Write on Δευτέρα, 14 Νοεμβρίου 2022 Κατηγορία ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Ο Αντιστράτηγος ε.α. Δημήτρης Καμπουρίδης, μίλησε στο Ράδιο Κρήτη και στην εκπομπή ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ με τον Γιώργο Λαμπράκη, για την έκρηξη στην Κωνσταντινούπολη και τα ελληνοτουρκικά.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Προσφυγικό: Το Σχέδιο των Τούρκων στον Έβρο - Που θα εστιάσει η Άγκυρα

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook - ακολουθείστε μας στο twitter και στο linkedin

 
Write on Παρασκευή, 10 Ιουλίου 2020 Κατηγορία ΣΤΗΝ ΑΝΑΦΟΡΑ

Γράφει ο Γιάννης Χαραλαμπίδης - Ιστορικός, πολιτικός αναλυτής

Ο ναός της του Θεού Σοφίας υπήρξε ισλαμικό τέμενος από το 1453 ως το 1931. Κανονικό τέμενος, όχι κατ' όνομα, σαν αυτό που θα γίνει τώρα. Γιατί η δική μου ταπεινή πρόβλεψη είναι ότι πρόκειται να έχει το τυπικό καθεστώς του τεμένους, αλλά η λατρευτική χρήση θα περιορίζεται σε ελάχιστες περιπτώσεις μέσα στο έτος, ενώ σε όλο το υπόλοιπο διάστημα θα συνεχίσει να λειτουργεί ως μουσείο. Μάλιστα, είμαι βέβαιος ότι μετά τους πρώτους φραστικούς λεονταρισμούς πολλοί Τούρκοι αξιωματούχοι θα αποδυθούν σε προσπάθεια κατευνασμού της δυτικής κοινής γνώμης και θα προσπαθήσουν να πείσουν ότι δεν θα αλλάξει κάτι ουσιαστικά στην χρήση του σπουδαίου αυτού μνημείου.

Γιατί έγινε τώρα;

Η συζήτηση για την επαναφορά του status quo ante 1931 δεν είναι καινούργια, έχει αρχίσει εδώ και πολλά χρόνια, από τα πρώτα στάδια κυριαρχίας των ισλαμιστών. Έφτασε να υλοποιηθεί τώρα γιατί συμπίπτουν μια σειρά από συγκυρίες εσωτερικές και εξωτερικές. Η κυριότερη εσωτερική είναι η ανάγκη για μια συμβολικά μεγάλη συναισθηματική τόνωση της ενιαίας σχεδόν πια ριζοσπαστικής ισλαμιστικής/εθνικιστικής βάσης του ΑΚΡ/ΜΗΡ. Η κυριότερη εξωτερική είναι η βεβαιότητα της χαμηλών τόνων αντίδρασης και των συνεπειών από τον δυτικό κόσμο.

Πού αποσκοπεί αυτή η ενέργεια;

Αποσκοπεί στην επιβεβαίωση και επικύρωση της προβολής του Ρ.Τ.Ερντογάν ως νέου χαλίφη, δηλαδή πολιτικοθρησκευτικού ηγέτη του ισλαμικού κόσμου. Πρόκειται για κύριο άξονα της ερντογανικής πολιτικής, σταθερή στρατηγική αναζήτησης πολιτικών ερεισμάτων στην Μέση Ανατολή και πατρωνείας "αδύναμων" κρίκων του Ισλάμ. Δεν είναι τυχαίο ότι η Τουρκία βρίσκεται σε ανοιχτή σύγκρουση με τις δύο ανταγωνίστριες παραδοσιακά ηγέτιδες του Ισλάμ χώρες, την Αίγυπτο και την Σαουδική Αραβία. Όπως και δεν είναι τυχαίο ότι το κρατικό δορυφορικό δίκτυο TRT προσπαθεί να αναδειχθεί σε κυρίαρχο ισλαμικό/αντιδυτικό μέσο ενημέρωσης. Παράλληλα, επιβεβαιώνεται μέσα στην Τουρκία η εικόνα του Ερντογάν ως μεγάλου και ατρόμητου ηγέτη, που συνομιλεί επί ίσοις όροις με τους κορυφαίους ηγέτες του κόσμου και δεν φοβάται τίποτα και κανέναν.

Φοβάται πράγματι οτιδήποτε ο Ερντογάν;

Πολλά και πολλούς, αλλά περισσότερο από όλα φοβάται τα νώτα του. Ξέρει καλά ότι όσο είναι αδιαμφισβήτητα κυρίαρχος στην Τουρκία, όλοι θα είναι υποχρεωμένοι να συνδιαλέγονται μαζί του. Φοβάται τις ΗΠΑ, με τις οποίες δεν θέλει να έρθει επ'ουδενί σε ρήξη, αλλά ξέρει ότι έχει ένα παράθυρο ευκαιρίας περίπου 6 μηνών, ενώ ποντάρει πολλά στην επανεκλογή Τραμπ. Φοβάται την Ρωσία, αλλά έχει καταφέρει να βρει ένα modus vivendi με τον Ρώσο ομόλογό του, ώστε να καταφέρνει να τα βγάζει πέρα. Δεν φοβάται την Ευρωπαϊκή Ένωση, ούτε και κάποια ευρωπαϊκή χώρα ιδιαίτερα, πλην ίσως της Γαλλίας, για την οποία όμως σίγουρα πιστεύει ότι είναι στην πράξη μακρυά από τα χωράφια του και ό,τι και αν γίνει, δεν πρόκειται να τον θίξει ιδιαίτερα. Φοβάται τον αποκλεισμό από το γενικό σύστημα ισχύος της Ανατολικής Μεσογείου. Φοβάται ιδιαίτερα μια οικονομική καταστροφή, αλλά περισσότερο από αυτήν φοβάται μια στρατιωτική αστοχία που μπορεί να φέρει αποσταθεροποίηση.

Εκεί πρέπει πραγματικά να επικεντρωθεί το δικό μας ενδιαφέρον, στη συγκυρία "παράθυρο ευκαιρίας-παρεμβατισμός στην Ανατολική Μεσόγειο-εύκολα αποτελέσματα". Πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι μόνο η ισχυρή πιθανότητα για αστάθμητη έκβαση ενός chicken game ή μιας προσπάθειας επιβολής τετελεσμένων μπορεί να προστατεύσει βραχυπρόθεσμα τα εθνικά μας συμφέροντα. Από την πλευρά μας πρέπει να είναι σαφές ότι δεν υπάρχει καμία διάθεση υποχωρητικότητας και ότι είμαστε αποφασισμένοι να απαντήσουμε αποφασιστικά και δραστικά, αν θιγούμε. Λυπάμαι αν όλα αυτά ακούγονται δυσοίωνα, είπαμε, κακή χρονιά το 2020. Ως τότε, το βλέμμα μας πρέπει να είναι προσηλωμένο στο δάσος, όσο φουντωτά κι αν ξεπετάγονται μπρος μας κάποια δέντρα.

Write on Παρασκευή, 14 Φεβρουαρίου 2020 Κατηγορία ΣΤΗΝ ΑΝΑΦΟΡΑ

Γράφει ο Νίκος Λυγερός - Καθηγητής Γεωστρατηγικής

Όταν κάποιος διαβάζει τον τίτλο αυτού του άρθρου θεωρεί φυσιολογικά, χωρίς καν να έχει το ίχνος του ραγιαδισμού, ότι πρόκειται για μία ακραία προσέγγιση για το μέλλον που δεν έχει νόημα λόγω της κατάστασης που επικρατεί. Με άλλα λόγια ακόμα κι αν το ήθελε κρυφά δεν μπορεί να το πιστέψει και βγάζει το όλο θέμα από το μυαλό του. Όμως δεν έχει αντιληφθεί ότι υπάρχει και χειρότερο αφού δεν πρόκειται μόνο για το μέλλον της στρατηγικής αλλά και για το παρελθόν της ιστορίας.

Έτσι η Χρονοστρατηγική μας ανάλυση δεν αναφέρεται σε ένα γεγονός που θα συμβεί τουλάχιστον με αυτόν τον τρόπο, αλλά σε γεγονός που έγινε και σταμάτησε μία διαδικασία που είχε αρχίσει το 1453 με την Άλωση της Κωνσταντινούπολης. Έχουμε συνηθίσει να αναλύουμε τη Συνθήκη Σεβρών του 1920 υπό το πρίσμα της Συνθήκης Λωζάννης του 1923, πράγμα που αποτελεί το πρώτο ιστορικό λάθος της όλης προσέγγισης αφού η Συνθήκη Σεβρών υπάγεται αποκλειστικά ως Συνθήκη Προαστίων στη Συνθήκη Βερσαλλιών του 1919. Όμως και πάλι κάνουμε ένα ιστορικό λάθος αφού δεν συνδέουμε την τελευταία με την απαραίτητη Συνθήκη Ανακωχής Μούδρου του 1918, με την οποία δόθηκε τέλος στη δράση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, στο πλαίσιο του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου 1914-1918.

Ένα άλλο ιστορικό λάθος που κάνουμε είναι να δώσουμε έμφαση στο τι γίνεται στη Σμύρνη και όχι στην Κωνσταντινούπολη. Και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι αναλύουμε τα δεδομένα με τρόπο ελληνικό με την περιορισμένη έννοια της Ελλάδας και όχι τοποστρατηγικό. Κι όμως η Συνθήκη Ανακωχής του Μούδρου είναι ξεκάθαρη αφού παρέχει τη δυνατότητα στους Συμμάχους δηλαδή στους Άγγλους, Γάλλους και Ιταλούς να καταλάβουν, για λόγους ασφαλείας, οποιαδήποτε στρατηγικά σημεία επί του εδάφους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, χωρίς συνεννόηση με αυτήν. Επιτρέπει μάλιστα τη συγκέντρωση όλων των αιχμαλώτων των Συμμάχων στην Κωνσταντινούπολη και άμεση παράδοση αυτών, αλλά και την παράδοση του οπλισμού του τουρκικού στρατού με άμεση αποστράτευση, εκτός για την φύλαξη των συνόρων και την εσωτερική ασφάλεια. Αυτοί οι όροι οδήγησαν σε αυτό που ονομάζεται κοινώς η Κατοχή της Κωνσταντινούπολης.

Οι Γάλλοι μπήκαν στην Πόλη στις 12 Νοεμβρίου 1918, οι Άγγλοι στις 13 Νοεμβρίου του 1918 και οι Ιταλοί στις 7 Φεβρουαρίου 1919. Αυτή η κατάσταση προηγήθηκε της Συνθήκης Σεβρών που ήρθε να την ενισχύσει. Αυτή η λεγόμενη Κατοχή της Κωνσταντινούπολης άρχισε θεσμικά στις 13 Νοεμβρίου 1918 και τελείωσε στις 4 Οκτωβρίου 1923. Έτσι είχε διάρκεια πέντε χρόνια. Στην ουσία για τους Άγγλους και τους Γάλλους αποτελεί το όραμα της εκστρατείας της Καλλίπολης του 1915. Και αυτή έγινε χωρίς την παρέμβαση της Ελλάδας τότε. Πάντως σε κάθε περίπτωση η Πόλη δεν είχε πια την ίδια διοίκηση και αποτέλεσε μια τεράστια αλλαγή φάσης από το 1453. Με αυτόν τον τρόπο οι στρατιώτες της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Ιταλίας κατείχαν τα στρατόπεδα, τα ξενοδοχεία, τα γαλλικά και ιταλικά σχολεία αλλά και τα νοσοκομεία.

48339 4 420x600

Μάλιστα ακόμα και για λόγους συμβολικούς ο Γάλλος Στρατηγός Franchet d’Espèrey (1856-1942) που γεννήθηκε στη Γαλλική Αλγερία στη Mostaganem εισήλθε στην Πόλη πάνω σε άλογο που ακολουθούσαν δύο των στρατιωτών του, πράξη που απαντούσε σε αυτό που είχε κάνει ο Σουλτάνος το 1453, για να διευκρινίσει ότι τελείωσε αυτή η περίοδος.

48339 1

48339 3

Από τον Δεκέμβριο του 1918 έως τον Αύγουστο 1919 ο Ύπατος Αρμοστής ήταν ο Ναύαρχος Somerset Gough-Calthorpe (1865-1937).

48339 5 460x600

Στη συνέχεια τον αντικατέστησε ο Ναύαρχος Sir John Michael de Robeck (1862-1928) έως το 1922. Ειδικά για τον ελληνικό πληθυσμό, αυτή η κατοχή δεν ήταν τίποτα άλλο από μια ανακατάληψη που οδήγησε ουσιαστικά στην απελευθέρωση της Πόλης.

48339 6

Μάλιστα ο τότε Ύπατος Αρμοστής του Ελληνικού Βασιλείου ήταν ο Ευθύμιος Κανελλόπουλος (1872-1933)

48339 2

Έτσι αυτό που δεν φαντάζονται μερικοί, έγινε πριν εκατό χρόνια.

Write on Δευτέρα, 11 Δεκεμβρίου 2017 Κατηγορία ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Στον ιερό Ναό της Αγιάς Σοφιάς, το σύμβολο της χτιστιανοσύνης και του ελληνισμού στην Κωνσταντινούπολη, εισέβαλαν την Κυριακή Τούρκοι εθνικιστές, προκειμένου να διαμαρτυρηθούν για την αναγνώριση της Ιερουσαλήμ από τις ΗΠΑ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ.

Οι «Γκρίζοι Λύκοι», όπως τους αναφέρουν τουρκικά ΜΜΕ, μπήκαν στον ιερό Ναό και προσευχήθηκαν στον Αλλάχ. Σύμφωνα με τα τουρκικά μέσα, το γκρουπ των εισβολέων ήταν της οργάνωσης Alperen, η οποία αποτελεί παρακλάδι των «Γκρίζων Λύκων».

Στόχος της εισβολής τους στο μνημείο της χριστιανοσύνης, ήταν να πραγματοποιήσουν την προσευχή τους και να αντιδράσουν με αυτό τον τρόπο στην αναγνώριση, εκ μέρους του Ντόναλντ Τραμπ, της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ.

Όπως διακρίνει κανείς στο βίντεο που κατέγραψε ερασιτέχνης, το γκρουπ των «Γκρίζων Λύκων» εισέβαλε στο χώρο της Αγιάς Σοφιάς ενώ στο χώρο υπήρχαν δεκάδες τουρίστες, οι οποίοι έμειναν έκπληκτοι.

Ο επικεφαλής της ομάδας άρχισε να ψέλνει και οι υπόλοιποι προσεύχονταν, σύμφωνα με τις μουσουλμανικές συνήθειες.

Δείτε το βίντεο...

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Τρίτη, 07 Ιουνίου 2016 Κατηγορία ΣΤΗΝ ΑΝΑΦΟΡΑ
Γράφει ο Νίκος Λυγερός - Καθηγητής Γεωστρατηγικής

Όσοι προσπαθούν να μας πείσουν, με τον ραγιαδισμό που τους χαρακτηρίζει, ότι η Τουρκία, με το καθεστώς που έχει, προοδεύει, και πάλι θα αμφισβητηθούν από την ίδια. Με το πρόσχημα της αντεπίθεσης για την αναγνώριση της γενοκτονίας, από το γερμανικό κοινοβούλιο, αποφάσισε ως εκδίκηση να διαβάσει το Κοράνι στην Αγία Σοφιά στην Κωνσταντινούπολη, ενώ πρόκειται για ένα μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς που δεν λειτουργεί ως τζαμί.

Ο καθένας μπορεί να δει την εξέλιξη αυτού του κράτους με τέτοιες αποφάσεις όταν επίσημα επιδιώκει να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Βέβαια αν την εξετάζουν άτομα σαν αυτά που δεν ξέρουν τι τους γίνεται κι εργάζονται στο Υπουργείο Εξωτερικών, το οποίο πήρε μια ξεκάθαρη θέση, τότε είναι λογικό το παράλογο.

Ταυτόχρονα όμως η αξιοπιστία αυτού του κράτους που συνεχίζει να μην αποδέχεται την ύπαρξη της γενοκτονίας, όλο και περισσότερο γελοιοποιείται. Έτσι ενώ θα έπρεπε ν' αντιστέκεται σοβαρά στις διεκδικήσεις του Κουρδιστάν και της Δυτικής Αρμενίας, διότι σιγά σιγά υλοποιείται το όραμα της Συνθήκης Σεβρών, προσπαθεί να κερδίσει τις εντυπώσεις του μουσουλμανικού λαού με το ραμαζάνι, δίχως να αντιλαμβάνεται ότι ούτε αυτός δεν εκτιμά τις παράλογες προσπάθειές του.

Σε κάθε περίπτωση, λόγω αντίδρασης και βέβαια άγνοιας, δείχνει το αληθινό της πρόσωπο, αφού παραμένει ένα απόλυτο καθεστώς που καταπατεί τα θρησκευτικά και πολιτισμικά δικαιώματα των πιστών.

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter