Write on Τετάρτη, 21 Οκτωβρίου 2015 Κατηγορία ΔΙΕΘΝΗ

Σε ενίσχυση του οργανισμού Frontex με 291 επιπλέον συνοριοφύλακες οι οποίοι θα αξιοποιηθούν στα λεγόμενα hotspots στην Ελλάδα και την Ιταλία, προέβησαν 19 κράτη-μέλη της ΕΕ. Στις 2 Σεπτεμβρίου η Frontex ζήτησε 775 συνοριοφύλακες από τα κράτη-μέλη της ΕΕ και των χωρών που ανήκουν στο Σένγκεν, έτσι ώστε να μεταφερθούν στην Ελλάδα και την Ιταλία και να συνδράμουν στην καταγραφή και την ταυτοποίηση των μεταναστών στα σύνορά τους.

Ωστόσο, μέχρι τη Σύνοδο Κορυφής της περασμένης εβδομάδας, μόνον έξι χώρες είχαν ανταποκριθεί στο κάλεσμα για ανθρώπινο δυναμικό με 48 συνοριοφύλακες. Στο πλαίσιο της Συνόδου, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, κάλεσε τα κράτη-μέλη να «εκπληρώσουν τις δεσμεύσεις τους» και να ανταποκριθούν στο αίτημα.

«Είμαστε αντιμέτωποι με μια μεταναστευτική και προσφυγική κρίση. Η Frontex ζήτησε από τα κράτη-μέλη, για πρώτη φορά, για να παράσχουν ένα τέτοιο μεγάλο αριθμό συνοριοφυλάκων. Εκτιμώ ότι έχουν ανταποκριθεί με το μεγαλύτερο αριθμό υπαλλήλων, που έχει προσφερθεί ποτέ», δήλωσε ο εκτελεστικός διευθυντής της Frontex, Φαμπρίτσε Λετζέρι, ευελπιστώντας πως θα επιτευχθεί τελικά και ο στόχος των 775 συνοριοφυλάκων. «Τα κράτη-μέλη μπορούν να εξακολουθήσουν να συνδράμουν, ακόμη και αν η προθεσμία έχει περάσει», κατέληξε ο ίδιος.

Τέλος, σύμφωνα με την ανακοίνωση, όσον αφορά τις ώρες εργασίας, η ανταπόκριση από τα κράτη-μέλη καλύπτει περίπου το ένα τέταρτο των αναγκών του Frontex.

Write on Πέμπτη, 27 Νοεμβρίου 2014 Κατηγορία ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Tο Κέντρο Μελετών Ασφάλειας – ΚΕΜΕΑ σε συνεργασία με τους Συντονιστές 9 Ευρωπαϊκών Ερευνητικών Προγράμμάτων που χρηματοδοτούνται από το 7ο Προγράμμα Πλαίσιο της Ε.Ε., διοργανώνει στις 27 & 28 Νοεμβρίου 2014 στο Ηράκλειο Κρήτης το Ευρωπαϊκό Συμπόσιο Τεχνολογιών Αιχμής στην Επιτήρηση των Συνόρων & την Έρευνα και Διάσωση.

Η σπουδαιότητα του Συμποσίου έγκειται στο γεγονός ότι για πρώτη φορά σε επίπεδο Ε.Ε. συναντώνται οι εμπλεκόμενοι φορείς, οι ερευνητές, η Ακαδημαϊκή κοινότητα και οι εκπρόσωποι της αγοράς, παρουσιάζοντας τα επιτεύγματα και τις αναπτυσσόμενες τεχνολογίες σε δύο κρίσιμους τομείς: της Επιτήρησης Συνόρων & της Έρευνας και Διάσωσης. Επιπλέον, το Συμπόσιο θα περιλαμβάνει τόσο μία ενότητα ζωντανών επιδείξεων όσο και την ευκαιρία ενός Technology Exhibition Tour για τους συμμετέχοντες. Ιδιαιτέρως και όσο αφορά στις συζητήσεις στρογγυλής τραπέζης που θα διεξαχθούν, και θα παρουσιασθούν τόσο η οπτική της Αγοράς όσο και αυτή των Τελικών Χρηστών από αξιωματούχους της ΕΕ καθώς και εκπροσώπους των Υπηρεσιών Επιβολής του Νόμου των Χωρών Μελών (MS LEAs) της Ε.Ε..

Οι συμμετέχοντες στο Συμπόσιο θα είναι Αξιωματούχοι Υπηρεσιών που ασχολούνται με την Επιτήρηση Συνόρων & την Έρευνα και Διάσωση της Ε.Ε., Υψηλόβαθμα Στελέχη του Ιδιωτικού τομέα και της Αγοράς, έγκριτα μέλη της Ακαδημαϊκής κοινότητας και Υψηλόβαθμοι Αξιωματικοί των Υπηρεσιών Επιβολής του Νόμου των Χωρών Μελών (MS LEAs) της Ε.Ε..

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικα με το Πρόγραμμα, το χώρο Διεξαγωγής και την εγγραφή στο Συμπόσιο επισκευθείτε την ιστοσελίδα του Συμποσίου στο http://bssar.kemea-research.gr ή επικοινωνείστε με την Οργανωτική Επιτροπή στο email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Δείτε το Πρόγραμμα του Ευρωπαϊκού Συμποσίου BSSAR 2014

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Πέμπτη, 31 Ιουλίου 2014 Κατηγορία ΕΠΙ ΣΚΟΠΟΝ
Του Δρα Άριστου Αριστοτέλους

Καθώς οι μάχες στην ανατολική Ουκρανία συνεχίζονται, οι νέες κυρώσεις που αποφάσισαν να επιβάλουν οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση στη Ρωσία για την στήριξη των ρωσόφιλων αυτονομιστών θα κάμουν τα πράγματα για τη Μόσχα και όχι μόνο, δυσκολότερα. Το ερώτημα είναι, πώς θα επηρεάσουν τα μέτρα αυτά Ρώσους και Δυτικούς και πώς θα αντιδράσει τώρα ο Πούτιν, ο οποίος αποτελεί στόχο των κυρώσεων αυτών;

Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΠΟΥΤΙΝ

Η εμφάνιση του Βλαδιμίρ Πούτιν στο πολιτικό προσκήνιο στη Ρωσία στα τέλη της δεκαετίας του 1990 ήταν προϊόν της επικρατούσας αστάθειας στη χώρα, της βαθειάς οικονομικής κρίσης και της διεθνούς «ταπείνωσης» της από τους Αμερικανούς και από τους χειρισμούς του Κρεμλίνου. Τα οικονομικά και η ανυποληψία στην οποία περιήλθε η ρωσική εξωτερική πολιτική στον πόλεμο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ κατά της Σερβίας και η αθέτησης της υπόσχεσης της Ουάσιγκτον να μην επεκταθεί στις χώρες του περίγυρου της Ρωσίας οδήγησαν στην πτώση του Μπόρις Γέλτσιν και στη διαδοχή του από τον Πούτιν το 2000.

Η περίοδος που ακολούθησε από την άνοδο του στην εξουσία ήταν πολύ θετική για τον ίδιο και συνέβαλε στην καθιέρωσή του ως ο ισχυρός ανήρ της Μόσχας. Η προέλευση του από την ΚGB– θεσμός σταθερότητας - ήταν στοιχειό που ενίσχυε την εικόνα του αυτή. Η επιτυχία του να δημιουργήσει μια βιώσιμη οικονομία έβγαλαν την χώρα από οικονομικά αδιέξοδα και βελτίωσε το βιοτικό επίπεδο των Ρώσων. Στο διεθνές πεδίο έθεσε τέρμα στην περίοδο της υποτέλειας και των συμβιβασμών και με ενισχυμένες τις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις ακολούθησε μια αποφασιστική πολιτική διασφάλισης των εθνικών συμφερόντων.

Η ρωσική επέμβαση στη Γεωργία το 2008 αποτελούσε βασικά προειδοποίηση προς διάφορες κατευθύνσεις για το τι θα μπορούσε να ακολουθήσει στην Ουκρανία και σε άλλες πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, που φλέρταραν με τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, θέτοντας σε κίνδυνο την εθνική ασφάλεια της Ρωσίας. Ιδιαίτερα η Ουκρανία είναι πολύ σημαντική γεωπολιτικά, γεωοικονομικά και στρατηγικά για τη Μόσχα, αφού αποτελεί χώρο ιστορικά μεγάλων εκστρατειών εναντίον της αλλά και γιατί μέσα από αυτή περνούν οι αγωγοί διοχέτευσης φυσικού αερίου στην Ευρώπη.

Η ΣΤΑΣΗ ΠΟΥΤΙΝ ΣΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ

Αυτά εξηγούν και την όλη στάση του Πούτιν στο Ουκρανικό. Ο Ρώσος ηγέτης είδε την ανατροπή του σχετικά ρωσόφιλου Ουκρανού Προέδρου Βίκτωρ Γιανούκοβιτς ως έργο της Αμερικανικής ΣΙΑ και δυτικών με απώτερο στόχο να πλήξουν τη Ρωσική Ομοσπονδία. Η προσάρτηση της Κριμαίας και η στήριξη που παρέχει στους ρωσόφιλους αυτονομιστές είναι η αντίδραση του για να μην τεθεί η χώρα υπό τον πλήρη έλεγχο των δυτικών σε βάρος της ασφάλειας της Ρωσίας ή για να υπάρξει τουλάχιστο ένα ουδέτερο καθεστώς.

Εάν ο Πούτιν αποτύχει στην Ουκρανία παρόμοια θα είναι και η μοίρα άλλων πρώην σοβιετικών δημοκρατιών. Αυτό είναι βασικά το διακύβευμα στον ανταγωνισμό μεταξύ Ρωσίας και Δυτικών. Τα νέα μέτρα των ΗΠΑ και της ΕΕ, που είναι πιο σκληρά από τα προηγούμενα, στοχεύουν να δημιουργήσουν συνθήκες - χωρίς να επηρεάζουν σημαντικά την ευρωπαϊκή οικονομία, ούτε και να κλονίζουν τη ρωσική - όπου ο Πούτιν αναλογιζόμενος το κόστος και τις συνέπειες επιπλέον κυρώσεων θα πεισθεί να αλλάξει πολιτική.

Η σχετικά «πτωχή» ρωσική οικονομία βρισκόταν ήδη σε δύσκολη θέση πριν την ουκρανική κρίση και ο ρυθμός ανάπτυξης της αναμένεται φέτος να είναι μηδέν, ενώ αρκετά κεφάλαια φεύγουν στο εξωτερικό. Τα οικονομικά όμως επισκιάστηκαν από τις εντυπώσεις που δημιούργησε η επιτυχής διεξαγωγή των χειμερινών ολυμπιακών αγώνων και ο ρόλος της Μόσχας στη ματαίωση των αμερικανικών βομβαρδισμών κατά της Συρίας, όπως και ο πατριωτικός ενθουσιασμός από την προσάρτηση της Κριμαίας. Όμως τα νέα μέτρα θα δημιουργήσουν πρόβλημα σε επενδυτές και σε εξεύρεση δανειστών από το εξωτερικό και οι συνέπειες για τν οικονομία θα είναι πιο αισθητές.

Από την άλλη θα αρχίσει να γίνεται εμφανές ότι στο πολιτικό και στρατιωτικό πεδίο η εικόνα είναι και τόσο καλή για τη Ρωσία. Σε αντίθεση με τις προσδοκίες του Κρεμλίνου, η δυτική επιρροή στην Ουκρανία βρίσκεται στα υψηλότερα επίπεδα μετά την ανατροπή του Γιανούκοβιτς, την οποία η ρωσική κυβέρνηση κατηγορείται ότι δεν μπόρεσε να προβλέψει ή να αποτρέψει. Η νέα Ουκρανική κυβέρνηση υπέγραψε συμφωνίες σύνδεσης με την ΕΕ, δέχεται οικονομική βοήθεια από αυτή και γίνεται «προτεκτοράτο» των δυτικών. Αμερικανοί σύμβουλοι και τεχνοκράτες συντονίζουν και κατευθύνουν τις επιχειρήσεις κατά των φιλορώσων αυτονομιστών στις ανατολικές περιοχές, συμβάλλοντας στις πρόσφατες διαδοχικές επιτυχίες των κυβερνητικών δυνάμεων.

ΔΙΛΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΑ

Τα διλλήματα είναι πολλά, τόσο για τους δυτικούς όσο και για το Πούτιν. Αν εξαιρέσουμε το ενδεχόμενο στρατιωτικής επέμβασης, μέχρι ποιου σημείου είναι διατεθειμένοι η Ουάσιγκτον και ιδίως οι Ευρωπαίου να φτάσουν όσον αφορά επιπρόσθετα οικονομικά μέτρα κατά της Ρωσίας εάν ο Πούτιν δεν αλλάξει πολιτική; Διάφορα κράτη μέλη της Ένωσης έχουν μεγάλες οικονομικές σχέσεις με τη Μόσχα. Γι αυτό όσο περισσότερο εντείνονται οι απαιτήσεις για ακόμη αυστηρότερες οικονομικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας, τόσο περισσότερο θα διχάζονται πολικά τα μέλη της Ε.Ε μεταξύ τους αλλά και με τους Αμερικανούς, αναλόγως του πως επηρεάζονται τα συμφέροντά τους. Από ρωσικής πλευράς, η χειροτέρευση των συνθηκών της ρωσικής οικονομίας ένεκα των κυρώσεων από τη μια και η αποτυχία στον πολιτικό και στρατιωτικό τομέα, από την άλλη, ενδέχεται να θέσουν τον Βλαντίμιρ Πούτιν σε πολύ πιο δυσχερή θέση με ορατό τον κίνδυνο της απομάκρυνσής του και της αντικατάσταση του από μέλος του περίγυρούς του.

Επίσης τα ερωτηματικά επεκτείνονται και στο στρατιωτικό τομέα όσον αφορά το ενδεχόμενο κλιμάκωσης των επιχειρήσεων. Για το κυβερνητικό στρατόπεδο, μετά τις πρόσφατες διαδοχικές επιτυχίες, τυχόν ευρείας κλίμακας στρατιωτική δράση κατά των ρωσόφιλων αυτονομιστών θα έχει να αντιμετωπίσει τον σκληρό πυρήνα της αντίστασης τους σε κατοικημένες περιοχές αυξάνοντας κατακόρυφα το ανθρώπινο κόστος και τις υλικές ζημιές και για τις δύο πλευρές. Η Ρωσία, παρά τις κυρώσεις των δυτικών και την εκ πρώτης όψεως αποχώρηση των στρατευμάτων της από τα ουκρανορωσικά σύνορα άρχισε και πάλι να συγκεντρώνει δυνάμεις της στην περιοχή, ενώ δεν έπαψε ασφαλώς να στηρίζει και να ενισχύει με υλικό τους αντιφρονούντες. Κι ενόσω δεν βρίσκεται λύση που να ικανοποιεί τις ανάγκες ασφάλειας της, είναι δύσκολο να δει κανείς πώς η Μόσχα είτε του Πούτιν είτε κάποιου διαδόχου του, θα μπορέσει να δεχτεί να συμβιβαστεί με την ύπαρξη μιας Ουκρανίας υπό δυτικό έλεγχο και επιρροή. Η αντίδραση του Πούτιν στις νέες κυρώσεις των δυτικών θα είναι ενδεικτική της περαιτέρω πορείας.

ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ http://strategy-cy.com 

Write on Τετάρτη, 30 Ιουλίου 2014 Κατηγορία ΔΙΕΘΝΗ
Του Κωνσταντίνου Αδαμίδη*

Οι Kaunert και Zwolski (2013) στο βιβλίο τους "The EU as a Global Security Actor: A Comprehensive Analysis Beyond CFSP and JHA" προβάλλουν ένα αξιοσημείωτο επιχείρημα δηλώνοντας ότι η ικανότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) να διαδραματίσει ρόλο παγκόσμιου πρωταγωνιστή στα θέματα ασφάλεια εξαρτάται από τρία κριτήρια: Τον σκοπό τη ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης ( την αντοχή των νομικών μέσων και διαδικασιών της ΕΕ), τις δυνατότητες της ( τους πόρους και μέσα που διαθέτει και τη συνοχή των μελών της) και την αναγνώριση του ρόλου αυτού από άλλους διεθνείς φορείς. Ο βαθμός στον οποίο ικανοποιούνται τα κριτήρια αυτά καθορίζει και την παγκόσμια επιρροή της ΕΕ ως διεθνή παράγοντα ασφάλειας.

Οι συγγραφείς έλεγξαν τα κριτήρια τους αυτά μέσω πέντε μοναδικών περιπτώσεων παραδοσιακών και μη παραδοσιακών ζητημάτων ασφαλείας, όπως η κλιματικές αλλαγές, η τρομοκρατία, η μετανάστευση και οι πρόσφυγες, η διάδοση των όπλων μαζικής καταστροφής και η πειρατεία στα ανοικτά των ακτών της Σομαλίας. Η μελέτη τους κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η ΕΕ έχει την ικανότητα να γίνει ένας παγκόσμιος παράγοντας ασφάλειας - αν και όχι πάντα στον ίδιο βαθμό - για όλα τα είδη των απειλών για την ασφάλεια.

Ακολουθώντας τα ανωτέρω τρία κριτήρια προσέγγισης γίνεται σχετικά φανερό ότι η ΕΕ είναι περισσότερο εφοδιασμένη για να αντιμετωπίσει μη παραδοσιακές απειλές για την ασφάλεια, όπως κλιματικές αλλαγές, σε αντίθεση με τις κύριες απειλές και προκλήσεις ασφάλειας των κρατών του 20αιώνα. Η πρόσφατη κρίση στην Κριμαία, η οποία αποτελεί μια «παραδοσιακή» απειλή κατά της ασφάλειας στην περιοχή, παρουσιάζει μια σύνθετη πρόκληση για την ΕΕ και αμφισβητεί την ικανότητά της να ενεργεί ως παγκόσμιος ή ακόμη και ως περιφερειακός παράγοντας ασφάλειας. Η ρωσική επέμβαση στην Ουκρανία έκανε τη γειτονιά της Βαλτικής να αισθάνεται εξαιρετικά άβολα, αν όχι και φοβισμένη, και το σύνολο της ΕΕ χωρίς αυτοπεποίθηση όσον αφορά την κατάσταση της ενεργειακής της ασφάλειας. Εξίσου σημαντικό είναι το ότι η ουκρανική κρίση έθεσε την ΕΕ σε αμηχανία και χωρίς αποτελεσματικό σχέδιο αντίδρασης - κάτι που δεν αποτελεί έκπληξη, δεδομένου ότι η Ρωσία είναι πολύ μεγάλη, πολύ ισχυρή, πολύ πυρηνική, πολύ κοντά στην Ευρώπη, και το πιο σημαντικό, πολύ σημαντική ενεργειακά για την ΕΕ για να αγνοηθεί. Αναπόφευκτα, η κρίση έφερε επίσης στην επιφάνεια προσδοκίες ασφαλείας που θεωρούνταν περιττές, μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, για τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ενώ η ΕΕ δεν θα αναμενόταν πραγματικά ποτέ να αντικαταστήσει το ΝΑΤΟ, ωστόσο υπάρχει μια συνεχής προσπάθεια στις Βρυξέλλες για να οικοδομηθεί μια κοινή εξωτερική πολιτική που θα επιτρέπει στην ΕΕ να έχει μεγαλύτερη βαρύτητα σε υποθέσεις παγκόσμια ασφάλειας. Ωστόσο, οι ενέργειες της ΕΕ στην κρίση στην Ουκρανία απέδειξαν ότι σε περιπτώσεις παραδοσιακών απειλών κατά της ασφάλειας, το οπλοστάσιο της ΕΕ αποτελείται από όπλα που είναι ουσιαστικά κατάλληλα μόνο για οικονομικό πόλεμο. Με άλλα λόγια ο στόχος είναι η αντιμετώπιση πολιτικών ή στρατιωτικών απειλών με τη χρήση οικονομικών μέσων. Αυτή η μορφή πολέμου όμως δεν είναι σε καμία περίπτωση ανακάλυψη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είχε ασκηθεί ακόμη πριν από τον Πελοποννησιακό Πόλεμο. Συνήθως τα οικονομικά μέτρα υποστηρίζονται από την απειλή στρατιωτικών επεμβάσεων, όπως συνέβηκε με τη Βόρεια Κορέα και το Ιράν. Όμως το τι κάνει την υπόθεση της ουκρανικής κρίσης ενδιαφέρουσα είναι ότι είναι η πρώτη φορά που τέτοια μέτρα προωθούνται χωρίς να στηρίζονται με στρατιωτικές απειλές. Ταυτόχρονα εγείρεται το ερώτημα εάν αυτό δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα μέτρο χωρίς δόντια και η ΕΕ είναι ένας δρώντας ασφαλείας χωρίς δόντια στον χειρισμό τέτοιου είδους απειλών.

Η λογική πίσω από αυτή τη μορφή του πολέμου στην περίπτωση της Ρωσίας στηρίζεται στον υπολογισμό πως εάν η ρωσική οικονομία πάθει κακό, θα κλονιστεί και η νομιμότητα του Πούτιν. Συγκεκριμένα, οι οικονομικές κυρώσεις στοχεύουν στο να ρίξουν σκιά στο ρωσικό οικονομικό μέλλον, να δημιουργήσουν πρόβλημα για τις ρωσικές εταιρείες - ιδίως εκείνες με δάνεια σε ξένο νόμισμα - και να κάνουν τον κρατικό δανεισμό πιο ακριβό. Ακόμη, παρόλο που η ρωσική οικονομική ανάπτυξη εξαρτάται κυρίως από τις εξαγωγές ενέργειας, αυτά τα μέτρα εξακολουθήσουν να αποδίδουν, δεδομένου η Ρωσία - σε αντίθεση με το Ιράν και τη Βόρεια Κορέα – αποτελεί μέρος του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού και εμπορικού συστήματος και ως εκ τούτου στηρίζεται επίσης στην σταθερότητας ενός εγχώριου τραπεζικού και χρηματοπιστωτικού συστήματος και γι αυτό χρειάζεται την εμπιστοσύνη των εγχώριων και διεθνών επενδυτών.

Εάν η προαναφερθείσα λογική ήταν βάσιμη, τότε η ΕΕ θα μπορούσε να χειριστεί την κρίση ως μια μεγάλη παίκτρια ασφαλείας δεδομένης της οικονομικής της δύναμης. Δυστυχώς όμως για την ΕΕ, οι κυρώσεις δεν φαίνεται να έχουν ακόμη την επιθυμητή επίδραση. Αυτό δεν αποτελεί έκπληξη, καθώς οι κυρώσεις αποτελούν περισσότερο μακροπρόθεσμο εργαλείο και μπορεί να λειτουργήσουν μόνο εάν ο οικονομικός πόνος που προκαλείται στην χώρα που τον δέχεται, δεν μπορεί να γίνει ανεκτός. Η Ρωσία, ωστόσο φαίνεται να έχει αρκετά υψηλή ανοχή. Τα σημαντικά ρωσικά αποθέματα σε ξένο νόμισμα, σε συνδυασμό με το στάτους - κβο της ενέργειας, με το 30% του φυσικού αερίου στην Ευρώπη να προέρχεται από τη Ρωσία, συμβάλλει στη δημιουργία υψηλού επιπέδου ανοχής και μειώνει τις πιθανότητες για βραχυπρόθεσμες και, ενδεχομένως, ακόμη και μακροπρόθεσμες επιπτώσεις. Ενδεικτικά η ρωσική αγορά ομολόγων σταθεροποιείται και οι επενδυτές φαίνονται έτοιμοι να αρχίσουν την επανεπένδυση στη Ρωσία, πράγμα που σημαίνει ότι τα μέτρα που είχαν ληφθεί μέχρι στιγμής είχαν ελάχιστη ή μηδενική επίδραση.

Επιστρέφοντας στο αρχικό μας ερώτημα εάν η ΕΕ μπορεί να καταστεί παγκόσμιος παράγοντας ασφάλειας, η ουκρανική κρίση αποδεικνύει ότι τα όπλα που διαθέτει η ΕΕ για να χειριστεί παραδοσιακές απειλές κατά της ασφάλειας δεν είναι αρκετά ισχυρά για να καταστήσουν την Ένωση σημαντικό διεθνή παράγοντα ασφάλειας. Φαίνεται να μην είναι σε θέση να αποτρέψει στρατιωτικές και πολιτικές παρεμβάσεις στη γειτονιά της και να είναι ανίκανη να προσφέρει επαρκείς εγγυήσεις ασφάλειας για τα μέλη της. Είναι αεροπλάνα του ΝΑΤΟ που περιπολούν κράτη της Βαλτικής, είναι τα στρατεύματα του ΝΑΤΟ που ενισχύουν την παρουσία τους στην Πολωνία και είναι στο ΝΑΤΟ που κράτη της Ανατολικής Ευρώπης αναζητήσουν την ασφάλεια τους. Η ρωσική επέμβαση και η μετέπειτα αντίδραση της ΕΕ καταδεικνύουν σαφώς ότι η ΕΕ δεν πληροί κανένα από τα τρία κριτήρια για να είναι ένας παγκόσμιος πρωταγωνιστής ασφάλειας: Όσον αφορά το σκοπό της ολοκλήρωσης, δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια για να αντιμετωπίσει τέτοιες κρίσεις. Επίσης είναι πολύ περιορισμένες οι δυνατότητες της και δεν φαίνεται να υπάρχει η αναγνώριση είτε από εξωτερικούς, είτε ακόμη πιο σημαντικό, από εσωτερικούς παράγοντες (δηλαδή τα κράτη μέλη της ΕΕ) ότι η ΕΕ μπορεί να εκπληρώσει το ρόλο ενός σημαντικού διεθνούς παράγοντα ασφάλειας. - ΠΗΓΗ

* Κωνσταντίνος Αδαμίδης, Επίκουρος Καθηγητής, Τμήμα Ευρωπαϊκών Σπουδών και Διεθνών Σχέσεων και Ερευνητής στο Γραφείο Έρευνας και Καινοτομίας του Πανεπιστημίου Λευκωσίας

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter