Write on Σάββατο, 14 Μαρτίου 2015 Κατηγορία ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Σφοδρή επίθεση εναντίον του Σταύρου Θεοδωράκη εξαπέλυσαν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες Χανίων με αφορμή τη δήλωση του προέδρου του "Ποταμιού" μέσα από την οποία χαρακτήρισε τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων "πράξη φασισμού". Στη σχετική ανακοίνωση που καταλήγει με τη "βαριά" φράση, "η Ντροπή δεν μπορεί να είναι δουλειά!", οι ΑΝΕΛ Χανίων αναφέρουν:

Με μεγάλο ενδιαφέρον παρακολουθήσαμε τις χθεσινές δηλώσεις του συντοπίτη μας, επικεφαλής του Ποταμιού και Βουλευτή Χανίων κ. Σταύρου Θεοδωράκη, στο περιστύλιο της Βουλής.

Ο κ. Θεοδωράκης, δήλωσε ότι η διεκδίκηση των πολεμικών επανορθώσεων και του αναγκαστικού κατοχικού δανείου, απο την Γερμανία, είναι "πράξη φασισμού" !

Αναρωτιόμαστε λοιπόν τα εξής:

Θεωρεί ο κ. Θεοδωράκης ότι αυτή η θέση του Ποταμιού εκφράζει την άποψη των ψηφοφόρων του, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται και 152 άτομα από το Κοντομαρί, την Κάνδανο και τον Σκινέ;

Έχει το σθένος ο κ. Θεοδωράκης, αυτό που είπε στο περιστύλιο της βουλής, απευθυνόμενος σε δημοσιογράφους, να το πει στις πλατείες αυτών των χωριών, απευθυνόμενος στους κατοίκους τους;

Σε περίπου δυο μήνες από τώρα, θα πραγματοποιηθούν εδώ στα Χανιά οι εκδηλώσεις για την Μάχη της Κρήτης! Έχει σκοπό ο κ. Θεοδωράκης να παρευρεθεί στις εκδηλώσεις ως τοπικός βουλευτής; Και αν ναι, εκπροσωπώντας ποιον; Αυτούς που τον έστειλαν στην βουλή ή τα αφεντικά του και τα συμφέροντα τους;

Θα θέλαμε τέλος να υπενθυμίσουμε στον κ. Θεοδωράκη ότι είναι βουλευτής Χανίων και αφεντικό του πλέον, είναι ο λαός των Χανίων!

Το γεγονός ότι και οι τρεις στις τρεις ερωτήσεις που έχει καταθέσει στην Βουλή έχουν να κάνουν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, με τον Μπόμπολα, δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο.

Κ. Θεοδωράκη, η δουλειά δεν είναι ντροπή! Αλλά η ντροπή, δεν μπορεί να είναι δουλειά!

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Παρασκευή, 13 Μαρτίου 2015 Κατηγορία ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Την Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού επισκέφθηκε σήμερα Παρασκευή 13 Μαρτίου 2015 ο Αναπληρωτής Υπουργός Εθνικής Άμυνας Κώστας Ησυχος. Ο ΑΝΥΕΘΑ ενημερώθηκε για το έργο που επιτελείται και ξεναγήθηκε στο χώρο του αρχείο της ΔΙΣ όπου φυλάσσονται τα μικροφίλμς με τα αρχεία της Βέρμαχτ της περιόδου της γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα. Στο συγκεκριμένο αρχείο περιέχονται πάνω από 400 χιλιάδες σελίδες και σύντομα ολοκληρώνεται η ψηφιοποίησή του ώστε να ακολουθήσει επιστημονική επεξεργασία και να αξιοποιηθεί στην κατεύθυνση της τεκμηρίωσης των ελληνικών απαιτήσεων για τις γερμανικές οφειλές της περιόδου 1941-1944.

Τον ΑΝΥΕΘΑ υποδέχθηκε ο υπαρχηγός του ΓΕΣ Αντιστράτηγος Ανδρέας Ηλιόπουλος και τον ξενάγησαν στους χώρους της ΔΙΣ ο διευθυντής της ταξίαρχος Νικόλαος Δελατόλας και ο υποδιευθυντής συνταγματάρχης Ιωάννης Γεμενετζής.

1 arxeio

Ο ΑΝΥΕΘΑ μιλώντας στη συνέχεια προς τους δημοσιογράφους τόνισε ανάμεσα στα άλλα:

«Είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε από κοντά και να ξεναγηθούμε σε αυτό το ιστορικό κτίριο που εμπεριέχει ένα κομμάτι της ιστορίας του λαού μας. Οι σημερινές συνθήκες απαιτούν το έργο αυτό να διαχυθεί σε όλους αυτούς που αναζητούν γνώση και τεκμηρίωση της ιστορικής αλήθειας. Μια ιστορική αλήθεια που στις μέρες μας, δυστυχώς δεν έχει δει άπλετο φως ιδιαίτερα σε ότι αφορά τις γερμανικές οφειλές προς τη χώρα μας από την περίοδο της ναζιστικής κατοχής του 1941-1944.

Είχα την ευκαιρία να επισκεφθώ το υπόγειο του κτιρίου. Είδα αυτά τα σπάνια και ανεκτίμητα μικροφίλμ τα οποία ήρθαν στην κατοχή των Ενόπλων Δυνάμεων και της Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού και αριθμούν πάνω από 400 χιλιάδες έγγραφα τα οποία έχουν περάσει στο στάδιο της ψηφιοποίησης στο μεγαλύτερο ποσοστό τους και σε λίγες βδομάδες ολοκληρώνεται η διαδικασία αυτή. Αυτά τα έγγραφα δεν τεκμηριώνουν μόνο μια ιστορική αλήθεια αλλά είναι έγγραφα της ίδιας της Βερμαχτ, των δυνάμεων κατοχής. Είναι σημειώματα ημερολόγια, εκθέσεις και αναφορές αξιωματικών προς τους ανωτέρους τους σε περίοδο πολέμου, όπου αυτά δεν γράφονται με στόχο να δουν το φως της δημοσιότητας αλλά είναι κυρίως απόρρητα έγγραφα προς τις αρμόδιες αρχές της Βέρμαχτ.

Φιλοδοξούμε να ανακαλύψουμε σε αυτά τα αρχεία αθέατες πτυχές και πλευρές. Επισημαίνω στο σημείο αυτό, όχι για να δηλητηριάσουμε - σε καμία περίπτωση – αλλά για να τροφοδοτήσουμε τις σχέσεις αλληλεγγύης των λαών. Για να τις ενδυναμώσουμε και να δημιουργήσουμε συνθήκες κατανόησης. Ωστόσο, υπάρχει ένα ανεκπλήρωτο ηθικό, πολιτικό αλλά και οικονομικό χρέος που είναι οι αποζημιώσεις προς τον ελληνικό λαό. Για το λόγο αυτό θα ήθελα με την ευκαιρία της επίσκεψής μου σήμερα εδώ να ανακοινώσω ότι αυτά τα αρχεία θα είναι σε ελεύθερη πρόσβαση σε κάθε πολίτη και σε κάθε φορέα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Θα ήθελα να αξιοποιήσω αυτή την ευκαιρία για να καλέσω ιδιαίτερα τα γερμανικά πανεπιστήμια, τα γερμανικά ακαδημαϊκά ινστιτούτα, την γερμανική διανόηση αλλά και τον γερμανικό λαό να συνδράμει μαζί μας στην ανακάλυψη αυτού του ιστορικού θησαυρού για να μπορούμε να λέμε όλοι οι λαοί της Ευρώπης αλλά ιδιαίτερα ο ελληνικός και ο γερμανικός λαός το «ποτέ ξανά».

Έχει ιδιαίτερη σημασία να διαχυθεί άπλετο φως σε αθέατες πλευρές που αφορούν στις παράνομες αρχαιολογικές ανασκαφές, στη βεβήλωση και στη λεηλασία αρχαιολογικών μνημείων και πολιτιστικών θησαυρών αλλά και στην κλοπή αυτών των θησαυρών που σήμερα βρίσκονται πιθανά σε ιδιωτικές συλλογές αλλά και σε κρατικά μουσεία διαφόρων χωρών.

Μια δεύτερη έκκληση της σημερινής ελληνικής κυβέρνησης, με το συντονισμό του υπουργείου Εξωτερικών αλλά και με τη συνδρομή του υπουργείο Εθνικής Άμυνας, της Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού, του υπουργείου Παιδείας, του υπουργείο Πολιτισμού του υπουργείου Δικαιοσύνης και άλλων συναρμοδίων υπουργείων, να προχωρήσουμε στο να κλείσει αυτή η ανοιχτή πληγή.

Αυτό το ιστορικό αρχείο δεν είναι μόνο ένα θησαυρός ανεκτίμητος αλλά είναι και ένας θησαυρός που δυστυχώς λεηλατείται. Πληροφορήθηκα ότι πάρα πολλές από τις εκδόσεις, παλαιότερες και πρόσφατες, της ΔΙΣ αποτέλεσαν πηγή εμπορευματοποίησης άλλων φορέων, μιντιακών φορέων, μιντιακών μορφωμάτων, ισχυρών ή μη, οι οποίοι εμπορευματοποίησαν πλήρως τη δουλεία του πολιτικού και του στρατιωτικού προσωπικού της ΔΙΣ των τελευταίων δεκαετιών. Κάνουνε επανεκδόσεις που πουλιούνται μάλιστα και από τις τηλεοράσεις, πολλές φορές και από ορισμένους πολιτικούς, που κάνουν λαθροχειρία στην ιστορία της χώρας μας αξιοποιώντας και δυναμώνοντας την προσωπική του ιδιοτελή καριέρα».

3 arxeio

Η στάση της Γερμανίας

Ο ΑΝΥΕΘΑ απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με τη στάση της γερμανικής κυβέρνησης στο ελληνικό αίτημα για τις οφειλές ανέφερε:

«Δεν είναι μόνο νομικό το ζήτημα. Το 1953 στη διεθνή διάσκεψη του Λονδίνου η χώρα μας ως νικήτρια δύναμη με το δικό της οβολό, μετά και από ένα αιματηρό εμφύλιο, μαζί με τις άλλες χώρες διέγραψε το 50% του δημόσιου χρέους της Γερμανίας, προπολεμικού και μεταπολεμικού. Αυτό είναι νομική ιστορία. Το 1953 επίσης ήταν εκείνη η χρονιά όπου υπογράφηκε πως μετά την ενοποίηση των δύο Γερμανιών θα μπορούσαν οι χώρες εκείνες που ακόμα δεν είχαν προχωρήσει σε μια συνολική ρύθμιση των γερμανικών οφειλών να το πράξουν.

Βεβαίως επικαλείται σήμερα η γερμανική κυβέρνηση και ορισμένοι Γερμανοί αξιωματούχοι ότι λύθηκε μιας και δια παντός το θέμα το 1990 με την ενοποίηση των δύο Γερμανιών, με τη συμφωνία 2+4, δηλαδή οι δύο Γερμανίες και οι τέσσερις κατοχικές νικήτριες δυνάμεις. Ονομάστηκε 2+4, δεν ονομάστηκε 2+28, η Ελλάδα απουσίαζε από αυτή τη συμφωνία και για αυτό το λόγο θεωρούμε ότι το ιστορικό και το νομικό έλλειμμα της συμφωνίας του 1990 αποκαθίσταται σήμερα μιας και έρχονται στο φως και τεκμηριώνονται απόλυτα μ ε τα ίδια τα έγγραφα των δυνάμεων κατοχής της Βέρμαχτ και των Ες Ες, αθέατες πλευρές και πτυχές.

Επομένως η απάντησή μας είναι: ας κάτσουμε στο τραπέζι του διαλόγου να συζητήσουμε νηφάλια γιατί μας ενώνει ο αντιφασισμός και η δημοκρατία. Έχει ιδιαίτερη αξία για τις νεολαίες και τους λαούς και της Γερμανίας και της Ελλάδας να βρεθούν μαζί σε αυτό το πεδίο για να κλείσει αυτή η ανοιχτή πληγή μιας και το επιβάλλουν οι καιροί και οι επιταγές, καθώς το ξαναβλέπουν το αυγό του φιδιού σε πολλές χώρες της Ευρώπης, και στη δική μας χώρα, νεοναζιστικές και νεοφασιστικές πολιτικές δυνάμεις και μορφώματα να αναδεικνύονται και πάλι. Άρα έχουμε ανάγκη και οι ηττημένοι και οι νικητές να ξαναβρεθούμε στο ίδιο πεδίο της συνεννόησης των λαών της Ευρώπης. Δεν θέλουμε να ξαναζήσουμε ποτέ πια τη φρικιαστική πραγματικότητα του πολέμου».

4 arxeio

Σχετικά με την επικείμενη επίσκεψή του στη Μόσχα και το ενδεχόμενο ρωσικής διεκδίκησης γερμανικών οφειλών, ο ΑΝΥΕΘΑ σημείωσε:

«Βλέπουμε πως μετά την ενοποίηση εγείρονται ερωτήματα περί γερμανικών οφειλών και από άλλες χώρες, προφανώς και από την τότε Σοβιετική Ένωση, τη σημερινή Ρωσία, αλλά και από άλλες χώρες που διαδραμάτισαν έναν πρωταγωνιστικό ρόλο και δώσανε πάρα πολλά για την νίκη των λαών κατά του ναζισμού. Μας ενώνει όλους η βούληση να κλείσουμε πληγές που είναι ακόμα ανοιχτές. Από 'κει και πέρα η κάθε χώρα, η κάθε κυβέρνηση, ο κάθε λαούς θα βρει τον τρόπο συνεννόησης μέσα σε συνθήκες ειλικρίνειας, ευθύτητας και αλληλεγγύης».

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Τρίτη, 10 Φεβρουαρίου 2015 Κατηγορία ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων χάλασε το κλίμα της συνάντησης ανάμεσα στον Νίκο Κοτζιά και τον Φρανκ Σταϊνμάγερ, με τον Ελληνα και τον Γερμανό υπουργό Εξωτερικών να διαφωνούν μπροστά στις κάμερες για το «καυτό» ζήτημα.

«Ολα τα ζητήματα που αφορούν τις επανορθώσεις περιλαμβανομένου και του κατοχικού δανείου έχουν νομικά κλείσει», τόνισε ο Φρανκ Σταϊνμάγερ, στις κοινές δηλώσεις των δύο υπουργών μετά από τη συνάντησή τους στο Βερολίνο. «Οι γερμανικές αποζημιώσεις είναι ένα θέμα των συζητήσεων», είπε από την πλευρά του ο κ. Κοτζιάς.

Ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών επανέλαβε η θέση που είχε εκφράσει μία ημέρα νωρίτερα ο αντικαγκελάριος της Γερμανίας, Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, ο οποίος τόνισε τη Δευτέρα ότι θέματα όπως οι αποζημιώσεις για τη ναζιστική κατοχή της Ελλάδας, έχουν ρυθμιστεί «νομικά, οριστικά με τη συνθήκη 2 συν 4 που υπεγράφη το 1990 ανάμεσα στα δύο γερμανικά κράτη και τους συμμάχους», ενώ σε ερώτηση για το αν το Βερολίνο θα πλήρωνε αποζημιώσεις, απάντησε ότι είναι μηδενική αυτή η πιθανότητα.

Ακόμη, μετά από τη συνάντησή του με τον Φρανκ Σταϊνμάγερ, ο κ. Κοτζιάς έκανε έκκληση για συνεργασία προς τους εταίρους, ώστε «να δώσουμε ελπίδα στον ελληνικό λαό», ενώ ζήτησε κατανόηση στο θέμα του χρέους. - ΠΗΓΗ

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Τρίτη, 13 Ιανουαρίου 2015 Κατηγορία ΣΤΗΝ ΑΝΑΦΟΡΑ
Αριστομένης Ι. Συγγελάκης - Μέλος της Σ.Ε. του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα και της Ένωσης Θυμάτων Ολοκαυτώματος Δήμου Βιάννου

«Ό,τι είχε δημιουργήσει η εργασία του Ελληνικού λαού στα εκατό χρόνια της ελεύτερης ζωής του, όλα τα υλικά μας αγαθά εξαφανίστηκαν. (...) Όλα τα μεταφορικά μας μέσα, αυτοκίνητα συγκοινωνίας, φορτηγά και πολυτελείας, μοτοσυκλέτες και ποδήλατα και κάρα ακόμη, όλα μας τα βαπόρια, τα ιστιοφόρα, τα μπενζινόπλοια, επιτάχτηκαν, εξαφανίστηκαν και τώρα μας κοροιδεύουν για πρωτόγονους (...) Στη χώρα της ελιάς και του λαδιού πεθαίνουν οι άνθρωποι από πρηξίματα, γιατί δεν έχουν σταγόνα λάδι να προσθέσουνε στα νερόβραστα χόρτα τους». (Δημήτρης Γληνός, «Τι είναι κι τι θέλει το ΕΑΜ»).

Πέραν κάθε αμφιβολίας, η Ελλάδα αντιστάθηκε γενναία στον Άξονα και τη ναζιστική βαρβαρότητα συμβάλλοντας όσο καμία άλλη χώρα στην απελευθέρωση της Ευρώπης από το ναζιστικό ζυγό, γεγονός που η σημερινή, δημοκρατική Γερμανία, οφείλει να μη λησμονεί! Η χιτλερική Γερμανία μετήλθε όλων των μέσων αλλά απέτυχε να κάμψει το ανυπότακτο φρόνημα του λαού μας: λεηλάτησε τον εθνικό μας πλούτο, κατέστρεψε τις υποδομές και τον παραγωγικό μας ιστό, επιχείρησε τον αφελληνισμό και τον διαμελισμό της χώρας, υπέβαλλε σε βασανιστήρια και καθημερινούς εξευτελισμούς τους Έλληνες. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στον μεθοδικά οργανωμένο λιμό, που προκάλεσε το θάνατο 300.000 ανθρώπων, διέλυσε την παραγωγική και κοινωνική δραστηριότητα και σημάδεψε ανεξίτηλα όσους επέζησαν.

Από την τρομοκρατία της πείνας στην τρομοκρατία των Ολοκαυτωμάτων
Στη συνέχεια, όπως σημειώνει ο ηρωικός επιζήσας της σφαγής του Διστόμου Αργύρης Σφουντούρης, το Γ' Ράιχ πέρασε από την τρομοκρατία της πείνας στην τρομοκρατία των μαζικών εκτελέσεων και των Ολοκαυτωμάτων. Με βάση το αποτρόπαιο ναζιστικό δόγμα της συλλογικής ευθύνης έβαψε στο αίμα και το πένθος εκατοντάδες μαρτυρικούς τόπους σε όλη τη χώρα. Βιάννος, Δίστομο, Καλάβρυτα, Κομμένο, Κερδύλλια, Μουσιωτίτσα, Κλεισούρα, Ανώγεια, χωριά του Κέδρους, Κάνδανος, Κοντομαρί, Αλικιανός, Δαμάστα, Σοκαράς, Καλή Συκιά είναι τόποι μαρτυρίου και μνήμης, αλλά και τόποι αγώνα για δικαιοσύνη, δημοκρατία και ειρήνη.

Οι Γερμανοί μετέτρεψαν την Ελλάδα σε «κρανίου τόπο».
Όπως κατέθεσε ο Καθηγητής Αθανάσιος Σμπαρούνης, εκπρόσωπος της Ελλάδας στη Διασυμμαχική Διάσκεψη των Παρισίων (9 Νοεμβρίου – 21 Δεκεμβρίου 1945), στη χώρα μας καταστράφηκε το 25% των κατοικιών, το 70% των λιμενικών εγκαταστάσεων, το 75% του εμπορικού μας στόλου, μεγάλο μέρος του οδικού και σιδηροδρομικού δικτύου και το σύνολο των σιδηροδρομικών γεφυρών και τούνελ, ενώ παράλληλα δημεύτηκε το 80% των μέσων μεταφοράς και το 51% των δημόσιων και ιδιωτικών επιχειρήσεων.

Παράλληλα, η μικρή και φτωχή Ελλάδα υποχρεώθηκε να επωμισθεί και το κόστος συντήρησης όχι μόνο των τριών στρατών κατοχής αλλά και τη συντήρηση του γερμανικού στρατού σε άλλες περιοχές, με κυριότερη τη στρατιά του Ρόμελ! Αποτέλεσμα των παραπάνω ήταν η αποδιάρθρωση της ελληνικής οικονομίας, η πλήρης ανατροπή της σταθερότητας του νομίσματός της, η πείνα και ο θάνατος. Στην Ελλάδα, μία στις δύο οικογένειες θρήνησαν θύματα κατά τη διάρκεια του πολέμου και της Κατοχής, ένας στους δέκα Έλληνες υπέστη αναπηρία, ενώ το 75% των παιδιών υπέφερε από ασθένειες, ακόμα και μετά τη λήξη του πολέμου1. Μια αληθινή γενοκτονία ήταν το τίμημα που πλήρωσε η Ελλάδα επειδή δεν υποτάχθηκε στις απάνθρωπες ορδές του φασισμού.

Η σημερινή κατάσταση της Ελλάδας έχει τις ρίζες της στην Κατοχή.
Λόγω της Κατοχής, η χώρα μας έμεινε δεκαετίες πίσω σε σχέση με τις άλλες χώρες, με όρους οικονομικούς, αναπτυξιακούς, κοινωνικούς, επιστημονικούς.

Συνεπώς, αν κάποιος καλόπιστος στην Ευρώπη θέλει με αντικειμενικότητα να αναζητήσει τα αίτια της σημερινής κατάστασης στην Ελλάδα, οφείλει να αναγνωρίσει ότι η απουσία παραγωγικής αυτάρκειας, επιστημονικής αυτοδυναμίας και ανθηρής Οικονομίας, έχει σαφώς τις ρίζες της στην Κατοχή (και τον Εμφύλιο) και τις συνέπειές της: την εξολόθρευση του ανθρώπινου δυναμικού, την καταστροφή των βασικών υποδομών, τη διαρπαγή του πλούτου του λαού μας από τις δυνάμεις του Άξονα και ιδίως τη Γερμανία.

Αυτό δεν σημαίνει ότι απαλλάσσονται της ευθύνης για τη σημερινή δραματική κατάσταση της χώρας μας οι ελληνικές μεταπολεμικές κυβερνήσεις. Το αντίθετο! Ευθύνονται επιπλέον και για το γεγονός ότι δεν διεκδίκησαν με σθεναρό, επίμονο και συστηματικό τρόπο τις γερμανικές οφειλές.

Οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις της Ελλάδας υστέρησαν δραματικά στη διεκδίκηση.
Πράγματι, την περίοδο μετά την απελευθέρωση έως και σήμερα, κυριάρχησε η ανευθυνότητα, η ασυγχώρητη ολιγωρία ή ακόμα και ο ενδοτισμός, με πλέον χαρακτηριστική την επαίσχυντη συμφωνία το 1960 της κυβέρνησης Κωνσταντίνου Καραμανλή για την απελευθέρωση του σφαγέα των Εβραίων της Θεσσαλονίκης Μαξ Μέρτεν.

Από την άλλη, η πλέον σημαντική, ίσως, προσπάθεια διεκδίκησης ήταν η ρηματική διακοίνωση προς τη γερμανική κυβέρνηση, που επέδωσε στις 14.11.1995 ο πρέσβης μας στη Βόννη Ι. Μπουρλογιάννης - Τσαγγαρίδης στον Υφυπουργό Εξωτερικών Χάρτμαν, κατ' εντολήν του Πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου. Δυστυχώς όμως δεν υπήρξε ανάλογη συνέχεια. Αντίθετα, το 2000 ο Μιχάλης Σταθόπουλος, Υπουργός Δικαιοσύνης της κυβέρνησης Σημίτη, αρνήθηκε να χορηγήσει άδεια για την εκτέλεση της αμετάκλητης απόφασης της Ελληνικής Δικαιοσύνης υπέρ των θυμάτων του Διστόμου2.

Από τότε και επί 20 χρόνια οι ελληνικές κυβερνήσεις ελάχιστα έπραξαν3 για τη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών (επανορθώσεις για την καταστροφή των υποδομών και την αρπαγή του πλούτου, αποζημιώσεις για τις οικογένειες των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας, κατοχικό δάνειο και επιστροφή των λεηλατηθέντων και κλαπέντων αρχαιολογικών θησαυρών).

Ωστόσο πρέπει να γίνει σαφές ότι η Ελλάδα ουδέποτε έχει παραιτηθεί των αξιώσεών της, τις οποίες, μάλιστα, έχει θέσει ενώπιον της Γερμανίας ή διεθνών δικαιοδοτικών οργάνων πάρα πολλές φορές, ενώ στο παρελθόν το ζήτημα έχει συμπεριληφθεί στην ημερήσια διάταξη διμερών κυβερνητικών συζητήσεων4! Βεβαίως όμως, η διεκδίκηση δεν έγινε όσο σθεναρά, επίμονα και μεθοδικά θα έπρεπε και οι ελληνικές κυβερνήσεις, με ελάχιστες εξαιρέσεις, αποδείχθηκαν κατώτερες των περιστάσεων.

Απαίτηση του λαού η διεκδίκηση αλλά η κυβέρνηση Σαμαρά δεν τόλμησε!
Την τελευταία περίοδο το θέμα έχει πάρει φωτιά: μαζικές εκδηλώσεις μνήμης και διεκδίκησης σε όλη την Ελλάδα, διευρυνόμενο κίνημα υποστήριξης μέσα στην ίδια τη Γερμανία, πολυάριθμα δημοσιεύματα του ελληνικού και διεθνούς τύπου. Η κρίση και η σκληρή συμπεριφορά των εταίρων μας και ιδίως της Γερμανίας απέναντί μας επέφεραν στο λαό τη συνειδητοποίηση ότι η λογική του «καλού παιδιού», η πρόσδεση στο γερμανικό άρμα και ο ενδοτισμός δεν οδηγούν πουθενά, παρά μόνο στην υπονόμευση της ίδιας της προοπτικής της χώρας μας. Τίποτα δεν κατακτιέται χωρίς αγώνα! Όπως αποδεικνύουν και οι δημοσκοπήσεις αλλά και όπως όλοι αναγνωρίζουν, η μαχητική και ουσιαστική διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών αποτελεί καθολική απαίτηση του ελληνικού λαού.

Όμως η κυβέρνηση Σαμαρά δεν πίστεψε και δεν τόλμησε να αγωνιστεί για το ώριμο, δίκαιο και άριστα τεκμηριωμένο αυτό αίτημα του κινήματος διεκδίκησης και του λαού στο σύνολό του - ένα ζήτημα που μόνο θετικά αποτελέσματα μπορεί να έχει για το λαό μας. Αντί να σταθεί με θάρρος απέναντι στην ιστορική της ευθύνη, η απερχόμενη κυβέρνηση πήρε κάποιες άσφαιρες πρωτοβουλίες, σπαταλώντας πολύτιμο χρόνο χωρίς αποτέλεσμα. Αρνήθηκε επί της ουσίας να θέσει επισήμως το θέμα στη Γερμανία, δειλιάζοντας να προβάλλει στο Βερολίνο και τη διεθνή κοινότητα την κορυφαία ελληνική αξίωση, αυτή των γερμανικών οφειλών.

Ποιοι και γιατί υποεκτιμούν και διαιρούν τις ελληνικές απαιτήσεις;
Ξαφνικά, η κυβέρνηση, δύο βδομάδες πριν τις εκλογές, αποφάσισε να ανακινήσει το θέμα, αφού προηγουμένως ξόδεψε 30 πολύτιμους μήνες συγκροτώντας επιτροπές με στόχο την «τεκμηρίωση των ελληνικών αξιώσεων», τα πορίσματα των οποίων ακόμη αναζητούνται μεταξύ των αρμόδιων κυβερνητικών και κρατικών οργάνων...

Περισσότερο όμως από την προφανή πρόθεση ψηφοθηρίας, μας ανησυχεί η ουσία του ζητήματος: αν τα στοιχεία του πορίσματος της δεύτερης επιτροπής που συγκροτήθηκε στο Γενικό Λογιστήριο για τον προσδιορισμό των ελληνικών αξιώσεων (όπως αυτά διέρρευσαν στην φιλοκυβερνητική εφημερίδα «Δημοκρατία», στο φύλλο της 10ης Ιανουαρίου 2015) είναι ακριβή, πρόκειται περί προσέγγισης που υποεκτιμά δραματικά το ύψος των ελληνικών αξιώσεων, σε ό,τι ιδίως αφορά το κατοχικό δάνειο5. Την εύλογη ανησυχία μας προκαλεί επίσης η επιμονή της κυβέρνησης να προβάλλει στο δημόσιο διάλογο (ελπίζουμε όχι και στο πόρισμα) το κατοχικό δάνειο ως τη μοναδική, ή, έστω, την πιο ισχυρή, ελληνική αξίωση έναντι της Γερμανίας.

Ας το ξεκαθαρίσουμε για άλλη μία φορά: οι ελληνικές αξιώσεις είναι ενιαίες και αδιαίρετες και η σαλαμοποίησή τους ευνοεί μόνο τη Γερμανία. Αναμφισβήτητα απαιτούνται σοβαρότητα και προσεκτικοί χειρισμοί αλλά σε καμία περίπτωση το κίνημα διεκδίκησης και ο ελληνικός λαός δεν θα ανεχθούν περαιτέρω ολιγωρία ή υπαναχωρήσεις. Ούτε βέβαια θα επιτρέψουν μυστικές συμφωνίες, ανεπίτρεπτους συμψηφισμούς ή επιζήμιους συμβιβασμούς. Κάνουμε επίσης σαφές προς το βαθύ γερμανικό κράτος, που επιχειρεί με όλα τα μέσα να ξαναγράψει την Ιστορία και να ενταφιάσει το ζήτημα των γερμανικών οφειλών, ότι ματαιοπονεί! Η Γερμανία δεν θα μπορέσει να απαλλαγεί ποτέ από το στίγμα για τα εγκλήματα που διέπραξε το Γ' Ράιχ στην Ελλάδα χωρίς δικαιοσύνη και αποζημίωση!

Διεκδίκηση! Όχι εκδίκηση. Δικαιοσύνη!
Διευκρινίζουμε ότι η διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών δεν αποτελεί πράξη εκδίκησης ή εθνικιστική εμμονή. Ο αγώνας μας δεν στρέφεται κατά του γερμανικού λαού, με τον οποίο αισθανόμαστε αλληλέγγυοι, όπως και με κάθε λαό. Είναι αγώνας για την απόδοση δικαιοσύνης και για την επικράτηση της μνήμης εναντίον της λήθης. Αγώνας για πραγματική ειρήνη, φιλία και συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών, στηριγμένων στην ειλικρίνεια, την ισοτιμία και τον αμοιβαίο σεβασμό. Αποτελεί, παράλληλα, ένα διαρκές διάβημα εναντίον του ναζισμού και του φασισμού. Γι' αυτό άλλωστε έχουμε σταθερά στο πλευρό μας σημαντικές προσωπικότητες και συσπειρώσεις, του δημοκρατικού, αντιφασιστικού, ειρηνιστικού κινήματος, μέσα στην ίδια τη Γερμανία.

Οι Γερμανοί συναγωνιστές μας, υποστηρίζουν τον κοινό μας αγώνα διότι πιστεύουν ακράδαντα, ότι αν δεν υπάρξει έμπρακτη μεταμέλεια του γερμανικού κράτους, με τη μορφή της αποζημίωσης των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας και της απόδοσης του συνόλου των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα, δεν μπορεί να κλείσει οριστικά το κεφάλαιο του ναζισμού για να προχωρήσουμε σταθερά στην ελπιδοφόρα νέα περίοδο ειλικρινούς συνεργασίας και στέρεας φιλίας μεταξύ των δύο χωρών. Οι Γερμανοί δημοκράτες και αντιφασίστες ακριβώς επειδή αγαπούν την πατρίδα τους, την θέλουν οριστικά απαλλαγμένη από το ναζισμό, με εκκαθαρισμένες τις υποχρεώσεις της, λυτρωμένη από το παρελθόν της. Εμείς έχουμε το δικαίωμα να ζητάμε κάτι λιγότερο απ' αυτό;

Οι ευθύνες και οι δυνατότητες της κυβέρνησης της Αριστεράς.
Η νέα κυβέρνηση οφείλει να προχωρήσει στην εκτέλεση της απόφασης της ελληνικής Δικαιοσύνης υπέρ των θυμάτων του Διστόμου και να προβεί, χωρίς άλλη καθυστέρηση, σε όλες τις απαραίτητες κινήσεις για τη διεκδίκηση του συνόλου των γερμανικών οφειλών. Όπως απέδειξε και η πρόσφατη απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Ιταλίας αλλά και η διεθνοποίηση του ζητήματος, με την αποφασιστική συμβολή του Μανώλη Γλέζου, πολιτικά και νομικά όπλα υπάρχουν πολλά, αρκεί να υπάρχει η βούληση! Είναι παραπάνω από βέβαιο ότι μία ουσιαστική κίνηση διεκδίκησης θα προκαλέσει παλιρροιακά κύματα ενθουσιασμού μεταξύ των Ελλήνων και των Γερμανών συναγωνιστών μας, στέλνοντας παράλληλα ισχυρό μήνυμα αποφασιστικότητας προς τη γερμανική κυβέρνηση.
Ας το βάλουν όλοι καλά στο μυαλό τους: δεν θα ησυχάσουμε αν δεν δικαιωθούμε! Ο λογαριασμός της Κατοχής θα πληρωθεί εις το ακέραιο και θα είναι μέρα μεσημέρι!

-------------------------------------------------------

1. Katerina Kralova, «Στη σκιά της Κατοχής. Οι ελληνογερμανικές σχέσεις την περίοδο 1940-2010», Εκδόσεις Αλεξάνδρεια, Αθήνα 2013.

2. Πρόκειται για την υπ' αριθμόν 137/1997 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Λειβαδιάς, την οποία επικύρωσε και κατέστησε τελεσίδικη και αμετάκλητη η υπ' αριθμόν 11/2000 απόφαση της Ολομελείας του Αρείου Πάγου, χάρη στις προσπάθειες του πρωτοπόρου της δικαστικής διεκδίκησης αείμνηστου Ιωάννη Σταμούλη.

3. Με την εξαίρεση της παρέμβασης της Ελλάδας (κατόπιν αντίστοιχου αιτήματος που έκανε αποδεκτό το δικαστήριο) στη δίκη μεταξύ Γερμανίας και Ιταλίας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης (12-16.9.2011). Πληρεξούσιος της Ελληνικής Δημοκρατίας στη συγκεκριμένη δίκη ήταν ο Καθηγητής Στέλιος Περράκης και μαζί του οι Καθηγητές Αντώνης Μπρεδήμας και Μαρία-Ντανιέλλα Μαρούδα.

4. Περράκης Στ. & Μαρούδα Μ. –Ντ., «Πολεμικές επανορθώσεις στο σύγχρονο Διεθνές Δίκαιο. Η διεθνής πρακτική και η ελληνική περίπτωση. Μία σύνθεση κι ένας αναστοχασμός» στο Περράκης Στ. (επιμέλεια), «Το ζήτημα των γερμανικών πολεμικών επανορθώσεων στην Ελλάδα. Διεθνείς και εθνικές διαστάσεις», Εκδόσεις Σιδέρη, Αθήνα 2012.

5. Ενδεικτικό είναι ότι, σύμφωνα με το δημοσίευμα της «Δημοκρατίας» το πόρισμα της επιτροπής του ΓΛΚ φέρεται να υπολογίζει το ύψος του κατοχικού δανείου σε 10,5-11 δις ευρώ (στοιχείο που έχει ανησυχητική ταύτιση με διαρροές της γερμανικής κυβέρνησης τον Οκτώβριο του 2013), τη στιγμή που σύμφωνα με την μετριοπαθή εκτίμηση του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα το κατοχικό δάνειο υπολογίζεται σε 54 δις ευρώ χωρίς τους νόμιμους τόκους! Άλλες προσεγγίσεις το ανεβάζουν σε δυσθεώρητα ύψη.

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Κυριακή, 07 Δεκεμβρίου 2014 Κατηγορία ΕΙΔΗΣΕΙΣ
Ρεπορτάζ: Γιώργος Λαμπράκης

Την ώρα που η κατακραυγή για την αναγόρευση του Χάινς Ρίχτερ σε επίτιμου Διδάκτορα του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Ηρακλείου παίρνει πανελλήνιες διαστάσεις, κύκλοι φιλικά προσκείμενοι προς τους ακαδημαϊκούς παράγοντες που "πρωταγωνίστησαν" στην υπόθεση επιχείρησαν μέσα στην εβδομάδα που πέρασε να αντιστρέψουν το κλίμα, παρουσιάζοντας τη δική τους εκδοχή για τα γεγονότα.

Με μια αόριστη επιχειρηματολογία που και χωρίς φυσικά να δοθούν απαντήσεις στα ερωτηματικά που προέκυψαν μέσα από την διαδικασία που ακολουθήθηκε, οι "σύμμαχοι" του Γερμανού ιστορικού κατάφεραν το εντελώς αντίθετο: Να "μαρτυρήσουν" τελικά με τα λεγόμενα και τα γραφόμενά τους πως η τελετή αναγόρευσης του Χάινς Ρίχτερ είχε αποφασιστεί να γίνει πάση θυσία, χωρίς να ληφθούν υπόψιν οι αντιδράσεις. Γιατί ακόμα και όταν αντέδρασαν οι τοπικοί φορείς, οι ακαδημαϊκοί και οι απλοί πολίτες ζητώντας να μην τιμηθεί ο υβριστής του αγώνα των Κρητών κατά τη διάρκεια της Μάχης της Κρήτης, εκείνοι ήταν τόσοι αποφασισμένοι να προχωρήσουν, που έφτασαν στο σημείο να κάνουν την εκδήλωση μέσα στο υπό κατάληψη (!) Πανεπιστήμιο Κρήτης...

Ένα από τα βασικά επιχειρήματα που προβάλλουν οι "Φίλοι Ρίχτερ", είναι και αυτό της αγάπης του Γερμανού ιστορικού για την Ελλάδα. Πόσο μας αγαπάει, μας προσέχει και μας υποστηρίζει. Εμείς ψάξαμε να βρούμε τις αποδείξεις και τα ντοκουμέντα που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν αυτή την άποψη, αναζητώντας δηλώσεις και δημόσιες τοποθετήσεις του Χάινς Ρίχτερ για τα μεγάλα ζητήματα που απασχολούν τη χώρα μας. Ε, τι ποιο σημαντικό από το μείζον ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων και της προσπάθειας που γίνεται - χωρίς οι εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις να είναι πρόθυμες να υποστηρίξουν το θέμα – για να ξεπληρώσει η Γερμανία το χρέος της έναντι της Ελλάδας και των θυμάτων.

Το θέμα και η στάση της Γερμανίας

Το Βερολίνο, όπως είναι γνωστό, απορρίπτει κάθε ενδεχόμενο να καταβάλλει στη χώρα μας πολεμικές αποζημιώσεις για την περίοδο της ναζιστικής κατοχής. «Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση θεωρεί ότι έπειτα από πολλές δεκάδες χρόνια, το θέμα των αποζημιώσεων έχει χάσει το νόημά του», δηλώνουν οι αρμόδιοι Γερμανοί αξιωματούχοι όταν καλούνται να τοποθετηθούν επί τους θέματος.
Κατά τη διάρκεια της έρευνάς μας, ανακαλύψαμε ένα παλαιότερο δημοσίευμα στη γερμανική έκδοση των «Financial Times» το οποίο ανέφερε μεταξύ άλλων ότι, η Γερμανία έχει ήδη καταβάλει αποζημιώσεις για τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. «Μόνο που τα χρήματα δεν έφθασαν ποτέ στον παραλήπτη τους», υποστηρίζει.

Στο εν λόγω κείμενο, αναφέρονται χαρακτηριστικά τα εξής: Σύμφωνα μάλιστα με τον καθηγητή Σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας, Χάιντς Ρίχτερ, αποζημιώσεις έχουν καταβληθεί πολλές φορές. «Αμέσως μετά τον πόλεμο, η Γερμανία ενέκρινε την αποστολή 30.000 τόνων βιομηχανικών αγαθών προς την Ελλάδα. Δέκα χιλιάδες τόνοι φορτώθηκαν σε βρετανικά πλοία με κατεύθυνση προς την Ελλάδα.
Δεν έφθασαν ωστόσο ποτέ», λέει ο Χάιντς Ρίχτερ. «Τα υπόλοιπα σκούριαζαν επί 2 χρόνια στο λιμάνι του Αμβούργου μέχρι που πουλήθηκαν στους Βρετανούς. Τα χρήματα δεν έφτασαν ποτέ στην Αθήνα. Το 1953 η Βόννη χορήγησε 200 εκατ. μάρκα επενδυτική βοήθεια προς την Ελλάδα, ένα είδος κεκαλυμμένης αποζημίωσης χωρίς ωστόσο να την αναγνωρίσει ως τέτοια.
Τέλος η Ελλάδα έλαβε 115 εκατ. μάρκα ως επανορθώσεις για τις θηριωδίες των ναζί. Και αυτά τα χρήματα όμως χάθηκαν», προσθέτει.

Αυτός λοιπόν είναι ο Φιλέλληνας Ρίχτερ! Ο άνθρωπος το λέει ρητά και κατηγορηματικά για να το έχουν ως επιχείρημα οι συμπατριώτες του. Πολύ καλά κάνει, Γερμανός είναι, τα γερμανικά συμφέροντα θα υπηρετήσει. Το ζήτημα είναι τι κάνουν και ποιους εξυπηρετούν οι Έλληνες "Φίλοι Ρίχτερ"...

Το θέμα Ρίχτερ στη ΓΣ του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών!

Λίγες ημέρες μετά την ηχηρή παρέμβαση των εισαγγελικών αρχών του Ρεθύμνου για την υπόθεση Ρίχτερ, το θέμα θα συζητηθεί στη γενική συνέλευση του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κρήτης, η οποία θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2014, μετά από πρόσκληση της προέδρου του Τμήματος. Με ενδιαφέρον θα πρέπει να αναμένονται οι τοποθετήσεις των καθηγητών, μετά τον σάλο που προκάλεσε η υπόθεση της αναγόρευσης του Γερμανού ιστορικού σε επίτιμο Διδάκτορα του Πανεπιστημίου και κυρίως εκείνων που διέγνωσαν τους κινδύνους που έκρυβε το θέμα για το ίδιο το ίδρυμα και τις σχέσεις του με την τοπική κοινωνία και ζήτησαν να αναβληθεί χωρίς φυσικά να εισακουστούν, με τα γνωστά αποτελέσματα σε όλους μας αποτελέσματα. Ίσως αυτοί πάρουν τις απαντήσεις που πρέπει...

Αξίζει επίσης να σημειωθεί πως αύριο Δευτέρα θα βρεθεί να καταθέσει στο Ρέθυμνο ο βουλευτής Λευτέρης Αυγενάκης, στο πλαίσιο της εισαγγελικής έρευνας που έχει ξεκινήσει. Ο ίδιος ο βουλευτής άλλωστε έχει θέσει το θέμα στη βουλή ζητώντας απαντήσεις από το αρμόδιο υπουργείο Παιδείας, ενώ κατά τη διάρκεια της ομιλίας του κατήγγειλε τον ΣΥΡΙΖΑ ότι κρύβεται πίσω από την ιστορία! Οι κλήσεις του εισαγγελέα αφορούν όλους τους εμπλεκόμενους με την πολύκροτη αυτή υπόθεση, η οποία θα έχει πολλές συνέχειες αλλά και ... εκπλήξεις!