Κατά την μακρόχρονη ιστορία του Ελληνικού Πυροβολικού διάφορα πυροβόλα, κυρίως λάφυρα πολέμων, συγκεντρώθηκαν στην Σχολή Πυροβολικού.
Η πρώτη προσπάθεια ιδρύσεως Μουσείου γίνεται το 1946 με διευθέτηση του υπαίθριου χώρου. Έκτοτε συγκεντρώθηκαν και άλλα πυροβόλα με αποτέλεσμα από τον Ιούνιο του 1998 να ξεκινήσει μια δεύτερη προσπάθεια για δημιουργία Μουσείου Ιστορικών Πυροβόλων. Τα εγκαίνια του ανακαινισμένου Μουσείου Πυροβολικού τελέσθηκαν στις 4 Δεκεμβρίου 1998, με την ευκαιρία του εορτασμού της Αγ. Βαρβάρας Προστάτιδος του Πυροβολικού.
Το Μουσείο Πυροβολικού της Σχολής Πυροβολικού είναι εύκολο να το επισκεφτεί ο επισκέπτης οδικώς με χρήση Ι.Χ αυτοκινήτου, ακολουθώντας την παλαιά Εθνική Οδό Αθηνών - Κορίνθου και σταματώντας στην είσοδο του χωριού της Νέας Περάμου αλλά και με χρήση λεωφορείου ΚΤΕΛ, το οποίο εκκινεί κάθε 30 λεπτά από το Θησείο και εκτελεί το δρομολόγιο Θησείο - Μέγαρα, αποβιβαζόμενος στην στάση «Σχολή Πυροβολικού» στην είσοδο του χωριού της Νέας Περάμου.
Τα εκθέματα του Μουσείου ευρίσκονται σε υπαίθριο χώρο αλλά και σε στεγασμένο χώρο εντός του Στρατοπέδου «ΤΧΗ (ΠΒ) ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ ΘΩΜΑ».
Το Υπαίθριο Μουσείο περιλαμβάνει εκθέματα που χρησιμοποιήθηκαν τόσο από τον Ελληνικό Στρατό όσο και από αντιπάλους μας και περιήλθαν σαν λάφυρα σε εμάς κατά την διάρκεια των 180 χρόνων ιστορίας του Ελληνικού Πυροβολικού.
Στα εκθέματα περιλαμβάνονται κυρίως πυροβόλα Πυροβολικού Μάχης αλλά και Α/Α. Κάποια από αυτά είναι τα δύο Α/Α Πυροβόλα 20 χιλ της Ιταλικής BREDA και της Γερμανικής RH, το Ιταλικό Πυρλο 75 χιλ της ODERO (6000m) και το πυροβόλο SKODA 105 χιλ (10600m) που έλαβαν μέρος στο Αλβανικό Μέτωπο με τον Ελληνικό Στρατό.
Άλλα σημαντικά εκθέματα του μουσείου είναι το Α/Τ 75 χιλ και το πυροβόλο 75 χιλ της KRUPP, λάφυρα από τις επχσεις του Β' ΠΠ, το ορειβατικό πυροβόλο 75 χιλ αμερικανικής κατασκευής το οποίο έλαβε μέρος στις επχσεις 46 -49 με τον Ελληνικό Στρατό. Ορισμένα από αυτά χρησιμοποιούνται και σήμερα για την εκτέλεση χαιρετιστήριων βολών.
Υπάρχουν επίσης το πυροβόλο 75 χιλ της KRUPP του 1906 που χρησιμοποιήθηκε στις επχσεις των Βαλκανικών Πολέμων και κατά τον Α' ΠΠ, το Βρετανικό ορειβατικό πυρλο 3,7'' ιντσών (8000m), το οποίο πήρε μέρος στις επχσεις του Ελληνικού Στρατού το 1946-1949, το φημισμένο πυρλο των 25 λιβρών (11000m) που ήταν το βασικό πυροβόλο παροχής πυρών αμέσου υποστηρίξεως σε μονάδες ΠΖ μέχρι την εισαγωγή των αντίστοιχων Αμερικανικών, δύο πυροβόλα των 105 χιλ της Γαλλικής εταιρίας Shnaider (10700m) που χρησιμοποιήθηκε κατά τον Β' ΠΠ και της Γερμανικής εταιρίας SKODA το οποίο είναι τουρκικό λάφυρο και χρησιμοποιήθηκε κατά την Μικρασιατική Εκστρατεία και τον Β' ΠΠ.
Το παλαιότερο έκθεμα του μουσείου είναι το Πυρλο 75 χιλ της Vickers TERNI (1911) το οποίο χρησιμοποιήθηκε κατά τον Α' ΠΠ.
Στο στεγασμένο χώρο του Μουσείου Πυρκού, παρατηρούμε την ιστορική εξέλιξη του Ελληνικού Πυροβολικού στο πέρασμα των χρόνων.
Υπάρχουν επιτύμβιες στήλες, στις οποίες είναι γραμμένα τα ονόματα των πεσόντων Αξκών του Πυρκού, οι οποίοι εφονεύθησαν στη διάρκεια των απελευθερωτικών Αγώνων από το 1830 έως το 1974, καθώς επίσης και αναρτημένες φωτογραφίες από τους Αγώνες του Έθνους, κατά τη διάρκεια του Ά και ΄Β Παγκοσμίου Πολέμου.
Στις προθήκες που υπάρχουν εκτίθενται αριθμός στρατιωτικών κανονισμών, ελληνικών και ξενόγλωσσων, οι οποίοι χρονολογούνται από την περίοδο των αρχών του 20ου αιώνα, μία πυροβολαρχιακή διόπτρα, ΄Β Παγκοσμίου Πολέμου, η οποία χρησιμοποιήθηκε από το Ιαπωνικό Πυροβολικό, ένα Αυστριακό τηλέμετρο ταυτισμού και ομοιώματα διαφόρων πυροβόλων. Κατά μήκος της αίθουσας, υπάρχουν βλήματα, διαφόρων τύπων και διαμετρημάτων, που χρησιμοποιούνται στο Ελληνικό Πυροβολικό.
Τέλος, υπάρχει η προτομή του Αντγου Παναγιώτη Δαγκλή, ο οποίος επινόησε το λυόμενο ορειβατικό πυροβόλο 75mm (Schneider-Daglis), το οποίο χρησιμοποίησαν πολλοί στρατοί ειδικότερα για το Πυροβολικό. ΠΗΓΗ
Ωράριο λειτουργίας μουσείου: Λειτουργεί καθημερινά από τις 9:00 έως 13:00 (πλην Σαββάτου, Κυριακής και αργιών). Για την καλύτερη παροχή διευκολύνσεων και διαθέσεως αξιωματικού ξεναγού, ο επισκέπτης θα πρέπει να επικοινωνήσει νωρίτερα με τη Σχολή.
Διεύθυνση: 28ης Οκτωβρίου 189 – Στρδο « ΤΧΗ (ΠΒ) ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ ΘΩΜΑ»
Πόλη: Ν. Πέραμος Αττικής
Τηλέφωνο: 22960 33497 Εσωτ. 108
Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter
Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας Δημήτρης Αβραμόπουλος απηύθυνε απόψε χαιρετισμό στη παρουσίαση των βιβλίων του Αντιστράτηγου ε.α. Κώστα Παδουβά «Ιχνηλατώντας τη Ρωσική Παρουσία στην Ελλάδα – Κρήτη 1897-1909» και «Ιερή Ιστορική Μονή Αρκαδίου από άποψη Μηχανικού και στρατιωτικού».
Στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο Πολεμικό Μουσείο υπό την αιγίδα του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, χαιρετισμό απηύθυνε επίσης ο Πρέσβης της Ρωσικής Ομοσπονδίας στην Ελλάδα Vladimir Chkhikvishvili, ο πρώην Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών Καθηγητής–Ακαδημαϊκός Κωνσταντίνος Σβολόπουλος και ο Πρόεδρος της Ενώσεως Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού Αντιστράτηγος ε.α. Παντελής Μαυροδόπουλος.
Παρόντες ήταν ακόμη ο Υπουργός Επικρατείας Δημήτρης Σταμάτης, ο Υφυπουργός Εθνικής Άμυνας Θανάσης Δαβάκης, ο Α/ΓΕΣ Αντιστράτηγος Αθανάσιος Τσέλιος και ο Α/ΓΕΝ Αντιναύαρχος Ευάγγελος Αποστολάκης ΠΝ.
Ακολουθεί ο χαιρετισμός του Υπουργού Εθνικής Άμυνας:
Είναι ιδιαίτερη η χαρά μου που βρίσκομαι σήμερα ανάμεσά σας, παρά το γεγονός ότι όπως γνωρίζετε, έχουμε αυτές τις ώρες ιδιαίτερα φορτωμένο πρόγραμμα με πολλά, σημαντικά θέματα να είναι σε εξέλιξη.
Ανταποκρίθηκα στην πρόσκληση του Αντιστρατήγου Παδουβά, καθώς και σε αυτή της Ενώσεως Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού, για να τιμήσουμε και να συνεορτάσουμε το ιστορικό γεγονός της ένωσης της Κρήτης με την Ελλάδα μέσα από δύο σημαντικά και ιδιαίτερα χρήσιμα βιβλία, έμπρακτη απόδειξη της ευαισθησίας και του πατριωτισμού του συγγραφέα, που δεν αρκείται στα λεγόμενα, αλλά στην πολυετή, εμβριθή και επίπονη μελέτη των αρχείων που αφορούν την ένδοξη γενέτειρά του.
Η πολυπόθητη Ένωση με την Ελλάδα δεν θα γινόταν πραγματικότητα χωρίς την πολυαίμακτη θυσία στην Μονή Αρκαδίου του νομού Ρεθύμνης, που εξύμνησε και ο μεγάλος φιλέλληνας Βίκτωρ Ουγκώ, ως υπέρτατη θυσία για την ελευθερία, αψηφώντας τον θάνατο.
Τριάντα περίπου χρόνια μετά την θρυλική θυσία στο Αρκάδι, επιτυγχάνεται η αυτονόμηση της νήσου, συγκυρία που οδήγησε στην ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα -και πρέπει να το θυμόμαστε αυτό- στη συμβολή και την παρουσία της Ρωσίας, ως εγγυήτριας δύναμης, με την αποστολή εκστρατευτικού σώματος στον ίδιο νομό, το 1898.
Αυτά τα δύο γεγονότα, σταθμοί για την ένωση της Κρήτης με την ελεύθερη Ελλάδα, αποτελούν τον άξονα περιδίνησης, των δύο σημαντικών πονημάτων του Αντιστρατήγου Κώστα Παδουβά.
Ο συγγραφέας σκιαγραφεί στις σελίδες τους την μακρά και δύσκολη πορεία του Κρητικού λαού κατά του Οθωμανού δυνάστη, αγιογραφώντας τα πρόσωπα των ηρώων του και φέρνοντας στο προσκήνιο τους ιστορικούς μας δεσμούς με τον ομόθρησκο αδελφό λαό της Ρωσίας, συντελώντας έτσι σημαντικά στο κλίμα συνεργασίας και αλληλεγγύης, που αναθερμαίνεται διαρκώς τα τελευταία χρόνια.
Τα δύο βιβλία πέραν της ιδιαίτερης συνεισφοράς στην κορυφαία στιγμή του Κρητικού Αγώνα και των σχέσεων Ελλάδας-Ρωσίας είναι μία μαρτυρία της εγρήγορσης και ενεργούς συμμετοχής των αποστράτων στους προβληματισμούς για το χθες, το σήμερα και το αύριο της χώρας.
Θα ήθελα στο σημείο αυτό να κάνω μια παρένθεση, μιας και η πρόσκληση δεν προέρχεται μονάχα από τον Αντιστράτηγο Παδουβά, αλλά και από την Ένωση Αποστράτων.
Αξίζει να θυμίσουμε ότι μετά από δεκαετίες ευδόκιμης υπηρεσίας ο όρος αποστρατεία πολλές φορές είναι παραπλανητικός. Στην πρώτη συνάντηση που είχαμε, πρέπει να το θυμόσαστε κ. Μαυροδόπουλε, σας είχα πει ότι πρέπει κάποτε να τελειώνουμε με όρους που μειώνουν μεγάλες αξίες. Ο όρος απόστρατος, θα μπορούσε κάποια στιγμή σταδιακά να αντικατασταθεί με κάτι που νομίζω αντικατοπτρίζει όλους εκείνους που επένδυσαν ιδεολογικά την πορεία τους και την ένταξή τους μέσα από τις Ένοπλες Δυνάμεις. Περισσότερο θα έλεγα ότι μέχρι το τέλος του βίου ένας στρατιωτικός είναι σε μόνιμη εφεδρεία παρά στην αποστρατεία, που συνήθως σημαίνει αποχώρηση από τα δρώμενα. Δεν παραιτούνται όσοι έχουν επενδύσει ιδεολογικά στις σχέσεις τους με την πατρίδα αλλά είναι σε διαρκή, μόνιμη διαθεσιμότητα. Καμιά φορά οι έννοιες και οι όροι πρέπει να διορθώνονται όταν δεν αποδίδουν την πραγματικότητα.
Εκτός ενεργού υπηρεσίας ο στρατιωτικός, ο διπλωματικός, ο δημόσιος λειτουργός, που χειρίστηκε και χρεώθηκε κατά τη διάρκεια της θητείας του πολλές και σημαντικές υποθέσεις της πατρίδας δεν μπορεί να αποστρατευθεί, ούτε ψυχικά, ούτε διανοητικά.
Η Πολιτεία φέρει ευθύνη απέναντι σε όλους εκείνους που υπηρέτησαν την πατρίδα μέσα από τις τάξεις των θεσμικών τους οργάνων, καθώς δεν προέβλεψε ποτέ και δεν φρόντισε να δημιουργήσει θεσμικό πλαίσιο αξιοποίησης της εμπειρίας τους, της γνώσης τους, της κατάρτισής τους, που σήμερα, έρχεται τις περισσότερες φορές ως εθελοντική συγγραφική συνεισφορά.
Θα ήθελα να τονίσω ότι, αν για τα εν ενεργεία στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων ισχύει πως θα δοθεί απόλυτη προτεραιότητα στην εξισορρόπηση και στο μέτρο του δυνατού σε αποκατάσταση των θιγέντων εισοδημάτων τους, μόλις συντρέξουν οι προϋποθέσεις, αυτό ισχύει κατά μείζονα λόγο για τους αποστράτους που ολοκλήρωσαν δεκαετίες μιας ευδόκιμης, αλλά και ιδιόμορφης και συνεχώς απαιτητικής επαγγελματικής σταδιοδρομίας.
Τα δύο βιβλία που παρουσιάζονται σήμερα είναι ένα πολύ υψηλό παράδειγμα συνδυασμού του πατριωτισμού με την ψύχραιμη και ορθολογική σκέψη και κρίση.
Γιατί χωρίς αγάπη για την πατρίδα και συναισθηματική προσέγγιση δύσκολα επιλέγεις το σκληρό επάγγελμα του μονίμου στελέχους των Ενόπλων Δυνάμεων.
Χωρίς όμως ψυχραιμία, νηφαλιότητα και ορθολογισμό δεν μπορείς να υπηρετήσεις αποτελεσματικά την πατρίδα.
Ο συγγραφέας και εσείς που ήλθατε να τον τιμήσετε και όλοι εμείς που είμαστε σήμερα εδώ, το γνωρίζετε καλύτερα από καθέναν άλλον.
Μέσα από τις σελίδες των βιβλίων αυτών αποδεικνύεται λοιπόν ότι η θυσία στο Αρκάδι δεν είναι μόνο μια ακόμη επιβεβαίωση της βούλησης των Ελλήνων να μην παραιτηθούν των δικαίων τους, να μην προδώσουν τις αξίες τους, εθνικές και θρησκευτικές, με όποιο κόστος, αλλά είναι ταυτόχρονα μια θυσία, που όχι μόνο δεν πήγε χαμένη, αλλά ως φλεγόμενη και ζωντανή ιστορική μνήμη επηρέασε αποφασιστικά την εξέλιξη του κρητικού ζητήματος.
Όταν οι Μεγάλες Δυνάμεις αναγκάστηκαν το 1898 να τερματίσουν την παρουσία του τουρκικού στρατού στην Κρήτη και να την ανακηρύξουν αυτόνομη ηγεμονία υπό την προστασία τους, απ' όλες τις προστάτιδες δυνάμεις ξεχώριζε η Ρωσία, οι στρατιωτικές δυνάμεις της οποίας είχαν την ευθύνη για τον σημερινό νομό Ρεθύμνου.
Αν και για τις υπόλοιπες Μεγάλες Δυνάμεις πολιτικός στόχος της παρουσίας τους στην Μεγαλόνησο ήταν να εμποδίσουν την ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα, στο όνομα μιας κακώς εννοούμενης ευρωπαϊκής σταθερότητας, για την Ρωσία υπήρχε και κατανόηση και έμπρακτη στήριξη και συμπάθεια για τον πόθο εθνικής ολοκλήρωσης των Κρητών. Μια στάση που δημιούργησε μια στενή σχέση με το λαό της περιοχής, που την μνημονεύουν ακόμη οι εκεί κάτοικοι με συγκίνηση μέχρι και σήμερα.
Η ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα που σήμερα τιμούμε, χάρη στην πρόσκληση του Αντιστρατήγου Παδουβά, δεν είναι η ένωση της Κρήτης με την μητέρα Ελλάδα, αλλά η Ένωση της Ελλάδας με την αρχαιότερη ιστορική της ρίζα, όπως αποτυπώνεται από τον μύθο της θυσίας στον Μινώταυρο και της αρπαγής της Ευρώπης, μέχρι τον θρύλο της εθελοθυσίας στην Μονή Αρκαδίου, υπό τον Ηγούμενο Γαβριήλ ανήμερα των Ταξιαρχών το 1866.
Θα ήθελα και πάλι να εκφράσω τις ευχαριστίες μου προς τον Αντιστράτηγο Παδουβά και την Ένωση Αποστράτων, αλλά και το δημόσιο έπαινο για την πολύχρονη συνεισφορά του μέσα από ένα ανεκτίμητης ιστορικής αξίας έργο.
Τον ευχαριστώ και σας ευχαριστώ και εσάς για την προσοχή σας.
Χαιρετισμός ΥΕΘΑ Δ. Αβραμόπουλου σε εκδήλωση στο Πολεμικό Μουσείο from ΥΠΕΘΑ on Vimeo.
Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter
Γράφει ο Γιώργος Λαμπράκης
Λίγα χιλιόμετρα έξω από το ιστορικό Μπιζάνι Ιωαννίνων, βρίσκεται το Μουσείο Ελληνικής Ιστορίας – Κέρινα Ομοιώματα του γνωστού καλλιτέχνη Παύλου Βρελλή.
Ανάμεσα στα εντυπωσιακά εκθέματα που αναβιώνουν στιγμές της ιστορίας μας, ο Παύλος Βρελλής έχει δημιουργήσει έργα που αναφέρονται στο ελληνοϊταλικό πόλεμο και στην εποποιία του 1940 – 41.
Μέσα από τα κέρινα ομοιώματα και την ατμοσφαιρική σύνθεση, ο επισκέπτης μεταφέρεται νοερά στα χρόνια εκείνα, όταν οι Έλληνες υπεράσπιζαν την πατρίδα μας απέναντι στους Ιταλούς και στη συνέχεια απέναντι στους Γερμανούς εισβολείς.
Η θεματική ενότητα καλύπτει γεγονότα από τον πόλεμο του '40 και την ιταλική επίθεση, την γερμανική εισβολή και την άμυνα των οχυρών και καταλήγει στην Μάχη της Κρήτης, τον Μάιο του 1941.
Αξίζει να σημειωθεί πως όλα τα κέρινα ομοιώματα φέρουν στολές εποχής, ενώ τα διάφορα αντικείμενα που πλαισιώνουν τα εκθέματα συμβάλουν στον ρεαλισμό και την πιστή αναπαράσταση της ελληνικής ιστορίας.
Τα στοιχεία επικοινωνίας με το Μουσείο είναι τα εξής:
12ο Χλμ. Εθνικής οδού Ιωαννίνων - Αθηνών,
Μπιζάνι, Ιωαννίνων, Τ.Κ 45500
Τηλ και fax: 26510 92128
Website: www.vrellis.gr - Email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ενημερωθείτε για την Άμυνα και την Ασφάλεια!
Σήμερα Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2013 το Πολεμικό Μουσείο Αθηνών παρουσιάζει την Έκθεση με τίτλο «Το Έπος του ΄40», η οποία διοργανώνεται στο πλαίσιο του εορτασμού της 28ης Οκτωβρίου 1940. Η εν λόγω έκθεση περιλαμβάνει στρατιωτικό υλικό εποχής, κειμήλια, φωτογραφίες, έργα ζωγραφικής και γελοιογραφίες καθώς και προβολή του ντοκιμαντέρ με τίτλο «Η μάχη του Καλπακίου».
Η είσοδος του κοινού για την έκθεση, η οποία θα διαρκέσει έως την Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2013, είναι ελεύθερη (ώρες λειτουργίας: 09:00 – 17:00) - Πληροφορίες στο τηλ: 210 7252974-5-6
Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ενημερωθείτε για την Άμυνα και την Ασφάλεια!
Το προσωπικό ημερολόγιο ενός κρητικού αξιωματικού που ανέπτυξε πλούσια δράση κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου εκδόθηκε στη σειρά «Μαρτυρίες» της Εταιρίας Κρητικών Ιστορικών Μελετών. Πρόκειται για το βιβλίο Ημερολόγια πολέμου (Αλβανικό μέτωπο – Μέση Ανατολή) του Γεωργίου Ι. Κάββου.
Ο Γεώργιος Κάββος γεννήθηκε στα Ανώγεια Μυλοποτάμου το 1909. Στα μέσα της δεκαετίας του 1930 φοίτησε στη Σχολή Ευελπίδων και το ξέσπασμα του Ελληνο-ιταλικού πολέμου τον βρίσκει να υπηρετεί ως υπολοχαγός στο 43ο Σύνταγμα Πεζικού, με το οποίο πολέμησε στο αλβανικό μέτωπο ως διοικητής λόχου πολυβόλων.
Μετά την γερμανική επίθεση και την κατάρρευση του μετώπου παρέμεινε για ένα διάστημα στην Αθήνα όπου οργανώθηκε στην αντιστασιακή οργάνωση Ε.Κ.Ο. (Εθνική Κρητική Οργάνωση). Αργότερα διέφυγε στην Μέση Ανατολή όπου υπηρέτησε στο Ελληνικό Στρατηγείο.
Τον Αύγουστο του 1944 αποβιβάστηκε στην Κρήτη συνοδεύοντας τον Αντισυνταγματάρχη Ανδρέα Νάθενα. Στον Ψηλορείτη ανέλαβε την στρατιωτική οργάνωση των ανταρτικών ομάδων και συμμετείχε στον αγώνα εναντίον των κατακτητών.
Μετά την αποχώρηση των Γερμανών υπηρέτησε σε διάφορες θέσεις της ελληνικής στρατιωτικής διοίκησης. Το 1950 αποστρατεύτηκε με τον βαθμό του Αντισυνταγματάρχη.
Για ένα διάστημα ασχολήθηκε με την πολιτική και αργότερα με ιστορικές μελέτες. Η σημαντικότερη συγγραφή του αφορά στην Γερμανο-ιταλική κατοχή και αντίσταση στην Κρήτη (1941-1945).
Ενημερωθείτε για όλες τις εκδόσεις της Εταιρείας Κρητικών Ιστορικών Μελετών
