Γράφει η Σταυρούλα Αγγελλακοπούλου
Καιρό τώρα, έχουν μεθοδευμένα στρέψει την κοινωνία εναντίον των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας. Ένα μεγάλο θέμα που απασχόλησε τη κοινή γνώμη για τα στελέχη των Ε.Δ. ήταν το γεγονός της επιστροφής ενός μικρού μέρους των αποδοχών τους από το ΣτΕ. Η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική από αυτή που παρουσιάζουν τεχνηέντως τα ΜΜΕ. Ένας αχταρμάς από ψέματα κρυμμένα σε ανακρίβειες, χωνεμένα και ανακατεμένα με μισές αλήθειες για να ξεγελάσουν άραγε τους στρατιωτικούς (!) τη κοινωνία ή τους ίδιους;
Οι στρατιωτικοί υπέστησαν μειώσεις μισθών που ξεπερνούν το 60% του μισθού τους. Αν προσθέσουμε και το γεγονός ότι κόπηκαν τα δώρα οι συνολικές απολαβές ενός στρατιωτικού μέσα σε ένα χρόνο έχουν συρρικνωθεί τόσο, ώστε να μπορούμε να μιλάμε για εξαθλίωση. Πολλοί εκφέρουν άποψη για τους στρατιωτικούς χωρίς να γνωρίζουν τίποτα για το επάγγελμά τους.
Να υπενθυμίσουμε κάπου εδώ ότι οι στρατιωτικοί δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι και δεν έχουν τίποτα κοινό με τους δημόσιους υπαλλήλους. Η πιο σημαντική διαφορά τους είναι ότι έχουν δεσμευτεί με όρκο να προσφέρουν και τη ζωή τους για την εκτέλεση της αποστολής τους, κάτι που θα έπρεπε να τιμάται από την πολιτεία και την κοινωνία. Αυτό καλλιεργήθηκε βέβαια, συστηματικά, και από τις εκάστοτε κυβερνήσεις διότι έχουν δείξει φοβία στην επιλογή των στρατιωτικών με προσωπικότητα. Δεν αντέχουν τις πρωτοβουλίες και τις διαφωνίες. Δεν είναι τυχαίο ότι χρησιμοποιούν τον όρο «ΕΝΣΤΟΛΟΣ» για να περιγράψει από τον απλό οπλίτη μέχρι τον αρχηγό του στρατού.
Η πολιτεία έχει συνεργήσει στην απαξίωση των στρατιωτικών, όταν εξισώνει μισθολογικά τον Πρωτοδίκη με τον αρχηγό Γενικού Επιτελείου. Επίσης κατά καιρούς έχουμε ακούσει για απίστευτα προνόμια που απολαμβάνουν οι στρατιωτικοί, που όχι μόνο δεν υφίστανται, αλλά και όσα από αυτά τα λίγα ισχύουν, αφορούν ελάχιστους και συνήθως πολύ υψηλά ιστάμενους.
Παρόλο το κλίμα που έχει δημιουργηθεί το ηθικό των στελεχών των Ε.Δ. διατηρείται σε υψηλό επίπεδο, συνεχίζοντας την συνεχή επαγρύπνηση για την ασφάλεια του τόπου μας, τη διατήρηση της υψηλής επιχειρησιακής ετοιμότητας και την κοινωνική προσφορά σε κρατικές υπηρεσίες για την αντιμετώπιση εκτάκτων αναγκών.
Εν κατακλείδι η ιστορική πραγματικότητα έχει αποδείξει το καταλυτικό ρόλο των Ε.Δ. μίας χώρας στο γίγνεσθαι της εξωτερικής πολιτικής της. Το ερώτημα που γεννάται και θα πρέπει να απασχολήσει σοβαρά την κοινωνία μας και τους πολίτες της που καθημερινά δέχεται τεχνηέντως εφαρμοσμένη πλύση εγκεφάλου, είναι τι θέλει: Ένοπλες Δυνάμεις η Άοπλες Αδυναμίες; – ΠΗΓΗ
Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter