Γράφει ο Γιώργος Λαμπράκης
Με τον γνωστό, ψυχρό, κυνικό και γραφειοκρατικό τους τρόπο, οι κυβερνώντες έσβησαν σήμερα και επίσημα από τον αεροπορικό χάρτη το αεροδρόμιο του Ελληνικού. Χωρίς έστω κάποια τελετή, δυο λόγια, μια αναφορά στην ιστορικότητα του χώρου.
Το αεροδρόμιο του Ελληνικού δεν κουβαλάει απλά την ιστορία στους διαδρόμους, στις πίστες, στα υπόστεγα και στα τερματικά του. Είναι το ίδιο μέρος της αεροπορικής ιστορίας της Ελλάδας, μαζί με το Τατόι, το Σέδες και την Ελευσίνα. Ένας σημαντικός κρίκος σε αυτή την αλυσίδα έσπασε για πάντα.
Την κατάργηση του κρατικού αερολιμένα Αθηνών στο Ελληνικό, ως αεροπορικής εγκατάστασης, υπέγραψε ο (αδιάβαστος) υπουργός Μεταφορών Μιχάλης Χρυσοχοϊδης, λέει η σχετική είδηση.
Σύμφωνα με το ΦΕΚ, ο υπουργός υπέγραψε την κατάργηση του ιδρυθέντος, με την υπ’ αριθμ. 10560/1955 (ΦΕΚ Β΄ 151/1955) απόφαση του Υπουργού Συγκοινωνιών και Δημοσίων ΄Εργων, Κρατικού Αερολιμένα Αθηνών στο Ελληνικό ως αεροπορικής εγκατάστασης», αλλά και την άρση κάθε περιορισμού που έχει θεσπισθεί για την προστασία των αεροπορικών εγκαταστάσεων με την υπ’ αριθμ. ΥΠΑ/Δ3/Δ/35964/6190/3.8.2000 (ΦΕΚ Β΄ 1133/2000) απόφαση του Υπουργού Μεταφορών και Επικοινωνιών εκ της υπάρξεως του Κρατικού Αερολιμένα Αθηνών (ΚΑΑ) στο Ελληνικό.
Έχει σημασία να επαναλάβουμε τα αυτονόητα… Σε καμία ευρωπαϊκή (και όχι μόνο) πρωτεύουσα η έναρξη λειτουργίας ενός διεθνούς αεροδρομίου (τα Σπάτα για την περίπτωσή μας) δεν σημαίνει την κατάργηση του προηγούμενου (Ελληνικό). Μόνο τους λόγους ασφαλείας να αναφέρει κανείς, μπορεί να πείσει και τον πλέον δύσπιστο, ή μη γνώστη του θέματος, πως το κλείσιμο του αεροδρομίου του Ελληνικού είναι μια παράλογη απόφαση, εντελώς ασύμβατη με την κοινή αεροπορική λογική.
Δυστυχώς, στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας το ζήσαμε και αυτό. Και θα δούμε πολλά ακόμα επεισόδια στο σήριαλ του Ελληνικού, καθώς το … μαγαζί είναι γωνία και στη ποδιά της κυβέρνησης θα σφαχτούν παλικάρια για την ιδιωτικοποίησή του.
Ένα κομμάτι από την αεροπορική ιστορία της χώρας μας βεβηλώθηκε. Μια ευκαιρία να αναπτυχθεί στους χώρους του η Γενική Αεροπορία, να βρουν στέγη οι αερολέσχες, να διοργανωθούν αεροπορικοί αγώνες που θα ενίσχυαν και τον τουρισμό, χάθηκε οριστικά… Δεν είχαμε καμία αυταπάτη, για την τελική έκβαση της υπόθεσης. Μόνο που επειδή μιλάμε για ιστορία, θα έρθει και η δικιά της ώρα να κρίνει…
