Write on Δευτέρα, 30 Δεκεμβρίου 2013 Κατηγορία ΔΙΕΘΝΗ

Τουλάχιστον 70 δημοσιογράφοι έχασαν τη ζωή τους καλύπτοντας τις συγκρούσεις στη Μέση Ανατολή το 2013 με 29 θανάτους να έχουν καταγραφεί μόνο στη Συρία, αναφέρει στην ετήσια έκθεσή της που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα η Επιτροπή για την Προστασία των Δημοσιογράφων (CPJ).

Η έκθεση αναφέρει ότι κατά τη φετινή χρονιά 60 δημοσιογράφοι απήχθησαν στη Συρία «κυρίως από ομάδες ανταρτών» και οι μισοί από αυτούς εξακολουθούν να αγνοούνται κατά την εκπνοή του χρόνου.

Η CPJ, η οποία εδρεύει στη Νέα Υόρκη, προσθέτει ότι ο αριθμός των 70 νεκρών δημοσιογράφων το 2013 είναι μικρότερος από τους 74 που ήταν το 2012. Η οργάνωση εξακολουθεί να ερευνά τις συνθήκες θανάτου άλλων 25 δημοσιογράφων αυτή τη χρονιά.

ΠΗΓΗ

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Παρασκευή, 15 Νοεμβρίου 2013 Κατηγορία ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Ο Παγκύπριος Σύνδεσμος Ελλήνων Αιχμαλώτων εκφράζει την βαθιά θλίψει του για τον θάνατο του Γλαύκου Κληρίδη, ενώ σε ανακοίνωσή του τονίζει τα εξής:

Ο Παγκύπριος Σύνδεσμος Ελλήνων Αιχμαλώτων εκφράζει την βαθιά θλίψει του για τον θάνατο του Γλαύκου Κληρίδη τον οποίο θεωρεί ΠΑΤΕΡΑ ΤΩΝ ΑΙΧΜΑΛΩΤΩΝ γιατί μέσα στην δύνη του πολέμου το 1974 και ανάμεσα σε χιλιάδες άλλα προβλήματα κατόρθωσε να φέρει πίσω στην Κύπρο και στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ όλους του κατεγραμμένους αιχμαλώτους απο τις φυλακές της Τουρκίας.

Η όλη προσπάθεια του συνεχίστηκε και μετά, με την προσωπική του μετάβαση σε ανύποπτο χρόνo στα κατεχόμενα όπου κατόπιν πληροφοριών απελευθέρωσε ή απεγκλώβισε Έλληνες στρατιώτες όπου είχαν αποκοπεί από τα τουρκικά στρατεύματα.

Καλούμε όλους τους αιχμαλώτους του 1974 όπως δώσουν μαζικά το παρών τους στην κηδεία του ΠΑΤΕΡΑ ΜΑΣ!

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Παρασκευή, 15 Νοεμβρίου 2013 Κατηγορία ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Απεβίωσε ο πρώην πρόεδρος της Κύπρου Γλαύκος Κληρίδης, ένα πρόσωπο που διαδραμάτισε κεντρικό ρόλο σε όλη τη μεταπολεμική ιστορία της Κύπρου, από τον απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ και τη Διάσκεψη του Λονδίνου ως την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το σχέδιο Ανάν. Αν και η διαλλακτικότητά του τον οδήγησε κάποιες φορές σε αμφισβητήσιμες επιλογές, ποτέ δεν του αμφισβητήθηκε ο πατριωτισμός και το αίσθημα ευθύνης στις δύσκολες στιγμές.

Ο Γλαύκος Κληρίδης ήταν εκείνος που ανέλαβε καθήκοντα προσωρινού Προέδρου της Δημοκρατίας υπό τραγικές συνθήκες τον Ιούλιο του 1974, μετά την ανατροπή του Μακαρίου και την παραίτηση του Σαμψών, για να σηκώσει το βάρος της διάσωσης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ήταν υπέρμαχος του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου, αλλά ήταν επίσης εκείνος που το 1998, καλύπτοντας γενναιόψυχα την κυβέρνηση Σημίτη που αποφάσισε τη ματαίωση της εγκατάστασης των πυραύλων S-300 στην Κύπρο, ανέλαβε ο ίδιος δημόσια την ευθύνη μιας απόφασης που δεν του ανήκε. Όπως είπε τότε στους Ελλαδίτες συνομιλητές του, δεν έπρεπε οι Κύπριοι να αποκομίσουν την εντύπωση ότι η Ελλάδα εγκατέλειπε την Κύπρο για άλλη μια φορά.

Βιογραφικό

Ο Γλαύκος Κληρίδης γεννήθηκε στη Λευκωσία στις 24 Απριλίου 1919 και σπούδασε στο Παγκύπριο Γυμνάσιο και στην Αγγλία. Κατά την έναρξη του β΄Παγκόσμιου Πολέμου κατατάχτηκε στη RAF, με την οποία πέταξε σε πολεμικές αποστολές ως το 1942, όταν το αεροπλάνο του καταρρίφθηκε στη Γερμανία. Ο ίδιος συνελήφθη αιχμάλωτος και παρέμεινε στην αιχμαλωσία μέχρι το τέλος του πολέμου. Οι πολεμικές υπηρεσίες του κρίθηκαν ως εξαίρετες και διακεκριμένες με Βασιλικό Διάταγμα (δείτε εδώ ένα ενδιαφέρον σχετικό βίντεο).

Σπούδασε νομικά στο "Kings College" του Πανεπιστημίου του Λονδίνου και πήρε τον τίτλο L.L.B. τo 1948, ενώ το 1951 αναγορεύθηκε Barrister-at-Law στο Gray's Ιnn. Από το 1951 μέχρι το 1960 άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου στην Κύπρο.
Κατά τη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα 1955-59 υπηρέτησε στην Ε.Ο.Κ.Α. με το ψευδώνυμο «Υπερείδης» και υπεράσπισε πολλούς αγωνιστές της Ε.Ο.Κ.Α., που είχαν συλληφθεί από τους Άγγλους. Επίσης, ετοίμασε φάκελο για πολλές περιπτώσεις παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τους Άγγλους, τις οποίες παρουσίασε η Ελληνική Κυβέρνηση στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης. Πήρε μέρος στη Διάσκεψη του Λονδίνου το 1959 και κατά τη μεταβατική περίοδο, μεταξύ αποικιακής διακυβέρνησης και ανεξαρτησίας (1959-1960) διετέλεσε Υπουργός Δικαιοσύνης.

Την ίδια περίοδο διατέλεσε αρχηγός της Ελληνικής Κυπριακής Αντιπροσωπείας στη Μικτή Επιτροπή για το Σύνταγμα. Τον Ιούλιο του 1960 εξελέγη μέλος και στη συνέχεια Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας. Στη θέση αυτή παρέμεινε μέχρι τον Ιούλιο του 1976. Σε πολλές περιπτώσεις εξετέλεσε καθήκοντα Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας ως αναπληρωτής του Προέδρου της Δημοκρατίας Αρχιεπισκόπου Μακαρίου κατά τις απουσίες του στο εξωτερικό. Ανέλαβε την αρχηγία της Ελληνικής Κυπριακής Αντιπροσωπείας στη Διάσκεψη του Λονδίνου, που συγκλήθηκε τον Ιανουάριο του 1964 για να μελετήσει το Κυπριακό πρόβλημα.

Στις 23 Ιουλίου 1974, υπό τραγικές για την Κύπρο συνθήκες, λόγω του πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής, ανέλαβε προσωρινά καθήκοντα Προέδρου της Δημοκρατίας, σύμφωνα με τις σχετικές πρόνοιες του Συντάγματος. Τα καθήκοντα αυτά τα άσκησε μέχρι τις 7 Δεκεμβρίου 1974, ημέρα κατά την οποία επανήλθε στην Κύπρο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, ο οποίος, ως γνωστό, είχε εξαναγκασθεί από το πραξικόπημα να την εγκαταλείψει στις 16 Ιουλίου 1974. Τόσο ο ίδιος ο Πρόεδρος Μακάριος, όσο και η Βουλή των Αντιπροσώπων ευχαρίστησαν δημόσια τον Γλαύκο Κληρίδη για το έργο που επιτέλεσε κατά την περίοδο αυτή.

Διατέλεσε Πρόεδρος του Κυπριακού Ερυθρού Σταυρού από το 1961 μέχρι το 1963 και σε αναγνώριση των εξαίρετων υπηρεσιών του, του απονεμήθηκε τιμητική διάκριση και ανακηρύχθηκε ισόβιο μέλος. Το Μάιο του 1976 ίδρυσε το Δημοκρατικό Συναγερμό από επίλεκτα μέλη του Ενιαίου Κόμματος, της Προοδευτικής Παράταξης και του Δημοκρατικού Εθνικού Κόμματος. Κατά τις συζητήσεις του Κυπριακού προβλήματος στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, ο Γλαύκος Κληρίδης εκπροσώπησε την Κύπρο αρκετές φορές. Κατά τις Βουλευτικές εκλογές του 1981, 1985 και 1991, επικεφαλής του Συνδυασμού του Δημοκρατικού Συναγερμού, εξελέγη Βουλευτής Λευκωσίας. Στη Βουλή των Αντιπροσώπων, ως Πρόεδρος του κόμματος, ηγήθηκε της κοινοβουλευτικής ομάδας του Δημοκρατικού Συναγερμού μέχρι της εκλογής του ως Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας στις 14 Φεβρουαρίου 1993.

Μετά την εκλογή του ως Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας του απονεμήθηκαν από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή τα Διάσημα του Μεγαλόσταυρου του Τάγματος του Σωτήρος. Ο Γλαύκος Κληρίδης επανεξελέγη Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας στις 15 Φεβρουαρίου 1998. Έχει δημοσιεύσει το βιβλίο "Η Κατάθεση μου" σε τέσσερις τόμους, καθώς και το βιβλίο "Ντοκουμέντα μιας Εποχής 1993 - 2003".

ΠΗΓΗ

Write on Τρίτη, 22 Οκτωβρίου 2013 Κατηγορία ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΜΗΝΑ
Αποστολή στην Ουκρανία: Γιώργος Ε. Λαμπράκης

Λίγα χιλιόμετρα μακριά από το κοσμοπολίτικο και πολύβουο Κίεβο, την πρωτεύουσα της Ουκρανίας, μια τεράστια έκταση έχει ακόμα στην όψη αλλά και στα σωθικά της το βαθύ σημάδι του πυρηνικού ολέθρου. Έχοντας βιώσει το μεγαλύτερο πυρηνικό δυστύχημα στην ιστορία της Ανθρωπότητας, η περιοχή του Τσερνομπίλ είναι κάτι παραπάνω από μια απαγορευμένη ζώνη.

Έχοντας βιώσει το μεγαλύτερο πυρηνικό δυστύχημα στην ιστορία της Ανθρωπότητας, η περιοχή του Τσερνομπίλ είναι κάτι παραπάνω από μια απαγορευμένη ζώνη.

Με τις εκτιμήσεις για τους σημερινούς κινδύνους που διατρέχει όποιος περάσει τα σημεία ελέγχου και τα μπλόκα της ουκρανικής αστυνομίας να σου αφήνουν μια δόση ανησυχίας, βρεθήκαμε για λίγες ώρες στο "σημείο μηδέν" της μεγαλύτερης περιβαλλοντικής συμφοράς που έχει γνωρίσει ο πλανήτης μας.

Περισσότεροι από 6 εκατομμύρια Ουκρανοί και Λευκορώσοι ζουν αυτή τη στιγμή στις μολυσμένες από τη ραδιενέργεια ζώνες.

Θα χρειαστούν ακόμα εκατοντάδες χρόνια μέχρι να θεωρηθεί φυσιολογική και απολύτως ασφαλής η ζωή στο Τσερνομπίλ και τα περίχωρά του.

Άλλωστε ακόμα και οι σημερινοί αριθμοί δεν σου αφήνουν και πολλά περιθώρια... Περισσότεροι από 6 εκατομμύρια Ουκρανοί και Λευκορώσοι ζουν αυτή τη στιγμή στις μολυσμένες από τη ραδιενέργεια ζώνες, ενώ θα χρειαστούν ακόμα εκατοντάδες χρόνια μέχρι να θεωρηθεί φυσιολογική και απολύτως ασφαλής η ζωή στο Τσερνομπίλ και τα περίχωρά του.

Συνολικά 147 χωριά εγκαταλείφθηκαν και ερήμωσαν στην ευρύτερη περιοχή της Ρωσίας, της Ουκρανίας και της Λευκορωσίας.

Η έκρηξη
Στις 26 Απριλίου 1986, μια προγραμματισμένη δοκιμή του πυρηνικού αντιδραστήρα 4, μια διαδικασία ρουτίνας για το προσωπικό του σταθμού, έμελε να σημαδέψει για πάντα τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων. Η τρομερή έκρηξη, αποτέλεσμα εσφαλμένων ενεργειών που ορισμένες πηγές το αποδίδουν σε εργαζόμενους που δεν είχαν την απαραίτητη εξουσιοδότηση για μια σειρά από κινήσεων, απελευθέρωσε στην ατμόσφαιρα τεράστιες ποσότητες ουρανίου αλλά και προϊόντα της σχάσης από τον πυρήνα του αντιδραστήρα, ενώ οι φλόγες και ο καπνός έφτασαν σε ύψος χιλίων μέτρων!

Για τους χιλιάδες ανθρώπους που βρέθηκαν στην περιοχή την ώρα της έκρηξης και των ημερών ολιγωρίας που ακολούθησαν, ήταν η περιοχή της απόλυτης κόλασης επί της γης...

Από την τεράστια ποσότητα ραδιενέργειας που απελευθερώθηκε στην ατμόσφαιρα (η ραδιενέργεια έφτασε μέχρι και τον Βόρειο Πόλο) μολύνθηκε το 53% των κατοίκων της Ευρώπης και το 36% των πολιτών της Ρωσίας, της Ουκρανίας και της Λευκορωσίας!

Οι 31 εργαζόμενοι που εκείνη την ώρα βρισκόταν στο σημείο της έκρηξης κυριολεκτικά εξαϋλώθηκαν, ενώ οι υπόλοιποι επιχείρησαν να αντιμετωπίσουν την κατάσταση χωρίς κανένα μέτρο αυτοπροστασίας γεγονός που όπως είναι φυσικό στάθηκε μοιραίο για τη ζωή τους... Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στους ηρωικούς πυροσβέστες από τον πυροσβεστικό σταθμό του Τσερνομπίλ, οι οποίοι ρίχθηκαν στη μάχη με τις φλόγες γνωρίζοντας τη μοίρα τους. Σήμερα, ένα μνημείο στο σημείο απ' όπου ξεκίνησαν για να μεταβούν στον πυρηνικό αντιδραστήρα, θυμίζει την θυσία τους.

Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στους ηρωικούς πυροσβέστες από τον πυροσβεστικό σταθμό του Τσερνομπίλ, οι οποίοι ρίχθηκαν στη μάχη με τις φλόγες γνωρίζοντας τη μοίρα τους.

Σήμερα, ένα μνημείο στο σημείο απ' όπου ξεκίνησαν για να μεταβούν στον πυρηνικό αντιδραστήρα, θυμίζει την θυσία τους.

Οι πρώτες ώρες
Το κομμουνιστικό καθεστώς, επιβεβαιώνοντας τον απόλυτο παραλογισμό της εποχής του, προσπάθησε να αποκρύψει το γεγονός, αφήνοντας αβοήθητους χιλιάδες ανθρώπους τα πρώτα κρίσιμα 24ωρα της καταστροφής και ουσιαστικά είναι αυτό που ευθύνεται για τον μεγάλο αριθμό των θυμάτων. 25 χιλιάδες συνολικά στρατιώτες που στάλθηκαν στην περιοχή τις επόμενες ημέρες, έχασαν τη ζωή τους, ενώ μεγάλος ήταν ο αριθμός των νεκρών και στους κόλπους των συνεργείων που επιχείρησαν να ρίξουν νερό και άλλα υλικά στον αντιδραστήρα προκειμένου να δαμάσουν τις φλόγες και να περιορίσουν τη διαρροή.

Συγκλονιστικές εικόνες στον τόπο της απόλυτης καταστροφής...

Ημερολόγιο της εποχής του φοβερού πυρηνικού δυστυχήματος.

Στην πόλη Πρίπιατ, η οποία βρίσκεται σε απόσταση λίγων εκατοντάδων μέτρων από το πυρηνικό εργοστάσιο, ζούσαν -μεταξύ άλλων- και οι 10.000 εργαζόμενοι του σταθμού. Η πόλη ξύπνησε το πρωινό της 26ης Ιουλίου βλέποντας τις εικόνες της καταστροφής, όμως κανείς δεν τους ειδοποίησε για τους κινδύνους που διέτρεχαν.

Στην πόλη Πρίπιατ, η οποία βρίσκεται σε απόσταση λίγων εκατοντάδων μέτρων από το πυρηνικό εργοστάσιο, ζούσαν -μεταξύ άλλων- και οι 10.000 εργαζόμενοι του σταθμού.

Το Πρίπιατ, εγκαταλείφθηκε με μεγάλη καθυστέρηση, με τους αξιωματούχους να λένε στους κατοίκους πως σε τρεις ημέρες θα επέστρεφαν στα σπίτια τους.

Οι άνθρωποι πήγαν κανονικά στις δουλειές τους, τα παιδιά πήγαν στο σχολείο, ενώ τα μικρότερα έπαιζαν μαζί με τις μητέρες τους ανέμελα, στην παιδική χαρά της πόλης, όλοι εκτεθειμένοι στη θανατηφόρα ραδιενέργεια που σημάδεψε για πάντα, τόσο τη δική τους ζωή όσο και των επόμενων γενεών.

Μέρος της ειδικής στολής που φορούσαν τα συνεργεία διάσωσης...

Το εσωτερικό ενός δωματίου στο κεντρικό ξενοδοχείο της πόλης Πρίπιατ, 27 χρόνια μετά την καταστροφή...

Δίχως ίχνος ζωής...

Το εσωτερικό ενός δωματίου στο κεντρικό ξενοδοχείο της πόλης Πρίπιατ, 27 χρόνια μετά την καταστροφή...

Θα περάσουν σχεδόν τρεις ημέρες έως ότου το κομμουνιστικό καθεστώς αποφασίσει να απομακρύνει περισσότερους από 350.000 ανθρώπους από τις μολυσμένες περιοχές. Ήταν όμως πολύ αργά. Το Πρίπιατ, εγκαταλείφθηκε με μεγάλη καθυστέρηση, με τους αξιωματούχους να λένε στους κατοίκους πως σε τρεις ημέρες θα επέστρεφαν στα σπίτια τους.

Η συνολική περιοχή που μολύνθηκε από τη ραδιενέργεια στην Ουκρανία και τις γύρω περιοχές αγγίζει τα 150.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, όσο η μισή έκταση της Ιταλίας.

Η συνολική περιοχή που μολύνθηκε από τη ραδιενέργεια στην Ουκρανία και τις γύρω περιοχές αγγίζει τα 150.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, όσο η μισή έκταση της Ιταλίας.

 

Σήμερα, 27 χρόνια μετά ο χρόνος έχει σταματήσει στην ημέρα του πυρηνικού ολοκαυτώματος ενώ η πόλη – φάντασμα την οποία επισκεφθήκαμε, έχει μετατραπεί σε ένα ιδιόμορφο μνημείο απόλυτης καταστροφής, με εικόνες που μοιάζουν βγαλμένες από τις περιγραφές της Αποκάλυψης. Συνολικά 147 χωριά εγκαταλείφθηκαν και ερήμωσαν στην ευρύτερη περιοχή της Ρωσίας, της Ουκρανίας και της Λευκορωσίας.

Την ώρα που το κομμουνιστικό καθεστώς επιχειρούσε να αποκρύψει την τραγωδία, καταδικάζοντας σε θάνατο τους ίδιους τους πολίτες του, οι τεράστιες ποσότητες ραδιενέργειας που διέρρεαν και μεταφερόταν με τον αέρα σε ολοένα και πιο απομακρυσμένες περιοχές, οι μετρήσεις επιστημονικών οργανισμών άλλων χωρών αποκάλυψαν το έγκλημα.

Στα υπόγεια του κεντρικού ξενοδοχείου στην πόλη Πρίπιατ.

Για τους χιλιάδες ανθρώπους που βρέθηκαν στην περιοχή την ώρα της έκρηξης και των ημερών ολιγωρίας που ακολούθησαν, ήταν η περιοχή της απόλυτης κόλασης επί της γης...

Οι πρώτοι που ειδοποίησαν για την καταστροφή ήταν οι επιστήμονες Σουηδικών σταθμών παρατήρησης και καταγραφής της ραδιενέργειας, οι οποίοι κατέγραψαν ασυνήθιστα υψηλά επίπεδα ραδιενεργής σκόνης στην ατμόσφαιρα.

Θλιβερό απομεινάρι της καταστροφικής κομμουνιστικής περιόδου...

Μέσα από μια γιγαντιαία επιχείρηση, ο πυρηνικός αντιδραστήρας 4 "σφραγίστηκε" με 7.000 τόνους σιδήρου και 400.000 κυβικών μέτρων σιδηροπαγούς σκυροδέματος, προκειμένου να περιοριστεί η διαρροή. Στην προσπάθεια αυτή, οι εργαζόμενοι στο σημείο ήταν καταδικασμένοι από την αρχή, ενώ στην ευρύτερη περιοχή έχουν εγκαταλειφθεί όλα τα εναέρια και επίγεια μέσα που χρησιμοποιήθηκαν από τις αρχές, θλιβερά απομεινάρια πλέον ενός άνισου πολέμου, χαμένου εξ αρχής.

Η μοναδική...εικόνα που μπορεί να καταγράψει κάποιος θέλοντας να αποτυπώσει την ανθρώπινη ύπαρξη, είναι οι ζωγραφιές στους τοίχους...

Κτίρια - φαντάσματα στην πόλη Πρίπιατ.

Η αποκάλυψη της τραγωδίας
Την ώρα που το κομμουνιστικό καθεστώς επιχειρούσε να αποκρύψει την τραγωδία, καταδικάζοντας σε θάνατο τους ίδιους τους πολίτες του, οι τεράστιες ποσότητες ραδιενέργειας που διέρρεαν και μεταφερόταν με τον αέρα σε ολοένα και πιο απομακρυσμένες περιοχές, οι μετρήσεις επιστημονικών οργανισμών άλλων χωρών αποκάλυψαν το έγκλημα. Συγκεκριμένα, οι πρώτοι που ειδοποίησαν για την καταστροφή ήταν οι επιστήμονες Σουηδικών σταθμών παρατήρησης και καταγραφής της ραδιενέργειας, οι οποίοι κατέγραψαν ασυνήθιστα υψηλά επίπεδα ραδιενεργής σκόνης στην ατμόσφαιρα.

Κτίρια - φαντάσματα στην πόλη Πρίπιατ.

Η αντίστροφη μέτρηση για την αποκάλυψη της πραγματικής διάστασης της τραγωδίας είχε ξεκινήσει, όμως ακόμα και τότε οι άφρονες ηγέτες της της Σοβιετικής Ένωσης και τα ανθρωπάκια των πολιτικών επιτροπών του Κομμουνιστικού Κόμματος επιχείρησαν να μετριάσουν τις εντυπώσεις μιλώντας για ένα "μικρό ατύχημα".

Το βιβλίο κρατήσεων στο ξενοδοχείο του Πρίπιατ!

Το σήμα κατατεθέν της πόλης, η τεράστια ρόδα στην παιδική χαρά του Πρίπιατ.

Σήμερα όλοι γνωρίζουν:
-Περισσότερο από το 40% της έκτασης Ευρώπης δέχθηκε τα ραδιενεργά στοιχεία που διέρρευσαν στην ατμόσφαιρα.
-Από την τεράστια ποσότητα ραδιενέργειας που απελευθερώθηκε στην ατμόσφαιρα (η ραδιενέργεια έφτασε μέχρι και τον Βόρειο Πόλο) μολύνθηκε το 53% των κατοίκων της Ευρώπης και το 36% των πολιτών της Ρωσίας, της Ουκρανίας και της Λευκορωσίας!
-Η συνολική περιοχή που μολύνθηκε από τη ραδιενέργεια στην Ουκρανία και τις γύρω περιοχές αγγίζει τα 150.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, όσο η μισή έκταση της Ιταλίας.
-Επηρεάστηκε ανεπανόρθωτα η χλωρίδα και η πανίδα σε μια τεράστια έκταση, χωρίς κανείς να μπορεί να εκτιμήσει πόσες δεκαετίες θα απαιτηθούν για να επανέλθει (;) η ζωή και η φύση στους πρότερους ρυθμούς.
-Έκθεση του ΟΗΕ μιλά για 40.000 θανάτους.
-Έκθεση της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών της Λευκορωσίας ανεβάζει των αριθμό των θυμάτων στις 93.000.
-Αντίστοιχη έρευνα των ρωσικών επιστημονικών αρχών μιλά για 140.000 νεκρούς, υπολογίζοντας και τη ραγδαία αύξηση των κρουσμάτων καρκίνου.

Ο ορισμός της έννοιας "δηλητηριασμένα μανιτάρια"...

Το έγκλημα του καθεστώτος δεν είχε τέλος, καθώς ακόμα και μετά την έκρηξη και την διαρροή ραδιενέργειας, οι πολίτες και τα μικρά παιδιά παρέμεναν στη πόλη, καταδικασμένα σε θάνατο.

Καταστροφή και εγκατάλειψη παντού...

Ανυπολόγιστος είναι ο αριθμός των τερατογεννέσεων, των δυσπλασιών και των προβλημάτων που προκάλεσε η ραδιενέργεια στα παιδιά που γεννήθηκαν μετά την τραγωδία του Τσερνομπίλ.

Κάποτε αυτός ο χώρος ήταν γεμάτος ζωή και χαρούμενες παιδικές φωνές...

Το Τσερνομπίλ σήμερα
Θα περίμενε κανείς, πως το πυρηνικό ολοκαύτωμα του 1986, οι εκατόμβες των θυμάτων και ανυπολόγιστες συνέπειες στους ανθρώπους και στο περιβάλλον θα έβαζαν άμεσα τέλος στην λειτουργία του πυρηνικού σταθμού. Οι μεγάλες ενεργειακές ανάγκες της Ουκρανίας, αλλά και τα δεδομένα που προέκυψαν μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, δεν επέτρεψαν να συμβεί το αυτονόητο.

Το μνημείο και στο βάθος ο μοιραίος πυρηνικός αντιδραστήρας ν.4 του εργοστασίου στο Τσερνομπίλ.

Η λειτουργία του πυρηνικού σταθμού συνεχίστηκε για άλλα 14 (!) χρόνια σε μια επικίνδυνη ακροβασία μεταξύ της αντιμετώπισης της καταστροφής και της αποτροπής μιας παρόμοιας τραγωδίας. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός πως στο ίδιο κτιριακό σύμπλεγμα του αντιδραστήρα 4, βρίσκεται και ο αντιδραστήρας 3, ο οποίος λειτουργούσε μέχρι το 2000, οπότε κάτω από το βάρος των πιέσεων της διεθνούς κοινότητας το πυρηνικό εργοστάσιο του Τσερνομπίλ και οι τρεις πεπαλαιωμένοι αντιδραστήρες σταμάτησαν να λειτουργούν.

Οι εργαζόμενοι επιχειρούν κάτω από αντίξοες συνθήκες ενώ πολύ συχνά υποβάλλονται σε εξετάσεις υπό τον φόβο της ραδιενέργειας...

Μέσα στα 13 χρόνια που έχουν ακολουθήσει, οι προσπάθειες για την αντιμετώπιση των συνεπειών της τραγωδίας του 1986 συνεχίζονται αργά αλλά σταθερά. Ο στόχος των επιστημόνων, διττός. Από τη μια να περιορίσουν την διαρροή στον τόπο του ατυχήματος και από την άλλη η ελαχιστοποίηση των πιθανοτήτων πρόκλησης ενός ακόμα ατυχήματος στους υπόλοιπους αντιδραστήρες. Η έλλειψη επαρκούς χρηματοδότησης αλλά και η δυσκολία του εγχειρήματος, δεν έχουν φέρει ακόμα το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Ο πυρηνικός αντιδραστήρας ν. 4 του εργοστασίου του Τσερνομπίλ όπου σημειώθηκε το μεγαλύτερο πυρηνικό ολοκαύτωμα στην ιστορία της ανθρωπότητας!

 

Τα τελευταία χρόνια, μέσα από μια διακρατική σύμπραξη μεταξύ της Ουκρανίας, της Γαλλίας, της Τουρκία και άλλων χωρών, στο χώρο του Τσερνομπίλ στήνεται μια γιγαντιαία μεταλλική κατασκευή, η οποία μετά την ολοκλήρωσή της θα μετακινηθεί πάνω από τον πυρηνικό αντιδραστήρα 4, ο οποίος θα καλυφθεί πλήρως. Τα ραδιενεργά υλικά απομακρύνονται με ιδιαίτερη προσοχή και αποθηκεύονται. Παράλληλα, μέσα στις επόμενες δεκαετίες, η επιστημονική κοινότητα θα πρέπει να βρει τον τρόπο ώστε να καταστραφούν ολοκληρωτικά τα ραδιενεργά αυτά υπολείμματα.

Στο χώρο του Τσερνομπίλ στήνεται μια γιγαντιαία μεταλλική κατασκευή, η οποία μετά την ολοκλήρωσή της θα μετακινηθεί πάνω από τον πυρηνικό αντιδραστήρα 4, ο οποίος θα καλυφθεί πλήρως.

Παράλληλα με το επιστημονικό και τεχνολογικό κομμάτι, οι Ουκρανοί έχουν ξεκινήσει και μια αντίστοιχη επιχείρηση στον τομέα των εντυπώσεων και της αλλαγής τους κλίματος που επικρατεί στην διεθνή κοινότητα. Μέσω ειδικών αδειών που δίνονται σε ξένες αντιπροσωπείες να επισκεφθούν την περιοχή και να καταγράψουν τις εικόνες καταστροφής αλλά και τις προσπάθειες για την αντιμετώπισης των συνεπειών της τραγωδίας, οι Ουκρανοί θέλουν να δείξουν στον υπόλοιπο κόσμο πως τα χειρότερα πέρασαν...

Οι Ουκρανοί έχουν ξεκινήσει και μια αντίστοιχη επιχείρηση στον τομέα των εντυπώσεων και της αλλαγής τους κλίματος που επικρατεί στην διεθνή κοινότητα.

Η προσπάθειά τους είναι το ίδιο δύσκολη όσο και αυτή των επιστημόνων που μετά από 27 χρόνια επιχειρούν να δαμάσουν τον εφιάλτη της ραδιενέργειας και να δώσουν στην περιοχή μια ευκαιρία για να αναγεννηθεί, έστω κι αν τα αποτελέσματα θα γίνουν ορατά από τις μελλοντικές μελλοντικές γενιές. Ευχή όλων; Να τα καταφέρουν...

Ο Γιώργος Ε. Λαμπράκης, στο πυρηνικό εργοστάσιο του Τσερνόμπιλ για το defenceline.gr

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ενημερωθείτε για την Άμυνα και την Ασφάλεια!

Write on Σάββατο, 19 Οκτωβρίου 2013 Κατηγορία ΔΙΑΦΟΡΑ
Αποστολή στην Ουκρανία: Γιώργος Ε. Λαμπράκης

Λίγα χιλιόμετρα μακριά από το κοσμοπολίτικο και πολύβουο Κίεβο, την πρωτεύουσα της Ουκρανίας, μια τεράστια έκταση έχει ακόμα στην όψη αλλά και στα σωθικά της το βαθύ σημάδι του πυρηνικού ολέθρου. Έχοντας βιώσει το μεγαλύτερο πυρηνικό δυστύχημα στην ιστορία της Ανθρωπότητας, η περιοχή του Τσερνομπίλ είναι κάτι παραπάνω από μια απαγορευμένη ζώνη.

Έχοντας βιώσει το μεγαλύτερο πυρηνικό δυστύχημα στην ιστορία της Ανθρωπότητας, η περιοχή του Τσερνομπίλ είναι κάτι παραπάνω από μια απαγορευμένη ζώνη.

Με τις εκτιμήσεις για τους σημερινούς κινδύνους που διατρέχει όποιος περάσει τα σημεία ελέγχου και τα μπλόκα της ουκρανικής αστυνομίας να σου αφήνουν μια δόση ανησυχίας, βρεθήκαμε για λίγες ώρες στο "σημείο μηδέν" της μεγαλύτερης περιβαλλοντικής συμφοράς που έχει γνωρίσει ο πλανήτης μας.

Περισσότεροι από 6 εκατομμύρια Ουκρανοί και Λευκορώσοι ζουν αυτή τη στιγμή στις μολυσμένες από τη ραδιενέργεια ζώνες.

Θα χρειαστούν ακόμα εκατοντάδες χρόνια μέχρι να θεωρηθεί φυσιολογική και απολύτως ασφαλής η ζωή στο Τσερνομπίλ και τα περίχωρά του.

Άλλωστε ακόμα και οι σημερινοί αριθμοί δεν σου αφήνουν και πολλά περιθώρια... Περισσότεροι από 6 εκατομμύρια Ουκρανοί και Λευκορώσοι ζουν αυτή τη στιγμή στις μολυσμένες από τη ραδιενέργεια ζώνες, ενώ θα χρειαστούν ακόμα εκατοντάδες χρόνια μέχρι να θεωρηθεί φυσιολογική και απολύτως ασφαλής η ζωή στο Τσερνομπίλ και τα περίχωρά του.

Συνολικά 147 χωριά εγκαταλείφθηκαν και ερήμωσαν στην ευρύτερη περιοχή της Ρωσίας, της Ουκρανίας και της Λευκορωσίας.

Η έκρηξη
Στις 26 Απριλίου 1986, μια προγραμματισμένη δοκιμή του πυρηνικού αντιδραστήρα 4, μια διαδικασία ρουτίνας για το προσωπικό του σταθμού, έμελε να σημαδέψει για πάντα τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων. Η τρομερή έκρηξη, αποτέλεσμα εσφαλμένων ενεργειών που ορισμένες πηγές το αποδίδουν σε εργαζόμενους που δεν είχαν την απαραίτητη εξουσιοδότηση για μια σειρά από κινήσεων, απελευθέρωσε στην ατμόσφαιρα τεράστιες ποσότητες ουρανίου αλλά και προϊόντα της σχάσης από τον πυρήνα του αντιδραστήρα, ενώ οι φλόγες και ο καπνός έφτασαν σε ύψος χιλίων μέτρων!

Για τους χιλιάδες ανθρώπους που βρέθηκαν στην περιοχή την ώρα της έκρηξης και των ημερών ολιγωρίας που ακολούθησαν, ήταν η περιοχή της απόλυτης κόλασης επί της γης...

Από την τεράστια ποσότητα ραδιενέργειας που απελευθερώθηκε στην ατμόσφαιρα (η ραδιενέργεια έφτασε μέχρι και τον Βόρειο Πόλο) μολύνθηκε το 53% των κατοίκων της Ευρώπης και το 36% των πολιτών της Ρωσίας, της Ουκρανίας και της Λευκορωσίας!

Οι 31 εργαζόμενοι που εκείνη την ώρα βρισκόταν στο σημείο της έκρηξης κυριολεκτικά εξαϋλώθηκαν, ενώ οι υπόλοιποι επιχείρησαν να αντιμετωπίσουν την κατάσταση χωρίς κανένα μέτρο αυτοπροστασίας γεγονός που όπως είναι φυσικό στάθηκε μοιραίο για τη ζωή τους... Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στους ηρωικούς πυροσβέστες από τον πυροσβεστικό σταθμό του Τσερνομπίλ, οι οποίοι ρίχθηκαν στη μάχη με τις φλόγες γνωρίζοντας τη μοίρα τους. Σήμερα, ένα μνημείο στο σημείο απ' όπου ξεκίνησαν για να μεταβούν στον πυρηνικό αντιδραστήρα, θυμίζει την θυσία τους.

Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στους ηρωικούς πυροσβέστες από τον πυροσβεστικό σταθμό του Τσερνομπίλ, οι οποίοι ρίχθηκαν στη μάχη με τις φλόγες γνωρίζοντας τη μοίρα τους.

Σήμερα, ένα μνημείο στο σημείο απ' όπου ξεκίνησαν για να μεταβούν στον πυρηνικό αντιδραστήρα, θυμίζει την θυσία τους.

Οι πρώτες ώρες
Το κομμουνιστικό καθεστώς, επιβεβαιώνοντας τον απόλυτο παραλογισμό της εποχής του, προσπάθησε να αποκρύψει το γεγονός, αφήνοντας αβοήθητους χιλιάδες ανθρώπους τα πρώτα κρίσιμα 24ωρα της καταστροφής και ουσιαστικά είναι αυτό που ευθύνεται για τον μεγάλο αριθμό των θυμάτων. 25 χιλιάδες συνολικά στρατιώτες που στάλθηκαν στην περιοχή τις επόμενες ημέρες, έχασαν τη ζωή τους, ενώ μεγάλος ήταν ο αριθμός των νεκρών και στους κόλπους των συνεργείων που επιχείρησαν να ρίξουν νερό και άλλα υλικά στον αντιδραστήρα προκειμένου να δαμάσουν τις φλόγες και να περιορίσουν τη διαρροή.

Συγκλονιστικές εικόνες στον τόπο της απόλυτης καταστροφής...

Ημερολόγιο της εποχής του φοβερού πυρηνικού δυστυχήματος.

Στην πόλη Πρίπιατ, η οποία βρίσκεται σε απόσταση λίγων εκατοντάδων μέτρων από το πυρηνικό εργοστάσιο, ζούσαν -μεταξύ άλλων- και οι 10.000 εργαζόμενοι του σταθμού. Η πόλη ξύπνησε το πρωινό της 26ης Ιουλίου βλέποντας τις εικόνες της καταστροφής, όμως κανείς δεν τους ειδοποίησε για τους κινδύνους που διέτρεχαν.

Στην πόλη Πρίπιατ, η οποία βρίσκεται σε απόσταση λίγων εκατοντάδων μέτρων από το πυρηνικό εργοστάσιο, ζούσαν -μεταξύ άλλων- και οι 10.000 εργαζόμενοι του σταθμού.

Το Πρίπιατ, εγκαταλείφθηκε με μεγάλη καθυστέρηση, με τους αξιωματούχους να λένε στους κατοίκους πως σε τρεις ημέρες θα επέστρεφαν στα σπίτια τους.

Οι άνθρωποι πήγαν κανονικά στις δουλειές τους, τα παιδιά πήγαν στο σχολείο, ενώ τα μικρότερα έπαιζαν μαζί με τις μητέρες τους ανέμελα, στην παιδική χαρά της πόλης, όλοι εκτεθειμένοι στη θανατηφόρα ραδιενέργεια που σημάδεψε για πάντα, τόσο τη δική τους ζωή όσο και των επόμενων γενεών.

Μέρος της ειδικής στολής που φορούσαν τα συνεργεία διάσωσης...

Το εσωτερικό ενός δωματίου στο κεντρικό ξενοδοχείο της πόλης Πρίπιατ, 27 χρόνια μετά την καταστροφή...

Δίχως ίχνος ζωής...

Το εσωτερικό ενός δωματίου στο κεντρικό ξενοδοχείο της πόλης Πρίπιατ, 27 χρόνια μετά την καταστροφή...

Θα περάσουν σχεδόν τρεις ημέρες έως ότου το κομμουνιστικό καθεστώς αποφασίσει να απομακρύνει περισσότερους από 350.000 ανθρώπους από τις μολυσμένες περιοχές. Ήταν όμως πολύ αργά. Το Πρίπιατ, εγκαταλείφθηκε με μεγάλη καθυστέρηση, με τους αξιωματούχους να λένε στους κατοίκους πως σε τρεις ημέρες θα επέστρεφαν στα σπίτια τους.

Η συνολική περιοχή που μολύνθηκε από τη ραδιενέργεια στην Ουκρανία και τις γύρω περιοχές αγγίζει τα 150.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, όσο η μισή έκταση της Ιταλίας.

Η συνολική περιοχή που μολύνθηκε από τη ραδιενέργεια στην Ουκρανία και τις γύρω περιοχές αγγίζει τα 150.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, όσο η μισή έκταση της Ιταλίας.

 

Σήμερα, 27 χρόνια μετά ο χρόνος έχει σταματήσει στην ημέρα του πυρηνικού ολοκαυτώματος ενώ η πόλη – φάντασμα την οποία επισκεφθήκαμε, έχει μετατραπεί σε ένα ιδιόμορφο μνημείο απόλυτης καταστροφής, με εικόνες που μοιάζουν βγαλμένες από τις περιγραφές της Αποκάλυψης. Συνολικά 147 χωριά εγκαταλείφθηκαν και ερήμωσαν στην ευρύτερη περιοχή της Ρωσίας, της Ουκρανίας και της Λευκορωσίας.

Την ώρα που το κομμουνιστικό καθεστώς επιχειρούσε να αποκρύψει την τραγωδία, καταδικάζοντας σε θάνατο τους ίδιους τους πολίτες του, οι τεράστιες ποσότητες ραδιενέργειας που διέρρεαν και μεταφερόταν με τον αέρα σε ολοένα και πιο απομακρυσμένες περιοχές, οι μετρήσεις επιστημονικών οργανισμών άλλων χωρών αποκάλυψαν το έγκλημα.

Στα υπόγεια του κεντρικού ξενοδοχείου στην πόλη Πρίπιατ.

Για τους χιλιάδες ανθρώπους που βρέθηκαν στην περιοχή την ώρα της έκρηξης και των ημερών ολιγωρίας που ακολούθησαν, ήταν η περιοχή της απόλυτης κόλασης επί της γης...

Οι πρώτοι που ειδοποίησαν για την καταστροφή ήταν οι επιστήμονες Σουηδικών σταθμών παρατήρησης και καταγραφής της ραδιενέργειας, οι οποίοι κατέγραψαν ασυνήθιστα υψηλά επίπεδα ραδιενεργής σκόνης στην ατμόσφαιρα.

Θλιβερό απομεινάρι της καταστροφικής κομμουνιστικής περιόδου...

Μέσα από μια γιγαντιαία επιχείρηση, ο πυρηνικός αντιδραστήρας 4 "σφραγίστηκε" με 7.000 τόνους σιδήρου και 400.000 κυβικών μέτρων σιδηροπαγούς σκυροδέματος, προκειμένου να περιοριστεί η διαρροή. Στην προσπάθεια αυτή, οι εργαζόμενοι στο σημείο ήταν καταδικασμένοι από την αρχή, ενώ στην ευρύτερη περιοχή έχουν εγκαταλειφθεί όλα τα εναέρια και επίγεια μέσα που χρησιμοποιήθηκαν από τις αρχές, θλιβερά απομεινάρια πλέον ενός άνισου πολέμου, χαμένου εξ αρχής.

Η μοναδική...εικόνα που μπορεί να καταγράψει κάποιος θέλοντας να αποτυπώσει την ανθρώπινη ύπαρξη, είναι οι ζωγραφιές στους τοίχους...

Κτίρια - φαντάσματα στην πόλη Πρίπιατ.

Η αποκάλυψη της τραγωδίας
Την ώρα που το κομμουνιστικό καθεστώς επιχειρούσε να αποκρύψει την τραγωδία, καταδικάζοντας σε θάνατο τους ίδιους τους πολίτες του, οι τεράστιες ποσότητες ραδιενέργειας που διέρρεαν και μεταφερόταν με τον αέρα σε ολοένα και πιο απομακρυσμένες περιοχές, οι μετρήσεις επιστημονικών οργανισμών άλλων χωρών αποκάλυψαν το έγκλημα. Συγκεκριμένα, οι πρώτοι που ειδοποίησαν για την καταστροφή ήταν οι επιστήμονες Σουηδικών σταθμών παρατήρησης και καταγραφής της ραδιενέργειας, οι οποίοι κατέγραψαν ασυνήθιστα υψηλά επίπεδα ραδιενεργής σκόνης στην ατμόσφαιρα.

Κτίρια - φαντάσματα στην πόλη Πρίπιατ.

Η αντίστροφη μέτρηση για την αποκάλυψη της πραγματικής διάστασης της τραγωδίας είχε ξεκινήσει, όμως ακόμα και τότε οι άφρονες ηγέτες της της Σοβιετικής Ένωσης και τα ανθρωπάκια των πολιτικών επιτροπών του Κομμουνιστικού Κόμματος επιχείρησαν να μετριάσουν τις εντυπώσεις μιλώντας για ένα "μικρό ατύχημα".

Το βιβλίο κρατήσεων στο ξενοδοχείο του Πρίπιατ!

Το σήμα κατατεθέν της πόλης, η τεράστια ρόδα στην παιδική χαρά του Πρίπιατ.

Σήμερα όλοι γνωρίζουν:
-Περισσότερο από το 40% της έκτασης Ευρώπης δέχθηκε τα ραδιενεργά στοιχεία που διέρρευσαν στην ατμόσφαιρα.
-Από την τεράστια ποσότητα ραδιενέργειας που απελευθερώθηκε στην ατμόσφαιρα (η ραδιενέργεια έφτασε μέχρι και τον Βόρειο Πόλο) μολύνθηκε το 53% των κατοίκων της Ευρώπης και το 36% των πολιτών της Ρωσίας, της Ουκρανίας και της Λευκορωσίας!
-Η συνολική περιοχή που μολύνθηκε από τη ραδιενέργεια στην Ουκρανία και τις γύρω περιοχές αγγίζει τα 150.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, όσο η μισή έκταση της Ιταλίας.
-Επηρεάστηκε ανεπανόρθωτα η χλωρίδα και η πανίδα σε μια τεράστια έκταση, χωρίς κανείς να μπορεί να εκτιμήσει πόσες δεκαετίες θα απαιτηθούν για να επανέλθει (;) η ζωή και η φύση στους πρότερους ρυθμούς.
-Έκθεση του ΟΗΕ μιλά για 40.000 θανάτους.
-Έκθεση της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών της Λευκορωσίας ανεβάζει των αριθμό των θυμάτων στις 93.000.
-Αντίστοιχη έρευνα των ρωσικών επιστημονικών αρχών μιλά για 140.000 νεκρούς, υπολογίζοντας και τη ραγδαία αύξηση των κρουσμάτων καρκίνου.

Ο ορισμός της έννοιας "δηλητηριασμένα μανιτάρια"...

Το έγκλημα του καθεστώτος δεν είχε τέλος, καθώς ακόμα και μετά την έκρηξη και την διαρροή ραδιενέργειας, οι πολίτες και τα μικρά παιδιά παρέμεναν στη πόλη, καταδικασμένα σε θάνατο.

Καταστροφή και εγκατάλειψη παντού...

Ανυπολόγιστος είναι ο αριθμός των τερατογεννέσεων, των δυσπλασιών και των προβλημάτων που προκάλεσε η ραδιενέργεια στα παιδιά που γεννήθηκαν μετά την τραγωδία του Τσερνομπίλ.

Κάποτε αυτός ο χώρος ήταν γεμάτος ζωή και χαρούμενες παιδικές φωνές...

Το Τσερνομπίλ σήμερα
Θα περίμενε κανείς, πως το πυρηνικό ολοκαύτωμα του 1986, οι εκατόμβες των θυμάτων και ανυπολόγιστες συνέπειες στους ανθρώπους και στο περιβάλλον θα έβαζαν άμεσα τέλος στην λειτουργία του πυρηνικού σταθμού. Οι μεγάλες ενεργειακές ανάγκες της Ουκρανίας, αλλά και τα δεδομένα που προέκυψαν μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, δεν επέτρεψαν να συμβεί το αυτονόητο.

Το μνημείο και στο βάθος ο μοιραίος πυρηνικός αντιδραστήρας ν.4 του εργοστασίου στο Τσερνομπίλ.

Η λειτουργία του πυρηνικού σταθμού συνεχίστηκε για άλλα 14 (!) χρόνια σε μια επικίνδυνη ακροβασία μεταξύ της αντιμετώπισης της καταστροφής και της αποτροπής μιας παρόμοιας τραγωδίας. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός πως στο ίδιο κτιριακό σύμπλεγμα του αντιδραστήρα 4, βρίσκεται και ο αντιδραστήρας 3, ο οποίος λειτουργούσε μέχρι το 2000, οπότε κάτω από το βάρος των πιέσεων της διεθνούς κοινότητας το πυρηνικό εργοστάσιο του Τσερνομπίλ και οι τρεις πεπαλαιωμένοι αντιδραστήρες σταμάτησαν να λειτουργούν.

Οι εργαζόμενοι επιχειρούν κάτω από αντίξοες συνθήκες ενώ πολύ συχνά υποβάλλονται σε εξετάσεις υπό τον φόβο της ραδιενέργειας...

Μέσα στα 13 χρόνια που έχουν ακολουθήσει, οι προσπάθειες για την αντιμετώπιση των συνεπειών της τραγωδίας του 1986 συνεχίζονται αργά αλλά σταθερά. Ο στόχος των επιστημόνων, διττός. Από τη μια να περιορίσουν την διαρροή στον τόπο του ατυχήματος και από την άλλη η ελαχιστοποίηση των πιθανοτήτων πρόκλησης ενός ακόμα ατυχήματος στους υπόλοιπους αντιδραστήρες. Η έλλειψη επαρκούς χρηματοδότησης αλλά και η δυσκολία του εγχειρήματος, δεν έχουν φέρει ακόμα το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Ο πυρηνικός αντιδραστήρας ν. 4 του εργοστασίου του Τσερνομπίλ όπου σημειώθηκε το μεγαλύτερο πυρηνικό ολοκαύτωμα στην ιστορία της ανθρωπότητας!

 

Τα τελευταία χρόνια, μέσα από μια διακρατική σύμπραξη μεταξύ της Ουκρανίας, της Γαλλίας, της Τουρκία και άλλων χωρών, στο χώρο του Τσερνομπίλ στήνεται μια γιγαντιαία μεταλλική κατασκευή, η οποία μετά την ολοκλήρωσή της θα μετακινηθεί πάνω από τον πυρηνικό αντιδραστήρα 4, ο οποίος θα καλυφθεί πλήρως. Τα ραδιενεργά υλικά απομακρύνονται με ιδιαίτερη προσοχή και αποθηκεύονται. Παράλληλα, μέσα στις επόμενες δεκαετίες, η επιστημονική κοινότητα θα πρέπει να βρει τον τρόπο ώστε να καταστραφούν ολοκληρωτικά τα ραδιενεργά αυτά υπολείμματα.

Στο χώρο του Τσερνομπίλ στήνεται μια γιγαντιαία μεταλλική κατασκευή, η οποία μετά την ολοκλήρωσή της θα μετακινηθεί πάνω από τον πυρηνικό αντιδραστήρα 4, ο οποίος θα καλυφθεί πλήρως.

Παράλληλα με το επιστημονικό και τεχνολογικό κομμάτι, οι Ουκρανοί έχουν ξεκινήσει και μια αντίστοιχη επιχείρηση στον τομέα των εντυπώσεων και της αλλαγής τους κλίματος που επικρατεί στην διεθνή κοινότητα. Μέσω ειδικών αδειών που δίνονται σε ξένες αντιπροσωπείες να επισκεφθούν την περιοχή και να καταγράψουν τις εικόνες καταστροφής αλλά και τις προσπάθειες για την αντιμετώπισης των συνεπειών της τραγωδίας, οι Ουκρανοί θέλουν να δείξουν στον υπόλοιπο κόσμο πως τα χειρότερα πέρασαν...

Οι Ουκρανοί έχουν ξεκινήσει και μια αντίστοιχη επιχείρηση στον τομέα των εντυπώσεων και της αλλαγής τους κλίματος που επικρατεί στην διεθνή κοινότητα.

Η προσπάθειά τους είναι το ίδιο δύσκολη όσο και αυτή των επιστημόνων που μετά από 27 χρόνια επιχειρούν να δαμάσουν τον εφιάλτη της ραδιενέργειας και να δώσουν στην περιοχή μια ευκαιρία για να αναγεννηθεί, έστω κι αν τα αποτελέσματα θα γίνουν ορατά από τις μελλοντικές μελλοντικές γενιές. Ευχή όλων; Να τα καταφέρουν...

Ο Γιώργος Ε. Λαμπράκης, στο πυρηνικό εργοστάσιο του Τσερνόμπιλ για το defenceline.gr

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ενημερωθείτε για την Άμυνα και την Ασφάλεια!