Write on Δευτέρα, 25 Αυγούστου 2014 Κατηγορία ΣΤΗΝ ΑΝΑΦΟΡΑ
Γράφει ο Σάββας Καλεντερίδης

Διαχρονικοί στρατηγικοί στόχοι της Δύσης, από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι σήμερα, είναι ο περιορισμός της επιρροής που ασκεί η Ρωσία σε ευρωπαϊκές χώρες καθώς και ο περιορισμός της ενεργειακής εξάρτησης της Ευρώπης από το ρωσικό φυσικό αέριο.

Όσον αφορά την επιρροή, η Δύση σταδιακά απέσπασε μια σειρά χωρών από τη ρωσική επιρροή και τις ενέταξε στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ.

Από την άλλη πλευρά, με ένα πολύ φιλόδοξο σχέδιο, που ήταν η κατασκευή του αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου Nabucco -εκ του «Ναβουχοδονόσορ»-, μέσω του οποίου θα μεταφερόταν φυσικό αέριο στις ενεργοβόρες αγορές της Ευρώπης από το Τουρκμενιστάν αλλά και από άλλες πηγές εκτός του ελέγχου της Ρωσίας, για να μειωθεί η ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης από αυτήν.

Ομως, παρά τις προσπάθειες που έγιναν σε πολλά επίπεδα από τις ΗΠΑ και άλλους παράγοντες των δυτικών συμφερόντων, ο αγωγός Nabucco δεν προχώρησε, ενώ την ίδια ώρα η ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης από τη Ρωσία, αντί να περιορίζεται, επεκτεινόταν με τη λειτουργία του Βόρειου Αγωγού (Nord Stream) -ο οποίος παρέκαμπτε την Ουκρανία και την Πολωνία, μεταφέροντας φυσικό αέριο απευθείας από τη Ρωσία στη Γερμανία- και την προγραμματιζόμενη κατασκευή του Νότιου Αγωγού (South Stream), που θα μετέφερε ρωσικό αέριο μέσω της θάλασσας του Ευξείνου Πόντου στη Βουλγαρία, στην Ελλάδα και εκείθεν σε άλλες χώρες της Ευρώπης.

Για να εξαλείψει αυτή την απειλή, η Δύση έκανε το παν ώστε να μην κατασκευαστεί ο Νότιος Αγωγός -όπως πολύ καλά γνωρίζει ο Κώστας Καραμανλής-, ενώ ταυτόχρονα σχεδίασε από τη μία να αποκόψει τη ροή φυσικού αερίου που πήγαινε στην Ευρώπη μέσω Ουκρανίας και από την άλλη να δημιουργήσει κατάλληλες συνθήκες που θα επιτρέψουν στο φυσικό αέριο του Κατάρ αλλά και άλλων χωρών της Μεσοποταμίας και της Μέσης Ανατολής να φτάσει μέσω αγωγού στην Ευρώπη.

Στη βάση των παραπάνω έγινε το ξενοκίνητο πραξικόπημα, με αιχμή του δόρατος δυνάμεις των νεοναζί, για την ανατροπή του ρωσόφιλου Γιανουκόβιτς, εξ ου και η αντίδραση της Ρωσίας με την προσάρτηση της Κριμαίας και τις αποσχιστικές κινήσεις στις περιφέρειες της Ανατολικής Ουκρανίας, οι οποίες καταπνίγονται με ιδιαίτερη σκληρότητα στο αίμα από τις ένοπλες δυνάμεις του Κιέβου.

Την ώρα που είναι σε εξέλιξη η επιχείρηση γεωπολιτικού ελέγχου της Ουκρανίας από τη Δύση και ο περιορισμός της ενεργειακής εξάρτησης της Ευρώπης από το ρωσικό φυσικό αέριο, εξελίσσεται μια άλλη επιχείρηση της Δύσης, που εξυπηρετεί το σκέλος του προαναφερθέντος στρατηγικού στόχου της ο οποίος σχετίζεται με την τροφοδοσία της Ευρώπης με φυσικό αέριο δυτικών -και πάντως μη ρωσικών- συμφερόντων. Και μιλάμε κυρίως για το φυσικό αέριο του Κατάρ, που πρέπει να φτάσει με αγωγό μέσω περιοχών οι οποίες ελέγχονται από σουνίτες της Σαουδικής Αραβίας, του Ιράκ και της Συρίας στην Τουρκία, και από εκεί στην Ευρώπη.

Για να γίνει ακριβώς αυτό ξεκίνησε η επιχείρηση που είχε σκοπό την αποσταθεροποίηση στη Συρία, η οποία επεκτάθηκε και στο έδαφος του Ιράκ. Αιχμή του δόρατος της Δύσης στην επέμβαση στη Συρία ήταν η λεγόμενη «συριακή αντιπολίτευση» και ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός, που χρηματοδοτούνταν κυρίως από το Κατάρ και τη Σαουδική Αραβία, ενώ η Τουρκία είχε αναλάβει τον «βρόμικο» ρόλο της παροχής κάθε είδους υποστήριξης στους αντιπολιτευόμενους και στον Ελεύθερο Συριακό Στρατό.

Ομως, σταδιακά τα πράγματα άλλαξαν και άρχισαν να καταφτάνουν στις περιοχές που δεν ήλεγχε πλέον ο Ασαντ ομάδες της Αλ Κάιντα και τζιχαντιστές, οι οποίοι, σταδιακά και αφού πρώτα ισχυροποιήθηκαν στη Συρία, άρχισαν να διεισδύουν στο Ιράκ, όπου συνήψαν συμμαχίες με παλιά στελέχη του Μπάαθ και του καθεστώτος Σαντάμ, καθώς και με τις σουνιτικές φυλές που είχαν περιθωριοποιηθεί από τον μέχρι προχθές πρωθυπουργό του Ιράκ, Μαλίκι.

Ετσι μας προέκυψε το Ισλαμικό Κράτος, του οποίου τα ένοπλα στελέχη από 6.000 που ήταν πριν από την κατάληψη της Μοσούλης, έφθασαν σήμερα να αριθμούν τις 50.000.

Να σημειώσουμε ότι η παρουσία των τζιχαντιστών στις σουνιτικές περιοχές του Ιράκ και της Συρίας, εκτός από τη διέλευση του αγωγού που θα μεταφέρει το φυσικό αέριο του Κατάρ στην Ευρώπη, εξυπηρετεί και έναν άλλον στρατηγικό στόχο της Δύσης: τη δημιουργία ενός ενδιάμεσου χώρου ασφαλείας μεταξύ Ιράν - σιιτών του Ιράκ και Συρίας - Χεζμπολάχ του Λιβάνου.

Κατά τα φαινόμενα, οι στρατηγικοί στόχοι της Δύσης, με κόστος το αίμα εκατοντάδων χιλιάδων άοπλων αθώων, κυρίως χριστιανών, θα εκπληρωθούν. Το μόνο που μένει να δούμε είναι ο τρόπος με τον οποίο θα εξουδετερωθούν και θα τεθούν υπό έλεγχο τα άγρια θηρία, αυτά τα ανθρωπόμορφα τέρατα που ανέλαβαν τη βρόμικη δουλειά επ' ωφελεία της Δύσης, όταν θα έχει τελειώσει ο ρόλος τους.

Είναι το επόμενο επεισόδιο που θα δούμε στις οθόνες μας, εκτός κι αν μέρος του έργου παιχτεί στην ελλαδική και κυπριακή επικράτεια... - ΠΗΓΗ

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Τετάρτη, 20 Αυγούστου 2014 Κατηγορία ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Τα κρίσιμα ανοικτά ζητήματα που αφορούν στην ενίσχυση των ΕΔ με πλεονάζον αμερικανικό υλικό αλλά και η ενίσχυση της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας αναμένεται να περιλαμβάνονται στην ατζέντα του υπουργού Εθνικής Αμύνης Δημήτρη Αβραμόπουλου εν όψει της κρίσιμης συνάντησης που θα έχει με τον Αμερικανό ομολόγό του Τσακ Χέιγκελ.
Πρόκειται για το τελευταίο επίσημο ταξίδι του Δημήτρη Αβραμόπουλου πριν από την αποχώρησή του από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας και την μετακίνησή του στις Βρυξέλλες όπου θα αναλάβει τα καθήκοντα του Έλληνα επιτρόπου στην ΕΕ.

Σύμφωνα με πληροφορίες, στόχος του υπουργού Εθνικής Άμυνας, είναι να προχωρήσει και να επικαιροποιηθεί το πρόγραμμα δωρεάν παροχής πλεονάζοντος πολεμικού υλικού των ΗΠΑ στην Ελλάδα, η μετασκευή και αναβάθμισή του οποίου θα γίνει μέσα από την Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία, δημιουργώντας τον αναγκαίο πρόσθετο κύκλο εργασιών και συνεισφέροντας καίρια στην Άμυνα της χώρας. Στην κατεύθυνση αυτή θα επιδιωχθεί το εύλογο μερίδιο της χώρας στη χρήση σύγχρονων τεχνολογικών μέσων και διευκολύνσεων. Και όλα αυτά για την αντιμετώπιση των σύγχρονων υπερεθνικών απειλών της τρομοκρατίας, της παράνομης μετανάστευσης, του κυβερνοπολέμου και του οργανωμένου εγκλήματος.

Σύμφωνα με τις προθέσεις της ηγεσίας του ΥΕΘΑ, με την επίλυση χρόνιων προβλημάτων διαμορφώνονται πρόσθετες θετικές προοπτικές για την πραγματοποίηση επενδύσεων στη χώρα, την εφαρμογή και διάχυση της βιομηχανικής συμπαραγωγής, τη μεταφορά τεχνογνωσίας, τη δημιουργία κέντρων αριστείας, την έρευνα και την οργάνωση και τη δημιουργία κέντρων παροχής υπηρεσιών σε περιφερειακό επίπεδο.

"Παράγοντας σταθερότητας η Ελλάδα"
Επιχειρήματα που επιβεβαιώνουν το ρόλο που παίζει η Ελλάδα στην περιοχή ως παράγοντας ειρήνης, ασφάλειας, σταθερότητας και συνεργασίας θα παρουσιάσει στον Αμερικανό ομόλογό του ο Έλληνας υπουργός Εθνικής Άμυνας. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο κ. Αβραμόπουλος θα παρουσιάσει με γεγονότα, δραστηριότητες και πρωτοβουλίες πώς η Ελλάδα επιβεβαιώνει τον ρόλο της ως παράγων σταθερότητας στην περιοχή.

Ο υπουργός θα τονίσει μάλιστα πως η χώρα μας αποτελεί το οχυρό της Δύσης και ο «κυματοθραύστης» ανάσχεσης στην πλημμυρίδα του εξτρεμισμού, του θρησκευτικού σκοταδισμού και της κατάλυσης των θεμελιωδών ελευθεριών. Όπως αναφέρουν έγκυρες πηγές, ο Έλληνας υπουργός Άμυνας θα αναφερθεί στις γεωπολιτικές κινήσεις που έγιναν σε νευραλγικές χώρες της περιοχής (Αίγυπτος- Ιορδανία) μέσα από τις οποίες η Ελλάδα, αναζήτησε πολιτικές λύσεις που θα οδηγούσαν σε εκτόνωση της κατάστασης.

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο υπουργός θα επισημάνει πως η αναβάθμιση του ρόλου της χώρας, σε πείσμα των αρνητικών δημοσιονομικών συγκυριών, επαυξάνει τη διαπραγματευτική της ισχύ, αλλά και τον ρόλο. Ταυτόχρονα στέλνει και μήνυμα σε όσους εκ των γειτόνων αναζητούν αποσταθεροποιητικές πρακτικές, που θα βλάψουν πρώτιστα τους ίδιους.

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Πέμπτη, 31 Ιουλίου 2014 Κατηγορία ΕΠΙ ΣΚΟΠΟΝ
Του Δρα Άριστου Αριστοτέλους

Καθώς οι μάχες στην ανατολική Ουκρανία συνεχίζονται, οι νέες κυρώσεις που αποφάσισαν να επιβάλουν οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση στη Ρωσία για την στήριξη των ρωσόφιλων αυτονομιστών θα κάμουν τα πράγματα για τη Μόσχα και όχι μόνο, δυσκολότερα. Το ερώτημα είναι, πώς θα επηρεάσουν τα μέτρα αυτά Ρώσους και Δυτικούς και πώς θα αντιδράσει τώρα ο Πούτιν, ο οποίος αποτελεί στόχο των κυρώσεων αυτών;

Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΠΟΥΤΙΝ

Η εμφάνιση του Βλαδιμίρ Πούτιν στο πολιτικό προσκήνιο στη Ρωσία στα τέλη της δεκαετίας του 1990 ήταν προϊόν της επικρατούσας αστάθειας στη χώρα, της βαθειάς οικονομικής κρίσης και της διεθνούς «ταπείνωσης» της από τους Αμερικανούς και από τους χειρισμούς του Κρεμλίνου. Τα οικονομικά και η ανυποληψία στην οποία περιήλθε η ρωσική εξωτερική πολιτική στον πόλεμο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ κατά της Σερβίας και η αθέτησης της υπόσχεσης της Ουάσιγκτον να μην επεκταθεί στις χώρες του περίγυρου της Ρωσίας οδήγησαν στην πτώση του Μπόρις Γέλτσιν και στη διαδοχή του από τον Πούτιν το 2000.

Η περίοδος που ακολούθησε από την άνοδο του στην εξουσία ήταν πολύ θετική για τον ίδιο και συνέβαλε στην καθιέρωσή του ως ο ισχυρός ανήρ της Μόσχας. Η προέλευση του από την ΚGB– θεσμός σταθερότητας - ήταν στοιχειό που ενίσχυε την εικόνα του αυτή. Η επιτυχία του να δημιουργήσει μια βιώσιμη οικονομία έβγαλαν την χώρα από οικονομικά αδιέξοδα και βελτίωσε το βιοτικό επίπεδο των Ρώσων. Στο διεθνές πεδίο έθεσε τέρμα στην περίοδο της υποτέλειας και των συμβιβασμών και με ενισχυμένες τις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις ακολούθησε μια αποφασιστική πολιτική διασφάλισης των εθνικών συμφερόντων.

Η ρωσική επέμβαση στη Γεωργία το 2008 αποτελούσε βασικά προειδοποίηση προς διάφορες κατευθύνσεις για το τι θα μπορούσε να ακολουθήσει στην Ουκρανία και σε άλλες πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, που φλέρταραν με τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, θέτοντας σε κίνδυνο την εθνική ασφάλεια της Ρωσίας. Ιδιαίτερα η Ουκρανία είναι πολύ σημαντική γεωπολιτικά, γεωοικονομικά και στρατηγικά για τη Μόσχα, αφού αποτελεί χώρο ιστορικά μεγάλων εκστρατειών εναντίον της αλλά και γιατί μέσα από αυτή περνούν οι αγωγοί διοχέτευσης φυσικού αερίου στην Ευρώπη.

Η ΣΤΑΣΗ ΠΟΥΤΙΝ ΣΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ

Αυτά εξηγούν και την όλη στάση του Πούτιν στο Ουκρανικό. Ο Ρώσος ηγέτης είδε την ανατροπή του σχετικά ρωσόφιλου Ουκρανού Προέδρου Βίκτωρ Γιανούκοβιτς ως έργο της Αμερικανικής ΣΙΑ και δυτικών με απώτερο στόχο να πλήξουν τη Ρωσική Ομοσπονδία. Η προσάρτηση της Κριμαίας και η στήριξη που παρέχει στους ρωσόφιλους αυτονομιστές είναι η αντίδραση του για να μην τεθεί η χώρα υπό τον πλήρη έλεγχο των δυτικών σε βάρος της ασφάλειας της Ρωσίας ή για να υπάρξει τουλάχιστο ένα ουδέτερο καθεστώς.

Εάν ο Πούτιν αποτύχει στην Ουκρανία παρόμοια θα είναι και η μοίρα άλλων πρώην σοβιετικών δημοκρατιών. Αυτό είναι βασικά το διακύβευμα στον ανταγωνισμό μεταξύ Ρωσίας και Δυτικών. Τα νέα μέτρα των ΗΠΑ και της ΕΕ, που είναι πιο σκληρά από τα προηγούμενα, στοχεύουν να δημιουργήσουν συνθήκες - χωρίς να επηρεάζουν σημαντικά την ευρωπαϊκή οικονομία, ούτε και να κλονίζουν τη ρωσική - όπου ο Πούτιν αναλογιζόμενος το κόστος και τις συνέπειες επιπλέον κυρώσεων θα πεισθεί να αλλάξει πολιτική.

Η σχετικά «πτωχή» ρωσική οικονομία βρισκόταν ήδη σε δύσκολη θέση πριν την ουκρανική κρίση και ο ρυθμός ανάπτυξης της αναμένεται φέτος να είναι μηδέν, ενώ αρκετά κεφάλαια φεύγουν στο εξωτερικό. Τα οικονομικά όμως επισκιάστηκαν από τις εντυπώσεις που δημιούργησε η επιτυχής διεξαγωγή των χειμερινών ολυμπιακών αγώνων και ο ρόλος της Μόσχας στη ματαίωση των αμερικανικών βομβαρδισμών κατά της Συρίας, όπως και ο πατριωτικός ενθουσιασμός από την προσάρτηση της Κριμαίας. Όμως τα νέα μέτρα θα δημιουργήσουν πρόβλημα σε επενδυτές και σε εξεύρεση δανειστών από το εξωτερικό και οι συνέπειες για τν οικονομία θα είναι πιο αισθητές.

Από την άλλη θα αρχίσει να γίνεται εμφανές ότι στο πολιτικό και στρατιωτικό πεδίο η εικόνα είναι και τόσο καλή για τη Ρωσία. Σε αντίθεση με τις προσδοκίες του Κρεμλίνου, η δυτική επιρροή στην Ουκρανία βρίσκεται στα υψηλότερα επίπεδα μετά την ανατροπή του Γιανούκοβιτς, την οποία η ρωσική κυβέρνηση κατηγορείται ότι δεν μπόρεσε να προβλέψει ή να αποτρέψει. Η νέα Ουκρανική κυβέρνηση υπέγραψε συμφωνίες σύνδεσης με την ΕΕ, δέχεται οικονομική βοήθεια από αυτή και γίνεται «προτεκτοράτο» των δυτικών. Αμερικανοί σύμβουλοι και τεχνοκράτες συντονίζουν και κατευθύνουν τις επιχειρήσεις κατά των φιλορώσων αυτονομιστών στις ανατολικές περιοχές, συμβάλλοντας στις πρόσφατες διαδοχικές επιτυχίες των κυβερνητικών δυνάμεων.

ΔΙΛΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΑ

Τα διλλήματα είναι πολλά, τόσο για τους δυτικούς όσο και για το Πούτιν. Αν εξαιρέσουμε το ενδεχόμενο στρατιωτικής επέμβασης, μέχρι ποιου σημείου είναι διατεθειμένοι η Ουάσιγκτον και ιδίως οι Ευρωπαίου να φτάσουν όσον αφορά επιπρόσθετα οικονομικά μέτρα κατά της Ρωσίας εάν ο Πούτιν δεν αλλάξει πολιτική; Διάφορα κράτη μέλη της Ένωσης έχουν μεγάλες οικονομικές σχέσεις με τη Μόσχα. Γι αυτό όσο περισσότερο εντείνονται οι απαιτήσεις για ακόμη αυστηρότερες οικονομικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας, τόσο περισσότερο θα διχάζονται πολικά τα μέλη της Ε.Ε μεταξύ τους αλλά και με τους Αμερικανούς, αναλόγως του πως επηρεάζονται τα συμφέροντά τους. Από ρωσικής πλευράς, η χειροτέρευση των συνθηκών της ρωσικής οικονομίας ένεκα των κυρώσεων από τη μια και η αποτυχία στον πολιτικό και στρατιωτικό τομέα, από την άλλη, ενδέχεται να θέσουν τον Βλαντίμιρ Πούτιν σε πολύ πιο δυσχερή θέση με ορατό τον κίνδυνο της απομάκρυνσής του και της αντικατάσταση του από μέλος του περίγυρούς του.

Επίσης τα ερωτηματικά επεκτείνονται και στο στρατιωτικό τομέα όσον αφορά το ενδεχόμενο κλιμάκωσης των επιχειρήσεων. Για το κυβερνητικό στρατόπεδο, μετά τις πρόσφατες διαδοχικές επιτυχίες, τυχόν ευρείας κλίμακας στρατιωτική δράση κατά των ρωσόφιλων αυτονομιστών θα έχει να αντιμετωπίσει τον σκληρό πυρήνα της αντίστασης τους σε κατοικημένες περιοχές αυξάνοντας κατακόρυφα το ανθρώπινο κόστος και τις υλικές ζημιές και για τις δύο πλευρές. Η Ρωσία, παρά τις κυρώσεις των δυτικών και την εκ πρώτης όψεως αποχώρηση των στρατευμάτων της από τα ουκρανορωσικά σύνορα άρχισε και πάλι να συγκεντρώνει δυνάμεις της στην περιοχή, ενώ δεν έπαψε ασφαλώς να στηρίζει και να ενισχύει με υλικό τους αντιφρονούντες. Κι ενόσω δεν βρίσκεται λύση που να ικανοποιεί τις ανάγκες ασφάλειας της, είναι δύσκολο να δει κανείς πώς η Μόσχα είτε του Πούτιν είτε κάποιου διαδόχου του, θα μπορέσει να δεχτεί να συμβιβαστεί με την ύπαρξη μιας Ουκρανίας υπό δυτικό έλεγχο και επιρροή. Η αντίδραση του Πούτιν στις νέες κυρώσεις των δυτικών θα είναι ενδεικτική της περαιτέρω πορείας.

ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ http://strategy-cy.com 

Write on Τετάρτη, 04 Ιουνίου 2014 Κατηγορία ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Η INTRACOM Defense Electronics (IDE) πραγματοποίησε επίδειξη στο πεδίο του συστήματος ενδοεπικοινωνίας WiSPR (Wideband Intercom & Secure Packet Radio), η οποία φιλοξενήθηκε από το Σώμα των Πεζοναυτών των ΗΠΑ και έλαβε χώρα στην περιοχή Υποστήριξης Μεταφορών και Επίδειξης (TDSA) στην βάση των Πεζοναυτών στο Quantico της Virginia.

Οι παρευρισκόμενοι είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν την λειτουργικότητα του συστήματος WiSPR σε πραγματικές συνθήκες λειτουργίας, εστιάζοντας την προσοχή τους στην άριστη απόδοση της δυναμικής μείωσης του θορύβου του συστήματος.

Το WiSPR είναι ψηφιακό σύστημα ενδοεπικοινωνίας τελευταίας τεχνολογίας, ελεγχόμενο από λογισμικό που έχει αναπτυχθεί και κατασκευάζεται από την IDE στην Ελλάδα. Παρέχει υψηλής ποιότητας επικοινωνίες φωνής, δικτύωση IP και έχει την δυνατότητα ενσωματωμένης ασύρματης δικτύωσης φωνής, δεδομένων και βίντεο, μέσω του ασφαλούς ασύρματου τοπικού δικτύου WiSPR-WLAN (Wireless Local Area Network).

Αυτά, μεταξύ άλλων σημαντικών χαρακτηριστικών, παρέχουν στο WiSPR αξιοσημείωτα πλεονεκτήματα έναντι του ανταγωνισμού για εφαρμογές σε δίκτυα επικοινωνιών στρατιωτικών οχημάτων. Το WiSPR έχει εγκατασταθεί σε ευρύ φάσμα διαφορετικών οχημάτων μάχης και βρίσκεται σήμερα σε λειτουργία σε διάφορες χώρες.

Σχετικά με την INTRACOM Defense Electronics

Η INTRACOM Defense Electronics (IDE), η μεγαλύτερη ελληνική εταιρία ανάπτυξης και παραγωγής ηλεκτρονικών και επικοινωνιών αμυντικών συστημάτων, είναι θυγατρική της Intracom Holdings, ενός από τους μεγαλύτερους πολυεθνικούς ομίλους τεχνολογίας στη Ν.Α. Ευρώπη.

Η IDE έχει αποκτήσει μοναδική τεχνογνωσία στην σχεδίαση, ανάπτυξη και παραγωγή προϊόντων που ενσωματώνουν τεχνολογίες αιχμής σε τακτικές επικοινωνίες αμυντικών συστημάτων, συσκευές κρυπτογράφησης, συστήματα διοίκησης ελέγχου και επικοινωνιών (C3I), στην επιτήρηση, αναγνώριση και ασφάλεια, σε υβριδικά συστήματα ηλεκτρικής ισχύος και συστήματα αποθήκευσης ηλεκτρικής ενέργειας, ηλεκτρονικά πυραυλικών συστημάτων, λογισμικό αμυντικών εφαρμογών και συστήματα ελέγχου και δοκιμών.

Η εταιρία συμμετέχει επίσης σε διεθνή προγράμματα ανάπτυξης και παραγωγής όπως και σε διεθνείς συνεργασίες για την παραγωγή και εξαγωγή αμυντικού εξοπλισμού και περιλαμβάνεται στην επίσημη λίστα προμηθευτών του ΝΑΤΟ. Η IDE εξάγει προϊόντα, λύσεις και υπηρεσίες στην Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, στις ΗΠΑ, στην Κύπρο, Λιβύη, στο Λουξεμβούργο (NSPA) και στην Σουηδία.

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Τετάρτη, 21 Μαΐου 2014 Κατηγορία ΕΠΙ ΣΚΟΠΟΝ
Toυ Δρ. Άριστου Αριστοτέλους*

Η επίσκεψη του Αμερικανού αντιπροέδρου Τζο Μπάιντεν στην Κύπρου στις 21 -23 Μαΐου ασφαλώς αποτελεί ένδειξη ιδιαίτερου ενδιαφέροντος των ΗΠΑ για την Κύπρο την περίοδο αυτή. Μέσα από πιο διεθνές στρατηγικό περιβάλλον προκύπτει το γεγονός αυτό; Ποιοι λόγοι βρίσκονται πίσω από την επίσκεψη αυτή και ποια τα πιθανά αποτελέσματα; Στα ερωτήματα αυτά απαντά το κείμενο που ακολουθεί.

Βασικά το ενδιαφέρον και η ανάμιξη των Αμερικανών στο Κυπριακό χρονολογείται από το 1955 έως σήμερα. Όμως ορισμένοι σημαντικοί στρατηγικοί λόγοι που σχετίζονται με την Τουρκία και το Κυπριακό βρίσκονταν πίσω από την τελευταία ένδειξη ενδιαφέροντος από τις ΗΠΑ, καθώς αποφασιζόταν η επίσκεψη Μπάιντεν στην Κύπρο. Πρώτο, οι ΗΠΑ μετά από αρκετά χρόνια αστάθειας στις σχέσεις με την Άγκυρα, φαίνεται να επιθυμούν να ανασυγκροτήσουν τη συμμαχία με την Τουρκία στη γενικότερη προσπάθεια δημιουργίας κλοιού συμμαχικών χωρών γύρω από τη Ρωσία, ενόψει του Ουκρανικού και των προθέσεων της Μόσχα για επέκταση της επιρροής της. Οι ΗΠΑ χρειάζονται την Τουρκία γιατί ελέγχει τα Στενά από τα οποία έχει έξοδο ο ρωσικός στόλος στη Μεσόγειο αλλά και για να αναλάβει ρόλο εξισορρόπησης της γεωπολιτικής επιρροής της Ρωσίας στον Καύκασο. Όμως η εξάρτηση της Τουρκίας από το ρωσικό φυσικό αέριο καθιστούν αυτά λεπτό ζήτημα για την Άγκυρα.

Ο δεύτερος λόγος είναι ότι οι ΗΠΑ μετατοπίζουν στρατιωτικούς πόρους από την Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή προς την Νοτιοανατολική Ασία, η οποία εξελίσσεται σε βαρόμετρο των διεθνών εξελίξεων και επιχειρούν να πληρώσουν το κενό που αφήνει η μετακίνηση τους στην Ασία, με διάφορες τοπικές ρυθμίσεις και εξισορροπήσεις. Η αποκατάσταση των στρατηγικών σχέσεων Τουρκίας – Ισραήλ που αποτελεί και διακαή επιθυμία του Τελ- Αβίβ είναι προτεραιότητα για την Αμερική. Μέρος αυτής της προσπάθειας είναι και οι ενέργειες του Ισραήλ για προώθηση της υποθαλάσσιας σύνδεσης αγωγών φυσικού αερίου με την Τουρκία, η οποία διψά κυριολεκτικά για ενέργεια. Ωστόσο τα σχέδια αυτά δεν μπορούν να υλοποιηθούν αν η Άγκυρα και η Λευκωσία δεν λύσουν τις διαφορές τους και διευθετήσουν το θέμα της ΑΟΖ.

Συνεπώς μια λύση στο Κυπριακό δεν θα παραμέριζε απλώς ένα εμπόδιο στις σχέσεις της Άγκυρας με την Ε.Ε και την Ελλάδα, αλλά θα εξομάλυνε τις τεταμένες σχέσεις στην Ανατολική Μεσόγειο και οι Τουρκοκύπριοι και η Τουρκία θα επωφελούνταν από τον φυσικό πλούτο της περιοχής. Με αυτά τα δεδομένα η Τουρκία έχει θέσει ως στόχο το τέλος του 2014 για επίλυση του Κυπριακού και προφανώς προσβλέπει στην αμερικανική συμβολή για την επίτευξη του. Επίσης το Κυπριακό προσφέρεται ως ευκαιρία για την Άγκυρα να μετρήσει τη διάθεση των ΗΠΑ να ικανοποιήσουν τουρκικές απαιτήσεις ως αντάλλαγμα της συνεργασίας που της ζητούν.

Υπό το πρίσμα όλων των ανωτέρω μπορεί να αντικρισθεί και η επίσκεψη του Μπάϊντεν στην Κύπρο - για να συμβάλει, ως καταλύτης, σε πρόοδο στις συνομιλίες. Η παρουσία στο πηδάλιο της Κυπριακής Δημοκρατίας, κυβέρνησης με διακηρυγμένους φιλοαμερικανικούς και φιλονατοϊκούς προσανατολισμούς, που είχε δεχτεί το σχέδιο Ανάν και με διακηρυγμένη επιθυμία για ενεργότερη εμπλοκή των ΗΠΑ στο Κυπριακό, αποτελεί πρόσφορο έδαφος για ανάπτυξη αμερικανικής πρωτοβουλίας.

Καθόσον αφορά τα αποτελέσματα της επίσκεψης, δεν μπορεί ο Αμερικανός αντιπρόεδρος να έρθει από την Ουάσιγκτον και να φύγει με άδεια χέρια από την Κύπρο. Το πιθανότερο είναι να ανακοινωθούν ορισμένα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης και με κάποιο τρόπο να δοθεί ώθηση και προοπτική στις συνομιλίες. Βέβαια στην πορεία, όσον αφορά τις διαπραγματεύσεις, με δεδομένους τους στρατηγικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ για τη Τουρκία θα ήταν πιο δύσκολο για τους Αμερικανούς να ασκήσουν πιέσεις στην τουρκική πλευρά για ουσιαστικές υποχωρήσεις στο Κυπριακό, παρά στην ελληνοκυπριακή, που είναι το αδύνατο μέρος στη διαφορά. Η δεινή οικονομική θέση της Κύπρου και η μεγάλη εξάρτηση της μελλοντικής της επιβίωσης από το φυσικό αέριο την καθιστούν ταυτόχρονα ευάλωτη και σε πιέσεις.

Από τα ανωτέρω συνάγεται ότι η επίσκεψη Μπάιντεν και η επίδειξη αμερικανικού ενδιαφέροντος στο Κυπριακό είναι σημαντικό γεγονός, το οποίο εκδηλώνεται μέσα από ένα διεθνές σκηνικό που σχετίζεται και με προσπάθειες εξυπηρέτησης συγκεκριμένων στρατηγικών στόχων των ΗΠΑ. Υπό τις συνθήκες θα χρειαστεί μεγάλη διπλωματική μαεστρία από τη Λευκωσία για να μπορέσει να αξιοποιήσει προς όφελός της την ανάμιξη των Αμερικανών ή και να αποφύγει απώλειες στο Κυπριακό.

*Τέως Βουλευτής, Ειδικός σε Θέματα Άμυνας και Στρατηγικής

ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ  - http://strategy-cy.com 

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter