Καλημέρα σας κ.Πρόεδρε,
Ονομάζομαι Κωνσταντίνος Δημητριάδης, εκ Πειραιώς ορμώμενος και διαβιών από έτους εις Κύπρον, εξασκών όχι μόνο το δικαίωμα που μου παρέχει το Ευρωπαϊκό κεκτημένο ως Πολίτης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά την φωνή της ρίζας μου, που πάντα μίλαγε για μια Κύπρο Ελληνική.
Αποφάσισα αξιότιμε κ.Πρόεδρε, να σας γράψω αυτήν την επιστολή, εν όψει του πολυδιαφημισμένου από τα Μ.Μ.Ε. της Κύπρου Δείπνου σας με τον κ. Ακιντζί, που το όνομά του δεν ξέρω αν το γνωρίζετε στα ελληνικά σημαίνει «επιδρομέας» (κρατήστε το αυτό στο πίσω μέρος του μυαλού σας για το σημειολογικό του πράγματος)!
Πριν σας πω όμως αυτά που θέλω αγαπητέ μου κ.Πρόεδρε, θα ήθελα να σας αναφέρω ότι ουδόλως νιώθω «επισκέπτης χωρίς δικαίωμα άποψης» στο νησί, έτσι για να μην έχουμε παρεξηγήσεις. Και αυτό διότι ως ταπεινός Ιστορικός Ερευνητής επί 33 χρόνια πάνω στα θλιβερά γεγονότα του 1974 και Συγγραφέας 3 βιβλίων για εκείνη την περίοδο, γνωρίζω πόσο αίμα έχυσαν οι Στρατιωτικοί του Ελληνικού Στρατού τότε, ξεκινώντας από τους άνδρες της ΕΛΔΥΚ που σε μεγάλο βαθμό ήταν η αιτία που σήμερα το Προεδρικό σας Μέγαρο είναι ακόμα στην Λευκωσία και όχι στην Λεμεσό. Με το δικαίωμα λοιπόν που μου δίνει το αίμα του Σταυριανάκου, του Σταμπουλή, του Κουρούπη, του Τσώνου, του Καλμπουρτζή, του Κατούντα, του Κατσάνη και τόσων παλληκαριών από την Ηλεία, από την Κρήτη, από το Άργος Ορεστικό, από την Καβάλα, από την Αθήνα, από την Θήβα, από την Μυτιλήνη από την Χαλκιδική και κάθε μεριά της μητροπολιτικής Ελλάδας, θα σου απευθύνω αυτήν την επιστολή την οποία ευελπιστώ ότι θα την διαβάσεις. Θα την διαβάσεις αν έχει μείνει μέσα σου κάτι από το άρωμα ενός αγώνα και μιάς εποχής, που η Ελλάδα και η Ένωση της Κύπρου μαζί της, ήταν όνειρο ζωής για κάθε Κύπριο.
Βλέπεις λέω Κύπριο και όχι Ελληνοκύπριο, γιατί ο όρος αυτός είναι πλαστός. Τι πάει να πει κ.Πρόεδρε «Ελληνοκύπριος»; Ο Κύπριος μπορεί να είναι κάτι άλλο; Γιατί αν αποδεχθούμε την ορθότητα του όρου «Ελληνοκύπριος» θα πρέπει να λέμε και «Ελληνοκρητικός» ή «Ελληνορόδιος». Αλλά και το Κρητικός δεν έχει ανάγκη του «Ελληνο-» ως πρώτο συνθετικό, ούτε το Ρόδιος. Το Κρητικός υποδηλώνει Έλληνας. Για τους τουρκικής καταγωγής κατοίκους της Κρήτης, βγήκε ο όρος «Τουρκοκρητικός». Κατά τα αυτά και στην Κύπρο για τους τουρκικής καταγωγής κατοίκους χρησιμοποιούμε τον όρο «Τουρκοκύπριος». Αλλά ο Κύπριος είναι Έλληνας πώς να το κάνουμε; Τώρα αν οι Άγγλοι με την συνήθη διχοτομική λογική τους (ώστε να εφαρμόζεται ευκολότερα το δόγμα του «διαίρει και βασίλευε») εφηύραν τον όρο για να καταδείξουν την πολυπολιτισμικότητα της Κύπρου, ώστε να βάλουν τους Τούρκους «από το παράθυρο» στις Συνθήκες Ζυρίχης και Λονδίνου, αυτό δεν σημαίνει ότι το αποδεχόμαστε. Και αν τότε ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος το αποδέχθηκε πιεζόμενος και οι Καραμανλής και Αβέρωφ έπαιξαν το παιγνίδι των Άγγλων και κατά προέκταση των Τούρκων, αυτό δεν σημαίνει ότι εμείς θα το έχουμε «κορώνα στο κεφάλι μας», έτσι δεν είναι κ.Πρόεδρε;
Θα μου πεις «Δεν είσαι ρεαλιστής» και ότι «κάποια πράγματα έχουν παγιωθεί de facto από τα γεγονότα». Λάθος κ.Πρόεδρε. Μέγα λάθος. Και θα σου φέρω σαν παράδειγμα την Αποικιοκρατία. Ξεκίνησε το 1878 και μέχρι το 1955 είχε όχι μόνο παγιωθεί ...αλλά «τσιμεντωθεί» στο νησί! Πόσο «ρεαλιστής» ήταν κάποιος, όταν υποστήριζε ότι οι αρχικά 50-100 τρελοί που έδωσαν τον Όρκο της Φανερωμένης τότε τον Απρίλη του 1955, είχαν πιθανότητα επιτυχίας στο εγχείρημά τους; Κι όμως μετά από 4 χρόνια ανάγκασαν μια ολόκληρη Αυτοκρατορία να τους δώσει την Λευτεριά τους... έστω και με την μορφή της Ανεξαρτησίας. Ούτε ο Μακάριος, ούτε ο Γρίβας, ούτε ο Αυξεντίου με τα παλληκάρια τους ήταν ρεαλιστές, όταν αποφάσισαν με κυνηγετικά όπλα και αυτοσχέδια πολυβόλα, να τα βάλουν με την οπλισμένη σαν αστακό, Βρετανική πολεμική μηχανή. Όπως βλέπεις κ.Πρόεδρε ο όρος «ρεαλισμός» είναι κάτι το σχετικό που παίρνει θετικό ή αρνητικό πρόσημο, ανάλογα με το φρόνημα.
Τώρα που τα διευκρινίσαμε όλα αυτά, ας έλθουμε και σε εκείνα που έχεις στο μυαλό σου να συζητήσεις ή μάλλον να διερευνήσεις με τον κ.«Επιδρομέα».
Ξέρω είναι δύσκολη η θέση σου, γιατί κ.Πρόεδρε έχεις κάνει τρία μεγάλα λάθη που ξέρω ότι και εσύ τα γνωρίζεις, αλλά δυστυχώς τώρα πιά έγιναν.
Το πρώτο μεγάλο λάθος σου ήταν ο αυτοϋποβιβασμός σου από Πρόεδρος του Κυρίαρχου και Πλήρως Αναγνωρισμένου Κράτους μέλους της Ε.Ε. και του Ο.Η.Ε. που ονομάζεται Κυπριακή Δημοκρατία, σε επικεφαλής της εθνικής πλειοψηφίας των Ελλήνων του νησιού. Μα κ.Πρόεδρε, η Κυπριακή Δημοκρατία είναι ο μόνος θεσμικός οργανισμός που αναγνωρίζει η Διεθνής Κοινότητα στο νησί και εσύ είσαι ο Πρόεδρος της. Γιατί αποδέχθηκες τον υποβιβασμό σου σε κάτι που θυμίζει «Κοινοτάρχη» και που σε έβαλε στο ίδιο επίπεδο με τον επικεφαλής της εθνικής μειοψηφίας των τουρκογενών του νησιού; Ξέρω, ξέρω θα μου πεις... «πιέστηκα»! Από παντού... Ναι το πιστεύω. Αλλά εκεί θέλω τον Πρόεδρο να είναι Πρόεδρος. Τώρα ξέρεις τι έχεις κάνει; Έχεις θεσμοθετήσει τις συζητήσεις μεταξύ των επικεφαλής του Νόμιμου και του Παράνομου Κράτους, επί «ίσοις όροις».
Το δεύτερο μεγάλο λάθος σου ήταν ότι ξεκίνησες διαπραγματεύσεις για την εξεύρεση μιας δίκαιης και βιώσιμης λύσης στο πρόβλημα που προέκυψε από την προδοτική συμπεριφορά της Χούντας του Ιωαννίδη, που συμπαρέσυρε και τον Μακάριο σε λανθασμένες κινήσεις αντίδρασης, όχι στην βάση ότι αυτό το πρόβλημα είναι αποτέλεσμα Παράνομης Στρατιωτικής Εισβολής και Κατοχής που έχει καταδικαστεί από πολυάριθμες αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του Ο.Η.Ε., αλλά σαν να είναι ένα πρόβλημα που προέκυψε από «διαφορές» που έχουν οι δύο εθνότητες που απαρτίζουν τον πληθυσμό αυτού του νησιού. Τι συνομιλίες είναι αυτές που βάζουν «κάτω από το χαλί» μια παράνομη στρατιωτική εισβολή και κατοχή του 37% ενός κυρίαρχου Κράτους επί 44 χρόνια, σαν να είναι μια διαδικασία διαιτησίας ανάμεσα σε δύο συγχωριανούς που μαλώνουν για τα σύνορα της φάρμας τους;
Έπρεπε από την αρχή να το απαιτήσεις αυτό από τον κ.«Επιδρομέα». Αυτό θα έφερνε και τον Ο.Η.Ε. προ των ευθυνών του. Γιατί; Ο Ο.Η.Ε. είναι αυτός που εξέδωσε τα Καταδικαστικά Ψηφίσματα, πως θα μπορούσε να τα αναιρέσει; Αν είναι να γίνουν ρεαλιστικές συζητήσεις πάνω σε επικαιροποιημένη βάση, τουλάχιστον αυτές να γίνουν πάνω σε μια νομικά ορθή και δίκαιη πλατφόρμα. Τώρα μετά την τροπή που πήραν οι συζητήσεις, ο κ.«Επιδρομέας» έφτασε να μας λέει με θράσος, αυτό που επί χρόνια λένε οι Τούρκοι από την Άγκυρα, ότι δηλαδή το 1974 με τους χιλιάδες νεκρούς, τους εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες, τους 1619 – τότε – αγνοούμενους - που όπως αποδεικνύεται κατά παράβαση κάθε Συμφωνίας ακόμα και αυτής των Κανόνων του Πολέμου, εκτελέστηκαν εν ψυχρώ – ήταν μια «Ειρηνευτική (!!!) Επιχείρηση». Τι μπορείς να συζητήσεις με αυτόν τον τύπο κ.Πρόεδρε;
Το τρίτο και μεγαλύτερο λάθος σου κ.Πρόεδρε, είναι ότι προεκλογικά διακήρυσσες κατά τον πιο κατηγορηματικό τρόπο, ότι η λύση μέσω ενός μοντέλου Δ.Δ.Ο. είναι μονόδρομος και ότι ...θα κάνεις τα πάντα για να το επιτύχεις! Μα αγαπητέ μου κ.Πρόεδρε, ποιος σου είπε ότι η Δ.Δ.Ο. είναι μονόδρομος; Ποιος σου είπε ότι έχεις το δικαίωμα να καταλύσεις την Κυπριακή Δημοκρατία σαν Κυρίαρχη θεσμική Κρατική οντότητα. Είπαμε ότι ο αγώνας της Ε.Ο.Κ.Α. το ’55-’59 δεν κατάφερε για λόγους που δεν είναι της παρούσης επιστολής να αναφέρουμε, να φέρει την πολυπόθητη ένωση της Κύπρου με την υπόλοιπη μητροπολιτική Ελλάδα. Όμως κατάφερε να δημιουργήσει αυτήν την θεσμική οντότητα που είναι ένα Κράτος Διεθνώς αναγνωρισμένο, μέλος της Ε.Ε. και του Ο.Η.Ε., το δεύτερο Κράτος του Ελληνικού Έθνους. Γνωρίζεις καλύτερα από εμένα ότι με την εφαρμογή μιας λύσης πάνω στο μοντέλο της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, αυτό το Κράτος, τουλάχιστον ως προς την θεσμική του μορφή ...παύει να υφίσταται. Αυτό είναι κάτι που διαχρονικά και διακαώς επιθυμούσε η Τουρκία. Ποιο θα είναι το μέλλον του Ελληνισμού στο νησί, όταν η Κυπριακή Δημοκρατία μετεξελιχθεί σε ένα από τα δύο κράτη που θα απαρτίζουν το «νέο» - μετά Δ.Δ.Ο. – Κυπριακό Κράτος; Ποιο το μέλλον του Ελληνισμού, αν κάποτε οι Τούρκοι ξαναχρησιμοποιώντας μια ήσσονος σημασίας αφορμή κατά τα ειωθότα του ’63 ή του ’74, αποφασίσουν να αυξήσουν δυναμικά – όπως τότε – την επιρροή τους ή και την κυριαρχία τους στο νησί; Δεν αντιλαμβάνεσαι ότι η μόνη, μα πραγματικά η μόνη, ασφάλεια που μπορεί να έχει ακόμα ο Ελληνισμός της Κύπρου, είναι η διατήρηση στην σημερινή της μορφή, της Κυπριακής Δημοκρατίας; Και τι ήταν πάλι αυτό το «θα κάνω τα πάντα να επιτευχθεί λύση στα πλαίσια της Δ.Δ.Ο.»; Δηλαδή μέχρι που θα μπορούσες να φτάσεις κ.Πρόεδρε; Γιατί όταν λες δημόσια ότι μπορείς να κάνεις τα πάντα και την ίδια στιγμή το ακούει και ο κ.«Επιδρομέας» και οι «αφεντάδες» του στην Άγκυρα, δεν καταλαβαίνεις ότι αυξάνεις την αδιαλλαξία τους; Δεν καταλαβαίνεις ότι ανοίγεις την όρεξή τους; Δεν καταλαβαίνεις ότι σκληραίνουν την στάση τους;
Αγαπητέ μου κύριε Πρόεδρε,
Είναι κάποια πράγματα που θα ήταν καταστροφικό να μην τεθούν ως προαπαιτούμενα σε μια οποιασδήποτε μορφής συζήτηση για εξεύρεση λύσης, στο πρόβλημα που διαιωνίζεται επί 44 χρόνια.
Δεν συζητούμε τίποτα για υδρογονάνθρακες, εδαφικό και περιουσιακό, αν πρώτα δεν αποχωρήσουν όλα τα στρατεύματα που δεν προβλέπονται από τις Συνθήκες Ζυρίχης και Λονδίνου.
Η Εθνική Φρουρά θα διαλυθεί μόνο όταν αποχωρίσει και ο τελευταίος Τούρκος στρατιώτης από το νησί, όχι πριν. Ούτε συνεννοήσεις για τμηματικές αποχωρήσεις, ούτε χρονοδιαγράμματα.
Στο νησί θα παραμείνουν μόνο η ΕΛΔΥΚ και η ΤΟΥΡΔΥΚ, μέχρι να γίνει ένα χρονοδιάγραμμα για την αυτοδιάλυσή τους, υπό την εποπτεία του Ο.Η.Ε.
Να καταργηθεί η Συνθήκη Εγγυήσεων και Εγγυητής θα είναι μόνο η Ευρωπαϊκή Ένωση, στην οποία Ευρωπαϊκή Ένωση η Τουρκία ευελπιστεί κάποια στιγμή να εισέλθει, ως ισότιμο μέλος.
Οι συζητήσεις για το εδαφικό και το περιουσιακό θα γίνουν υπό το πρίσμα του ενιαίου Κράτους και όχι ενός κράτους χωρισμένο σε καντόνια.
Ξέρω ξέρω τι θα μου πεις.
- Αυτά τα πράγματα δεν γίνονται !!! Όλα έχουν δρομολογηθεί σε μια άλλη κατεύθυνση.
Ναι το ξέρω ότι δρομολογήθηκαν σε μια άλλη κατεύθυνση. Μια κατεύθυνση που εσύ ξεκίνησες και εσύ διαμόρφωσες. Αλλά αυτό δεν σου δίνει το δικαίωμα να την συνεχίσεις. Η πρόσφατη επανεκλογή σου δεν έγινε πάνω σε αυτό το πλάνο. Η επανεκλογή σου έγινε γιατί οι Έλληνες της Κύπρου είχαν να επιλέξουν μεταξύ της υποψηφιότητάς σου και ενός φιλο-κομμουνιστή υποψηφίου. Σε ψήφισε πλήθος ανθρώπων που δεν ανήκουν στο κόμμα σου, καθώς και πλήθος κομματικών στελεχών σου και απλών οπαδών του ΔΗΣΥ που δεν θέλουν να ακούν για Δ.Δ.Ο.
Δεν σου έδωσε κανείς λευκή επιταγή, έστω άθελά σου, να τουρκοποιηθεί – σταδιακά – η Κύπρος (γιατί μια Δ.Δ.Ο. που ήταν πάντα στα σχέδια της Τουρκίας, εκεί θα οδηγήσει).
Κι αν οι εταίροι μας στην Ε.Ε. σε πιέζουν (για τα δικά τους συμφέροντα), αν ο Γ.Γ. του Ο.Η.Ε. σε πιέζει (για τους δικούς του ιδιοτελείς λόγους), χτύπησε το χέρι στο τραπέζι και θύμισέ τους ότι είναι οι ίδιοι αυτοί που καταδίκασαν στο Συμβούλιο Ασφαλείας, τις ενέργειες που οδήγησαν στο σημερινό status quo στο νησί, που τις κατάγγειλαν ως παράνομες, καλώντας το Κράτος που τις διέπραξε δηλαδή την Τουρκία, να αποχωρήσει αμέσως και ότι είναι δική τους ευθύνη που το σημερινό status είναι κάτι που διαιωνίζεται από το 1974.
Κάνε και άλλα δύο βήματα.
Κατάργησε όσα Διαβατήρια της Κυπριακής Δημοκρατίας – που παρέχουν το Ευρωπαϊκό κεκτημένο της μετακίνησης και διαμονής σε Κράτη μέλη - κι έχουν δοθεί σε κατοίκους του κατεχόμενου τμήματος του νησιού, που δεν υπογράφουν υπεύθυνη δήλωση παραδοχής και αποδοχής της θεσμικής ιδιότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας, ως της μόνης νόμιμης Κρατικής οντότητας στο νησί.
Και ταυτόχρονα μέχρι την εξεύρεση βιώσιμης και δίκαιης λύσης ... κλείσε ΟΛΑ τα οδοφράγματα.
Και μην μου αντιτείνεις ότι η Τουρκία τότε θα προχωρήσει στην διχοτόμηση του νησιού γιατί ξέρω ότι αφελής δεν είσαι. Ξέρεις ότι την διχοτόμηση θα την φέρει η Δ.Δ.Ο. εν χορδαίς και οργάνοις. Αλλά και άτυπα η Τουρκική Δημοκρατία σήμερα έχει διχοτομήσει το νησί. Διαθέτει στο κατεχόμενο κομμάτι δικό της Στρατό, του παρέχει Ηλεκτρική Ενέργεια, Νερό, οι κωδικοί τηλεφωνικής συνδιάλεξης είναι της Τουρκίας, οι ταχυδρομικοί κώδικες είναι της Τουρκίας, οι υπηρεσίες λειτουργούν on-line με την Τουρκία και οι έποικοι δεν δείχνουν κανένα απολύτως διαβατήριο.
Λοιπόν κ.Πρόεδρε σου είπα ότι είχα να σου πω, μέσα στα πλαίσια μιας επιστολής.
Μακάρι να είχαμε το χρόνο να τα λέγαμε και κατ’ ιδίαν. Είχα πολλές ιστορίες να σου εξιστορήσω. Και προπαντός να σου υποδείξω άτομα που σε νεαρότερη ηλικία, ήταν διαφορετικοί, με άλλα πιστεύω και που σήμερα είναι κλασσικό παράδειγμα της ρήσης «Aχ, πού σαι, νιότη, πού δειχνες, πως θα γινόμουν άλλος!»
Με σεβασμό στο αξίωμα σας,
Κωνσταντίνος Α. Δημητριάδης
(δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΜΑΧΗ-FREE PRESS και στην Ιστοσελίδα της ΜΑΧΗ-DEFENCE της 15/4/2018 στην στήλη “Αμυνώ δε και μόνος...”)
Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter
Μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο στις 20 Ιουλίου 1974, οι εξελίξεις στο ελλαδικό και ελληνοκυπριακό στρατόπεδο υπήρξαν ραγδαίες. Κάτω από την πίεση των τραγικών γεγονότων, η δικτατορία στην Αθήνα κατέρρευσε και τα χαράματα της 24ης Ιουλίου σχηματίσθηκε κυβέρνηση εθνικής ενότητας υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Νωρίτερα, ο πρόεδρος της Κύπρου, Νικόλαος Σαμψών, είχε υποβάλλει την παραίτησή του και είχε αντικατασταθεί από τον εκλεγμένο Πρόεδρο της Βουλής των Αντιπροσώπων Γλαύκο Κληρίδη, ο οποίος έκανε την ύστατη προσπάθεια να περισώσει ότι μπορούσε.
Οι διπλωματικές προσπάθειες
Στις 24 Ιουλίου 1974 ξεκίνησαν οι διπλωματικές πρωτοβουλίες για την εξεύρεση μιας κοινά αποδεκτής λύσης, ενώ Κληρίδης και Ντενκτάς, συναντήθηκαν για να συζητήσουν την εφαρμογή της ανακωχής. Την ίδια ημέρα, ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος έγινε δεκτός από τον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών, Χένρι Κίσινγκερ, σε μία περίοδο που οι Ηνωμένες Πολιτείες ταλανίζονταν από το σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ και ο πρόεδρος Νίξον βρισκόταν υπό παραίτηση.
Στις 25 Ιουλίου συνήλθε στη Γενεύη «Τριμερής Διάσκεψη», με τη συμμετοχή των Υπουργών Εξωτερικών των τριών εγγυητριών δυνάμεων, Ελλάδας Γεωργίου Μαύρου, Τουρκίας Τουράν Γκιουνές και Μεγάλης Βρετανίας Τζέιμς Κάλαχαν, προκειμένου να αναζητήσουν λύσεις για την άρση της διαμορφωθείσας κατάστασης στην Κύπρο, ερήμην των ενδιαφερομένων μερών της Μεγαλονήσου. Ύστερα από έντονες συζητήσεις, οι τρεις υπουργοί υιοθέτησαν στις 30 Ιουλίου έκθεση εμπειρογνωμόνων, αποτελούμενη από τέσσερα σημεία:
-Ουδεμία στρατιωτική επέκταση πέραν των γραμμών της 30ης Ιουλίου (10 μ.μ.).
-Δημιουργία ζώνης ασφαλείας γύρω από τις θέσεις που κατείχαν οι Τούρκοι.
-Επιστροφή στους Τουρκοκυπρίους όλων των στρατιωτικών θυλάκων που είχαν καταληφθεί από ελληνικής πλευράς.
-Βαθμιαία μείωση των στρατιωτικών δυνάμεων στο νησί.
Ταυτόχρονα, οι τρεις υπουργοί υιοθέτησαν Διακήρυξη, με την οποία αναγνωρίζεται η ύπαρξη δύο αυτόνομων διοικήσεων στο νησί, της ελληνοκυπριακής και της τουρκοκυπριακής και στην οποία αναφέρεται ότι «πρέπει το ταχύτερον να διεξαχθούν διαπραγματεύσεις για να εξασφαλισθεί α) η αποκατάσταση της ειρήνης στην περιοχή και β) η επαναγκαθίδρυση της συνταγματικής κυβέρνησης στην Κύπρο». Τέλος, αποφάσισαν τη σύγκλιση στις 8 Αυγούστου νέας διάσκεψης, στην οποία θα συμμετείχαν εκτός από τις Εγγυήτριες Δυνάμεις και ανά ένας εκπρόσωπος των Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.
Η νέα διάσκεψη συνήλθε πράγματι στη Γενεύη στις 8 Αυγούστου, με τη συμμετοχή των Υπουργών Εξωτερικών Μεγάλης Βρετανίας, Ελλάδας και Τουρκίας και των εκπροσώπων των Ελληνοκυπρίων Γλαύκου Κληρίδη και των Τουρκοκυπρίων Ραούφ Ντεκτάς. Οι Έλληνες διαπραγματευτές Γεώργιος Μαύρος και Γλαύκος Κληρίδης προσπάθησαν να οδηγήσουν τα πράγματα προς μια λογική και έντιμη διαπραγμάτευση, αλλά προσέκρουαν συνεχώς στην τουρκική αλαζονεία και αδιαλλαξία. Όλο το χρονικό διάστημα από την ανακωχή της 22ας Ιουλίου, οι Τούρκοι ενίσχυαν τον θύλακο της Κερύνειας και πραγματοποιούσαν μικρής κλίμακας στρατιωτικές επιχειρήσεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι το τετραήμερο 22 - 26 Ιουλίου οι Τούρκοι παραβίασαν 55 φορές την εκεχειρία.
Η ελληνοκυπριακή πλευρά στις διαπραγματεύσεις υποστήριξε την επιστροφή στο Σύνταγμα του 1960 και επανάληψη των διακοινοτικών συνομιλιών, αλλά ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών απέρριψε την εισήγηση Κληρίδη και αντιπρότεινε σχέδιο, σύμφωνα με το οποίο η Κυπριακή Δημοκρατία θα ήταν δικοινοτικό ομοσπονδιακό κράτος πολλών καντονίων, στο οποίο οι Τουρκοκύπριοι θα έλεγχαν το 34% του νησιού. Εξάλλου, ο Ντενκτάς πρότεινε διζωνική ομοσπονδία, στην οποία το τουρκοκυπριακό ομόσπονδο κράτος θα κάλυπτε επίσης το 34% της έκτασης της Δημοκρατίας.
Κάτω από την πίεση των περιστάσεων και μέσα σε έντονες αντεγκλήσεις, ο Γλαύκος Κληρίδης αντιπρότεινε το εξής σχέδιο:
-Η συνταγματική δομή της Κύπρου να διατηρήσει το δικοινοτικό χαρακτήρα της.
-Η συνύπαρξη των δύο κοινοτήτων να επιτευχθεί με θεσμικά σύμφωνα.
-Η ελληνική και τουρκική κοινοτική διοίκηση να ασκούν εξουσίες στις ζώνες που οι αντίστοιχοι πληθυσμοί έχουν πλειοψηφία.
Η τουρκική πλευρά αρνήθηκε να συζητήσει το σχέδιο Κληρίδη και ζήτησε τελεσιγραφικά να γίνουν αμέσως δεκτές οι τουρκικές προτάσεις. Ο Κληρίδης ζήτησε αναβολή 36 ή 48 ωρών για να μπορέσει να συνεννοηθεί με τον Μακάριο. Οι Τούρκοι απέρριψαν το αίτημά του και η δεύτερη διάσκεψη της Γενεύης έληξε χωρίς αποτέλεσμα στις 3:30 το πρωί της 14ης Αυγούστου 1974. Ο Γεώργιος Μαύρος με δηλώσεις του κατήγγειλε διεθνώς την τουρκική στάση, όμως η αρχική αναφορά του περί σκληρής στάσης της Ελλάδας διαψεύτηκε οικτρά από τα ίδια τα γεγονότα...
Ο «Αττίλας 2»
Στις 4:35 π.μ. της 14ης Αυγούστου, 65 λεπτά μετά το ναυάγιο της Διάσκεψης της Γενεύης, ο τουρκικός στρατός εξαπολύει σφοδρή επίθεση σε όλα τα μέτωπα της Κύπρου («Αττίλας 2»). Άρματα μάχης και ισχυρές μονάδες πεζικού κινούνται ανατολικά προς την κατεύθυνση της Αμμοχώστου και δυτικά προς τον τουρκοκυπριακό θύλακο της Λεύκας και την κωμόπολη Μόρφου. Οι μάχες μαίνονταν όλη την ημέρα, ιδιαίτερα στα βόρεια της Λευκωσίας και το αεροδρόμιό της.
Τα ελληνικά και ελληνοκυπριακά τμήματα που έδωσαν τις μάχες στον Αττίλα 1 κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν ξανά τις ορδές των Τούρκων εισβολέων, αφού βοήθεια από την Ελλάδα δεν στάλθηκε για μια σειρά από λόγους που επικαλέστηκε η τότε πολιτική και στρατιωτική ηγεσία (μεγάλη απόσταση από την Κύπρο, μη αξιόμαχο των ενόπλων δυνάμεων εκείνη την περίοδο, κίνδυνος αντιπερισπασμού της Τουρκίας σε περιοχή της ελλαδικής επικρατείας), ενώ και ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε δηλώσει προς την κυπριακή πλευρά που εκλιπαρούσε για βοήθεια, πως η Κύπρος ήταν ... μακριά!
Επική ήταν καθ' όλη τη διάρκεια του τριημέρου (14-15-16/8) η μάχη της ΕΛΔΥΚ, με τους ηρωικούς άνδρες της που παρέμειναν για να υπερασπιστούν το στρατόπεδό τους να σώζουν την τιμή των ελληνικών όπλων, όπως και των καταδρομέων της Α' Μοίρας Καταδρομών/Γ' Μοίρας Αμφίβιων Καταδρομών που έδωσαν σκληρές μάχες για να ανακόψουν την προέλαση των τουρκικών αρμάτων προς την Λευκωσία.
Στις 15 Αυγούστου οι τουρκικές δυνάμεις κατέλαβαν χωρίς αντίσταση την πόλη της Αμμοχώστου και απέκοψαν ολόκληρη τη Χερσόνησο της Καρπασίας. Η κυπριακή Εθνοφρουρά, κάτω από την πίεση των πολύ ισχυρότερων τουρκικών δυνάμεων και τον σφοδρό αεροπορικό βομβαρδισμό, αναγκάστηκε να υποχωρήσει κάτω από την «πράσινη γραμμή» Λευκωσίας και νότια των οδών Λευκωσίας - Αμμοχώστου και Λευκωσίας – Μόρφου.
Έτσι, οι τουρκικές δυνάμεις, όταν στις 6 το απόγευμα της 16ης Αυγούστου συμφωνήθηκε κατάπαυση του πυρός, είχαν καταλάβει ολόκληρο το τμήμα που προέβλεπε το Σχέδιο Ντενκτάς και επιπλέον την Αμμόχωστο, περιοχές των οποίων η έκταση αντιστοιχούσε στο 37% του κυπριακού εδάφους. Κατά την προέλασή τους, οι Τούρκοι στρατιώτες προέβησαν σε ανατριχιαστικές ωμότητες και πράξεις βίας. Χιλιάδες Κύπριοι εκδιώχτηκαν από τα σπίτια τους κι ένα κύμα 200.000 προσφύγων κινήθηκε από τις καταληφθείσες περιοχές στον Ελεύθερο Νότο. Την αντίθετη πορεία ακολούθησαν 51.000 Τουρκοκύπριοι. Η Κύπρος είχε διχοτομηθεί, μια κατάσταση που διαρκεί μέχρι της μέρες μας.
Στο διπλωματικό πεδίο, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ συνήλθε στις 15 και 16 Αυγούστου, και με τέσσερα ψηφίσματά του (357-360) ζήτησε την άμεση κατάπαυση του πυρός, την αποχώρηση από την Κύπρο όλων των ξένων στρατευμάτων και την επανάληψη από τα ενδιαφερόμενα μέρη διαπραγματεύσεων για ειρηνική λύση του θέματος. Και τα τέσσερα ψηφίσματα αγνοήθηκαν προκλητικά από την Τουρκία. Στις 14 Αυγούστου 1974, ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής, διερμηνεύοντας τα αισθήματα αγανάκτησης του ελληνικού έθνους κατά της αδράνειας του αμερικανικού παράγοντα, ανακοίνωσε την αποχώρηση της Ελλάδας από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ. Προηγουμένως βέβαια είχε επιδείξει πρωτοφανή αδράνεια και απροθυμία να στείλει έστω ένα ... φυσίγγιο στο νησί.
Στις 28 ημέρες που κράτησαν οι στρατιωτικές επιχειρήσεις στην Κύπρο, οι απώλειες της ελληνικής πλευράς ανήλθαν σε 4.500 - 6.000 νεκρούς και τραυματίες (στρατιωτικό προσωπικό και άμαχοι) και 2.000 - 3.000 αγνοούμενους. Οι Τουρκικές απώλειες ανήλθαν σε 1.500 νεκρούς και 2.000 τραυματίες. Ο λερωμένος με τις σημαίες της Τουρκίας και του ψευδοκράτους Πενταδάκτυλος εξακολουθεί να θυμίζει σε όλους την τραγωδία της Κύπρου...
Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter
Λευκωσία: Γιορτασμοί και πανηγύρια προγραμματίζονται στα κατεχόμενα ενόψει της 41ης επετείου από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Όπως μεταδίδει ο παράνομος Μπαϊράκ, οι εορτασμοί επί ευκαιρία της «Ημέρας Ειρήνης και Ελευθερίας» άρχισαν με το Ράλι Ειρήνης και Ελευθερίας 20ής Ιουλίου».
Την Κυριακή 19 Ιουλίου το μεσημέρι, μετά από 21 χαιρετιστήριες βολές, ο Μουσταφά Ακιντζί θα απευθύνει διάγγελμα μέσω του παράνομου ραδιοτηλεοπτικού σταθμού Μπαϊράκ. Η ομιλία του θα αποτελέσει την έναρξη των «εορτασμών», όπως αναφέρεται. Την ίδια ημέρα ξεχωριστές τελετές θα γίνουν στο Μνημείο των Μαρτύρων στο Μπογάζι, στο μνημείο του δρα Φαζίλ Κιουτσούκ και στο μνημείο του Ραούφ Ραίφ Ντενκτάς.
Το απόγευμα οι ακροβατικές ομάδες «Τürk Yıldızları Solo» θα πραγματοποιήσουν επιβλητική επίδειξη στους αιθέρες της κατεχόμενης Κερύνειας στις 4:00 το απόγευμα της Κυριακής. Την 20ή Ιουλίου, ημέρα της τουρκικής εισβολής, οι τελετές θα αρχίσουν στις 4:00 το απόγευμα. Η πρώτη τελετή θα πραγματοποιηθεί στον ανδριάντα του Ατάτουρκ.
Οι εορτασμοί θα συνεχιστούν στη λεωφόρο δρα Φαζίλ Κιουτσούκ στην κατεχόμενη Λευκωσία, με παρέλαση. Κατά τη διάρκεια των εορτασμών ένας αντιπρόσωπος από την τουρκική Κυβέρνηση (που δεν ανακοινώθηκε) και ο Μουσταφά Ακιντζί θα εκφωνήσουν ομιλίες. Πηγή: Φιλελεύθερος
Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter
Την ευκαιρία να συναντηθεί και να καταγράψει την μαρτυρία του Ταξίαρχο ε.α. Παναγιώτη Σταυρουλόπουλου, ο οποίος έζησε την κόλαση των μαχών στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής του 1974, είχε ο συγγραφέας και ερευνητής Κώστας Δημητριάδης!
Ο ζωντανός θρύλος της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου, (αντισυνταγματάρχης τότε) καθοδήγησε και ενέπνευσε τα παλικάρια της ΕΛΔΥΚ τις κρίσιμες εκείνες ώρες και έδωσε τη διαταγή για απαγκίστρωση το μεσημέρι της 16ης Αυγούστου διασώζοντας πολλούς πολεμιστές, αποκαλείται από τότε "πατέρας" από τους βετεράνους της Κύπρου, δείγμα σεβασμού και της αναγνώρισης της προσφοράς του.
Ο Κώστας Δημητριάδης, συγγραφέας του βιβλίου ΚΥΠΡΟΣ 1974 Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ, έχει δημοσιεύσει φωτογραφίες από τη συνάντηση αυτή και μάλιστα τις επόμενες ώρες θα παρουσιάσει την συγκλονιστική αφήγηση του Ήρωα της Κύπρου, μέσω ενός βίντεο. Μαζί του σε αυτή την ξεχωριστή στιγμή ήταν ο εκδότης Γιάννης Γιαννάκενας, αλλά και ο βετεράνος μαχητής της ΕΛΔΥΚ Αντώνης Δούλας.
Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter
Τη δράση και τις απώλειες της 23 Επιλαρχίας Μέσων Αρμάτων της Εθνικής Φρουράς, παρουσιάζει ο συγγραφέας και ερευνητής Κώστας Δημητριάδης, ο οποίος με το βιβλίο του ΚΥΠΡΟΣ Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ, παρουσιάζει λεπτομερώς τα γεγονότα συντάραξαν τον Ελληνισμό, πριν από 41 χρόνια...
Σύμφωνα με τον Κ. Δημητριάδη:
Η 23 ΕΜΑ διέθετε 32 άρματα μάχης Τ-34/85 αγορασμένα από την Ρωσία μέσω Αιγύπτου. Η Επιλαρχία διέθετε δύο Ίλες των 16 αρμάτων η κάθε μία και κάθε Ίλη ήταν χωρισμένη σε 3 ουλαμούς των 5 αρμάτων συν το άρμα του Δκτή Ίλης. Ήδη πριν τον πόλεμο, η 23 ΕΜΑ είχε αποσπάσει από την 2η Ίλη της, 8 άρματα, 3 στην Αμμόχωστο και 5 στην Κερύνεια.
Με την εισβολή η μισή Επιλαρχία ήταν διασκορπισμένη εξ αιτίας της δράσης της στο Πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου. Βρέθηκαν λοιπόν 18 άρματα ως ετοιμοπόλεμα την 20η Ιουλίου κοντά στα θέατρα των επιχειρήσεων ήτοι μόνο μια Ίλη. Και μέσα σε όλα αυτά άρχισαν τα μηχανικά προβλήματα. Σχεδόν άμεσα 2 άρματα ακινητοποιήθηκαν από βλάβη στον κινητήρα και εγκαταλείφθηκαν από τα πληρώματα τους. Άλλα 2 άρματα καταστράφηκαν από Τουρκικά M72 LAW κοντά στην ακτή στο Πεντεμίλι και 1 εγκαταλείφθηκε κοντά σε εξοχικό κέντρο ακριβώς από πίσω τους μετά από βολή τουρκικού φορητού ΠΑΟ.
Το βράδυ της 20ης Ιουλίου 7 άρματα ενίσχυσαν την νυχτερινή επίθεση της ΕΛΔΥΚ στο Κιόνελι. Σχεδόν άμεσα 2 άρματα ακινητοποιήθηκαν από βλάβη. Την αυγή τα κατέστρεψε η Τουρκική αεροπορία. Άλλο 1 έπεσε στην αντιαρματική τάφρο Τσινάρ και εγκαταλείφθηκε. Οι Τούρκοι το τράβηξαν μετά δύο ημέρες και το χρησιμοποίησαν στις επιχειρήσεις για λογαριασμό τους.
8 συνολικά άρματα χάθηκαν "φθηνά" την πρώτη κιόλας μέρα. Την 3η μέρα που οι Τούρκοι επιχείρησαν την τελική επίθεση κατά της Κερύνειας προσπαθώντας να την καταλάβουν πριν ξεκινήσει η εκεχειρία, τα 4 άρματα που ευρίσκονταν εκεί με σχεδόν εξαντλημένα τα πυρομαχικά τους, εγκαταλείφθηκαν από τα πληρώματά τους - ένα μάλιστα οδηγήθηκε από τον οδηγό στο χωριό του και εγκαταλείφθηκε εκεί (και αυτό έγινε αιτία για σφαγές όταν μπήκαν οι Τούρκοι) - ανεβάζοντας τις απώλειες σε 12 άρματα από τα συνολικά 32 της ΕΜΑ.
Κατά την διάρκεια της εκεχειρίας η 23 ΕΜΑ αναδιοργανώθηκε σε 2 ουλαμούς των 7 αρμάτων και έναν των 6 αρμάτων αλλά ήταν φανερό ότι τα άρματα ήταν καταπονημένα και δεν θα άντεχαν.
Κατά τον Αττίλα ΙΙ τα 3 άρματα της Αμμοχώστου εγκαταλείφθηκαν σε τέλεια κατάσταση, όταν οι Άγγλοι δεν επέτρεψαν στα πληρώματά τους να περάσουν μέσα από τις Βάσεις τους ενώ τα καταδίωκαν 13 Μ-48 των Τούρκων. Η μόνη αξιοσημείωτη συμβολή της 23 ΕΜΑ στον Αττίλα ΙΙ ήταν στην Μάχη στο Πυρόϊ στις 17/8/74.
Τα 2 άρματα υποστήριξαν την Διμοιρία των Καταδρομέων στην υπεράσπιση της περιοχής. Κατά την διάρκεια της μάχης 1 άρμα ακινητοποιήθηκε από βολή τουρκικού αντιαρματικού.
Άλλα 3 άρματα ακινητοποιήθηκαν στην περιοχή της Ν.Α.Λευκωσίας και καταλήφθηκαν από τους Τούρκους όταν έθεσαν υπό την κατοχή τους την περιοχή. Αλλα 3 άρματα καταστράφηκαν στις περιοχές Ανατολικά της Αγλαντζιάς, Βόρεια της Αθηαίνου και στην Λουριτζίνα.
Συνολικά η 23 ΕΜΑ έχασε 22 άρματα στον πόλεμο.
Από αυτά 10 οι Τούρκοι τα επισκεύασαν χρησιμοποιώντας ανταλλακτικά που τους ήλθαν από το Πακιστάν και τα χρησιμοποίησαν εναντίον της Ε/Φ, από τα οποία 3 καταστράφηκαν από Α/Τ της Ε.Φ., 4 εγκαταλείφθηκαν από τα πληρώματα τους και 3 σχεδόν ανέπαφα κοσμούν τα Μουσεία τους.
Οι απώλειες της 23 ΕΜΑ ήταν 13 (κατ' άλλους 16) νεκροί ή αγνοούμενοι.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Οι τουρκικές απώλειες σε άρματα μάχης στην εισβολή στη Κύπρο το 1974
Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter
