Write on Παρασκευή, 09 Μαΐου 2014 Κατηγορία ΕΠΙ ΣΚΟΠΟΝ
Του Άνταμ Τέυλορ*

Θα ήταν δύσκολο να υπερτονισθεί πόσο ο Β΄Παγκόσμιος Πόλεμος εξακολουθεί να διεγείρει ακόμη στη Ρωσία. Πάρτε την ονομασία του: Δεν είναι ο "Β' Παγκόσμιος Πόλεμος» στη Ρωσία, είναι ο «Μεγάλος Πατριωτικός Πόλεμος». Στη συνέχεια, σκεφτείτε τον αριθμό των νεκρών: 27 εκατ. σοβιετικοί πολίτες νεκροί, σύμφωνα με μια εκτίμηση. Τρομακτικά γεγονότα που έλαβαν χώρα σε ρωσικό έδαφος, όπως η πολιορκία του Λένινγκραντ και τη μάχη του Στάλινγκραντ, δεν έχουν ξεχαστεί.

Για το λόγο αυτή, η παρούσα εβδομάδα είναι πολύ σημαντική. Θυμηθείτε ότι στη Ρωσία, η 9η Μαΐου είναι η Ημέρα της Νίκης. Είναι η επέτειος της ημέρας που η Σοβιετική Ένωση ανακοίνωσε ότι η ναζιστική Γερμανία είχε παραδοθεί. Και η Ημέρα της Νίκης δεν είναι μόνο μια μεγάλη μέρα για τη Ρωσία. Είναι μια σημαντική μέρα για όλα τα πρώην μέλη της Σοβιετικής Ένωσης, τα οποία πολέμησαν μαζί στον πόλεμο. Φέτος, μπορεί να είναι μια εξαιρετικά περίπλοκη ημέρα για μια συγκεκριμένη χώρα - την Ουκρανία.

Στο παρελθόν, η Ουκρανία και η Ρωσία έχουν γιορτάσει μαζί την Ημέρα της Νίκης της 9ης Μαΐου - για παράδειγμα, στις 9 Μαΐου 2010, Ρώσοι και Ουκρανοί ναύτες στη Σεβαστούπολη παρέλασαν σε μια κοινή παρέλαση για να γιορτάσουν την 65η επέτειο της ημέρας αυτής έπειτα από διαταγή του τότε Προέδρου Βίκτωρα Γιανουκόβιτς.

Αλλά έχουν επίσης υπάρξει και διαφορετικές απόψεις. Για κάποιους Ουκρανούς, ο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν ένας αγώνας ενάντια, τόσο στη ναζιστική Γερμανία, όσο και τη Σοβιετική Ένωση. Ουκρανοί εθνικιστές πολέμησαν εναντίον του σοβιετικού στρατού σε διάφορες περιπτώσεις κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου - ορισμένοι όπως ο Στέφαν Μπαντέρα, εθνικιστικό ίνδαλμα, συμπαρατάχθηκε με τη ναζιστική Γερμανία για κάποιο διάστημα. Ακόμη και πριν τις προ-Ευρωπαϊκές διαμαρτυρίες που έσυραν την Ουκρανία σε κρίση, υπήρχαν συζητήσεις για την ιστορία: Το 2011, ο Γιανουκόβιτς ανακάλεσε τα βραβείο «Ήρωα της Ουκρανίας" που είχε δοθεί στον Μπαντέρα από τον προκάτοχο του και επέκρινε τη δυτική πόλη Λβιβ για την αποτυχία της να γιορτάσει την Ημέρα της Νίκης όπως πρέπει.

Φυσικά η κατάσταση είναι ακόμη πιο φορτισμένα τώρα, με τη συσσώρευση στρατιωτικών δυνάμεων της Ρωσίας στα σύνορα - μια δυσάρεστη για κάποιους υπενθύμιση της σοβιετικής κυριαρχίας - και με τις ουκρανικές εθνικιστικές ομάδες όπως η «Πράβυ Σέκτορ», να κατηγορούνται ως «φασίστες». Στην 69η επέτειο λοιπόν από τη λήξη του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, μερικοί φαίνεται να πιστεύουν ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται .

Έτσι, η 9η Μαΐου θα είναι σημαντική ημερομηνία για να την παρακολουθήσει κανείς. Τον περασμένο Μάρτιο, υπήρχαν φήμες στη Ρωσία ότι η Ουκρανία μπορεί να ακυρώσει τους εορτασμούς αυτής της ημέρας, και να επιλέξει να γίνουν την 8 Μαίου, την ακριβή ημερομηνία παράδοσης της Γερμανίας που γιορτάζεται σε πολλές άλλες χώρες σαν Ημέρα της Νίκης στην Ευρώπη ( η διαφορετική ημερομηνία οφείλεται σε διαφορές ώρας ). Αν και αυτό δεν φαίνεται να ισχύει, είναι σαφές ωστόσο ότι το Κίεβο έχει ακυρώσει σχέδια πραγματοποίησης της παραδοσιακής στρατιωτικής παρέλασης, και αντ' αυτού θα διοργανώσει στις 9 Μαΐου λειτουργία - προσευχή για τα θύματα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Επίσης, μέλη του ουκρανικού εθνικιστικού κόμματος "Σβομπόντα" επιδιώκουν την απαγόρευση σημαντικού συμβόλου της ρωσικής στρατιωτικής ανδρείας, του παράσημου του Αγίου Γεωργίου, παρά το γεγονός ότι πολλοί φιλο-Ρώσοι αυτονομιστές στα ανατολικά το φοράτε. Το «AFP» αναφέρει ότι αντί αυτού [ του παράσημου] την Ημέρα της Νίκης θα φοράνε την Κόκκινη Παπαρούνας που χρησιμοποιείται για να θυμόμαστε τους νεκρούς του Πολέμου και σε άλλες χώρες.

Είναι δύσκολο το τάιμινγκ. Την Τετάρτη, ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν ζήτησε από τους φιλο-Ρώσους αυτονομιστές στην ανατολική Ουκρανία να αναβάλουν το προτεινόμενο δημοψήφισμα για ανεξαρτησία που προγραμματίστηκε για τις 11 Μαΐου, μια κίνηση που φαίνεται να δείχνει μια νέα ρωσική επιθυμία για αποκλιμάκωση της σύγκρουσης. Η ανακοίνωση δημιούργησε σε πολλούς φιλο-Ρώσους αυτονομιστές σύγχυση. Σίγουρα θα είναι ενδιαφέρον να δούμε πώς θα αντιδράσουν στις 9 Μαΐου.

*Αρθρογράφος σε θέματα Εξωτερικής Πολιτικής στην «Ουάσιγκτον Πόστ»

Πηγή: http://strategy-cy.com

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Πέμπτη, 17 Απριλίου 2014 Κατηγορία ΕΠΙ ΣΚΟΠΟΝ
Γράφει ο Κωνσταντίνος Βουλγαράκης

Στην υπόθεση της Ουκρανίας, κανένας δε μπορεί να πει με βεβαιότητα, ποιος έχει δίκιο ή που τελειώνει η λογική και αρχίζει η παράνοια! Το μόνο σίγουρο είναι ότι ΕΜΕΙΣ - οι Έλληνες - θα πρέπει νάχουμε «κοντή τη γλώσσα μας», για πολλούς λόγους ..... Εθνικού Συμφέροντος! Πέραν αυτού, στην περιοχή έχουμε μια σημαντική Ελληνική μειονότητα, όπως επίσης γνωρίζουμε πολύ καλά και από εμφυλίους πολέμους και από διαμελισμούς της Εθνικής μας σάρκας, από χαμένες πατρίδες και ιδίως από τραγικά λάθη μας, που οδήγησαν σε ξένη επέμβαση, κατοχή και διωγμούς αδελφών μας !! Στην Ουκρανία σήμερα, μπορούμε να δούμε ζωντανό τον εφιάλτη μας!

Από την κρίση αυτή - στην Ουκρανία - καλό είναι να βγάλουμε τα συμπεράσματα μας, κυρίως στο πως συμπεριφέρονται οι Μεγάλες Δυνάμεις στο γεωστρατηγικό παίγνιο τους και πια είναι η τύχη, αυτών που θα βρεθούν ΑΔΥΝΑΜΟΙ στο διάβα τους!

Ας ξαναθυμηθούμε (χωρίς ανάλυση) τη χρονολογική διαδοχή των γεγονότων :

- Τον Φεβρουάριο του 2010 ο φιλορώσος Βίκτορ Φεντορόβιτς Γιανουκόβιτς κερδίζει καθαρά τις εκλογές και εκθρονίζει την φιλοευρωπαία «Ιωάννα της Λωρραίνης» της Ουκρανίας Γιούλια Βολοντιμίριβνα Τιμοσένκο, η οποία στη συνέχεια καταδικάζεται και φυλακίζεται για διαφθορά.

- Από την ανάληψη των καθηκόντων του, ο Γιανουκόβιτς συνεχίζει μεν τον διάλογο σύνδεσης της Ουκρανίας με την Ε.Ε., αλλά λόγω της «ειδικής σχέσης» του με τη Ρωσία, είτε τον υποσκάπτει είτε και απαιτεί μια «πιο ισορροπημένη» σχέση με τις Βρυξέλλες, ενώ παγώνει κάθε προοπτική σχέσεων με το ΝΑΤΟ !!

- Τον Νοέμβριο του 2013 ο Γιανουκόβιτς απέρριψε τελικά τη συμφωνία σύνδεσης της Ουκρανίας με την Ε.Ε., υπέρ μιας νέας δανειακής συμφωνίας διάσωσης με τη Ρωσία. Η απόφαση του αυτή, οδήγησε σε μαζικές διαδηλώσεις των φίλο-ευρωπαϊστών Ουκρανών, με επίκεντρο την πλατεία Ανεξαρτησίας στο Κίεβο. Στους μήνες που ακολούθησαν, με συνεχείς προσπάθειες καταστολής των διαδηλωτών από την Αστυνομία της χώρας, οι διαδηλώσει μετατράπηκαν σε φονικές συγκρούσεις με δεκάδες θύματα και εκατέρωθεν κατηγορίες.

- Τα γεγονότα στην πλατεία Ανεξαρτησίας είχαν τα χαρακτηριστικά μιας νέας «Πορτοκαλί Επανάστασης» στην οποία ενεργό (και πάλι) ρόλο είχε η φυλακισμένη Τιμοτσάνκο, υπό την ηθική (και όχι μόνο) στήριξη της Δύσης (όπως και τότε). Τελικά, τα γεγονότα αυτά – στην πλατεία Ανεξαρτησίας- οδήγησαν στην αντισυνταγματική καθαίρεσή του Γιανουκόβιτς, από το αξίωμα του Προέδρου, στις 22 Φεβρουαρίου 2014, την ανάδειξη του έκλυτου και διεφθαρμένου βίου του (και αυτού) και τη διαφυγή του στη «μαμά» Ρωσία.

- Η νέα «Πορτοκαλί Επανάσταση» της πλατείας Ανεξαρτησίας στο Κίεβο, ήρθε να ακολουθήσει τις αντίστοιχες επαναστάσεις στις Πλατείες Ταχρίρ και Ταξίμ και πλημμύρισε χαρά, ενθουσιασμό και προσδοκία, κάθε απανταχού καταπιεσμένο επίδοξο επαναστάτη (ειδικά στον ταλαίπωρο Ευρωπαϊκό Νότο), που με ξαναμμένη τη φαντασία και την ελπίδα του, έβλεπε στο Κίεβο, αυτό που θα «ήθελε» να δει στην Αθήνα, στη Ρώμη, στη Μαδρίτη, στη Λισαβόνα και αλλού. Όμως, πριν ακόμα κοπάσουν τα επινίκια των «επαναστατών», οι διθύραμβοι συγχαρητηρίων των αφελών καταπιεσμένων λαών και τα διαπιστευτήρια στήριξης των Δυτικών Ηγετών, αίφνης ΟΛΟΙ με έκδηλη αμηχανία τρόμου, αντίκρισαν το πραγματικό πρόσωπο της νέο-φασιστικής επαναστατικής Ηγεσίας του «Δυτικού Τομέα», την οποία όμως (ανοήτως και όντας πλέον σε αδιέξοδο) σπεύδουν να αναγνωρίσουν ..... «ελπίζοντας» (και πάλι ανοήτως) ότι θα μπορούν στη συνέχεια να την ελέγξουν, να την περιθωριοποιήσουν και τελικά να επιβάλλουν την εξευρωπαϊσμένη (δοκιμασμένη και εμφανίσιμη) Τιμοτσένκο.

- Όμως όπως πάντοτε συμβαίνει, ο «νικητής» σ' ένα εμφύλιο, το πρώτο πράγμα που τον απασχολεί είναι, πως θα «τελειώσει» οριστικά τους αντιπάλους του !! Αν μάλιστα διακατέχεται από ολοκληρωτικές αντιλήψεις, τότε αυτός ενεργεί αποκλειστικά με τα άγρια ένστικτα του, εκδηλώνει το μένος του και καθόλου δε χαμπαριάζει από «συμβουλές φίλων» ή απειλές αντιπάλων, διότι θεωρεί απλά ότι είναι παντοδύναμος, ότι εξουσιάζει τον κόσμο (που ακόμα τον χειροκροτεί) και ότι άπαντες οφείλουν να υποκλίνονται σ' αυτόν και στη δόξα της νίκης του. Αν όλα αυτά γινόντουσαν κάπου στη Σομαλία, στον Νίγηρα ή στην Νικαράγουα, ίσως και να πέρναγαν ... αβρόχοις ποσί !! Όμως εδώ, οι επηρμένοι πρωταγωνιστές και οι αμφιλεγόμενοι «εμπνευστές» της επανάστασης, δεν είχαν αντιληφθεί ότι απέναντι τους, δεν είχαν ένα εξαθλιωμένο Σέρβο ή Ιρακινό ή και τον διχασμένο Άραβα, αλλά ένα μεγάλο παγκόσμιο γεωστρατηγικό παίκτη, με πολλά ζωτικά συμφέροντα και ιστορικούς δεσμούς στην περιοχή!

- Οποιοσδήποτε «ερασιτέχνης» αναλυτής, θα κατέληγε στο ασφαλές συμπέρασμα ότι η Ρωσία (που το 2008-9 έβαλε τιμωρία στο ψυγείο την Ουκρανία, διότι απλά και μόνο είδε την Τιμοτσένκο να φλερτάρει με τους Δυτικούς), δεν επρόκειτο να παραμείνει απαθής, τώρα πια που έπιασε στα πράσα τους «εραστές», σε θερμούς εναγκαλισμούς και ασελγείς περιπτύξεις, τώρα δηλαδή που είχε τεκμήρια και αφορμές. Η συνταγή της «αυτοδιάθεσης των λαών» ήταν ήδη γνωστή και δοκιμασμένη (πχ Κόσοβο –Γιουγκοσλαβία –Τσεχοσλοβακία, κλπ) και κυρίως .... εμπνευσμένη από τους ίδιους τους υποκινητές Δυτικούς θερμοκέφαλους, που .... άνοιξαν τους ασκούς του Αιόλου !! Απ' την άλλη, η Ρωσία είχε ήδη αποδείξει την αποφασιστικότητα (και την ετοιμότητα) της, στην προ 5ετιας κρίση με τη Γεωργία (που πάλι ανόητα υποκινήθηκε από τη Δύση).

- Έτσι ενός διαζυγίου, ακολουθεί - ως γνωστόν - και το μοίρασμα των κοινών υπαρχόντων!! Η ανατολική Ουκρανία ήταν η «προίκα» του Ρώσου γαμπρού και ειδικά η Κριμαία (πέρα της στρατηγικής σημασίας της) ήταν και το περίοπτο δακτυλίδι δώρο, της Ρωσίδας πεθεράς, που έπρεπε να επιστραφούν στον έκπτωτο «κερατά». Όπως σε κάθε διαζύγιο, τα τραγικά θύματα είναι οι «καρποί» του έρωτα των εν διαστάσει και εδώ .... πρόκειται για ένα λαό, για εκατομμύρια αθώων ανθρώπων, για τους οποίους οι αμετροεπείς «αντίζηλοι» .... καθόλου δεν νοιάστηκαν (ούτε και ρώτησαν βεβαίως)!

- Σήμερα ο απατηθείς πληρώνει τη μοιχαλίδα του, με το ίδιο νόμισμα .... προκαλώντάς της υστερικές κρίσεις. Οφθαλμόν αντί οφθαλμού, δηλαδή αντεπανάσταση του λαού (του), κόντρα στην επανάσταση του λαού (της) και μετά, ρωτά ΟΛΟΥΣ χαιρέκακα : που βλέπουν τη διαφορά και γιατί δύο μέτρα και δύο σταθμά στη στάση τους !? Παράλληλα, προκαλεί ευθέως και τον επιπόλαιο (δυτικό) «εραστή», είτε να αποσυρθεί οριστικά .... από την οικογενειακή του κλίνη (σε μια προσπάθεια να ξανασμίξει το ζευγάρι), είτε να αναλάβει τις ευθύνες του (με δόξα και τιμή) και να κουκουλωθεί την Ουκρανή ερωμένη του με τα «κουρέλια» υπάρχοντα της, διότι ..... για επίλυση της διαφοράς και ξέπλυμα της ντροπής, με εκατέρωθεν πρόκληση (των εραστών) σε «μονομαχία τιμής» ... ούτε λόγος (τέτοια εποχή)!

Το πιθανότερο λοιπόν είναι ότι και σ' αυτό το βίαιο διαζύγιο, ο καθένας τελικά θα τραβήξει το δρόμο του, θα ξαναφτιάξει τη ζωή του και σε πέντε (5) χρόνια .... κανείς δε θα θυμάται (ως συνήθως) ποιος έφταιξε πρώτος και ΕΜΕΙΣ, θα περιμένουμε εναγωνίως, να δούμε σε πια πλατεία θα σκάσει, η επόμενη ..... «ροζ επανάσταση» των αμετανόητων «εραστών»!

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Κυριακή, 13 Απριλίου 2014 Κατηγορία ΕΠΙ ΣΚΟΠΟΝ
Του Δρ. Άριστου Αριστοτέλους*

Οι πρόσφατες αντικυβερνητικές διαδηλώσεις στην ανατολική Ουκρανία με τη συμμετοχή ενόπλων διαδηλωτών, σηματοδοτούν μια πιθανή νέα επικίνδυνη φάση στη συνεχιζόμενη ουκρανική κρίση. Ένα νέο μέτωπο διαφαίνεται να ανοίγει, με απρόβλεπτες συνέπειες για την ίδια την χώρα, τις εμπλεκόμενες δυνάμεις και το γεωπολιτικό ανταγωνισμό - εάν η κρίση δεν επιλυθεί.

Είναι γεγονός ότι από την έναρξη της ουκρανικής κρίσης και τις φιλοδυτικές κινητοποιήσεις στη δυτική Ουκρανία κατά του τότε προέδρου Βίκτωρα Γιανουκόβιτς - ευνοούμενου της Μόσχας - υπήρχαν αντίστοιχες φιλορωσικές διαδηλώσεις στις νότιες και ανατολικές περιοχές. Οι εκδηλώσεις αυτές θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως προέκταση του γεωπολιτικού ανταγωνισμού μεταξύ δυτικών δυνάμεων (ΗΠΑ - ΝΑΤΟ – ΕΕ) από τη μια, και Ρωσίας, από την άλλη. Σ' αυτό τον ανταγωνισμό, που συνεχίζει έως σήμερα, οι δυτικοί επιδιώκουν να θέσουν την Ουκρανία στη δική τους σφαίρα επιρροής, ενώ η Μόσχα προσπαθεί να διατηρήσει και ενισχύσει τον έλεγχο της σε μια περιοχή υψίστης σημασίας για την άμυνα και την ασφάλεια της. Η ανακήρυξη ανεξαρτησίας στην Κριμαία και η ενσωμάτωση της στη Ρωσία αλλά και οι κυρώσεις των ΗΠΑ και της ΕΕ, ως αντίποινα κατά της Μόσχας, αποτελούν έκφραση της αντιπαράθεσης αυτής.

Εκείνο που ξεχωρίζει στις τελευταίες διαδηλώσεις στις φιλορωσικές περιοχές κατά της «πραξικοπηματικής» κυβέρνησης του Κιέβου – όπως την χαρακτηρίζουν οι Ρώσοι - είναι: Πρώτο, η συμμετοχή «εκπαιδευμένων» ενόπλων στην προσπάθεια των διαδηλωτών να καταλάβουν τα κτίρια διοικήσεως, όπως συνέβηκε στη διάρκεια των φιλοδυτικών διαδηλώσεων κατά του προέδρου Γιανουκόβιτς στο Κίεβο μέχρι την ανατροπή του. Δεύτερο, οι ρωσόφιλοι διαδηλωτές ακολουθώντας το παράδειγμα της Κριμαίας, απεύθυναν έκκληση για διεξαγωγή δημοψηφίσματος στις 11 Μαΐου για ανακήρυξη ανεξαρτησίας, καλώντας ταυτόχρονα τη Ρωσία να αποστείλει ειρηνευτική δύναμη για την προστασία τους.

Το σκηνικό αυτό, όπως διαμορφώνεται στις ανατολικές περιοχές, είναι εν δυνάμει επικίνδυνο. Η κυβέρνηση του Κιέβου ισχυρίζεται ότι οι διαδηλώσεις αποτελούν μέρος «σχεδίου αποσταθεροποίησης» στην ανατολική Ουκρανία υπονοώντας ότι συντονίζονται από τη Μόσχα, η οποία θα αξιοποιούσε κάθε δυνατό μοχλό πίεσης για να οδηγήσει τις εξελίξεις προς τη δική της κατεύθυνση. Γι αυτό και οι ουκρανικές δυνάμεις ασφαλείας απέφυγαν να δράσουν κατά των ρωσόφιλων και οπλοφόρων διαδηλωτών - για να μη δώσουν λαβή στη Ρωσία να αντιδράσει. Εξάλλου είναι πολύ νωπές οι προειδοποιήσεις του Ρώσου υπουργού Εξωτερικό Σεργκέι Λαβρόφ ενάντια στη χρήση οποιασδήποτε βίας κατά των ρωσόφιλων διαδηλωτών.

Η Ρωσία διατηρεί αρκετές στρατιωτικές δυνάμεις στα ουκρανορωσικά σύνορα, γεγονός που στα μάτια των δυτικών καταμαρτυρεί την ύπαρξη επεμβατικών προθέσεων. Εκτιμάται ότι υπάρχουν εκεί πέραν των 40.000 ρωσικών στρατευμάτων, με την απαιτούμενη αεροπορική και λογισμική υποστήριξη, έτοιμα με μικρή προειδοποίηση να αναλάβουν δράση. Ο δε Γενικός Γραμματέας του Οργανισμού Αντέρς Φογκ Ρασμούσσεν, προειδοποιεί τη Μόσχα ότι θα είναι «ιστορικό λάθος με σοβαρές συνέπειες» να επέμβει. Από την άλλη, ο Σεργκέι Λαβρόφ αρνείται οποιαδήποτε ανάμιξη στα γεγονότα και κατηγορεί τους δυτικούς ότι ευθύνονται για την κατάσταση στην Ουκρανία και ότι «προσπάθησαν να την εξαναγκάσουν να επιλέξει μεταξύ ανατολής και δύσης».

Βέβαια, για πολιτικούς και στρατιωτικούς λόγους είναι απομακρυσμένο το ενδεχόμενο η Ρωσία να εισβάλει και να θέσει υπό κατοχή ανατολικές περιοχές της Ουκρανίας. Αυτό αποτελεί αρκετά προχωρημένο και δαπανηρό σενάριο. Ωστόσο, δεν μπορεί να αποκλεισθεί κάποιου βαθμού συγκαλυμμένη ή και ανοικτή στρατιωτική ανάμιξη της Ρωσίας, ανάλογα με τη σοβαρότητα των εξελίξεων, ιδίως εάν το ρωσικό στοιχείο ή οι ρωσόφιλοι υποστηριχτές της βρεθούν στο στόχαστρο επιθέσεων.

Για όλους τους ανωτέρω λόγους, κι ενόσω οι δυτικοί και η ίδια η μεταβατική κυβέρνηση του Κιέβου δεν συμβιβάζονται σε μια διευθέτηση με τη Μόσχα, που να ικανοποιεί τις ανάγκες ασφάλειας της Ρωσίας, η κρίση θα συνεχίσει να υφίσταται. Ήδη οι πρόσφατες αναταραχές στην ανατολική Ουκρανία έδειξαν ότι μετά την Κριμαία υπάρχει εν δυνάμει ο κίνδυνος η περιοχή αυτή να εξελιχθεί στο επόμενο πεδίο μιας μακράς και καταστροφικής εμφύλιας σύγκρουσης, με περαιτέρω κλιμάκωση της έντασης στις σχέσεις ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ - Ρωσίας και σοβαρές επιπτώσεις στη διεθνή ασφάλεια και οικονομία. - http://strategy-cy.com

*Τέως Βουλευτής, Ειδικός σε θέματα Άμυνας και Στρατηγικής

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter



Write on Σάββατο, 22 Μαρτίου 2014 Κατηγορία ΕΠΙ ΣΚΟΠΟΝ

Του Άριστου Αριστοτέλους*

Καθώς η κρίση στην Ουκρανία εισέρχεται σε νέα φάση μετά τη συμφωνία προσάρτησης της Κριμαίας στη Ρωσία και αυξάνονται οι πιθανότητες χρήσης δραστικότερων μέσων προώθησης των θέσεων των εμπλεκομένων μερών, το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στο εξής ερώτημα: Τι μέσα και δυνατότητες διαθέτουν τα εμπλεκόμενα μέρη και μέχρι που μπορούν να φθάσουν οι στρατιωτικές τους επιλογές;

Στρατιωτικά η Ουκρανία παρά τους εκ πρώτης όψεως εντυπωσιακούς αριθμούς της, είναι πολύ αδύναμη. Διαθέτει 130.000 στρατιώτες, χιλιάδες άρματα μάχης και θωρακισμένα οχήματα, εκατοντάδες μαχητικά αεροσκάφη και ελικόπτερα, καθώς και πυραύλους εδάφους – αέρος ( αρκετά σύγχρονους) και αρκετά βλήματα και πυροβόλα. Ο περισσότερος οπλισμός είναι κληρονομιά του Ψυχρού Πολέμου αλλά συγκαταλέγεται ακόμη στο ενεργό δυναμικό της, προσδίδοντας διογκωμένη εικόνα της πραγματικότητας. Ωστόσο, με αυτά τα στρατιωτικά μεγέθη και αμυντικό προϋπολογισμό $2 δις είναι αδύνατο να ικανοποιήσει ακόμη και βασικές ανάγκες συντήρησης και εκπαίδευσης.

Η πόλωση στην ουκρανική πολιτεία - μεταξύ φιλοδυτικών και φιλορώσων - έχει εισχωρήσει στις τάξεις του στρατού συνιστώντας και τη μεγαλύτερη αδυναμία του. Σοβαρό είναι το πρόβλημα της νομιμοφροσύνης των ενόπλων δυνάμεων στη δυτικόφιλη μεταβατική κυβέρνηση του Κιέβου, η οποία φοβάται ότι σε περίπτωση ένοπλης σύγκρουσης με τη Ρωσία, θα υπάρξουν μαζικές αποστασίες από φιλορώσους στρατιωτικούς. Επίσης η διάσπαρτη φύση των απειλών, προερχομένων από διάφορες κατευθύνσεις - στα σύνορα και το εσωτερικό - , την εξαναγκάζει σε διασκορπισμό των δυνάμεων της για να τις αντιμετωπίσει. Δημιουργούνται έτσι προβλήματα ελέγχου, συντονισμού, επικοινωνίας και συγκοινωνιών, με μεγάλες πιθανότητες δολιοφθορών, διακοπής ή και παράλυσης του αμυντικού της συστήματος από αντιφρονούντες.

Από την άλλη, η Ρωσία είναι μια πολύ μεγάλη στρατιωτική δύναμη (850.000 στρατιώτες, πυρηνικά όπλα και $59 δις αμυντικό προϋπολογισμό), με αρκετά εκσυγχρονισμένες τις ένοπλες δυνάμεις. Είναι τέτοια η αριθμητική και ποιοτική τους υπεροχή που δεν τίθεται θέμα σύγκρισης με την Ουκρανία. Βέβαια, στα ανατολικά ουκρανικά σύνορα η Ρωσία έχει αυτή την περίοδο πέραν των 60.000 στρατιωτών που διεξάγουν ασκήσεις. Αν χρειαστεί θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν στην ουκρανική κρίση, είτε για την προστασία ρωσικών αγωγών φυσικού αερίου στην Ουκρανία, είτε για την ασφάλεια των ρωσόφιλων ομάδων στις ανατολικές περιοχές σε περίπτωση αναταρχής.

Όσον αφορά την Κριμαία, οι ουκρανικές δυνάμεις δεν έχουν την ικανότητα επαναφοράς της κατάστασης που υπήρχε εκεί πριν το δημοψήφισμα και τη συμφωνία προσάρτησης στη Ρωσία. Γεωγραφικά η Κριμαία - μια μικρή χερσόνησης - είναι απομονωμένη από την υπόλοιπη Ουκρανία.Τόσο η λωρίδα εδάφους, που την ενώνει με την Ουκρανία, όσο και άλλα σημεία στρατηγικής σημασίας και πυρήνες πιθανής ουκρανικής αντίστασης, είναι υπό τον έλεγχο των ρωσικών δυνάμενων στην Κριμαία, που ξεπερνούν τις 20.000. Ούτε και προσφέρονται πολλά περιθώρια για στρατιωτικές παρενοχλήσεις από το ουκρανικό καθεστώς κατά των Ρώσων στην Κριμαία, γιατί θα διακινδύνευε ακόμη και ρωσικό αντιπερισπασμό και εξεγέρσεις στην ανατολική Ουκρανία.

Όλα τα ανωτέρω υποδηλώνουν ότι η Ουκρανία βρίσκεται σε πολύ δυσχερή στρατιωτική θέση, με ελάχιστες αλλά και πολύ δαπανηρές επιλογές, χωρίς να έχει ουσιαστικά ούτε και πραγματικούς συμμάχους. Οι δυτικές δυνάμεις ΗΠΑ, Ε.Ε. και ΝΑΤΟ, εκτός από ηθική, πολιτική και κάποιας μορφής στρατιωτική βοήθεια που της παρέχουν, είναι απίθανο να εμπλακούν με δυνάμεις τους – όσο αξιόλογες και να είναι –, είτε για να στηρίζουν το ουκρανικό καθεστώς, είτε για να πολεμήσουν ενάντια στους Ρώσους. Τα συμφέροντα των συμμάχων και η εκτίμηση των κινδύνων και απειλών διαφέρουν και οι απόψεις μεταξύ του αποκλίνουν. Το κόστος για τους ιδίους αλλά και για την παγκόσμια ειρήνη και σταθερότητα όπως και για την οικονομία από μια τέτοια πιθανή εμπλοκή τους θα ήταν ανυπολόγιστα μεγάλο

Υπό το πρίσμα των ανωτέρω, η Ρωσία φαίνεται να έχει περισσότερα περιθώρια στρατιωτικής δράσης και ελιγμών. Ακόμη θα μπορούσε να λεχθεί ότι σε κάποιο βαθμό έχει και το πάνω χέρι στο διαπραγματευτικό σκηνικό. Συνεπώς, ενόσω τα μέτρα των δυτικών ή γενικά το κόστος που αντιμετωπίζει η Μόσχα για τη στάση της στο Ουκρανικό είναι πολύ μικρότερο σε σχέση με τα οφέλη για την εθνική της ασφάλεια, η Ρωσία θα εμμένει στην προώθηση των στόχων της ακόμη και με στρατιωτικά μέσα - εάν είναι δυνατό, αναίμακτα - μέχρι του σημείου που τα διεθνή δεδομένα και η αδυναμία των αντιπάλων της το επιτρέπει. ΠΗΓΗ: http://strategy-cy.com 

*Τέως Βουλευτής,
Ειδικός σε Θέματα Άμυνας και Στρατηγικής

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Δευτέρα, 10 Μαρτίου 2014 Κατηγορία ΔΙΕΘΝΗ

Μια ομάδα φιλορώσων ενόπλων που φορούσαν στρατιωτικές στολές χωρίς διακριτικά κατέλαβε άλλο ένα στρατιωτικό αεροδρόμιο στην Κριμαία, δήλωσε ένας εκπρόσωπος του υπουργείου Άμυνας στη χερσόνησο. Η ομάδα, η οποία αποτελείτο από περίπου 80 μέλη και υποστηριζόταν από περίπου 50 πολίτες, απέκλεισε την είσοδο στο αεροδρόμιο κοντά στο χωριό Σάκι και έστησε σημεία ελέγχου με πολυβόλα κατά μήκος του διαδρόμου αποπροσγειώσεων, είπε ο εκπρόσωπος, ο Βλάντισλαβ Σελεζνιόφ, στο πρακτορείο ειδήσεων Ρόιτερς. Οι πολίτες, που κρατούσαν ρόπαλα και ξύλα, προσπάθησαν να μπουν στον πύργο ελέγχου του αεροδρομίου, πρόσθεσε ο ίδιος.

Ρωσικές δυνάμεις ή φιλορωσικές ομάδες έχουν καταλάβει αναίμακτα διάφορα σημεία στρατηγικής σημασίας στην Κριμαία, ανάμεσά τους το στρατιωτικό αεροδρόμιο στο Μπελμπέκ και το βασικό πολιτικό αεροδρόμιο στη Συμφερόπολη, μετά την ανατροπή του προέδρου Βίκτορ Γιανουκόβιτς τον Φεβρουάριο. Έχουν υπάρξει διάφορες αναμετρήσεις σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις, αλλά μέχρι τώρα οι Ουκρανοί στρατιωτικοί δεν έχουν προβάλει ένοπλη αντίσταση. - ΑΠΕ/ΜΠΕ

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter