Γράφει ο Κωνσταντίνος Αλεξ. Δημητριάδης – Ιστορικός Ερευνητής – Συγγραφέας
Όταν ξεκίνησα το 1984 την έρευνα μου για την Κυπριακή Τραγωδία, δεν φανταζόμουν ποτέ ότι μετά από 32 ολόκληρα χρόνια που σχεδόν την τελείωσα, θα είχα βλαστημήσει την ώρα και την στιγμή που την ξεκίνησα!
Πρώτον γιατί απέκτησα – χωρίς να έχω πολεμήσει τότε – τα ίδια προβλήματα στον ψυχισμό μου, όπως κι αυτοί που πολέμησαν τότε… που πολέμησαν πραγματικά….
Δεύτερον γιατί διαπίστωσα με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο, ότι η Ελλάς ναι μεν προορίζεται να ζήσει και θα ζήσει, αλλά μέσα σε διχασμούς, σπαραγμούς και καταστροφές… σε μια ατέρμονα επανάληψη της Ιστορίας που αποδεικνύει ότι είμαστε απευθείας απόγονοι των Αρχαίων ημών προγόνων. Με τις έριδες μας, την δίψα μας για προβολή και τις μισαλλοδοξίες μας
Και εξηγούμαι. Εγώ προσωπικά δεν πολέμησα το 1974, ούτε κάποιος από τους κοντινούς συγγενείς μου, ώστε να μπορεί κάποιος να με κατηγορήσει για ιδιοτέλεια και έλλειψη αντικειμενικότητας…
Εγώ έχω κατατάξει τον εαυτό μου πολιτικά στους Ανένταχτους Πατριώτες, έτσι ώστε να μην μπορεί κανείς να μου προσάψει πολιτικές σκοπιμότητες σε ότι αφορά τα συμπεράσματα της έρευνας μου σε σχέση με τους πρωταγωνιστές Στρατιωτικούς ή Πολιτικούς της τότε εποχής.
Εγώ έχω την δουλειά μου, μια οικογενειακή επιχείρηση που ξεκινάει την πορεία της από το 1947, έχω περάσει από την θέση ανώτατου διευθυντικού στελέχους στην ελληνική θυγατρική αρχικά Αμερικανικής και ακολούθως Γερμανικής Πολυεθνικής, έτσι ώστε κανείς να μην σκεφθεί ότι η έρευνά μου έγινε για βιοποριστικούς λόγους, για να βγάλω “μεροκάματο” δηλαδή.
Άλλωστε τι μπορεί να κερδίσει κάποιος από ένα βιβλίο που απευθύνεται σε περιορισμένο κύκλο αναγνωστικού κοινού, όταν μάλιστα την πρώτη έκδοση την έχεις χρηματοδοτήσει ο ίδιος;
Και βέβαια κανείς ποτέ δεν συνεισέφερε στα έξοδα αυτής της πολύχρονης έρευνας μου, που δεν ήταν και ευκαταφρόνητα, ξεκινώντας από το κόστος των δεκάδων βιβλίων που αποτελούν την σχετική βιβλιογραφία, τα κόστη των ταξιδίων (εισιτήρια, ξενοδοχεία κλπ) προκειμένου να ληφθούν συνεντεύξεις, να γίνουν επισκέψεις σε διάφορες “κρίσιμες” περιοχές, να προμηθευτώ χάρτες, κασέτες, κλπ κλπ…
Όλα αυτά επιβάρυναν εμένα προσωπικά και αποτέλεσαν τις εμμονές μου που δημιουργήθηκαν με αφετηρία τον πατριωτισμό μου και την αγάπη μου για την Ιστορία και μόνον…
Ούτε εγώ ξέρω πόσα χρήματα ξόδεψα για να δημιουργήσω αυτό το αρχείο μου με 1.200 φωτογραφίες από τις επιχειρήσεις του 1974, από πηγές στην μητροπολιτική Ελλάδα, στην Κύπρο, στην Τουρκία, αλλά και στην Ευρώπη ή την Αμερική. Και βέβαια λόγω απειρίας δεν σκέφτηκα ποτέ να τις μαρκάρω με το όνομά μου, έτσι ώστε μετά τις διάφορες αναρτήσεις μου με χρήση αυτών, είδα να φιγουράρουν σε δεκάδες μπλογκς στο ίντερνετ, εν αγνοία μου. Αλλά μικρό το κακό… Η γνώση πάνω από όλα…
Αλλά ας ξαναγυρίσουμε στην έρευνά μου.
Σε αυτήν την μακρά πορεία μου, προσπάθησα να κρατώ ΜΟΝΟ και να χρησιμοποιώ τα στοιχεία τα οποία διασταυρώνονται έτσι ώστε ο λόγος μου, τα γραπτά μου, να μην μπορούν να καταρριφθούν από όποιον μπορεί να νιώθει ότι θίγεται, είτε ο ίδιος, είτε κάποιος συγγενής του ή πολύ περισσότερο το πολιτικό ή στρατιωτικό ίνδαλμα του. Και πιστεύω ότι αυτό σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό το κατάφερα. Τουλάχιστον οι κριτικές που έλαβα και εγώ και το βιβλίο μου, μου αναγνώριζαν πολλά θετικά, αλλά κι όλα είχαν μια κοινή συνισταμένη : “THN ANTIKEIMENIKOTHTA”.
Προσπάθησα πέραν πάσης αμφιβολίας να στοιχειοθετήσω τα “ΚΑΤΗΓΟΡΩ” μου όπως θα έκανε μια ανεξάρτητη ανακριτική επιτροπή που θα διερευνούσε τον γνωστό σε όλους “Φάκελλο της Κύπρου”. Χωρίς κανένα σεβασμό σε “ιερές αγελάδες”, άτομα δηλαδή του Πολιτικού, του Πολιτειακού, του Διπλωματικού ή του Στρατιωτικού κατεστημένου σε μητροπολιτική Ελλάδα και Κύπρο.
Τόλμησα να σκιαγραφήσω με τα στοιχεία που συνέλεξα όλα αυτά τα χρόνια, την πορεία, τα αίτια, τις αφορμές και τους πρωταγωνιστές της μέγιστης αυτής προδοσίας, γενικά κατά του Ελληνισμού και ειδικά κατά της Κύπρου…. όπως εμφανίστηκαν σαν προσωπογραφίες μπροστά μου!
Έφερα στο φως άγνωστες καταστάσεις και ενέργειες, όλες διασταυρωμένες με ένα και μόνο σκοπό: NA ΜΑΘΕΙ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΤΟ 1974 ΣΕ ΚΥΠΡΟ ΚΑΙ ΑΘΗΝΑ…
Να διαχωριστούν οι ευθύνες των Κυβερνώντων στην Ελληνική κρατική οντότητα από τις 25/11/73 από αυτές εκείνων που κυβερνούσαν μέχρι εκείνη την ημερομηνία, να καταγραφούν οι ευθύνες όσων κυβέρνησαν στην Αθήνα από τις 23/7/74 και στην Λευκωσία από 15/7/74 και από 24/7/74…
Γιατί είναι τουλάχιστον περίεργο σε μια ολόκληρη μητροπολιτική Ελλάδα να μην έχει τιμωρηθεί ποτέ ΚΑΝΕΙΣ για την Κυπριακή Προδοσία (μέχρι και ο Ιωαννίδης φυλακίστηκε για την συμμετοχή του στην καταστολή της “εξέγερσης” του Πολυτεχνείου και όχι για τον ρόλο του στο Πραξικόπημα κατά του Μακαρίου που άνοιξε την πόρτα στους Τούρκους…). Το Ελληνικό Κράτος δεν τόλμησε….
Εις δε την Κύπρο ο μόνος που δικάστηκε ήταν ο Νίκος Σαμψών διότι δέχθηκε να είναι ο δοτός Πρόεδρος της πολιτικής κατάστασης που δημιουργήθηκε με το Πραξικόπημα κατά του Μακαρίου. Αυτή η έρευνα μου εκδόθηκε σε τυπώθηκε σε 3 εκδόσεις – η 3η η πιο πλήρης, ήδη εξαντλείται…
Και εδώ πρέπει να πω ότι οι Εκδόσεις ΠΕΛΑΣΓΟΣ του Ιωάννη Γιαννάκενα ήταν ό μόνος Εκδοτικός Οργανισμός που δέχθηκε να εκδώσει αυτό το πόνημα μου, χωρίς να αλλαχθεί μία φράση, ένα πόνημα που γράφτηκε με τόσο μεράκι και σεβασμό προς τον Έλληνα αναγνώστη, είτε στην μητροπολιτική Ελλάδα είτε στην Κύπρο.
Απόφασή μου όμως είναι να μην υπάρξει 4η έκδοση, όχι μόνο διότι δεν έχω να προσθέσω κάτι νεώτερο σε αυτήν την έρευνά μου, αλλά κύρια διότι απογοητεύτηκα από τις συμπεριφορές πολλών από αυτούς που πολέμησαν τότε…
Μπήκαν σε μια διαδικασία μισαλλοδοξίας του στυλ “γιατί το βιβλίο υμνεί τον Στρατηγό Αλευρομάγειρο και την προσφορά του 336 ΤΕ …σε βάρος του 1ου Λόχου του 211 ΤΠ”;, γιατί “υπερτονίζεται (sic) η προσφορά της ΕΛΔΥΚ σε βάρος του 212 ΤΠ”;, γιατί αναφέρουμε ότι η μικτή διμοιρία της Α’ ΜΚ/Γ’ ΜΑΚ χτύπησε τα άρματα στην Σχολή Γρηγορίου κατά την μάχη της ΕΛΔΥΚ και όχι ο Λοχαγός (τότε) Πατσιαρδής ή τα πυροβόλα της 187 ΜΠΠ που υποστήριζε το Στρατόπεδο του Ελληνικού Συντάγματος;
Ύβρεις προς το πρόσωπό μου, γιατί κάποιους που “λούφαραν” και Ε/Ε και Ε/Κ τους ονομάτισα…
Ύβρεις και σε τηλεφωνικές επικοινωνίες, αλλά και σε άρθρα ή σχόλια…
Προσπάθεια απαξίωσης της εργασίας μου από “πολέμαρχους των μετόπισθεν”, που τους ξεσκέπασαν τα αποτελέσματα της έρευνάς μου και έδειξαν ότι δεν ήταν οι “ήρωες” που επί χρόνια καμάρωναν σε όλους ότι ήταν λέγοντας ψευδείς ιστορίες ακόμα και σε επίσημα δίκτυα (εκμεταλλευόμενοι “νέες πολιτικές φιλίες” που τους έδωσαν “κάλυψη” και αξιώματα αλλά και βαθμούς)….
Δεν είναι τυχαίο ότι από 6.000 περίπου σελίδες συνεντεύξεων, οι 5.000 τουλάχιστον αποδείχθηκε ότι είχαν ίδια αξία όσο και το χαρτί υγείας σε δημόσιες τουαλέτες.
ΑΛΛΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΠΟΔΕΧΘΗΚΑ.
ΕΦΟΣΟΝ ΕΚΤΕΘΗΚΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟ ΚΟΙΝΟ ΓΡΑΦΟΝΤΑΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ, ΗΤΑΝ ΛΟΓΙΚΟ ΝΑ ΔΕΧΘΩ ΚΡΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΚΑΚΗ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΑ ΚΑΙ ΑΔΙΚΗ…
ΚΑΙ Η ΚΑΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΚΗ ΠΟΝΑΕΙ… ΚΑΙ ΠΙΚΡΑΙΝΕΙ…. ΚΑΙ ΑΗΔΙΑΖΕΙ…
Και έρχομαι στην δεύτερη προσπάθειά μου. Στην επιμέλεια του βιβλίου του ΗΡΩΑ τελευταίου Στρατοπεδάρχη της ΕΛΔΥΚ, που ήταν επικεφαλής “της τριλοχίας των γενναίων” που είχε αναλάβει την υπεράσπισή του. Του Ανχη ΠΖ τότε που μόλις πριν λίγο από την μάχη, τοποθετήθηκε στην θέση του Υποδιοικητή του Συντάγματος στο νησί, ενώ είχε αφιχθεί σαν συνοδός της απολυόμενης ΕΣΣΟ. Του Ταξχου εα κ.Παναγιώτη Σταυρουλόπουλου.
Του πιο αρμόδιου να μιλήσει… Του 91χρονου σήμερα “πατέρα” των διασωθέντων Ελδυκαρίων του 2ου και του 4ου Λόχου Τυφεκιοφόρων αλλά και του Λόχου Διοικήσεως Συντάγματος.
Φρόντισα λοιπόν να του πάρω μια σχεδόν 4ωρη συνέντευξη, με στοχευμένες ερωτήσεις που ήθελαν απάντηση, έτσι ώστε να ξεκαθαρίσουν πολλά σκοτεινά σημεία ή σκιές που άφηναν άλλες συνεντεύξεις ή κάποια βιβλία που έγραψαν άλλοι πρωταγωνιστές της Μάχης του Στρατοπέδου, Αξιωματικοί ή Οπλίτες…
Όταν η συνέντευξη τελείωσε, η οποία ειρήσθω εν παρόδω ήταν on-camera, είπα από μέσα μου: “Αυτό πρέπει να γίνει βιβλίο. Όλοι πρέπει να μάθουν τι έγινε τότε. Θα είναι το καλύτερο μνημόσυνο για τους νεκρούς και τους αγνοηθέντες από την Ελληνική Πολιτεία, αγνοούμενους”.
Λίγο καιρό αργότερα όταν είχα τελειώσει την απομαγνητοφώνηση της συνέντευξης, αποφάσισα να την περάσω υπό την μορφή σελίδων βιβλίου, μέσα στον υπολογιστή μου. Ακολούθως ζήτησα ορισμένες φωτογραφίες του κ. Ταξχου από το αρχείο του, πρόσθεσα κάποιες και από το δικό μου αρχείο …και ναι, κάπως έτσι δημιουργήθηκε το βιβλίο-μαρτυρία. Το έθεσα υπ’ όψιν του, λέξη-λέξη, γραμμή-γραμμή, φωτογραφία-φωτογραφία και το ενέκρινε. Από την αρχή ως το τέλος. Το ενέκρινε δακρυσμένος από την συγκίνηση.
Τότε δημιουργήθηκε το πρώτο πρόβλημα που δεν το είχα υπολογίσει. Δεν ήθελε – από σεμνότητα και μόνον- να μπει το όνομά του ως συγγραφέας του βιβλίου.
“Θα πουν ότι το κάνω για λεφτά” έλεγε και ξανάλεγε ….προφητικά!
Του απάντησα ότι αν αντί για εκείνον έμπαινε το δικό μου όνομα ως συγγραφέα αντί για επιμελητή (που ήταν αυτό που πραγματικά έκανα), θα είχε αυτόματα χαθεί και η αξιοπιστία της μαρτυρίας.
Και αυτό γιατί ο άγνωστος στους πολλούς ιστορικός ερευνητής Κώστας Δημητριάδης δεν θα μπορούσε να έχει το ειδικό βάρος και την αξιοπιστία για όσα έγιναν τότε, όπως ο κ. Ταξχος, που μου εκμυστηρεύτηκε με την συνέντευξη του.
Βρήκαμε μια μέση οδό.
Μια μέση οδό αποδεκτή και από τον ίδιο, από μένα αλλά και από τον Εκδότη.
Να γραφτεί το όνομά του στην θέση του συγγραφέα – μιας και το copyright του βιβλίου είναι δικό του – και το δικό μου όνομα, που στην ουσία ήμουν ΜΟΝΟ ο γραμματέας, που πήρε τον προφορικό λόγο του κ. Ταξχου και τον έκανε γραπτό, χωρίς να αλλάξει ούτε μια λέξη από ότι είπε (όπως διακηρύσσει παντού και σε όλους τους τόνους και ο ίδιος ο κ. Ταξχος), να μπει στην θέση του Επιμελητή Έκδοσης, ενώ ταυτόχρονα θα υπογράφαμε αμφότεροι ένα συμφωνητικό με τον Εκδότη Γιάννη Γιαννάκενα όπου θα αποποιούμεθα πάσης αμοιβής (εγώ) ή δικαιωμάτων συγγραφέως (ο κ. Ταξχος), το οποίο επίσημα ο Εκδότης θα ανακοίνωνε στην πρώτη παρουσίαση.
Αυτό το γεγονός ότι ούτε ο κ. Ταξχος πληρώθηκε για αυτό το έργο, ούτε εγώ ως Επιμελητής, βοήθησε ώστε να κρατηθεί χαμηλά και η τιμή του βιβλίου, έτσι ώστε να είναι προσιτό σε όλους… Και αμέσως μόλις κυκλοφόρησε πανηγυρικά, φωτίζοντας τα τότε γεγονότα και αυτήν την προδοσία.
Και τότε …άρχισαν τα όργανα! Κάποιοι που επί χρόνια επιδείκνυαν στον περίγυρό τους, φωτογραφίες τους το ’74 με φυσεκλίκια, χειροβομβίδες κρεμασμένες πάνω τους και διηγούνταν στον κύκλο τους, φανταστικές ιστορίες παλικαριάς τους και άκρατης “τουρκοφαγίας”, με το βιβλίο αποδείχθηκε ότι δεν είδαν ποτέ ούτε κράνος Τούρκου (όχι με δική τους ευθύνη αλλά κατόπιν διαταγής) και έτσι βρέθηκαν εκτεθειμένοι απέναντι στο επί 42 χρόνια ακροατήριο τους και αντέδρασαν με φράσεις του τύπου:
– το βιβλίο κάνει διαχωρισμό στην ΕΛΔΥΚ
– το βιβλίο διχάζει τους Ελδυκάριους
– το βιβλίο προσπαθεί να σπιλώσει τίμιους αξιωματικούς…. και άλλα τέτοια φαιδρά!
Έφτασε μάλιστα και κάποιος ο οποίος έχει σαν απασχόληση να κάνει εράνους για την δημιουργία τόπων μνήμης στην πόλη του, εμφανιζόμενος με ψευτιές ως “Ο Τουρκοφάγος που σκότωσε 1256 Τούρκους” (το λέει ο ίδιος στην σελίδα του στο FB) να μας πει “ΚΑΛΕΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ”….παρά το γεγονός ότι γνώριζε πολύ καλά ότι ούτε εγώ αλλά πολλώ δε μάλλον ο κ. Ταξχος δεν είχαμε κανένα έσοδο από αυτό το βιβλίο. Και ποιος το είπε ε;
Και επειδή δεν έχουν τους δίδυμους αδένες, που θεωρητικά πρέπει να έχουν οι άνδρες ανάμεσα στα σκέλια τους, εκ του πονηρού και εντέχνως, καταφέρονται κατά εμού προσωπικά, λες και ήμουν εγώ ο Σταυρουλόπουλος, προσπαθώντας να με παρασύρουν να απαντώ … ως Σταυρουλόπουλος, παρότι γνωρίζουν ότι το βιβλίο είναι ΕΡΓΟ ΣΤΑΥΡΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ!
ΣΑΝ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΕΙΡΑΞΕ ΠΟΥ Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ κ. ΤΑΞΧΟΥ ΕΡΙΞΕ ΦΩΣ ΣΕ ΜΙΑ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΠΟΥ ΟΙ ΠΑΝΤΕΣ ΑΓΝΟΟΥΣΑΝ ΚΑΙ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΕΜΕΝΑΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΙΣ ΑΙΜΑΤΩΒΑΜΜΕΝΕΣ ΔΑΦΝΕΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ….
ΚΑΙ Ο ΑΠΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΟ ΑΓΚΑΛΙΑΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΣΑΝ ΠΗΓΗ ΓΝΩΣΗΣ, ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΓΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΑΙΤΙΟ ΓΙΑ ΝΑ ΝΙΩΘΟΥΜΕ ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ, ΝΑ ΝΙΩΣΟΥΜΕ ΜΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΑΤΑΣΗ, ΣΕ ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΟΛΕΣ ΟΙ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ ΚΑΤΑΡΡΕΟΥΝ ΓΥΡΩ ΜΑΣ…
ΑΛΛΑ ΟΙ ΕΝ ΛΟΓΩ ΚΥΡΙΟΙ “ΣΚΥΛΙΑΣΑΝ” ΜΕ ΤΟ “ΞΕΣΚΕΠΑΣΜΑ” ΤΟΥΣ…
ΠΟΛΛΩ ΔΕ ΜΑΛΛΟΝ ΕΒΓΑΛΑΝ “ΣΠΥΡΙΑ” ΟΤΑΝ Ο ΝΥΝ ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ΤΗΣ ΕΛΔΥΚ ΣΧΗΣ ΠΖ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΘΕΟΔΩΡΟΥ, ΠΡΟΣΕΦΕΡΕ ΩΣ ΔΩΡΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ κ.ΤΑΞΧΟΥ ΣΤΟΝ ΠτΔ κ. ΝΙΚΟ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ ΣΕ ΜΙΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΗΝ ΜΟΝΑΔΑ – ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΠΟΥ ΚΑΛΥΨΑΝ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ Μ.Μ.Ε. ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ – ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΤΟΥ “ΑΥΤΗ Κε ΠΡΟΕΔΡΕ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΤΗΣ ΕΛΔΥΚ”… ΕΚΕΙ Ο “ΠΟΛΕΜΟΣ” ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΕΓΙΝΕ ΑΔΥΣΩΠΗΤΟΣ!
Κάποιος άλλος που οφείλει την ζωή του στον κ.Σταυρουλόπουλο και ο οποίος έγραψε κι εκείνος ένα βιβλίο – το οποίο ο ίδιος ο κ. Ταξχος θεωρεί ότι είναι γεμάτο ανακρίβειες – και αφού του ξέφυγε η φράση “είστε έμποροι μιας και σε χρόνο ρεκόρ 5 μηνών πουλήσατε 1η και 2η έκδοση, ενώ εγώ πουλάω μόνο 50 βιβλία τον χρόνο” (το οποίο είναι προφανώς και το πρόβλημά του). Βέβαια όταν ο κ. Σταυρουλόπουλος του τηλεφώνησε για να τον βάλει στην θέση του…. αυτός ως μη έχων δίδυμους αδένες ανάμεσα στα σκέλη, αρνήθηκε τα πάντα…. αμέσως μετά βέβαια στον περίγυρό του είπε για να δικαιολογηθεί: “O Γιαννάκενας και ο Δημητριάδης χειραγωγούν έναν γέρο με …αλτζχάϊμερ” (!) υπονοώντας τον “σωτήρα” του, τον “πατέρα” του… Έναν “γέρο” με “Altzheimer… Μάλιστα…
Για την πληροφόρηση σας ο κ. Ταξχος παρά την ηλικία του, έχει ένα φοβερά κοφτερό μυαλό, θυμάται ονόματα, ημερομηνίες, περιοχές… Τα πάντα… Και πάνω από όλα διαλόγους και συμπεριφορές….
ΝΑΙ ΦΙΛΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΕΚΕΙ ΕΦΤΑΣΑΝ ΚΑΤΙ ΘΡΑΣΙΜΙΑ…
KATI ΘΡΑΣΙΜΙΑ ΠΟΥ ΕΛΕΩ ΣΤΑΥΡΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΓΥΡΙΣΟΥΝ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΞΑΝΑΡΧΙΣΟΥΝ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥΣ…
Και ενώ γίνονται όλα αυτά, ο επίσημος Σύλλογος ΕΛΔΥΚ 74, τηρεί πολιτική ίσων αποστάσεων…
Αντί να καταγγείλει τον εν λόγω ΥΒΡΙΣΤΗ πρώην Συμπολεμιστή τους και να τον βάλουν στην θέση τους…. προτείνουν κατευνασμό…. “να πέσουν οι τόνοι και από τις δύο μεριές” σαν να τραβήξαμε εμείς πρώτοι το σπαθί από το θηκάρι…
Πολλώ δε μάλλον εγώ που η μόνη μου εμπλοκή προς το περιεχόμενο του βιβλίου είναι…. η μεταφορά του προφορικού λόγου σε γραπτό…. Η δουλειά του “καλαμαρά” δηλαδή με την κυριολεκτική έννοια της λέξης…
Και βέβαια κάποια στιγμή έπεσαν οι μάσκες….
Ο εν λόγω “τύπος” που παντού εμφανίζεται με “τσίγκινα στολίδια” στο πέτο, έστειλε μέσω του δικηγόρου του εξώδικη επιστολή εναντίον του Εκδότη, του Συγγραφέα-“σωτήρα” του και του Επιμελητή, προφασιζόμενος “κλοπή φωτογραφιών” από το βιβλίο του, απειλώντας μας μάλιστα με ποινικές διώξεις και αστικές απαιτήσεις (αποζημίωση δηλαδή) …για την ζημία (εμπορική εννοεί) που υφίσταται…. Οικονομική ζημιά…. Μάλιστα….
Πέραν των ανοησιών περί δικών του φωτογραφιών – όλες υπάρχουν στα χέρια μας σε εμφανισμένη σε χαρτί μορφή και ανήκουν είτε στον Ταξχο, είτε σε πολεμιστές που μας τις έδωσαν, είτε αφορούν αγνοούμενους, που πήραμε από τον Σύλλογο Γονέων και Συγγενών Πεσόντων και Αγνοουμένων Κύπρου – απειλεί με ποινικές διώξεις… ΠΟΙΟΝ;;;; ΤΟΝ ΣΩΤΗΡΑ ΤΟΥ, ΑΥΤΟΝ ΧΑΡΗ ΣΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΖΕΙ ΣΗΜΕΡΑ…. ΠΟΥ ΧΑΙΡΕΤΑΙ ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ !!!!
Γιατί αν δεν ήταν ο Σταυρουλόπουλος να διατάξει απαγκίστρωση… σήμερα κανείς από τους διασωθέντες δεν θα ζούσε… ούτε και ο περί ου ο λόγος…
Αλλά ο “ανιδιοτελής” απαιτεί …αποζημίωση!
Κάποιοι άλλοι εμφανίστηκαν και μας είπαν πόσο “χυδαίο” είναι κάποιοι (εννοώντας εμένα τον Εκδότη και τον συγγραφέα-Ταξχο) να κερδίζουν με το αίμα των ΗΡΩΩΝ, παρά το γεγονός ότι δηλώσαμε και εμείς αλλά και ο Εκδότης, ότι δεν τίθεται θέμα αμοιβής για εμένα και τον κ. Ταξχο για το βιβλίο…
Και βέβαια δεν μας είπαν αν την ίδια νουθεσία έκαναν και στους υπόλοιπους συγγραφείς βιβλίων για την ΕΛΔΥΚ (πχ. κο Χρυσάφη, κο Δελλή, κο Καρκαλέτση, κ.α. ή τον πόλεμο του ’74 στην Κύπρο γενικότερα… (εκεί ουκ έστιν αριθμός)! Απάντηση καμία… Απορία ψάλτου βηξ!
Κάποιοι άλλοι θίχτηκαν γιατί ανέδειξε σε αυτό το βιβλίο ο κ.Ταξχος στιγμές άφθαστου ηρωισμού και αυτοθυσίας και προσπάθησαν να υποβαθμίσουν ΟΛΕΣ αυτές τις περιπτώσεις…
– Ο Σταμπουλής πήγε να πάρει το αυτοκίνητό του στην απαγκίστρωση για αυτό σκοτώθηκε…
– Ο Κέντρας δεν πήρε την διαταγή απαγκίστρωσης και για αυτό έμεινε και χάθηκε, όχι για να καλύψει τους άλλους
– Ο Καλέτσιος δεν τραυματίστηκε… μια σκληθρα του μπήκε στο χέρι…
– Ο Σιμίτας είχε σαλτάρει από ένα γράμμα της μνηστής του και από μια άδικη τιμωρία από τον Τχη Διοικητή του Λόχου του και για αυτό πολέμησε σαν τρελός όχι επειδή ήταν γενναίος….
Και όλα αυτά ενώ γνωρίζουν καλύτερα από εμένα ότι:
– O Σταμπουλής πολέμησε επί ένα τριήμερο σαν λιοντάρι δίπλα στον κ. Ταξχο στον Σ/Δ στο ύψωμα του Αη Γιώργη 100μ από την πρώτη γραμμή και δεν έφυγε λεπτό από δίπλα του. Και βέβαια το ότι ο Λοχαγός Σταμπουλής μπορούσε να είναι μακριά γιατί είχε ήδη Φύλλο Πορείας με μετάθεση στην Ελλάδα και ενώ είχε παραδώσει τον Λόχο του, έμεινε ιδία βουλήσει εκεί με τους Ελδυκάριους και ταξίδεψε με καμιά 100στή από αυτούς στο Πάνθεον των Αθανάτων….
– Ο Κέντρας γνώριζε ότι αν έφευγε οι Τούρκοι θα έπιαναν στην “φάκα” τους άνδρες του 2ου λόχου και έμεινε εκεί αφού έδιωξε την μισή διμοιρία του να καλύψει τους υπολοίπους… Αν δεν είχε πάρει το μήνυμα της απαγκίστρωσης, ποιος ο λόγος να διώξει τους μισούς άνδρες της διμοιρίας του; Θα τους κρατούσε όλους όσους μπορούσε περισσότερους ώστε να αντιτάξει πιο ισχυρή άμυνα. Απλά κατάλαβε ότι όσοι μείνουν θα θυσιαστούν για τους άλλους και για αυτό διέταξε να απαγκιστρωθούν οι μισοί άνδρες της διμοιρίας του!
– Ο Καλέτσιος στην επίθεση στο Κιόνελι είχε 2 διαμπερή τραύματα στο πόδι. Την 2η μέρα της νοσηλείας του, υπέγραψε και με δική του ευθύνη επέστρεψε στην Μονάδα του… Οι σκλήθρες δεν δημιουργούν διαμπερή τραύματα… έτσι;
– Ο Σιμίτας πολέμησε γιατί ήταν ΓΕΝΝΑΙΟΣ το ίδιο και ο ¨κολλητός” του ο Βαρελτζής και μάλιστα είχαν βάλει και στοίχημα τους φραπέδες, με νικητή όποιον σκοτώσει τους πιο πολλούς Τούρκους…
Και σήμερα ένας Λοχαγός (τότε) του 212 ΤΠ (σήμερα Ταξχος εα) που επέμενε ότι αυτός χτύπησε τα άρματα που στην πραγματικότητα χτύπησε η διμοιρία Κοϊμτζόγλου (Μπικάκης, Καβακιώτης κλπ), τον οποίο ο κ. Ταξχος κατονομάζει ως αυτόν που εγκατέλειψε το Στρατόπεδο του 11ου ΤΣ από το οποίο ξεκινούσαν όλες οι πλαγιοκοπήσεις των Τούρκων προς το Ύψωμα Β’, στην ιστοσελίδα του 212 ΤΠ και στο βίντεο στο YouTube της Ραδιοφωνικής εκπομπής που ήμουν προσκεκλημένος στον 90.1 FM, καταφέρεται με πολύ υβριστικά και άκρως δυσφημιστικά λόγια, τόσο για τον κ. Ταξχο, όσο και για μένα προσωπικά. χρησιμοποιώντας μάλιστα και τον Δικηγόρο υιό του σε αυτήν την προσπάθεια ανασκευής της αληθινής Ιστορίας, ο οποίος υιός του είναι και νεώτερος από εμένα…!
Διαστρεβλώνοντας καταφανώς τα ιστορικά γεγονότα, κατηγορεί τον κ. Ταξχο για ΨΕΥΤΗ και εμένα για ΑΣΧΕΤΟ….. Προσπαθεί με ανακρίβειες να στοιχειοθετήσει τις ΥΒΡΕΙΣ του προς αυτόν, που μαζί με τον Αλευρομάγειρο πιο βορειοανατολικά, έσωσαν την Λευκωσία…. Και παίρνει και η μπάλα κι έμενα… Βέβαια εγώ ο άσχετος φρόντισα και έμαθα γιατί αυτή η μανία του εναντίον του κ. Ταξχου… Και έμαθα και την πορεία του και την Υπηρεσία του αμέσως μετά τις Μάχες… Αλλά αυτά εν καιρώ!
ΛΟΙΠΟΝ ΦΙΛΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ
ΑΗΔΙΑΣΑ…
ΑΗΔΙΑΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΙΣΑΛΛΟΔΟΞΙΑ ΟΛΩΝ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΤΥΧΑΡΠΑΣΤΩΝ…
ΑΗΔΙΑΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΧΑΡΙΣΤΕΙΑ ΟΛΩΝ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΕΛΕΕΙΝΩΝ…
ΑΗΔΙΑΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΙΚΡΟΤΗΤΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΘΡΑΣΙΜΙΩΝ “ΝΤΟΥΦΕΚΑΛΕΥΡΗΔΩΝ”…
ΑΗΔΙΑΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑ ΤΟΥΣ – όπως να παίρνουν περίπτερα με πλαστά χαρτιά απορίας ή υπηρεσίας στην ζώνη πρόσω…
ΑΗΔΙΑΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΨΕΥΤΙΑ ΤΟΥΣ – να δέχονται πλακέτες για μάχη στην οποία δεν ήταν παρόντες και ανερυθρίαστα να την επιδεικνύουν…
ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΝΟΙΑΖΕΙ ΝΑ ΒΓΕΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΤΟ ΦΩΣ… ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ…
ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΤΟΥΣ ΠΡΟΔΩΣΑΝ…
ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΤΟΥΣ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΑΝ (ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝ “ΤΕΛΕΙΩΜΕΝΟΙ” όπως είχε πει ένας Ταγματάρχης σε έναν ασυρματιστή)…
ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ‘Η ΜΗ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑΡΧΙΑ ΟΛΩΝ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΠΟΛΕΜΗΣΑΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΑΝΤΙΠΟΔΑ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕ ΕΛΑΦΡΑ ΠΗΔΗΜΑΤΑΚΙΑ ΣΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΩΝ ΜΕΤΟΠΙΣΘΕΝ…
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι όλες οι αντιδράσεις άρχισαν μόλις το βιβλίο άρχισε να δημιουργεί θόρυβο, γιατί ο κ. Ταξχος είναι ΛΕΒΕΝΤΗΣ είναι ΠΑΛΛΗΚΑΡΙ και μη μασώντας τις κουβέντες του ονομάτισε τους πρωτεργάτες της προδοσίας, όπως αυτός τους αντιλήφθηκε!
Πριν από όλα αυτά, δηλαδή πριν εμφανισθεί το βιβλίο ΤΟΥ…. ΟΛΑ ΚΑΛΑ!
ΟΛΑ ΚΑΛΑ δηλαδή τα δωρεάν εισιτήρια ή οι θέσεις στο C-130 για τις εκδηλώσεις στο νησί και τα περίπτερα και οι προσκλήσεις στα πάνελς των τηλεοπτικών σταθμών για την προβολή των συνεντευξιαζόμενων – κι ας μην είχαν πολεμήσει, κι ας έβλεπαν από τα γύρω υψώματα, ως θεατές Πολεμικής Ταινίας σε Θερινό Κινηματογράφο, την σφαγή των συναδέλφων τους στο Ύψωμα Β, των συναδέλφων τους που μάχονταν απελπισμένα ένας εναντίον 22πλασιων Τούρκων.
ΣΙΧΑΘΗΚΑ ΤΗΝ ΑΠΡΕΠΕΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΠΕΣΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΥΣ.
Και φτάνοντας στο Δια ταύτα, αποφάσισα μετά από πολύ σκέψη:
– να μην συμμετάσχω πλέον σαν επιμελητής στο βιβλίο του κ. Ταξχου εάν και εφόσον υπάρξει Γ’ έκδοση του.
– να μην υπάρξει Δ’ Εκδοση στο βιβλίο μου ΚΥΠΡΟΣ 1974 Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ, ευθύς μόλις τελειώσουν τα τελευταία αντίτυπα της Γ’ Έκδοσης.
– να μην αναλάβω τελικά την δημιουργία του “ΛΕΥΚΩΜΑΤΟΣ Πεσόντων και Αγνοουμένων εκ Μητροπ. Ελλάδος Αξκων Υπαξκων και Οπλιτών από 15/7/74 έως 19/8/74” αφού βέβαια θα πρέπει πρώτα να ευχαριστήσω τον κ. Μπογονικολό και την εταιρεία του, που είχε δεχθεί με προθυμία να είναι χορηγός στην πραγματοποίηση του!
– να είμαι ομιλητής στις παρουσιάσεις του βιβλίου σε Πάτρα, Θεσ/νικη, Λευκωσία και Καλαμάτα και μετά να μην ξαναεμφανισθώ σε οποιαδήποτε άλλη εκδήλωση…
ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΝΕΧΘΩ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΑΓΡΑΜΜΑΤΟ ΓΥΜΝΑΣΤΗ’ ΝΑ ΤΗΛΕΦΩΝΕΙ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΕΙΛΕΙ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΟΤΙ ΘΑ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙ, ΘΑ ΜΟΥ ΔΕΙΞΕΙ, κλπ κλπ…
“ΛΕΒΕΝΤΗ” ΕΔΩ ΕΙΜΑΙ ΟΠΟΤΕ ΘΕΛΕΙΣ….
ΠΟΛΛΩ ΔΕ ΜΑΛΛΟΝ ΠΟΥ ΣΥΝΤΟΜΑ ΘΑ ΕΛΘΩ ΣΤΑ ΜΕΡΗ ΣΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ κ.ΤΑΞΧΟΥ….
ΘΑ ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΩ…
Ήθελα να είμαι σαφής προς ΟΛΟΥΣ και ΟΛΕΣ σας ιδιαίτερα τους συγγενείς των Πεσόντων και Αγνοουμένων του 1974…. και να τους ευχαριστήσω και για την αναγνώριση τους αλλά και την συμπαράστασή τους στον αγώνα μου τα τελευταία χρόνια…
ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΕΤΑΝΙΩΝΩ ΠΟΥ ΕΠΙ 32 ΧΡΟΝΙΑ ΑΣΧΟΛΗΘΗΚΑ ΜΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΣΕΛΙΔΑ ΤΗΣ ΝΕΩΤΕΡΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΠΡΟΣΠΑΘΩΝΤΑΣ ΝΑ ΠΛΗΣΙΑΣΩ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ…. ΤΗΝ ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΕΝΑ ΑΝΕΠΙΣΗΜΟ ΑΝΟΙΓΜΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΟΗΤΟΥ “ΦΑΚΕΛΛΟΥ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ 1974″…
ΚΑΙ ΣΑΝ ΑΝΤΡΑΣ ΚΑΙ ΣΑΝ ΕΛΛΗΝΑΣ, ΕΧΩ ΜΑΘΕΙ ΝΑ ΤΙΜΩ ΤΟΝ ΜΑΥΡΟ ΜΠΕΡΕ ΠΟΥ ΦΟΡΕΣΑ ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΗΝ 26η ΕΠΙΛΑΡΧΙΑ ΜΕΣΩΝ ΑΡΜΑΤΩΝ!
“ΑΓΕΙ ΔΕ ΠΡΟΣ ΦΩΣ, ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑΝ ΧΡΟΝΟΣ” (Μένανδρος)
Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας…
Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter