης.
Στην παρούσα φάση, άμεση εμπλοκή με τις πολεμικές επιχειρήσεις με τη Σούδα να χρησιμοποιείται ως ορμητήριο αμερικανικών μαχητικών, ή από αεροσκάφη άλλων χωρών, δεν φαίνεται να υπάρχει στα σχέδια των ΗΠΑ και των συμμάχων τους.
Μπορεί τα περισσότερα πλήγματα εναντίον των στόχων στη Συρία να πραγματοποιηθούν από τους πυραύλους Τόμαχοκ των πλοίων του αμερικανικού στόλου και από τα αμερικανικά αεροσκάφη που σταθμεύουν σε χερσαίες βάσεις αλλά και από αεροπλάνα που θα απονηώνονται από τα αεροπλανοφόρα που θα εμπλέξουν οι ΗΠΑ (και οι υπόλοιπες χώρες από χερσαίες βάσεις), ωστόσο η Αμερικανική Ευκολία της Σούδας ενδεχομένως να αποτελέσει τη βάση υποστήριξης και ανεφοδιασμού της συμμαχικής αρμάδας που θα αναπτυχθεί στην ευρύτερη περιοχή. Το σίγουρο είναι πως για μια ακόμα φορά το στρατιωτικό αεροδρόμιο θα χρησιμοποιηθεί ως βάση για τα ιπτάμενα ραντάρ και τα αεροσκάφη ηλεκτρονικού πολέμου. Αντίστοιχη κινητοποίηση ενδέχεται να υπάρξει αν απαιτηθεί και στη ναυτική βάση στο Μαράθι της Σούδας, καθώς η χρησιμοποίησή της θεωρείται ιδιαίτερα σημαντική για τις ναυτικές επιχειρήσεις.
Σύμφωνα με πληροφορίες του defenceline.gr αυτή την στιγμή δεν υπάρχει κάποια ιδιαίτερη δραστηριότητα στην αμερικανική πλευρά που να μαρτυρά κάποια αύξηση του βαθμού ετοιμότητας, ωστόσο αυτό μπορεί να αλλάξει από τη μια στιγμή στην άλλη, ανάλογα με τις εξελίξεις στην περιοχή και τις ενέργειες που γίνονται τόσο σε πολιτικό, όσο και σε διπλωματικό επίπεδο.
Αξίζει πάντως να σημειωθεί πως σε δημοσίευμά του ο Guardian παρουσιάζει τα πιθανά σενάρια εμπλοκής με τη Συρία χωρίς να περιλαμβάνει την βάση της Σούδας. Σύμφωνα με το συγκεκριμένο δημοσίευμα, οι βάσεις και οι μονάδες που θα χρησιμοποιηθούν για την επίθεση είναι:
-Η Νάπολη Ιταλίας που αποτελεί τη βάση του 6ου Αμερικανικού Στόλου.
-Η Αλβανία όπου βρίσκονται 4 Πλοία του Βρετανικού Πολεμικού Ναυτικού.
-Η Σμύρνη και η εκεί αεροπορική βάση των ΗΠΑ.
-Η Ανατολική Μεσόγειος στην οποία πλέουν 4 πλοία των ΗΠΑ εξοπλισμένα με πυραύλους Τόμαχοκ.
-Το Ακρωτήρι Κύπρου και η αεροπορική βάση της Βρετανικής Βασιλικής Αεροπορίας.
-Το αεροδρόμιο του Ιντσιρλίκ της Τουρκίας, όπου υπάρχει αεροπορική βάση των ΗΠΑ.
-Η Ιορδανία όπου υπάρχει βάση αμερικανικών F-16 και πυραύλων Πάτριοτ.
-Ο Περσικός Κόλπος όπου πλέει ο Αμερικανικός 5ος Στόλος.
