Καλημέρα σας κ.Πρόεδρε,
Ονομάζομαι Κωνσταντίνος Δημητριάδης, εκ Πειραιώς ορμώμενος και διαβιών από έτους εις Κύπρον, εξασκών όχι μόνο το δικαίωμα που μου παρέχει το Ευρωπαϊκό κεκτημένο ως Πολίτης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά την φωνή της ρίζας μου, που πάντα μίλαγε για μια Κύπρο Ελληνική.
Αποφάσισα αξιότιμε κ.Πρόεδρε, να σας γράψω αυτήν την επιστολή, εν όψει του πολυδιαφημισμένου από τα Μ.Μ.Ε. της Κύπρου Δείπνου σας με τον κ. Ακιντζί, που το όνομά του δεν ξέρω αν το γνωρίζετε στα ελληνικά σημαίνει «επιδρομέας» (κρατήστε το αυτό στο πίσω μέρος του μυαλού σας για το σημειολογικό του πράγματος)!
Πριν σας πω όμως αυτά που θέλω αγαπητέ μου κ.Πρόεδρε, θα ήθελα να σας αναφέρω ότι ουδόλως νιώθω «επισκέπτης χωρίς δικαίωμα άποψης» στο νησί, έτσι για να μην έχουμε παρεξηγήσεις. Και αυτό διότι ως ταπεινός Ιστορικός Ερευνητής επί 33 χρόνια πάνω στα θλιβερά γεγονότα του 1974 και Συγγραφέας 3 βιβλίων για εκείνη την περίοδο, γνωρίζω πόσο αίμα έχυσαν οι Στρατιωτικοί του Ελληνικού Στρατού τότε, ξεκινώντας από τους άνδρες της ΕΛΔΥΚ που σε μεγάλο βαθμό ήταν η αιτία που σήμερα το Προεδρικό σας Μέγαρο είναι ακόμα στην Λευκωσία και όχι στην Λεμεσό. Με το δικαίωμα λοιπόν που μου δίνει το αίμα του Σταυριανάκου, του Σταμπουλή, του Κουρούπη, του Τσώνου, του Καλμπουρτζή, του Κατούντα, του Κατσάνη και τόσων παλληκαριών από την Ηλεία, από την Κρήτη, από το Άργος Ορεστικό, από την Καβάλα, από την Αθήνα, από την Θήβα, από την Μυτιλήνη από την Χαλκιδική και κάθε μεριά της μητροπολιτικής Ελλάδας, θα σου απευθύνω αυτήν την επιστολή την οποία ευελπιστώ ότι θα την διαβάσεις. Θα την διαβάσεις αν έχει μείνει μέσα σου κάτι από το άρωμα ενός αγώνα και μιάς εποχής, που η Ελλάδα και η Ένωση της Κύπρου μαζί της, ήταν όνειρο ζωής για κάθε Κύπριο.
Βλέπεις λέω Κύπριο και όχι Ελληνοκύπριο, γιατί ο όρος αυτός είναι πλαστός. Τι πάει να πει κ.Πρόεδρε «Ελληνοκύπριος»; Ο Κύπριος μπορεί να είναι κάτι άλλο; Γιατί αν αποδεχθούμε την ορθότητα του όρου «Ελληνοκύπριος» θα πρέπει να λέμε και «Ελληνοκρητικός» ή «Ελληνορόδιος». Αλλά και το Κρητικός δεν έχει ανάγκη του «Ελληνο-» ως πρώτο συνθετικό, ούτε το Ρόδιος. Το Κρητικός υποδηλώνει Έλληνας. Για τους τουρκικής καταγωγής κατοίκους της Κρήτης, βγήκε ο όρος «Τουρκοκρητικός». Κατά τα αυτά και στην Κύπρο για τους τουρκικής καταγωγής κατοίκους χρησιμοποιούμε τον όρο «Τουρκοκύπριος». Αλλά ο Κύπριος είναι Έλληνας πώς να το κάνουμε; Τώρα αν οι Άγγλοι με την συνήθη διχοτομική λογική τους (ώστε να εφαρμόζεται ευκολότερα το δόγμα του «διαίρει και βασίλευε») εφηύραν τον όρο για να καταδείξουν την πολυπολιτισμικότητα της Κύπρου, ώστε να βάλουν τους Τούρκους «από το παράθυρο» στις Συνθήκες Ζυρίχης και Λονδίνου, αυτό δεν σημαίνει ότι το αποδεχόμαστε. Και αν τότε ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος το αποδέχθηκε πιεζόμενος και οι Καραμανλής και Αβέρωφ έπαιξαν το παιγνίδι των Άγγλων και κατά προέκταση των Τούρκων, αυτό δεν σημαίνει ότι εμείς θα το έχουμε «κορώνα στο κεφάλι μας», έτσι δεν είναι κ.Πρόεδρε;
Θα μου πεις «Δεν είσαι ρεαλιστής» και ότι «κάποια πράγματα έχουν παγιωθεί de facto από τα γεγονότα». Λάθος κ.Πρόεδρε. Μέγα λάθος. Και θα σου φέρω σαν παράδειγμα την Αποικιοκρατία. Ξεκίνησε το 1878 και μέχρι το 1955 είχε όχι μόνο παγιωθεί …αλλά «τσιμεντωθεί» στο νησί! Πόσο «ρεαλιστής» ήταν κάποιος, όταν υποστήριζε ότι οι αρχικά 50-100 τρελοί που έδωσαν τον Όρκο της Φανερωμένης τότε τον Απρίλη του 1955, είχαν πιθανότητα επιτυχίας στο εγχείρημά τους; Κι όμως μετά από 4 χρόνια ανάγκασαν μια ολόκληρη Αυτοκρατορία να τους δώσει την Λευτεριά τους… έστω και με την μορφή της Ανεξαρτησίας. Ούτε ο Μακάριος, ούτε ο Γρίβας, ούτε ο Αυξεντίου με τα παλληκάρια τους ήταν ρεαλιστές, όταν αποφάσισαν με κυνηγετικά όπλα και αυτοσχέδια πολυβόλα, να τα βάλουν με την οπλισμένη σαν αστακό, Βρετανική πολεμική μηχανή. Όπως βλέπεις κ.Πρόεδρε ο όρος «ρεαλισμός» είναι κάτι το σχετικό που παίρνει θετικό ή αρνητικό πρόσημο, ανάλογα με το φρόνημα.
Τώρα που τα διευκρινίσαμε όλα αυτά, ας έλθουμε και σε εκείνα που έχεις στο μυαλό σου να συζητήσεις ή μάλλον να διερευνήσεις με τον κ.«Επιδρομέα».
Ξέρω είναι δύσκολη η θέση σου, γιατί κ.Πρόεδρε έχεις κάνει τρία μεγάλα λάθη που ξέρω ότι και εσύ τα γνωρίζεις, αλλά δυστυχώς τώρα πιά έγιναν.
Το πρώτο μεγάλο λάθος σου ήταν ο αυτοϋποβιβασμός σου από Πρόεδρος του Κυρίαρχου και Πλήρως Αναγνωρισμένου Κράτους μέλους της Ε.Ε. και του Ο.Η.Ε. που ονομάζεται Κυπριακή Δημοκρατία, σε επικεφαλής της εθνικής πλειοψηφίας των Ελλήνων του νησιού. Μα κ.Πρόεδρε, η Κυπριακή Δημοκρατία είναι ο μόνος θεσμικός οργανισμός που αναγνωρίζει η Διεθνής Κοινότητα στο νησί και εσύ είσαι ο Πρόεδρος της. Γιατί αποδέχθηκες τον υποβιβασμό σου σε κάτι που θυμίζει «Κοινοτάρχη» και που σε έβαλε στο ίδιο επίπεδο με τον επικεφαλής της εθνικής μειοψηφίας των τουρκογενών του νησιού; Ξέρω, ξέρω θα μου πεις… «πιέστηκα»! Από παντού… Ναι το πιστεύω. Αλλά εκεί θέλω τον Πρόεδρο να είναι Πρόεδρος. Τώρα ξέρεις τι έχεις κάνει; Έχεις θεσμοθετήσει τις συζητήσεις μεταξύ των επικεφαλής του Νόμιμου και του Παράνομου Κράτους, επί «ίσοις όροις».
Το δεύτερο μεγάλο λάθος σου ήταν ότι ξεκίνησες διαπραγματεύσεις για την εξεύρεση μιας δίκαιης και βιώσιμης λύσης στο πρόβλημα που προέκυψε από την προδοτική συμπεριφορά της Χούντας του Ιωαννίδη, που συμπαρέσυρε και τον Μακάριο σε λανθασμένες κινήσεις αντίδρασης, όχι στην βάση ότι αυτό το πρόβλημα είναι αποτέλεσμα Παράνομης Στρατιωτικής Εισβολής και Κατοχής που έχει καταδικαστεί από πολυάριθμες αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του Ο.Η.Ε., αλλά σαν να είναι ένα πρόβλημα που προέκυψε από «διαφορές» που έχουν οι δύο εθνότητες που απαρτίζουν τον πληθυσμό αυτού του νησιού. Τι συνομιλίες είναι αυτές που βάζουν «κάτω από το χαλί» μια παράνομη στρατιωτική εισβολή και κατοχή του 37% ενός κυρίαρχου Κράτους επί 44 χρόνια, σαν να είναι μια διαδικασία διαιτησίας ανάμεσα σε δύο συγχωριανούς που μαλώνουν για τα σύνορα της φάρμας τους;
Έπρεπε από την αρχή να το απαιτήσεις αυτό από τον κ.«Επιδρομέα». Αυτό θα έφερνε και τον Ο.Η.Ε. προ των ευθυνών του. Γιατί; Ο Ο.Η.Ε. είναι αυτός που εξέδωσε τα Καταδικαστικά Ψηφίσματα, πως θα μπορούσε να τα αναιρέσει; Αν είναι να γίνουν ρεαλιστικές συζητήσεις πάνω σε επικαιροποιημένη βάση, τουλάχιστον αυτές να γίνουν πάνω σε μια νομικά ορθή και δίκαιη πλατφόρμα. Τώρα μετά την τροπή που πήραν οι συζητήσεις, ο κ.«Επιδρομέας» έφτασε να μας λέει με θράσος, αυτό που επί χρόνια λένε οι Τούρκοι από την Άγκυρα, ότι δηλαδή το 1974 με τους χιλιάδες νεκρούς, τους εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες, τους 1619 – τότε – αγνοούμενους – που όπως αποδεικνύεται κατά παράβαση κάθε Συμφωνίας ακόμα και αυτής των Κανόνων του Πολέμου, εκτελέστηκαν εν ψυχρώ – ήταν μια «Ειρηνευτική (!!!) Επιχείρηση». Τι μπορείς να συζητήσεις με αυτόν τον τύπο κ.Πρόεδρε;
Το τρίτο και μεγαλύτερο λάθος σου κ.Πρόεδρε, είναι ότι προεκλογικά διακήρυσσες κατά τον πιο κατηγορηματικό τρόπο, ότι η λύση μέσω ενός μοντέλου Δ.Δ.Ο. είναι μονόδρομος και ότι …θα κάνεις τα πάντα για να το επιτύχεις! Μα αγαπητέ μου κ.Πρόεδρε, ποιος σου είπε ότι η Δ.Δ.Ο. είναι μονόδρομος; Ποιος σου είπε ότι έχεις το δικαίωμα να καταλύσεις την Κυπριακή Δημοκρατία σαν Κυρίαρχη θεσμική Κρατική οντότητα. Είπαμε ότι ο αγώνας της Ε.Ο.Κ.Α. το ’55-’59 δεν κατάφερε για λόγους που δεν είναι της παρούσης επιστολής να αναφέρουμε, να φέρει την πολυπόθητη ένωση της Κύπρου με την υπόλοιπη μητροπολιτική Ελλάδα. Όμως κατάφερε να δημιουργήσει αυτήν την θεσμική οντότητα που είναι ένα Κράτος Διεθνώς αναγνωρισμένο, μέλος της Ε.Ε. και του Ο.Η.Ε., το δεύτερο Κράτος του Ελληνικού Έθνους. Γνωρίζεις καλύτερα από εμένα ότι με την εφαρμογή μιας λύσης πάνω στο μοντέλο της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, αυτό το Κράτος, τουλάχιστον ως προς την θεσμική του μορφή …παύει να υφίσταται. Αυτό είναι κάτι που διαχρονικά και διακαώς επιθυμούσε η Τουρκία. Ποιο θα είναι το μέλλον του Ελληνισμού στο νησί, όταν η Κυπριακή Δημοκρατία μετεξελιχθεί σε ένα από τα δύο κράτη που θα απαρτίζουν το «νέο» – μετά Δ.Δ.Ο. – Κυπριακό Κράτος; Ποιο το μέλλον του Ελληνισμού, αν κάποτε οι Τούρκοι ξαναχρησιμοποιώντας μια ήσσονος σημασίας αφορμή κατά τα ειωθότα του ’63 ή του ’74, αποφασίσουν να αυξήσουν δυναμικά – όπως τότε – την επιρροή τους ή και την κυριαρχία τους στο νησί; Δεν αντιλαμβάνεσαι ότι η μόνη, μα πραγματικά η μόνη, ασφάλεια που μπορεί να έχει ακόμα ο Ελληνισμός της Κύπρου, είναι η διατήρηση στην σημερινή της μορφή, της Κυπριακής Δημοκρατίας; Και τι ήταν πάλι αυτό το «θα κάνω τα πάντα να επιτευχθεί λύση στα πλαίσια της Δ.Δ.Ο.»; Δηλαδή μέχρι που θα μπορούσες να φτάσεις κ.Πρόεδρε; Γιατί όταν λες δημόσια ότι μπορείς να κάνεις τα πάντα και την ίδια στιγμή το ακούει και ο κ.«Επιδρομέας» και οι «αφεντάδες» του στην Άγκυρα, δεν καταλαβαίνεις ότι αυξάνεις την αδιαλλαξία τους; Δεν καταλαβαίνεις ότι ανοίγεις την όρεξή τους; Δεν καταλαβαίνεις ότι σκληραίνουν την στάση τους;
Αγαπητέ μου κύριε Πρόεδρε,
Είναι κάποια πράγματα που θα ήταν καταστροφικό να μην τεθούν ως προαπαιτούμενα σε μια οποιασδήποτε μορφής συζήτηση για εξεύρεση λύσης, στο πρόβλημα που διαιωνίζεται επί 44 χρόνια.
Δεν συζητούμε τίποτα για υδρογονάνθρακες, εδαφικό και περιουσιακό, αν πρώτα δεν αποχωρήσουν όλα τα στρατεύματα που δεν προβλέπονται από τις Συνθήκες Ζυρίχης και Λονδίνου.
Η Εθνική Φρουρά θα διαλυθεί μόνο όταν αποχωρίσει και ο τελευταίος Τούρκος στρατιώτης από το νησί, όχι πριν. Ούτε συνεννοήσεις για τμηματικές αποχωρήσεις, ούτε χρονοδιαγράμματα.
Στο νησί θα παραμείνουν μόνο η ΕΛΔΥΚ και η ΤΟΥΡΔΥΚ, μέχρι να γίνει ένα χρονοδιάγραμμα για την αυτοδιάλυσή τους, υπό την εποπτεία του Ο.Η.Ε.
Να καταργηθεί η Συνθήκη Εγγυήσεων και Εγγυητής θα είναι μόνο η Ευρωπαϊκή Ένωση, στην οποία Ευρωπαϊκή Ένωση η Τουρκία ευελπιστεί κάποια στιγμή να εισέλθει, ως ισότιμο μέλος.
Οι συζητήσεις για το εδαφικό και το περιουσιακό θα γίνουν υπό το πρίσμα του ενιαίου Κράτους και όχι ενός κράτους χωρισμένο σε καντόνια.
Ξέρω ξέρω τι θα μου πεις.
– Αυτά τα πράγματα δεν γίνονται !!! Όλα έχουν δρομολογηθεί σε μια άλλη κατεύθυνση.
Ναι το ξέρω ότι δρομολογήθηκαν σε μια άλλη κατεύθυνση. Μια κατεύθυνση που εσύ ξεκίνησες και εσύ διαμόρφωσες. Αλλά αυτό δεν σου δίνει το δικαίωμα να την συνεχίσεις. Η πρόσφατη επανεκλογή σου δεν έγινε πάνω σε αυτό το πλάνο. Η επανεκλογή σου έγινε γιατί οι Έλληνες της Κύπρου είχαν να επιλέξουν μεταξύ της υποψηφιότητάς σου και ενός φιλο-κομμουνιστή υποψηφίου. Σε ψήφισε πλήθος ανθρώπων που δεν ανήκουν στο κόμμα σου, καθώς και πλήθος κομματικών στελεχών σου και απλών οπαδών του ΔΗΣΥ που δεν θέλουν να ακούν για Δ.Δ.Ο.
Δεν σου έδωσε κανείς λευκή επιταγή, έστω άθελά σου, να τουρκοποιηθεί – σταδιακά – η Κύπρος (γιατί μια Δ.Δ.Ο. που ήταν πάντα στα σχέδια της Τουρκίας, εκεί θα οδηγήσει).
Κι αν οι εταίροι μας στην Ε.Ε. σε πιέζουν (για τα δικά τους συμφέροντα), αν ο Γ.Γ. του Ο.Η.Ε. σε πιέζει (για τους δικούς του ιδιοτελείς λόγους), χτύπησε το χέρι στο τραπέζι και θύμισέ τους ότι είναι οι ίδιοι αυτοί που καταδίκασαν στο Συμβούλιο Ασφαλείας, τις ενέργειες που οδήγησαν στο σημερινό status quo στο νησί, που τις κατάγγειλαν ως παράνομες, καλώντας το Κράτος που τις διέπραξε δηλαδή την Τουρκία, να αποχωρήσει αμέσως και ότι είναι δική τους ευθύνη που το σημερινό status είναι κάτι που διαιωνίζεται από το 1974.
Κάνε και άλλα δύο βήματα.
Κατάργησε όσα Διαβατήρια της Κυπριακής Δημοκρατίας – που παρέχουν το Ευρωπαϊκό κεκτημένο της μετακίνησης και διαμονής σε Κράτη μέλη – κι έχουν δοθεί σε κατοίκους του κατεχόμενου τμήματος του νησιού, που δεν υπογράφουν υπεύθυνη δήλωση παραδοχής και αποδοχής της θεσμικής ιδιότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας, ως της μόνης νόμιμης Κρατικής οντότητας στο νησί.
Και ταυτόχρονα μέχρι την εξεύρεση βιώσιμης και δίκαιης λύσης … κλείσε ΟΛΑ τα οδοφράγματα.
Και μην μου αντιτείνεις ότι η Τουρκία τότε θα προχωρήσει στην διχοτόμηση του νησιού γιατί ξέρω ότι αφελής δεν είσαι. Ξέρεις ότι την διχοτόμηση θα την φέρει η Δ.Δ.Ο. εν χορδαίς και οργάνοις. Αλλά και άτυπα η Τουρκική Δημοκρατία σήμερα έχει διχοτομήσει το νησί. Διαθέτει στο κατεχόμενο κομμάτι δικό της Στρατό, του παρέχει Ηλεκτρική Ενέργεια, Νερό, οι κωδικοί τηλεφωνικής συνδιάλεξης είναι της Τουρκίας, οι ταχυδρομικοί κώδικες είναι της Τουρκίας, οι υπηρεσίες λειτουργούν on-line με την Τουρκία και οι έποικοι δεν δείχνουν κανένα απολύτως διαβατήριο.
Λοιπόν κ.Πρόεδρε σου είπα ότι είχα να σου πω, μέσα στα πλαίσια μιας επιστολής.
Μακάρι να είχαμε το χρόνο να τα λέγαμε και κατ’ ιδίαν. Είχα πολλές ιστορίες να σου εξιστορήσω. Και προπαντός να σου υποδείξω άτομα που σε νεαρότερη ηλικία, ήταν διαφορετικοί, με άλλα πιστεύω και που σήμερα είναι κλασσικό παράδειγμα της ρήσης «Aχ, πού σαι, νιότη, πού δειχνες, πως θα γινόμουν άλλος!»
Με σεβασμό στο αξίωμα σας,
Κωνσταντίνος Α. Δημητριάδης
(δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΜΑΧΗ-FREE PRESS και στην Ιστοσελίδα της ΜΑΧΗ-DEFENCE της 15/4/2018 στην στήλη “Αμυνώ δε και μόνος…”)
Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter