Ρεπορτάζ – Φωτογραφίες: Βαγγέλης Αντωνάκης
Το ραντεβού είχε δοθεί νωρίς το πρωί στην είσοδο του αμερικανικού τομέα της αεροπορικής βάσης της Σούδας στα Χανιά της Κρήτης. Η μέρα ξεκινούσε με καθαρούς ουρανούς και ιδανικές για την εποχή θερμοκρασίες.
Αφού εισήρθαμε μετά τις σχετικές διατυπώσεις στον χώρο του αεροδρομίου μας καλωσόρισε ο εκπρόσωπος της VRC-40 Rawhides, του αποσπάσματος δηλαδή της μοίρας των αεροσκαφών C-2 Greyhound που επιχειρούν από το αεροπλανοφόρο USS George H. W. Bush CVN77 που για τις επόμενες δυο ημέρες θα γινόταν το σπίτι μας. Αφού ενημερωθήκαμε για τις συνθήκες της πτήσης ενός τέτοιου είδους αεροπλάνου και για τους κινδύνους προσγείωσης στο αεροπλανοφόρο μας έγινε επίδειξη των σωστικών μέσων που θα ήμασταν υποχρεωμένοι να φοράμε καθ’ολη την διάρκεια του 2ωρου ταξιδίου μας από την Σούδα κάπου στην ανατολική μεσόγειο όπου βρισκόταν και επιχειρούσε το πλοίο.
Για τις επόμενες δυο λοιπόν ώρες θα ήμασταν υποχρεωμένοι να φοράμε το ατομικό μας σωσίβιο, το κράνος με τα προστατευτικά γυαλιά καθώς και να είμαστε σφικτά δεμένοι με την ζώνη τεσσάρων σημείων , ουσιαστικά κολλημένοι στο αντίθετα με την φορά του αεροσκάφους τοποθετημένο κάθισμα μας. Με σύντομες διαδικασίες μεταβήκαμε στην πίστα των αεροσκαφών όπου το αεροσκάφος είχε ήδη εκκινήσει κινητήρες και αφού εισήρθαμε και πριν προλάβουμε να ταχτοποιηθούμε η ράμπα στο πίσω μέρος έκλεινε ερμητικά πίσω μας με τις ελάχιστες ακτίνες φωτός πλέον να εισέρχονται στην καμπίνα αποκλειστικά από τα δυο μικρά παράθυρα που βρίσκονται τοποθετημένα εκατέρωθεν της ατράκτου δίπλα στα οποία προλάβαμε και πιάσαμε θέση, κατόπιν σχετικής υποδείξεως ατόμων με σχετική εμπειρία στις πτήσεις με τέτοια αεροσκάφη. Η ιδανική πλευρά είναι η αριστερή πλευρά του αεροσκάφους καθώς έτσι θα είχαμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε το αεροπλανοφόρο από πάνω αν χρειαζόταν να μπούμε σε διαδικασία αναμονής κατά την προσέγγιση μας στο αεροπλανοφόρο.
Η τροχοδρόμηση έγινε με ταχύτητα αρκετά υψηλότερη από ότι έχουμε συνηθίσει από τις πτήσεις πολιτικών αεροπλάνων , με αεροσκάφη F-16 Block 52+ της Ελληνικής ΠΑ να τροχοδρομούν από την απέναντι πλευρά του διαδρόμου. Γραμμή και άμεση απογείωση από το διάδρομο 30 της Σούδας, επιτάχυνση, υψηλός βαθμός ανόδου, gear up και κλειστή δεξιά στροφή. Σύντομα βλέπαμε τα Χανιά στα αριστερά του αεροπλάνου για λίγο όμως καθώς η συνεχιζόμενη αλλαγή πορείας σύντομα μας έφερε πάνω από το Πεδίο Βολής Κρήτης με πορεία ανατολική προς το Ηράκλειο. Ζητώ να πάω στο πιλοτήριο και ο υπεύθυνος loadmaster καμπίνας με οδηγεί διαμέσου ενός εξαιρετικά κοντού και στενού διαδρόμου προς το πιλοτήριο όπου αντικαθιστώ το κράνος με ακουστικά μέσω των οποίων θα μπορώ να μιλώ με τους πιλότους. Εκείνη την ώρα από κάτω μας και ενώ πετούσαμε στα 10.000 πόδια βλέπω την πόλη του Ηρακλείου.
Ενθουσιασμένος ενημερώνω τον πιλότο πως μένω στο Ηράκλειο. Με χαρά μου απαντά πως είναι μια εξαιρετική ευκαιρία να το δω από πάνω και στρέφει το αεροπλάνο κατά 90 σχεδόν μοίρες στον διαμήκη άξονα του. Πλέον βλέπω το λιμάνι του Ηρακλείου από τα 10.000 πόδια κάθετα από το δεξί παράθυρο του πιλοτηρίου. Μετά από μερικά δευτερόλεπτα επαναφέρει το αεροσκάφος στην αρχική του πορεία πτήσης και συνεχίζουμε πάνω από τον Άγιο Νικόλαο και εν συνεχεία με πορεία νοτιοανατολική προς το τέλος της Κρήτης. Όπου η γη αντικαθίσταται από την θάλασσα και πλέον πετάμε πάνω από την Μεσόγειο με πορεία προς το αεροπλανοφόρο USS G.H.W. Bush.
Μετά από δυο σχεδόν ώρες αρχίζουμε να μειώνουμε ύψος και η ευθεία πορεία αρχίζει να αντικαθίσταται από ανοιχτές και εν συνεχεία πολύ κλειστές στροφές με μεγάλη ταχύτητα. Νιώθω πως πετώ με μαχητικό καθώς παλεύω να κουμαντάρω τα G που βαραίνουν το σώμα και δυσκολεύουν τις κινήσεις μας. Σύντομα διακρίνω το αεροπλανοφόρο από κάτω μου με αεροπλάνα στους καταπέλτες έτοιμα να εκτοξευτούν. Μετά από 3 στροφές και ενώ συνεχώς μειώνουμε ύψος ακούμε το σύνθημα από το πλήρωμα ότι είμαστε έτοιμοι για προσνείωση στο αεροπλανοφόρο “Here we go, here we go, here we go” και μετά από δευτερόλεπτα νιώθουμε τον γάντζο ανάσχεσης να έχει αρπάξει το δεύτερο συρματόσχοινο και εμείς να έχουμε κολλήσει στα καθίσματα μας από την απότομη μείωση της ταχύτητας του αεροπλάνου. Το Greyhound διπλώνει τα φτερά του στρίβει για να λάβει θέση στο κατάστρωμα και εμείς αντικρίζουμε από το μικρό παράθυρο τις γνώριμες σιλουέτες των F/A-18 Hornet. Η διήμερη κρουαζιέρα μας στην Μεσόγειο μόλις είχε ξεκινήσει!
Το πλοίο του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού USS George H.W. Bush αποτελεί το τελευταίο πλοίο της κλάσης των πυρηνοκίνητων αεροπλανοφόρων Nimitz class και συνάμα το νεότερο ,μέχρι την έλευση του υπό κατασκευή USS Ford τα επόμενα χρόνια, με την ένταξη του σε υπηρεσία να τοποθετείται το 2009. Το πλοίο ναυπηγήθηκε στα ναυπηγεία του Newport News και βάση του είναι η ναυτική βάση του Norfolk της Virginia στην ανατολική ακτή των ΗΠΑ. Το όνομα του το έχει λάβει από τον 41ο Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής ο οποίος στον Β’Π.Π. πετούσε ενταγμένος στο Ναυτικό με αεροσκάφος TBM-1 Avenger και έλαβε μέρος στις μάχες του Ειρηνικού.
Το σκάφος είναι 332,8μ μήκος και 76,8μ πλάτος και είναι δυνατόν να επιτύχει ταχύτητες έως 30 κόμβους. Διαθέτει τέσσερεις μηχανές οι οποίες τροφοδοτούνται από δυο πυρηνικούς αντιδραστήρες. Διαθέτει 3.200 άτομα πλήρωμα και συμπεριλαμβανομένων και των 2.500 της πτέρυγας μάχης αεροπλανοφόρου συνολικά κουβαλήσει πάνω του κάτι λιγότερο από 6.000 ψυχές.
Οι Μοίρες και τα αεροσκάφη
Αυτή την στιγμή την ομάδα μάχης αεροπλανοφόρου, Carrier Strike Group 2 CSG-2 αποτελούν το αεροπλανοφόρο USS G.H.W. Bush CVN77, η πτέρυγα μάχης αεροπλανοφόρου Carrier Air Wing 8 που αποτελείται από τις παρακάτω Μοίρες:
1. VFA-213 Fighting Black Lions με F/A-18 Super Hornet
2. VFA-31 Tomcatters με F/A-18 Super Hornet
3. VFA-87 Golden Warriors με F/A-18 Super Hornet
4. VFA-37 Ragin Bulls με F/A-18 Legacy Hornet
5. Electronic Attack Squadron (VAQ) 131 Lancers με ΕΑ-18 Growler
6. Early Warning Squadron (VAW) 124 Bear Aces με Ε-2D Hawkeye
7. Helicopter Mine Countermeasure Squadron (HSM) 70 Spartans
8. Helicopter Sea Combat Squadron (HSC) 9 Tridents
9. Aπόσπασμα της VRC 40 “Rawhides με δυο C-2 Greyhound
Καθώς επίσης και την Ομάδα πλοίων συνοδείας DESRON 22 με τα παρακάτω πλοία:
1. USS Laboon (DDG 58)
2. USS Truxtun (DDG 103)
3. USS Philippine Sea (CG 58)
4. USS Hue City (CG 66).
Όλα τα παραπάνω αποτελούν από μόνα τους μια δύναμη ικανή να φέρει εις πέρας μια ευρεία γκάμα επιχειρήσεων από θάλασσα και αέρα με απόλυτη ευελιξία κινήσεων και δυνατότητα να αναπτυχτεί σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη αυτό απαιτηθεί.
Η τελευταία περιοδεία του αεροπλανοφόρου USS Bush ξεκίνησε στις 21 Ιανουαρίου 2017 όταν και απέπλευσε από τον Ναύσταθμο του Norfolk και αφού εισήρθε στην Μεσόγειο κατευθύνθηκε προς την Ναυτική Βάση της Σούδας για λίγες μέρες. Εν συνεχεία απέπλευσε και ξεκίνησε να επιχειρεί εναντίων των δυνάμεων του Ισλαμικού Κράτους στην Σύρια. Σύντομα όμως επέστρεψε και πάλι στην Σούδα για κάποιες απρόσμενες αλλά απαραίτητες εργασίες συντήρησης και επισκευών οι οποίες αφού ολοκληρώθηκαν το πλοίο κατευθύνθηκε προς την περιοχή ευθύνης του 5ου Στόλου στον Περσικό Κόλπο από όπου είχε την δυνατότητα να επιχειρήσει στα προπύργια των Ισλαμιστών στο βόρειο Ιρακ, κυρίως στην περιοχή της Μοσούλης. Αρχές Ιουνίου αφού διέσχισε την διώρυγα του Σουέζ εισήρθε για δεύτερη φορά στην περιοχή ευθύνης του 6ου Στόλου στην Μεσόγειο όπου άμεσα ανέλαβε δράση στην Συρία.
Για την σημασία της Αμερικανικής παρουσίας στην περιοχή αναφέρθηκε ο κυβερνήτης του πλοίου Capt. Will Pennington, με περισσότερες από 3.500 ώρες πτήσης με αεροσκάφη F-14 και F/A-18. “Είναι πολύ σημαντικό για το αμερικανικό ναυτικό να τιμά με την συμμέτοχη του αυτή την συμμαχία. Όπως θα γνωρίζετε όμως δεν είμαστε εδώ μόνο για αυτό τον λόγο. Με την παρουσία μας εδώ ανανεώνουμε και ενδυναμώνουμε τις σχέσεις συνεργασίας με πολλές χώρες στην περιοχή. Από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 ένα μεγάλο μέρος των δραστηριοτήτων μας επικεντρώθηκε στην Μέση Ανατολή η οποία συνεχίζει να παραμένει πολύ σημαντική. Με την αύξηση όμως της παρουσίας της Ρωσίας στην Μεσόγειο είναι σημαντικό να αφιερώσουμε κάποιο χρόνο και εμείς εδώ».
Η δραστηριοποίηση στην Μεσόγειο εμπεριέχει αρκετές διαφορές σε σχέση με τον Περσικό Κόλπο. «Το πλεονέκτημα του να επιχειρούμε εδώ είναι ότι έχουμε καλύτερες καιρικές συνθήκες σε σχέση με τον Περσικό Κόλπο. Πχ δεν έχουμε αμμοθύελλες οι οποίες επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό τον ηλεκτρονικό εξοπλισμό των αεροσκαφών και τους αισθητήρες τους. Το άλλο πλεονέκτημα είναι ότι είναι μεγαλύτερη σε έκταση και δεν υπάρχει συμφόρηση στην κίνηση των σκαφών και ως αποτέλεσμα έχουμε μεγαλύτερη ευελιξία κινήσεων. Από την άλλη λόγο του ότι μεγάλο βάρος των επιχειρήσεων τις τελευταίες δεκαετίες είχε πέσει στην Περσικό, εκεί οι υποδομές εξυπηρέτησης των σκαφών και του ανεφοδιασμού είναι πολύ καλύτερες με αποτέλεσμα ο ανεφοδιασμός μας να είναι λίγο καλύτερος στην περιοχή του 5ου στόλου».
Σαφώς η τελευταία παρατήρηση έρχεται να επιβεβαιώσει τον άκρως σημαντικό ρόλο που παίζει η Ναυτική Βάση της Σούδας στην Κρήτη για την επέκταση της οποίας πολύς λόγος έχει γίνει τελευταία. «Η βάση της Σούδας είναι πολύ σημαντική σε αυτά που κάνουμε και στις ανάγκες μας. Θα ήταν σωστό να πω ότι μια επέκταση αυτής της δυνατότητας από την πλευρά την δική μας θα ήταν ένα σημείο κλειδί για την συνέχιση και αύξηση της παρουσίας του Ναυτικού στην περιοχή της Μεσογείου» ανέφερε χαρακτηριστικά ο Capt. Will Pennington.
Η κατάρριψη του Συριακού SU-22
Δυο μέρες πριν την επίσκεψη μας στο αεροπλανοφόρο έπεσε ως βόμβα η είδηση ότι Συριακό μαχητικό αεροσκάφος Su-22 κατερρίφθη από αμερικανικό F/A-18 Super Hornet προερχόμενο από το αεροπλανοφόρο USS Bush κάνοντας μας να ανησυχήσουμε αναφορικά με την πραγματοποίηση ή μη της επίσκεψης μας σε αυτό.
Σχετικά με αυτό το γεγονός για το οποίο έγινε επίσημη ανακοίνωση από τις αμερικανικές δυνάμεις μας μίλησε ο διοικητής της ομάδας μάχης αεροπλανοφόρου CSG-2 , Rear Admiral Kenneth Whitesell, ο οποίος έχει στο ενεργητικό του πάνω από 4.000 ώρες πτήσης φέρνοντας στο φως άγνωστες έως τώρα λεπτομέρειες της κατάρριψης. «Ένα Συριακό SU-22 απειλούσε τις δυνάμεις της συμμαχίας στο έδαφος. Βρεθήκαμε σε θέση να το αναχαιτίσουμε και να κατανοήσουμε τις προθέσεις τους. Αφού έγινε οπτική αναγνώριση του προειδοποιήσαμε το αεροσκάφος δυο φορές σε συχνότητα κινδύνου να αλλάξει πορεία. Παρόλαυτα δεν ανταποκρίθηκε. Εν συνεχεία πλησιάσαμε και ρίξαμε κάποιες φωτοβολίδες για να τραβήξουμε την προσοχή του πιλότου ο οποίος όμως συνέχισε να κατευθύνεται επάνω στις δυνάμεις που υποστηρίζουμε. Αφού λάβαμε θέση παρατήρησης , διακρίναμε το αεροσκάφος να πραγματοποιεί επιθετικούς ελιγμούς και να εξαπολύει βόμβες σε κοντινή απόσταση από τις επίγειες δυνάμεις. Ήταν ξεκάθαρες πλέον οι εχθρικές προθέσεις και με βολή από κοντινή απόσταση το καταρρίψαμε».
Σύμφωνα με πληροφορίες από το διαδίκτυο η αρχική βολή με πύραυλο AIM-9 δεν προκάλεσε κάποιο πρόβλημα στο Συριακό Su-22 το οποίο αν και παλαιάς τεχνολογίας κατάφερε να ξεγελάσει το επερχόμενο βλήμα με ρίψη φωτοβολίδων, γεγονός που έχει ξεκινήσει μια μεγάλη συζήτηση σχετικά με τις ικανότητες τους απέναντι σε μαχητικά Ρώσικης κατασκευής. Εν συνεχεία και παρά το γεγονός ότι η κοντινή απόσταση θα μπορούσε να θεωρηθεί απαγορευτική ο αμερικανός πιλότος εξαπέλυσε και δεύτερο βλήμα αυτή την φορά AIM-120 το οποίο και εν τέλει κατέρριψε το Συριακό μαχητικό με τον πιλότο να εγκαταλείπει και να διασώζετε λίγη ώρα αργότερα από τις κυβερνητικές Συριακές δυνάμεις σύμφωνα με τα ΜΜΕ της χώρας. Για την ιστορία το αεροσκάφος άνηκε στην VFA-87 Golden Warriors.
Οι αποστολές
Για τις αποστολές στην Συρία οι αμερικανικές δυνάμεις χρησιμοποιούν δυο διαδρόμους μέσω των οποίων επιτυγχάνουν την βαθιά διείσδυση στο έδαφος της Συρίας. Καθώς οι Συριακές ακτές ελέγχονται πλήρως από τις Ρωσικές δυνάμεις μέσω της αεράμυνας που έχουν εγκαταστήσει σε αεροδρόμια όπως αυτό της Λατάκειας, οι αμερικανοί εισέρχονται αρχικά στον τουρκικό εναέριο χώρο και αφού διασχίσουν ένα μεγάλο μέρος του στρέφουν προς την ανατολική Συρία στις περιοχές της Raqqah και έως το Ιράκ στην Μοσούλη. Εναλλακτικά υπάρχει και ένας νότιος διάδρομος πάνω από το Ισραήλ και την Ιορδανία μέσω των οποίων προσεγγίζουν την νοτιοανατολική Συρία.
Οι αποστολές έχουν να κάνουν με προσβολές στόχων εδάφους του ISIS υποστηρίζοντας τις επιχειρήσεις των Δημοκρατικών Δυνάμεων της Συρίας οι οποίες βρίσκονται σε αντιπαράθεση με τις δυνάμεις του Αλ Ασαντ. Για τις αποστολές αυτές γίνεται ευρεία χρήση πυρομαχικών κάθε είδους, κυρίως όμως βόμβες JDAM με την υποβοήθηση παρατηρητών JTACS στο έδαφος που προέρχονται από διαφορές χώρες όπως Αμερική, Δανία, Ιταλία, Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία κ.α. όπως μας ανέφερε ο διοικητής της VFA-213 Black Lions, Kevin Robs .Είχαμε την ευκαιρία να επισκεφτούμε μια αποθήκη οπλισμού στο αεροπλανοφόρο. Οι εικόνες μιλάνε πραγματικά μόνες τους.
Η παραμονή μας στο αεροπλανοφόρο μας έδωσε την δυνατότητα να βιώσουμε από πρώτο χέρι τους εντατικούς ρυθμούς εργασίας καθ’ολη την διάρκεια του 24ωρου, τον απόλυτο επαγγελματισμό του προσωπικού και την αφοσίωση τους στην αποστολή που τους έχει ανατεθεί.
Σαφώς το απόλυτο θέαμα στο αεροπλανοφόρο είναι στο κατάστρωμα με τις συνεχείς αναχωρήσεις και αφίξεις αεροσκαφών και ελικοπτέρων κάθε τύπου ημέρα και νύχτα. Ειδικά την νύχτα μέσα στο απόλυτο σκοτάδι με τα κίτρινα φωτά να λούζουν ανθρώπους και μηχανές κάτω από τον έναστρο ουρανό στην μέση της Μεσογείου δημιουργούν μια έντονη εικόνα που αμφιβάλω αν δεν παραμείνει χαραγμένη για χρόνια στο μυαλό όλων όσων έχουν την ευκαιρία να ζήσουν μια τέτοια εμπειρία.
Αν πάντως θα ήθελα να κρατήσω μια στιγμή από αυτή την επίσκεψη για μια ζωή, αυτή δίχως καμία δεύτερη σκέψη σίγουρα είναι η απονήωση με τον καταπέλτη με επιταχύνσεις που όμοιες τους πραγματικά αγνοώ που αλλού μπορεί να συναντήσει κανείς.
Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter