Write on Σάββατο, 23 Αυγούστου 2014 Κατηγορία ΕΠΙ ΣΚΟΠΟΝ
Του Σάββα Καλεντερίδη

Αναμεμειγμένοι οι απλοί πολίτες με τους άλλους, που είναι καλύτεροι στο ήθος και το φρόνημα, τη σύνεση και την ευφυία, επηρεάζονται απ' αυτούς και εκδίδουν καλύτερες αποφάσεις και έτσι ωφελείται η πολιτεία. Αυτή είναι η πεμπτουσία της πολιτικής, όπως την ορίζει ο Αριστοτέλης στα Πολιτικά του, σκοπός της οποίας δεν θα πρέπει να είναι η διακυβέρνηση αλλά η δημιουργία ήθους και η διάπλαση της ηθικής των πολιτών.

Παρακολουθώντας κανείς τις ημέρες αυτές το λόγο και την επιχειρηματολογία ορισμένων πολιτικών του λεγόμενου προοδευτικού (sic) χώρου στις τηλεοράσεις, με αφορμή τη συζήτηση που γίνεται για το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, τη διακριτική μεταχείριση που επιφυλάσσεται στη γενοκτονία των Εβραίων από τους Ναζί και τον σκανδαλώδη και συνάμα ρατσιστικό αποκλεισμό από τις πρόνοιες του υπό ψήφιση νόμου της γενοκτονίας των χριστιανικών πληθυσμών της Ανατολικής Θράκης, του Πόντου και της Μικράς Ασίας από τους Τούρκους, μπορεί να βγάλει ασφαλή συμπεράσματα για την τραγική κατάσταση που βρίσκεται η χώρα και το πόσο αποπροσανατολισμένοι είναι οι Έλληνες πολίτες, που διαπαιδαγωγούνται από τέτοιους πολιτικούς.

Να σημειώσουμε ότι η συζήτηση αυτή γίνεται γιατί ορισμένοι πολιτικοί, που αντιλαμβάνονται το ρόλο τους καταπώς τον ορίζει ο μεγάλος Σταγειρίτης φιλόσοφος, θεωρώντας ότι είναι βαθιά ανήθικο, άδικο, ρατσιστικό, αντεθνικό αλλά και εντελώς παράλογο το να αποκλειστεί η γενοκτονία των Αρμενίων και των Ελλήνων της Ανατολής από το εν λόγω νομοσχέδιο, αποφάσισαν να κάνουν μια πάνω απ' όλα ηθική πολιτική παρέμβαση. Με πρωτοβουλία του βουλευτή Β' Θεσσαλονίκης Σάββα Αναστασιάδη, 38 βουλευτές της ΝΔ υπέγραψαν επιστολή προς τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, με την οποία ζητούν να μην υπάρχει διακριτική μεταχείριση και να συμπεριληφθούν οι γενοκτονίες που έχουν αναγνωριστεί από την Ελληνική Βουλή στο υπό ψήφιση νομοσχέδιο. Μάλιστα σύμφωνα με πληροφορίες, υπάρχουν και άλλοι βουλευτές, που ξεπερνούν τους δέκα, οι οποίοι είναι έτοιμοι να συνυπογράψουν την επιστολή προς τον πρωθυπουργό. Υπογραμμίζουμε ότι ανάμεσα στους υπογράφοντες είναι και ένας εν ενεργεία υπουργός, ο βουλευτής Κοζάνης Μιχάλης Παπαδόπουλος.

Αυτή η ηθική παρέμβαση, λοιπόν, έγινε προσπάθεια από μερίδα πολιτικών που αυτοαποκαλούνται προοδευτικοί και δημοσιογράφων της ίδιας 'συνομοταξίας', εντελώς αυθαίρετα και χωρίς να παρατίθεται κανένα στοιχείο, να απαξιωθεί και να ενταχθεί σε πολιτικά, ψηφοθηρικά ή μικροκομματικά παιχνίδια των εν λόγω βουλευτών.

Όσον αφορά την ουσία, τα επιχειρήματα των διαφωνούντων με την πρωτοβουλία των 38 είναι του τύπου, η ιστορία δεν πρέπει να συγχέεται με την πολιτική, πρέπει να γίνει τεκμηρίωση της γενοκτονίας σε διεθνές επίπεδο και μετά να δούμε το θέμα, έγιναν σφαγές στη Μικρά Ασία που αποτελούν εθνοκάθαρση και όχι γενοκτονία, έγιναν κι αλλού γενοκτονίες οι οποίες δεν έχουν αναγνωριστεί, άρα αφού δεν μπαίνουν όλες να μην μπουν κι αυτές, οι Πόντιοι και οι λοιποί απόγονοι των θυμάτων της γενοκτονίας δεν υφίστανται ρατσιστική συμπεριφορά στην Ελλάδα, άρα δεν έχει καμία θέση το θέμα τους στο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, το Ολοκαύτωμα έχει αναγνωριστεί από τον ΟΗΕ και διεθνώς ενώ οι άλλες γενοκτονίες όχι, να μην χαλάσουμε τις σχέσεις μας με την Τουρκία και άλλα τέτοια.

Αν όλοι αυτοί οι πολιτικοί (και οι δημιογράφοι) που επιχειρηματολογούν με την ποιότητα των επιχειρημάτων τους και με το λόγο αλλά και τις πράξεις τους πρέπει να διαπαιδαγωγούν το λαό και να εξυψώνουν το ηθικό επίπεδο της κοινωνίας είχαν ενσκύψει πάνω στο θέμα και κυρίως αν είχαν απαλλαγεί από τις ιδεοληψίες και τις προκαταλήψεις τους, θα είχαν ανακαλύψει ότι το 2007, η Διεθνής Ένωση Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών (International Association of GenocideScholars - IAGS), ο πλέον έγκυρος επιστημονικός φορές σε παγκόσμιο επίπεδο, έθεσε το θέμα σε ψηφοφορία μεταξύ των μελών του, τα οποία σε ποσοστό 83% εξέδωσαν την ακόλουθη απόφαση:
ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ ΌΤΙ η άρνηση της γενοκτονίας αναγνωρίζεται ευρέως ως τελικό στάδιο της γενοκτονίας, που φυλάσσει την ατιμωρησία για τους δράστες της γενοκτονίας, και προετοιμάζει το έδαφος για τις μελλοντικές γενοκτονίες
ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ ΌΤΙ η γενοκτονία ενάντια στους χριστιανικούς πληθυσμούς από το οθωμανικό κράτος κατά τη διάρκεια και μετά από του πρώτου παγκόσμιου πολέμου απεικονίζεται συνήθως ως γενοκτονία ενάντια σε Αρμενίους μόνο, με μερική μονο αναγνώριση των ποιοτικά παρόμοιων γενοκτονιών ενάντια σε άλλες χριστιανικές μειονότητες της οθωμανικής αυτοκρατορίας
ΕΙΝΑΙ πεποίθηση της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών ότι η οθωμανική εκστρατεία ενάντια στις χριστιανικές μειονότητες της αυτοκρατορίας μεταξύ 1914 και 1923 αποτέλεσε μια γενοκτονία ενάντια σε Αρμένιους, Ασσύριους και Έλληνες.
Η Διεθνής Ένωση Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών ζητά από την κυβέρνηση της Τουρκίας για να αναγνωρίσει τις γενοκτονίες ενάντια σε αυτούς τους πληθυσμούς, για να εκδώσει μια επίσημη συγγνώμη, και για να λάβει τα γρήγορα και σημαντικά μέτρα προς την αποκατάσταση.

Ελπίζουμε την ερχόμενη εβδομάδα, που θα έλθει το νομοσχέδιο προς ψήφιση, να επικρατήσει σύνεση και λογική και να μην ψηφιστεί ένα νομικό τερατούργημα εις βάρος του Ελληνισμού αλλά και των πανανθρώπινων αξιών. Γιατί η δημιουργία αναχώματος για τη διάπραξη νέων γενοκτονιών, γιατί αυτό το σκοπό εξυπηρετεί η ποινικοποίηση της άρνησης, εξυπηρετεί τις πανανθρώπινες αξίες και είναι ίσως η πιο προοδευτική πράξη που επιβάλλεται να γίνει το διάστημα αυτό στην Ελλάδα από τους πολιτικούς μας και όχι η απαξίωση και καθύβριση εκείνων που υποστηρίζουν την ψήφιση της συγκεκριμένης διάταξης.

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Δημοκρατία"

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Πέμπτη, 21 Αυγούστου 2014 Κατηγορία ΣΤΗΝ ΑΝΑΦΟΡΑ
Γράφει ο Νίκος Λυγερός*

Σιγά σιγά η ευαισθητοποίηση για την απαράδεκτη άρνηση της Γενοκτονίας, προετοιμάζεται στην πατρίδα μας. Δεν μιλάμε πια αποκλειστικά για μία και μόνο γενοκτονία, αλλά για όλες τις γενοκτονίες. Μάλιστα η τριάδα γενοκτονιών των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων, μπαίνει στο λεξιλόγιο των ανθρώπων που παλεύουν για τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά και για τα δικαιώματα της Ανθρωπότητας. Μπορεί να μη συνειδητοποιεί ο καθένας μας την αξία και τη σημασία αυτής της διαδικασίας, αλλά είναι η συνέχεια της αναγνώρισης στο πλαίσιο της διαδικασίας διόρθωσης που βασίζεται πάνω στο έργο του Lemkin.

Με την πάροδο του χρόνου, ο ελληνικός λαός κάνει την υπέρβαση και δεν εξετάζει μόνο και μόνο την ιστορία του και τα δεινά που έχει περάσει. Τώρα ασχολείται επί του πρακτέου με τις γενοκτονίες και των άλλων συνανθρώπων που συνεχίζουν να υποφέρουν, γιατί τους βρίζουν με το έγκλημα ειρήνης που διαπράττουν αυτοί που δεν αναγνωρίζουν κανένα. Όλοι οι αγωνιστές της ελευθερίας και της μνήμης συντονίζονται σε μία κοινή προσπάθεια, για να υπάρχει μία δικαιοσύνη για τους αθώους, για τα θύματα που δεν μπορούν να αμυνθούν γιατί γενοκτονήθηκαν, για να μην υπάρχουν.

Οι γενοκτόνοι δεν θέλουν να υπάρχει μέλλον και φοβούνται τις αναγνωρίσεις, γιατί ξέρουν καλά ότι με αυτόν τον τρόπο η Ανθρωπότητα δεν ξεχνά κι αρχίζει να αμύνεται για να μη συμβεί και πάλι μετά από χρόνια. Έχει λοιπόν σημασία να επιμένουμε όλοι μας για το θέμα της ποινικοποίησης της άρνησης των γενοκτονιών. Διότι δεν είναι μόνο λόγω νομοθεσίας που αγωνιζόμαστε, αλλά λόγω ηθικής και ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Ο ρόλος μας είναι απλός πρέπει να είμαστε δίκαιοι, για να δικαιολογήσουμε την ύπαρξή μας, προστατεύοντας τους αθώους. Έτσι αυτός ο αγώνας είναι ένας τρόπος για όλους μας να πάρουμε μία θέση ως άνθρωποι και συνάνθρωποι δίχως να φοβηθούμε τους γενοκτόνους και αυτούς που δεν σέβονται τα θύματα.

*Ο Νίκος Λυγερός είναι Έλληνας μαθηματικός, συγγραφέας, ποιητής, ζωγράφος, σκηνοθέτης, ασχολείται με τη μουσική, την κοινωνιολογία, την οικονομία, την αρχαιολογία, το μάνατζμεντ και τη στρατηγική. Είναι ειδικός σύμβουλος στη Σχολή Εθνικής Άμυνας, τη Σχολή Πολεμικής Αεροπορίας, την Αστυνομική Ακαδημία, τη Σχολή Εθνικής Ασφάλειας, τη Σχολή Στρατολογικού. Είναι επίσης διερμηνέας-μεταφραστής στα Γαλλικά δικαστήρια.

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Τετάρτη, 20 Αυγούστου 2014 Κατηγορία ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Μέσω twitter η βουλευτής της ΔΗΜΑΡ, Μαρία Ρεπούση απαντά στα όσα υποστηρίζουν οι 38 βουλευτές της ΝΔ για τις Γενοκτονίες. «Αντί σχολίου για την τροπολογία των βουλευτών της ΝΔ παραπέμπω στο Α. ΛΙΑΚΟΣ: Βγάλτε τους νεκρούς από τη ζυγαριά!», αναφέρει χαρακτηριστικά η κ. Ρεπούση.

Ο ιστορικός Αντώνης Λιάκος σε άρθρο του με τίτλο «βγάλτε τους νεκρούς από τη ζυγαριά!» που δημοσιεύτηκε τον Δεκέμβριο του 2013, όταν υπήρξε ο πρώτος γύρος αντιπαράθεσης για το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο μεταξύ ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, τονίζει μεταξύ άλλων πως «ο ιστορικός δεν είναι δικαστής».

«Το ερώτημα που ανακύπτει είναι «τι είναι γενοκτονία;». Με ποια κριτήρια ονομάζεται μια μαζική εξόντωση γενοκτονία; Το ζήτημα δεν είναι αν η διαδικασία της εξόντωσης έχει για θύματα αμάχους χωρών που βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση ή μελετημένη εξόντωση πληθυσμών με κριτήριο τη φυλή ή το θρήσκευμα.

Ένα γεγονός δεν είναι από μόνο του γενοκτονία. Ονομάζεται εκ των υστέρων έτσι, κάτω από συγκεκριμένες νομικοπολιτικές προϋποθέσεις που αφορούν το παρόν της αναγνώρισης και όχι το παρελθόν της διάπραξης.

Η γενοκτονία δηλαδή δεν είναι ένα «αντικειμενικό γεγονός». Η χρήση του χαρακτηρισμού γενοκτονία εξαρτάται από το ποιες συνέπειες επιδιώκουμε να έχει ο τρόπος που αναφερόμαστε στο γεγονός», υποστηρίζει ο κ. Λιάκος.

Η επιστολή των 38 βουλευτών

Όπως είχε αποκαλύψει το Real.gr, 38 βουλευτές της ΝΔ έστειλαν επιστολή στον πρωθυπουργό για τη Γενοκτονία των Ποντίων, ενόψει και της κατάθεσης στη Βουλή του νέου αντιρατσιστικού νόμου. Όπως σημειώνουν μεταξύ άλλων, «στο σχέδιο νόμου το οποίο εισάγεται στην Ολομέλεια της Βουλής (Β´ θερινό τμήμα) στις 26 και 27 Αυγούστου 2014, προς συζήτηση και ψήφιση, η άρνηση της Γενοκτονίας των Χριστιανών της Ανατολής ( Ποντίων, Μικρασιατών, Αρμενίων, Ασσυρίων ), θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως αδίκημα, όπως πολύ ορθά αντιμετωπίζεται και η άρνηση του ολοκαυτώματος των Εβραίων».

Υπενθυμίζουν ότι ο αρμόδιος Υπουργός Χαράλαμπος Αθανασίου «είχε προβεί σε σχετική δήλωση- δέσμευση για το θέμα, η οποία είναι καταγεγραμμένη στα πρακτικά της αρμόδιας Επιτροπής του Κοινοβουλίου». «Αν αυτό δεν τηρηθεί», τονίζουν, «θα σημαίνει στην πράξη την Άρνηση της Γενοκτονίας των Ελληνικών πληθυσμών της Ανατολής, την Αυτοαναίρεση της Βουλής των Ελλήνων , γεγονός το οποίο δεν μπορούμε να αποδεχθούμε».

«Όλοι εμείς, κ. Πρωθυπουργέ, είμαστε βέβαιοι ότι εσείς θα συμβάλετε στην ορθή από Εθνικής πλευράς αντιμετώπιση του θέματος», καταλήγουν στην επιστολή τους. - ΠΗΓΗ

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Τρίτη, 29 Οκτωβρίου 2013 Κατηγορία ΔΙΕΘΝΗ
Χρήστος Ιακώβου, Διευθυντής του Κυπριακού Κέντρου Μελετών (ΚΥΚΕΜ)

Προσφάτως η έγκυρη Εταιρεία Μεσανατολικών Σπουδών (MESA) των ΗΠΑ απέδωσε τον τίτλο του βιβλίου της χρονιάς στο έργο του Τούρκου καθηγητή στο πανεπιστήμιο Κλαρκ της Μασσαχουσέτης, Τανέρ Ακσάμ, «The Young Turks Crime against Humanity: The Armenian Genocide and Ethnic Cleansing in the Ottoman Empire» (Princenton University Press, 2012). Ανακοινώνοντας το σκεπτικό της επιβράβευσης του βιβλίου, η Εταιρεία Μεσανατολικών Σπουδών δήλωσε ότι «πρόκειται για την πιο ισχυρή θέση της ιστοριογραφίας που υπήρξε μέχρι σήμερα σχετικά με την Αρμενική Γενοκτονία και συνεπώς αποτελεί ένα έργο με μεγάλη επιρροή.»

Με τον Τανέρ Ακσάμ είχαμε ασχοληθεί και παλαιότερα με αφορμή την έκδοση στα ελληνικά του βιβλίου του «Μία Επαίσχυντη Πράξη» (Εκδόσεις Παπαζήση, 2007). Στο νέο του βιβλίο παρουσιάζει άγνωστα στοιχεία από περίπου 600 απόρρητα οθωμανικά έγγραφα, καταδεικνύοντας με πρωτοφανή λεπτομέρεια ότι η Γενοκτονία κατά των Αρμενίων και η εκδίωξη των Ελλήνων κατά την ύστερη περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας είχε ως αποτέλεσμα μέσα από την επίσημη κρατική πολιτική, η αυτοκρατορία να απαλλαγεί από τους χριστιανούς υπηκόους της. Η παρουσίαση όλου αυτού του πρωτογενούς υλικού, το οποίο μέχρι σήμερα ήταν απρόσιτο στους ερευνητές σε συνδυασμό με την εμπειρία και την ανάλυση του συγγραφέως καθιστά αυτό το εγκυρότερο μέχρι σήμερα έργο του Ακσάμ, την πιο εμβριθή εργασία για τη γραφειοκρατική μηχανή της Οθωμανικής Τουρκίας καταδεικνύοντας πως μια ετοιμοθάνατη αυτοκρατορία αγκάλιασε τη γενοκτονία και την εθνοκάθαρση.

Παρά το ότι οι βίαιοι εκτοπισμοί και εκκαθαρίσεις των Αρμενίων καταδικάσθηκαν διεθνώς το 1915 ως «έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και του πολιτισμού», η «οθωμανική κυβέρνηση ξεκίνησε μία πολιτική άρνησης την οποία εξακολουθεί να συντηρεί και η σύγχρονη Τουρκία. Η υπόθεση για την «επίσημη ιστορία» της Τουρκίας στηρίζεται σε έγγραφα από τα οθωμανικά αρχεία, στα οποία η πρόσβαση ήταν περιορισμένη σε μεγάλο βαθμό μέχρι προσφάτως. Είναι αυτές τις πηγές που χρησιμοποιεί σήμερα ο Ακσάμ για να ανατρέψει την επίσημη τουρκική αφήγηση. Τα έγγραφα που παρουσιάζονται στο βιβλίο μαρτυρούν μία καθυστερημένη χρονικά οθωμανική πολιτική εκτουρκισμού, ο στόχος της οποίας δεν ήταν λιγότερος από το ριζικό δημογραφικό μετασχηματισμό της Ανατολίας.

Αν το βασικό ερώτημα στο προηγούμενο βιβλίο, «Μία Επαίσχυντη Πράξη», πάνω στο οποίο ο συγγραφέας στήριξε την μεθοδολογία ήταν εάν υπάρχουν αποδείξεις ότι από πλευράς των Οθωμανικών Αρχών υπήρξε πρόθεση και κεντρικός σχεδιασμός για συνολική ή μερική καταστροφή των Αρμενίων υπηκόων της αυτοκρατορίας, στο νέο του και εν λόγω βιβλίο προχωρά ένα βήμα πιο μπροστά ενισχύοντας ακόμη περισσότερο τα συμπεράσματα του πρώτου. Η επίσημη τουρκική θέση είναι ότι ο θάνατος εκατοντάδων χιλιάδων Αρμενίων (οι τουρκικές εκτιμήσεις κυμαίνονται από 300.000 έως 600.000) ήταν ένα τραγικό αλλά μη σκόπιμο επακόλουθο του πολέμου. Το επιχείρημα αυτό στηρίζεται στον ισχυρισμό ότι οι οθωμανικές πηγές δεν περιέχουν στοιχεία που να υποδεικνύουν διατεταγμένη και στοχευμένη πολιτική εξαφάνισης. Η συστηματική και σε βάθος έρευνα του Ακσάμ υποστηρίζει το αντίθετο.

Το βιβλίο αυτό πέραν του ότι διαφοροποιείται από τη συγκεκριμένη παράδοση της τουρκικής ιστοριογραφίας έχει δύο στοιχεία που το καθιστούν μοναδικό. Πρώτον ότι είναι γραμμένο από Τούρκο και δεύτερον ότι επιδίδεται στην πλέον εκτεταμένη και πρωτοφανή έως σήμερα χρήση οθωμανικού αρχειακού υλικού γύρω από το Αρμενικό Ζήτημα, σε συνδυασμό με την εξαντλητική χρήση της μέχρι τούδε βιβλιογραφίας. Με την εξαντλητική χρήση κάθε σημαντικού στοιχείου – από τουρκικά στρατιωτικά και δικαστικά αρχεία, πρακτικά κοινοβουλίου, επιστολές και μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων – ο συγγραφέας ακολουθεί την ιστορική εξέλιξη και αλληλουχία των γεγονότων που οδήγησαν στις σφαγές. Μέσα από την ιστορική αφήγηση ανασυνθέτει τη διαπλεκομένη ενορχήστρωση μεταξύ συντονισμένων τμημάτων του Οθωμανικού κράτους, του κυβερνώντος κόμματος των Νεοτούρκων «Ένωση και Πρόοδος» καθώς επίσης και των στρατιωτικών δυνάμεων.

Με αυτό τον τρόπο παρατηρείται και η μεγάλη συμβολή, ριζοσπαστική και αναθεωρητική, του Ακσάμ στην ιστοριογραφία της σύγχρονης Τουρκίας. Η θέση του είναι σαφής, ότι δηλαδή οι σφαγές των χριστιανών και η αρμενική γενοκτονία απετέλεσαν τον καθοριστικό παράγοντα για την ανάδυση του τουρκικού εθνικού κράτους. Χωρίς τον συστηματικό σχεδιασμό και την αποτελεσματική εκτέλεση της γενοκτονίας από τους Νεότουρκους, οι οποίοι στη συνέχεια, και υπό την ηγεσία του Κεμάλ Ατατούρκ, οργάνωσαν την αντίσταση στην Ανατολία, ο τελευταίος δεν θα είχε τη δυνατότητα να οικοδομήσει το τουρκικό εθνικό κράτος. Οι Νεότουρκοι ιδρυτές του τουρκικού κράτους δημιούργησαν με αυτό τον τρόπο μία εύπορη τάξη που ιδιοποιήθηκε τα πλούτη και τις περιουσίες των Αρμενίων. Οι περιουσίες αυτές είχαν δημευτεί από τους Νεότουρκους με διάταγμα του 1915 ως δήθεν «εγκαταλελειμμένες». Το διάταγμα του 1915 επανέφεραν οι κεμαλιστές το 1922, όταν είχαν πλέον επικρατήσει.

Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει το καίριο και πολιτικής προεκτάσεως ερώτημα του πως δηλαδή η Τουρκία κατέφερε να αποφύγει την ανάληψη της ευθύνης, υποδεικνύοντας τα αντικρουόμενα συμφέροντα των Μεγάλων Δυνάμεων στην περιοχή, τις προτεραιότητες του αναδυομένου τουρκικού εθνικού κινήματος και τις ανεπαρκείς απόπειρες της διεθνούς κοινότητας να οδηγήσει τους δράστες στη δικαιοσύνη. Ο συγγραφέας έχει το πλεονέκτημα αλλά και την ατυχία να μιλά εκ μέρους του θύτη. Αυτό του παρέχει εκ των πραγμάτων και τη ψυχολογική δύναμη πίσω από τα επιχειρήματά του. Η οπτική αυτή του παρέχει και την πρόσθετη δυνατότητα να εξηγήσει γιατί η σημερινή Τουρκία δεν μπορεί εύκολα να συμφιλιωθεί ψυχολογικά με το ζήτημα της Γενοκτονίας των Αρμενίων. Ο συγγραφέας αναλύει τον ψυχολογικό παράγοντα που ενισχύει τις δυσκολίες μίας ειλικρινούς ιστορικής επισκόπησης στην Τουρκία. Σύμφωνα με τον Ακσάμ, η τουρκική κοινωνία δείχνει απρόθυμη να εξετάσει το παρελθόν της. Στην επικρατούσα κουλτούρα, όχι μόνον η γενοκτονία των Αρμενίων αλλά μεγάλο μέρος της πρόσφατης ιστορίας της Τουρκίας παραδίδεται στη σιωπή. Η μεταρρύθμιση του 1928, η οποία άλλαξε την τουρκική γραφή από αραβικά σε λατινικά στοιχεία ενέτεινε το πρόβλημα, σύμφωνα με τον συγγραφέα. Η Τουρκία είναι μία κοινωνία που δεν μπορεί να διαβάσει τις ίδιες τις εφημερίδες, τις επιστολές και τα ημερολόγια εάν αυτά γράφτηκαν πριν από το 1928. Δεν έχει πρόσβαση σε οτιδήποτε συνέβη πριν από εκείνη την ημερομηνία. Το αποτέλεσμα είναι η σύγχρονη Τουρκία να εξαρτάται πλήρως από την ιστορία όπως την έχει καθορίσει και συγγράψει το κράτος. Και, βεβαίως, για το κράτος διακυβεύονται πολλά αναφορικά με τον τρόπο που παρουσιάζεται η ιστορία, ιδιαιτέρως όταν αυτή αφορά την ίδια του την νομιμότητα. Ενόψει αυτών, είναι εμφανές γιατί η τουρκική κοινωνία έχει παραδώσει την Γενοκτονία των Αρμενίων στη λήθη.

Το πρωτοποριακό έργο του Ακσάμ αποδεικνύει ότι πλέον στην Τουρκία υπάρχουν δύο αφηγήσεις και δύο ιστοριογραφικές προσεγγίσεις για την μεταβατική περίοδο από την Οθωμανική αυτοκρατορία στην Κεμαλική Τουρκία. Από τη μια, υπάρχει η ιστορία της αυτοκρατορίας που διαμελίζεται από τις Μεγάλες Ευρωπαϊκές Δυνάμεις μέσω μιας προσχεδιασμένης διαδικασίας. Η εκδοχή αυτή βοήθησε να δημιουργηθεί μία ισχυρή αίσθηση σύγκρουσης με τη Δύση για την επιβίωση του τουρκικού έθνους, δημιουργώντας έντονα αντιδυτικά αισθήματα και καχυποψία, ιδιαιτέρως ανάμεσα στην κυρίαρχη ελίτ, τα οποία διατηρούνται μέχρι σήμερα. Από την άλλη πλευρά, υπάρχει η ιστορία των διώξεων των σφαγών και της εξόντωσης διαφορετικών θρησκευτικών και εθνικών ομάδων, στο πλαίσιο των οποίων ο συγγραφέας προσεγγίζει το αρμενικό πρόβλημα.

Ο Τανέρ Ακσάμ αποτελεί τον πρώτο Τούρκο πανεπιστημιακό που αμφισβήτησε με τεκμηριωμένο επιστημονικώς τρόπο και με διανοητική εντιμότητα την επίσημη εκδοχή της χώρας του ότι η σφαγή των Αρμενίων από τους Νεότουρκους δεν συνέβη ποτέ. Είναι επίσης ο πρώτος τούρκος ειδικός που χρησιμοποίησε δημοσίως τον όρο «γενοκτονία» (Soykirim) και ως εκ τούτου το βιβλίο είναι καινοτόμο και δικαίως χαρακτηρίστηκε ως το βιβλίο της χρονιάς.

ΠΗΓΗ