Write on Παρασκευή, 18 Δεκεμβρίου 2015 Κατηγορία ΔΙΕΘΝΗ

Μετά από 5 χρόνια ψυχρότητας Τουρκίας-Ισραήλ οι δύο χώρες βρίσκουν σημείο επαναπροσέγγισης για λόγους γεωπολιτικούς και διπλωματικούς, με φόντο τα αποθέματα φυσικού αερίου στην Μεσόγειο.

Σε άκρως μυστική συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στη Ζυρίχη, μεταξύ απεσταλμένων των δύο πλευρών, η Αγκυρα και το Τελ Αβιβ κατέληξαν σε συμφωνία εξομάλυνσης των σχέσεών τους που είχαν διαρραγεί από το 2010. Αφορμή ήταν η αιματηρή επέμβαση ισραηλινών κομάντος στο πλοίο Mavi Marmara που πήγαινε να σπάσει τον ισραηλινό αποκλεισμό στη Λωρίδα της Γάζας. Απόρροια της ισραηλινής επέμβασης ήταν να σκοτωθούν 10 Τούρκοι πολίτες.

Τα ανταλλάγματα
Πλέον ο Μπένζαμιν Νετανιάχου δέχθηκε να πληρώσει 20 εκατ. δολάρια ως αποζημίωση στις οικογένειες των θυμάτων. Η Τουρκία συμφώνησε να αποσύρει όλες τις αξιώσεις εναντίον του Ισραήλ από την επίθεση στο στολίσκο της Γάζας, τόσο στα εθνικά όσο και σε διεθνή δικαστήρια. Επίσης συμφώνησε να περιορίσει τις δραστηριότητες της Χαμάς και να απελάσει τον παλαιστίνιο AnuriSaleh που έχει αυτοεξοριστεί στην Κωνσταντινούπολη.
Τα δέλεαρ

Οπως αποκαλύπτει η εφημερίδα Ελ Παΐς, οι λόγοι ήταν πολλοί και αφορούν το αμοιβαίο συμφέρον των δύο χωρών. Η προοπτική συνεκμετάλλευσης των κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην ανατολική Μεσόγειο, είναι άκρως δελεαστική.

Και οι δύο χώρες είναι στρατηγικοί εταίροι των ΗΠΑ. Η συνεργασία μεταξύ τους φέρνει ικανοποίηση στην Ουάσιγκτον για την εκμετάλλευση των μεγάλων αποθεμάτων φυσικού αερίου στην ανατολική Μεσόγειο. Ο Ερντογάν είδε τις διπλωματικές σχέσεις με τη Μόσχα να φτάνουν στο ναδίρ μετά την κατάρριψη του ρωσικού βομβαρδιστικού, από τουρκικά μαχητικά.

Η Τουρκία βιώνει τις συνέπειες της διακοπής των σχέσεων με τη Ρωσία. Μια από αυτές είναι η ακύρωση της καταστευής του Turkish Stream από τη Μόσχα. Ο αγωγός φυσικού αερίου προορίζονταν να μεταφέρει φυσικό αέριο στην Ευρώπη. Η Μόσχα, παρέχει περίπου το 50% του φυσικού αερίου που καλύπτει τις ανάγκες της Τουρκίας.

Ο Νετανιάχου θέλει να «σπρώξει» το δικό του αέριο από το κοίτασμα «Λεβιάθαν» στην Ευρώπη μέσω Κύπρου και η γειτνιάζουσα Τουρκία προσφέρεται πλέον. Οπως τονίζει η Ελ Παΐς, ο Νετανιάχου έχει διατηρήσει επαφές με τις κυβερνήσεις της Λευκωσίας και της Αθήνας για την εξαγωγή του φυσικού αερίου και τώρα θα προσπαθήσει να κάνει το ίδιο με την Άγκυρα.

Η μυστική συνάντηση
Η προσωρινή συμφωνία, η οποία θα σημάνει την επιστροφή των πρεσβευτών Τουρκίας-Ισραήλ τους μετά από πέντε χρόνια απουσίας, επιτεύχθηκε σε μια μυστική συνάντηση των δύο πλευρών, στη Ζυρίχη της Ελβετίας, την περασμένη Τετάρτη. Οπως επιβεβαίωσαν Ισραηλινοί αξωματούχοι απεσταλμένοι του Νετανιάχου ήταν ο Joseph Ciechanover και ο νέος επικεφαλής της Μοσάντ Yossi Cohen. Εκ μέρους του Ερντογάν παρέστη ο Υφυπουργός Εξωτερικών Feridum Sinirlioglu,

Η προαναγγελία από Ερντογάν
Η εξέλιξη είχε σχεδόν προαναγγελθεί. Αίφνης, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, είχε εκφράσει αυτή την εβδομάδα την πεποίθηση ότι θα υπάρξει εξομάλυνση των σχέσεων ανάμεσα στις δύο χώρες, καθώς και «για την Παλαιστίνη και για ολόκληρη την περιοχή».

Η συμφωνία έρχεται την ώρα ακριβώς που ο Νετανιάχου έχει κλείσει συμφωνία για την εκμετάλλευση των αποθεμάτων φυσικού αερίου στο θαλάσσιο χώρο Λεβιάθαν, που βρίσκεται στα νερά της ισραηλινής οικονομικής ζώνης, στα όρια της κυπριακής ΑΟΖ. Το Ισραήλ είχε σχέδια να εξάγει την πλεονάζουσα παραγωγή στην Αίγυπτο μέσω των υφιστάμενων αγωγών, αλλά η πρόσφατη ανακάλυψη ενός μεγάλου κοιτάσματος φυσικού αερίου στην αιγυπτιακή ΑΟΖ, μάλλον ματαιώνει αυτά τα σχέδια.

Είναι προφανές ότι οι εξελίξεις αυτές επηρεάζουν αμέσως ή εμμέσως και τα ελληνικά συμφέροντα στην περιοχή.

Write on Τρίτη, 24 Νοεμβρίου 2015 Κατηγορία ΔΙΕΘΝΗ

Σε απίστευτες καταγγελίες κατά της Τουρκίας προέβη ο Σύρος πρόεδρος Μπασάρ Αλ Ασαντ, υποστηρίζοντας μεταξύ άλλων πως οι Ερντογάν-Νταβούτογλου στηρίζουν προσωπικά το ISIS. Οπως είπε σε τηλεοπτική συνέντευξή του στο κινεζικό δίκτυο Phoenix TV αν δεν υπήρχαν η Τουρκία το Κατάρ και η Σαουδική Αραβία δεν θα ήταν δυνατόν να υπάρξει η ISIS.

Μάλιστα επεσήμανε πως οι τζιχαντιστές με τα όπλα και την τρομοκρατία κατέλαβαν κάποιες περιοχές και ότι αυτές οι ακραίες οργανώσεις στην πράξη στηρίζονται από την Τουρκία. Υποστήριξε ότι το Ισλαμικό Κράτος κατορθώνει να βγάζει χρήματα πουλώντας πετρέλαιο βασικά μέσω Τουρκίας αλλά και πως τόσο στην πώληση όσο και στους οικονομικούς λογαριασμούς η Τουρκία παίζει θεμελιώδη ρόλο. «Η βασική αρτηρία ζωής του ISIS είναι η Τουρκία» επανέλαβε αρκετές φορές σημειώνοντας πως η χρηματοδότηση των τζιχαντιστών προέρχεται κατά μείζονα λόγο – εκτός από την Αγκυρα – και από το Κατάρ και την Σαουδική Αραβία.

Με την υποστήριξη των ΗΠΑ ιδρύθηκε το ΙΚ
Ο Ασαντ έκανε μια αναδρομή στο παρελθόν για το πώς ιδρύθηκε το Ισλαμικό Κράτος. «Η ISIS και η al-Nusra, είναι παρακλάδια της Αλ Κάιντα στο Αφγανιστάν. Και στο Αφγανιστάν - όπως είπε ο Κλίντον, και όπως όλοι γνωρίζουν - σχηματίστηκαν για να πολεμήσουν τους Σοβιετικούς την εποχή εκείνη με χρήματα της Σαουδικής Αραβίας και υπό την αμερικανική επίβλεψη και τις οδηγίες. Αυτό είναι πολύ σαφές, αυτή είναι η πραγματικότητα. [...]

Ερντογάν - Νταβούτογλου τους στηρίζουν προσωπικά
Από άποψη διοικητικής μέριμνας, όλα τα είδη των στηριγμάτων για ISIS, είτε πρόκειται για το ανθρώπινο δυναμικό, τα χρήματα, και την πώληση του πετρελαίου τους, και ούτω καθεξής, περνά μέσα από την Τουρκία, σε συνεργασία με τους Σαουδάραβες και το Κατάρ, και φυσικά με τις ΗΠΑ και τους Δυτικούς να είναι θεατές σ' αυτό που συμβαίνει. Αλλά χωρίς αυτή την υλικοτεχνική βοήθεια το ISIS δεν μπορεί να επιβιώσει, επειδή δεν έχει «θερμοκοιτίδα» τη Συρία. [...] Στην πραγματικότητα, η δύναμη τους προέρχεται από την Τουρκία με την προσωπική υποστήριξη του Ερντογάν και Νταβούτογλου.

Πώς πωλούν πετρέλαιο; Μέσω Τουρκίας
Κυρίως μέσω της Τουρκίας. Τα χρήματα προέρχονται από το Κατάρ και τη Σαουδική Αραβία και φυσικά από την ίδια την τουρκική κυβέρνηση. Το πετρέλαιο πηγαίνει από τη Συρία στην Τουρκία, γιατί έτσι κι αλλιώς οι περισσότερες πετρελαιοπηγές είναι πιο κοντά στην Τουρκία. Βέβαια είναι ακόμη πιο κοντά στο Ιράκ αλλά δεν μπορούν να το πωλούν μέσω του Ιράκ, διότι η ιρακινή κυβέρνηση έχει αγωνιστεί κατά του ISIS, ενώ η τουρκική κυβέρνηση το στηρίζει. Ετσι, αυτή είναι η μόνη σανίδα σωτηρίας για το ISIS, μέσω της Τουρκίας.

Ο Ερντογάν θέλει να αναβιώσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία
Σε ερώτηση γιατί οι γειτονικές της Συρίας χώρες, όπως η Τουρκία και η Σαουδική Αραβία στράφηκαν εναντίον της, ο Ασαντ εκτιμά: «Επειδή ο σημερινός Πρόεδρος της Τουρκίας, ο οποίος ήταν Πρωθυπουργός εκείνη τη στιγμή, έχει την Μουσουλμανική Αδελφότητα στην καρδιά του. Ετσι όταν είδε ότι η Μουσουλμανική Αδελφότητα ανέλαβε τον έλεγχο στην Τυνησία και αργότερα στη Λιβύη, στη συνέχεια, στην Αίγυπτο, σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να πραγματοποιήσει την αναζωογόνηση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας στον αραβικό κόσμο, αλλά όχι κάτω από την οθωμανική ονομασία. Κάτω από το όνομα του Ισλάμ. Έτσι σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να κυβερνήσει τον κόσμο. Το μόνο εμπόδιο ήταν η Συρία. Αυτός είναι ο λόγος [...] Ετσι, γι 'αυτόν, η Μουσουλμανική Αδελφότητα θα πρέπει να αναλάβει τον έλεγχο στη Συρία και εκείνος (σ.σ. ο Ερντογάν) θα είναι ο «ιμάμης» της Μουσουλμανικής Αδελφότητας σε αυτή την περιοχή.

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Πέμπτη, 29 Οκτωβρίου 2015 Κατηγορία ΕΠΙ ΣΚΟΠΟΝ
Γράφειο ο Χ. Κ. Λαζαρόπουλος - Δημοσιογράφος

Οι ταραχές και τα επεισόδια που έχουν ξεσπάσει κυρίως στην Κωνσταντινούπολη και την Άγκυρα ήταν αναμενόμενα για όποιον παρακολουθεί με σοβαρότητα και σταθερότητα τις εξελίξεις στη γειτονική Τουρκία. Πέρα από τα στερεότυπα, ο πρωθυπουργός κ. Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι το πρόσωπο που κατάφερε σε 14 χρόνια να κυριαρχήσει στο πολιτικό σκηνικό της γειτονικής χώρας.

Ποιος θα περίμενε στα τέλη της δεκαετίας του '90 ότι το πρόσωπο που είχε επιλέξει ο εθνικιστής Νετσμεντίν Ερμπακάν για να διεκδικήσει την δημαρχία της Κωνσταντινούπολης θα έκανε το πολιτικο-στρατιωτικό κατεστημένο να παραμιλά. Κατά την περίοδο που ήταν δήμαρχος έκανε σοβαρό έργο και κατάφερε να γίνει ιδιαίτερα δημοφιλής.

Τώρα που βγαίνουν όλοι να τσαλακώσουν το πρόσωπο του κ. Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν, ας θυμηθούμε μερικά γεγονότα τα οποία θα πρέπει να λαμβάνουμε υπ' όψιν μας ώστε να καταλάβουμε καλύτερα τι παίζεται τις τελευταίες ημέρες. Όταν διεκδίκησε την πρωθυπουργία για πρώτη φορά το 2002, η Τουρκία ήταν βυθισμένη στην οικονομική κρίση, τον πληθωρισμό και την οικονομική κηδεμονία.

Τα φαντάσματα του «κράτους συμμορία» -όπως ονομάστηκε η υπόθεση Σουσουρλούκ από την οποία αποδείχθηκε η στενή διασύνδεση των μυστικών υπηρεσιών, του κατεστημένου και συγκεκριμένων εγκληματικών οργανώσεων- κυκλοφορούσαν ακόμα ανενόχλητα. Με πυγμή, ο κ. Ερντογάν έστειλε στο σπίτι τους ή στη φυλακή όσους στρατηγούς, διπλωμάτες και δικαστικούς νόμιζαν πως διοικούσαν το κράτος αναλόγως με τα συμφέροντα και τους σχεδιασμούς τους.

Ποιοι πήραν «μαύρο χρήμα» στην Τουρκία

Αν στην Ελλάδα υπήρχαν υπουργοί με ύποπτες δραστηριότητες και εμπλοκή σε υποθέσεις ξεπλύματος μαύρου χρήματος, στην Τουρκία υπήρχαν ανώτατοι λειτουργοί του κράτους που διοικούσαν το Στρατό και είχαν λόγο στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας. Είκοσι δύο χρονιά μετά τη χούντα του Κενάν Εβρέν και οι πολιτικοί παρίσταναν τα γιουσουφάκια.

Σε ένα κάποιο ταξίδι μου από την Πόλη στα βάθη της Ανατολίας προς τα Άδανα, ένας Τούρκος αξιωματούχος μού είχε ανοίξει συζήτηση για την κρίση στα Ύμια. Απ' την ιστορία αυτή κάποιοι στρατηγοί της γειτονικής χώρας σε συνεργασία με ανώτατα στελέχη της οικονομικής ελίτ και αντιπροσώπους όπλων «κέρδισαν λεφτά μετά την παρέμβαση του Χόλμπρουκ». Αλήθεια ή ψέμματα, δεν το επιβεβαίωσα. Ξέρω όμως πως ό,τι ήθελε το κατεστημένο, πάντα το ζητούσε από την Τανσού Τσιλέρ και από τον Μεσούτ Γιλμάζ ενώ καλλιεργείτο η αρχή που αξίωνε πως «για όλα φταίει η Ελλάδα».

Αυτά ως το φθινόπωρο του 1999, όταν ύστερα από πρωτοβουλία του τότε πρέσβη των ΗΠΑ στην Αθήνα κ. Νίκολας Μπερνς και τη σύμφωνη γνώμη της τότε επικεφαλής του Στέητ Ντηπάρτμεντ κ. Μαντλέν Ωλμπράιτ επιχειρήθηκε η «προσέγγιση» με τα ζεϊμπέκικα του κ. Γιώργου Παπανδρέου και τα χειροκροτήματα του συγχωρεμένου Ισμαήλ Τζεμ. Τρία χρόνια μετά, οι «αμερικανιές» κόπηκαν. Όσο ο σημερινός Πρόεδρος κ. Αμπντουλάχ Γκιούλ ήταν υπουργός Εξωτερικών των πρώτων κυβερνήσεων του κ. Ερντογάν υπήρχε η λογική της προσέγγισης αλλά με δουλειά και με σοβαρότητα.

Εκείνο το διάστημα ο Τούρκος πρωθυπουργός σχεδίαζε και εκκαθάριζε γρήγορα και αποτελεσματικά το εσωτερικό πεδίο ώστε να ασκήσει την πολιτική του χωρίς παρατράγουδα. Εν πολλοίς το πέτυχε. Έκοψε το βήχα στο κατεστημένο, έστειλε σε «κοινωνικό τουρισμό» όσους στρατηγούς δεν αξιοποιούσαν την αποστρατεία τους, κατάφερε σοβαρές συμφωνίες σε συνεργασία με την οικονομική ελίτ ώστε μερικές από τις σημαντικότερες γραμμές παραγωγής ευρωπαϊκών και πολυεθνικών κολοσσών να εγκατασταθούν στη χώρα. Αυτές ήταν σοβαρές μεταρρυθμίσεις που άνοιξαν θέσεις εργασίας κι έφεραν επί της ουσίας ανάπτυξη γι' αυτό και η απαξιωμένη TL(τουρκική λίρα) έδωσε τη θέση της στη YTL (νέα λίρα) που είναι ισχυρότερη στις αγορές.

Με αυτόν τον τρόπο σταθεροποίησε την Τουρκία, η οποία αντιμετώπιζε πραγματικό διαμελιστικό κίνδυνο στις νοτιο-ανατολικές επαρχίες της, όταν ανέλαβε ο κ. Ερντογάν. Αφού έγινε ο κύριος συνομιλητής των ΗΠΑ και της Ε.Ε. (παρότι δεν γνωρίζει αγγλικά) αφήνοντας πίσω τα στελέχη της βραδυκίνητης γραφειοκρατίας άρχισε να υλοποιεί συγκεκριμένους αντικειμενικούς σκοπούς απομυθοποιώντας ακόμα και τα στερεότυπα.

Πώς ο Ερντογάν αντιμετωπίζει τον Ελληνισμό

Λέγεται ότι λίγο πριν αφήσει τον μάταιο τούτο κόσμο, ο Μουσταφά Κεμάλ συμβούλευσε τους συνεργάτες του να προσέχουν πάντα τα παράλια της Ιωνίας διότι «όσο υπάρχουν απέναντι οι Έλληνες, τόσο θα υπάρχει η δίψα τους να ξαναπατήσουν το πόδι τους στη Μικρασία» (σ.σ. Πού είσαι κ. Ρεπούση να ακούσεις εδώ «εθνικούς μύθους»). Όταν μετέφεραν αυτήν την ιστορία στον κ. Ερντογάν γέλασε κάτω από τα μουστάκια του και σχολίασε: «Και δεν έρχονται. Ευρώ θα αφήσουν και θα βγάλουν φωτογραφίες».

Με αυτή τη λογική, ο Τούρκος πρωθυπουργός αντέγραψε τον Τουρκούτ Οζάλ κι ήρθε στην Αθήνα, τον Μάιο του 2004. Πολύ έξυπνα επέτρεψε στους Έλληνες να ασκούν τα θρησκευτικά δικαιώματά τους στην Τουρκία, όπως και οι μουσουλμάνοι στην Ελλάδα. Είναι ο πρώτος μετά το 1952 που πήγε στη Θράκη για να κλείσει τα στόματα ενώ επέτρεψε να γίνονται χριστιανικές λειτουργίες σε σημαντικά μνημεία της Ορθοδοξίας όπως λ.χ. στον Άγιο Νικόλαο στα Μύρα και στην Παναγία Σουμελά στον Πόντο.

Η ρωμέικη μειονότητα στην Πόλη τυγχάνει ιδιαίτερου σεβασμού και μάλιστα για πρώτη φορά εδώ και τέσσερις δεκαετίες εμφανίζει σημάδια άνθησης και ακμής. Πολλοί συμπατριώτες μας που δεν τα έβγαζαν πέρα με τους παράδες εδώ λόγω της κρίσης προτίμησαν να μεταναστεύσουν στην Τουρκία και δεν περνούν άσχημα, όπως μου λένε κάποιοι απ' αυτούς. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν διμερείς διαφορές, ζωτικά συμφέροντα και διεκδικήσεις, για τις οποίες η ελληνική πλευρά δεν έχει τη δύναμη να βάλει «κόκκινες γραμμές». Γι' αυτό όμως δεν φταίει η απέναντι πλευρά αλλά τα πρόσωπα που υποτίθεται πως παίρνει τις αποφάσεις στη δική μας πλευρά.

Μοιραίο λάθος ή μεγάλο ρίσκο

Με τη δύναμη της κεκτημένης ταχύτητας, από το 2002 ως σήμερα, ο κ. Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν διεκδικεί το ρόλο του μεγαλύτερου αναμορφωτή της σύγχρονης Τουρκίας. Ακόμα και συγκριτικά με τον προοδευτικό «Μαίανδρο», τον Αλή Αντάν Μεντερές, ο σημερινός πρωθυπουργός της γειτονικής χώρας έχει προβεί σε τολμηρούς ριζοσπαστισμούς.

Περπατώντας κάτω από την πλατεία Ταξίμ, στον πεζόδρομο του Πέραν, η παρακμή που έβλεπε κανείς πριν από 15 χρόνια έχει αντικατασταθεί από την ομορφιά μιας σύγχρονης ευρωπαϊκής πόλης. «Ο Ερντογάν αντιγράφει την πολιτική σουλτάνων που θαυμάζει. Έχει ανοικτό μυαλό σε πολλά πράγματα και πιστεύει το λαϊκό κριτήριο. Γι' αυτό είναι ο μόνος, από το 1946, που έχει κερδίσει με ευκολία τρεις συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις με ποσοστά πάνω από 45%», μου είπε σε έναν απογευματινό περίπατο από το Σιραγκάν μέχρι το Ορτάκιοϋ ένας καλός φίλος και συνάδελφος, ο Σερχάτ.

Αυτή ίσως είναι και η παγίδα. Ο κόσμος στην εποχή των σουλτάνων ήταν διαφορετικός, σκεφτόταν διαφορετικά και δεν κυνηγούσε τις χίμαιρες που πλάθει η κοινωνία του «παγκόσμιου χωριού». Ο νέο-οθωμανικός οίστρος ας μην γίνει παρωπίδα που θα επιτρέψει στη Λερναία Ύδρα του πολιτικοστρατιωτικού κατεστημένου να ξαναβγάλει κεφάλια.

Υπάρχουν πολλές αφορμές. Το εμπορικό κέντρο στο πάρκο Γκεζί είναι η πρόφαση πίσω από την οποία κρύβεται η αντίδραση πολύ πιο ακραίων πολιτικών δυνάμεων για μια φράση που είπε ο κ. Ερντογάν στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματός του με αφορμή το νομοσχέδιο κατά του καπνίσματος και του αλκοολισμού. «Πώς όταν δυο μεθύστακες φτιάχνουν έναν νόμο τον σεβόσαστε αλλά όταν εμείς φτιάχνουμε έναν νόμο για κάτι που επιτάσσει η θρησκεία μας, το απορρίπτετε. Γιατί;», είπε.

Οι βαρώνοι του κεμαλικού Ρεπουμπλικανικού κόμματος έσπευσαν να ερεθίσουν τους όποιους θύλακες αντίστασης του κατεστημένου και του παρακράτους εναντίον του Τούρκου πρωθυπουργού κατηγορώντας τον ότι οι μεθύστακες ήταν ο Μουσταφά Κεμάλ και ο Ισμέτ Ινονού (σ.σ. όλως τυχαίως οι δύο στενοί συνομιλητές του Ελευθέριου Βενιζέλου όταν έγινε το πρώτο σύμφωνο ελληνοτουρκικής φιλίας το 1930). Παρεμπιπτόντως, δεν είναι τυχαία και η συζήτηση για τις πιθανές ερωτικές ιδιαιτερότητες του Κεμάλ που ακούγεται τελευταία.

Οι δεσμεύσεις του

Από τότε σιγοκαίει και φουντώνει η «φωτιά» εναντίον του κ. Ερντογάν. Η οργή για τα μικρά θέματα της καθημερινότητας αποτελούν το πρόσφορο έδαφος για προβοκάτσιες και καταστάσεις που δεν θα επηρεάσουν μόνο την Τουρκία αλλά θα έχουν ευρύτερο αντίκτυπο.
Αν αυτή τη στιγμή υπάρξει αποσταθεροποίηση στη γειτονική χώρα ή εκτραπεί η σημερινή κυβέρνηση της Άγκυρας ο ασκός του Αιόλου θα ανοίξει και θα βγάλει δαίμονες σε Βαλκάνια, Ανατολική Μεσόγειο, Εγγύς και Μέση Ανατολή. Ίσως όχι τυχαία, μια πρώτη εικόνα σκιαγράφησε ο πρώην σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ κ. Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκυ γράφοντας στο "Time".

Από τις αποψινές δηλώσεις του κ. Ερντογάν ξεχωρίζω την απάντησή του στη μομφή ότι είναι δικτάτορας: «Φέραμε την Τουρκία σε μια νέα εποχή. Αν αποκαλούν έτσι έναν που είναι υπηρέτης του λαού, τότε δεν έχω να πω τίποτα». Σε άλλο σημείο υπογράμμισε: «Δεν είμαι κύριος του λαού, η δικτατορία δεν τρέχει στο αίμα ή τον χαρακτήρα μου. Είμαι υπηρέτης του λαού».

Όσο κι αν αντιδράσουν ορισμένοι, ό,τι κι αν πουν, τον πιστεύω. Ο κ. Ερντογάν πράττει όπως θα έκανε ένας πραγματικός ηγέτης που μιλά με την παρρησία νου και καρδιάς. Το γνωρίζω πολύ καλά από την εποχή που ήταν δήμαρχος στην Πόλη. Πριν από τέσσερις μήνες, όταν ο υπουργός Εξωτερικών κ. Δημήτρης Αβραμόπουλος συναντήθηκε στο «Άγκυρα Παλάς» με τον Τούρκο πρωθυπουργό μίλησαν για τις σχέσεις των δύο χωρών και την ανάγκη της ειλικρίνειας. «Η αλήθεια απελευθερώνει αφού πρώτα σε νευριάζει πολύ. Το ψέμα έχει ταχύτητα, αλλά η αλήθεια έχει αντοχή», είπε τον επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας.

Παρακολουθώντας καθημερινά τα δρώμενα στην Τουρκία από το 1995 έως σήμερα προτιμώ τον συντηρητικό αλλά ριζοσπάστη κ. Ερντογάν με το ισλαμικών καταβολών «ΑΚ Παρτί» παρά τους κεμαλιστές που θα νεκραναστήσουν το κατεστημένο ή τους ακροδεξιούς «Γκρίζους Λύκους» και ό,τι συνεπάγεται η παρουσία τους. Άλλωστε πολλοί βλέπουν χαρακτηριστικά και χαρίσματα της προσωπικότητας του Κωνσταντίνου Καραμανλή στον άνθρωπο που έχει παρατήσει τον εαυτό του και αφιερώθηκε στην υπηρεσία προς τη χώρα του, στοιχείο αξιοζήλευτο για όσους απηύδησαν από τη σήψη του εγχώριου πολιτικού συστήματος.

Όλα τ' άλλα είναι κολλήματα και θεωρίες συνωμοσίας... - ΠΗΓΗ

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Τετάρτη, 21 Οκτωβρίου 2015 Κατηγορία ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Τελεσίγραφο προς τη Λευκωσία είτε να υπογράψει μέχρι τον Μάρτιο συμφωνία επίλυσης του Κυπριακού είτε να αποδεχτεί το τετελεσμένο της κατοχής φαίνεται να προωθεί η Αγκυρα, συνδέοντας μάλιστα το ζήτημα αυτό με όσα συμφώνησε ο τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν με τη γερμανίδα καγκελάριο Ανγκελα Μέρκελ, στο πλαίσιο της αντιμετώπισης της προσφυγικής κρίσης.

Σύμφωνα με την εφημερίδα Hurriyet, τουρκική διπλωματική πηγή ανέφερε ότι «το Μάρτιο είτε θα υπογραφεί συμφωνία και η ελληνοκυπριακή διοίκηση θα πάει σε δημοψηφίσματα είτε, εάν το απορρίψει, η υφιστάμενη κατάσταση θα γίνει αποδεκτή από τη διεθνή κοινότητα ως μια λύση». Η θέση αυτή διατυπώθηκε ως απάντηση στα σχόλια ότι η συμφωνία Ερντογάν-Μέρκελ για άνοιγμα νέων κεφαλαίων στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας στην ΕΕ δεν έχει καμία ισχύ από τη στιγμή που ο κυπριακή πλευρά ξεκαθάρισε ότι δεν αίρει το βέτο της για την επανεκκίνηση της ενταξιακής διαδικασίας της Τουρκίας στην ΕΕ.

Με αυτό το επιχείρημα, η διπλωματική πηγή που επικαλείται η τουρκική εφημερίδα βλέπει να παρακάμπτεται το κυπριακό βέτο και να μην υπάρχουν εμπόδια στην υλοποίηση της συμφωνίας Μέρκελ-Ερντογάν, εάν η ελληνοκυπριακή πλευρά δεν συναινέσει σε μία λύση μέχρι τον Μάρτιο.

Η ίδια πηγή επισήμανε τη δήλωση της γερμανίδας καγκελαρίου ότι θα κάνει ό,τι περνά από το χέρι της για να πείσει την ελληνοκυπριακή πλευρά ώστε να ανοίξουν σύντομα νέα διαπραγματευτικά κεφάλαια. Η Hurriyet σημειώνει επίσης πως η Μέρκελ υποστήριξε την τουρκική θέση ότι σε περίπτωση που το Μάρτιο του 2016 οι ελληνοκύπριοι απορρίψουν τη λύση, η παρούσα κατάσταση στο νησί πρέπει να γίνει αποδεκτή ως οριστική από την ΕΕ. Η γερμανίδα καγκελάριος φέρεται, σύμφωνα με το δημοσίευμα, να στήριξε τη θέση αυτή της Τουρκίας λέγοντας «έχετε δίκιο».

Παράλληλα, ο αρθρογράφος της Yeni Safak Αμπντουλκαντίρ Σελβί, υποστηρίζει πως κατά το ταξίδι του στη Ρωσία, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν του εκμυστηρεύτηκε κάτι ανάλογο: «Εάν μέχρι το Μάρτιο του 2016 ιδρυθεί η "συνεταιρική κυβέρνηση" τότε καλώς», αλλιώς η Τουρκία είναι αποφασισμένη να κλείσει αυτό το θέμα. Όπως φέρεται να είπε, οι ελληνοκύπριοι σκέφτονται ότι έχουν ένα δικό τους κράτος και προβληματίζονται εάν θα το μοιραστούν με τους Τούρκους. Από την άλλη, όπως ανέφερε, «οι Τούρκοι είναι υπέρ της λειτουργίας του δικαιώματος των εγγυήσεων και ανησυχούν μήπως με τον χρόνο οι ελληνοκύπριοι τους υποβαθμίσουν σε μειονότητα».

«Εάν αυτά τα εμπόδια δεν μπορούν να ξεπεραστούν και εάν δεν μπορεί να δημιουργηθεί το συνεταιρικό κράτος, η Τουρκία είναι υπέρ της έναρξης ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων μεταξύ της «Τουρκικής Δημοκρατίας Βόρειας Κύπρου» και της ελληνοκυπριακής διοίκησης. Δεν υπάρχει νόημα στην παράταση αυτής της υπόθεσης» φέρεται να είπε ο Ερντογάν στον Τούρκο δημοσιογράφο.

Πάντως, σε συνέντευξη που δημοσιεύτηκε την περασμένη Κυριακή ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκος Αναστασιάδης, εξέφρασε την εκτίμηση ότι δεν είναι εφικτή η διενέργεια δημοψηφίσματος για το Κυπριακό τον Μάρτιο, εκτός, όπως είπε, «εάν αλλάξουν άρδην τα δεδομένα». Τόνισε ότι υπάρχουν διαφορές στα ακανθώδη θέματα και ότι δεν είναι ο χρόνος που μετρά, αλλά η ουσία. - ΠΗΓΗ

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Σάββατο, 13 Δεκεμβρίου 2014 Κατηγορία ΕΠΙ ΣΚΟΠΟΝ
Γράφει ο Σάββας Καλεντερίδης

Η απόφαση της τουρκικής κυβέρνησης να επαναφέρει τα οθωμανικά ως μάθημα στην υποχρεωτική εκπαίδευση (λύκειο) άνοιξε έναν εξαιρετικά ενδιαφέροντα κύκλο συζητήσεων στην τουρκική κοινωνία αλλά και στους κύκλους της διανόησης. Από την πλευρά τους οι κεμαλιστές και οι εκσυγχρονιστές αντιδρούν, θεωρώντας ότι η κυβέρνηση ξεθεμελιώνει το κοσμικό οικοδόμημα του Μουσταφά Κεμάλ και η Τουρκία επιστρέφει στον σκοταδισμό, ενώ οι υποστηρικτές του διδύμου Ερντογάν - Νταβούτογλου θεωρούν ότι με την ενέργεια αυτή επανασυνδέεται το τουρκικό έθνος από το «λαμπρό αυτοκρατορικό οθωμανικό παρελθόν του», από το οποίο είχε αποκοπεί βίαια εξαιτίας των επιλογών του κεμαλικού καθεστώτος.

Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι οι Τούρκοι, στερούμενοι αλφαβήτου, καθότι ήταν ένας αγράμματος λαός, όταν εισέβαλαν στην Ανατολή (1071) και έως την κατάρρευση των σελτζουκικών εμιράτων (14ος αι.) είχαν ως επίσημη γλώσσα την περσική και στη συνέχεια την αραβική. Η κατάσταση αυτή είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία της λεγόμενης οθωμανικής γλώσσας (Osmanl?ca), η οποία αποτελούσε ένα μείγμα περσικών, αραβικών, τουρκικών, ελληνικών, αρμενικών και κουρδικών λέξεων, ενώ για τη γραφή της χρησιμοποιούνταν το αραβικό αλφάβητο.
Ο Μουσταφά Κεμάλ, με σχετικό νόμο που ψηφίστηκε το 1928, επέβαλε τη χρήση της λατινικής γραφής, κλείνοντας με τον τρόπο αυτόν και πρακτικά την οθωμανική περίοδο στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας και αρχίζοντας μια νέα περίοδο εκδυτικισμού του νεόκοπου τουρκικού κράτους.

Είχε προηγηθεί η κατάργηση του χαλιφάτου με νόμο της 3ης Μαρτίου 1924 και η καθιέρωση ενός κανονισμού ένδυσης με νόμο της 25ης Νοεμβρίου 1925, σύμφωνα με τον οποίο απαγορεύονταν τα φέσια, τα σαρίκια, τα σαλβάρια και άλλα οθωμανικά ενδυματολογικά κατάλοιπα και καθιερώνονταν το ημίψηλο καπέλο και το κοστούμι ως βασικό ένδυμα των δημοσίων υπαλλήλων και των πολιτών.

Εκτός από τα παραπάνω, στην Τουρκία γράφτηκαν καινούργια βιβλία Ιστορίας, τα οποία δεν αφιέρωναν σχεδόν καμία σελίδα στην οθωμανική περίοδο. Με άλλα λόγια, η Ιστορία της Τουρκίας του Μουσταφά Κεμάλ άρχιζε με την εμφάνιση των Νεοτούρκων και τις επικές μάχες των Δαρδανελίων και κορυφωνόταν με τον λεγόμενο «εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα», κυρίως δε με τις μάχες που δόθηκαν εναντίον των Ελλήνων, από το 1919 έως το 1922.

Οσον αφορά τα άλλα βιβλία και μαθήματα όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης, τα πάντα άρχιζαν και τελείωναν στον Μουσταφά Κεμάλ και στο κίνημά του, ενώ και οι ίδιες οι επιστήμες προσαρμόζονταν και περιελάμβαναν και τον «μεγάλο ηγέτη», ο οποίος σταδιακά άρχισε να λατρεύεται και εν ζωή και μετά τον θάνατό του περίπου ως μια ιδιότυπη θεότητα.

Οσον αφορά την εθνική ιδεολογία, αυτή είχε ως βάση τον εθνικισμό του Ζιγιά Γκιόκαλπ, διανθισμένη με κείμενα ομιλιών αλλά και διάφορα «ρητά» που υποτίθεται ότι ανήκαν στον Μουσταφά Κεμάλ.
Ολη αυτή η ιδεολογία αλλά και το κεμαλικό καθεστώς, το οποίο όρισε την πορεία της Τουρκίας από το 1923 έως και τα τέλη του 20ού αιώνα, υποστηρίχτηκε κατά βάση από τους λεγόμενους «λευκούς Τούρκους», δηλαδή αστούς και επιχειρηματίες που δεν είχαν τουρκική καταγωγή, οι οποίοι στην ουσία λυμαίνονταν τους εθνικούς πόρους της Τουρκίας.

Με αφορμή την επαναφορά των οθωμανικών ως υποχρεωτικού μαθήματος στο λύκειο, όπως αναφέραμε στην αρχή του άρθρου μας, έχουν αρχίσει πολύ ενδιαφέρουσες συζητήσεις στην τουρκική πολιτική σκηνή και τη διανόηση.
Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες απόψεις είναι αυτή που θεωρεί ότι η κεμαλική περίοδος και η βίαιη αποκοπή του τουρκικού έθνους από το ένδοξο οθωμανικό παρελθόν ήταν στην ουσία μια πολιτική και γεωπολιτική προβοκάτσια των λευκών Τούρκων και σιωνιστικών κύκλων, που είχε ως στόχο την εκμετάλλευση των εθνικών πόρων της Τουρκίας αλλά και την περιθωριοποίηση του τουρκομουσουλμανικού έθνους!

Ανεξαρτήτως αν το ομολογούν δημοσίως, η παραπάνω άποψη αποτελεί τον κεντρικό πυρήνα της ιδεολογίας του διδύμου Ερντογάν - Νταβούτογλου, γεγονός που εξηγεί όχι μόνο την επαναφορά της διδασκαλίας των οθωμανικών, αλλά και τις κινήσεις της τουρκικής κυβέρνησης στη διεθνή σκακιέρα, στα Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή και την ανατολική Μεσόγειο. Θα υποστηρίζαμε μάλιστα ότι, αν αναζητήσει κανείς ιδεολογικά και ψυχολογικά αίτια στη στάση που τηρεί η τουρκική κυβέρνηση απέναντι στο Ισραήλ τα τελευταία χρόνια, θα μπορούσε να διακρίνει, από τη μια, το μίσος για την προαναφερθείσα «προβοκάτσια» και, από την άλλη, τις νεοοθωμανικές επιδιώξεις, στις οποίες το Ισραήλ έχει μία και μόνο θέση, αυτή του προτεκτοράτου της νέας μεγάλης Οθωμανίας.
Οσον αφορά την Ελλάδα και τη θέση της στο νεοοθωμανικό σχέδιο, αυτό θα το δούμε στο άρθρο μας της Κυριακής. - ΠΗΓΗ

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter