Γράφει ο Νίκος Λυγερός*
Όταν παριστάνεις τον νταή και προσπαθείς να πεις ότι είσαι με όλους και λαϊκός και θρησκευτικός, καταντάς λαϊκιστής και γραφικός. Είναι πάντα εύκολο να τα βάλεις με κάποιον που καταπατάς ήδη. Έχει όμως ενδιαφέρον η αντίδρασή σου όταν δεν έχεις ανάδραση με μια υπερκρατική οντότητα που αποτελεί τον τρίτο πληθυσμό του κόσμου με πάνω από 500 εκατομμύρια πολίτες, που είναι η πρώτη οικονομική δύναμη του κόσμου και κατέχει μέσω των κρατών – μελών της την πρώτη σε μέγεθος ΑΟΖ στον κόσμο. Αν προσθέσουμε σε αυτό ότι η σημαία της αντιπροσωπεύει τους δώδεκα Απόστολους και το χρώμα της Παναγίας, είναι αξιοθαύμαστο που θέλεις να ενταχθείς μόνο και μόνο για οικονομικούς λόγους.
Το μόνο σίγουρο είναι η παραμικρή κίνηση που κάνεις για να παίξεις τουλάχιστον τον ρόλο μιας περιφερειακής δύναμης έχει αμέσως επιπτώσεις, αφού δεν υπολογίζεις ότι η Κύπρος ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση από το 2004 κι ότι το θέμα της ενέργειας απασχολεί όλη την Ένωση. Όταν όλη η Ευρωπαϊκή Ένωση θέλει την ενεργειακή της ασφάλεια μέσω της απεξάρτησης από το μονοπώλιο και το ολιγοπώλιο και την ανάπτυξη και αξιοποίηση των αυτόχθονων πηγών εντός ευρωπαϊκού πλαισίου, οι άσκοπες κινήσεις εντός κυπριακής ΑΟΖ μετατρέπονται σε στρατηγικά λάθη. Είναι σημαντικό και για τους ραγιάδες που νομίζουν ότι ό,τι και να κάνει η βαρβαρότητα στα ανθρώπινα δικαιώματα δεν θα αντιδράσει κανείς από εμάς, να βλέπουν ότι η Κύπρος δεν είναι πια μόνη της όπως παλιά κι ότι υπάρχουν κοινά συμφέροντα που σταθεροποιούν της συμμαχίες, οι οποίες ενεργοποιούνται άμεσα όταν υπάρχει ένα κρίσιμο πλαίσιο.
Η Τουρκία δεν μπορεί πια να παίξει μονότερμα μ' ένα διαιτητή πουλημένο σ' ένα στημένο παιχνίδι. Τώρα υπάρχει η θεωρία παιγνίων που αλλάζει όλα τα πράγματα και δεν πρόκειται για ένα παίγνιο μηδενικού αθροίσματος. Έτσι η Κύπρος λειτουργεί πλέον σ' ένα ομαδικό πλαίσιο και αυτό γίνεται χάρη στην ΑΟΖ της. Με αυτόν τον τρόπο βλέπουμε καλύτερα πως η κυπριακή ΑΟΖ λειτουργεί ως εργαλείο και όργανο για την απελευθέρωση της Κύπρου. Τώρα διαχειριζόμαστε πράγματα που δεν μπορούσαμε να διανοηθούμε πριν μερικά χρόνια. Η Κύπρος είναι ένα ευρωπαϊκό κράτος που υποστηρίζεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και είναι χάρη σε αυτή την ένωση που τα δεδομένα είναι ριζικά διαφορετικά. Η Τουρκία δεν μπορεί πλέον να καταπατά τους πάντες όποτε το γουστάρει γιατί έχει επιπτώσεις. Αυτό το νέο πλαίσιο πρέπει να αξιοποιήσει η Κύπρος μας για να μην είναι πια σε μια παθητική στάση.
Η κυπριακή ΑΟΖ λειτουργεί απελευθερωτικά γιατί συνεχίζει τη στρατηγική του Ελληνισμού που πάντα έβλεπε τη θάλασσα ακόμη και όταν ήταν στην ξηρά, γιατί ακολουθεί και τα στρατηγήματα της Φιλικής Εταιρείας που δεν έπαψε ποτέ να ποτίζει με το πνεύμα της τους ελεύθερους Έλληνες, που δεν αποδέχονται τη σκλαβοσύνη, γιατί αποφάσισαν να ζήσουν ανεξάρτητοι δίχως φοβίες.
*Ο Νίκος Λυγερός είναι Έλληνας μαθηματικός, συγγραφέας, ποιητής, ζωγράφος, σκηνοθέτης, ασχολείται με τη μουσική, την κοινωνιολογία, την οικονομία, την αρχαιολογία, το μάνατζμεντ και τη στρατηγική. Είναι ειδικός σύμβουλος στη Σχολή Εθνικής Άμυνας, τη Σχολή Πολεμικής Αεροπορίας, την Αστυνομική Ακαδημία, τη Σχολή Εθνικής Ασφάλειας, τη Σχολή Στρατολογικού. Είναι επίσης διερμηνέας-μεταφραστής στα Γαλλικά δικαστήρια.
Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter
Γράφει ο Νίκος Λυγερός*
Όσοι πίστευαν ότι η Κυπριακή διαπραγματευτική ομάδα δεν έχει πολλά περιθώρια συζήτησης γιατί η Κύπρος είναι ένα μικρό κράτος και συνομιλεί με τεράστιες εταιρείες βλέπουν και πάλι ότι έκαναν λάθος, διότι βέβαια δεν υπολογίζουν ποτέ ότι αυτός που έχει κυρίαρχη στρατηγική στις διαπραγματεύσεις είναι πάντα αυτός που έχει την ΑΟΖ. Ανά πάσα στιγμή μπορεί ν' αλλάξει τη γενική κατεύθυνση, αφού υπερασπίζεται τα δικαιώματα και τα συμφέροντα του λαού της.
Επίσης πολλοί πίστευαν ότι οι δεσμεύσεις μας με την Noble, επειδή είναι αμερικάνικη εταιρεία, είναι πιο μεγάλες από τις άλλες κι είχαν μάλιστα και ως επιχείρημα την έμμεση ανάμειξη του Ισραήλ. Στην πραγματικότητα τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά, όπως το αποδεικνύει η ενεργειακή ιστορία της Κύπρου. Το τεμάχιο 12 που διαθέτει η Noble μέσω της αδειοδότησης είναι από τα πιο φτωχά. Επίσης η Noble παίζει ένα ρόλο και στο κοίτασμα Λεβιάθαν εκτός από το κοίτασμα Αφροδίτη. Ενώ η ENI-KOGAS, η ιταλοκορεάτικη εταιρεία διαθέτει τα τεμάχια 2, 3 και 9. Και ξέρουμε ότι το τεμάχιο 9 είναι το πιο αξιόλογο από τα 13 τεμάχια που έχει προς το παρόν η Κύπρος.
Επίσης η ENI αποτελεί το 75% της κοινοπραξίας. Κατά συνέπεια το όλο πλαίσιο του τερματικού ξηράς γίνεται όλο και πιο ευρωπαϊκό, πράγμα που ξαφνιάζει πολλούς αναλυτές που έχουν μείνει στα παλιά δεδομένα της περιοχής και δεν υπολογίζουν σωστά την ολική ενεργειακή στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ξεχνούν επίσης ότι η Ιταλία είναι από τους μεγαλύτερους καταναλωτές φυσικού αερίου όλης της περιοχής. Έτσι το έντονο ενδιαφέρον της ENI-KOGAS για το θέμα του κυπριακού τερματικού δεν είναι καθόλου τυχαίο. Αν συνυπολογίσουμε το γεγονός ότι τα τεμάχια 2 και 3 είναι τα πιο κοντινά από την κυπριακή ακτή και ότι συνδέονται φυσικά με το τεμάχιο 9, μπορούμε ν' αντιληφθούμε χωρίς καμία δυσκολία τεχνική, ότι η ENI-KOGAS θα θελήσει να προχωρήσει εποικοδομητικά στις διαπραγματεύσεις με την Κύπρο μας.
Με όλα αυτά τα δεδομένα στο μυαλό μπορούμε να δούμε ότι η κυπριακή ενεργειακή πορεία συνεχίζεται αποτελεσματικά και αλλάζει την όλη προσέγγιση ακόμα και του κυπριακού προβλήματος για όσους δεν το έχουν καταλάβει ακόμα μετά από τόσα στάδια που έχουν ήδη καλυφθεί. Είναι σημαντικό λοιπόν να είμαστε προετοιμασμένοι για την ενεργειακή απελευθέρωση της Κύπρου, έτσι ώστε να είμαστε ενεργοί πολίτες.
*Ο Νίκος Λυγερός είναι Έλληνας μαθηματικός, συγγραφέας, ποιητής, ζωγράφος, σκηνοθέτης, ασχολείται με τη μουσική, την κοινωνιολογία, την οικονομία, την αρχαιολογία, το μάνατζμεντ και τη στρατηγική. Είναι ειδικός σύμβουλος στη Σχολή Εθνικής Άμυνας, τη Σχολή Πολεμικής Αεροπορίας, την Αστυνομική Ακαδημία, τη Σχολή Εθνικής Ασφάλειας, τη Σχολή Στρατολογικού. Είναι επίσης διερμηνέας-μεταφραστής στα Γαλλικά δικαστήρια.
Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter
Γράφει ο Νίκος Λυγερός*
Η ΑΟΖ δεν είναι απλώς μια οικονομική ζώνη σαν τις άλλες. Η ΑΟΖ είναι αιχμή υψηλής στρατηγικής ενός έθνους που ζει εδώ και αιώνες με τα θεμέλια της θάλασσας. Έτσι η ΑΟΖ λειτουργεί στο πλαίσιο της τοποστρατηγικής που επιτρέπει μια εισαγωγή στη χρονοστρατηγική. Γι' αυτό το λόγο δεν πρέπει να την περιορίζουμε μόνο και μόνο σε οικονομικά δεδομένα, αλλιώς θα λέγαμε το ίδιο για τη θάλασσα σε σχέση με το εμπόριο. Έτσι ο εμπορικός στόλος δεν είναι ένας εθνικός στόλος. Μόνο όταν υπάρχουν δικοί μας με ήθος, η δράση τους μπορεί να έχει μία εθνική απήχηση.
Η ΑΟΖ έχει νόημα ως συνέχεια της θεμελίωσης της ελληνικής επανάστασης που έχει δώσει τόση σημασία στη θάλασσα. Είναι λοιπόν μια μορφή θαλασσοστρατηγικής που εφαρμόζεται με σύγχρονα δεδομένα στο Δίκαιο της Θάλασσας. Δίχως αυτή θα ήταν απλώς μια εμπορική κίνηση, ενώ πρόκειται για μια στρατηγική πράξη που αλλάζει ριζικά τα δεδομένα όχι μόνο για την πατρίδα μας, αλλά για την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ανατολική Μεσόγειο.
Η ΑΟΖ ειδικά του Ελληνισμού δίνει μια άλλη διάσταση στην εξέλιξη των πραγμάτων και στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Δεν πρόκειται λοιπόν σε αυτό το στρατηγικό επίπεδο να αποδεχθούμε την ύπαρξη κατεχομένων που εμποδίζουν όχι μόνο την ανάπτυξη, αλλά την ουσιαστική ανάκαμψη του έθνους μετά από τόσα δεινά που πέρασε.
Φτάνει πια η μίζερη προσέγγιση της γης χωρίς τη θάλασσα. Γιατί η γη του Ελληνισμού είναι η θάλασσα κι όσοι δεν το έχουν καταλάβει αυτό μετά αναρωτιούνται πώς είναι δυνατόν να σκεφτόμαστε κάτι που θεωρούν εντελώς ουτοπία. Απλά και μόνο επειδή δεν μπορούν να δουν πέρα από το παρόν το μέλλον που έχει αρχίσει μέσω της θάλασσας και της ΑΟΖ του Ελληνισμού.
*Ο Νίκος Λυγερός είναι Έλληνας μαθηματικός, συγγραφέας, ποιητής, ζωγράφος, σκηνοθέτης, ασχολείται με τη μουσική, την κοινωνιολογία, την οικονομία, την αρχαιολογία, το μάνατζμεντ και τη στρατηγική. Είναι ειδικός σύμβουλος στη Σχολή Εθνικής Άμυνας, τη Σχολή Πολεμικής Αεροπορίας, την Αστυνομική Ακαδημία, τη Σχολή Εθνικής Ασφάλειας, τη Σχολή Στρατολογικού. Είναι επίσης διερμηνέας-μεταφραστής στα Γαλλικά δικαστήρια.
Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter
Γράφει ο Νίκος Λυγερός*
Αν εξετάσουμε τις Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες που βρίσκονται στη Μεσόγειο θάλασσα κι αν θεωρήσουμε ότι οι ΑΟΖ της Ελλάδας και της Κύπρου αποτελούν την ΑΟΖ του Ελληνισμού, τότε αυτή είναι η μεγαλύτερη από όλες. Αυτό το στοιχείο δεν είναι απλώς μια ποσοτική λεπτομέρεια, όπως θα έλεγαν μερικοί, διότι βρίσκεται ως συμπαγές σύστημα στην Ανατολική Μεσόγειο, η οποία είναι η περιοχή με τις μεγαλύτερες προοπτικές στον τομέα των υδρογονανθράκων και αυτό σε παγκόσμιο επίπεδο. Αν τώρα εξετάσουμε τις θαλάσσιες ψηφίδες του Ελληνισμού που βρίσκονται πάνω στο ψηφιδωτό του απέραντου γαλάζιου, μπορούμε να δούμε και το μέλλον, αφού μας επιτρέπουν να πάμε όχι λίγο πιο πέρα αλλά λίγο πιο μετά.
Στην κυπριακή ΑΟΖ έχουμε ήδη 13 οικόπεδα και τώρα στην ελληνική ΑΟΖ έχουμε άλλα 20 οικόπεδα. Έτσι ο Ελληνισμός διαθέτει πλέον 33 θαλάσσια οικόπεδα. Με αυτόν τον τρόπο θυμάται και το άλλο στοιχείο που τον χαρακτηρίζει.
Αν τώρα δούμε μαζί όλα αυτά τα θαλάσσια οικόπεδα πάνω σε ένα ενιαίο χάρτη, τότε μπορούμε να αντιληφθούμε ότι μετά από 200 χρόνια έχουμε αποκτήσει μια νέα Χάρτα που δεν περιορίζεται από τις τοπικές συμβάσεις αλλά αξιοποιεί στρατηγικά και ορθολογικά τα τοποστρατηγικά δεδομένα του Δικαίου της Θάλασσας, δίχως να καταπατά κανένα και με αυτόν τον τρόπο ακολουθεί τη χρονοστρατηγική του Ελληνισμού που πάντα βασίστηκε στη θάλασσα για να θεμελιώσει τελεολογικά την ίδια του την οντολογία με το Έργο του.
*Ο Νίκος Λυγερός είναι Έλληνας μαθηματικός, συγγραφέας, ποιητής, ζωγράφος, σκηνοθέτης, ασχολείται με τη μουσική, την κοινωνιολογία, την οικονομία, την αρχαιολογία, το μάνατζμεντ και τη στρατηγική. Είναι ειδικός σύμβουλος στη Σχολή Εθνικής Άμυνας, τη Σχολή Πολεμικής Αεροπορίας, την Αστυνομική Ακαδημία, τη Σχολή Εθνικής Ασφάλειας, τη Σχολή Στρατολογικού. Είναι επίσης διερμηνέας-μεταφραστής στα Γαλλικά δικαστήρια.
Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter
Του Άριστου Αριστοτέλους*
Οι πρόσφατες επεξηγήσεις του ΥΠΕΞ κ. Κασουλίδη προς τα ΜΜΕ σχετικά με την προειδοποίηση του προέδρου της Δημοκρατία ότι, εάν συνεχίσουν οι τουρκικές παραβιάσεις και παρενοχλήσεις, θα αποχωρήσει από τις συνομιλίες, ήταν αποκαλυπτικές τόσο για το σκεπτικό, όσο και για το χειρισμό του θέματος και τον προβληματισμό που δημιουργείται.
Βέβαια οι λόγοι της προειδοποίησης του προέδρου ήταν προφανείς. Με αυτή τη δήλωση του επεδίωκε να διαμηνύσει προς διάφορες κατευθύνσεις και ενδεχόμενα σε κάποιους που είχαν δώσει και σχετικές υποσχέσεις, να πείσουν την Τουρκία να σεβαστεί τα χωρικά ύδατα της Δημοκρατίας και την κυπριακή ΑΟΖ και να πάψει τις παραβιάσεις. Διαφορετικά, όπως διερωτήθηκε και ο κ. Κασουλίδης πριν το κοινό ανακοινωθέν, τι διάλογος θα είναι αυτός όταν διεξάγεται υπό τη σκιά τουρκικών προκλήσεων και απειλών;
Ωστόσο, τέτοιου είδους προειδοποιήσεις πρέπει να είναι περισσότερο μελετημένες και προσεκτικότερα διατυπωμένες. Ο λόγος είναι ότι όταν μια σοβαρή κυβέρνηση προβαίνει σε τέτοιες διατυπώσεις, δεσμεύεται. Επίσης στην τεχνική των διαπραγματεύσεων η κάθε λέξη που λέγεται εμπεριέχει μηνύματα, νόημα και σημασία. Αν η πλευρά που τις εκφράζει δεν τις υλοποιεί - ή δεν έχει τις ικανότητες να τις υλοποιήσεις - αποκαλύπτει τις αδυναμίες της και επηρεάζει αρνητικά και τη διαπραγματευτική της θέση.
Οι δηλώσεις του Κύπριου ΥΠΕΞ, φαίνεται να στόχευαν στην αποκατάσταση του κύρους και της εγκυρότητας της ανωτέρω προειδοποίησης, η οποία παρά τις τουρκικές παραβιάσεις δεν τύγχανε εφαρμογής, προκαλώντας εσωτερική κριτική. Ο κ. Κασουλίδης επιχείρησε να επιτύχει αυτό διευρύνοντας την έννοια και το περιεχόμενο της, καθώς και τις συνθήκες υπό τις οποίες ο πρόεδρος θα υλοποιούσε την προειδοποίηση του. Υπέδειξε ότι αυτή θα εφαρμοστεί μόνο «εάν χρειαστεί» και ότι αυτό μόνο ο πρόεδρος το γνωρίζει, ο οποίος θα ενεργήσει ανάλογα με το ποιοι παράγοντες συντρέχουν τη δεδομένη περίοδο στη διάρκεια των παραβιάσεων.
Οι δηλώσεις του κ. Κασουλίδη ήταν βασικά μια αναδίπλωση από την τολμηρή τοποθέτηση ότι η ελληνοκυπριακή πλευρά θα έφευγε από τις συνομιλίες αν συνέχιζαν οι τουρκικές παραβιάσεις. Από την άλλη όμως δημιουργούνται ορισμένα ερωτηματικά που χρειάζονται απαντήσεις, όπως για παράδειγμα, γιατί η αντίδραση των κυπριακών αρχών να αφορά μόνο τις θαλάσσιες παραβιάσεις και κυρίως στην ΑΟΖ, ενώ πληθώρα παραβιάσεων και παρενοχλήσεων από τις τουρκικές δυνάμεις σημειώνονται και στον αέρα αλλά και στη ξηρά; Αυτές δεν λαμβάνονται υπόψη έστω και αν παραβιάζουν την κυπριακή κυριαρχία και ανεξαρτησία; Επίσης η επισήμανση ότι ο πρόεδρος θα κρίνει ποιοι παράγοντες παραβιάσεως συντρέχουν για να υλοποιήσει την προειδοποίηση του, πιθανόν να αφήνει το λανθασμένο μήνυμα ότι όλες οι άλλες τουρκικές προκλήσεις – εκτός από αυτές που έχει υπόψη του ο πρόεδρος και τις οποίες μόνο ο ίδιος γνωρίζει - είναι ανεκτές και «επιτρεπτές»!
Μια χώρα με ικανότητες να στηρίζει και εφαρμόζει τις προειδοποιήσεις της, για να αποτρέψει μια ανεπιθύμητη εχθρική ενέργεια, δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει αποτελεσματικά με γενικές και ασαφείς τοποθετήσεις, ούτε με το ό,τι μόνο ο πρόεδρος γνωρίζει πότε θα δράσει. Αντίθετα πρέπει να είναι σαφής στα μηνύματά της, καθώς και για το ποιες ακριβώς ενέργειες της άλλης πλευράς επιθυμεί να αποτρέψει και υπό ποιες συνθήκες θα ενεργοποιήσει τις προειδοποιήσεις της. Ειδάλλως δεν έχει νόημα να γνωρίζει αυτό μόνο ο πρόεδρος και ο αντίπαλος να μην έχει γνώση για τι ακριβώς τον προειδοποιεί να μην παραβιάσει.
Βέβαια, η Τουρκία γνωρίζοντας τους συσχετισμούς δυνάμεων και την αδυναμία ή απροθυμία των τρίτων να την εμποδίσουν, θα συνεχίσει την τακτική των παραβιάσεων και των εκβιασμών της για εξυπηρέτηση των σκοπών της. Συνεπώς, επειδή το θέμα θα συνεχίσει να αποτελεί αντικείμενο δημόσιας συζήτησης ανάμεσα στην ελληνοκυπριακή πλευρά, που πιθανόν να αποδυναμώνει και τη διαπραγματευτική τακτική του εκπροσώπου της στο Κυπριακό, ίσως να ήταν καλό να συζητηθεί σε επίπεδο Εθνικού Συμβουλίου και να δοθούν οι ανάλογες απαντήσεις. - www.strategy-cy.com
*Τέως Βουλευτή,
Ειδικού σε Θέματα Άμυνας και Στρατηγικής
Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter
