Με την ευγενική χορηγία του www.discounthobbyzone.com
Ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα της σχετικά πρόσφατης ιστορικής μας πορείας υπήρξε αναμφισβήτητα η τουρκική εισβολή στη Κύπρο, στις 20 Ιουλίου 1974, και η από τότε κατοχή και συνεχής λεηλασία του 37% της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το καλοκαίρι του 1974, ένα τμήμα του ελληνικού στρατού, η Ελληνική Δύναμη Κύπρου (ΕΛΔΥΚ), η οποία είχε σταλεί στη Κύπρο στις 16 Αυγούστου 1960, με βάση τις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου, βρέθηκε κυριολεκτικά στο μάτι του κυκλώνα των γεγονότων, που σάρωσε τα πάντα στο πέρασμα του. Μόνη και παντελώς αβοήθητη αντιμετώπισε ό,τι πιο εκλεκτό διέθεταν τότε οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις και διεξήγαγε επικούς αγώνες χωρίς να λυγίσει.
Το βιβλίο αυτό είναι μια μαρτυρία για την αυτοθυσία των αξιωματικών και των οπλιτών της ΕΛΔΥΚ οι οποίοι, με το αίμα και τον ιδρώτα τους, πότισαν τη κυπριακή γη.
Σημείωση defenceline.gr: Τα στοιχεία που κατείχε ο συγγραφέας συνδυαζόμενα με τις έντονες εντυπώσεις και ανεξίτηλες μνήμες για τα γεγονότα που έζησε, ως αυτόπτης μάρτυρας, δίνουν τη δυνατότητα για μια σημαντική καταγραφή τόσο της αυτοθυσίας των ανδρών της ΕΛΔΥΚ όσο και των αιτιών που οδήγησαν σε αυτή. Αξίζει να σημειωθεί πως, μέχρι τη στιγμή της έκδοσης της μαρτυρίας του τελευταίου Στρατοπεδάρχη Αντισυνταγματάρχη -τότε- Παναγιώτη Σταυρουλόπουλου, ο οποίος κατέγραψε τα γεγονότα με τη ματιά και το κύρος του επικεφαλής των δυνάμεων αμύνης του στρατοπέδου, το βιβλίο του Ταγματάρχη -τότε- Σπυρίδωνα Δελλή ήταν η μοναδική καταγεγραμμένη μαρτυρία από ανώτερο Αξιωματικό που έλαβε μέρος στην επική μάχη, ως Διοικητής του Λοχου Διοικήσεως Συντάγματος.
Στο βιβλίο ο αναγνώστης μπορεί να αντλήσει πολύτιμα στοιχεία για την στελέχωση της ΕΛΔΥΚ, ενώ ξεχωριστό ενδιαφέρον έχουν οι ονομαστικοί κατάλογοι του μόνιμου προσωπικού (Αξιωματικών, Υπαξιωματικών και Οπλιτών) που ανήκαν στη δύναμη του Λόχου Διοικήσεως, αλλά και η αναλυτική καταγραφή του οπλισμού που έφεραν (αναγράφονται μέχρι και οι αριθμοί σειράς των τυφεκίων και λοιπών όπλων).
Στα παραρτήματα, ξεχωρίζει - πέρα από τις ημερήσιες διαταγές και τα άλλα έγγραφα - η επίσημη Αναφορά του Ταγματάρχη Δελλή για τα γεγονότα του 1974, η οποία υποβλήθηκε κατόπιν διαταγής στα ανώτερα κλιμάκια στις 18 Ιανουαρίου 1975. Επίσης, υπάρχουν οι ένορκες καταθέσεις για τις συνθήκες θανάτου οπλιτών, αλλά και αναλυτικές καταστάσεις με τις συνολικές απώλειες και τους αγνοούμενους της ΕΛΔΥΚ κατά την διάρκεια των πολεμικών επιχειρήσεων. Το βιβλίο πλαισιώνεται από χάρτες και σχεδιαγράμματα που βοηθούν τον αναγνώστη να καταλάβει τις επικρατούσες συνθήκες, την μορφολογία του εδάφους και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες δόθηκε η επική μάχη.
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΤΟ ΑΓΟΡΑΣΕΤΕ ΑΠΟ ΕΔΩ
Συγγραφέας: Σπυρίδων Δελλής, Υποστράτηγος ε.α.
Έκδοση: Παπαζήσης (2012)
ISBN: 978-960-02-2694-2
Περιγραφή: Σελ. 319, μαλακό εξώφυλλο, 24 Χ 17 εκ.
Βιογραφικό
Ο Υποστράτηγος ε.α. Σπυρίδων Δελλής αποφοίτησε ως Ανθυπολοχαγός Πεζικού από τη ΣΣΕ το 1961. Υπηρέτησε στην Ελληνική Δύναμη της Κύπρου (ΕΛΔΥΚ), από το 1973 έως το 1975, με τους βαθμούς του Λοχαγού και του Ταγματάρχου. Έζησε από κοντά τα γεγονότα πριν, κατά και μετά την εισβολή των Τούρκων το 1974. Αργότερα υπηρέτησε σε μονάδες του 'Εβρου, στην 1η Στρατιά, στο ΓΕΣ και στο ΓΕΕΘΑ. Αποφοίτησε από την Ανωτάτη Σχολή Πολέμου, τη Σχολή Διοικήσεως και Επιτελών των Η ΠΑ, τη Σχολή Αμφιβίων Επιχειρήσεων των ΗΠΑ, τη Σχολή Επικοινωνιών των ΗΠΑ και άλλα στρατιωτικά σχολεία. Υλοποίησε, για τον Ελληνικό Στρατό, τη Συνθήκη Μειώσεως των Εξοπλισμών, τη γνωστή CFE (Conventional Forces Europe), που υπογράφηκε το 1990 στη Βιέννη από τις χώρες του ΝΑΤΟ και του Συμφώνου της Βαρσοβίας.
Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter
Γράφει ο Γιώργος Λαμπράκης
Δέος προκαλούν οι φωτογραφίες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας και οι οποίες αποκαλύπτουν την σημερινή κατάσταση του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ του 1974, τα ιερά και αιματοβαμμένα χώματα όπου πριν από 43 χρόνια αυτές τις ώρες, μια χούφτα Έλληνες στρατιώτες αναβίωναν τις Θερμοπύλες και το Μανιάκι.
Η περιοχή, ερευνήθηκε από τα μέλη της Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων, η οποία έχει αναλάβει να εντοπίσει και να κινήσει τις διαδικασίες ταυτοποίησης και απόδοσης των λειψάνων των αγνοουμένων της Κυπριακής Τραγωδίας στους συγγενείς τους, ενώ κατά την διάρκεια των ερευνών εντοπίστηκαν και ταυτοποιήθηκαν λείψανα Ελλήνων στρατιωτικών οι οποίοι ήταν στον κατάλογο των αγνοουμένων. Στην τελευταία μάλιστα περίπτωση, ο εντοπισμός του στρατιώτη της ΕΛΔΥΚ Ιωάννη Παπαδόπουλου σε ομαδικό τάφο, απέδειξε (για μια ακόμα φορά) τα φρικτά εγκλήματα των Τούρκων, καθώς βρεθηκε δεμένος και αποδεδειγμένα εν ψυχρώ εκτελεσμένος...
Πάνω: Τούρκος στρατιώτης, υψώνει την τουρκική σημαία στην πύλη του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ, το απόγευμα της 16ης Αυγούστου 1974, λίγο μετά την κατάληψή του.
Κάτω: Στο ίδιο σημείο, 43 χρόνια μετά... Η πύλη του στρατοπέδου της Ελληνικής Δύναμής Κύπρου όπως είνα σήμερα!
Τα ντοκουμέντα (από τουρκική πηγή) που ήρθαν στο φως είναι συγκλονιστικά! Φωτογραφίες ανεκτίμητης αξίας, ειδικότερα για τους συγγενείς των πεσόντων Ηρώων, οι οποίοι έμειναν για να υπερασπιστούν το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ κατά την διάρκεια της δεύτερης φάσης της τουρκικής εισβολής το τριήμερο 14-16 Αυγούστου 1974. Η πύλη του στρατοπέδου και ο κεντρικός δρόμος που οδηγούσε προς το εσωτερικό του, ελάχιστα εναπομείναντα κτίρια, με τα απομεινάρια του πολέμου να μαρτυρούν τη σφοδρότητα των συγκρούσεων, αλλά και οι λαβωμένοι φοίνικες του στρατοπέδου.... Στέκουν εκεί, σιωπηλοί μάρτυρες της θυσίας των παλικαριών που έπεσαν «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι...».
Επίσης, έχουν φωτογραφηθεί τα ορύγματα και οι θέσεις μάχης των αξιωματικών, των υπαξιωματικών και των οπλιτών της ΕΛΔΥΚ που έμειναν για να υπερασπιστούν το στρατόπεδο, δίνοντας έναν άνισο αλλά ηρωικό αγώνα Υπέρ Πίστεως και Πατρίδος, πολλοί μάλιστα εξ αυτών κυριολεκτικά μέχρι της τελευταίας ρανίδας του αίματός τους!
Οι φωτογραφίες αυτές έρχονται να συμπληρώσουν τις εικόνες που μπορεί να δει κανείς από τις ελεύθερες περιοχές και στα γύρω από το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ και την «Σχολή Γρηγορίου» υψώματα.
Μάλιστα, υπάρχουν φωτογραφίες από τουρκικές πηγές - όπως οι δύο παραπάνω - από το εσωτερικό της Σχολής ή Grammar School, όπου αποτυπώνεται η σφοδρότητα των βομβαρδισμών και των πληγμάτων που δέχθηκε το κτιριακό συγκρότημα, στο οποίο βρισκόταν μέχρι την τελευταία στιγμή ελληνικές δυνάμεις, πριν εγκαταλείψουν οριστικά το σημείο.
Η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, επί του υψώματος όπου είχε εγκατασταθεί η διοίκηση των δυνάμεων αμύνης του στρατοπέδου!
Σε αυτό τον ιερό χώρο, όπου οι τελευταίοι Έλληνες στρατιώτες στάθηκαν απέναντι στον προαιώνιο εχθρό του Γένους, κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ, με την προσμονή και την ελπίδα να ζήσουμε τη μέρα όπου η γαλανόλευκη θα υψωθεί και πάλι στον ιστό της, στο ύψωμα της εκκλησίας του Άη Γιώργη, του –τότε- σταθμού διοικήσεως των δυνάμεων αμύνης του στρατοπέδου, οι οποίες υπό τις διαταγές του αείμνηστου Αντισυνταγματάρχη και μετέπειτα Ταξιάρχου ε.α. Παναγιώτη Στραυρουλόπουλου, τίμησαν τα ελληνικά όπλα απέναντι στις ορδές του βάρβαρου εισβολέα...
Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter
Η συγκινητική μαρτυρία του αείμνηστου πλέον Ταξιάρχου ε.α. Παναγίωτη Σταυρουλόπουλου στην κάμερα του defenceline.gr. O τελευταίος Στρατοπεδάρχης της ΕΛΔΥΚ και επικεφαλής των δυνάμεων αμύνης που παρέμειναν στα αιματοβαμένα χώματα του ελληνικού στρατοπέδου και έδωσαν την επική μάχη απέναντι στους Μογγόλους, το τριήμερο 14-16 Αυγούστου 1974.
Δείτε το βίντεο:
Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter
«Θελήσαμε να ενταφιαστείς στην μαρτυρική Μεγαλόνησο, γιατί έγινε η δεύτερή σου πατρίδα». Με τα λόγια αυτά, η Ιωάννα Παπαλάμπρου εξήγησε την απόφαση της ίδιας και της αδελφής της Αθηνάς, να ενταφιαστούν στην Κύπρο τα λείψανα του πατέρα τους, Βασίλειου Παπαλάμπρου, ο οποίος έπεσε ηρωικά στην δεύτερη φάση της εισβολής του 1974, υπερασπιζόμενος την Κύπρο, στην επική, τετραήμερη μάχη του στρατοπέδου της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου (ΕΛΔΥΚ).
Για την απόφαση των θυγατέρων του Παπαλάμπρου να ενταφιάσουν τα λείψανα του ήρωα πατέρα τους στην Κύπρο, ο επίτροπος Προεδρίας, Φώτης Φωτίου, ο οποίος εκπροσώπησε τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκο Αναστασιάδη, εξέφρασε απεριόριστο θαυμασμό.
Είναι, τόνισε, μια απόφαση που υπερβαίνει ακόμα και τη ρήση του Θουκυδίδη «Ανδρών επιφανών πάσα γη τάφος» γιατί «μαζί είναι και το μήνυμα, που διάπλατα εκπέμπεται για την κοινή ιστορία, τις ρίζες, τις παραδόσεις και τον πολιτισμό μας: η Κύπρος, ίδιο αίμα, όμοια ψυχή, ρίζα της Ρωμιοσύνης».
Ο κ. Φωτίου τόνισε ότι ο Παπαλάμπρου επέδειξε μοναδικό πνεύμα αυτοθυσίας και ηρωισμού, ηγούμενος των ανδρών του σε όλη τη διάρκεια των μαχών. Τα επίσημα στοιχεία για την υπεράσπιση του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ, προσδίδουν, είπε ο κ. Φωτίου, όλη την έκταση της ηρωικής αντίστασης των ανδρών της Δύναμης, για τους οποίους ισχύουν τα λόγια του ποιητή, ότι «περισσότερη τιμή τους πρέπει γιατί γνώριζαν ότι ο Εφιάλτης είχε ήδη φανεί και...οι Μήδοι επιτέλους θα διαβούνε».
Η νεκρώσιμη ακολουθία για τον Βασίλειο Παπαλάμπρου εψάλη στο ναό Αγίου Γεωργίου, στο στρατόπεδο «Αντιστράτηγου Σταυριανάκου» στην Μαλούντα, όπου μετά το 1974 μεταφέρθηκε η έδρα της ΕΛΔΥΚ.
Το μικρό φέρετρο με τα λείψανα του Παπαλάμπρου ήταν καλυμμένο με τις σημαίες της Κύπρου και της Ελλάδας. Επί του φέρετρου, που συνοδευόταν από τέσσερις αξιωματικούς και τέσσερις οπλίτες της ΕΛΔΥΚ, υπήρχε η φωτογραφία του, τα παράσημα, το ξίφος και το πηλήκιο του, ενώ έξω από το ναό, απέδιδε τιμές άγημα και η φιλαρμονική της Δύναμης.
Στη νεκρώσιμη ακολουθία ήταν παρούσες οι δύο κόρες του (η σύζυγος Ελένη δεν μπόρεσε να παραστεί για λόγους υγείας), φίλοι της οικογένειας και συγγενείς άλλων πεσόντων και αγνοουμένων.
Τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας και την ελληνική κυβέρνηση εκπροσώπησε ο πρέσβης της Ελλάδος, Ηλίας Φωτόπουλος. Την Βουλή των Ελλήνων, ο δεύτερος αντιπρόεδρός της, Ιωάννης Βαρεμένος. Επίσης, παρέστησαν ο αρχηγός της Εθνικής Φρουράς, εκπρόσωπος του Γενικού Επιτελείου Στρατού της Ελλάδος και ο διοικητής της ΕΛΔΥΚ και η πρόεδρος της Πανελλήνιας Επιτροπής Συγγενών Αγνοουμένων, Μαρία Καλπουρτζή.
Αποχαιρετώντας τον πατέρα της, η Ιωάννα Παπαλάμπρου είπε, ότι στην Κύπρο οι άνθρωποι αγωνίζονται να επουλώσουν τις πληγές τους και επιζητούν με καρτερία την επανένωση της πατρίδας τους.
«Ξέρουν», πρόσθεσε, «να αγαπούν, να σέβονται, να τιμούν τους ήρωες και το σημαντικότερο απ΄ όλα: αναγνωρίζουν τη θυσία τους». Επίσης, η Ιωάννα Παπαλάμπρου αναφέρθηκε στη μάχη στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ στις 16 Αυγούστου 1974 και είπε ότι ο πατέρας της εμψύχωνε τους στρατιώτες και με το ΠΑΟ (πυροβόλο άνευ οπισθοδρομήσεως) στα χέρια έβαλλε ακατάπαυστα εναντίον των τουρκικών αρμάτων από απόσταση αναπνοής.
Επίσης είπε, ότι οι 400 υπερασπιστές του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στον Γερόλακο, ζητούσαν ενισχύσεις, αλλά ουδέποτε ήρθαν. «Χωρίς ίχνος συνείδησης σας εγκατέλειψαν μέσα στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ, σε μια άνιση μάχη, αλλά εσείς, πατέρα, δείξατε πως αγωνίζονται οι ήρωες και πεθαίνουν στην πρώτη γραμμή του μετώπου» ανέφερε.
Η κ. Παπαλάμπρου διατύπωσε την εκτίμηση ότι η απώλεια όλων θα μπορούσε να αποφευχθεί και πρόσθεσε: «Οι ευθύνες τεράστιες, δεν αποδόθηκαν ποτέ. Θα πρέπει όμως να αναζητηθούν έστω και καθυστερημένα». «Η σύζυγός σου, Ελένη και οι κόρες σου, είμαστε περήφανες για σένα» κατέληξε η Ιωάννα Παπαλάμπρου.
Στον επικήδειο λόγο του, ο πρέσβης της Ελλάδος, Ηλίας Φωτόπουλος, ανέφερε ότι 43 χρόνια πριν, μία φωνή ακούστηκε από τον Γερόλακκο, φωνή που έφτασε ως το Κιόνελι. Ήταν, είπε, η φωνή του τότε ανθυπασπιστή Βασίλειου Παπαλάμπρου. «Απάνω τους λιοντάρια μου» φώναξε, λίγο πριν ξεψυχήσει, δίπλα στον αχώριστο φίλο του Κέντρα και αφού, όπως είπε, είχαν μαζί αδειάσει το ΠΑΟ που κρατούσαν στα χέρια τους, στα εχθρικά άρματα.
Αυτή η φωνή, επεσήμανε ο Έλληνας πρέσβης, «έμεινε να στοιχειώνει τον τόπο και να επιστρέφει σαν αντίλαλος κάθε φορά, μέχρι τελικά να βρει ανάπαυση η ψυχή». Ένα χρόνο, σχεδόν, πριν, ανέφερε ο πρέσβης, ανευρέθηκαν και αναγνωρίσθηκαν τα λείψανα του συνταγματάρχη (Πεζικού) Βασίλειου Παπαλάμπρου και «η φωνή πλέον ηρέμησε, καταλάγιασε, έγινε θρόισμα και μπερδεύτηκε με τον άνεμο».
Ο πρέσβης της Ελλάδος τόνισε, ότι ενώπιον της θυσίας του Παπαλάμπρου και όλων των άλλων, ηρωϊκώς πεσόντων, «ανανεώνουμε κι εμείς τους όρκους μας και δηλώνουμε προσηλωμένοι στην προσπάθεια επίτευξης λύσης του Κυπριακού, μία λύση στη βάση των παραμέτρων που έθεσε ο γγ ΟΗΕ και συγκεκριμένα μία λύση, που απαλλάσσει την Κύπρο από ξένες εξαρτήσεις και προστατεύει τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες όλων των Κυπρίων. Η δέσμευσή μας αυτή παραμένει και θα δώσουμε όλοι τον αγώνα αυτό με όλες τις δυνάμεις μας».
Ο κ. Φωτόπουλος αναφέρθηκε και στην διάσκεψη του Κραν Μοντανά, σημειώνοντας ανάμεσα σε άλλα:
-Δυστυχώς η τουρκική αδιαλλαξία, η υποκρισία και η διγλωσσία της Άγκυρας δεν επέτρεψαν την πρόοδο εκείνη που θα άφηνε να παραμείνει ζωντανό το όνειρο και σχέδιο λύσης του Κυπριακού.
-Όμως συγχρόνως τα πράγματα δεν παρέμειναν τα ίδια. Πραγματοποιήθηκαν σημαντικά βήματα μπροστά: πρώτα απ' όλα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ευρίσκεται πλέον και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Κατά δεύτερον, για πρώτη φορά δηλώθηκε επίσημα από τον γγ ΟΗΕ ότι στο Κυπριακό δεν μπορεί μία τρίτη χώρα να έχει παρεμβατικά δικαιώματα.
-Πλέον, μετά το Κραν Μοντανά βρισκόμαστε στην εποχή που ουδείς, πλην της Τουρκίας, θεωρεί αυτονόητο να διατηρεί κάποιος στρατό σε μία τρίτη χώρα, παρά τη θέλησή της ή να μπορεί ανά πάσα στιγμή και χωρίς πρότερη συνεννόηση να παρεμβαίνει στη χώρα αυτή.
-Στην ημερήσια διάταξη του Κυπριακού υπάρχει ένα νέο κεκτημένο. Η Κύπρος, η επανενωμένη Κύπρος, θα πρέπει να γίνει ένα κανονικό, φυσιολογικό κράτος σαν όλα τα άλλα κράτη, δηλαδή χωρίς ξένα στρατεύματα και ξένες εγγυήσεις, προσέγγιση που έγινε αποδεκτή και υιοθετήθηκε από τον γγ ΟΗΕ.
-Η Τουρκία απέδειξε στην πρόσφατη διαπραγματευτική προσπάθεια ότι δεν επιθυμεί την Κύπρο ως ένα φυσιολογικό και κανονικό κράτος, αλλά την επιθυμεί ως υποχείριό της, ως ένα κράτος επί του οποίου θα διαθέτει σημαντικούς μοχλούς πίεσης, μέσω των δικαιωμάτων παρέμβασης και της παραμονής τουρκικών στρατευμάτων και των εγγυήσεων. Επιδίωξη της Τουρκίας ήταν να διατηρήσει στη νέα κατάσταση πραγμάτων στην Κύπρο όλα τα συμφέροντα και τις δυνατότητες και όχι να αφήσει ελεύθερη την τουρκοκυπριακή κοινότητα να αποφασίσει για το μέλλον της.
Ο διοικητής της ΕΛΔΥΚ, συνταγματάρχης (ΠΖ) Προκόπιος Μαυραγάνης, είπε ότι το 1974 επιβεβαιώθηκε για μια ακόμη φορά η ιστορική ρήση του Ουϊστον Τσώρτσιλ, ότι «οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες».
Τα παραπάνω, τόνισε, συμπυκνώνονται:
- Στην επίθεση που διεξήγαγε η ΕΛΔΥΚ από την πρώτη κιόλας ημέρα των επιχειρήσεων, εναντίον του οχυρωμένου και ενισχυμένου με επίλεκτα τμήματα τουρκικού θύλακα στο Κιόνελι.
-Στη σκληρή μάχη που έδωσε για το στρατόπεδό της στην περιοχή Γερόλακου, όπου αντιμετωπίζονται πολλαπλάσιες εχθρικές δυνάμεις με την ισχυρή κάλυψη ΤΘ δυνάμεων, ΠΒ και αεροπορίας, πρόβαλε ηρωική αντίσταση και αρνήθηκε πεισματικά να κάνει έστω και ένα βήμα πίσω, προκαλώντας στον εχθρό βαρύτατες απώλειες.
Επίσης, ο συνταγματάρχης Μαυραγάνης αναφέρθηκε στην αυτοθυσία και τον ηρωισμό των απολυόμενων στρατιωτών της ΄72 Γ΄ ΕΣΣΟ, οι οποίοι, ενώ είχαν αντικατασταθεί και βρίσκονταν ήδη εν πλω για την Ελλάδα με το Α/Γ «ΛΕΣΒΟΣ», όταν πληροφορήθηκαν ότι οι Τούρκοι βομβαρδίζουν το στρατόπεδό τους, επέστρεψαν και με αίσθημα υπερηφάνειας και με υψηλό ηθικό και φρόνημα, έλαβαν μέρος στον αγώνα.
Η ΕΛΔΥΚ εκείνες τις ημέρες του 1974 δεν ηττήθηκε, τόνισε ο διοικητής της Δύναμης. «Ο Αττίλας σταμάτησε. Δεν κατάφερε να προχωρήσει περισσότερο και να καταλάβει την πρωτεύουσα Λευκωσία, ενώ από τότε είμαστε σε προσωρινή κατάπαυση πυρός, έχοντας ακόμη ανοιχτούς λογαριασμούς μαζί του» είπε.
Η ΕΛΔΥΚ, διαβεβαίωσε ο διοικητής της, όπως και το 1974, «εξακολουθεί να αποτελεί την έμπρακτη συνεισφορά των ελληνικών δυνάμεων στην εξασφάλιση της εδαφικής ακεραιότητας της Κύπρου, ως σύγχρονη και αποτελεσματική δύναμη αποτροπής».
Ο ενταφιασμός των λειψάνων του Βασίλειου Παπαλάμπρου έγινε στο στρατιωτικό κοιμητήριο του Τύμβου Μακεδονίτισσας, σε τάφο που βρίσκεται πολύ κοντά από το μνημείο, όπου είχε καταρριφθεί από λάθος της κυπριακής αεράμυνας, το Noratlas της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας.
Πριν τοποθετηθεί το φέρετρο με τα λείψανα στον τάφο, ο διοικητής της ΕΛΔΥΚ παρέδωσε στις κόρες του τις σημαίες Κύπρου και Ελλάδος, την φωτογραφία, το πηλήκιο, το ξίφος και τα παράσημά του. Όλοι τον κατευόδωσαν στην τελευταία του κατοικία με θερμά χειροκροτήματα και ψάλλοντας τον εθνικό ύμνο.
Βιογραφικό
Γράφει ο Γιώργος Λαμπράκης - Φωτογραφίες, βίντεο: Κωνσταντίνος Δημητριάδης
Στο Πάνθεον των Ηρώων πέρασε ο Ταξίαρχος ε.α. Παναγιώτης Σταυρουλόπουλος, ο οποίος "έφυγε" για το μεγάλο ταξίδι πλήρης ημερών, έχοντας τη συνείδησή του ήσυχη πως όταν τον κάλεσε η Πατρίδα, αυτός ανταποκρίθηκε και τίμησε τα ελληνικά όπλα...
Ο Παναγιώτης Σταυρουλόπουλος, οδηγήθηκε σήμερα, από συγγενείς και φίλους στην τελευταία του κατοικία, με την γαλανόλευκη να σκεπάζει το φέρετρο και τον Ήρωα τελευταίο στρατοπεδάρχη της ΕΛΔΥΚ...
Άγημα του Στρατού Ξηράς απέδωσε τιμές, ενώ τη σορό του εκλιπόντος συνόδευσαν Αξιωματικοί του ΣΞ.
Ο Ταξίαρχος ε.α., με την συγκλονιστική περιγραφή της επικής μάχης της ΕΛΔΥΚ το τριήμερο 14-16 Αυγούστου 1974 στα αιματοβαμμένα χώματα του στρατοπέδου της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου, όπου ως υποδιοικητής ήταν ο τελευταίος Στρατοπεδάρχης πριν το ολοκαύτωμα, άφησε μια σπουδαία παρακαταθήκη. Ολόκληρη η μαρτυρία του Παναγιώτη Σταυρουλόπουλου υπάρχει στο βιβλίο του με τίτλο: Το Χρονικό της Μάχης της ΕΛΔΥΚ 14-16/8/1974, το οποίο έχει επιμεληθεί ο ιστορικός ερευνητής Κωνσταντίνος Αλεξ. Δημητριάδης και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΠΕΛΑΣΓΟΣ του Ιωάννη Χ. Γιαννάκενα.
Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter
