Defence Line Your slogan goes here

Του Χρ. Ν. Τουφεξή*

Άρχισε η παράδοση λειψάνων στις οικογένειες μετά τη ταυτοποίηση τους από το ανθρωπολογικό εργαστήριο της ΔΕΑ, που έχουν ανευρεθεί στη τοποθεσία "Λαπάτσα" βορειοδυτικά του κατεχόμενου χωριού της Σκυλλούρας. Σύμφωνα με επίσημες πληροφορίες της ΔΕΑ στη περιοχή έχουν εντοπισθεί διάφορα οστά τα οποία φαίνεται να ανήκαν σε 17 άτομα όμως λόγω της πολύ άσχημης κατάστασης των οστών, το απαιτούμενο DNA λήφθηκε από 15 μόνο δείγματα και έτσι ο κατάλογος των ταυτοποιήσεων περιορίζεται σε 15 μόνο πρόσωπα.

Η πρώτη περίπτωση ανήκει στο Δεκανέα του 286 Μηχανοκίνητου Τάγματος Πεζικού, Δημητρίου Γεωργίου του Πέτρου ο οποίος ανήκε στη χαμένη από τις 15 Αυγούστου 1974 διμοιρία του ανθυπολοχαγού Ιωσήφ Σεργίδη του 1ο Λόχου του τάγματος. Ο 1ος Λόχος του 286 ΜΤΠ κατά τη πιο πάνω ημερομηνία ήταν εγκατεστημένος στα υψώματα επί της οδού Σκυλλούρας – Αγίου Ερμολάου και ήταν ο πιο προωθημένος από τους άλλους 3 Λόχους του τάγματος. Ο 3ος Λόχος βρισκόταν εντός της Σκυλλούρας, ενώ ο 2ος Λόχος και ο Λόχος Διοικήσεως βρίσκονταν στον Άγιο Βασίλειο. Υπό διοίκηση του 286 ΜΤΠ τέθηκε ένας ουλαμός αρμάτων της 21 ΕΑΝ ο οποίος αποτελείτο από τα 2 καταληφθέντα τουρκικά άρματα Μ47 και Μ113 που έπεσαν σε φίλια ενέδρα επί του υψώματος Κόρνος στο Πενταδάκτυλο στις 2 Αυγούστου 1974. Στον ΟΥΛΑΝ εντάχθηκαν και 4 Marmor Herrington της 21 ΕΑΝ. Εντός της Σκυλλούρας εγκαταστάθηκε επίσης η Διοίκηση και 2 Λόχοι του 231 ΤΠ ενώ στη περιοχή είχαν οχυρωθεί υπολείμματα της 33ΜΚ, η 3η Πυροβολαρχία της 183 ΜΠΠ καθώς και η 198 ΠΟΠ. Αντιαεροπορική προστασία παρείχε η 195 ΜΑΑΠ. Η τουρκική αεροπορία εντόπισε τις φίλιες δυνάμεις με συνεχείς πτήσεις.

Λόγω της στρατηγικής σημασίας της περιοχής για σκοπούς κατάληψης της ευρύτερης περιοχής Μόρφου, ο τουρκικός στρατός στις 15 Αυγούστου εξαπέλυσε επίθεση με ισχυρές δυνάμεις με σκοπό των εγκλωβισμό και εξουδετέρωση των ελληνικών δυνάμεων. Για το σκοπό αυτό διατέθηκαν για κύρια επίθεση με άξονα τα χωριά Σκυλλούρα - Αγία Μαρίνα το 1ο και 3ο Τάγμα Καταδρομών και το 4ο Τάγμα Αλεξιπτωτιστών μαζί με ύλη 15 αρμάτων Μ47. Τα φίλια τμήματα είχαν να αντιμετωπίσουν από βόρεια, με άξονα την επίθεση επί της κατεύθυνσης Αγίου Ερμολάου – Κοντεμένου – Μοναστήρι Αγίου Γεωργίου Ρηγάτου, το 3ο Τάγμα της ταξιαρχίας αλεξιπτωτιστών καθώς και ένα ΟΥΛΑΜ Μ47.

Κατά την επική μάχη που ξεκίνησε από τις πρωινές ώρες της 15ης Αυγούστου και συνεχίστηκε μέχρι αργά το βράδυ, γράφτηκαν σελίδες ηρωισμού, αυταπάρνησης και ελληνικής αρετής. Σημειώθηκαν όμως και στιγμές ασυνεννοησίας, έλλειψης επικοινωνίας και πανικού.

Μέσα σε αυτό το καμίνι του πολέμου εθεάθη για τελευταία φορά η διμοιρία του ανθυπολοχαγού Σεργίδη να διασταυρώνει το δρόμο Σκυλλούρας – Κοντεμένου και να κατευθύνεται προς τα υψώματα της Αγίας Μαρίνας Σκυλλούρας. Το τι πραγματικά συνέβη δεν έχουμε επιζώντες για να μας το μαρτυρήσουν αλλά από μακριά άνδρες του 286 ΜΤΠ που κατάφεραν πρώτοι να ανέβουν στο χωριό Αγίας Μαρίνας, παρακολουθούσαν γύρω στις 4 το απόγευμα να διεξάγεται σκληρή μάχη βορείως της Σκυλλούρας, με συμμετοχή των τουρκικών πεζοπόρων δυνάμεων, αρμάτων και αεροπορίας. Φαίνεται ότι η διμοιρία του Σεργίδη αναρριχήθηκε επί του υψώματος ''Λαπάτσα'' και άρχισε την κατάβαση προς τα υψώματα Αγίας Μαρίνας όπου οι τούρκοι δεν είχαν ακόμη πατήσει το πόδι τους. Δυστυχώς εντοπίσθηκαν από τις τουρκικές δυνάμεις που είχαν εξαπλωθεί στη περιοχή και καθηλώθηκαν. Στη μάχη που ακολούθησε μόνο ο ποιητής μπορεί να τη περιγράψει . Περικυκλωμένη μια χούφτα παλληκάρια του 286 ΜΤΠ και πιθανό και άλλης μονάδας, αποφάσισαν να πολεμήσουν για τη τιμή των όπλων και να μην παραδοθούν. Σαν γνήσιοι απόγονοι του Λεωνίδα το ύψωμα ''Λαπάτσα'' έμελλε να γίνουν νέες Θερμοπύλες, έμελλε να γίνει ένα νέο Σούλι. Ένα ένα τα παλληκάρια έπεφταν στο πεδίο της μάχης και περνούσαν στο πάνθεο των αθανάτων.

Το 2005 31 χρόνια μετά την επική μάχη το 'Τμήμα Δασών' των κατεχομένων κατά τη κατασκευή δασικών δρόμων εντόπισε τα οστά των ηρωικώς απόντων της διμοιρίας κατάσπαρτα στη περιοχή. Φαίνεται καμιά προσπάθεια δεν έγινε για ενταφιασμό τους και τα ηρωικά οστά έμειναν όλα αυτά τα χρόνια εκτεθειμένα στο καυτό ήλιο, στη βροχή και στη λάσπη. Πάγια τακτική των βάρβαρων κατοχικών στρατευμάτων. Καμία υποτυπώδη ανθρώπινη ευαισθησία , κανένας σεβασμός στους νεκρούς του αντιπάλου.

Βιογραφικό του ηρωικώς πεσόντα Δεκανέα Δημητρίου Γεωργίου του Πέτρου

Γεννήθηκε την ιστορική μέρα της 1ης Απριλίου 1955 με την έναρξη του Απελευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ με γονείς το Πέτρο, ψαρά στο επάγγελμα από τη Ξυλοτύμπου και τη Φανού από τη Τρεμετουσιά, στην Ξυλοτύμπου. Ο Γιώργος έχει τέσσερις αδελφές, τις Δήμητρα, Κυριακή, Ελένη και Ευανθία.
Αποφοίτησε από το Δημοτικό Σχολείο της γενέτειράς του το 1967. Είχε πολύ καλό και ήσυχο χαρακτήρα. Διακρίθηκε στον αθλητισμό και βραβεύτηκε με δύο κύπελλα. Πριν καταταγεί στο στρατό, δούλευε ως οικοδόμος τη μέρα και ψαράς τη νύκτα.

Κατατάγηκε στην Εθνική Φρουρά το Γενάρη του 1973 με το ΑΣΜ 8673/73 .Μετά τη βασική του εκπαίδευση στο Κ.Ε.Ν. Λάρνακας, επιλέγηκε ως Υποψήφιος Βαθμοφόρος και έλαβε το βαθμό του δεκανέα. Στη συνέχεια τοποθετήθηκε στον 1ο Λόχο του 286 Μ.Τ.Π.

Όταν το Τάγμα του μετέβαινε στην Αμμόχωστο, το καλοκαίρι του 1973, για να λάβει μέρος σε άσκηση Θαλασσίας, ο Δημητρίου τραυματίστηκε σοβαρά κατά τη σύγκρουση τεθωρακισμένων οχημάτων BTR. Κατά την Τουρκική Εισβολή έλαβε μέρος στη νυκτερινή αντεπίθεση κατά του τουρκικού προγεφυρώματος στο Πέντε Μίλι, τη νύκτα της 20ης προς 21η Ιουλίου 1974. Στην αντεπίθεση αυτή ο δεκανέας Δημητρίου τραυματίστηκε στο χέρι και στο γλουτό από θραύσματα όλμου. Παρά το γεγονός ότι δεν αποθεραπεύτηκε πλήρως, επανήλθε στη Μονάδα του.

Γύρω στις 10 Αυγούστου 1974 τον επισκέφθηκαν οι γονείς του στην περιοχή των υψωμάτων νοτίως του Αγίου Ερμολάου, οι οποίοι τον παρακάλεσαν να επανέλθει στο σπίτι τους μέχρι να αποθεραπευτεί πλήρως. Το παλικάρι όμως αρνήθηκε και πρόταξε το καθήκον του προς την κινδυνεύουσα πατρίδα του τιμώντας το όρκο του, τιμώντας την ιστορική του μονάδα, τιμώντας την οικογένεια του και την γενέτειρα του Ξυλοτύμπου.

Η κηδεία του θα τελεστεί τη Κυριακή 22 Μαρτίου 2015 η ώρα 11:30 στον ιερό ναό Αγίου Ραφαήλ στη Ξυλοτύμπου όπου και θα γραφτεί ο επίλογος της οδύσσειας του ήρωα, 41 χρόνια από την εξαφάνιση του. - ΠΗΓΗ

*Ο Χρίστος Ν Τουφεξής είναι ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Πολεμιστών 286ΜΤΠ -1974

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter