Write on Δευτέρα, 08 Σεπτεμβρίου 2014 Κατηγορία ΣΤΗΝ ΑΝΑΦΟΡΑ
Γράφει ο Νίκος Λυγερός*

Ένα από τα μεγάλα προβλήματα των ανθρώπων που προωθούν την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας είναι το πλήθος των μαθητών και των φοιτητών. Σε κάθε συζήτηση αναρωτιούνται τι θα κάνουμε αν του χρόνου έχουμε λιγότερους, τι θα κάνουμε τώρα που έχουμε λιγότερους και πώς θα τα καταφέρουμε να έχουμε περισσότερους. Αυτά τα ερωτήματα σε βάθος Χρόνου θεωρούνται από συνήθεια ως σημαντικά, ενώ ανήκουν μόνο και μόνο στη καθημερινότητα.

Συζητούν ειδικοί της γλώσσας λες και υπάρχει μόνο η γλώσσα δίχως σκέψη. Ποιο νόημα έχει η γλώσσα δίχως σκέψη; Ποια σημασία έχει η γλώσσα δίχως πολιτισμό; Αν ο στόχος μας είναι μόνο και μόνο η επικοινωνία, σίγουρα υπάρχει και απάντηση. Το πρόβλημα είναι ότι μιλάμε για φυσικές γλώσσες και όχι για τεχνητές. Κι όταν εφαρμόζουμε αυτό το πλαίσιο στη γλώσσα μας μπορούμε ν' αναρωτηθούμε στο τέλος τι αξία έχουν τα ελληνικά δίχως Ελληνισμό;

Διότι οι συνεχείς συγκρίσεις των ελληνικών με τις άλλες γλώσσες καταντούν ένα γελοίο ανέκδοτο, αφού η ουσία των ελληνικών είναι ο Ελληνισμός. Αν δεν υπάρχει το πνεύμα του Ελληνισμού τι να την κάνω τη γλώσσα; Αν δεν υπάρχει ιστορία τι εννοώ με το παρελθόν και το μέλλον; Δίχως ιστορία, το παρόν κυριαρχεί γιατί ζούμε μόνο σε χώρο, δίχως Χρόνο. Είμαστε λαός σπάνιος κι ασχολούμαστε με τις ποσότητες.

Είμαστε λαός του Χρόνου κι ασχολούμαστε με τις επιφάνειες. Το ερώτημα είναι γιατί; Ποιος είναι ο λόγος; Κι η απάντηση είναι απλή: απλώς η καθημερινότητα. Διότι είναι αυτή που μας κάνει λόγω λήθης κι αδιαφορίας να ξεχάσουμε την ουσία της ύπαρξής μας εδώ και αιώνες, τον Ελληνισμό. Αν στον χώρο των γλωσσών δεν μιλούμε πια για τον Ελληνισμό, ενώ προσπαθούμε να βρούμε γλωσσικά προτερήματα, είμαστε άξιοι της μοίρας μας, αφού τα λόγια δίχως λόγο δεν είναι σκέψεις αλλά λέξεις.

Η γλώσσα μας είναι σπουδαία γιατί είναι η γλώσσα του Ελληνισμού. Η γλώσσα μας δεν είναι μόνο τα ελληνικά, αλλά η έκφραση της ελληνικής σκέψης. Ο Ελληνισμός είναι δώρο του Χρόνου στην Ανθρωπότητα και από αυτήν αντλεί την αξία της η γλώσσα μας. Δίχως ελληνική σκέψη ο κόσμος θα ήταν διαφορετικός. Ας δούμε επιτέλους ότι το κλέος της γλώσσας δεν είναι πόσοι μιλούν ελληνικά, αλλά πώς ο Ελληνισμός έγινε θαύμα.

*Ο Νίκος Λυγερός είναι Έλληνας μαθηματικός, συγγραφέας, ποιητής, ζωγράφος, σκηνοθέτης, ασχολείται με τη μουσική, την κοινωνιολογία, την οικονομία, την αρχαιολογία, το μάνατζμεντ και τη στρατηγική. Είναι ειδικός σύμβουλος στη Σχολή Εθνικής Άμυνας, τη Σχολή Πολεμικής Αεροπορίας, την Αστυνομική Ακαδημία, τη Σχολή Εθνικής Ασφάλειας, τη Σχολή Στρατολογικού. Είναι επίσης διερμηνέας-μεταφραστής στα Γαλλικά δικαστήρια.

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Τετάρτη, 16 Απριλίου 2014 Κατηγορία ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΝΑΥΤΙΚΟ

Από το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού ανακοινώνεται ότι, μετά την ψήφιση του Νόμου 4258/14 ΦΕΚ 94 Α΄ από 14-4-2014, καλούνται την Δευτέρα 5 και Τρίτη 6 Μαΐου 2014 και ώρα 10.00 π.μ. οι εργαζόμενοι των Ελληνικών Ναυπηγείων στις εγκαταστάσεις των ΕΝΑΕ, προκειμένου να ενημερωθούν για τις εργασίες και τον τρόπο ολοκλήρωσης των υποβρύχιων του Πολεμικού Ναυτικού στα ΕΝΑΕ.

Μια πολύ σημαντική εξέλιξη τόσο για την συνέχιση των προγραμμάτων που θα ενισχύσουν τον στόλο των ελληνικών υποβρυχίων, όσο και για την εξασφάλιση της εργασίας του προσωπικού των Ελληνικών Ναυπηγείων!

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Κυριακή, 29 Σεπτεμβρίου 2013 Κατηγορία ΕΠΙ ΣΚΟΠΟΝ
Γράφει ο Σάββας Δ. Βλάσσης – Εκδότης Δούρειου Ίππου

Σε μια χώρα η οποία αποβιομηχανοποιήθηκε ραγδαίως από την δεκαετία του 1980 και η οποία εν μέσω οικονομικής κρίσεως αναζητεί εναγωνίως την Ανάπτυξη, η διαφύλαξη και ενίσχυση των όποιων λίγων πυρήνων βαριάς βιομηχανίας που έχουν απομείνει, θα έπρεπε να αποτελεί πρωταρχικό στόχο των κυβερνώντων.

Η αμυντική βιομηχανία στην Ελλάδα, ξεκίνησε φιλόδοξα, οι κυβερνήσεις ασέλγησαν επάνω της παίζοντας τα δικά τους κομματικά παιχνίδια και σήμερα βρίσκεται σε κατάσταση παρακμής εξαιτίας της ανυπαρξίας ενδιαφέροντος από τους αρμοδίους. Ενδιαφέροντος τόσο για τις κρατικές όσο και τις ιδιωτικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον χώρο. Η τρόικα ζητά σήμερα το κλείσιμο εταιρειών όπως τα ΕΑΣ, μία κρατική εταιρεία η οποία καλύπτει βασικές ανάγκες εφοδιασμού των Ενόπλων Δυνάμεων, τουλάχιστον σε πυρομαχικά και ανταλλακτικά.

Η αμυντική βιομηχανία όμως, όπως τα ΕΑΣ, δεν είναι απλά ένα ακόμη εργοστάσιο, του οποίου η αναστολή λειτουργίας θα σημάνει απλώς την απόλυση μερικών εκατοντάδων εργαζομένων. Ούτε την διακοπή της ομαλής ροής αναλωσίμων ανταλλακτικών και πυρομαχικών στις Ένοπλες Δυνάμεις, που οπωσδήποτε είναι ένα σοβαρό ζήτημα. Η αμυντική βιομηχανία θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως στρατηγική υποδομή. Η αξία της οποίας μεγαλώνει ακόμη περισσότερο στην σημερινή συγκυρία, ακριβώς επειδή αντιπροσωπεύει μια από τις ελάχιστες σοβαρές βιομηχανικές υποδομές που έχουν απομείνει στην χώρα.

Βαριά βιομηχανία σημαίνει ανάπτυξη τεχνολογίας, απασχόληση εργαζομένων υψηλού επιστημονικού επιπέδου και δυνητικές εξαγωγές υψηλής αξίας, που αποφέρουν σοβαρά έσοδα στο κράτος. Υψηλή τεχνολογία σημαίνει προϊόντα που ενσωματώνουν τεχνολογίες αιχμής και κατά συνέπεια προϋποθέτουν σοβαρή μηχανολογική υποδομή από πλευράς εταιρείας αλλά και τεχνογνωσία, την οποία διαχειρίζεται προσωπικό υψηλής επιστημονικής καταρτίσεως. Η τεχνογνωσία γεννιέται, εξελίσσεται και διατηρείται από εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό.

Τέτοιες θέσεις εργασίας, εξασφαλίζουν την παραμονή ή επιστροφή νέων με σπουδές μηχανολόγου μηχανικού, σχεδιαστών βιομηχανίας, αεροναυπηγών κ.λπ. αντί να ξενιτεύεται και να χάνεται. Ο Τούρκος που θα μεταβεί στο εξωτερικό για σπουδές αναλόγου αντικειμένου, γνωρίζει ότι θα επιστρέψει στην πατρίδα του όπου υφίστανται θέσεις και ευκαιρίες στην ιδιαίτερα ανεπτυγμένη αμυντική βιομηχανία, είτε κρατική είτε ιδιωτική. Εκεί λειτουργούν σοβαρές ιδιωτικές επιχειρήσεις, όπως κατασκευής κυνηγητικών όπλων (που απουσιάζουν εντελώς στην Ελλάδα) μέχρι μεγάλες κρατικές εταιρείες του αεροναυπηγικού τομέα κ.λπ.

Περιττεύει η αναφορά στον κύκλο εργασιών της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας και την σοβαρή συνεισφορά στην εθνική οικονομία μέσω των εξαγωγών, όσο και την ενίσχυση του διεθνούς προφίλ και κύρους της χώρας, μέσω εξαγωγών, συμμετοχής σε διεθνή αναπτυξιακά προγράμματα και προώθηση των πολιτικοδιπλωματικών δεσμών σε διεθνές επίπεδο, λειτουργώντας ως εργαλείο υλοποιήσεως της εθνικής στρατηγικής.

Είναι λυπηρό που στην χώρα μας δεν υπάρχει βιομηχανική κουλτούρα, ακριβώς επειδή στην δεκαετία του 1980 επικράτησε ο αχαλίνωτος λαϊκισμός, που ανέδειξε σε ρυθμιστικό παράγοντα τον κακώς νοούμενο συνδικαλισμό. Είναι λυπηρό να βλέπεις δημοσιογράφους, τους γνωστούς «ξερόλες» λαΐκιστές, που από το ρεπορτάζ για την τιμή της ντομάτας, δεν έχουν κανένα πρόβλημα να προπαγανδίσουν μηδενιστικές απόψεις για την αμυντική βιομηχανία.

Τα ΕΑΣ είναι ένα τυπικό παράδειγμα του πως μία κρατική εταιρεία με μεγάλες δυνατότητες απαξιώθηκε από την έλλειψη κρατικής μέριμνας και τις πολιτικές επιλογές διοικήσεων με βάση κομματικά και μόνο κριτήρια. Η έλλειψη ενδιαφέροντος από πλευράς κυβερνώντων, κράτησε στο περιθώριο της ενημερώσεως την αμυντική βιομηχανία της χώρας, μακριά από την κοινή γνώμη, η οποία ποτέ δεν είχε ενημέρωση για τα επιτεύγματα, τις δυνατότητες και την συνεισφορά της σε εθνικό επίπεδο.

Η ΕΑΣ, όπως και άλλες εταιρείες του κλάδου, κατέχουν τεχνογνωσία που, μετά την μαζική αποχώρηση εργαζομένων, κινδυνεύει να χαθεί για πάντα από την χώρα. Ειδικός εξοπλισμός με μοναδικές δυνατότητες στην χώρα αλλά και στα Βαλκάνια, κινδυνεύει να παραχωρηθεί έναντι πινακίου φακής σε ξένα συμφέροντα. Ποιος γνωρίζει ότι προ πενταετίας μόλις, αναβαθμίστηκε κάθετα ο μηχανολογικός εξοπλισμός στο εργοστάσιο του Αιγίου αλλά ποτέ δεν αξιοποιήθηκε στο έπακρο;

Περί τα 15 εκατ. ευρώ δαπανήθηκαν για την απόκτηση άνω των 50 ειδικών μηχανών που ενσωματώνουν την αιχμή της τεχνολογίας, απογειώνοντας στην κυριολεξία τις παραγωγικές δυνατότητες της εταιρείας. Τί θα γίνουν όλα αυτά; Θα χαριστούν σε κάποιον ξένο; Πέρα από τις μηχανές όμως, μήπως η εξασφάλιση εκατοντάδων θέσεων εργασίας στην περιφέρεια, έχασε την σημασία της για τους κυβερνώντες που αναζητούν, υποτίθεται, απεγνωσμένα την Ανάπτυξη;

Είναι κρίμα που όλο αυτό το διάστημα δεν ακούστηκαν φωνές από ανθρώπους που έχουν γνώση της σημασίας της εθνικής αμυντικής βιομηχανίας. Πρόσωπα σημαίνοντα από τον πολιτικό χώρο, που θα μπορούσαν να αντικρούσουν τον αφόρητο λαϊκισμό που κυριαρχεί. Δεν είδαμε, επί παραδείγματι, πρόσωπα όπως ο πρώην ΥΕΘΑ Σπήλιος Σπηλιωτόπουλος, στην εκλογική περιφέρεια του οποίου εδρεύει το Συγκρότημα Αιγίου των ΕΑΣ και για το οποίο αγωνίσθηκε κάποτε, να παρεμβαίνουν δυναμικά ώστε να αναδείξουν την σπουδαιότητα του κλάδου. Αντιθέτως ακούσαμε και βλέπουμε για σκάνδαλα δισεκατομμυρίων, με μίζες και μαγειρεμένους διαγωνισμούς, σε εξοπλιστικά προγράμματα, με πρωταγωνιστές άτομα που είχαν θέσεις ευθύνης. Ακούμε δηλαδή για τους καταστροφείς της αμυντικής βιομηχανίας.

Είναι προφανές ότι σήμερα, με την χώρα στο χείλος του γκρεμού, κάποιοι αρμόδιοι που χειρίζονται θέματα κρίσιμα όπως το μέλλον της εθνικής αμυντικής βιομηχανίας, αντιμετωπίζουν εντελώς επιφανειακά τα πράγματα, μέσα από την πραγματικότητα των αριθμών. Είναι αυτοί για τους οποίους ο νυν πρόεδρος των ΕΑΣ Αντιναύαρχος Ιωάννης Δεμίρης, δήλωσε πρόσφατα σε συνέντευξη: Ορισμένες φορές μπαίνω στο υπουργείο Οικονομικών και αναρωτιέμαι: Είναι Έλληνες αυτοί;

Θα κλείσω λοιπόν αυτό το σημείωμα, με αριθμούς. Όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται για μια παρατημένη εταιρεία όπως τα ΕΑΣ, οι προοπτικές εξασφαλίσεως συμβάσεων εξαγωγικού χαρακτήρος (ΗΠΑ, Ευρώπη, Ινδία, Αφρική, Μέση Ανατολή), για το άμεσο κι εγγύς μέλλον, εκτιμάται ότι μπορούν να ξεπεράσουν τα 4,5 δισ. ευρώ! Ας σκεφτεί κανείς τί έσοδα μπορεί να αναμένει το κράτος στο προσεχές μέλλον, διότι μιλάμε για προγράμματα τα οποία προωθούσε η εταιρεία τα τελευταία χρόνια και σήμερα έχουν αρχίσει και ωριμάζουν. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν προοπτικές. Μήπως τα σενάρια συνωμοσίας, ότι κάποιοι θέλουν να καρπωθούν οι ξένοι αυτές τις συμβάσεις, αντί για το ελληνικό κράτος, έχουν βάση;

Write on Κυριακή, 08 Σεπτεμβρίου 2013 Κατηγορία ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Tην κάθετη αντίθεσή του σε ενδεχόμενο κλείσιμο των Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων, μετά τις απαιτήσεις της Τρόικας, εκφράζει με ανακοίνωσή του ο Σύνδεσμος Εθνικής Ενότητας.

Συγκεκριμένα η ανακοίνωση αναφέρει τα εξής:

Η τρόικα, συνεπικουρούμενη από τη διορισμένη εν Ελλάδι αντιπροσωπεία της, την ελληνική κυβέρνηση, εμμένει στο κλείσιμο των «Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων» (ΕΑΣ), λόγω του υψηλού κόστους λειτουργίας και της αντιπαραγωγικότητάς τους.
Σπασμωδικές αντιδράσεις από κάποιους εκ των κυβερνώντων, για επικοινωνιακούς και μόνον λόγους, δεν πείθουν πλέον κανέναν.
Πάγια τακτική των κομμάτων, που συμμετείχαν στις κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών, ήταν να φορτώνουν τις ΔΕΚΟ και τα ΝΠΔΔ με υπεράριθμους υπαλλήλους/ κομματικούς πελάτες, με αποτέλεσμα να διογκώνουν το κόστος παραγωγής και τελικά να τα καθιστούν προβληματικά, ελλειμματικά και έτοιμα προς ξεπούλημα, έναντι πινακίου φακής!

Οι κυβερνητικοί συμπρωταγωνιστές, αρνούνται να λάβουν υπ' όψιν τους τις προτάσεις που διατυπώνει ο Σύνδεσμος Εθνικής Ενότητας, δείχνοντας για μια ακόμη φορά ότι ο «καισαρισμός» είναι η μόνιμη πολιτική συμπεριφορά τους και ότι η αποστολή που έχουν αναλάβει θα ολοκληρωθεί έναντι οποιουδήποτε τιμήματος.

Ο Σύνδεσμος Εθνικής Ενότητας καταγγέλει την ενδοτική συμπεριφορά της Κυβέρνησης, η οποία συνεχίζει να ενισχύει τις στρατιές ανέργων, που η ίδια έχει δημιουργήσει και εμμένει στη θέση του ότι «αυτοί που δημιούργησαν το πρόβλημα και κατασκεύασαν την κρίση δεν μπορούν να μας βγάλουν από αυτή».