Write on Πέμπτη, 14 Νοεμβρίου 2013 Κατηγορία ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Ομιλία στην Έδρα Ελληνικών και Ευρωπαϊκών Σπουδών Κωνσταντίνου Καραμανλή της Σχολής Διεθνών Σχέσεων Fletcher του Πανεπιστημίου Tufts της Βοστώνης, πραγματοποίησε χθες βράδυ ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας Δημήτρης Αβραμόπουλος.

Τον κ. Αβραμόπουλο υποδέχθηκε ο Πρύτανης του Fletcher, Ναυάρχος James Stavridis, ο οποίος έχει διατελέσει Ανώτατος Στρατιωτικός Διοικητής του ΝΑΤΟ, ενώ προλόγισε ο Κώστας Αχ. Καραμανλής.

Την ομιλία με θέμα «Ο νέος γεωπολιτικός ρόλος της Ελλάδας», παρακολούθησαν μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος «Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής», φοιτητές και διδάσκοντες της Σχολής, πολιτικοί και διπλωματικοί παράγοντες, δημοσιογράφοι, καθώς και μέλη της ελληνικής ομογένειας.

Ακολουθούν σημεία της ομιλίας του Υπουργού Εθνικής Άμυνας:

Για το νέο γεωπολιτικό ρόλο της Ελλάδας

Η Ελλάδα είναι πόλος σταθερότητας, σε μία άκρως ασταθή περιοχή, σε μία άκρως ρευστή παγκόσμια πραγματικότητα. Ο νέος γεωπολιτικός ρόλος της Ελλάδας στηρίζεται σε έξι άξονες:

-την ανάκαμψη της οικονομίας μας και την επιστροφή της Ελλάδας στην ανάπτυξη
-το ρόλο που παίζει το εθνικό αμυντικό μας σύστημα στο πλαίσιο της Ατλαντικής Συμμαχίας και της Ευρωατλαντικής Συνεργασίας σε μία περιοχή ζωτικής σημασίας για τη διεθνή σταθερότητα και ασφάλεια,
-τη στρατηγική σημασία των ελληνικών λιμανιών ως εμπορικών πυλών που συνδέουν την Ευρώπη και την Ασία,
-τη θέση της Ελλάδας στον παγκόσμιο ενεργειακό χάρτη ως μοχλού και μελλοντικού παραγωγού ενεργειακών πόρων,
-τη συμβολή της Ελλάδας στην ένταξη της νοτιοανατολικής Ευρώπης στην Ευρωπαϊκή Ένωση και, κυρίως,
-τη γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας ως φρουρού των αξιών της Δύσης σε μία περιοχή που χαρακτηρίζεται από διαμάχες και συγκρούσεις.

Για το Κυπριακό και τις πρόσφατες δηλώσεις του Τούρκου Πρωθυπουργού

Η επίλυση του Κυπριακού, όχι μόνο δεν θα αποτελέσει τον καταλύτη για την πλήρη αποκατάσταση των ελληνοτουρκικών σχέσεων αλλά κυρίως δίνει τέλος σε μία εκκρεμότητα που προσβάλλει τη διεθνή νομιμότητα. Η προχθεσινή δήλωση του Τούρκου Πρωθυπουργού δεν θίγει τόσο την Κύπρο και την Ελλάδα, όσο τη διεθνή έννομη τάξη, διότι είναι σε αντίθεση με τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε μία κρίσιμη στιγμή των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Όπως έχω επανειλημμένα δηλώσει, και αυτό πλέον το έχουν αντιληφθεί οι πάντες, το Κυπριακό είναι το κλειδί για την ομαλοποίηση των ελληνοτουρκικών σχέσεων και βέβαια, για την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας.

Για την πολιτική σταθερότητα στην Ελλάδα

Πέραν από το γεγονός ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε στάδιο ανασυγκρότησης της οικονομίας της προκειμένου να επανέλθει στην οικονομική ανάπτυξη, διαθέτει ένα πολιτικό σύστημα το οποίο εγγυάται την πολιτική σταθερότητα. Γεγονός που επιβεβαιώνεται από το υψηλό αίσθημα ευθύνης, που χαρακτηρίζει τις σημαντικότερες πολιτικές δυνάμεις του τόπου, που είναι και η εγγύηση του σταθεροποιητικού ρόλου που διαδραματίζει η χώρα στην ευρύτερη περιοχή. Μία απόδειξη της υπευθυνότητας του πολιτικού μας συστήματος είναι και η ομόθυμη καταδίκη του πρόσκαιρου φαινομένου του ναζιστικού εξτρεμισμού.

Για τον σταθεροποιητικό ρόλο της Ελλάδας στην περιοχή

Ο δυτικός κόσμος χρειάζεται νέα στρατηγική για τη συνεχιζόμενη κρίση στη ανατολική Μεσόγειο και τη βόρεια Αφρική. Χρειαζόμαστε μία στρατηγική που θα πιέζει για δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις και ταυτόχρονα θα λαμβάνει υπόψη την πραγματικότητα στις συγκεκριμένες περιοχές. Η Ελλάδα μπορεί να γίνει η γέφυρα προς μία νέα ρεαλιστικότερη προσέγγιση της Δύσης στην περιοχή.
Πέρα από την κρίση, οι αξίες στις οποίες οικοδομήθηκε η σύγχρονη Ελλάδα ισχύουν ακόμη. Η οικονομική κρίση δεν επηρέασε την αξιοπιστία της Ελλάδας ως πυλώνα περιφερειακής και διεθνούς σταθερότητας.  Η χώρα μας είναι υπόδειγμα συνέπειας στην εξωτερική της πολιτική, υπόδειγμα φερεγγυότητας στις σχέσεις με τους συμμάχους της. Οι χώρες του κόσμου και οι χώρες της περιοχής αναγνωρίζουν και σέβονται αυτό το γεγονός.

Για τις σχέσεις Ελλάδας – ΗΠΑ

Πρόσφατα οι σχέσεις μεταξύ της Ελλάδας και των ΗΠΑ ενισχύθηκαν ακόμη περισσότερο από δύο νέες εξελίξεις: την κρίση στην ευρωζώνη και την Περιφερειακή Αστάθεια με επίκεντρο τον αραβικό μουσουλμανικό κόσμο. Η κρίση στην ευρωζώνη μας έφερε πιο κοντά γιατί και οι δύο χώρες μας συμφωνούν ότι η μονόπλευρη λιτότητα είναι επικίνδυνη για την παγκόσμια οικονομική σταθερότητα και πρόοδο. 
Οι χώρες μας συμφωνούν ότι η Ευρώπη και το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα χρειάζονται μία στρατηγική που θα οδηγήσει στη βιώσιμη ανάπτυξη. 
Όμως και η περιφερειακή αστάθεια έφερε τις χώρες μας πιο κοντά, υπό την έννοια ότι και οι δύο συμφωνούμε ότι αποτελεί πρωταρχική ανάγκη να δημιουργήσουμε ένα σταθερό διεθνές περιβάλλον που να διέπεται από το κράτος δικαίου. Το διεθνές δίκαιο και η διεθνής νομιμότητα πρέπει να είναι η στρατηγική μας πυξίδα.

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Τετάρτη, 13 Νοεμβρίου 2013 Κατηγορία ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Ο πρώην υπουργός Άμυνας, ο οποίος είχε εμπλακεί σε σενάρια κόμματος αποστράτων μαζί με τον Φραγκούλη Φράγκο, επανεμφανίστηκε με μία επιστολή φωτιά. Ο πρώην υπουργός ο οποίος ήταν και αεροπόρος, απευθύνεται στον Υπουργό Εξωτερικών ουσιαστικά αλλά και στον πρωθυπουργό ζητώντας να συστηθεί το Συμβούλιο Εθνικής Άμυνας για να αποφασίσει για όσα συμβαίνουν στον ζωτικό χώρο της Ελλάδας.

Ο Σπήλιος Σπηλιωτόπουλος μάλιστα, όπως αναφέρουν τα Παραπολιτικά, έχει έντονη αντιμνημονιακή χροιά στην επιστολή του γράφοντας μεταξύ άλλων για "υποθήκευση της Εθνικής Οικονομίας και της Εθνικής Περιουσίας στους δανειστές" και "διάσπαση της Κοινωνικής Συνοχής και Αλληλεγγύης, με τη φτωχοποίηση έως και εξαθλίωση μεγάλου μέρους των πολιτών"

Ποια είναι η πρόταση;

Αναλυτικά:

Στο επίκεντρο του δυναμικά εξελισσόμενου και ιδιαίτερα ανταγωνιστικού γεωπολιτικού περιβάλλοντος της Αν. Μεσογείου, Ελλάδα και Κύπρος καλούνται να διαχειριστούν εσωτερικές και περιφερειακές κρίσεις και ταυτόχρονα να ισχυροποιήσουν τη θέση τους στο διαμορφούμενο ενεργειακό σκηνικό, εν μέσω κολοσσιαίων οικονομικοπολιτικών συμφερόντων, σκληρών ανταγωνισμών, προκλήσεων ασφαλείας, αλλά και ευκαιριών συνεργασίας, όπως η στρατηγική συνεργασία Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ. Η ενεργειακή διάσταση των διεθνών σχέσεων εδώ καθίσταται ιδιαίτερα κρίσιμη, αν αναλογιστεί κανείς ότι τεράστια κοιτάσματα υδρογονανθράκων ευρίσκονται στη περιοχή με τη μεγαλύτερη αστάθεια.

Η Ελλάδα πάντοτε συμμετείχε ως χώρα-κλειδί στο περιφερειακό σύστημα ασφαλείας και, γνωρίζοντας τα προβλήματα και τις ιδιαιτερότητες της περιοχής, κατόρθωνε διαχρονικά να λειτουργεί σταθεροποιητικά. Σήμερα όμως, συμμετέχει ενεργά ως κύριος παίκτης-ιδιοκτήτης ικανών, όπως εκτιμάται, ενεργειακών κοιτασμάτων, εκτιθέμενη, έτσι, η ίδια, στο σκληρό ανταγωνισμό συμφερόντων ισχυρών ενεργειακών ομίλων και των κυβερνήσεων, πίσω ή μπροστά από αυτούς. Βιώνουμε την έναρξη μιας ιστορικής περιόδου με νέες παραμέτρους, όπου ο Στρατηγικός Σχεδιασμός και οι πολιτικές αποφάσεις του σήμερα θα καθορίσουν τη (θετική ή αρνητική) πορεία της Χώρας στον εικοστό πρώτο αιώνα. Η ευθύνη αυτή που βαρύνει τη σημερινή Ελλάδα, επομένως, είναι ιστορικής σημασίας.

Η κατανόηση του διεθνούς περιβάλλοντος και η ρεαλιστική αντιμετώπιση του, έχουν κομβική σημασία

Η κατανόηση του διεθνούς περιβάλλοντος και η ρεαλιστική αντιμετώπιση του, έχουν εδώ κομβική σημασία. Η χωρίς φοβικά σύνδρομα διεκδίκηση των συμφερόντων μας, βασισμένη πρώτα στις ίδιες δυνάμεις του ισχυρού Εθνικού μας Κεφαλαίου (national assets), ή/και κατά περίπτωση, η σύνδεση τους με το συλλογικό συμφέρον ενός Ενωμένου Πόλου Ισχύος (όπως η ΕΕ) ή μιας Συμμαχίας (όπως το ΝΑΤΟ), μπορεί να επιφέρει και πρόσθετο κέρδος (π.χ. φύλαξη συνόρων-δρομολόγηση αγωγών).

Η απαιτούμενη προβολή ισχύος και η επιτυχία μιας Στρατηγικής Εθνικής Ασφαλείας και ενός Εθνικού Συστήματος Χειρισμού Κρίσεων, συναρτάται με την υψηλή ποιότητα και την αποτελεσματικότητα των βασικών παραγόντων εθνικής ισχύος.

Όμως,

Οι ποικίλες δυσμενείς επιπτώσεις των περικοπών στις Ένοπλες Δυνάμεις, στα Σώματα Ασφαλείας και στο Διπλωματικό Σώμα,

Η υποθήκευση της Εθνικής Οικονομίας και της Εθνικής Περιουσίας στους δανειστές,

Η διάσπαση της Κοινωνικής Συνοχής και Αλληλεγγύης, με τη φτωχοποίηση έως και εξαθλίωση μεγάλου μέρους των πολιτών,

Η απουσία ενός συμπαγούς εσωτερικού μετώπου στους μείζονες εθνικούς στόχους,

Η αναξιοποίητη ισχύς της Ομογένειας στο σύνολό της,

Σε συνδυασμό με τα χρονίζοντα ανοικτά Εθνικά θέματα, όπως:

Το Κυπριακό,

Οι βλέψεις και οι μονομερείς διεκδικήσεις της Τουρκίας σε Θράκη και Αιγαίο,

Η προστασία των δικαιωμάτων της ομογένειας στην Αλβανία και ο Αλβανικός μεγαλοϊδεατισμός,

Η (μονομερής) ανακήρυξη της ΑΟΖ,

Η ονοματοδοσία της FYROM,

Η αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης,

Η καταπολέμηση της διαφθοράς,

προμηνύουν κρίσιμες εξελίξεις, εγείρουν θέματα ιστορικής ευθύνης και προκαλούν σημαντικές δυσλειτουργίες στο υπάρχον θεσμικό πλαίσιο σχεδίασης Υψηλής Στρατηγικής και Χειρισμού Κρίσεων. Ενόψει δε της μεγάλης κινητικότητας στο ιδιαίτερα ασταθές γεωπολιτικό μας περιβάλλον, αλλά και των υψηλών απαιτήσεων των νέων οικονομικο-πολιτικών μας στόχων, επιβάλλεται, το θεσμικό αυτό πλαίσιο να ενισχυθεί άμεσα με ένα νέο, δομικό, σύγχρονο και μόνιμο συντονιστικό επιτελικό όργανο, για την έγκαιρη και συστηματική σχεδίαση, προετοιμασία, υλοποίηση και αξιολόγηση της Στρατηγικής Εθνικής Ασφαλείας.

Το προτεινόμενο όργανο - που λειτουργεί επιτυχώς σε πλειάδα δυτικών και όχι μόνον Κυβερνήσεων - είναι το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας (ΣΕΑ), υποστηρικτικού χαρακτήρα προς τον Πρωθυπουργό, το Υπουργικό Συμβούλιο, αλλά και προς το ΚΥΣΕΑ, το οποίο μέχρι σήμερα χαρακτηρίζεται από έλλειψη υποστηρικτικών μηχανισμών με θεσμική υπόσταση, αδυνατώντας να επεξεργαστεί εκ των προτέρων τα δεδομένα, κατά το χρόνο, δηλαδή, που προηγείται μιας κρίσης. Βρίσκεται συνεπώς προ τετελεσμένων, τα οποία και καλείται να αντιμετωπίσει με ad hoc διευθετήσεις, στερούμενο έτσι υψηλού βαθμού προετοιμασίας, συνέχειας και ενεργού θεσμικής μνήμης. Η κρίση των Ιμίων με όλες τις δυσμενείς επιπτώσεις της, θα είχε μετά βεβαιότητας εξελιχτεί διαφορετικά, εάν τότε λειτουργούσε το ΣΕΑ.

Με βάση τα διεθνή δεδομένα (ΗΠΑ, Ρωσία, Τουρκία, Κίνα, Γαλλία, Ισραήλ, Ηνωμένο Βασίλειο κ.α.), σε κράτη που έχουν εμπεδώσει στη στρατηγική τους αντίληψη την «θεσμικότητα» της εθνικής ασφαλείας, ο ρόλος του ΣΕΑ αποδείχθηκε ιδιαίτερα χρήσιμος στην προετοιμασία και στην οργάνωση των εσωτερικών δομών άμυνας και ασφάλειας, για τη προστασία των εθνικών συμφερόντων και την υποστήριξη των διεκδικήσεων τους, την κινητοποίηση της Ομογένειάς τους και την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των πολιτών τους διεθνώς.

Αντίθετα, η αντίληψη της εθνικής ασφάλειας και της εθνικής πολιτικής με όρους μικροπολιτικής και παρορμητισμού, αναδεικνύει την παθογένεια της πολιτικής μας ζωής, της οποίας η πολύτιμη δυναμική σπαταλάται ασκόπως στις αδιέξοδες ατραπούς της συνθηματολογίας, της συνομωσιολογίας, των «εμπιστευτικών» σεναρίων διαφόρων «κέντρων» και «κύκλων», ανάγοντας συχνά τα ασήμαντα σε σημαντικά. Με τέτοιες προϋποθέσεις και η ικανότερη Ηγεσία αδυνατεί να ανταποκριθεί, αν δεν έχει στη διάθεσή της υψηλής (πολιτικής) τεχνολογίας εργαλεία, προς αντιμετώπιση κρίσεων, όπως αυτές που συνδέονται με την τρομοκρατία, με πολιτικά φορτισμένα εγκλήματα, με επιθέσεις στον Κυβερνοχώρο, με «θερμό» επεισόδιο στην περιοχή, με παρακολουθήσεις και υποκλοπές, με παράνομη είσοδο υπόπτων στη χώρα, αλλά και κρίσεις που συνδέονται με την πολιτική προστασία, με τις φυσικές και τις ανθρωπογενείς καταστροφές.

Σχετικός ιδρυτικός νόμος θα ορίσει τη δομή, οργάνωση, στελέχωση και λειτουργία του ΣΕΑ, θέτοντας ταυτόχρονα τα όρια των αρμοδιοτήτων, ενεργειών και παρεμβάσεών του για την προστασία των ατομικών δικαιωμάτων των πολιτών. Ο διοριζόμενος από τον Πρωθυπουργό Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας, επικεφαλής του ΣΕΑ, και ο Γενικός Γραμματέας, θα έχουν θητεία πέραν του τετραετούς εκλογικού ορίζοντα, ενώ η όλη σύνθεση απηχεί τον μόνιμο εθνικό - και όχι κομματικό - χαρακτήρα του ΣΕΑ.

Η συντονισμενη Εθνικη στοχευση, είναι το τελευταίο ανάχωμα απεναντι στη καταστροφική νοοτροπία της ιδιοτέλειας και της απληστίας των πρόθυμων θεραπαινίδων των ολιγων του οικονομικοπολιτικού μας συστήματος, που μας έφερε μέχρις εδώ, δρωντας επι δεκαετιες αδιστακτα, παρακάμπτοντας ατιμωρητί τους αδύναμους θεσμικούς φραγμούς και τις χαλαρές άμυνες που το ίδιο έχει επιβάλλει για την απρόσκοπτη δράση του (π.χ. νόμος περί ευθύνης Υπουργών), Οι κατά καιρούς αντιστάσεις έντιμων πολιτών και πολιτικών, χάθηκαν η χάνονται στους υπονόμους της κατευθυνόμενης αργυρώνητης «ενημέρωσης» και στην έντεχνα επιβληθείσα ισοπεδωτική αντίληψη ότι «όλοι είναι ίδιοι». Στην τραγωδία αυτή δεν υπάρχει κάθαρση, ούτε και από μηχανής Θεός. Υπαρχουν μονον βαριες και απαραγραπτες ιστορικες ευθυνες.

Είναι πλεον καιρος να παυσουν από τους αφόρητα πιεζόμενους συμπολίτες μας να ζητουνται άλλες καθημερινες θυσιες, αφου καμμία δεν πρόκειται να έχει την αποτελεσματικότητα που θα είχε η θυσία της ιδιοτέλειας του οικονομικοπολιτικού μας συστήματος στο θυσιαστήριο της Εθνικής Σκοπιμότητας.

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Τρίτη, 12 Νοεμβρίου 2013 Κατηγορία ΕΙΔΗΣΕΙΣ
Του Γιώργου Λαμπράκη

Πραγματοποιήθηκε χθες η τελετή απονομής των βραβείων του αρχιτεκτονικού - καλλιτεχνικού διαγωνισμού για τη διαμόρφωση του μνημειακού χώρου στη Ναυτική Βάση «Ευάγγελος Φλωράκης» στο Μαρί.

Σην εκδήλωση, η οποία φιλοξενήθηκε στο Συνεδριακό Κέντρο Λευκωσίας (αίθουσα «ΚΕΡΥΝΕΙΑ»), απηύθυνε χαιρετισμό ο Υπουργός Άμυνας κ. Φώτης Φωτίου, ενώ ακολούθως απένειμε τα βραβεία στους πρωτεύσαντες.

Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του, ο υπουργός ανέφερε μεταξύ άλλων:
Αυτή η πρωτοβουλία, επαναφέρει στη σκέψη μας εικόνες από τις τραγικές μέρες του ζοφερού καλοκαιριού του 2011. Με τη δύναμη της μνήμης, γυρνάμε πίσω τον χρόνο και γονυπετείς, υποκλινόμαστε μπροστά στις ηρωικές μορφές, οι οποίες εκείνο το ξημέρωμα έδιναν άνιση μάχη με τις πύρινες γλώσσες. Οι δεκατρείς λεβέντες δεν έστρεψαν το βλέμμα προς τη δύση αλλά θέλησαν να αντικρίσουν κατάματα το φως του χρέους. Το φως της ανατολής που έσμιξε με τη λάμψη της μεγάλης έκρηξης των ανεύθυνων συμπεριφορών μας. Τα καθαγιασμένα τους σώματα, ευθυτενή σαν τα κυπαρίσσια και τους σταυρούς στον ορίζοντα πάνω από τον κρατήρα, παρελαύνουν σήμερα και κάθε μέρα μπροστά μας. Οι μορφές τους, στέκουν περίβλεπτες και η εκθαμβωτική τους λάμψη περιαυγάζει σε όλη την οικουμένη.
Η ναυτική βάση, ο χώρος στον οποίο εκτυλίχθηκαν οι φρικιαστικές σκηνές της 11ης Ιουλίου, δεν μπορεί να αντέξει το μεγαλείο των πράξεών τους. Κανένα μνημείο και κανένας εγκωμιαστικός λόγος, δεν δύναται να περιγράψει επαρκώς το καθάριο φως που αναδύεται, απαύγασμα της άριστης ψυχής. Γιατί, οι άνθρωποι που φιλοξένησαν μέσα τους τα ιδανικά και τις αξίες αιώνων δεν μπορούν να περιοριστούν σε ασφυκτικά περιγράμματα. Δεν μπορούν να στριμωχτούν στα στενά όρια ενός κομματιού γης ή μιας γρανιτένιας στήλης. Η ανυπέρβλητη ανδρεία που επέδειξαν γίνεται διδαχή και ιερό παράδειγμα για τις παρούσες και τις επερχόμενες γενιές.

Ο κ. Φωτίου, τέλεσε τα εγκαίνια της έκθεσης, στην αίθουσα «ΧΑΛΚΟΣ» του Συνεδριακού, όπου θα εκτίθενται όλα τα έργα που υποβλήθηκαν στον διαγωνισμό.

Ο κ. Φωτίου, στη συνέχεια, τέλεσε τα εγκαίνια της έκθεσης, στην αίθουσα «ΧΑΛΚΟΣ» του Συνεδριακού, όπου θα εκτίθενται όλα τα έργα που υποβλήθηκαν στον διαγωνισμό.

Η έκθεση θα παραμείνει ανοικτή για το κοινό μέχρι και αύριο Τετάρτη 14 Νοεμβρίου, από τις 9.00 π.μ. μέχρι τις 4.00 π.μ.

Write on Τρίτη, 12 Νοεμβρίου 2013 Κατηγορία ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Στις ΗΠΑ βρίσκεται ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας Δημήτρης Αβραμόπουλος, προσκεκλημένος του Ιδρύματος «Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής».

Την Τετάρτη 13 Νοεμβρίου, ο κ. Αβραμόπουλος θα πραγματοποιήσει ομιλία στην Έδρα Ελληνικών και Ευρωπαϊκών Σπουδών Κωνσταντίνου Καραμανλή της Σχολής Διεθνών Σχέσεων Fletcher του Πανεπιστημίου Tufts της Βοστώνης, με θέμα «Ο νέος γεωπολιτικός ρόλος της Ελλάδας».

Εξάλλου, προσκεκλημένος σε πρόγευμα από το European Club του Harvard Kennedy School την Πέμπτη 14 Νοεμβρίου, ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας θα μιλήσει στους μεταπτυχιακούς φοιτητές του Πανεπιστημίου, με θέμα τις γεωπολιτικές εξελίξεις στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και την πορεία της Ευρώπης προς την έξοδο από την οικονομική κρίση.

Κατά τη διάρκεια της παραμονής του, ο κ. Αβραμόπουλος θα έχει συναντήσεις με εκπροσώπους της ελληνικής ομογένειας και με αντιπροσωπεία του American Jewish Committee (AJC).

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Τετάρτη, 06 Νοεμβρίου 2013 Κατηγορία ΕΠΙ ΣΚΟΠΟΝ
Γράφει ο Γιάννης Νικήτας

Η οικονομική ύφεση που όλοι βιώνουμε έχει επηρεάσει αναπόφευκτα και την άμυνα την χώρας σε σημείο μη αποδεκτό. Δυστυχώς, το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας ήταν το 1ο Υπουργείο το οποίο υπέστη δραματικές περικοπές αφενός στα λειτουργικά έξοδα των Ενόπλων Δυνάμεων και αφετέρου στα εξοπλιστικά προγράμματα. Από το 2005 το ΥΕΘΑ δεν έχει προμηθευτεί στην κυριολεξία ούτε βίδα με εξαίρεση την προμήθεια των 223 Μ-109 A3GEA2 από τα Γερμανικά αποθέματα έναντι συμβολικού κόστους περίπου 20 εκατομμυρίων ευρώ.

Η πολιτική ηγεσία και η εκάστοτε κυβέρνηση αντιμετωπίζει το ΥΕΘΑ και κατ' επέκταση την εθνική άμυνα της χώρας δίχως την προαπαιτούμενη προσοχή ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που το Υπουργείο αντιμετωπίζεται ως «η τελευταία τρύπα του ζουρνά». Δυστυχώς, το «δόγμα» του «σιγά να μην γίνει πόλεμος» κυριαρχεί τόσο στις τάξεις τόσο της κυβέρνησης όσο και της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και το χειρότερο σενάριο όλων φαντάζει στην άνοδο του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην εξουσία το οποίο τρέφει ξεκάθαρη αντιπάθεια για τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας, οι οποίες είναι βασικός πυλώνας ευημερίας και προάσπισης των εθνικών συμφερόντων. Κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση λησμονούν διαρκώς πως Εξωτερική Πολιτική δίχως ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις είναι αδύνατη. Να μην ξεχνάμε πως οι Ένοπλες Δυνάμεις είναι συντελεστής ισχύος στο διεθνές σύστημα. Με άλλα λόγια από την μια οι σύμμαχοι μας πρέπει να υπολογίζουν και από την άλλη οι εχθροί μας να μας σέβονται αν όχι να μας φοβούνται. Διαφορετικά, το ρητό «δώσε θάρρος στον χωριάτη να σ' ανέβει στο κρεβάτι» βρίσκει απόλυτη εφαρμογή.

Σε κάθε περίπτωση δεν τρέφουμε αυταπάτες αναφορικά με την δήθεν ελληνοτουρκική φιλία. Πως είναι δυνατόν να υπάρχει φιλία όταν παρανόμως κατέχεται ελληνικό έδαφος στην Κύπρο; Πως είναι δυνατόν να υπάρχει φιλία όταν ο Τούρκος ΥΠΕΞ δεν αναγνωρίζει την ελληνική κυριαρχία επί των νησιών του Αιγαίου; Πως είναι δυνατόν να υπάρχει φιλία όταν η Τουρκία απειλεί την Ελλάδα με πόλεμο εάν ασκήσει το νόμιμο βάσει του διεθνές δικαίου δικαίωμα επέκτασης των χωρικών υδάτων και του εναέριου χώρου στα 12 ναυτικά μίλια; Πως είναι δυνατόν να υπάρχει φιλία όταν δεν αναγνωρίζεται η Κυπριακή ΑΟΖ; Πως είναι δυνατόν να υπάρχει φιλία όταν η Τουρκία δρομολογεί ένα γιγαντιαίο εξοπλιστικό πρόγραμμα δεκάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων με σκοπό να αναδειχθεί σε περιφερειακή δύναμη;

Το πάθημα των Ιμίων το 1996 δυστυχώς δεν έγινε μάθημα. Το βράδυ εκείνο αποδείχθηκε τραγικά η ανεπάρκεια της πολιτικής ηγεσίας σε θέματα χειρισμού κρίσεων. Εκ τότε ακολουθήθηκε η ενδεδειγμένη πολιτική ενίσχυσης των Ενόπλων Δυνάμεων πλην όμως έγινε κατόπιν εορτής αφού η Τουρκία εγκαινίασε το βράδυ της 31ης Ιανουαρίου του 1996 την περίφημη θεωρία των γκρίζων ζωνών. Από το 2005 και έπειτα ο λήθαργος επανήλθε στις τάξεις της πολιτικής ηγεσίας μέχρις ότου δεχθούμε ένα ακόμα «χαστούκι» από την Τουρκία και αφυπνιστούμε με την διαφορά όμως ότι οι «γείτονες» ίσως αυτή την φορά δεν διαπράξουν το λάθος να μας αφυπνίσουν και αρκεστούν στην πολιτική των μηδενικών προβλημάτων του Αχμέτ Νταβούτογλου και ακολούθως έπειτα από λίγα χρόνια με την Ελλάδα βυθισμένη ακόμα στην ύφεση αποκτήσουν εκτός από ποσοτική υπεροχή αποκτήσουν και την ποιοτική με σκοπό την δορυφοροποίηση της πατρίδας μας. Oι Ελληνικές αμυντικές δαπάνες (έξοδα μισθοδοσίας+λειτουργικές δαπάνες+αποπληρωμή εξοπλιστικών) μειώθηκαν από €6,5 δισ. το 2009 σε €3,2 δισ. σήμερα, μείωση της τάξης του 57% με τάσεις συνεχούς μείωσης.

Δεδομένων των εξαιρετικά ασφυκτικών οικονομικών πιέσεων μεγαλόπνοα σχέδια εξοπλιστικών προγραμμάτων είναι βέβαιο πως αδυνατούν να τρέξουν υπό τις υφιστάμενες οικονομικές συνθήκες. Ενδεχομένως, να δούμε κάποιο εξοπλιστικό πρόγραμμα μετά το 2015 με τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις.

Δεδομένων των εξαιρετικά ασφυκτικών οικονομικών πιέσεων μεγαλόπνοα σχέδια εξοπλιστικών προγραμμάτων είναι βέβαιο πως αδυνατούν να τρέξουν υπό τις υφιστάμενες οικονομικές συνθήκες.

Στις παρακάτω γραμμές επιχειρούμε μια πρώτη καταγραφή των βασικών προτεραιοτήτων της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Άμυνας με σκοπό την βελτίωση της στρατιωτικής ισχύος της χώρας μας.

1) Εφοδιαστική Υποστήριξη Οπλικών Συστημάτων. Με άλλα λόγια οι διαθεσιμότητες των εν ενεργεία συστημάτων θα πρέπει πάση θυσία να διατηρηθούν σε υψηλά επίπεδα και αυτό εξασφαλίζεται μέσω της προμήθεια επαρκών ποσοτήτων ανταλλακτικών, καυσίμων και πυρομαχικών. Είναι απαράδεκτο λόγου χάρη να μην έχουν ακόμα παρθεί οι μπαταρίες για τα υποβρύχια τύπου 209. Επιπροσθέτως, είναι επιβεβλημένη η ανάγκη να λάβει χώρα διαγωνισμός με σκοπό την προμήθεια σύγχρονων τορπιλών για τα υποβρύχια 214. Επιπλέον, είναι ανάγκη να αγοραστούν ή να βρεθούν από αποθέματα τρίτων χωρών μερικές ακόμα χιλιάδες βλήματα για τα άρματα Leopard 2A4/ A6 καθώς οριακά επαρκούν τα υπάρχοντα. Γενικά σε όλα τα οπλικά συστήματα των τριών κλάδων θα πρέπει να εξασφαλιστούν οι απαραίτητες ποσότητες αναλώσιμων δίχως να επηρεάζονται οι επιχειρησιακές τους δυνατότητες.

2) Παραλαβή εκκρεμούντων Οπλικών Συστημάτων. Με αιχμή του δόρατος τα υποβρύχια 214 και τις πυραυλακάτους Super Vita το ελληνικό δημόσιο αφενός πρέπει να προβεί στις απαραίτητες νομικό πολιτικές διαδικασίες ώστε να λυθούν τα τυχόν προβλήματα και αφετέρου να συνεχίσει την απρόσκοπτη συνέχιση των πληρωμών προς τους κατασκευαστές- προμηθευτές ώστε τα προαναφερθέντα συστήματα να παρθούν το συντομότερο δυνατόν. Ήδη τα υποβρύχια έχουν υποστεί σημαντικές ζημιές εξαιτίας της μη παραλαβής τους που κοστολογούνται στα 30 περίπου εκατομμύρια. Επίσης, εκκρεμεί η απόκτηση του συστήματος αυτοπροστασίας των F-16 Block 52+ καθώς και του συστήματος επικοινωνιών (Σύστημα Επικοινωνιών Ζώνης Μάχης) ΕΡΜΗΣ ΙΙ. Είναι αδιανόητο οπλικά συστήματα όπως τα υποβρύχια 214 να είναι ετοιμοπαράδοτα και να καθυστερεί η παραλαβή τους από το Πολεμικό Ναυτικό.

3) Αναδιάρθρωση της Αμυντικής Βιομηχανίας. Αδιαμφισβήτητα, η τελευταία αποτελεί την μεγάλη πληγή του Υπουργείου Άμυνας αφού καμία έως τώρα κυβέρνηση δεν αποφάσισε να ασχοληθεί σοβαρά με το κεφάλαιο Αμυντική Βιομηχανία. Το καλύτερο παράδειγμα για την αναδιοργάνωση της Αμυντικής Βιομηχανίας είναι αυτό της Τουρκίας, ήτοι προώθηση της εγχώριας έρευνας και ανάπτυξης οπλικών συστημάτων, κατασκευή πρωτότυπων και ακολούθως αξιολόγηση και εν συνεχεία εξωστρέφεια. Με άλλα λόγια, επιθετική πολιτική στις διεθνείς αγορές με σκοπό την προσέκλυση αγορών. Συστατικό στοιχείο για την επιτυχία της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας είναι η επιλογή των εγχώριων οπλικών συστημάτων από τις Ένοπλες Δυνάμεις. Είναι αναγκαίες επίσης, οι συνεργασίες των αμυντικών βιομηχανιών με εταιρείες κολοσσούς τους εξωτερικού με σκοπό την απόκτηση τεχνογνωσίας.

4) Λογιστικός Έλεγχος των Εξοπλιστικών προγραμμάτων. Κακά τα ψέματα, στο Υπουργείο Άμυνας έγιναν ουκ ολίγες σπατάλες ενώ πολλών οι τσέπες φούσκωσαν πολιτικών και μη. Απαιτείται, η συγκρότηση ανεξάρτητης επιτροπής που θα ελέγξει εξονυχιστικά τις αγορές των Ενόπλων Δυνάμεων από το 1974 μέχρι σήμερα με έμφαση στις αγορές κύριων οπλικών συστημάτων. Πρέπει να τεθούν σαφή χρονοδιαγράμματα και η επιτροπή που θα απαρτίζεται από στρατιωτικούς και μη να φροντίσει το συντομότερων δυνατόν οι ένοχοι να λογοδοτήσουν ενώπιον της δικαιοσύνης. Επιτέλους, είναι ανάγκη να μπει ένα φρένο στην ασυδοσία.

5) Αποκατάσταση των Μισθολογικών αδικιών εις βάρος του προσωπικού των Ε.Δ. Οι στρατιωτικοί αδιαμφισβήτητα το υγιές κομμάτι του δημόσιου τομέα έχουν υποστεί περικοπές άνω του 50% από τις αρχές του 2009. Για παράδειγμα, ένας στρατιωτικός με το βαθμό του συνταγματάρχη έχει χάσει 560 € τον μήνα (350 από τον μισθό και 210 από το χρονοεπίδομα), φτάνοντας δηλαδή τα 1.295 ευρώ. Οι απανωτές μειώσεις είναι φυσικό να έχουν επηρεάσει και την αποδοτικότητα τους αφού όταν κάποιος δεν μπορεί να συντηρήσει την οικογένεια του διότι τον πνίγουν τα έξοδα τότε δεν μπορεί να αφοσιωθεί εις την υπηρεσία του. Ο ναύαρχος Κουντουριώτης είχε σημειώσει και εν τέλει δικαιώθηκε απόλυτα πως «Καράβια άνευ ικανού εμψύχου υλικού, είναι μόλυβδος βαρύς βυθιζόμενος εντός ύδατος» θέλοντας να τονίσει την σημασία για την φροντίδα του προσωπικού». Η ηγεσία του Υπουργείου θα πρέπει να προβεί έστω και σε πολύ μικρές αυξήσεις στα όρια του δυνατού ώστε τουλάχιστον να υπάρξει μια ηθική επιβράβευση στις προσπάθειες των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων που καταβάλουν εδώ και 3 χρόνια.

Η ηγεσία του Υπουργείου θα πρέπει να προβεί έστω και σε πολύ μικρές αυξήσεις στα όρια του δυνατού ώστε τουλάχιστον να υπάρξει μια ηθική επιβράβευση στις προσπάθειες των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων που καταβάλουν εδώ και 3 χρόνια.

6) Αξιοποίηση της Εφεδρείας. Η εφεδρεία του Ελληνικού Στρατού αποτελεί σε κάθε περίπτωση την κύρια πηγή στρατολόγησης προσωπικού. Εδώ και 20 χρόνια έχει συστηματικά απαξιωθεί. Το κύριο έργο της εκπαίδευσης των Ελλήνων πολιτών έχουν αναλάβει με τα πενιχρά τους μέσα τα διάφορα σωματεία εφέδρων ανά την επικράτεια. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες όμως αυτό δεν επαρκεί καθότι μια λέσχη εφέδρων δεν μπορεί να εκπαιδεύσει εφέδρους αρματιστές ή πυροβολιτές παρά μόνον στα απολύτως βασικά αντικείμενα του μαχητή. Οφείλουμε να εφαρμόσουμε το παράδειγμα του Ισραήλ όπου ανά τακτά χρονικά διαστήματα καλεί τους εφέδρους στις μονάδες που ο καθένας εξ αυτών υπάγεται σε περίοδο επιχειρήσεων. Από την άλλη μεριά η πολιτεία πρέπει να βοηθήσει τα σωματεία και όχι να τα βλέπει στέκια γραφικών συμπολιτών μας... Κύριο βάρος στην εκπαίδευση των εφέδρων πρέπει να δοθεί τόσο στους έφεδρους αξιωματικούς όσο και στους εφέδρους των ειδικών δυνάμεων.

7) Απόκτηση Μεταχειρισμένων- Εκσυγχρονισμός Οπλικών Συστημάτων. Πρόκειται για μείζον ζήτημα αύξησης της στρατιωτικής ισχύος. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της παραλαβής των αμερικανικών χερσαίων συστημάτων των οποίων η απόκτηση εκκρεμεί εδώ και περίπου έναν χρόνο. Το υπουργείο κωλυσιεργεί απίστευτα την στιγμή που μας δίνεται η δυνατότητα να αποκτήσουμε οπλικά συστήματα καλύπτοντας ανάγκες και κενά που σε άλλη περίπτωση θα χρειάζονταν εκατοντάδες εκατομμύρια προκειμένου να μπορέσουμε να τα προμηθευτούμε. Ειδικότερα, τα παθήματα του παρελθόντος φαίνεται πως δεν έχουν γίνει μαθήματα αφού όταν οι Ευρωπαϊκές χώρες έβγαζαν στο σφυρί σύγχρονα οπλικά συστήματα το Υπουργείο κρατούσε στην κυριολεξία ομπρέλα.
Προς αποφυγή παρεξηγήσεων και παρερμηνειών δεν υποστηρίζουμε την άποψη πως οτιδήποτε κυκλοφορεί πρέπει να το σκουπίζουμε πλην όμως οι όποιες ευκαιρίες δεν πρέπει να χάνονται. Λόγου χάρη, η απόκτηση των 223 Μ-109 το 2008 απογείωσε τις επιχειρησιακές δυνατότητες του Πυροβολικού με μόλις 20 εκατομμύρια την στιγμή που θα χρειαζόμασταν υπό άλλες προϋποθέσεις μερικές εκατοντάδες. Κρίσιμο ζήτημα στην όλη εξίσωση είναι και ο εκσυγχρονισμός καίριων οπλικών συστημάτων καθώς ορισμένα εξ αυτών είτε σταματούν να υποστηρίζονται εφοδιαστικά από την εταιρεία παραγωγής είτε το κόστος εκσυγχρονισμού τους έπειτα από λίγα χρόνια γίνεται ασύμφορο όπως χαρακτηριστικά συνέβη με τα Mirage 2000 που παρά τις πολιτικές εξαγγελίες περί αναβάθμισης τελικά δεν αναβαθμίστηκαν και πλέον το κόστος είναι δυσβάσταχτο. Συμπερασματικά, η απόκτηση μεταχειρισμένων οπλικών συστημάτων και ο εκσυγχρονισμός των υπαρχόντων είναι μονόδρομος δεδομένων των οικονομικών δυσχερειών του Υπουργείου.

8) Επαναφορά του Δόγματος Ενιαίου Αμυντικού Χώρου. Δεν νοείται τυχόν ανακήρυξη Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης δίχως να έχει προηγηθεί η δέουσα στρατιωτική προπαρασκευή σε περίπτωση τουρκικής αντίδρασης. Το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου στέλνει σαφή πολιτικά μηνύματα στην Άγκυρα και φανερώνει πως ακόμα και σε περίοδο κρίσης Ελλάδα και Κύπρος είναι ικανές να προασπίσουν τα εθνικά τους συμφέροντα. Στην Μεγαλόνησο πρέπει να μετασταθμεύσουν ελληνικές αεροναυτικές δυνάμεις με ένα σμήνος αεροσκαφών της Π.Α να έχει μόνιμη παρουσία και δευτερευόντως μονάδες του Π.Ν στην περιοχή και ειδικότερα υποβρύχια εφαρμόζοντας την στρατηγική της θαλάσσιας άρνησης. Το κύριο όμως και βασικό στήριγμά μας για επιβίωση του Ελληνισμού της Κύπρου είναι η Ελλάδα, με την οποία οι σχέσεις επεκτείνονται πέραν της απλής στρατιωτικής συνεργασίας. Λόγω του μεγέθους της η Κυπριακή Δημοκρατία δεν μπορεί να προβάλει αξιόπιστη αποτρεπτική ικανότητα προς την πολεμική μηχανή της Τουρκίας.

9) Εκπαίδευση, το άλφα και το ωμέγα της στρατιωτικής ισχύς. Ένα ρητό αναφέρει περισσότερος ιδρώτας στην εκπαίδευση λιγότερο αίμα στον πόλεμο. Δυστυχώς, οι εκπαιδευτικές δραστηριότητες των Ένοπλων Δυνάμεων έχουν ελαττωθεί σε μεγάλο βαθμό και πλέον γενικευμένες ασκήσεις δεν πραγματοποιούνται. Επιπροσθέτως, οι Ένοπλες Δυνάμεις είναι ανάγκη να συνεχίσουν να συμμετέχουν απρόσκοπτα στις ασκήσεις του ΝΑΤΟ καθώς διαπιστώνεται το επίπεδο ετοιμότητας ενώ στέλνονται ξεκάθαρα μηνύματα σε φίλους και εχθρούς για την ισχύ των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. Μεγάλη έμφαση θα πρέπει να δοθεί στην εκπαίδευση των δυνάμεων ταχείας αντίδρασης καθώς και της Π.Α και του Π.Ν. αφού αυτές αποτελούν την αιχμή του δόρατος σε περίπτωση που η «φίλη» γείτονα χώρα κάνει πράξη τις απειλές της...

10) Αύξηση της θητείας- Βελτίωση της θητείας. Καθώς όπως φαίνεται δεν θα υπάρξουν προσλήψεις επαγγελματιών οπλιτών τότε μια αύξηση της θητεία γίνεται επιβεβλημένη για ευνόητους λόγους. Μια αύξηση της θητείας στους 14 μήνες με περιορισμό των φυγόστρατων και στράτευση των γυναικών για ένα εξάμηνο αρκεί. Η θητεία όμως δεν αρκεί να αυξηθεί, πρέπει να αναβαθμιστεί ποιοτικά. Οι στρατεύσιμοι δεν είναι «αγγαριομάχοι» και ούτε ως τέτοιοι πρέπει να αντιμετωπίζονται. Επιβάλλεται να δοθεί βάρος στην ρεαλιστική και συνεχή εκπαίδευση ενώ καλό θα ήταν οι Ένοπλες Δυνάμεις να δίνουν και κάποια επαγγελματικά εφόδια ώστε η θητεία να αποκτήσει περισσότερο ενδιαφέρον και να μην αντιμετωπίζεται ως χάσιμο χρόνου.

Επιβάλλεται να δοθεί βάρος στην ρεαλιστική και συνεχή εκπαίδευση ενώ καλό θα ήταν οι Ένοπλες Δυνάμεις να δίνουν και κάποια επαγγελματικά εφόδια ώστε η θητεία να αποκτήσει περισσότερο ενδιαφέρον και να μην αντιμετωπίζεται ως χάσιμο χρόνου.

Ανακεφαλαιώνοντας, αν η υφιστάμενη πολιτική ηγεσία θέλει πραγματικά να αφήσει έργο πρέπει αναγκαστικά να λαμβάνει και να εκτελεί αποφάσεις άνευ υπολογίζοντας το πολιτικό κόστος. Δεν είναι όλα θέμα χρημάτων, η διάθεση και το μεράκι είναι τα συστατικά στοιχεία της επιτυχίας. Δίχως ισχυρές ένοπλες δυνάμεις που θα διασφαλίζουν την σταθερότητα και την ευημερία είναι αδύνατον να πραγματοποιηθεί η πολυπόθητη ανάκαμψη. Για να υπάρξει πρόοδος σε όλους τους τομείς (υγεία, παιδεία κτλ) είναι αναγκαίο να υφίσταται ασφάλεια από τις όποιες απειλές καραδοκούν... Και οι απειλές καραδοκούν όσο και εάν η πολιτική ελίτ δεν θέλει να τις δει κατάματα...