Γράφει ο Γιώργος Λαμπράκης
“Ο Θεός έβαλε το χέρι του…”, φέρεται να είπε σύμφωνα με πληροφορίες ο Αρχηγός της Ελληνικής Αστυνομίας Μιχάλης Καραμαλάκης, στον πατέρα του 28χρονου αστυνομικού που λιντσαρίστηκε κατά την διάρκεια των επεισοδίων στη Νέα Σμύρνη, το βράδυ της Τρίτης (9/3/2021).
Η επίκληση του Θεού, θα μπορούσε να περάσει στα ψιλά, αν την έλεγαν δυο φίλοι στο καφενείο, ή στα social media (για να είμαστε στο πνεύμα της εποχής) όμως εδώ μιλάμε για τον Αρχηγό της ΕΛ.ΑΣ., άρα την φυσική ηγεσία και της Ομάδας ΔΡΑΣΗ η οποία κινδύνευσε να χάσει ένα μέλος της, από την δολοφονική επίθεση που δέχθηκε.
Επειδή ο Αρχηγός δεν μπορεί να περιμένει το …χέρι του Θεού, αλλά με τις ενέργειες και την καθοδήγησή του θα πρέπει να φροντίζει ώστε το Σώμα να εξασφαλίζει τα απαραίτητα στα μέλη του πριν τα βγάλει στο δρόμο, διατυπώνουμε παρακάτω μία σειρά από ερωτήματα και προβληματισμούς με φόντο τα βίντεο και τις φωτογραφίες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας από την άνανδρη και δολοφονική επίθεση εναντίον του Ειδικού Φρουρού της Ομάδας ΔΡΑΣΗ:
– Η Ομάδα ΔΡΑΣΗ (η παλαιά ΔΕΛΤΑ που κατάργησε ο ΣΥΡΙΖΑ για να ικανοποιήσει την πελατεία του) παρουσιάστηκε επίσημα στις 11 Νοεμβρίου 2019. Ρίχθηκε στη “μάχη” καβάλα σε …παπάκια με τους ειδικούς (εμείς δεν είμαστε) να υποστηρίζουν πως με αυτό το μέσο, επιτυγχάνεται ταχύτητα, ευκινησία κλπ. Ποιος επιχειρησιακός εγκέφαλος, έστειλε χθες τα παπάκια με τους αστυνομικούς να περάσουν ανάμεσα από το εξαγριωμένο πλήθος (στην “καρδιά” μάλιστα των πλέον επικίνδυνων στοιχείων που συμμετείχαν στην διαδήλωση) με συνέπεια να εκτεθούν στις επιθέσεις (πλευρικές και πισώπλατες) με τυφλά σημεία κλπ;
Πόσο μάλλον όταν έχουν προηγηθεί τα γεγονότα της περασμένης Κυριακής και ενώ όλο το προηγούμενο διάστημα οι αστυνομικοί στην Αθήνα έχουν δεχθεί εκατοντάδες επιθέσεις και υπάρχουν ενδείξεις για ακόμα χειρότερες καταστάσεις…
Τι άλλο περιμένει η Υπηρεσία για να εφοδιάσει τους αστυνομικούς τους με όλα εκείνα τα σύγχρονα μέσα που χρησιμοποιούν οι συνάδελφοί τους σε όλη την Ευρώπη ώστε να δρουν ανάλογα με το είδος της απειλής και να έχουν το κατάλληλο εξοπλισμό ανάλογα με την – όποια – κλιμάκωσή της;
– Η Ομάδα ΔΡΑΣΗ, την ώρα που ο αστυνομικός της δεχόταν τα δολοφονικά χτυπήματα του όχλου και ενώ κατευθύνεται κάτω από την αερογέφυρα, σταματά για να αναφέρουν τα μέλη της την απώλεια του συναδέλφου στο Κέντρο. Ο επικεφαλής (;) ζητά κατ΄ επανάληψη από τους άνδρες του να διαβιβάσουν και να αναφέρουν. Πόσοι από τους αστυνομικούς είχαν ασύρματη ενδοεπικοινωνία ώστε ανά πάσα στιγμή να έχουν επαφή μεταξύ τους; Δεν θα έπρεπε αυτό να είναι αυτονόητο, λόγω και της φύσης της αποστολής τους;
– Επίσης, η διαχείριση του τραυματία στα πρώτα κρίσιμα λεπτά μετά την επίθεση από τους συναδέλφους του, δεν έδειξε εικόνα εκπαιδευμένων στην αντιμετώπιση “τραυμάτων μάχης” αστυνομικών. Το φαρμακείο (τύπου αυτοκινήτου με απλές γάζες και …τσιρότα) που φάνηκε να χρησιμοποιεί ένας αστυνομικός, είναι δυνατόν να αποτελεί το μέσο με το οποίο θα καλυφθούν οι ανάγκες μιας αστυνομικής ομάδας τέτοιου τύπου;
– Είναι δυνατόν να μαθαίνουμε ρωτώντας έμπειρα αστυνομικά στελέχη Μονάδων πρώτης γραμμής της Ελληνικής Αστυνομίας, πως η υπηρεσία δεν χορηγεί εξειδικευμένα υλικά και πως για να καλυφθούν οι επιχειρησιακές ανάγκες, διαθέτουν από το υστέρημά τους ένα μεγάλο ποσό ώστε να έχουν στα υλικά τους (μεταξύ άλλων) και ένα αξιοπρεπές φαρμακείο; Ή είναι αρκετό, αστυνομικοί να κάνουν δωρεές σε αστυνομικούς για να κάνουν με ασφάλεια τη δουλειά τους;
Θα μπορούσαμε να γράψουμε πολλά. Όμως θα μείνουμε εδώ, στα απολύτως απαραίτητα, στα αυτονόητα. Σε όλα εκείνα τα οποία η Υπηρεσία οφείλει να δρομολογήσει “χθες”, για να προστατέψει τους ανθρώπους της που καθημερινά βρίσκονται στην πρώτη γραμμή.
Και ας αφήσουμε, Μιχάλη Καραμαλάκη, τον Θεό στην ησυχία του.