Του Ανδρέα Πενταρά Αντιστράτηγου ε.α.
O κυπριακός στρατός, αν και ως νομική οντότητα υφίσταται μέχρι σήμερα για λόγους προϋπολογισμού, στην πράξη διαλύθηκε στις αρχές του 1964, όταν οι Τ/κ μετά την εκδήλωση της Τουρκανταρσίας αποχώρησαν από τη Δημόσια Υπηρεσία, τον Στρατό και την Αστυνομία.
Όπως είναι γνωστό, στο σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας προβλέπεται η ύπαρξη του κυπριακού στρατού δυνάμεως 2000 ανδρών (μόνιμου προσωπικού), εκ των οποίων το 60% Ε/κ και το 40% Τ/κ. Προβλέπεται επίσης και η υποχρεωτική στρατιωτική θητεία, κατόπιν απόφασης του Προέδρου και Αντιπροέδρου.
O κυπριακός στρατός, αν και ως νομική οντότητα υφίσταται μέχρι σήμερα για λόγους προϋπολογισμού, στην πράξη διαλύθηκε στις αρχές του 1964, όταν οι Τ/κ μετά την εκδήλωση της Τουρκανταρσίας, αποχώρησαν από τη Δημόσια Υπηρεσία, τον Στρατό και την Αστυνομία. Για την αντιμετώπιση της απειλής της προερχόμενης τόσον από τους Τ/κ όσο κυρίως από τη Τουρκία, η Κυπριακή Δημοκρατία προχώρησε στη θέσπιση νόμου στη βάση του δικαίου της ανάγκης, με τον οποίο ιδρύθηκε τον Ιούνιο του 1964 η Εθνική Φρουρά.
Ένα από τα βασικότερα λάθη
Αξιολογώντας τα γεγονότα που ακολούθησαν από το 1964 μέχρι και τις διαπραγματεύσεις του Κραν Μοντανά, θεωρούμε τη κατάργηση του Κυπριακού Στρατού ως ένα από τα βασικότερα λάθη στη διαχείριση του κυπριακού προβλήματος. Δεν υπήρχε, κατά την άποψή μας, κανένας απολύτως λόγος, η τότε κυβέρνηση του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου να προβεί σε μια τέτοια ενέργεια. Οι Τ/κ αποχώρησαν απ’ όλες τις υπηρεσίες του Δημοσίου, καθώς και από τον Στρατό και την Αστυνομία. Η μόνη υπηρεσία που καταργήθηκε ήταν ο Κυπριακός Στρατός. Γιατί άραγε; Μετά την αποχώρηση των Τ/κ, θα μπορούσε ο Κυπριακός Στρατός να παραμείνει με το Ε/κ προσωπικό και στη συνέχεια το κράτος να θεσπίσει για τον Κυπριακό Στρατό, όλους τους νόμους και κανονισμούς που θέσπισε για την Ε.Φ., συμπεριλαμβανομένης και της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας.
Καταλυτικές επιπτώσεις
Οι επιπτώσεις στη συνολική διαχείριση του κυπριακού προβλήματος τόσο σε επιχειρησιακό όσο και σε πολιτικό επίπεδο από την κατάργηση του Κυπριακού Στρατού και την κατ’ ανάγκην ίδρυση της Ε.Φ., υπήρξαν καταλυτικές.
Σε επιχειρησιακό επίπεδο, η Ε.Φ. δεν ήταν ένας στρατός που προβλεπόταν από το σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Εκ του γεγονότος αυτού, εξυπακούετο ότι η Ε.Φ. θα υπήρχε όσο το κυπριακό πρόβλημα παρέμενε άλυτο. Με τη λύση του Κυπριακού θα καταργείτο και η Ε.Φ., κάτι βέβαια που ισχύει μέχρι σήμερα. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την προσδοκία που διαπότιζε διαχρονικά το πολιτικό σύστημα για επίλυση του Κυπριακού σε σύντομο χρονικό διάστημα, ήταν ο κύριος λόγος που η Εθνική Φρουρά δεν οργανώθηκε και δεν εξοπλίστηκε σωστά.
Ας μην ξεχνάμε ότι από την ίδρυση της Ε.Φ. μέχρι και το 1974 το κράτος δεν ξόδεψε ούτε μια λίρα για εξοπλισμούς της Ε.Φ., με αποτέλεσμα να αντιμετωπίσει την εισβολή με όπλα του Α΄και Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Και επίσης δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι 4 περίπου δισεκατομμύρια ευρώ του ταμείου αμυντικής θωράκισης δεν διατέθηκαν για το σκοπό που εισπράχθηκαν.
Σε πολιτικό επίπεδο, η διάλυση του κυπριακού στρατού το 1964, και η επικείμενη κατάργηση της Ε.Φ. με την εξεύρεση λύσης, εξυπηρετεί πλήρως τους σχεδιασμούς της Τουρκίας αναφορικά με τη Κύπρο, όπως αυτοί καθορίσθηκαν από τη δεκαετία του ’50 και αποσκοπούσαν στην ασφάλεια της Τουρκίας μέσω του στρατηγικού ελέγχου ολόκληρης της Κύπρου. Η ανυπαρξία Ενόπλων Δυνάμεων από το κράτος που θα διαμορφωθεί με τη λύση, δημιουργεί κενό ασφάλειας στην περιοχή, το οποίο επιδιώκει να καλύψει η Τουρκία μέσω των εγγυήσεων, των επεμβατικών δικαιωμάτων και της παρουσίας τουρκικών στρατευμάτων στο νησί.
Αντίθετα, η διατήρηση από την ομόσπονδη Κύπρο δικών της Ενόπλων Δυνάμεων, δηλ. του προβλεπόμενου από το Σύνταγμα κυπριακού στρατού, ανατρέπει πλήρως τους πιο πάνω σχεδιασμούς της Τουρκίας, διότι τα επιχειρήματα που προβάλλει η τελευταία για ασφάλεια όχι μόνο των Τ/κ αλλά και ολόκληρης της Κύπρου, παραμένουν αίολα.
Αλλαγή στη νομοθεσία
Στο παρόν διάστημα περισυλλογής που μεσολαβεί μέχρι την ανάληψη νέας πρωτοβουλίας επανέναρξης των συνομιλιών, η πλευρά μας μπορεί να αλλάξει την ατζέντα στο κεφάλαιο της ασφάλειας, με την επανασύσταση του Κυπριακού Στρατού. Έχοντας υπόψη το δεδομένο ότι ο κυπριακός στρατός εξακολουθεί να υφίσταται ως νομική οντότητα, η επανασύσταση μπορεί να γίνει άμεσα, με την ψήφιση ενός νόμου ο οποίος να καταργεί τον αντίστοιχο νόμο ίδρυσης της Ε.Φ. και με μια διοικητική πράξη του Υπουργού Άμυνας με την οποία να τερματίζεται η απόσπαση του στρατιωτικού προσωπικού από το Κυπριακό Στρατό στην Ε.Φ.
Ουσιαστικά, θα αλλάξει ονομασία η Ε.Φ. και θα ονομάζεται πλέον Κυπριακός Στρατός. Με τη διαφορά ότι θα πρόκειται για ένα θεσμό που προβλέπεται από τις συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου, δεν θα αμφισβητείται από κανένα πλέον και στις διαπραγματεύσεις δεν θα συζητείται η κατάργησή του αλλά η αναδιοργάνωσή του με ένταξη σ’ αυτόν και των Τ/κ.
Ο νέος Κυπριακός Στρατός θα έχει ως κύρια αποστολή την εσωτερική ασφάλεια και την εκπλήρωση των διεθνών υποχρεώσεων της Κύπρου. (Αντιμετώπιση ασύμμετρων απειλών, προστασία ΑΟΖ, προστασία FIR, έρευνα – διάσωση, συμμετοχή στη ΚΕΠΠΑ, συμμετοχή σε ειρηνευτικές αποστολές κ.λπ). Αναφορικά με τις εξωτερικές απειλές, η ομόσπονδη πλέον Κύπρος, θα πρέπει να αποφασίσει η ίδια αν επιθυμεί ή όχι να ενταχθεί σε ένα περιφερειακό σύστημα ασφάλειας, είτε σε κάποιο που ήδη υπάρχει (π.χ. ΝΑΤΟ), είτε σε κάποιο που θα δημιουργηθεί επί τούτου στη περιοχή μας.
Η ύπαρξη του Κυπριακού Στρατού είναι άλλωστε και η μόνη σύμφωνη με το διεθνές δίκαιο διαδικασία ασφάλειας του κυπριακού κράτους. Τόσον ο Καταστατικός Χάρτης του ΟΗΕ στο άρθρο 51 όσο και η Συνθήκη της Λισσαβώνας στο άρθρο 4, καθορίζουν σαφώς ότι την ευθύνη ασφάλειας των κρατών την έχουν τα ίδια τα κράτη, τα οποία οφείλουν όχι απλά να διατηρούν αλλά και να ενισχύουν τις ένοπλές τους δυνάμεις. Έχουμε τονίσει και σε άλλη αρθρογραφία ότι κανένας διεθνής ή άλλος οργανισμός νομιμοποιείται, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, να αναλάβει την ευθύνη ασφάλειας οποιουδήποτε κράτους. - ΠΗΓΗ
Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter
Ο Πρόεδρος της Λέσχης Καταδρομέων και Ιερολοχιτών, Αντγος ε.α. Νικόλαος Λάζαρης, συνοδευόμενος από τον Γεν. Γραμματέα αυτής Ταξχο ε.α. Ιωάννη Τζιάκη, επισκέφθηκαν στις 17 Αυγ. 2017 τον κ. Α/ΓΕΣ, Αντγο Αλκιβιάδη Στεφανή στον οποίο επέδωσαν ένα ειδικά βιβλιοδετημένο βιβλίο των πρακτικών της Ημερίδας Ειδικών Δυνάμεων με τον τίτλο «Οι Καταδρομείς κατά του Αττίλα», σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για την αμέριστη υποστήριξή του, τόσο για την εκτύπωση του εν λόγω βιβλίου από το ΤΥΕΣ, όσο και για την διοργάνωση της επαναληπτικής ημερίδας στη Λέσχη Αξιωματικών Φρουράς Θεσσαλονίκης (ΛΑΦΘ).
Κατά την διάρκεια της επίσκεψης, ο κ. Α/ΓΕΣ ενημερώθηκε για τις δραστηριότητες της Λέσχης και συζητήθηκαν θέματα που αφορούν στην συντήρηση του μνημείου του Ιερού Λόχου στο Πεδίο του Άρεως, και για την τελετή για την επέτειο των 75 χρόνων από ιδρύσεως του Ιερού Λόχου Μέσης Ανατολής. Στο τέλος ο κ. Α/ΓΕΣ, υποσχόμενος την ανάληψη της διοργάνωσης της τελετής από το ΓΕΣ, επέδωσε με την σειρά του αναμνηστική πλακέτα στον Πρόεδρο της Λέσχης, τιμής ένεκεν.
Στη συνέχεια, ο Πρόεδρος και ο Γεν, Γραμματέας, επισκέφθηκαν εθιμοτυπικά τον Επιτελάρχη του ΓΕΣ Αντγο Αντώνιο Νομικό, στον οποίο επίσης επέδωσαν ένα αντίγραφο του βιβλίου των Πρακτικών της Ημερίδας, τονίζοντας την αναγκαιότητα της ηθικής αποκατάστασης των Ελλήνων αξιωματικών που πολέμησαν στην Κύπρο, καθώς και τον διοικητή της Διακλαδικής Διοικήσεως Ειδικών Επιχειρήσεων, Ταξίαρχο Νικόλαο Φλάρη.
Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter
Γράφει ο Γιώργος Λαμπράκης
Σαν σήμερα πριν από 43 χρόνια στα αιματοβαμμένα χώματα της Κύπρου γράφτηκε μια ακόμα "χρυσή" σελίδα στο βιβλίο ιστορίας των Δυνάμεων Καταδρομών, κατά τη διάρκεια της υπεράσπισης του χωριού Πυρόι, από μια διμοιρία του 13ου Λόχου Κρούσεως της 31ης Μοίρας Καταδρομών, η οποία αντιμετώπισε υπέρτερες (στους αριθμούς και μόνο) τουρκικές δυνάμεις.
Την ιστορία και τα μηνύματα που προκύπτουν από τα όσα θα διαβάσετε παρακάτω, θα μου επιτρέψετε να την αφιερώσω σε όσους "ξέχασαν", σε όσους λησμόνησαν και σε όσους δεν θέλησαν να μάθουν την πρόσφατη ιστορία μας. Αλίμονο στους λαούς που δεν μαθαίνουν και δεν διδάσκονται από την ιστορία τους. Αλίμονο σε αυτούς που δεν τιμούς όσους αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν για την πατρίδα...
Επειδή τις μέρες που πέρασαν ακούσαμε τα ίδια κούφια λόγια από τους ίδιους κούφιους πολιτικούς μας παράγοντες, ας φροντίσει ο καθένας από εμάς να απαντήσει στα δικά του ΓΙΑΤΙ, στα δικά του αναπάντητα ερωτηματικά για το πως σήμερα η Τουρκία κατέχει το 38% της Κύπρου μας. Προσωπικά, σας προτείνω να αναζητήσετε και να διαβάσετε το βιβλίο του Κωνσταντίνου Α. Δημητριάδη: ΚΥΠΡΟΣ 1974 - Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ.
Από την σελίδα του συγγραφέα στο facebook αντλήσαμε την συγκεκριμένη ιστορία. Διαβάστε τα γεγονότα, όπως τα αφηγείται ο - τότε -Ανθυπολοχαγός Ανδρέας Γεωργιάδης:
" Βρισκόμασταν στα υψώματα Αγίου Σωζόμενου. Από εκεί κινηθήκαμε στον ανατολικό τομέα Λευκωσίας. Ο 13ος Λόχος Κρούσεως της 31 Μοίρας Καταδρομών, στάθμευσε στο χώρο πέριξ του εργοστασίου ΒΑΚΟΥΛΑΚ, ανατολικά της Αγλαντζιάς και επί του παλαιού δρόμου Λευκωσίας - Λάρνακας.
Στις 16 Αυγούστου λήφθηκε η διαταγή για μετακίνηση. Μια διμοιρία τεθήκαμε υπό διοίκηση μονάδας Τεθωρακισμένων. Κινηθήκαμε προς το Πυρόι. Με δύο BTR και ένα Τ34. Εισήλθαμε στο χωριό. Οι Τούρκοι από το απέναντι ύψωμα άρχισαν να μας κτυπούν με πυρά όλμων. Λάβαμε διαταγή για οπισθοχώρηση στην Ποταμιά. Στην επιστροφή μας διέταξαν και πάλι να κινηθούμε προς το Πυρόι, με εντολή, αν οι Τούρκοι δεν εισήλθαν στο χωριό να εγκατασταθούμε εμείς.
Το χωριό ήταν εγκαταλειμμένο. Η διμοιρία κινήθηκε από καλυμμένο δρομολόγιο. Λάβαμε θέσεις μάχης μέσα στα πρώτα τέσσερα σπίτια με μέτωπο το ύψωμα. Τοποθετήσαμε δυο πολυβόλα τσέχικα στα άκρα και δύο πολυβόλα FN MAG στο κέντρο. Αντιαρματικά δεν διαθέταμε. Δεξιά μας βρισκόταν το υδραγωγείο. Μπροστά μια αναπεπταμένη πεδιάδα και το ύψωμα. Δυτικότερα ο Άρωνας. Ανατολικότερα και βόρεια η Αθιένου.
Ένας άνδρας των Ηνωμένων Εθνών μας πλησιάζει. ''Τι κάνετε εδώ; Απέναντι έχει πολλούς Τούρκους.'' Καθώς συνομιλούμε πέφτει το πρώτο βλήμα. Αυτός μας χαιρετά και φεύγει. Μπήκαμε στα σπίτια, ήπιαμε τον καφέ μας, ρίξαμε νερό πάνω μας να δροσιστούμε και περιμέναμε. Οι όλμοι έπεφταν στο γάμο του καραγκιόζη.
Μόλις σταμάτησαν οι όλμοι άρχισε το μπουλούκι να κατεβαίνει από το ύψωμα. Τους παρακολουθούσα με διόπτρες που βρήκα στο χωριό. Όλοι είχαν ξεκάθαρη εντολή να μην βάλλουν παρά μόνο μετά από δικό μου σύνθημα. Πυρομαχικά είχαμε αρκετά.
Πλησίασαν στα 200 μέτρα. Ερχόντουσαν σχεδόν παρελαύνοντας. Αρχίσαμε με τα πολυβόλα και τα καλασνίκωφ. Έγινε χαμός. Μεταβολή και άτακτη φυγή. Συνεχίσαμε να τους κτυπούμε. Όλα αυτά κράτησαν δέκα λεπτά. Αρκετός χρόνος για να σκεπαστεί η πλαγιά με νεκρούς.
Αρχίζουν και πάλι από το ύψωμα με όλμους, ΠΑΟ και πολυβόλα. Μετά από μισή ώρα σφυροκόπημα επιτίθενται και πάλι. Γύρισα όλα τα σπίτια. Ουδείς τραυματίας.
Ο αξιωματικός των Τεθωρακισμένων, του οποίου είμαστε υπό διοίκηση, ρωτάει από τον ασύρματο τι συμβαίνει.
- ''Δεχόμαστε επίθεση'' απαντώ.
- ''Να υποχωρήσετε προς Ποταμιά'' διατάζει.
- ''Γιατί να υποχωρήσουμε; Αφού κρατάμε το χωριό.''
- ''Ανθυπολοχαγέ να κάνεις αυτό που σου λέω γιατί θα σε στείλω στο στρατοδικείο.''
- ''Να με στείλετε. Εμείς θα πολεμήσουμε μέχρι την τελευταία σφαίρα.''
Διέκοψα γιατί οι Τούρκοι εν τω μεταξύ κατέβαιναν και πάλι. Ένα τσούρμο σε επίθεση. Άρχισαν τα πολυβόλα μας. Δίπλα ο καταδρομέας με το FN σε ρύθμιση βολή κατά βολή. Κάθε Τούρκο που κτυπούσε αναφωνούσε: ''Μπίγκο''. Το ασκέρι μεταβολή και πίσω στο ύψωμα.
Ο αξιωματικός των Τεθωρακισμένων ξανά από τον ασύρματο με απειλές για οπισθοχώρηση.
Ακολουθεί ο διοικητής μας: (Οι καταδρομείς είχαν ως διοικητή τον Υπολοχαγό Ηλία Γλεντζέ)
- ''Τι γίνεται ρε Γεωργιάδη;''
- ''Κύριε Διοικητά είμαστε οχυρωμένοι. Πυρομαχικά έχουμε. Ουδεμία απώλεια. Πολεμούμε. Κρατάμε.''
- ''Να μείνετε να πολεμήσετε.''
Ύστερα από λίγο ξεκινούν και πάλι τα βλήματα. ΠΑΟ, πολυβόλα, όλμοι. Μεσημέρι. Την ώρα της επίθεσης έρχεται ένα αυτοκίνητο από τη Μοίρα. Ο Ανθυπολοχαγός Νεοπτολέμου με πρωτοβουλία δική του μας φέρνει πυρομαχικά και καρπούζια.
Επίθεση και πάλι. Επανάληψη. Το πεζικό να κατεβαίνει. Στα 200 μέτρα, στα 150, στα 100 μέτρα. Ατσάλι και πάλι. Μακελειό. Μια μικρή ομάδα που γλίτωσε μπήκε σε μια μάντρα στα δεξιά μας. Τους κυκλώσαμε και τους εξουδετερώσαμε. Αριστερά μας, από την Τύμπου, κονιορτός αρμάτων. Από τον ασύρματο λαμβάνουμε διαταγή οπισθοχώρησης. Κίνδυνος κύκλωσης. Έμεινα πίσω με τον Χατζημιχαήλ και παγιδεύσαμε το χώρο. Ξεκινήσαμε αμέριμνα προς τα δυτικά. Εγκατασταθήκαμε λίγο πιο κάτω.
Μια διμοιρία τρελών αντιμετώπισε 17 άρματα, τεθωρακισμένα και ένα σύνταγμα.
Ανάπαυλα. Σκάψαμε με τις ξιφολόγχες να βρούμε στεγνό χώμα για να κοιμηθούμε το βράδυ. Ήταν Αύγουστος και κάθε μεσημέρι έβρεχε. Ούτε ένα δένδρο. Καυτός ήλιος το πρωί, βροχή το μεσημέρι.
Κάποτε μας έστελναν και καμιά κονσέρβα ''Καρίνα''. Τα βράδια μετρούσαμε τα φώτα του χωριού. Ήταν 107. Μείναμε εκεί για αρκετό καιρό. Ουδείς ερχόταν να μας αντικαταστήσει. Καθόμασταν κι ονειρευόμασταν με το Μάκη. Εγώ έλεγα: ''Ρε παιδιά να είχαμε ένα ταψί γαλατομπούρεκα!'' Ο Μάκης ήθελε ψητό κι ο Ευτύχιος ένα ευρωπαϊκό αποχωρητήριο.
Κάποιο βράδυ ακούμε πίσω μας θόρυβο στα καλάμια. Συναγερμός. Μας κύκλωσαν οι Τούρκοι; Αναμένοντας με το χέρι στη σκανδάλη βλέπουμε έναν δικό μας που στείλαμε στο Γέρι για υλικά, έτοιμο να λιποθυμήσει από το γέλιο. ''Δεν θα πιστέψετε'' μας λέει, ''αλλά ήλθαν να μας αντικαταστήσουν. Μου έδωσαν ένα λόχο πεζικαρέους από το Γέρι και τους φέρνω εδώ και 500 μέτρα έρποντας. Τους είπα αν σηκώσετε κεφάλι οι Τούρκοι ξεκινούν να πυροβολούν.''
Την άλλη μέρα φεύγαμε για τον Κακομάλλη."
Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter
Γράφει ο Γιώργος Λαμπράκης
Σαν σήμερα, πριν από 45 χρόνια, ξεκίνησε η τριήμερη επική μάχη της ΕΛΔΥΚ (Ελληνική Δύναμη Κύπρου), με τους αξιωματικούς, υπαξιωματικούς και οπλίτες να δίνουν από τις 14 έως τις 16 Αυγούστου ένα τιτάνιο αγώνα για την υπεράσπιση του στρατοπέδου τους απέναντι στον πάνοπλο και πολυάριθμο Τούρκο εισβολέα, που ολοκλήρωνε την δεύτερη φάση της εισβολής στην Κύπρο.
Το μαύρο καλοκαίρι του 1974, στα ματωμένα χώματα του Γερόλακου και στα υψώματα γύρω από το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ, η μικρή δύναμη των 318 ΕΛΔΥΚαρίων που παρέμεινε για να υπερασπιστεί το στρατόπεδό της (το μεγαλύτερο τμήμα είχε αποσυρθεί αρκετά χιλιόμετρα πιο πίσω) αναβίωσαν τις Θερμοπύλες και το Μανιάκι και η θυσία των πεσόντων και των αγνοουμένων "στοιχήθηκε" πλάι σε τόσες άλλες, που είχαν ως αξία και ως ιδανικό το ρητό "Ή ΤΑΝ Ή ΕΠΙ ΤΑΣ".
Μέσα στα ορύγματα της τιμής και του καθήκοντος, ήταν και ο κρητικός πολεμιστής Βαγγέλης Μπραουδάκης, ο οποίος κατάγεται από Χανιά και υπηρετούσε τότε στον 4ο Λόχο της ΕΛΔΥΚ. Μάλιστα, διετέλεσε και πρόεδρος του Παγκρητίου Συνδέσμου Πολεμιστών 1974.
Η περιγραφή του για την επική μάχη που έδωσαν οι ΕΛΔΥΚάριοι, συγκλονίζει:
ΚΥΠΡΟΣ 1974: Σαν σήμερα πριν 44 χρόνια (16-8-1974) οι εναπομείναντες όρθιοι πολεμιστές της ΕΛ.ΔΥ.Κ. εγκαταλείπουν μέρα από διαταγή το στρατόπεδο τους. Μετά από 3ήμερη επική μάχη, χωρίς φαγητό τρείς μέρες και χωρίς νερό την τελευταία μέρα και έχοντας αντιμετωπίσει τις λυσσαλέες επιθέσεις του συντάγματος της ΤΟΥΡ..Δ.Κ, ενός τάγματος του 50ου Σ.Π. πολλών αρμάτων μάχης, και τους συνεχείς βομβαρδισμούς αεροπορίας, πυροβολικού και βαρέων όπλων του πεζικού οι οποίοι δεν είχαν αφήσει τίποτα όρθιο, εγκατέλειπαν το ιερό έδαφος με δάκρυα στα μάτια.
Κατεστραμένα τολ στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ. Οι Τούρκοι κυριολεκτικά το ισοπέδωσαν. Μέσα εκεί οι Έλληνες μαχητές έμειναν ακλόνητοι στις θέσεις τους και απέκρουσαν τις επιθέσεις.
Άπαντες παρόντες. Έπεσαν μαχόμενοι την 16η Αυγούστου του 1974 υπερασπίζοντας το ιερό έδαφος του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ. Εμείς που πολεμήσαμε δίπλα τους δεν θα τους ξεχάσουμε ποτέ. «...Και περισσότερη τιμή τους πρέπει- όταν προβλέπουν - ότι ο εφιάλτης θα φανεί στο τέλος - κ'οι Μήδοι επιτέλους θα διαβούνε "Καβάφης"».
Λίγο μετά τις φονικές μάχες. Από αριστερά, Φράγκος, Μπραουδάκης, Πεπεράς.. Μαζί στο όρυγμα, γλίτωσαν από το θάνατο. Περίπου 100 συμπολεμιστές τους δεν τα κατάφεραν και πέρασαν στο πάνθεον των Ηρώων.
Η περιοχή του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ όπως είναι σήμερα, το οποίο από τις 16 Αυγούστου 1974 βρίσκεται στα χέρια των Τούρκων. Διακρίνονται οι ελάχιστες εγκαταστάσεις που παραμένουν όρθιες, καθώς πριν από λίγα χρόνια οι Τούρκοι γκρέμισαν τις περισσότερες. Ίσως να τους τρόμαζαν ακόμα και τα χαλάσματα...
Το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ αποτελεί ένα σημείο Αναφοράς για τα ελληνικά όπλα. Εκεί, σώθηκε η τιμή της Ελλάδας, καθώς οι γενναίοι υπερασπιστές του παρέμειναν στις θέσεις τους, μέχρι την ύστατη ώρα. Απαγκιστρώθηκαν μόνο όταν έμειναν μόνοι και αβοήθητοι, χωρίς την ελάχιστη υποστήριξη, έστω από το πυροβολικό που τις προηγούμενες ημέρες με τις εύστοχες βολές του προκαλούσε απώλειες στους Τούρκους.
Στα προσκλητήρια νεκρών και αγνοουμένων που γίνονται κάθε χρόνο, οι παρευρισκόμενοι φωνάζουν "Άπαντες Παρόντες". Αυτοί που έμειναν για πάντα στα ματωμένα και σκλαβωμένα χώματα της μαρτυρικής Κύπρου, εξακολουθούν να "ζητούν" μετά από 45 χρόνια δικαίωση και αναγνώριση...
Δείτε το βίντεο:
Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter
Με την ευγενική χορηγία του www.discounthobbyzone.com
Ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα της σχετικά πρόσφατης ιστορικής μας πορείας υπήρξε αναμφισβήτητα η τουρκική εισβολή στη Κύπρο, στις 20 Ιουλίου 1974, και η από τότε κατοχή και συνεχής λεηλασία του 37% της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το καλοκαίρι του 1974, ένα τμήμα του ελληνικού στρατού, η Ελληνική Δύναμη Κύπρου (ΕΛΔΥΚ), η οποία είχε σταλεί στη Κύπρο στις 16 Αυγούστου 1960, με βάση τις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου, βρέθηκε κυριολεκτικά στο μάτι του κυκλώνα των γεγονότων, που σάρωσε τα πάντα στο πέρασμα του. Μόνη και παντελώς αβοήθητη αντιμετώπισε ό,τι πιο εκλεκτό διέθεταν τότε οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις και διεξήγαγε επικούς αγώνες χωρίς να λυγίσει.
Το βιβλίο αυτό είναι μια μαρτυρία για την αυτοθυσία των αξιωματικών και των οπλιτών της ΕΛΔΥΚ οι οποίοι, με το αίμα και τον ιδρώτα τους, πότισαν τη κυπριακή γη.
Σημείωση defenceline.gr: Τα στοιχεία που κατείχε ο συγγραφέας συνδυαζόμενα με τις έντονες εντυπώσεις και ανεξίτηλες μνήμες για τα γεγονότα που έζησε, ως αυτόπτης μάρτυρας, δίνουν τη δυνατότητα για μια σημαντική καταγραφή τόσο της αυτοθυσίας των ανδρών της ΕΛΔΥΚ όσο και των αιτιών που οδήγησαν σε αυτή. Αξίζει να σημειωθεί πως, μέχρι τη στιγμή της έκδοσης της μαρτυρίας του τελευταίου Στρατοπεδάρχη Αντισυνταγματάρχη -τότε- Παναγιώτη Σταυρουλόπουλου, ο οποίος κατέγραψε τα γεγονότα με τη ματιά και το κύρος του επικεφαλής των δυνάμεων αμύνης του στρατοπέδου, το βιβλίο του Ταγματάρχη -τότε- Σπυρίδωνα Δελλή ήταν η μοναδική καταγεγραμμένη μαρτυρία από ανώτερο Αξιωματικό που έλαβε μέρος στην επική μάχη, ως Διοικητής του Λοχου Διοικήσεως Συντάγματος.
Στο βιβλίο ο αναγνώστης μπορεί να αντλήσει πολύτιμα στοιχεία για την στελέχωση της ΕΛΔΥΚ, ενώ ξεχωριστό ενδιαφέρον έχουν οι ονομαστικοί κατάλογοι του μόνιμου προσωπικού (Αξιωματικών, Υπαξιωματικών και Οπλιτών) που ανήκαν στη δύναμη του Λόχου Διοικήσεως, αλλά και η αναλυτική καταγραφή του οπλισμού που έφεραν (αναγράφονται μέχρι και οι αριθμοί σειράς των τυφεκίων και λοιπών όπλων).
Στα παραρτήματα, ξεχωρίζει - πέρα από τις ημερήσιες διαταγές και τα άλλα έγγραφα - η επίσημη Αναφορά του Ταγματάρχη Δελλή για τα γεγονότα του 1974, η οποία υποβλήθηκε κατόπιν διαταγής στα ανώτερα κλιμάκια στις 18 Ιανουαρίου 1975. Επίσης, υπάρχουν οι ένορκες καταθέσεις για τις συνθήκες θανάτου οπλιτών, αλλά και αναλυτικές καταστάσεις με τις συνολικές απώλειες και τους αγνοούμενους της ΕΛΔΥΚ κατά την διάρκεια των πολεμικών επιχειρήσεων. Το βιβλίο πλαισιώνεται από χάρτες και σχεδιαγράμματα που βοηθούν τον αναγνώστη να καταλάβει τις επικρατούσες συνθήκες, την μορφολογία του εδάφους και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες δόθηκε η επική μάχη.
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΤΟ ΑΓΟΡΑΣΕΤΕ ΑΠΟ ΕΔΩ
Συγγραφέας: Σπυρίδων Δελλής, Υποστράτηγος ε.α.
Έκδοση: Παπαζήσης (2012)
ISBN: 978-960-02-2694-2
Περιγραφή: Σελ. 319, μαλακό εξώφυλλο, 24 Χ 17 εκ.
Βιογραφικό
Ο Υποστράτηγος ε.α. Σπυρίδων Δελλής αποφοίτησε ως Ανθυπολοχαγός Πεζικού από τη ΣΣΕ το 1961. Υπηρέτησε στην Ελληνική Δύναμη της Κύπρου (ΕΛΔΥΚ), από το 1973 έως το 1975, με τους βαθμούς του Λοχαγού και του Ταγματάρχου. Έζησε από κοντά τα γεγονότα πριν, κατά και μετά την εισβολή των Τούρκων το 1974. Αργότερα υπηρέτησε σε μονάδες του 'Εβρου, στην 1η Στρατιά, στο ΓΕΣ και στο ΓΕΕΘΑ. Αποφοίτησε από την Ανωτάτη Σχολή Πολέμου, τη Σχολή Διοικήσεως και Επιτελών των Η ΠΑ, τη Σχολή Αμφιβίων Επιχειρήσεων των ΗΠΑ, τη Σχολή Επικοινωνιών των ΗΠΑ και άλλα στρατιωτικά σχολεία. Υλοποίησε, για τον Ελληνικό Στρατό, τη Συνθήκη Μειώσεως των Εξοπλισμών, τη γνωστή CFE (Conventional Forces Europe), που υπογράφηκε το 1990 στη Βιέννη από τις χώρες του ΝΑΤΟ και του Συμφώνου της Βαρσοβίας.
Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter
