Write on Παρασκευή, 13 Ιουλίου 2018 Κατηγορία ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Πέρα από κάθε όριο λογικής, ευαισθησίας και ανθρωπισμού μπορεί να χαρακτηριστεί η συμπεριφορά του Υπουργείου Εξωτερικών και της Πρεσβείας στα Τίρανα προς τους συγγενείς των πεσόντων μαχητών του Έπους 1940 – 41 στη Β. Ήπειρο. Έφθασαν, μάλιστα, στο επαίσχυντο σημείο να τελέσουν τρισάγιο για τους πεσόντες, των οποίων τα οστά μεταφέρθηκαν από τον ομαδικό τάφο της Κλεισούρας στο Στρατιωτικό Κοιμητήριο Βουλιαρατών, χωρίς την παρουσία των συγγενών τους.

Στην τελετή αυτή, την πρώτη μετά τη Συμφωνία με την Αλβανία, που με καρτερικότητα ανέμεναν τα παιδιά των Πεσόντων για 78 ολόκληρα χρόνια, όχι μόνο δεν προσκλήθηκαν όπως άλλοι, αλλά ο Υπουργός Εξωτερικών δεν ανταποκρίθηκε σε γραπτό αίτημα που υπέβαλε η Ένωση να παραστούν έστω μέλη του Δ.Σ. - παιδιά πεσόντων.
Είναι η «πρώτη τελετή στη μνήμη των Ελλήνων στρατιωτών που είναι θαμμένοι στη γη της Αλβανίας», όπως είπε ο κ. Τσίπρας στις Βρυξέλλες, αλλά όμως με αποκλεισμένους τους συγγενείς τους κ. Πρωθυπουργέ.

Το θλιβερό αυτό γεγονός, έρχεται να προστεθεί και σε άλλα περιστατικά απαράδεκτης συμπεριφοράς απέναντι στους συγγενείς και την Ένωση, αλλά δεν είναι του παρόντος να γίνει εκτενής αναφορά.

Η Ένωση θα συνεχίσει τον αγώνα μέχρι την πλήρη αποκατάσταση της μεγάλης αυτής εθνικής και ανθρωπιστικής εκκρεμότητας. Οι συγγενείς θα πράξουν το θρησκευτικό τους καθήκον, σύντομα σε ειδική τελετή με την επιβαλλόμενη σεμνότητα, που άλλωστε απορρέει από τον πόνο για τα προσφιλή τους πρόσωπα.

Ως προς εκείνους που θέλουν να αγνοούν τους συγγενείς των πεσόντων, ελπίζουμε ότι πολύ σύντομα θα αντιληφθούν την εκτροπή τους από την ηθική τάξη και το ατόπημα του αποκλεισμού από θρησκευτικές τελετές. Θα κατανοήσουν ότι αυτή η ιερή υπόθεση δεν προσφέρεται για προσωπική προβολή και καιροσκοπισμό, ιδίως από ορισμένους που τελευταία πληροφορήθηκαν ότι υπήρχε αυτή η εκκρεμότητα και τώρα κομπάζουν για τα επιτεύγματά τους.

Για το Δ.Σ. της Ένωσης
Ο Πρόεδρος Γεώργιος Σούρλας
Ο Γενικός Γραμματέας Απόστολος Κωστόπουλος

37078098 919986071541999 8702578600487944192 n

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ταυτοποιούν τα οστά των Ηρώων που έπεσαν στην Αλβανία το 1940-41

Write on Πέμπτη, 12 Απριλίου 2018 Κατηγορία ΔΙΕΘΝΗ

Συνεχίζονται σιγά σιγά και μεθοδικά, οι κινήσεις όλων των εμπλεκόμενων δυνάμεων στην περιοχή της Συρίας. Εδώ και λίγες ώρες, μετά την κινητικότητα από πλευράς ΗΠΑ και Γαλλίας, παρόμοια δραστηριότητα παρατηρείται και από πλευράς Ρωσίας. Όπως αναφέρει το πρακτορείο Interfax, ο ρωσικός στόλος απέπλευσε από το συριακό λιμάνι της Ταρτούς. Επίσης η Ρωσία, κλείνει τον εναέριο χώρο στην περιοχή, με ΝΟΤΑΜ για τις 11-12, 17-19,25-26 Απριλίου μεταξύ 10:00 - 18:00 ώρα Μόσχας.

Τα ρωσικά πλοία σε θέσεις συνήθη ελλιμενισμού τους:

2 Tartus

Σε άλλο τηλεγράφημά του, το ρωσικό πρακτορείο αναφέρει ότι στην περιοχή των ΝΟΤΑΜ θα διεξαχθούν ασκήσεις με πραγματικά πυρά και εξέδωσε προειδοποιήσεις προς άπαντες σε αέρα και θάλασσα. Και τα 11 ρωσικά πλοία απέπλευσαν πλήρως εξοπλισμένα με ενεργοποιημένες τις συσσκευές ηλεκτρονικού πολέμου και αντιαεροπορικής άμυνας. Πηγές αναφέρουν πως έχουν συνδεθεί με τα επίγεια ραντάρ και τους αντιαεροπορικούς εκτοξευτές.

Έτσι οι πρώτες δορυφορικές εικόνες δείχνουν πλήρη πολεμική κινητοποίηση. Η ναυτική βάση έχει αδειάσει αυτή τη στιγμή.

Η βάση στην Ταρτούς έχει αδειάσει τις τελευταίες ώρες:

1 Tartus empty

Η Ρωσία έχει συνολικά 15 πλοία μαζί με τα υποστήριξης από τον Στόλο της Μαύρης Θάλασσας στην Μεσόγειο συμπεριλαμβανομένων των φρεγατών Admiral Grigorovich και Admiral Essen που μπορούν να εκτοξεύσουν πυραύλους κρουζ ενώ υπάρχουν και υποβρύχια κλάσης Kilo.

Τα συριακά αεροσκάφη σε ρωσικές βάσεις
Οι κυβερνητικές δυνάμεις της Συρίας λέγεται ότι απομακρύνονται από τα μεγάλα αεροδρόμια και τις στρατιωτικές αεροπορικές βάσεις, σύμφωνα με τους Times of Israel, επικαλούμενη τις εκθέσεις του Συριακού Παρατηρητηρίου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.

Airbase

Επιπλέον, αεροφωτογραφίες δείχνουν ότι η Συρία μεταφέρει στρατιωτικά αεροσκάφη σε βάσεις που βρίσκονται υπό τον έλεγχο του ρωσικού στρατού, για να εξασφαλίσει την επιβίωσή τους, από ενδεχόμενο χτύπημα, αποκάλυψε i24 News.

Write on Παρασκευή, 30 Μαρτίου 2018 Κατηγορία ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Το όνομα του Χρίστου Αετού Τζιφάκη ακουγότανε εις το Ρέθυμνον από πριν από τον πόλεμο. Ήτονε ένας γενναίος αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού ο οποίος έκαμε ανδραγαθίες εις τον Ελληνο-τουρκικό πόλεμο. Ένας βενιζελικός αξωματικός που τίμησε την Κρήτη και το όνομά του. Ανάμεσα σε αυτά που θυμούμαι να λέγονται από τους παλαιότερους όταν αναφερόταν με θαυμασμό στον Τζιφάκη ήταν πως υπηρέτησε στο ξακουστό 5/42 Τάγμα Ευζώνων.Το 1935 ο δικτάτορας Ιωάννης Μεταξάς τον απόταξε και τότε επέστρεψε στο Ρέθυμνον.

Το όνομά του το ξανάκουσα παραμονές της Μάχης της Κρήτης όταν παρουσιάστηκα εθελοντικά στο Φρουραρχείο Ρεθύμνης προκειμένου να προσφέρω τις υπηρεσίες μου.
[...]
Ο Χρίστος Τζιφάκης ήταν και είναι στα μάτια μου ο παλιός Ρεθεμνιώτης, ο πατριώτης, ο σεμνός, ο αγωνιστής, ο ιδεολόγος, ο άνθρωπος που απέφευγε τις φιγούρες, ο άνθρωπος του καθήκοντος και του χρέους.

Μεγάλη μου τιμή που πολέμησα μαζί του.

Γεώργιος Αριστείδου Τζίτζικας
Σακραμέντο, Η.Π.Α.
Ιανουάριος 2018

Με αυτά τα λόγια ο Γεώργιος Τζίτζικας θυμάται τον Χ.Α. Τζιφάκη υπό τις διαταγές του οποίου πολέμησε στη Μάχη της Κρήτης. Οι ενθυμήσεις αυτές προλογίζουν και το βιβλίο «Αι ημέραι της απελευθερώσεως εν Ρεθύμνη – 1944» του Χ.Α. Τζιφάκη που θα κυκλοφορήσει εντός των ημερών η Εταιρία Κρητικών Ιστορικών Μελετών. Το περιεχόμενό του είναι ένα πολύ μικρό τμήμα από το Αρχείο του Χ.Α. Τζιφάκη που η οικογένειά του έχει παραχωρήσει ως δάνειο στο Ιστορικό Μουσείο Κρήτης. Το τμήμα αυτό καλύπτει το δίμηνο Σεπτεμβρίου-Οκτωβρίου του 1944, δηλαδή την περίοδο σύμπτυξης του γερμανικού στρατού σε μια περιορισμένη περιοχή των Χανίων όπου θα παραμείνουν μέχρι τον Απρίλιο του 1945. Το τελευταίο αυτό διάστημα της Κατοχής είναι ταυτόχρονα περίοδος κινητοποίησης όλων των δυνάμεων της Αντίστασης, οι οποίες παρά τους ανταγωνισμούς και τις συγκρουόμενες επιδιώξεις τους, καταφέρνουν να συντονίσουν τη δράση τους και να παρακολουθούν στενά τις γερμανικές δυνάμεις ώστε να είναι πάντοτε σε ετοιμότητα, παρά τα πενιχρά μέσα τους, να αποκρούσουν οποιεσδήποτε επιθετικές κινήσεις των κατοχικών δυνάμεων και να επιτρέψουν να συντελεστεί ειρηνικά η διαφαινόμενη απελευθέρωση.

Η παρουσίαση του βιβλίου θα γίνει το Σάββατο 31 Μαρτίου 2018, ώρα 12.00΄, στο αμφιθέατρο Γιάννη Περτσελάκη του Ιστορικού Μουσείου Κρήτης. Για το ιστορικό πλαίσιο της περιόδου θα μιλήσει ο Σπύρος Δημανόπουλος, υποψήφιος διδάκτορας του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης και για την έκδοση οι δύο επιμελητές του κειμένου Κωστής Μαμαλάκης και Κλαίρη Μιτσοτάκη.

Στην εκδήλωση θα παραστεί ο εγγονός του Χ.Α. Τζιφάκη, κύριος Χρίστος Ν. Τζιφάκις, ο οποίος θα αναφερθεί σε λιγότερο γνωστές και άγνωστες πτυχές της ζωής του.

Παράλληλα, στο φουαγιέ του δευτέρου ορόφου θα παρουσιαστεί η έκθεση με θέμα Ο αντιστασιακός, κατοχικός τύπος στο Ρέθυμνο με αρχειακό υλικό από το Αρχείο Χ.Α. Τζιφάκη με την επιμέλεια του Κωστή Μαμαλάκη.

Είσοδος ελεύθερη

ddc1d5b2 9660 4e2d 807c 81f5f80c01a9

Ο Χρίστος Αετού Τζιφάκης γεννήθηκε στον Πρινέ Ρεθύμνου το 1889. Ήταν γιος του αγωνιστή Αετού Τζιφάκη και της Αργυρής Στυλ. Χαλκιαδάκη με καταγωγή από το Ατσιπόπουλο Ρεθύμνου. Είχε δύο αδελφές, τη Χρυσάνθη και τη Μαρία. Το 1910 κατατάσσεται οπλίτης στο 1ο Τάγμα της Κρητικής Πολιτοφυλακής, το 1912-1913 λαμβάνει μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους, το 1923 προάγεται στο βαθμό του λοχαγού και το 1934 προάγεται στο βαθμό του ταγματάρχη. Το 1935 αποτάσσεται για πολιτικούς λόγους (ως Βενιζελικός) και εγκαθίσταται μόνιμα στο Ρέθυμνο.

Το 1941 τον Μάιο, τέσσερις ημέρες πριν την έναρξη της Μάχης της Κρήτης, με διαταγή του πρωθυπουργού Εμμανουήλ Τσουδερού τοποθετείται Επιτελάρχης της Β΄ Στρατιωτικής Διοίκησης Κρήτης και διευθύνει τη μάχη που διεξάγεται στο Ρέθυμνο (20-29 Μαΐου). Το διάστημα 1941-1945 οργανώνει τον αντιστασιακό αγώνα στο Ρέθυμνο και αργότερα, αναγνωρίζεται επίσημα από το Στρατηγείο Μέσης Ανατολής ως Αρχηγός Εθνικής Οργάνωσης Ρεθύμνης (ΕΟΡ). Το 1944 με απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης αναλαμβάνει τα καθήκοντα του Στρατιωτικού Διοικητή του νομού Ρεθύμνης.

443 858 thickbox

Αριθμός σελίδων: 288
ISBN: 978-960-9480-41-3
Ε.Κ.Ι.Μ., Ηράκλειο 2018

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Τετάρτη, 13 Δεκεμβρίου 2017 Κατηγορία ΙΣΤΟΡΙΑ

Γράφει ο Τάσος Μαλεσιάδας

Τη Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου του 1943, η 117η Μεραρχία Κυνηγών συνετέλεσε μία από τις μεγαλύτερες θηριωδίες του Γερμανικού Στρατού στον ελλαδικό χώρο, στο πλαίσιο της επιχείρησης «Καλάβρυτα». Αυτό που εμείς ονομάζουμε ως «Σφαγή των Καλαβρύτων» αποτελεί ένα κραυγαλέο πολεμικό έγκλημα της Wehrmacht όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε όλη την Ευρώπη. Σημειώνω ότι το έγκλημα σχεδιάστηκε και εκτελέστηκε από τον τακτικό Γερμανικό Στρατό, όχι τα παραστρατιωτικά SS, στο πλαίσιο της τακτικής των αντιποίνων για την έντονη αντιστασιακή δράση στην περιοχή.

Σε μία εποχή που ο κάθε ένας ο οποίος έχει πρόσβαση σε πληροφορίες τις διαστρεβλώνει, τις διαβρώνει ή τις παραθέτει από τη δική του οπτική γωνία, καθήκον του ιστορικού και του ιστοριογράφου παραμένει η διατήρηση της τιμιότητας και η όσο το δυνατότερο ειλικρινής παράθεση των γεγονότων.
Τον τελευταίο καιρό, σε μία προσπάθεια εξάμβλωσης των στοιχείων, η Εθνική Αντίσταση υφίσταται όχι μία γόνιμη και ιστορικά τεκμηριωμένη ανάλυση, αλλά μία ευθεία και ανιστόρητη αμφισβήτηση. Μία αμφισβήτηση που δεν είναι τίποτε περισσότερο από μία ασχημονή στους νεκρούς, αντιστασιακούς και αμάχους, κάθε ομάδας, κάθε παράταξης· όλα αυτά για σκοπούς ιδεολογικούς, πολιτικούς και κομματικούς, ολότελα αναντίστοιχους με το μεγαλείο και την αναγκαιότητα της Εθνικής Αντίστασης ενάντια στον ξένο κατακτητή-επιβουλευτή.
Το ιστορικό σημείωμα, αφιερώνεται στους νεκρούς, μπροστά στους οποίους εγώ, ως ιστοριογράφος, έχω την τιμή και την ευθύνη να τους ανακαλώ και να διατηρώ τη μνήμη τους στο παρόν, αλλά και στους αγέννητους, που έχω την υποχρέωση να τους εμφυσήσω τα γεγονότα και τις αξίες που εκείνα πρεσβεύουν ( και όχι πρέσβευαν, ζουν ακόμα ) χωρίς κανένα κέρδος παρά μόνο εν χάριτι της ιστορικής δικαιοσύνης.

Οι πληροφορίες προέρχονται, κυρίως, από το αρχειακό υλικό της Wehrmacht όπως και της Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού ( Επειχείρηση "Καλάβρυτα": Η δράση της 117ης Μεραρχίας Κυνηγών μέσα από τα γερμανικά αρχεία, ΓΕΣ/ΔΙΣ, Αθήνα, 2012 ).

Η κατάσταση στην Πελοπόννησο

Η Πελοπόννησος κατά τη διάρκεια της Κατοχής αποτέλεσε τις δύο άκρες ενός νήματος. Η μία άκρη, ως και τη συνθηκολόγηση των Ιταλικών δυνάμεων κατοχής, αποτελούσε την στρατιωτική χαλαρότητα και από τη συνθηκολόγηση και ύστερα, εξαιτίας του γεωγραφικού αναγλύφου της, την άκρη του αίματος με συνεχείς μάχες οι οποίες στην ουσία συνεχίστηκαν ως και την αποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων από τη χώρα.
Οι αναφορές της Wehrmacht, κάνουν λόγο για τις «αποτραβηγμένες στα αστικά κέντρα και πλησίων αυτών» δυνάμεις, οι οποίες είχαν απωλέσει κάθε έλεγχο στην ηπειρωτική Ελλάδα και, κατά συνέπεια, στην ενδοχώρα της Πελοποννήσου. Ως και την άνοιξη του 1943, ο ΕΛΑΣ και οι μικρότερες ανταρτικές οργανώσεις της περιοχής είχαν καταφέρει να ασκούν τον έλεγχο της συντριπτικής πλειοψηφίας της ενδοχώρας. Αυτό προβλημάτιζε αρκετά την Ανώτατη Γερμανική Διοίκηση η οποία φρικίαζε στο ενδεχόμενο περαιτέρω διασποράς των στρατευμάτων της εξαιτίας συμμαχικών αποβάσεων στην περιοχή. Έτσι, μεταφέροντας δυνάμεις από τη Γιουγκοσλαβία, αναδιοργάνωσε τις υπάρχουσες φρουρές, τις ενίσχυσε και έδωσε τη διαταγή για την ανάληψη αντιανταρτικών επιχειρήσεων με αντικειμενικό σκοπό τη συντριβή των ανταρτικών δυνάμεων.
Μία από τις μονάδες που εστάλησαν ήταν η 717η μεραρχία Πεζικού, αναδιοργανωμένη και με τη νέα της ονομασία «117η Μεραρχία Κυνηγών». Η μεραρχία απαρτιζόταν κυρίως από Αυστριακούς και εθνοτικά Γερμανούς και ως αποστολή της είχε τη διεξαγωγή αντιανταρτικών επιχειρήσεων. Η εκ βάθρων αναδιοργάνωσή της από μεραρχία μετόπισθεν σε μεραρχία α' τάξης την καθιστούσε ικανή να αναλάβει και να διεξαγάγει ευρείες επιχειρήσεις χωρίς περαιτέρω ενισχύσεις.
Η μεραρχία αποτελούνταν από δύο Συντάγματα Κυνηγών (737 και 749 Συντάγματα) και από ένα Σύνταγμα Πυροβολικού (670). Με τη μετεγκατάστασή της στην Πελοπόννησο, ενσωμάτωσε και όλες τις υπάρχουσες γερμανικές δυνάμεις. Διοικητής της ήταν ο Υποστράτηγος Karl von Le Suire, ένας σαδιστής αξιωματικός, φανατικός υπέρμαχος των αντιποίνων και ανηλεής. Έδρα της μεραρχίας υπήρξε το Περιγιάλι Κορινθίας.

mnhmeio2

Τα γεγονότα που οδήγησαν στη σφαγή: O λόχος Schober.

Για την αντιμετώπιση των ανταρτών η 117η Μεραρχία εξαπέλυσε άμεσες επιχειρήσεις, για την εδραίωση της κυριαρχίας στην περιοχή. Ένα απόσπασμα υπό τον λοχαγό Σόμπερ, ανέλαβε την αναγνώριση περιμετρικά των Καλαβρύτων. Βιαστικά συγκροτημένο, με τα απαραίτητα, μόνο, εφόδια και πυρομαχικά και χωρίς ασυρμάτους ( αυτό αργότερα θα έκρινε πολλά στην έκβαση της επιχείρησης ). Η διήμερη αποστολή του λόχου Σόμπερ ξεκινούσε.
Οι αντάρτες γνώριζαν για την επιχείρηση και έτσι απέστειλαν σώμα 200 ανταρτών ώστε να ενεδρεύσει στην τοποθεσία και να χτυπήσει τον γερμανικό λόχο. Η ενέδρα ήταν άκρως επιτυχημένη και ο λόχος αποτραβήχτηκε σε κοντινό ύψωμα όπου και δεχόταν τις επιθέσεις πλέον των 500 ανδρών, καθότι ο ΕΛΑΣ είχε ενισχυθεί από τον Εφεδρικό ΕΛΑΣ και από πατριώτες που υπέθεταν ότι η παρουσία των Γερμανών στο χωριό ήταν στο πλαίσιο της καταστροφής των Καλαβρύτων.
Ο Σόμπερ, χωρίς ασυρμάτους και άλλον τρόπο να ζητήσει ενισχύσεις από τη μονάδα του, με τα πυρομαχικά να έχουν σχεδόν εξαντληθεί, επιχείρησε διάσπαση του κλοιού των ανταρτών. Η προσπάθεια απέτυχε και το απόσπασμα αιχμαλωτίστηκε, εκτός από λίγους στρατιώτες που κρύφτηκαν σε μία χαράδρα και κατάφεραν να ξεφύγουν. Εκείνοι ειδοποίησαν τη διοίκηση για τα γεγονότα.
Η ύπαρξη γερμανών αιχμαλώτων εξόργισε τον Λε Σουίρ. Ξεκίνησε άμεσα διαδικασία διαπραγματεύσεων. Ανέφερε ότι αν του δοθούν πίσω οι αιχμάλωτοι θα βοηθήσει επισιτιστικά την περιοχή. Οι άνδρες του ΕΛΑΣ ζητούσαν ανταλλαγή αιχμαλώτων. Ο Λε Σουίρ δεν είχε καμία διάθεση για διαπραγμάτευση αλλά ήθελε να επιβάλλει όρους.

skies

Η σφαγή των Καλαβρύτων

Η επιχείρηση «Καλάβρυτα» υπεγράφη στις 25 Νοεμβρίου του 1943. Αντικειμενικός σκοπός της ήταν η εκκαθάριση του ορεινού όγκου του Χελμού. Αυτό σήμαινε εκτελέσεις και λεηλασίες με σκοπό τη διακοπή υποστήριξης του πληθυσμού στις αντιστασιακές ομάδες.
Τα γεγονότα κλιμακώθηκαν απότομα. Όταν ο Λε Σουίρ έμαθε πως 3 τραυματίες αιχμάλωτοι είχαν κτηνωδώς εκτελεστεί από μέλη της ΟΠΛΑ ( τα κρανία τους συνετρίβησαν από αιχμηρά αντικείμενα ) παρά τις αντιρρήσεις των ιατρών, τότε έδωσε τη διαταγή για τη βίαιη απελευθέρωση των στρατιωτών του. .
Οι Γερμανοί εκτέλεσαν αγρότες σε περιοχή πλησίον του σημείου κράτησης των αιχμαλώτων. Στις 5 Δεκεμβρίου ο ΕΛΑΣ τους μετέφερε σε μία χαράδρα, όπου και τους εκτέλεσε ομαδικά. Δύο άνδρες από τους 77 κατάφεραν να σωθούν. Επέστρεψαν στη μονάδα τους αναφέροντας τα τεκταινόμενα.
Ο ταγματάρχης Ebersberger ανέλαβε την κτηνώδη αποστολή του αφανίζοντας τα πάντα στο πέρασμά του. Οι Ρογοί, η Κερπινή, η Άνω και Κάτω Ζαχλωρού, έπαψαν να υφίστανται. Μοναχοί στη Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου εκτελέστηκαν, την επόμενη μέρα τα χωριά Σουβάρδο και Βραχνί δηώθηκαν. Κορωνίδα των αγριοτήτων όμως αποτέλεσε η σφαγή των Καλαβρύτων, με την εκτέλεση όλου του ανδρικού πληθυσμού, στις 13 Δεκεμβρίου. Ακολούθησε ευρύτερη λεηλασία και πυρπόληση της περιοχής.
Δε θα προχωρήσω σε λεπτομέρειες της σφαγής. Το έχουν κάνει άλλοι περισσότερο καλά από εμένα. Στην τελική αναφορά της 117ης Μεραρχίας Κυνηγών αναφέρεται το πλήρες αποτέλεσμα της επιχείρησης «Καλάβρυτα». Αναφέρουν την ολοκληρωτική καταστροφή εικοσιτεσσάρων χωριών και τριών μοναστηριών. Οι εκτελέσεις ανέρχονται σε 696 άτομα. Η επιχείρηση έληξε στις 14 Δεκεμβρίου και οι άνδρες επανήλθαν στις βάσεις τους.
«Ως πράξη αντιποίνων για τη δολοφονία 75 αιχμαλώτων του Λόχου Schober διατάχθηκε ο τυφεκισμός του ανδρικού πληθυσμού και η πυρπόληση όλων των οικισμών στην περιοχή της επιχειρήσεως.
Στις 14.12.43 η επιχείρηση έληξε και οι μονάδες επέστρεψαν στα στρατόπεδα.
1.) Απώλειες εχθρού: 17 νεκροί, πολλοί τραυματίες.
2.) Φίλιες απώλειες: 13 νεκροί, 12 τραυματίες.
3.) Αντίποινα: Οι ακόλουθοι οικισμοί καταστράφηκαν:
Ρογοί, Κερπινή, σιδ. σταθμός Κερπινής, Άνω Ζαχλωρού, Κάτω Ζαχλωρού, Σούβαρδο, Βραχνί, Καλάβρυτα, Μονή Μεγάλου Σπηλαίου, Μονή Λαύρας, Αγία Κυριακή, Αυλές, Βισοκά, Φτέρη, Κλαπατσούνα, Πυργάκι, Βάλτσα, Μελίσσια, Μονή Ομπλού, Λαπαναγοί, Μάζι, Μαζέικα, Παγκράτι, Μορόχοβα, Δερβένι, Βάλτος, Πλανητέρο, Καλύβια.
696 Έλληνες τυφεκίσθηκαν».

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Πέμπτη, 16 Νοεμβρίου 2017 Κατηγορία ΕΠΙ ΣΚΟΠΟΝ

Γράφει ο Γιώργος Παπαδάκης - Δημοσιογράφος

Η περίπτωση της Κρήτης δεν είναι μοναδική. Γερμανικές μονάδες πολύ μεγαλύτερες μάλιστα ,παρέμειναν οπλισμένες αν και είχαν επισήμως παραδοθεί, στη Νορβηγία, στην Αλσατία όσο και στην Τσεχοσλοβακία, για διάφορους λόγους και με την άδεια των συμμάχων, για πολύ μετά το πέρας του πολέμου.

Η «εκκένωση των ελληνικών νησιών» μόνο ανενόχλητη δεν υπήρξε. Στο διάστημα Ιουνίου –Αυγούστου του 1944 τα συμμαχικά υποβρύχια (και Ελληνικά ασφαλώς) και αεροσκάφη βύθισαν σχεδόν το 80% των υπό γερμανικό έλεγχο σκαφών στο Αιγαίο που δεν ήταν δα και πολλά. Φυσικά μικρές φρουρές που μπορούσαν να φυγαδευτούν με καΐκια δεν αντιμετώπισαν σοβαρό πρόβλημα λόγω του μικρού μεγέθους των πλοιαρίων. Για να εκκενωθούν όμως η Κρήτη , η Ρόδος και η Μήλος έπρεπε να δημιουργηθούν ισχυρές νηοπομπές με μεγάλα πλοία και ικανή συνοδεία, πράγμα αδύνατο με βάση τις δυνατότητες των Γερμανών στη Μεσόγειο τη δεδομένη χρονική στιγμή. Ούτε μεγάλα πλοία διέθεταν σε επάρκεια και ούτε δείγμα πλοίων συνοδείας, ενώ και η Λουφτβάφε είχε εξαφανιστεί από καιρό.

Ειδικά για την Κρήτη οι σύμμαχοι, εν προκειμένω οι Άγγλοι είχαν να «διαχειριστούν» μια εγκλωβισμένη ενισχυμένη γερμανική Μεραρχία με πλήρη οπλισμό, την στιγμή που ο πόλεμος απείχε ακόμη πολύ, ειδικά σε αίμα, από το τέλος του. Μην ξεχνάμε το «ανθρωποβόρρο» ιταλικό μέτωπο που κρατούσε ισχυρά ο στρατάρχης Κέσερλινγκ, ενώ δυτικά οι Γερμανοί κάθε άλλο παρά είχαν εξουδετερωθεί – η σαρωτική επιχείρηση των Αρδεννών που λίγο έλλειψε να ανατρέψει το συμμαχικό μέτωπο ακολούθησε μόλις την Πρωτοχρονιά του 1945.
Με λίγα λόγια οι Βρετανοί ειδικά δεν μπορούσαν να διαθέσουν δυνάμεις στην Κρήτη. Δεν είχαν την δυνατότητα και δεν είχαν λόγους να ματώσουν άλλο για μια εξουδετερωμένη στην πράξη και ανίκανη να προκαλέσει ανατροπές στον πόλεμο εγκλωβισμένη γερμανική φρουρά.

greekisles1945

Για την ίδια αιτία δεν είχαν κανένα μα κανένα λόγο να συγκρουστούν με τον Γερμανικό στρατό στην Ελλάδα, τη στιγμή μάλιστα που αυτός υποχωρούσε και για αυτό ευνόησαν την «αναίμακτη» αποχώρηση του ,γνωρίζοντας πως οι μονάδες αυτές δεν επρόκειτο να βρεθούν απέναντι τους, αλλά απέναντι στον ταχέως επελαύνοντα «Κόκκινο Στρατό». Ποιό «τίμημα της συμφωνίας «περί αμαχητί αποχώρησης»;! ΜΑ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΔΕΝ ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΝ ΠΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!

(Όσο για τον "αρχιτέκτονα" του Φύρερ , τον Ναζί... τζέντλμαν Αλμπέρτ Σπέερ, που γλύτωσε την αγχόνη για «τεχνικούς λόγους», στα πολλά αναξιόπιστα που είπε κατόπιν εορτής για λόγους που μόνο αυτός γνώριζε, μάλλον πρέπει να προσθέσουμε και τα περί της «ελληνικής συμφωνίας»).

Η έλλειψη δυνατοτήτων των Βρετανών φάνηκε ξεκάθαρα όταν τα «Δεκεμβριανά» κατέδειξαν την ανεπάρκεια της Βρετανικής δύναμης να ελέγξει το «ελληνικό ζήτημα» όπως προέκυπτε και χρειάστηκε η εσπευσμένη μετακίνηση κρίσιμων μονάδων από το Ιταλικό μέτωπο με αποτέλεσμα για ένα σημαντικό διάστημα οι εκεί επιχειρήσεις να παγώσουν. (Κατέδειξαν επίσης και τον πλήρη αιφνιδιασμό του Φόρειν Όφις που δεν πίστευε πως τα πράγματα στην Ελλάδα, παρά τις ενδείξεις, θα μπορούσαν να οδηγηθούν σε ανοιχτή εμφύλια σύρραξη).
Είναι λοιπόν γνωστό πως ο έλεγχος της εγκλωβισμένης γερμανικής φρουράς ανατέθηκε στους Κρήτες αντάρτες τόσο των ΕΟΕΑ (ΕΟΚ) όσο και του ΕΛΑΣ. Είναι επίσης γνωστό (ή μήπως δεν είναι;) πως ο ΕΛΑΣ Κρήτης ΕΞΑΙΡΕΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΗΣ ΒΑΡΚΙΖΑΣ και διατήρησε τον οπλισμό του επί μακρόν γι αυτόν ακριβώς το λόγο και στο τέλος αφοπλίστηκε - όχι αναίμακτα πάντα, ειδικά στη Δυτική Κρήτη - από τον νεοσυσταθέντα Ελληνικό Στρατό.

Όσο για την τελική συμφωνία παράδοσης του ΜΠΕΝΤΑΚ, ναι είναι γνωστό πως το Ελληνικό αντίτυπο άλλα έγγραφε(περί παράδοσης και στους Έλληνες), όμως ήταν φυσικό οι Βρετανοί που πλέον είχαν υπό την πλήρη ευθύνη τους μερικές χιλιάδες αιχμαλώτους - αυτοί και όχι οι Έλληνες - ενώπιον του Διεθνούς Δικαίου, να δεχτούν να διατηρήσουν οι αιχμάλωτοι τον ατομικό τους οπλισμό έως ότου επιβιβαστούν στα πλοία καθώς ο κίνδυνος πράξεων αντεκδίκησης από τον σκληρά δοκιμασμένο λαό της Κρήτης (και όχι μόνο από τους αντάρτες) ήταν υπαρκτός (ουδείς, πιστεύω, μπορεί να αρνηθεί αυτό το δεδομένο).

Περί του «Σπέρματος ανεξαρτησίας»
Ζιαν Φίλντινγκ ο πλέον φαιδρός και αναποτελεσματικός - και γι αυτό αναξιόπιστος - πράκτορας της SOE στην Κρήτη. Με έγγραφα στην υπηρεσία του προσπαθούσε να αποδώσει την απραξία στην περιοχή ευθύνης του, στη «δειλία και τη φιλαργυρία» των Κρητικών (το δεύτερο επίθετο για να δικαιολογήσει τις λίρες που τσέπωνε). Ποτέ δεν έγινε στην πράξη φίλος (σε αντίθεση με τους άλλους συναδέλφους του)με κανέναν από τους Κρήτες συνεργάτες του.

23473065 1968625720044278 9076585797266435599 n 1

Καπεταν Μπαντουβας, Κρις Γουντχάουζ
Το κίνημα αντίστασης στην Κρήτη οφείλει τα μέγιστα στον καπετάν Μανώλη. Όπως όμως όλοι οι παραδοσιακοί οπλαρχηγοί ,είχε την τάση να «μεγαλοποιεί» τα γεγονότα (π.χ « στη Σύμη σκότωσα πάνω από 200 Γερμανούς» , σ.σ. 24 νεκροί περιλαμβανομένων των 11 αιχμαλωτισμένων - τυφεκισθέντων και περίπου 34 τραυματίες). Σίγουρα ήρθε σε σύγκρουση με τον Γουντχάουζ (ο οποίος πέρα από ικανότατος πράκτορας ήταν και άριστος διπλωμάτης). Δεν μπορούμε όμως να είμαστε βέβαιοι αν ο λόγος ήταν ο αναφερόμενος (περί αυτονομίας) ή κάποιος άλλος ή πολλοί λόγοι ταυτόχρονα σε μια περίοδο όπου πολλά «δεδομένα» έμπαιναν στη σχέση των ανταρτικών ομάδων με τις συμμαχικές αποστολές.

Ο Γουντχάουζ στα πλούσια συγγράμματα του αναφορικά με την Ελλάδα πουθενά δεν κάνει τέτοια αναφορά ούτε αφήνει κάποια υπόνοια. Θα μπορούσε ασφαλώς να το αποκρύπτει, όμως, εμφανίζεται θετικός απέναντι στα ελληνικά αιτήματα για προσάρτηση της Βόρειας Ηπείρου και της Δωδεκανήσου, ενώ δεν παρακάμπτει και την αναφορά για την Κύπρο μιλώντας έστω ψυχρά για «εθνικό πόθο» των Ελλήνων. Το βέβαιο είναι πως ο καπετάν Μπαντουβάς αρνήθηκε να τεθεί απευθείας υπό τις διαταγές του Γουντχάουζ.

Από πουθενά δεν προκύπτει όμως πως η Βρετανία όντως επιχείρησε να «ανεξαρτητοποιήσει» την Κρήτη με ουσιαστικές κινήσεις. Άλλο πράγμα οι «ευσεβείς πόθοι» ενδεχομένως και οι αρλούμπες του Φίλντιγκ και άλλο οι πράξεις.

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter