Write on Πέμπτη, 24 Οκτωβρίου 2019 Κατηγορία ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Ενόψει της εθνικής εορτής της 28ης Οκτωβρίου το Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα (ΕΣΔΟΓΕ) σε συνεργασία με τους Δήμους της Π.Ε. Ηρακλείου: Αρχανών - Αστερουσίων, Βιάννου, Γόρτυνας, Ηρακλείου, Μαλεβιζίου, Μινώα Πεδιάδας, Φαιστού και Χερσονήσου καθώς και το Δήμο Ανωγείων, τις Ενώσεις Θυμάτων Ολοκαυτωμάτων Βιάννου, Δαμάστας, Σοκαρά, την Ένωση Πληγέντων νομού Ρεθύμνης, και τον Πολιτιστικό Σύλλογο Καλής Συκιάς «Ο Τσιλίβδικας», υπό την αιγίδα της Περιφέρειας Κρήτης οργανώνουν μία σημαντική εκδήλωση στο Ηράκλειο Κρήτης, αφιερωμένη στο έπος του ’40, τη μεγαλειώδη Εθνική Αντίσταση και τον αγώνα για Μνήμη και Δικαιοσύνη.

Αναλυτικά το πρόγραμμα περιλαμβάνει:

-Προβολή της ταινίας: «Το έπος των Ελλήνων στην Αλβανία». Μια ταινία του Λευτέρη Χαρωνίτη με επιστημονικό οδηγό τον Καθηγητή Ιστορίας Γιώργο Μαργαρίτη.

Θα ακολουθήσει συζήτηση με θέμα: «Από το έπος του '40 και της Εθνικής Αντίστασης στη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων».

Συμμετέχουν:

Δημήτρης Αλευρομάγειρος, Αντιστράτηγος ε.α., Συγγραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα με θέμα: «Ιταλική επίθεση και ελληνική αντεπίθεση στην Αλβανία: τότε που ο Έλλην στρατιώτης έσκισε πρώτος το σκοτάδι του φασιστικού - ναζιστικού άξονα».

Γιώργος Μαργαρίτης, Καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με θέμα: «28 Οκτωβρίου 1940: ημέρα τομής και ανάτασης!».

Αριστομένης Συγγελάκης, Διδάκτωρ Οδοντιατρικής Παν/μίου Αθηνών, Συγγραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα με θέμα: «Μνήμη και Χρέος, Δικαιοσύνη & Αποζημίωση!».

Λευτέρης Χαρωνίτης, σκηνοθέτης και δημιουργός της ταινίας (θα μιλήσει για την ταινία και θα απαντήσει σε ερωτήσεις των συμμετεχόντων).

Ακολουθεί συζήτηση.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2019 και ώρα 19:00, στον Κινηματογράφο ΑΣΤΟΡΙΑ (Πλατεία Ελευθερίας) με ελεύθερη είσοδο.

73045173 10157579484558749 911464520604450816 n

Διοργάνωση:

Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα (ΕΣΔΟΓΕ)

Σε συνεργασία με:

- τους Δήμους της Π.Ε. Ηρακλείου: Αρχανών - Αστερουσίων, Βιάννου, Γόρτυνας, Ηρακλείου, Μαλεβιζίου, Μινώα Πεδιάδας, Φαιστού και Χερσονήσου καθώς και το Δήμο Ανωγείων.

- Τις Ενώσεις Θυμάτων Ολοκαυτωμάτων Βιάννου, Δαμάστας, Σοκαρά, την Ένωση Πληγέντων νομού Ρεθύμνης, και τον Πολιτιστικό Σύλλογο Καλής Συκιάς "Ο Τσιλίβδικας"

Υπό την αιγίδα της Περιφέρειας Κρήτης.

Write on Τρίτη, 02 Δεκεμβρίου 2014 Κατηγορία ΕΠΙ ΣΚΟΠΟΝ
Γράφει ο Γιώργος Λαμπράκης

Ομολογουμένως προκαλεί εντύπωση η περισσή σπουδή με την οποία ορισμένοι υπερασπίζονται την «Εν Κρυπτώ» αναγόρευση του κ.Ρίχτερ, ως επίτιμου Διδάκτορα του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης. Μια μελανή σελίδα στην ιστορία του ιδρύματος και της πολύπλευρης  - αναμφισβήτητα - προσφοράς του στην τοπική κοινωνία και στις επιστήμες.

Παρά το σάλο που προκλήθηκε, παρά τις αντιδράσεις από φορείς και τοπικούς παράγοντες – κοινωνικούς, πολιτικούς, αυτοδιοικητικούς κ.α. - η υπεράσπιση του Γερμανού ιστορικού, αλλά και της διαδικασίας που ακολουθήθηκε ώστε να γίνει η τελετή προκαλεί πολλά ερωτηματικά.
Ανάμεσα στους αυτόκλητους υπερασπιστές του Χάινς Ρίχτερ ξεχωρίζει η κα Μαρίνα Χειλά, η οποία διδάσκει Αγγλικά στο συγκεκριμένο τμήμα του ιδρύματος.

Η κα Χειλά δε δίστασε να επιτεθεί με συκοφαντικές κατηγορίες, μέσο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης (facebook) τόσο στους καθηγητές του τμήματος που αντιδρούσαν όσο και εναντίον του Επίτιμου Α/ΓΕΕΘΑ κ. Μανούσου Παραγιουδάκη, οι όποιες ουδεμία σχέση είχαν με τη πραγματικότητα. Όταν αντιλήφθηκε ωστόσο το ολίσθημα της, κατόπιν των αντιδράσεων που προκλήθηκαν, έσπευσε να διαγράψει τα εν λόγω σχόλια, αν και η τεχνολογία επιβεβαιώνει πως τα γραπτά ... μένουν.

Ωστόσο το παραπάνω ολίσθημα δεν ήταν αρκετό διότι εν συνεχεία επιτέθηκε εναντίον των απλών πολιτών που αντιδρούσαν μιας και είναι νωπές ακόμα οι μνήμες, στο μαρτυρικό νησί της Κρήτης, από τις "ιπποτικές" πράξεις των Γερμανών εισβολέων (εκτελέσεις, βασανισμοί, ολοκαυτώματα) αποφεύγοντας ωστόσο να απαντήσει επί της ουσίας. Η επιστολή της σε τοπικό ειδησεογραφικό πόρταλ είναι ένα παράδειγμα.

Θα θέλαμε όμως μέσα από την παρέμβαση αυτή να είχαμε πληροφορηθεί για το πως "άνοιξε" το - υπό κατάληψη - ίδρυμα για την τελετή, ποιοι το γνώριζαν, πως έγινε η συνεννόηση με τους καταληψίες και από ποιους, ποιοι έδωσαν το παρόν και το σημαντικότερο: Αν οι εμπνευστές και οι διοργανωτές όλης αυτής της απίθανης ιστορίας είναι υπερήφανοι που μια τόσο σημαντική στιγμή για το Πανεπιστήμιο – όπως είναι οι αναγορεύσεις – έγινε με αυτό τον τρόπο, φέρνοντας σε ακόμα πιο δύσκολη θέση το ίδρυμα!

Επίσης είναι απορίας άξιο πως η κα Χειλά η οποία, όπως η ίδια αναφέρει στο βιογραφικό της, η κυριότερη επαφή με την ιστορία είναι το πολιτικό-ιστορικό πλαίσιο της αγγλικής λογοτεχνίας περιόδου 1558-1642 (!) και που ουδέποτε δεν ασχολήθηκε με την ιστορία της Κρήτης να συνεχίζει έως και σήμερα να κάνει υποδείξεις και να επιπλήττει άτομα αναγνωρισμένου ακαδημαϊκού κύρους που αντιδρούν και που, κατά γενική ομολογία, έχουν αντικείμενα περισσότερο συναφή από την ίδια, όπως είναι ο κ. Δημήτριος Φίλιας, καθηγητής Πολ. Επιστήμης στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο, Ο κ. Γιώργος Μαργαρίτης, καθηγητής Ιστορίας του ΑΠΘ, ο κ. Γιωργος Περράκης, καθηγητής Πολ. Επιστήμης (Πάντειο), η Κα Ντανιέλα Μαρούδα καθηγήτρια Διεθνούς Δικαίου (Πάντειο), ο Κ.Μιχάλης Πασχάλης καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας και ιστορίας του πανεπιστημίου Κρήτης και πλήθος άλλων μεταξύ των οποίων και το μεγαλύτερο μέρος των καθηγητών του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης.

Όμως όταν οι προσωπικές απόψεις και συμπάθειες (ή αντιπάθειες) είναι ισχυρότερες όχι μόνο από τις επιστημονικές τοποθετήσεις έγκριτων ακαδημαϊκών αλλά και από τις νωπές μνήμες των ναζιστικών θηριωδιών τότε έχουμε αυτά τα θλιβερά φαινόμενα, αλλά μάλλον η κα Χειλά θα είχε άλλη γνώμη αν είχε γίνει η ίδια αποδέκτης της γερμανικής "ιπποσύνης", όπως ένας 89 χρόνος κρητικός, ο οποίος δήλωσε μετά την πρώτη ανεπιτυχή προσπάθεια αναγόρευσης του κ.Ρίχτερ, "αν οι κύριοι που θέλουν να βραβεύσουν το κ.Ρίχτερ είχαν δει όπως εγώ το αίμα των αθώων που έχυσαν οι Γερμανοί στη Κρήτη τότε δεν θα του επέτρεπαν ούτε να πατήσει το πόδι του στο νησί".

Ανακοινώσεις - παρεμβάσεις

Σχετικά με την αναγόρευση του Γερμανού καθηγητή και τις αντιδράσεις που έχουν προκληθεί εντός και εκτός της Ακαδημαικής κοινότητας, εξέδωσαν από κοινού την παρακάτω ανακοίνωση,ο Αναπληρωτής Πρύτανη Βασίλης Καρδάσης και ο Κοσμήτορας της Σχολής Κοινωνικών, Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών Δημήτρης Μυλωνάκης στην οποία υποστηρίζουν μεταξύ άλλων: "Η απόφαση για την ολοκλήρωση της διαδικασίας αναγόρευσης στον χώρο της πανεπιστημιούπολης κατά την επομένη ημέρα Πέμπτη 20η Νοεμβρίου εκρίθη αναγκαία,ύστερα από διαβουλεύσεις με την Πρόεδρο του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης. Στην τελετή παρέστησαν δεκάδες καθηγητές, φοιτητές και πολίτες, περισσότεροι από όσους είχαν παρευρεθεί την προηγούμενη ημέρα στο Ωδείο, και πολλοί περισσότεροι απ' όσους συνήθως παρακολουθούν ανάλογες τελετές. Άρα η αναγόρευση δεν έγινε "εν κρυπτώ" όπως έχει γραφεί σε μερίδα του τύπου, και αποτελούσε συνέχεια της διακοπείσας διαδικασίας στον χώρο του Ωδείου".

Η Πρόεδρος του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης,Ήβη-Αγγελική Μαυρομούστακου,εξέδωσε ανακοίνωση σχετικά με τις αντιδράσεις για την τελετή αναγόρευσης του Γερμανού καθηγητή Χάινς Ρίχτερ σε Επίτιμο Διδάκτορα, όπου αναφέρει μεταξύ άλλων:
"Ως πρόεδρος του Τμήματος είχα υποχρέωση να εφαρμόσω την απόφαση της Συνέλευσης του Τμήματος, ενώ είναι προφανές ότι δεν είχα την αρμοδιότητα να αναβάλω ή να ματαιώσω ή πολύ περισσότερο να ανακαλέσω αποφάσεις κυρίαρχων θεσμικών οργάνων του Πανεπιστημίου. Επίσης, ενδεχόμενη σκέψη για ακύρωση της διαδικασίας θα δημιουργούσε, εκτός των διαδικαστικών θεμάτων, άλλου είδους προβλήματα σε ακαδημαϊκό και διεθνές επίπεδο, όπως επεσήμανε σχετικά και ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Κρήτης σε δημόσια τοποθέτησή του".

Την αντίδρασή της με την αναγόρευση του Γερμανού καθηγητή, Χάινς Ρίχτερ ως επίτιμου διδάκτορα του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης εκφράζει με επιστολή της προς τον πρωθυπουργό, Αντώνη Σαμαρά και τον Υπουργό Παιδείας Ανδρέα Λοβέρδο η Πανελλήνια Ομοσπονδία Κρητικών Πολιτιστικών Σωματείων.
Στην επιστολή, η ομοσπονδία αναρωτιέται "ποιοι είναι εκείνοι οι ακαδημαϊκοί που βάζουν στο «πλυντήριο» την ιστορία μας και τολμούν να αποδέχονται τις «αλήθειες» του κάθε κύριου Ρίχτερ, για να ικανοποιήσουν προσωπικές φιλοδοξίες;" και ζητούν να αποδοθούν ευθύνες, εάν υπάρχουν.
Στην επιστολή αναφέρουν:

"Με την παρούσα επιστολή μας, εκφράζουμε το αίσθημα προδοσίας που αισθανόμαστε εξαιτίας αυτών των συμπεριφορών και ενεργειών και ζητούμε την απόδοση ευθυνών σε όλους όσους με τις μεθοδεύσεις ή την αμέτοχη στάση τους, εκούσια ή ακούσια, επέτρεψαν αυτήν την απαράδεκτη και καθόλα προσβλητική παραχάραξη της ιστορίας μας. Η αποκατάσταση της ηθικής τάξης και η απόδοση ευθυνών είναι ο ελάχιστος φόρος τιμής απέναντι στους Ήρωες της Κρητικής Αντίστασης".

Ανακοίνωση με την οποία αποδοκιμάζει την ενέργεια του Πανεπιστημίου Κρήτης εξέδωσε και η Ένωση Θυμάτων Ολοκαυτώματος Βιάννου.

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Παρασκευή, 28 Νοεμβρίου 2014 Κατηγορία ΕΠΙ ΣΚΟΠΟΝ
Του Αριστομένη Συγγελάκη - Μέλους Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα

«Όταν η Μάχη τέλειωσε, ο στρατός είχε νικήσει. Μα οι γυναίκες των ηττημένων που είχαν χάσει παιδιά, αδέρφια, πατεράδες ή συζύγους, κατέβηκαν στο γιαλό, σκαρφάλωσαν στα βουνά και, όπου βρήκαν νεκρό σώμα εχθρού, το τίμησαν: το έπλυναν και το έθαψαν, όπως του έπρεπε. Ο νεκρός δεν ήταν πια εχθρός. Ήταν ο άταφος αδελφός. Κι αυτές ήταν οι εγγονές της Αντιγόνης, που έκαναν το χρέος τους απέναντι στους νεκρούς». Απόσπασμα από την επιστολή του Μανώλη Γλέζου στη γερμανική εφημερίδα Die Welt, 3.5.2013.

«Ποιος από εμάς μπορεί να φανταστεί την ντροπή που θα πέσει επάνω μας και επάνω στα παιδιά μας όταν θα βγουν στο φως τα τρομερά εγκλήματα που ξεπερνούν την ανθρώπινη φαντασία;». Απόσπασμα από την πρώτη προκήρυξη της γερμανικής νεολαιίστικης αντιναζιστικής οργάνωσης «Λευκό Ρόδο», Ιούνιος 1942.

Με σεβασμό στην επιστημονική έρευνα, τον δημοκρατικό διάλογο και την αυτοτέλεια του Πανεπιστημίου Κρήτης, αλλά πάνω από όλα με αγάπη για την Ιστορία του τόπου μου, απέχθεια για τον ναζισμό και τον φασισμό και διακαή πόθο για δικαίωση του ολοκαυτωθέντος από τους κατακτητές ελληνικού λαού, καταθέτω την άποψή μου σε σχέση με την αναγόρευση του Γερμανού Καθηγητή κ. Ρίχτερ, σε επίτιμο διδάκτορα του Πανεπιστημίου Κρήτης. Μία βράβευση ενός αμφιλεγόμενου ιστορικού, που τελικά έγινε εν κρυπτώ και προκάλεσε δικαίως τις σεισμικές αντιδράσεις της κοινωνίας της Κρήτης και τις ισχυρές ενστάσεις καθηγητών του ίδιου του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης.

Η Μάχη της Κρήτης, η σπουδαιότερη, ίσως, στιγμή της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας και η μεγαλειώδης Αντίσταση του κρητικού και του ελληνικού λαού στο σύνολό του απέναντι στον φασισμό αξίζει κάθε τιμής κι αποτελεί παράδειγμα για τις νεότερες γενιές σε όλο τον κόσμο αυτοθυσίας για την ελευθερία! Χωρίς υποσημειώσεις και επιφυλάξεις. Πρώτα απ΄ όλα γιατί είναι το πρώτο παράδειγμα πάνδημης αντίστασης ενός λαού απέναντι σε ένα κράτος – εισβολέα. Ο ηρωικός λαός της Κρήτης, με τα όπλα των προγόνων του ή ακόμη και με γυμνά χέρια, αμύνθηκε με αυτοθυσία υπέρ της πατρίδας του. Υπερβαίνοντας την παντελή έλλειψη προπαρακευής και θωράκισης της Κρήτης και μη υπακούοντας στις συστάσεις της ελληνικής και αγγλικής στρατιωτικής διοίκησης Κρήτης, που στις 11 Μαΐου 1941 καλούσε τους κατοίκους της Κρήτης να απομακρύνονται από τα σημεία της επίθεσης και να κλείνονται στα σπίτια τους, οργάνωσε μέσα σε χρόνο - ρεκόρ 600 μικρότερες και μεγαλύτερες ομάδες και αντιστάθηκε με ηρωισμό στους ναζί, προκαλώντας τους βαρύτατες απώλειες. Η νίκη δεν ήλθε αλλά ο Κρητικός λαός έγραψε Ιστορία. Ένας λαϊκός ξεσηκωμός, ένας πάνδημος συναγερμός χωρίς προηγούμενο! Κάτι, που φαίνεται ότι το βαθύ γερμανικό κράτος, παρά τις ρητορικές διακηρύξεις, ακόμη δεν μας το έχει συγχωρήσει.

Όταν η Μάχη τέλειωσε, οι Κρήτες έδειξαν τη σπάνια λεβεντιά τους τιμώντας τους νεκρούς της Βέρμαχτ και περιθάλποντας τους τραυματίες, όπως πλήθος μαρτυριών και στοιχείων το αποδεικνύει. Όμως, παρά τη γενναιοψυχία του, ο Κρητικός λαός πλήρωσε σκληρά την «αυθάδειά» του να αντισταθεί στον πανίσχυρο κι αήττητο έως τότε Άξονα: Για πρώτη φορά στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο εφαρμόστηκε στην Κρήτη από τα ναζιστικά γερμανικά στρατεύματα, από το Μάιο έως τον Ιούλιο του 1941, το αποτρόπαιο δόγμα της συλλογικής ευθύνης με τις πρώτες μαζικές σφαγές αμάχων, κατά παράβαση κάθε έννοιας δικαίου. Συνολικά, περίπου 2.000 Κρητικοί πολίτες δολοφονούνται εν ψυχρώ, αμέσως μετά τη Μάχη της Κρήτης, ενώ τα χωριά τους καταστρέφονται και οι περιουσίες τους λεηλατούνται.

Για να «νομιμοποιηθούν» τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, οι απίστευτες ωμότητες των ναζιστικών γερμανικών στρατευμάτων, κατασκευάζεται, κατά την πάγια πρακτική του Γ' Ράιχ, μια καθ' ολοκληρίαν ψεύτικη εικόνα «αγριοτήτων» στις οποίες, δήθεν, επιδόθηκαν οι Κρητικοί. Όπως άλλωστε για να δικαιολογήσουν τα Ολοκαυτώματα του Κομμένου, της Βιάννου, των Καλαβρύτων, του Διστόμου, του Χορτιάτη και άλλων μαρτυρικών τόπων, που διέπρατταν τα γερμανικά στρατεύματα μέχρι την τελευταία μέρα της Κατοχής, τα χαλκεία του Γ΄ Ράιχ επιστράτευαν προκατασκευασμένες, ψευδείς, αναφορές, που έριχναν την ευθύνη στους αντάρτες (ακόμα και στις περιπτώσεις που η απόφαση για τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις είχε ληφθεί μήνες πριν δοθεί η όποια αφορμή...) ή μιλούσαν για «αναπότρεπτα γεγονότα στο πλαίσιο πολεμικών επιχειρήσεων»!

Η απάντηση του σπουδαίου αγωνιστή Περικλή Ροδάκη (που έφυγε πριν λίγα χρόνια από τη ζωή), πολιτικού κρατούμενου τότε στις φυλακές Αβέρωφ, στον Αντιπρόεδρο της τότε κυβέρνησης Παναγιώτη Κανελλόπουλο δεν αφήνει περιθώριο αμφισβήτησης για το πώς οι Γερμανοί, χωρίς καν αφορμή, ολοκαύτωσαν τα Καλάβρυτα και την ευρύτερη περιοχή και πώς μετά την απελευθέρωση και με τη σύμπραξη ελληνικών αυταρχικών κυβερνήσεων κατασκευάστηκε ο μύθος περί ευθύνης των Αντιστασιακών οργανώσεων (και δη του ΕΛΑΣ) για τις ναζιστικές θηριωδίες. Γράφει χαρακτηριστικά ο Περικλής Ροδάκης στην επιστολή του στην Αυγή το 1959: «Το παραμύθι των αιχμαλώτων αρχίζει αμέσως μετά την απελευθέρωση, όταν αρχίζει η μεγάλη προσπάθεια να κατασυκοφαντηθεί ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ. Και επιβάλλεται μαζί με την τρομοκρατία των παρακρατικών οργανώσεων, με τις φυλακίσεις και σε συνέχεια με τις εκτελέσεις των αγωνιστών της Εθνικής Αντιστάσεως. Εφευρέθηκε και επιβλήθηκε για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα αυτών των κύκλων και καμιά σχέση δεν έχει με την αλήθεια»!

Ήταν τόσο τερατώδη τα ψεύδη της γερμανικής προπαγάνδας (τα οποία αναπαράγει στο βιβλίο του για τη Μάχη της Κρήτης ο Χ. Ρίχτερ), που ακόμη κι ο ίδιος ο Bruno Braüer, μετέπειτα διοικητής του «Φρουρίου Κρήτη», χλεύασε ως κατασκευασμένους τους δήθεν «βασανισμούς» και «ακρωτηριασμούς» Γερμανών αλεξιπτωτιστών από τους Κρήτες. Η ίδια, άλλωστε, η περιβόητη πινακίδα των Γερμανών στην Κάνδανο – ανεξίτηλο δείγμα της θηριωδίας του ναζισμού, αποτελεί τεκμήριο της επιχείρησης των Γερμανών να απαλλαγούν από τις ευθύνες τους για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας! Αποτρόπαια εγκλήματα, που δεν αποτελούν μεμονωμένες παρεκτροπές οφειλόμενες στην ασταθή ψυχική κατάσταση ή τον χαρακτήρα κάποιων στρατιωτών της Βέρμαχτ αλλά, αντίθετα, άριστα οργανωμένες πράξεις, που εντάσσονται στο πολιτικό σχέδιο του Χίτλερ να εκδικηθεί και να τρομοκρατήσει τον κρητικό λαό.

Ωστόσο, παρά τη ναζιστική τρομοκρατία και την επιχείρηση κατασυκοφάντησής του, ο ανυπότακτος λαός της Κρήτης δεν κάμφθηκε: Πριν ακόμη πέσει η Κρήτη, στις 30 Μαΐου, συγκροτείται η πρώτη αντιστασιακή ομάδα και πολλές ακόμη το επόμενο διάστημα, οι οποίες δεν άφησαν σε χλωρό κλαρί τους κατακτητές. Κάτι, που επίσης υποτιμά και παραγνωρίζει ο Γερμανός ιστορικός...
Αναμφίβολα, ο κ. Ρίχτερ και ο κάθε ιστορικός έχει το δικαίωμα να καταθέτει την άποψή του - αποτέλεσμα της επιστημονικής του έρευνας. Δεν μπορεί όμως να ξεφύγει της δημόσιας κριτικής όταν, χωρίς επαρκή και στέρεα τεκμηρίωση, επιχειρεί να αμαυρώσει τις κορυφαίες στιγμές Αντίστασης και Θυσίας του ελληνικού λαού.

Όπως ο Καθηγητής Γιώργος Μαργαρίτης εξαιρετικά εύστοχα σημειώνει στην πρόσφατη επιστολή του προς το Εθνικό Συμβούλιο «...είναι πολύ δύσκολο να είσαι «πολιτικά ουδέτερος» σε υποθέσεις κατάκτησης, λεηλασίας, υποδούλωσης και αιματοκυλίσματος λαών. Ο Ρίχτερ είναι Γερμανός. Δεν είναι κακό αυτό, κάθε άλλο. Αλλά να δικαιώνει τον ναζισμό και τις πρακτικές του επειδή είναι Γερμανός είναι κακό, πολύ κακό. Είναι κακό για τους Γερμανούς περισσότερο παρά για εμάς. Εμείς την ιστορία μας, τους μάρτυρες και τους ήρωες τους έχουμε και τους τιμάμε. Οι Γερμανοί είναι εκείνοι που θα πρέπει να ξεδιαλέξουν τους δικούς τους ήρωες. Εάν συμπεριλαμβάνουν τους αλεξιπτωτιστές του Στούντεντ και τους φανατισμένους ναζί στο εθνικό τους Πάνθεο υπάρχει πρόβλημα - γι αυτούς. Σημαίνει ότι δεν κατάλαβαν τίποτε από την ιστορία».

Η οπτική του κ. Ρίχτερ είναι μεροληπτική, παρέχοντας άλλοθι στην πρακτική του ναζισμού. Το γεγονός αυτό συνιστά ασέβεια στη μνήμη των θυμάτων του φασισμού στην Ελλάδα αλλά και όσων αντιστάθηκαν στη φρικτή αυτή ιδεολογία μέσα στην ίδια τη Γερμανία. Πόσο δίκιο είχαν π.χ. τα αδέλφια Σοφία και Χανς Σολ και τα άλλα μέλη του Λευκού Ρόδου όταν επισήμαιναν τα φρικτά εγκλήματα του εθνικοσοσιαλισμού και θυσίασαν την ίδια τους τη ζωή για την πτώση του ναζιστικού καθεστώτος. Όμως ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι 70 χρόνια μετά τη συντριβή του Χίτλερ θα ήμασταν αντιμέτωποι με μία προσπάθεια επί της ουσίας συνηγορίας του ναζισμού, στο όνομα μάλιστα της «επιστημονικής αλήθειας»; Και ποιος επίσης θα μπορούσε να φανταστεί ότι ο αρνητής της Μάχης της Κρήτης και της Αντίστασης του Κρητικού λαού θα λάμβανε τιμητική διάκριση από το σπουδαίο σε προσφορά Πανεπιστήμιο Κρήτης;

Ο κ. Ρίχτερ με το βιβλίο του και τις δηλώσεις του για τις γερμανικές οφειλές αλλά και όσα είπε πριν και κατά τη διάρκεια της βράβευσής του, επέλεξε να σταθεί κοντά στη Γερμανία και απέναντι στην Ιστορία. Δικαίωμα του! Όμως ας μην αυταπατώμαστε: Πέρα από θεωρίες συνωμοσίας, μακριά από εθνικιστικές κραυγές και με απόλυτη προσήλωση στις αρχές της δημοκρατίας και της ειρηνικής συνύπαρξης των λαών, προϋποθέσεις της οποίας είναι η δικαιοσύνη, η ισότητα και ο αμοιβαίος σεβασμός, υπάρχουν πολλά πειστήρια πλέον ότι μόνο τυχαίες και μεμονωμένες δεν είναι οι μεθοδεύσεις αυτές αλλά, αντίθετα, εντάσσονται στη στρατηγική του βαθέος γερμανικού κράτους (που δυστυχώς διευκολύνουν και κάποιοι στην Ελλάδα, αφελείς ή μη) να ξαναγράψει την ιστορία.

Πάγια επιδίωξη η απαλλαγή της Γερμανίας από το στίγμα για τα φοβερά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, που διέπραξε το Γ´ Ράιχ στην Ελλάδα, ΧΩΡΙΣ έμπρακτη μεταμέλεια και απόδοση των γερμανικών αποζημιώσεων και των άλλων οφειλών προς τη χώρα μας. Μιας Γερμανίας, που λειτουργεί ως ιμπεριαλιστική και αποικιοκρατική δύναμη εις βάρος του ελληνικού λαού αλλά και συνολικά των λαών της Ευρώπης. «Γερμανοελληνικό Ταμείο για το Μέλλον» (για την παροχή ψιχίων σε φιλικούς στα γερμανικά σχέδια επιστήμονες, δημάρχους και πολιτικούς), «Γερμανοελληνικό Ίδρυμα Νεολαίας» (για τον προσεταιρισμό και την εκμετάλλευση του ανθού της νεολαίας μας, ιδίως των μαρτυρικών δήμων), βραβεύσεις, χρηματοδοτήσεις, προσκλήσεις, ανταλλαγές και πολλά ακόμη αποτελούν εργαλεία στα χέρια του κ. Φούχτελ για τη διευκόλυνση της λεηλασίας του πλούτου και τη φαλκίδευση της προοπτικής της χώρας μας. Δυστυχώς η ελληνική κυβέρνηση όχι μόνο δεν προβάλλει καμιά αντίσταση στη γερμανική προέλαση αλλά και συνεργάζεται πλήρως στις περισσότερες περιπτώσεις.

Ματαιοπονούν! Όπως βροντοφωνάζουν οι Γερμανοί αντιφασίστες της Ομάδας «ΑΚ Distomo» από το Αμβούργο, δεν μπορεί να υπάρξει κάθαρση από την τραγωδία της Κατοχής χωρίς «δικαιοσύνη και αποζημίωση!».

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter