Write on Δευτέρα, 19 Ιουνίου 2017 Κατηγορία ΕΠΙ ΣΚΟΠΟΝ

Γράφει ο Κώστας Δημητριάδης - Ιστορικός ερευνητής
Το κείμενο δημοσιεύθηκε στην ιστορική κυπριακή εφημερίδα "ΜΑΧΗ" που ίδρυσε ο Νίκος Σαμψών.

Ο Τσάρος Νικόλαος Ι, σε συνομιλία του το 1844 με τον Δούκα Ουέλλιγκτον) είχε πει: «οι Τούρκοι ότι πετυχαίνουν το πετυχαίνουν με την υπομονή και όχι με την παλικαριά».
Ο Βίκτωρ Ουγκώ είχε πει: «μελετώντας την ιδιοσυγκρασία του Τούρκου, μπορώ να πω ότι είναι αντιμετωπίσιμος, αρκεί να του κόψεις τα δάχτυλα μόλις πάει να σε αγγίξει. Δεν θα το ξανατολμήσει ποτέ».

Ο δε Τζώρτζ Χόρτον, ο Αμερικανός Πρόξενος στην Σμύρνη, είχε πει: «ο Τούρκος έχει μια πρωτόγνωρη θρασύτητα. Όταν έχει έναν δυνατό μπροστά του είναι όλο τεμενάδες, όταν έχει έναν αδύναμο και ανυπεράσπιστο βγάζει το μαχαίρι». Τέλος ο ένας και μοναδικός Εθνάρχης του Ελληνισμού, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, 100 χρόνια πριν τον Χόρτον, είχε πει: «στον Τούρκο όταν δείχνεις τα “μπροστινά” σου, σου δείχνει τα “πισινά” του και όταν του δείχνεις τα “πισινά” σου, σου δείχνει τα “μπροστινά” του».

Άραγε τα ξέρουν όλα αυτά οι Πολιτικοί μας;
Έχουν ανοίξει κανένα βιβλίο Ιστορίας; Ή μόνο κανένα ουϊσκάκι με κανέναν «παράγοντα» ή καμμιά ζιβανία με το «πόπολο» που τον ψηφίζει;
Το έχω πει εδώ και χρόνια και με αντέγραψαν πολλοί χρησιμοποιώντας την φράση μου: «Η Ιστορία διδάσκει ότι κανείς δεν διδάσκεται από αυτήν».

Γιατί έκανα όλον αυτόν τον μακροσκελή πρόλογο;
Γιατί θέλω να αποδείξω όλα αυτά που θα σας πω παρακάτω.
Γιατί σας λέγω αδέλφια μου Κύπριοι έχετε πέσει θύματα μιας ελεεινής προπαγάνδας που ξεκίνησε από την Μεταπολίτευση και θέριεψε τα τελευταία χρόνια του «Νενεκισμού» και της «τεχνητής ευδαιμονίας»!
«Ο ΤΟΥΡΚΟΣ ΑΝ ΘΕΛΕΙ ΘΑ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΜΙΑ ΜΠΟΥΚΙΑ...»

Και βασιζόμενοι στην «πικρή» εμπειρία του 1974, όταν όλα ήταν προδομένα, όταν ο Στρατός της Κύπρου ήταν διαλυμένος και από υλικό αλλά και από στελέχη, προσπαθούν να μεταφέρουν τις τραγικές εκείνες μέρες και εικόνες, στο σήμερα.
Αλλά τότε αδέλφια μου, η Χούντα του Ιωαννίδη, το προδοτικό και ανίκανο αυτό Επιτελείο, φρόντισε να υπάρξει ένα κομφούζιο, μια σύγχυση, συνεπικουρούμενη από τον δοτό Α/ΓΕΕΦ που η ίδια τοποθέτησε για να εκτελέσει το Πραξικόπημα κατά του Μακαρίου, άφησε τους Τούρκους να δημιουργήσουν ένα προγεφύρωμα και την τελευταία στιγμή να το ενώσουν με τον θύλακα Λευκωσίας. Ενώ ακόμα και με αυτά «τα θλιβερά στρατιωτάκια με τα τσίγκινα στολίδια στο πέτο», αν ο Μακάριος είχε φροντίσει να έχει μια καλά εξοπλισμένη Ε.Φ., οι έφεδροι θα είχαν πετάξει τους Τούρκους στην θάλασσα.
Αλλά και μετά εθελοτυφλώντας, αφήσαμε τους Τούρκους, επί Δημοκρατίας πια, να αποβιβάζονται και να προετοιμάζονται ανενόχλητοι για τον δεύτερο γύρο, τον «Αττίλα ΙΙ», επί 22 ημέρες...
Και με διαλυμένο τον Στρατιωτικό κορμό, με το ηθικό σε πλήρη κατάπτωση, με έναν λαό σε διχασμό για την αφορμή που δόθηκε στους Τούρκους για την εισβολή, οι Τούρκοι δεν δυσκολεύτηκαν καθόλου να βάλουν στο χέρι το 37% του νησιού, ξεσπιτώνοντας 250.000 Κυπρίους.
Η «Δημοκρατική» πλέον Ελλάδα είπε δια του Κυβερνήτη της, «Η Κύπρος κείται μακράν» και ως νέος Πόντιος Πιλάτος ένιψε τας χείρας του, λέγοντας στην ουσία «Ναι σας εμπλέξαμε σε αυτήν την πικρή ιστορία αλλά εδώ έχουμε μια Δημοκρατία να αποκαταστήσουμε και αυτοί που μας έβαλαν να την αποκαταστήσουμε μας είπαν να απαντήσουμε στις εκκλήσεις σας για βοήθεια “βγάλτε τα πέρα μόνοι σας”, εμείς θα κάτσουμε στα αυγά μας»!
Και καλά που βρέθηκε ένας Ταγματάρχης Αλευρομάγειρος και ένας Αντισυνταγματάρχης Σταυρουλόπουλος και κράτησαν με του άνδρες τους, του 336 ΤΕ, του 1/211 και του 2ου, 4ου Λόχων ΤΦ και μέρος του Λόχου Διοικήσεως της ΕΛΔΥΚ λεύτερο το ΒΔ τμήμα της Λευκωσίας. Και καλά που βρέθηκε ένας Υπολοχαγός Γλεντζές με έναν Κύπριο Ανθυπολοχαγό Γεωργιάδη και κράτησαν την ΝΑ Λευκωσία ελεύθερη. Και καλά που πάλεψαν τα υπολείμματα της 21 ΕΑΝ με τους Κύπριους «μαυροσκούφηδες» και κράτησαν την Δένεια και το Καϊμακλί...
Αυτά σε γενικές γραμμές έγιναν τότε...

Άλλα τα δεδομένα, άλλες οι καταστάσεις, άλλες οι συνθήκες...

Παρά το γεγονός του δυσμενούς για τα Ελληνικά όπλα αποτελέσματος, εξήχθησαν πολύ χρήσιμα συμπεράσματα. Και από τον «Αττίλα Ι» και τον «Αττίλα ΙΙ». Πολλά από αυτά εξήχθησαν χάριν των ίδιων των Τούρκων που έγραψαν και αυτοί βιβλία για τότε.

Βέβαια η Τουρκία ως Στρατοκρατικό μέχρι πριν μερικά χρόνια καθεστώς, θέλησε να διογκώσει την Ελληνική αντίσταση, παραποιώντας τα στοιχεία, για να μην φανεί ότι με χίλια ζόρια επεβλήθησαν σε έναν διαλυμένο, άοπλο και προδομένο Στρατό και Λαό. Στα βιβλία τους αναφέρουν μάχες εναντίον εκατοντάδων καταδρομέων στο Κοτζάκαγια, εναντίον Πυροβολικού που τους χτυπούσε ακατάπαυστα στο Πεντεμίλι (!!!) και άλλα τέτοια πολλά, ανιστόρητα, κατασκευασμένα και φαιδρά.

Όμως ακόμα και μέσα σε αυτό το «τουρκικό μπαρουφολόγιο» λένε και κάποιες αλήθειες. Πχ Αν διαβάσει κανείς την αφήγηση του Τούρκου Πεζοναύτη Μουράτ Κεντίρ, του 50ου ΣΠ για το πρώτο βράδυ της απόβασης, όπως το αφηγήθηκε στον Κούρδο Δημοσιογράφο Ντουρ Φαρτιλάχ το 2008 στην Γερμανία στο Remscheid, θα καταλάβει την μαχητική ικανότητα του Τουρκικού Στρατού. Παραθέτω ένα μικρό κομμάτι:
«...Tο πολυβόλο δεν δούλευε. Σφαίρες είχαμε αλλά αν δεν δούλευε το πολυβόλο, τι να τις κάνεις τις σφαίρες;
Ο Λοχαγός Μπιρλίκ έδειχνε φοβισμένος. Έφτιαξε μια τρύπα και ζήτησε από τρεις στρατιώτες να κάνουν ένα χαράκωμα κυκλικό γύρω από την τρύπα του. Μπήκε στην τρύπα του και είπε στους στρατιώτες να μπουν στο χαράκωμα που πρόχειρα έσκαψαν για να τον προστατεύουν. Από την Ταξιαρχία μας ενημέρωσαν ότι πρέπει να περιμένουμε επίθεση των Ρωμιών πριν το ξημέρωμα μέσα στην καταραμένη νύχτα.
Γιατί να έρχεται η νύχτα όταν υπάρχει Πόλεμος; Έπρεπε να είναι συνέχεια μέρα. Φως. Τώρα θα πρέπει να μείνουμε με τα μάτια ανοιχτά.
Αλλά ξανασκέφτομαι γιατί να φοβηθούμε; είμαστε κοντά 400 καλά εξοπλισμένοι κι ας μην δουλεύει το πολυβόλο της διμοιρίας μας. Αν τολμήσουν οι Ρωμιοί ας έλθουν...
Θα φάνε τα μούτρα τους...
Αυτές ήταν οι σκέψεις μας που μόνοι μας προσπαθούσαμε να δώσουμε θάρρος στον εαυτό μας καθώς έπεφτε το σκοτάδι.
Κάποιοι προσπαθούσαν να ζητήσουν να κάνουμε ησυχία.
Και να ακούγονται πυροβολισμοί. Πιάσαμε τα όπλα μας. Ακούστηκε ένας συγχρονισμένος θόρυβος δάκτυλου που οπλίζει, ταυτόχρονα 400 όπλα.
Ξαφνικά λίγα μέτρα πιο κάτω ένας φαντάρος πυροβολεί πάνω σε ένα φοίνικα. Ο αξιωματικός δίπλα του τον χτυπάει με το κοντάκι του στο κράνος από τα νεύρα του. Ήταν σημάδι ότι ο φαντάρος φοβήθηκε μέσα στο σκοτάδι και είδε τον φοίνικα να κουνιέται και νόμιζε ότι ήταν κομάντο Ρωμιοί.
Λίγο πιο πάνω σε ένα πρόχειρο φυλάκιο το πολυβόλο άρχισε να χτυπάει ασταμάτητα... Κελαηδούσε συνέχεια.... Άγνωστο που.
Ξαφνικά ακούμε μια αγριοφωνάρα "Σταματάτε βλάκες εμάς χτυπάτε!"

Χτυπούσαν τους δικούς μας μιας προκεχωρημένης ενέδρας. Πάνω στο βουνό οι πολυβολισμοί και οι εκρήξεις δεν σταμάτησαν. Αυτό σημαίνει ότι οι Ρωμιοί πλησιάζουν (σημ.: στην πραγματικότητα πρέπει να ήταν οι Μάχες των Ελληνικών Μοιρών Καταδρομών στο Κοτζάκαγια, την Άσπρη Μούττη και στα Πετρομούθκια).
Όλοι κοίταζαν προς τα πίσω προσπαθώντας να ξεχωρίσουν στο πυκνό σκοτάδι αν υπάρχουν σημεία στο έδαφος για καλύτερη κάλυψη...

Οι Αξιωματικοί βλαστημούσαν, κλωτσούσαν, έριχναν σφαλιάρες στα κράνη όσων φοβούνταν την επίθεση των Ρωμιών. Αλλά η αλήθεια είναι ότι και οι αξιωματικοί από τον φόβο τους ενεργούσαν έτσι. Γιατί φοβόντουσαν ότι αν οι Ρωμιοί ορμούσαν, όλοι μας θα υποχωρούσαμε και όποιος σωθεί, σώθηκε και δεν θα μείνει κανείς να πολεμήσει...και τότε αυτοί ή θα πιαστούν αιχμάλωτοι ή θα ατιμασθούν υποχωρώντας.
Κάποια στιγμή φώτα από αυτοκίνητα φάνηκαν μπροστά δεξιά από την μεριά του Edremit (ελλ. Τριμίθι) και καταλάβαμε ότι τώρα πια οι Ρωμιοί έρχονταν...
Ήδη όλοι εγκαταλείψαμε τα ορύγματα και πήγαμε σκυφτοί πιό πίσω... Οσο πιό πίσω τόσο πιο καλά. Από ένα φυλάκιο μας κάποιος πυροβόλησε το πρώτο όχημα υπολογίζοντας την θέση του από τα φώτα. Έπιασε φωτιά...
Χάρηκε αλλά εγκατέλειψε και αυτός το φυλάκιο του κουβαλώντας με κόπο το πολυβόλο... αλλά ξεχνώντας πίσω στο φυλάκιο τα κασελάκια με τις σφαίρες...
Σε λίγο ένας δικός μας πολίτης που ήταν όπως μας είπε από το Zeytinlik (ελλ. Τέμπλος) μας είπε ότι ήταν στο όχημα που χτυπήσαμε και μας έφερνε τσάϊ σε καζάνια... Πάει το τσάι. Τέτοια ασυνεννοησία.
Φταίνε αυτοί που μας έβαλαν εδώ. Έπρεπε να είμασταν ακριβώς στην ακτή. Εκεί ήταν σχεδόν όλο το Σύνταγμα και δύο τάγματα ακόμα. 3000 στρατιώτες. Ποιός Ρωμιός να τολμήσει να έλθει;
Στο βουνό φωτοβολίδες. Είναι των Ρωμιών, είναι δικές μας; Ποιός ξέρει. (σημ.: ήταν οι φωτοβολίδες της 31 ΜΚ ότι το Κοτζάκαγια κατελήφθη).
Σε λίγο μέσα στο σκοτάδι φωνές. Κλάματα. Βλαστήμιες. Κάποιος ήλθε και είπε ότι οι Έλληνες Κομάντος χτύπησαν την Ακτή που κάναμε την Απόβαση και χτύπησε με μπαζούκα το Διοικητήριο και σκότωσε τον Διοικητή και άλλους αξιωματικούς.
- Σκοτώθηκε ο Καραογλάνογλου έλεγαν ο ένας στον άλλο.
(σημ.: στην πραγματικότητα τον σκότωσαν οι ίδιοι από ασυνεννοησία)
Τώρα είναι είπα από μέσα μου που αν κάνουν επίθεση και από μπροστά οι Ρωμιοί θα μας κλείσουν στην φάκα και δεν θα μείνει κανένας μας. Βοήθησέ μας Αλλάχ!»

Κανείς Στρατός δεν νίκησε ποτέ υποτιμώντας τον αντίπαλό του. Αποτρεπτικό στοιχείο να τον υποτιμήσεις η αναφορά αυτή πρώτη-πρώτη στο “Σουν Τζου – H Tέχνη του Πολέμου”.

Αλλά και η υπερεκτίμηση! Ιδίως η υπερεκτίμηση...

Βέβαια κάποιος θα μπορεί να πει, ότι πολλά άλλαξαν από το 1974 στον Τουρκικό Στρατό. Σωστό.
Έμαθαν παραδείγματος χάριν να πολεμούν νύχτα. Βοήθησαν σε αυτό οι νέοι εξοπλισμοί όπως οι υπέρυθρες διόπτρες νυκτός, οι θερμικές κάμερες κλπ. Καλυτέρευσε η εκπαίδευση τους λόγω και του πολέμου στο Κουρδιστάν επί δεκαετίες... Εξοπλίστηκε καλύτερα... Οι παραγωγικές Στρατιωτικές Σχολές τους βγάζουν συνεχώς νέους μορφωμένους αξιωματικούς...

Όμως το ίδιο συνέβη μεταξύ του πολέμου 1919-1922 και του 1974...
Οι εξοπλισμοί βελτιώθηκαν, εκμοντερνίστηκαν, οι Αξιωματικοί τους δεν ήταν πλέον «πασάδες» αλλά Απόφοιτοι Στρατιωτικών Σχολών, αλλά η Στρατιωτική Ικανότητα των Τούρκων παρέμεινε η ίδια.
Ο τρόπος αντίδρασης τους, ο ίδιος...
Πυρ υπό κάλυψη και μαζικά...
ΠΩΣ ΣΥΝΔΕΟΝΤΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ ΕΞΕΥΡΕΣΗΣ ΛΥΣΗΣ;
Συνδέονται. Και όχι μόνο συνδέονται. Είναι η πεμπτουσία!

Οι οπαδοί «της λύσης» όπως την προτείνουν οι Τούρκοι, δηλαδή της Συνομοσπονδίας (και όχι λανθασμένα όπως αναφέρεται ως ΔΔΟ – διότι αυτή η πρόταση Διζωνική Ομοσπονδία δεν της λες), στηρίζουν την επιχειρηματολογία τους στην ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ που καραδοκεί να καταλάβει και το υπόλοιπο Νησί.
Και το λέω και εγώ ότι θα το κάνει. Ναι. Αν τους δείξεις ότι τους φοβάσαι και τους κάνεις όλα τα χατίρια, ναι θα το κάνει... και πιο εύκολα από το ’74. Γιατί τότε είχε να κάνει μια Απόβαση. Να κάνει πλεύση ένα στράτευμα μέσα από θάλασσα.
Τώρα θα έχει μόνο να περάσει συρματοπλέγματα...
Και μάλιστα χωρίς ναρκοπέδια, γιατί σαν μωρόπιστοι πήγαμε και δώσαμε τα σχεδιαγράμματα μας, για να δείξουμε «καλό πρόσωπο»...
Ναι θα τα καταφέρει, γιατί θα ορμήσει να αντιμετωπίσει έναν λαό που ο μισός θα του λέει «Καλώς ήλθατε» και ο άλλος μισός θα είναι τρομοκρατημένος από την θλιβερή διαχρονική προπαγάνδα των πρώτων, των απογόνων του Δημητρίου Νενέκου!

ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΤΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΩ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΜΟΥ KAI ΣΑΣ ΚΑΛΩ ΝΑ ΤΟ ΣΚΕΦΘΕΙΤΕ ΚΑΛΑ:
- Ότι η Πολιτική της Υποταγής, του Ραγιαδισμού αποθρασύνει τους Τούρκους.
-Ότι η προτροπή «Αναστασιάδη δώστα όλα» (κατά το καλαμαρίστικο του Ανδρέα Παπανδρέου «Τσοβόλα δώστα όλα»), δεν γεμίζει την ανικανοποίητη στομάχα του Τούρκου.
-Ότι τα δείπνα του κ. προέδρου όχι του ΔΗΣΥ, αλλά του νέου κόμματος, του ΔΗΣΑΚΕΛ, κ. Νεοφύτου με τον Επιδρομέα (τουρκ. Akinci), μας παρουσιάζουν όχι σαν ευγενικούς οικοδεσπότες, αλλά σαν τρομοκρατημένα ανθρωπάκια που προσπαθούμε παντί τρόπω να τους εξευμενίσουμε, με τραπεζώματα και χαριεντισμούς.

ΠΟΥ ΟΔΗΓΗΣΕ ΟΛΟ ΑΥΤΟ; ΣΤΗΝ ΕΝΤΑΣΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΑΔΗΦΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΑΔΙΑΛΛΑΞΙΑΣ.
ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΔΟΚΙΜΑΣΟΥΜΕ – ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΑΛΛΩΝ, ΠΕΡΙ «ΤΟΥΡΚΟΥ» - ΑΛΛΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ. AYTOY ΠΟΥ ΖΗΤΑΕΙ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ ΚΑΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ ΝΑ ΤΟ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙ ΠΛΕΟΝ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΟΠΛΑ:
- Απαίτηση από τον ΟΗΕ να αποσύρει τον Εϊντε, Άϊντε όπως τέλος πάντων τον λένε... Απόσυρση με την κατηγορία του ΦΙΛΟ-ΤΟΥΡΚΟΥ.
- Κλείσιμο των Οδοφραγμάτων μέχρι να βρεθεί λύση. Λύση Δίκαιη και Βιώσιμη. Κανείς Τούρκος από εδώ, κανείς Κύπριος απ’ εκεί...
- Απαίτηση από τον Επιδρομέα, να αποδεχθεί τις Κυπριακές προτάσεις για οριστική λύση στο θέμα μέχρι και του τελευταίου Αγνοούμενου.
- Απαίτηση από την Τουρκοκυπριακή πλευρά να αποδοθούν προκειμένου να δικαστούν στην Κυπριακή πλευρά οι δολοφόνοι των Ισαάκ και Σολωμού.
- Αποδοχή της κατάφορης παρανομίας στο θέμα των Τούρκων ΕΠΟΙΚΩΝ
- Και τέλος ...η απαίτηση από τον Επιδρομέα και τον Απεσταλμένο του Γ.Γ. του Ο.Η.Ε. της Δήλωσης ότι το 1974 η Κυπριακή Δημοκρατία υπέστη Παράνομη Στρατιωτική Εισβολή και Κατοχή.
ΑΝ ΤΑ ΔΕΧΘΟΥΝ ΣΥΖΗΤΑΜΕ...
ΑΝ ΟΧΙ, ΑΣ ΕΞΟΠΛΙΖΟΜΑΣΤΕ.
ΤΟ 2017 ΣΕ ΚΑΜΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ 1974... ΤΟ ΞΑΝΑΕΙΠΑ!

ΓΙΑΤΙ ΜΙΑ ΛΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΑΠΟΝΤΩΝ ΤΩΝ ΝΕΝΕΚΩΝ... ΜΕ ΟΠΟΙΟ ΚΟΣΤΟΣ!

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Δευτέρα, 12 Ιουνίου 2017 Κατηγορία ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Γράφει ο Γιώργος Λαμπράκης - Φωτογραφίες, βίντεο: Κωνσταντίνος Δημητριάδης

Στο Πάνθεον των Ηρώων πέρασε ο Ταξίαρχος ε.α. Παναγιώτης Σταυρουλόπουλος, ο οποίος "έφυγε" για το μεγάλο ταξίδι πλήρης ημερών, έχοντας τη συνείδησή του ήσυχη πως όταν τον κάλεσε η Πατρίδα, αυτός ανταποκρίθηκε και τίμησε τα ελληνικά όπλα...

19105527 1221718301288966 7120705353528836157 n

Ο Παναγιώτης Σταυρουλόπουλος, οδηγήθηκε σήμερα, από συγγενείς και φίλους στην τελευταία του κατοικία, με την γαλανόλευκη να σκεπάζει το φέρετρο και τον Ήρωα τελευταίο στρατοπεδάρχη της ΕΛΔΥΚ...

19055166 1221722041288592 1303200874693175371 o

19030267 1221742341286562 7484915828206639169 n

 

Άγημα του Στρατού Ξηράς απέδωσε τιμές, ενώ τη σορό του εκλιπόντος συνόδευσαν Αξιωματικοί του ΣΞ.

Ο Ταξίαρχος ε.α., με την συγκλονιστική περιγραφή της επικής μάχης της ΕΛΔΥΚ το τριήμερο 14-16 Αυγούστου 1974 στα αιματοβαμμένα χώματα του στρατοπέδου της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου, όπου ως υποδιοικητής ήταν ο τελευταίος Στρατοπεδάρχης πριν το ολοκαύτωμα, άφησε μια σπουδαία παρακαταθήκη. Ολόκληρη η μαρτυρία του Παναγιώτη Σταυρουλόπουλου υπάρχει στο βιβλίο του με τίτλο: Το Χρονικό της Μάχης της ΕΛΔΥΚ 14-16/8/1974, το οποίο έχει επιμεληθεί ο ιστορικός ερευνητής Κωνσταντίνος Αλεξ. Δημητριάδης και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΠΕΛΑΣΓΟΣ του Ιωάννη Χ. Γιαννάκενα.

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Κυριακή, 11 Ιουνίου 2017 Κατηγορία ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Γράφει ο Γιώργος Λαμπράκης

Στο Πάνθεον των Ηρώων πέρασε ο Ταξίαρχος ε.α. Παναγιώτης Σταυρουλόπουλος, ο οποίος "έφυγε" για το μεγάλο ταξίδι πλήρης ημερών, έχοντας τη συνείδησή του ήσυχη πως όταν τον κάλεσε η Πατρίδα, αυτός ανταποκρίθηκε και τίμησε τα ελληνικά όπλα...

Ο Παναγιώτης Σταυρουλόπουλος, με την συγκλονιστική περιγραφή της επικής μάχης της ΕΛΔΥΚ το τριήμερο 14-16 Αυγούστου 1974 στα αιματοβαμμένα χώματα του στρατοπέδου της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου, όπου ως υποδιοικητής ήταν ο τελευταίος Στρατοπεδάρχης πριν το ολοκαύτωμα, άφησε μια σπουδαία παρακαταθήκη. Μια περιγραφή, που δεν περιείχε ποτέ το "εγώ", ούτε έγινε για λόγους αυτοπροβολής. Ήταν ένας φόρος τιμής στα παλικάρια του που έμειναν πίσω, τα παιδιά του όπως έλεγε δακρυσμένος και συγκινημένος... Για όλους εκείνους που στάθηκαν απέναντι στον προαιώνιο εχθρό του Γένους, προδομένοι απ΄όλους κι από όλα...

Ολόκληρη η μαρτυρία του Παναγιώτη Σταυρουλόπουλου υπάρχει στο βιβλίο του με τίτλο: Το Χρονικό της Μάχης της ΕΛΔΥΚ 14-16/8/1974, το οποίο έχει επιμεληθεί ο ιστορικός ερευνητής Κωνσταντίνος Αλεξ. Δημητριάδης και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΠΕΛΑΣΓΟΣ του Ιωάννη Χ. Γιαννάκενα.

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Δευτέρα, 05 Ιουνίου 2017 Κατηγορία ΕΠΙ ΣΚΟΠΟΝ

Γράφει ο Κώστας Δημητριάδης - Ιστορικός ερευνητής
Το κείμενο δημοσιεύθηκε στην ιστορική κυπριακή εφημερίδα "ΜΑΧΗ" που ίδρυσε ο Νίκος Σαμψών.

Για να δεχθεί πιο εύκολα την λύση της ΔΔΟ ο Κυπραίος πρέπει να νιώσει φοβισμένος. Να αντιληφθεί (λανθασμένα) ότι οι φόβοι του θα διαλυθούν αν «τα βρει με τους Τούρκους». Αν αδελφοποιηθεί με τους απογόνους των προερχόμενων από την Ασιατική Στέππα βαρβάρων, (που η Τουρκοκρατία φρόντισε να γεννιόνται και σε αυτόν τον από τα πανάρχαια χρόνια Ελληνικό τόπο), τον βεβαιώνουν ότι δεν θα υπάρξει Πόλεμος. Γιατί; Γιατί έτσι το λένε αυτοί...

Το λέει κάποιος Δόκτωρ... (πετάνε ένα ντοκτόρ μπροστά και μετά ότι λένε θεωρείται «θέσφατο») είπε: "Πλήρως εκτεθειμένη στις Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις είναι η Κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ), καθώς η Τουρκία διατηρεί συντριπτική και αδιαμφισβήτητη στρατιωτική υπεροχή στο κυπριακό χώρο σε όλους τους τομείς και ιδιαίτερα στο Ναυτικό και την Αεροπορία. Αυτά όλα υπογράφονται από τον ίδιο στην Ετήσια Έκθεση του Κυπριακού Κέντρου Στρατηγικών Μελετών για τις Στρατιωτικές Δυνάμεις στην Κύπρο το 2017!

Ποιος τα αναφέρει αυτά; ο Διευθυντής του Κέντρου και επιμένει μάλιστα ότι "η Λευκωσία εκτός από διπλωματικά διαβήματα, δεν διαθέτει καμία απολύτως στρατιωτική απάντηση στις προκλήσεις της τουρκικής πλευράς στη θαλάσσια περιοχή". Καταλήγει δε ο ντοκτόρ ότι "το γεγονός αυτό αποκλείει το ενδεχόμενο θερμού επεισοδίου στην ΑΟΖ, αλλά αφήνει ανοικτή τη δυνατότητα παρεμπόδισης των διεξαγόμενων εκεί εργασιών, από το τουρκικό πολεμικό ναυτικό, καθώς και επίσης άσκησης πιέσεων στο Κυπριακό. Το ισοζύγιο δυνάμεων για τη Λευκωσία εμφανίζεται δυσμενέστερο το 2017, καθώς απέναντι στις 10.000 έμψυχου δυναμικού της Εθνικής Φρουράς, η Άγκυρα αντιπαρατάσσει 43.000 στρατεύματα. Συνεπώς για κάθε ένα Εθνοφρουρό αναλογούν 4,3 Τούρκοι στρατιώτες".
Μάλιστα σας κατανοήσαμε....
Αντιληπτή η Ηττοπάθεια σε μια τέτοια Έκθεση ...αλλά δεν θα πάρουμε!

ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΔΙΟΤΙ Ο ΕΝ ΛΟΓΩ ΝΤΟΚΤΟΡ, ΞΕΧΝΑΕΙ (!) ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙ ΟΤΙ:
1) Η Εθνική Φρουρά έχει 75.000 ΕΤΟΙΜΟΠΟΛΕΜΟΥΣ Εφέδρους, που φέρουν βαρέως την ντροπή του 1974. Και βέβαια σε περίπτωση Τουρκικής επίθεσης, ΟΛΟΙ θα επιστρατευθούν. Και πλέον ξέρει που θα πάει ο καθένας, όχι όπως το 1974. Ξέρει που θα πάει και τι είναι επιφορτισμένος να κάνει. Και είναι και ήδη οπλισμένος. Και με καλολαδωμένο το όπλο του. Και με G3 όχι Lee-Enfield No.4 !

2) Το 1974 η Κυπριακή Δημοκρατία εκτεινόταν από τον Κορμακίτη στην Αγία Νάπα και από την Πάφο στον Αγ.Ανδρέα. Υπήρχε το αίσθημα ότι «ΠΑΜΕ ΠΙΣΩ ΣΤΑ ΜΕΤΟΠΙΣΘΕΝ» ή «ΥΠΟΧΩΡΗΣΤΕ». Σήμερα στην Κύπρο ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορεί να υποχωρήσει, αφού πίσω τους έχουν μόνο τη θάλασσα, μόνο το Λυβικό Πέλαγος, που σημαίνει ότι όλος ο Κυπριακός πληθυσμός πρέπει να περάσει σε παλλαϊκή άμυνα και γιατί όχι σε ΕΠΙΘΕΣΗ. Με την συμμετοχή των εθελοντών εκ μητρ. Ελλάδας μόνιμα διαμενόντων (και όχι "επισκεπτών") στην Κύπρο, (αριθμός καθόλου ευκαταφρόνητος λόγω της οικονομικής κρίσης που μαστίζει την «μητέρα πατρίδα») η Πολεμική Μηχανή της Κυπριακής Δημοκρατίας γίνεται ακόμα πιο υπολογίσιμη!

3) Η Ελλάδα έχει ξεκαθαρίσει ότι θα προστατέψει με το Ναυτικό της την Κύπρο. Άλλο 1974, δεν θα ξαναβιώσει το νησί! Οι Μπονάνος, Αραπάκης και Παπανικολάου, μας τελείωσαν... Άλλωστε μέχρι και η Αίγυπτος έχει δηλώσει ότι θα υποστηρίξει την Ελλάδα στην προάσπιση της ειρήνης στην ανατολική Μεσόγειο, ήτοι...

4) Η Τουρκική Πολεμική Αεροπορία δεν υπερέχει σε μαχητικά αεροσκάφη από την Ελλάδα. Μπορεί ελάχιστα ποσοτικά αλλά ούτε ποιοτικά και βέβαια ούτε κατά διάνοια σε ικανότητες χειριστών (πιλότων). Αυτό είναι κάτι που αποδεικνύεται κάθε μέρα. Επίσης, η Τουρκία αυτή τη στιγμή αντιμετωπίζει μεγάλη έλλειψη έμπειρων πιλότων, αφού το νέο-Σουλτανικό «καθεστώς Ερντογάν» έχει φυλακίσει ή στείλει στην «παρανομία» πάρα πολλούς από αυτούς κατηγορώντας τους ως πραξικοπηματίες. Στο μέλλον ίσως υπάρξει αλλαγή των ισορροπιών, αλλά η περίοδος στην οποία αναφέρεται η έκθεση είναι περίοδος σχετικής έως συνολικής ισορροπίας αεροπορικών δυνάμεων. Η απόσταση πλέον με τα νέα συστήματα δεν είναι αποτρεπτική όπως σχετικά ήταν το 1974.

5) Η Κύπρος διαθέτει τέτοιον αριθμό Τεθωρακισμένων σήμερα. Μεγάλος αριθμός από αυτά αφορά άρματα Τ-80, όπως και αρκετά αυτοκινούμενα πυροβόλα και πολλά πυροβόλα. Με 100.000 άνδρες στα όπλα, όχι μόνο μπορεί να κρατήσει το νησί αλλά και να νικήσει - με την έννοια να ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕΙ την επί 43 χρόνια κατεχόμενη Πατρίδα...

6) Oυδεμία αναφορά δεν γίνεται στα αντιαεροπορικά ρωσικά συστήματα τα οποία διαθέτει η Κυπριακή Δημοκρατία. Σε πρόσφατες ασκήσεις με το Ισραήλ, λειτούργησαν άψογα με ποσοστό 100% εγκλωβισμού και στοχοποίησης όλων των ισραηλινών F16.
Ογδόντα (80) αεροσκάφη της ισραηλινής πολεμικής αεροπορίας εγκλωβίστηκαν άμεσα, ούτε και ένα δεν κατάφερε να ξεφύγει από τα αντιαεροπορικά συστήματα που διαθέτει η Εθνική Φρουρά (ειρήσθω εν παρόδω 80 ήταν ο συνολικός αριθμός αεροσκαφών που χρησιμοποίησε η Τουρκία το 1974 κατά της Κύπρου. Οι συνειρμοί δικοί σας). Τα συμπεράσματα δικά σας κατά πόσο θα μπορέσει η τουρκική πολεμική αεροπορία, να ανταπεξέλθει σε μια πιθανή επίθεση κατά της Κύπρου.

7) Το 1974 η Ελλάδα δεν τόλμησε το "πρώτο χτύπημα" σε χώρο εκτός Κύπρου ώστε να δημιουργήσει δεύτερο μέτωπο για τους Τούρκους... Τι θα λέγατε αν γνωρίζατε ότι το βιβλίο του Κονδύλη «περί πρώτου χτυπήματος» μελετάται πλέον μαζί με το Σουν Τζου, από τους Αξιωματικούς μας;
8) Η Έκθεση δεν αναφέρεται (ΣΚΟΠΙΜΑ ΠΙΣΤΕΥΩ) στον ψυχολογικό τομέα... Οι Τούρκοι το 1974 είχαν ας πούμε μια δικαιολογία για να μάχονται ήτοι "να προσφέρουν ασφάλεια στους ομοεθνείς τους που δήθεν απειλούνταν από τους Κύπριους". Τώρα τι "όραμα" θα έχουν; Τον βιασμό, το πλιάτσικο, την κατάληψη επιπλέον εδαφών;
Η Κυπριακή πλευρά τι "ιδανικό" θα έχει; το ΥΠΕΡ ΒΩΜΩΝ...
Και βέβαια ΟΥΤΕ ΣΠΙΘΑΜΗ ΠΙΣΩ... ΠΙΣΩ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ Η ΘΑΛΑΣΣΑ! 'Η ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ 'Η ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ...

9) Κλείνω με μια λέξη που παραλείπει ΣΚΟΠΙΜΑ πιστεύω η Έκθεση:
«ΕΛΔΥΚ» ή ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΚΥΠΡΟΥ. Η αφρόκρεμα του Ελληνικού Στρατού. Και σε μόνιμο αλλά και εξ αιτίας του μόνιμου και σε στρατιώτες που υπηρετούν την θητεία τους!

10) Να θυμάστε πάντα. Ο Γεωργίτσης και ο Νικολαΐδης του 1974 δεν θα ξαναϋπάρξουν. Σήμερα έχουμε τον Λεοντάρη και τον Μαυραγάνη!

Η ΕΝ ΛΟΓΩ ΗΤΤΟΠΑΘΗΣ ΕΚΘΕΣΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΕΝΣΠΕΙΡΕΙ ΣΤΟΝ ΚΥΠΡΙΟ ΤΟΝ ΦΟΒΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΡΟΜΟ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΟΥ ...ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΑΝ ΓΙΝΕΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ, ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΚΤΗ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΜΟΙΔΕΑΤΩΝ ΤΟΥ....
Θέλει να φέρει στο μυαλό ΜΝΗΜΕΣ από το 74 παρότι επαναλαμβάνω ξέρουν ότι άλλο το 1974 άλλο το 2017!

Και υπενθυμίζω ακόμα μια φορά... Η ΝΤΡΟΠΗ του 74 δεν θα επαναληφθεί...
Και η Μακεδονίτισσα είναι πλέον ότι ήταν τα "Φυλακισμένα Μνήματα" το 1974 για τους υπερασπιστές της Λευκωσίας, του 336 ΤΕ και του 211 ΤΠ.
ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ... ΔΕΝ ΘΑ ΤΗΝ ΜΑΓΑΡΙΣΟΥΝ... ΟΠΩΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΤΟΤΕ, ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΑΦΟΥΣ ΤΟΥ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ, ΤΟΥ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ ΤΟΥΣ...
ΞΥΠΝΑΤΕ ΡΕ...
Θέλουν παντί τρόπω να σας φοβίσουν...
Θέλουν να σας τρομάξουν...
Να σας προβληματίσουν...
ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΧΘΕΙΤΕ ΜΙΑ Δ.Δ.Ο....
Οι περισπούδαστοι «Δόκτορες» απευθείας απόγονοι του Δημητρίου Νενέκου όμως λογάριασαν λάθος...

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Τρίτη, 30 Μαΐου 2017 Κατηγορία ΕΠΙ ΣΚΟΠΟΝ

Γράφει ο Κώστας Δημητριάδης - Ιστορικός ερευνητής
Το κείμενο δημοσιεύθηκε στην ιστορική κυπριακή εφημερίδα "ΜΑΧΗ" που ίδρυσε ο Νίκος Σαμψών.

Ο Μιθριδατισμός που σκόπιμα καλλιεργήθηκε επί 40+ χρόνια στο νησί αλλά και στον μητροπολιτικό Ελληνικό χώρο, έγινε η αιτία να είμαστε όλοι θεατές σε ένα αποκρουστικό θέαμα: Να βλέπουμε και να μαθαίνουμε ότι αδήλωτοι αιχμάλωτοι πολέμου Έλληνες στρατιώτες και εκ κυρίως Ελλάδος αλλά και εκ Κύπρου, εκτελέστηκαν εν ψυχρώ με μια σφαίρα στο κεφάλι και πλέον να το θεωρούμε κάτι ...απλά «γνωστό».

- «Δεν μας λες και κάτι καινούργιο «ρε κουμπάρε καλαμαρά»! η γνωστή πλέον επωδός όταν αναφέρεις ότι βρέθηκε και άλλο κρανίο με μια τρύπα από σφαίρα.
Ναι δεν σας λέω κάτι καινούργιο. Έχει γίνει πλέον ρουτίνα. Ίσως για αυτό να μην δίνει και σημασία πλέον κανείς. Ο ορισμός του Μιθριδατισμού. Τότε που ο Μιθριδάτης φοβούμενος μην τον δηλητηριάσουν οι σφετεριστές της εξουσίας του, έπινε κάθε μέρα και από λίγο δηλητήριο, που δεν ήταν μεν θανατηφόρο, αλλά βοηθούσε τον οργανισμό του να συνηθίσει και βέβαια να αντέξει μια ισχυρή δόση δηλητηρίου, αν και όποτε κάποιος το επιχειρήσει να τον δηλητηριάσει. Έτσι και μεις. Και σε μητρ. Ελλάδα και σε Κύπρο. Συνηθίσαμε. Βολευτήκαμε με μια απλή και μόνο φράση: «τι άλλο περίμενες από Τούρκους. Και το ’22 τα ίδια δεν έκαναν στην Σμύρνη;!»

Έχοντας διαβάσει περίπου 180 βιβλία-έρευνες και μαρτυρίες για το 1922 στην Μικρά Ασία και βέβαια άλλα τόσα για το 1974 στην Κύπρο, κατέληξα στο ίδιο συμπέρασμα με τον Βίκτωρα Ουγκώ: «Παντού φωτιά και θάνατος. Από δω πέρασαν Τούρκοι!»

Και δυστυχώς το 1974, οι «αδελφοί» κάποιων στο νησί (σ.σ. δεν εξαιρούνται οι Τουρκοκύπριοι για εν ψυχρώ εκτελέσεις αδήλωτων Ελλήνων αιχμαλώτων πολέμου και εκ μητρ.Ελλάδος αλλά και Κυπρίων), συνεπικουρούμενοι από τους Τούρκους ομοεθνείς τους εισβολείς, έδειξαν ότι όπως το DNA του Έλληνα παραμένει απαράλλαχτο στους αιώνες, το ίδιο συμβαίνει και με το DNA των Τούρκων. Των επιδρομέων (τουρκ. Ακιντζήδων) της Ασιατικής Στέππας (σ.σ. Akinci στα τουρκικά σημαίνει «Επιδρομέας»... τυχαίο;;;).
Και εξηγούμαι.

Ο όρος «Αιχμάλωτος Πολέμου» (P.O.W.) με βάση την Συνθήκη της Γενεύης, είναι πρόσωπο ιερό. Είναι ο αντίπαλος που έριξε το όπλο του στα πόδια σου, εγκαταλείποντας πάσα περαιτέρω εχθροπραξία. Οφείλεις εσύ ο στρατιωτικός που τον συνέλαβες, να του παράσχεις κάθε περίθαλψη, αν είναι τραυματίας ή να του στερήσεις την ελευθερία κινήσεων και μετακινήσεων, σε ένα ανθρώπινο όμως περιβάλλον. Υπάρχουν μάλιστα και ειδικές προβλέψεις για γυναίκες αιχμαλώτους, που όπως νάναι υπάρχουν πολλές ιδιαιτερότητες λόγω του φύλου τους.

Ο σκοπός της φυλάκισης (στέρησης ελευθερίας) είναι για να μην μπορέσει ο αιχμάλωτος στρατιώτης, να επιστρέψει στις γραμμές του, να επανεξοπλισθεί και να ξαναπολεμήσει εναντίον αυτών που τον είχαν συλλάβει και όχι για να τιμωρηθεί επειδή έκανε το καθήκον του, απέναντι στην Πατρίδα του, στην οικογένεια του και στους ομοεθνείς του.
Στην Γενεύη της Ελβετίας στις 27/7/1929, υπεγράφησαν δύο Συμβάσεις. Και οι δύο αποτελούσαν, επικαιροποίηση άλλων συμβάσεων του 1914 και 1915. Τις συμβάσεις υπέγραψαν και η Ελλάδα και η Τουρκία διά των κ.κ. Ρ.Ραφαήλ και Σ.Βενιζέλου (Ελλάδα) και Dr.H.Abdulkadir, M.Nusret και Dr.A.Mukhtar (Τουρκία).[1]

Οι Συνθήκες αυτές ήταν οι εξής:
1. «Συνθήκη Γενεύης για την βελτίωσιν της τύχης των τραυματιών και ασθενών, των εν εκστρατεία στρατευμάτων» και
2. «Η Σύμβασις προς την συμπεριφοράν απέναντι των αιχμαλώτων πολέμου».
Οι ανωτέρω Συμβάσεις επικυρώθηκαν από το Ελληνικό Κοινοβούλιο το 1934 και από την Τουρκική Εθνοσυνέλευση τον ίδιο χρόνο.

Στην 2η Σύμβαση, στο Κεφάλαιο Ι και τις Γενικές Διατάξεις, το άρθρο2, παράγραφος 1 αναφέρει ρητά και κατηγορηματικά:
«Οι αιχμάλωτοι πολέμου βρίσκονται υπό την εξουσίαν της εχθρικής δυνάμεως, ουχί όμως των ατόμων ή των στρατιωτικών τμημάτων, άτινα ηχμαλώτισαν αύτους».
Με απλά λόγια ο υπεύθυνος φορέας για την τύχη των αιχμαλώτων είναι η ίδια η χώρα – δηλαδή στην περίπτωση του 1974 η Τουρκία - και όχι ο τελευταίος Τούρκος στρατιωτικός που τους συνέλαβε.
Στη παράγραφο 3 του ιδίου άρθρου αναφέρεται ξεκάθαρα:
«Μέτρα αντεκδικήσεων απέναντι στους αιχμαλώτους απαγορεύονται».

Στον προσαρτημένο Κανονισμό της ως άνω Σύμβασης (Reglement Annexe’) και στα άρθρα 2 και 3, περιέχονται ενδιαφέροντα σημεία, που αφορούν αποκλειστικά τους Κυπρίους Αγνοουμένους, αν ληφθεί υπ’ όψιν ότι αγνοούνται και γυναίκες και μικρά παιδιά. To άρθρο 2 του προσαρτημένου Κανονισμού της συγκεκριμένης Σύμβασης προβλέπει:
«Ο πληθυσμός εδάφους μη κατειλημμένου, όστις κατά την άφιξιν του εχθρού λαμβάνει αυτοπροαιρέτως τα όπλα δια να πολεμήσει εναντίον των εχθρικών τμημάτων, χωρίς να λάβει τον καιρόν να οργανωθεί συμφώνως προς το πρώτον άρθρον (σ.σ. να καταστεί δλδ ένστολος), θέλει θεωρηθεί ως εμπόλεμος».
Το δε άρθρο 3 ομοίως από τον Προσαρτημένο Κανονισμό της συγκεκριμένης Σύμβασης, επεκτείνεται σε ένα άλλο σημαντικό σημείο, καθόσον διευκρινίζει ότι:
«Αι ‘Ενοπλαι δυνάμεις των εμπολέμων μερών δύνανται να αποτελώνται από μαχητάς και μη μαχητάς. Εις περίπτωσιν συλλήψεως εκ μέρους του εχθρού, τόσον οι μεν όσον και οι δε, θεωρούνται αιχμάλωτοι πολέμου».

Στο άρθρο 3 της Σύμβασης ορίζεται ξεκάθαρα το εξής:
«Οι αιχμάλωτοι πολέμουν έχουν δικαίωμα. Εις τον σεβασμόν της ατομικότητός των και της τιμής των. Αι γυναίκες έχουν δικαίωμα εις πάσαν περιποίησιν οφειλόμενη εις το φύλον των».
Τελειώνοντας τα περί της Συμβάσεως, θα αναφέρω ότι στο ΙΙ Κεφάλαιο, στο άρθρο 5 και την παράγραφο 3, καθορίζεται ότι:
«Οι αιχμάλωτοι οίτινες θα αρνηθώσι να απαντήσωσι εις γενομένην ανάκρισιν, δεν είναι δυνατόν ούτε να απειληθώσιν, ούτε να υβρισθώσιν, ούτε να εκτεθώσιν εις οχληρότητας ή μειονεκτήματα οιασδήποτε φύσεως».

Το ΙΙΙ Κεφάλαιο της Σύμβασης, αναφέρεται και αυτό στα της αιχμαλωσίας. Στο 1ο μέρος του ΙΙΙ Κεφαλαίου και πιο συγκεκριμένα στο άρθρο 8 ορίζεται ότι :
«Οι εμπόλεμοι υποχρεούνται να κοινοποιώσιν αλλήλοις πάσαν σύλληψιν αιχμαλώτων εις το πλέον δυνατόν βραχύ χρονικόν όριον, διαμέσου των Γραφείων Πληροφοριών, ως ταύτα είναι οργανωμένα κατά το άρθρον 77».

Και το άρθρο 79 του VI Κεφαλαίου της Σύμβασης ορίζει ότι:
«Κεντρικόν Πρακτορείον Πληροφοριών, επί των αιχμαλώτων πολέμου, θέλει ιδρυθεί εις ουδετέραν χώραν κλπ».
Μέχρι εδώ όλα αντιληπτά νομίζω σε σχέση με το Νομικό Πλαίσιο που ίσχυε και είχε αποδεχθεί και η ίδια η Τουρκία κατά την Εισβολή της στο νησί τον Ιούλιο του 1974 και κατά τις εχθροπραξίες μέχρι την 18η Αυγούστου του ιδίου χρόνου.

Ένα Νομικό πλαίσιο που ξεκάθαρα αναφέρει:
«Οι εμπόλεμοι θέλουν αμοιβαίως κοινοποιήσει τα ονόματα των τραυματιών, ασθενών, νεκρών περισυλλεγέντων ή ανακαλυφθέντων για την εξακρίβωσιν της ταυτότητάς των.
Θα καταρτίσωσι και θα μεταβιβάσωσιν αμοιβαίως τα πράξεις θανάτου.
Θα περισυλλέξωσι και αποστείλωσιν αμοιβαίως άπαντα τα είδη ατομικής χρήσεως, τα ανευρεθέντα επί των πεδίων της μάχης ή επί των νεκρών και ειδικώς το ήμισυ της πλακός ταυτότητος, του ετέρου ημίσεως παραμένοντος προσδεδεμένου επί του πτώματος.
Άμα τω πέρατι των εχθροπραξιών θα ανταλλάξωσι καταλόγους των ταφών και των νεκρών των ενταφιασθέντων εις τα νεκροταφεία των ή αλλαχού».

Γίνεται πλέον αντιληπτόν τοις πάσι, ότι η Τουρκία κατά την Εισβολή του 1974 και τον Πόλεμον σε δύο φάσεις (Αττίλας Ι και Αττίλας ΙΙ) τον οποίο επακολούθησε δεν τήρησε ούτε κατ’ ελάχιστον, ΟΤΙ ΚΑΙ Η ΙΔΙΑ ΕΙΧΕ ΥΠΟΓΡΑΨΕΙ ΣΤΗΝ ΓΕΝΕΥΗ ΑΠΟ ΤΟ 1929, γεγονός που αυτομάτως και αυτοδικαίως αποτελεί ΕΓΚΛΗΜΑ ΠΟΛΕΜΟΥ.
Είναι ένα έγκλημα που ναι μεν μπορεί να εκδικασθεί καθ’ έκκληση (δηλαδή με προσφυγή του ενδιαφερόμενου εναντίον της) αλλά που ο Πολιτισμένος (κατ’ επίφασιν) Κόσμος, θα έπρεπε να είχε στείλει στον Εισαγγελέα στην Χάγη ήδη από το 1975.
Και αυτό διότι εκ γραπτών και προφορικών μαρτυριών ακόμα και Τούρκων ή Τουρκοκυπρίων [2], αλλά και με τα αποτελέσματα από τις ανθρωπολογικές γνωματεύσεις των Ινστιτούτων Γενετικής σε διάφορες χώρες, προκύπτει αναμφισβήτητα, ότι σχεδόν ΟΛΟΙ οι ευρεθέντες σε ομαδικούς τάφους Κύπριοι και εκ μητρ.Ελλάδος νεκροί, στρατιωτικοί ή πολίτες, έφεραν τρύπα εις το κρανίο, ξεκάθαρη απόδειξη της εν ψυχρώ εκτέλεσης [3].
Και κάποιος που εκτελεί εν ψυχρώ αιχμαλώτους ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑΣ ΠΟΛΕΜΟΥ!
- Μήπως η Τουρκία σεβάστηκε την τιμή και την υπόληψη των αιχμαλώτων της, ιδίως δε αυτών που μετέφερε στις Στρατιωτικές φυλακές στα Άδανα, στην Αμάσεια και αλλού;
- Μήπως σεβάστηκε τους υποχρεωτικούς προς αυτήν όρους σίτισης, διαμονής και υγιεινής των υφ’ αυτής αιχμαλώτων;
- Μήπως σεβάστηκε τους αιχμάλωτους μη ένστολους που κατατάχθηκαν για να υπερασπίσουν τα χωριά και τα σπίτια τους;
- Μήπως σεβάστηκε τους τραυματίες αιχμαλώτους;
- Μήπως σεβάστηκε τις αιχμάλωτες ή εγκλωβισθείσες γυναίκες;
- Μήπως σεβάστηκε τον εδάφιο της Σύμβασης που αναφέρει για την υποχρεωτική ανταλλαγή πληροφοριών επί της ταυτότητας των αιχμαλώτων;
- Μήπως σεβάστηκε τον Διεθνή Ερυθρό Σταυρό;
- Μήπως δήλωνε τους Αιχμαλώτους; ‘Η τους περιέφερε αδήλωτους από χωρίου εις χωρίον στο εσωτερικό της Τουρκίας [4] καθιστώντας τους αυτόματα ΑΔΗΛΩΤΟΥΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ ή καλύτερα ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΥΣ;
Τίποτα από όλα αυτά ΔΕΝ σεβάστηκε η Τουρκία, που είναι ένα Κράτος το οποίο χρησιμοποιεί τις Συμβάσεις κατά το δοκούν. Τι μας συμφέρει από την Συνθήκη της Λωζάνης; Το υποστηρίζουμε. Τι δεν μας συμφέρει; Το παρακάμπτουμε...
Το ίδιο και στην Συνθήκη της Γενεύης για τους Αιχμαλώτους Πολέμου. Τι μας συμφέρει; Το απαιτούμε. Τι δεν μας ενδιαφέρει; Το καταστρατηγούμε.
Βέβαια τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί αν – λέω αν – απέναντι της είχε μια σοβαρή Εθνική οντότητα, μεταφραζόμενη σε δύο σοβαρές Κρατικές παρουσίες, την Ελληνική και την Κυπριακή Δημοκρατία.
Και όταν ο ίδιος ο ΥΠΕΘΑ Ευάγγελος Αβέρωφ ξεστόμισε την 1/11/1975 στον ιερωμένο π.Χριστόφορο Οικονόμου, Πρόεδρο της Παγκυπρίου Επιτροπής Αδήλωτων Αιχμαλώτων και Αγνοουμένων που τον επισκέφθηκε στο γραφείο του στην Αθήνα, ζητώντας του στήριξη, την φράση: «...πρέπει να αντιληφθείτε ότι γεωγραφικά η Κύπρος ανήκει στην Τουρκία», τότε τι περιμένετε να κάνουν οι Τούρκοι; [5]

Προσπάθησαν να σβήσουν τα ίχνη των εγκλημάτων τους και είχαν άπειρο χρόνο για αυτό, που κρατάει ήδη 43 χρόνια...
Απόρρητα Έγγραφα της Κυπριακής ΚΥΠ [6] που επιβεβαιώνουν 10 χρόνια μετά την εισβολή του 1974, ότι ακόμα είναι δυνατόν να υπάρχουν εν ζωή (αναφέροντας και αριθμό και διαχωρισμό σε εκ μητρ.Ελλάδος και σε εκ Κύπρου και τοποθεσίες που μεταφέρθηκαν) Αδήλωτοι Αιχμάλωτοι της Εισβολής... δηλαδή Αγνοούμενοι (που με δεδομένο ότι τίποτα δεν έγινε για αυτούς για να μην διαταραχθούν οι Ελληνοτουρκικές σχέσεις, μπορούμε αβίαστα να τους ονομάσουμε Αγνοηθέντες), αποδεικνύουν ότι ΠΑΝΤΑ οι Κρατούντες σε Ελληνικό και Κυπριακό Κράτος γνώριζαν. Γνώριζαν αλλά εθελοτυφλούσαν με μια εμμονική προσμονή η Τουρκία να φερθεί επιτέλους ως πολιτισμένο Κράτος.

Και φθάνω στο λόγο για τον οποίο έγραψα αυτό το άρθρο, αν και αρχικά είχα προγραμματίσει να αναφερθώ σε κάποιο άλλο θέμα. Την Πέμπτη 25 Μαίου 2017 τελέστηκε στην ΕΛ.ΔΥ.Κ. στην Μαλούντα η επιμνημόσυνη δέηση για την μετακομιδή των ταυτοποιημένων οστών αγνοουμένων Ελδυκαρίων της Μάχης του Στρατοπέδου της.

Ανθστής Παπαλάμπρου, Λοχίας Κρητικός, Στρατιώτης Παπαδόπουλος...
Ονοματα όπως Άνθης, Σίννης, Τριανταφυλλίδης, Μπροδήμας κλπ που αναφέρονταν μέχρι εκείνη την μέρα στους Αγνοούμενους, μεταφέρθηκαν με μιάς στον Κατάλογο των Ηρωϊκώς Πεσόντων.
Βρέθηκαν τα οστά τους κοντά στο Κιόνελι. Μετά την καθίζηση του εδάφους... Κοντά στο Στρατόπεδο αλλά σε απόσταση από αυτό. Και μάλιστα από την αντίθετη κατεύθυνση από την οποία έφυγαν κατά την απαγκίστρωση οι άνδρες των 3 κουτσουρεμένων Λόχων που υπερασπίζονταν το Στρατόπεδο. Αυτό από μόνο του προκαλεί ερωτήματα.
Οι απαντήσεις ήλθαν από τον αδελφό ενός πεσόντα. Τον Νικόλαο Παπαδόπουλο, αδελφό του Στρατιώτη του 4ου Λόχου ΤΦ Ιωάννη Παπαδόπουλου, ο οποίος μίλησε στον τηλεοπτικό σταθμό Alpha Κύπρου, μέσα από το Στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ.

Η Δ.Ε.Α. λοιπόν όπως ο ίδιος ανέφερε, του έδειξε φωτογραφίες πως βρέθηκαν τα οστά του αδελφού του. Βρέθηκε δεμένος στους καρπούς, με τα κορδόνια από τα άρβυλά του. Από την ανθρωπολογική μελέτη των οστών αποδεικνύεται ότι πριν εκτελεστεί με σφαίρες στο κεφάλι κι αλλού, είχε χτυπηθεί βάναυσα στο στέρνο και στα πλευρά.
Απόδειξη ότι ο ΗΡΩΑΣ Γιάννης Παπαδόπουλος είχε συλληφθεί αιχμάλωτος (δεμένα χέρια) είχε βασανιστεί (χτυπήματα σε στέρνο και πλευρά) και εκτελεστεί (σφαίρα στο κρανίο και αλλού). Και ακολούθως τάφηκε χωρίς να παραδοθεί στην Ελληνική πλευρά και χωρίς να ενημερωθεί η ΕΛΔΥΚ.
Τώρα ο αδελφός ζητάει τις φωτογραφίες και τα κορδόνια από την ΔΕΑ για να είναι ξεκάθαρο ότι πρόκειται περί Εγκληματικής Ενέργειας των Τούρκων. Η Δ.Ε.Α. ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΤΑ ΔΩΣΕΙ ΠΡΟΦΑΣΙΖΟΜΕΝΗ ΔΙΑΦΟΡΑ!!! ΕΡΩΤΩ: ΕΧΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ;;;

‘Η πράγματι ισχύει αυτό που μου ανέφεραν οι φίλοι Α.Κανίκλης και Β.Χάσκας, ότι δηλαδή:
«Διερευνητική Επιτροπή για τους Αγνοούμενους (ΔΕΑ) - Στην παράγραφο 9 τονίζεται όπως οι έρευνες μείνουν «Αυστηρώς Εμπιστευτικές» και στην παράγραφο 11 ότι η Επιτροπή υποχρεούται να μην επιχειρήσει να αποδώσει ευθύνη για τους θανάτους οιωνδήποτε αγνοουμένων ή να ερευνήσει τα αίτια τέτοιων θανάτων!»

ΑΝ ΑΛΗΘΕΥΟΥΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΡΑΤΟΣ ΟΠΕΡΕΤΤΑ...
ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ ΟΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ...
ΕΙΜΑΣΤΕ Η ΝΤΡΟΠΗ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΞΕΘΑΒΟΥΜΕ...
_______________________________________________________
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ-ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
[1],[5] Ι.Βαρνάκου «Οι 1619 Αγνοούμενοι του 1974» εκδ. ΠΕΛΑΣΓΟΣ
[2] Σ.Ιορδανίδου «Νταλγκά, νταλγκά» εκδ. ΛΙΒΑΝΗ
[3] Π.Κασιμάτη «13 Περιστέρια» εκδ. ΛΙΒΑΝΗ
[4],[6] Κ.Δημητριάδη «Κύπρος 1974-Η μεγάλη Προδοσία» εκδ.ΠΕΛΑΣΓΟΣ

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter